عنوان:
روش های تامین مالی در صنایع مختلف
مقدمه
با توجه به وضعیت خاص کشورهای در حال توسعه و بحران های مالی در این کشورها امکان تامین سرمایه مورد نیاز برای اجرای پروژه های بزرگ به راحتی فراهم نمی شود، بنابراین انتخاب روش تامین مالی مناسب در مورد پروژه ها مساله مهمی است.
در تعدادی از پروژه ها با حمایت ها و اعتبارات دولتی می توان وجوه مورد نیاز را تامین کرد، اما در پروژه های مهم و زیرساختی مورد نیاز کشور که امکان تامین وجوه کامل آن توسط دولت فراهم نیست مانند پروژه های نفتی، گازی، پتروشیمی و بسیاری از صنایع دیگر برای توسعه زیر ساخت ها نیاز اساسی برای حضور سرمایه گذاری خارجی و استفاده از تسهیلات بانک ها و موسسات خارجی وجود دارد.
اندیشیدن راهکاری برای تامین منابع مالی مورد نیاز پروژه از مراحل اولیه برای اطمینان از به انجام رسیدن پروژه است در انتخاب روش مناسب تامین مالی در مرحله امکان سنجی پروژه باید به تمام موارد و خواسته های بخش های مختلف درگیر در پروژه از کشور میزبان پروژه، صنعت مرتبط با پروژه، پیمانکاران، خریداران، تهیه کنندگان، بانک های قرض دهنده، مساله ریسک ها و به طور کلی تمام بخش های درگیر در پروژه توجه کرد و سپس با توجه به ارجحیت و اهمیت هر کدام از آنها به انتخاب روش مناسب پرداخت.
در ضمن باید توجه کرد که ساختار استفاده شده برای تامین مالی پروژه در یک کشور ممکن است به دلیل وجود تفاوت ها در قوانین و شرایط آن موثر نباشد در حالی که به طور موثری در کشور دیگری استفاده شود، نکته مهم انتخاب شکل صحیح روش تامین مالی با توجه به شرایط هر پروژه و کشور .میزبان پروژه است.
در این مقاله به معرفی روش های تامین مالی پروژه ها پرداخته می شود و سپس بر اساس دسته بندی های ارائه شده، روش استفاده در تعدادی از پروژه های ایران بررسی می شود
به دلیل فقر حاکم و کمبود پس انداز مالی در اغلب کشورهای در حال توسعه، امکانات داخلی در اینگونه کشورها برای تشکیل سرمایه جهت تحقق اهداف توسعه ای و انجام پروژه های زیربنایی کافی نیست و به همین دلیل اکثر این کشورها ناچارند کسری سرمایه مورد نیاز خود را از منابع خارجی تامین کنند و به این ترتیب گرایش به سمت جذب منابع مالی خارجی شکل می گیرد. در تامین مالی پروژه ها با توجه به نوع پروژه و صنعت مرتبط با آن، حجم مالی و زمان مورد نیاز در نظر گرفته شده برای پروژه، شرایط کشور میزبان پروژه از نظر امنیت سیاسی، اقتصادی و قوانین موجود در آن، میزان حساسیت پروژه در آن کشور می توان روش های مختلفی را برای تامین مالی پروژه متصور شد که درحالت کلی این موارد شامل:
در صورت استفاده از منابع داخلی
تخصیص بخشی از درآمد کل کشور
تخصیص بخشی از درآمد حاصل از صادرات
درصورت استفاده از منابع خارجی
روش های قرضی(استقراضی)
تامین مالی شرکتی ، تامین مالی پروژه ای
روش های غیرقرضی (سرمایه گذاری(
سرمایه گذاری مستقیم خارجی
سرمایه گذاری غیرمستقیم خارجی
انواع روش های تامین مالی داخلی
وام: (Loan)
این نوع از تسهیلات برای طرح هایی با آثار اجتماعی و اقتصادی قابل توجه که زمان اجرای طولانی دارند و ممکن است درآمدزا هم نباشند به کارمیرود
اجاره به شرط تملیک: (Leasing)
یک نوع اعتبار میان مدت برای اجرای طرح های صنعتی است که براساس آن تجهیزات سرمایه ای و سایر سرمایه های ثابت مثل کارخانه، ماشین آلات و تجهیزات برای صنایع، صنایع تبدیلی کشاورزی، زیربنایی، حمل ونقل و غیره برای استفاده هر دو بخش خصوصی و عمومی ارائه می شود.
فروش اقساطی: (Instalment Sale)
فروش اقساطی شبیه اجاره به شرط تملیک است. با این تفاوت عمده که در فروش اقساطی مالکیت سرمایه در زمان تحویل به ذینفع منتقل می شود. براساس این شیوه، بانک تجهیزات و ماشین آلات را خریداری می کند و با .اعمال درصدی سود به ذینفع می فروشد.
مشارکت در سرمایه: (Equity Participation)
در این روش تامین مالی بانک در سرمایه شرکت های در حال فعالیت یا جدید در بخش خصوصی یا عمومی مشارکت می کند.
تسهیم سود: (Profit Sharing)
نوعی از مشارکت است که طبق آن دو یا چند شریک برای تامین مالی یک شرکت، سرمایه ای را فراهم می کنند. مشارکت کنندگان به نسبت سهمی که فراهم کرده اند در سود یا زیان شرکت، شریک هستند.
خطوط اعتباری: (Line of Financing)
طبق این شیوه، بانک از طریق اعطای تسهیلات، اجاره به شرط تملیک و فروش اقساطی به منظور کمک به رشد و توسعه صنایع کوچک و .متوسط کشورهای عضو (عموما در بخش خصوصی) اعتبار می دهد.
انواع روش های تامین مالی خارجی روش های قرضی(استقراضی(
در این گونه از روش ها کشور سرمایه پذیر وامی را از کشور یا موسسه وام دهنده دریافت می کند و موظف است در سررسید های مقرر اقساط بازپرداخت آن را به وام دهنده بپردازد. در این نوع روش ها کشور یا بانک وام دهنده هیچ گونه ریسکی را نمی پذیرد و تمام ریسک ها متوجه کشور وام گیرنده است.
تامین مالی شرکتی
در این نوع تامین مالی کشور یا موسسه وام علاوه بر اعطای وام، به نحوه هزینه شدن آن نیز نظارت کامل داشته و نوع مصرف را از ابتدا با وام گیرنده شرط می کند. در واقع دراین شیوه تامین مالی از اعتبار شریکان یک شرکت برای تامین وجوه مورد نیاز پروژه استفاده می کنند پس از تعیین اعتبار شرکت، سرمایه لازم برای اجرای یک پروژه اقتصادی مشخص توسط موسسه اعتباری یا بانک عامل خارجی تامین می شود نرخ بهره هم بر حسب شرایط اقتصادی و ریسک کشور در زمان اعطای اعتبار تعیین می شود. در ایران مالک پروژه به خصوص پروژه های زیر بنایی دولت ایران است و دولت بر اساس اعتبار و رتبه ریسک خود می تواند از تسهیلات استفاده کنداین انتخاب اغلب برای پروژه های کوچکتر و سرمایه مورد نیاز کمتر مناسب است اما درایران به دلیل ضعف در روش های دیگر این روش با ضمانت دولت بیشترین روش مورد استفاده در تامین مالی از منابع خارجی است با وجود تامین مالی دولتی، شرکت های خصوصی از این نوع تامین مالی اجتناب می کنند چون این شیوه ترازنامه انها را تغییر می دهد و در ظرفیت و .پتانسیل آنها برای شرکت در پروژه های آینده ایجاد محدودیت می کند
تامین مالی پروژه ای
در این نوع تامین مالی کشور یا موسسه وام دهنده هیچ گونه شرطی را برای نحوه مصرف وام پرداختی قرار نمی دهد ودر واقع فاز تامین مالی از فاز اجرایی آن کاملا جدا است.
اصطلاح رایجی در ایران در توضیح این روش وجود دارد به نام فاینانس خودگردان که بیشتر در مورد پروژه های نفتی رایج است و تعریف بیان شده برای آن این است که «به تامین مالی گفته می شود که بازپرداخت های هزینه از محل صدور محصولات تولیدی همان طرح انجام شود دولت نیز موظف است تا تسویه کامل کلیه تعهدات ناشی از سرمایه گذاری مربوطه، اجازه صدور محصولات تولیدی این طرح را تضمین کند». قسمت اول این تعریف که بازپرداخت ها بر اساس محصولات تولیدی پروژه صورت می گیرد، صحیح است، اما این روش به درستی ویژگی های این ساختار را ندارد و بیشتر ساختاری است که داخل شرکت نفت ایران به کار می رود و در واقع باز هم اعطای تسهیلات بر اساس اعتبار .شرکت نفت می باشد و در واقع روش درون سازمانی شرکت نفت است
فاینانس:
فاینانس در لغت به معنی «مالیه» یا تامین مالی می باشد و در بحث سرمایه گذاری به تامین مالی از طریق استفاده از منابع داخلی و یا دریافت و استفاده از وام ارزی اطلاق می شود.
به طور خلاصه قراردادهای فاینانس بدین مفهوم هستند که یک بانک یا موسسه تجاری خارجی وامی را به منظور عملیات معینی به کشور و یا شرکت مشخصی پرداخت کرده و در واقع کنترلی روی هزینه کردن آن ندارد و بنابراین تعهدی نیز برای به ثمر نشستن طرح نداشته و در سررسیدهای تعیین شده ای اصل و فرع آن را از طرف قرارداد و یا بانک تضمین کننده قرارداد دریافت می کند در هر صورت روش فاینانس یک روش کوتاه مدت انتقال سرمایه به کشور است، زیرا پس از فرا رسیدن موعد بازپرداخت وام، می بایست اصل سرمایه به همراه سود آن برگشت داده شود. بنابراین مهم ترین شرط در دریافت وام ارزی، تخصیص آن به طرح هایی است که دارای توجیه اقتصادی بوده و نرخ بازگشت سرمایه معقولی را داشته باشند.
یوزانس:
یوزانس در لغت به معنی «فرجه ،مهلت» و «وعده پرداخت» آمده است و در اصطلاح سرمایه گذاری به معنی توافق بر پرداخت قیمت فناوری و تجهیزات دریافت شده در قبال ارائه برات مدت دار می باشد یکی از روش های استقراض کوتاه مدت، یوزانس (ورود کالا و خدمات به شکل نسیه) می باشد که معمولا بازارهای پولی و مالی کشورهای صنعتی برای حمایت از فروش تولیدات کشور خود آن را تامین یا تضمین می کنند و از بدترین نوع استقراض بویژه برای استقراض در حجم زیاد به حساب می آید زیرا زمان باز پرداخت این نوع از استقراض ها بسیار کوتاه مدت بوده و معمولا حتی در صورت تبدیل آنها به سرمایه تولیدی فرصت کافی برای به گردش درآمدن چرخه تولید همان سرمایه وجود ندارد و بنابراین کشور متعهد، مکلف است از سایر منابع مالی خود برای تامین بازپرداخت وام اقدام کند، بنابراین در کوتاه مدت منابع مالی کشور به شدت تحت فشار قرار می گیرد.
تفاوت روش فاینانس با روش یوزانس:
در روش فاینانس تنها بحث تامین مالی و دریافت پول به صورت وام مطرح است، در حالی که در روش یوزانس بحث کالا، خدمات و یا دانش فنی نیز وارد شده و در واقع این فناوری ها از کشور یا موسسه خارجی خریداری می گردد. با توجه به نرخ بهره و تنظیم نرخ محصول توسط وام دهنده این .روش بسیار پرهزینه است.
خطوط اعتباری:
در این حالت دریافت کننده خط اعتباری بدون پرداخت هیچ گونه پولی اجازه می یابد به اندازه معینی از تولیدات یا خدمات اعطاکننده خط اعتباری استفاده کرده و مطابق توافقات قبلی اقدام به بازپرداخت آن کند.
وام های بین المللی:
این روش به برقراری مشروط و مشخص برای استفاده از وام و اعمال کنترل موسسه وام دهنده بر نحوه هزینه شدن وام در زمان اجرای پروژه برمی گردد. در این گونه موارد می بایست مطالعات امکان سنجی الزام شده توسط وام دهنده به انجام رسیده و توجیه فنی و اقتصادی پروژه مورد قبول .وی قرار گیرد
تفاوت روش فاینانس با روش وام های بین المللی:
وام های دریافتی در این روش با روش فاینانس یک تفاوت عمده دارد و آن هم به برقراری مشروط و مشخص برای استفاده از وام و اعمال کنترل موسسه وام دهنده بر نحوه هزینه شدن وام درزمان اجرای پروژه برمی گردد.
ساخت، بهره برداری، واگذاری( BOT )
بر اساس این نوع قرار داد، سرمایه گذار خارجی پس از اخذ امتیاز واحد صنعتی، مسوولیت تامین مالی، ساخت و بهره برداری از واحد صنعتی را برای مدت مشخصی (حدود 10 الی 30 سال) به عهده گرفته و پس از اتمام قرارداد، مالکیت آن را به کشور میزبان انتقال می دهدطولانی بودن مدت اداره پروژه توسط سرمایه گذار به دلیل هزینه های بالای انجام چنین پروژه هایی است که ممکن است توسط چند گروه سرمایه گذار انجام شود. این گروه های در ارتباط متقابل با یکدیگر بوده و عملکرد آنها به عملکرد هر یک از آنها .وابسته است.
ساخت، اجاره، انتقال ( BLT )
یک تسهیلات جدید با سرمایه خصوصی ایجاد و بعد از انقضای مدت اجاره تحت موافقتنامه اجاره، مالکیت و مسوولیت عملیاتی آن به دولت میزبان .انتقال می یابد.
روش های غیرقرضی (سرمایه گذاری(
در روش سرمایه گذاری تامین کننده منابع مالی (سرمایه گذار) با قبول ریسک ناشی از به کار گیری منابع مالی در فعالیت یا طرح مورد نظر، برگشت اصل و سود منابع سرمایه گذاری شده را از عملکرد اقتصادی طرح انتظار دارد.
استفاده از روش های سرمایه گذاری به صورت زیر انجام می گیرد:
سرمایه گذاری مستقیم خارجی
سرمایه گذاری غیرمستقیم خارجی
معاملات جبرانی
سرمایه گذاری مستقیم خارجی:
منظور از سرمایه گذاری مستقیم خارجی، مشارکت یک یا چند سرمایه گذار خارجی در سهام ثبت شده یک موسسه داخلی است که حق و حقوقی را برای سرمایه گذار ایجاد می کند در عمل می توان سرمایه گذاری مستقیم خارجی را نوعی سرمایه گذاری تعریف کرد که در کشوری به جز کشور مبدا انجام می شود و هدف از آن کسب منافع پایدار در کشور مقصد است جذب این نوع سرمایه گذاری در کشورهای در حال توسعه با هدف جست وجوی منابع، جست وجوی بازار و جست وجوی کارآیی می باشد.
سرمایه گذاری غیرمستقیم خارجی:
به بیان دیگر هر نوع سرمایه گذاری که در آن سرمایه گذار خارجی مایل یا واجد شرایط لازم برای داشتن سهمی از سرمایه و مالکیت مشترک نباشد در این طبقه وسیع که با عنوان سرمایه گذاری غیرمستقیم شناخته می شود جا می گیرد در این نوع ازسرمایه گذاری، کشور یا موسسه خارجی از طریق اوراق بهاداری نظیر سهام، اوراق قرضه بلندمدت، اوراق مشارکت بین المللی و… در تامین مالی پروژه مشارکت می کند.
تفاوت این روش با سرمایه گذاری مستقیم در این است که در اینجا سرمایه گذار در روند اجرای پروژه دخیل نشده و نظارتی ندارد و از نظر مالی تیز تعهداتی نمی سپارد؛ تنها در صورت سود یا زیان پروژه، بر اساس سهم الشراکه داده شده، سود دریافت می کند .
معاملات جبرانی:
در این نوع از سرمایه گذاری که به آن معاملات متقابل نیز می گویند، کشور یا موسسه سرمایه گذار در قبال فراهم سازی منابع نقدی (سرمایه لازم برای خرید تجهیزات و نیروهای تولید) و غیرنقدی (تجهیزات، تکنولوژی، دانش فنی و…) مورد نیاز برای اجرای پروژه، اصل سرمایه (مالی و غیرمالی) خود را به همراه سود انتظاری از محل محصولات یا خدمات تولیدی همان پروژه یا طرح های داخلی دیگر و یا در برخی موارد .به صورت معادل ارزی می نماید.
مهم ترین روش های معاملات جبرانی:
معاملات تهاتری
خرید متقابل
بیع متقابل
روش های تامین مالی، طراحی و ساخت
تامین مالی پروژه ها
که ما در اینجا به توضیح روش بیع متقابل به عنوان مهم ترین روش معاملات جبرانی می پردازیم.
قراردادهای بیع متقابل (Bay Back):
این قراردادها عموما در طبقه قراردادهای خرید خدمت دسته بندی می شوند و شرکت سرمایه گذار خارجی کلیه وجوه سرمایه گذاری همچون خرید، نصب تجهیزات، راه اندازی و انتقال تکنولوژی را بر عهده گرفته و پس از راه اندازی به کشور میزبان واگذار می کند بازگشت سرمایه و همچنین سود سرمایه شرکت سرمایه گذاراز طریق دریافت محصولات تولیدی و پس از راه اندازی طرح صورت می گیرد پرداخت ها به صورت نقدی و غیرنقدی امکان پذیر می باشد و طرف خارجی علاوه بر تامین مالی طرح در بیشتر موارد مسوولیت اجرایی و مهندسی، سفارشات، ساخت و نصب، انتقال تکنولوژی، آموزش و راه اندازی را نیز متعهد می گردد در حقیقت در این نوع قراردادها با یک پیمانکار عمومی رو به رو هستیم و طرف داخلی نظارت فنی و مالی پروژه را بر عهده خواهد داشت.
معامله بیع متقابل یکی از شیوه های تجارت متقابل است که نسبت به دیگر شیوه های آن و همچنین نسبت به خرید عادی تسهیلات از شکل پیچیده تری .برخوردار است.
روش های تامین مالی در صنعت نفت
در صنعت نفت از قراردادهای بیع متقابل بیشترین استفاده را می کنیم. بر اساس تعریف، این قراردادها عمدتا برای اجرای طرح های نفت و گاز در ایران به کار می رود و در ردیف قراردادهای خرید خدمت قرار می گیرد. علت طبقه بندی آن در دسته خرید خدمت این است که بازپرداخت اصل و سود سرمایه گذاری از محل فرآورده های نفتی تامین می شود. این نوع قرارداد در کشورهایی که قوانین آنها هر نوع مالکیت بخش خصوصی و یا خارجی را در صنعت نفت منتفی می دانند مورد استفاده قرار می گیرد. در قرارداد بیع متقابل شرکت خارجی تمام سرمایه گذاری ها را انجام می دهد و در مرحله تولید به مالک نفت واگذار می کند. سرمایه و سود شرکت پس از دریافت محصولات تولید بازپرداخت می شود. مساله مورد توجه این است که تا زمانی که زیرساخت های قوی نداشته باشیم ما در این شیوه قرارداد منابع نفتی خود را به سرمایه گذار تحویل می دهیم و فرآورده های حاصل از مواد اولیه خود را با قیمتی بالاتر از آنها می خریم. این قرارداد با توجه به اینکه در میادین مشترک زمان عامل مهمی است و هر تاخیر ضررهای زیادی را به ما می زند و می تواند مورد توجه قرار گیرد. اما در طولانی مدت داشتن یک برنامه مدون برای انجام کلیه مطالعات امکان پذیری به خصوص در جنبه مالی برای رسیدن به یک ساختار مفید لازم خواهد بود. به علاوه می شود با ایجاد بانک صنعت نفت با ایجاد سندیکا با بانک های کشور با اتکا به اعتبار شرکت ملی نفت و حضور سرمایه گذاران و خارجیان در قالب خدمات و مهندسی به اهداف خود رسید.
روش های تامین مالی در صنعت پتروشیمی
درصد بیشتر تامین در پروژه های صنعت پتروشیمی استفاده از فاینانس و تسهیلات بانک های خارجی است. مساله مورد توجه در این پروژه مانند دیگر پروژه ها در ایران عدم انجام به موقع فعالیت های پروژه و وجود تاخیرات است که خود مانع پیشرفت پروژه بر طبق زمانبندی مشخص شده می شود. باید بازپرداخت وام ها به موقع انجام شود در حالی که پیشرفت پروژه بر طبق برنامه نباشد نیاز به تامین مالی مجدد و مشکلات مربوط به آن پیش می آید. در مورد سرمایه گذاری مستقیم خارجی در صنایع پتروشیمی در ایران، شرایط تولیدی با ظرفیت بالا و برخوردار از سهم عمده در اقتصاد ایران می تواند عامل مهمی در جذب سرمایه گذاری خارجی باشد. هر نوع عدم ثبات و امنیت چه از جنبه اقتصادی، سیاسی، و… باعث کاهش تمایل حضور سرمایه گذاران خارجی می شودوجود نوسان در نرخ تورم عدم تخصیص بهینه منابع می تواند بر هم زننده امنیت اقتصادی باشد. افزایش نرخ تورم تغییرات نرخ ارز ریسک سرمایه گذاران خارجی را افزایش می دهد و موجب کاهش تمایل آنها در صنایع تولیدی مانند پتروشیمی می شود. در صورت عدم توانایی در مدیریت صحیح پروژه ها و مدیریت ریسک ها جذب سرمایه گذاری خارجی در این صنعت راه حل موثرتری نسبت به استفاده از فاینانس است زیرا در بازپرداخت فاینانس دچار مشکل هستیم.
روش های تامین مالی در صنعت آب
در پروژه های آبی و پروژه های مشابه مساله ای که وجود دارد و باعث مشکل تامین مالی این پروژه ها است اولا دولتی بودن کامل این پروژه هااست یعنی خریدار تمام پروژه ها دولت است که در نهایت با بهای تعیین شده توسط دولت به مردم فروخته می شود و مساله دیگر اختلاف زیاد بین هزینه تولید با قیمت فروش به مصرف کننده است. دولت باید تمامی این کمبودها و تسهیلات را با توجه به بودجه خود در نظر بگیرد. عدم توانایی دولت دراختصاص کامل و به موقع تسهیلات باعث می شود این شرکت با مشکل نقدینگی مواجه باشند. دراین نوع پروژه ها تامین مالی از منابع خارجی نیز نمی تواند گره گشا باشد چون توانایی بازپرداخت به موقع آن وجود ندارد. از طرفی سیستم بانکی داخل کشور نیز اعتماد خود را برای بازپرداخت وام های خود از دست می دهد و به دلیل بالا بودن ریسک بازپرداخت، از اعطای وام های کوتاه مدت استفاده می کند و تا تسویه وام قبلی وام جدیدی را نمی دهد که این مساله باعث می شود که هم نرخ بهره ها بالاتر رود و هم مراحل اداری بیشتر نیاز به طی شدن داشته باشد.
دولت برای حل تامین مالی این پروژه با انتشار اوراق مشارکت دولتی و اختصاص درصدی از این منبع به بخش آب، به عنوان راه حل به کار می برد. که در فروش این اوراق نیز از مسائلی که وجود دارد این است که باید زمان مناسبی برای آن در نظر گرفته شود تا نتیجه مطلوب به دست آید.
روش های تامین مالی در صنعت بیمه
صنعت بیمه دو نقش عمده در نظام تامین مالی بر عهده دارد:
1 – تجهیز و تخصیص منابع مالی
2- مدیریت ریسک فرآیندهای تامین مالی
تجهیز و تخصیص منابع مالی
دلالت بر تخصیص منابع تجمیع شده در شرکت های بیمه از محل حق بیمه ها هست.
بیمه های زندگی مهم ترین بخش صنعت بیمه در نظام تامین مالی است. بخاطر اینکه حق بیمه های این نوع بیمه ها مدت طولانی تری در اختیار شرکت بیمه قرار می گیرد.
شرکت های بیمه منابع خود را:
بطور مستقیم در شرکت های مختلف سرمایه گذاری می کند .
بطور غیر مستقیم منابع خود را در بانک ها بطور سپرده بانکی نگه داری می کنند و بانک ها آن منابع را تخصیص می دهند.
بطور غیر مستقیم و از طریق بازار سرمایه منابع خود را به شرکت ها تخصیص می دهند. از طریق خرید سهام و خرید اوراق مشارکت.
مدیریت ریسک فرایندهای تامین مالی
صنعت بیمه علاوه بر اینکه می تواند با تخصیص منابع خود باعث افزایش منابع در نظام مالی کشور شود، می تواند با پوشش ریسک فعالیت های مالی و اقتصادی فرآیند تامین مالی را گسترده تر کرده و بهبود ببخشد. از جمله بیمه هایی که نقش روشنی بر روی کاهش ریسک فرآیند تامین مالی می توانند داشته باشند عبارت اند از:
بیمه سپرده
بیمه اعتباری
بیمه عدم النفع
بیمه نوسانات نرخ ارز
روش های تامین مالی در صنعت راه وشهرسازی
تامین مالی شهر به شکلی می باید صورت گیرد که:
هدف های شهرسازی آسیب نبینند
آرمان های مهندسی کلاً فراموش نشود
ضوابط شهرسازی محترم شمرده شود
قوانین، مقررات و استانداردها رعایت شود
تامین منابع مالی پایداربرای هزینه های جاری شهر
تامین منابع مالی بلندمدت برای طرح های عمرانی شهر
تامین مالی مبتنی بربدهی
روش مبتنی بر بدهی به معنای اخذ وام از یک منبع خارج از شرکت و با موافقت صاحبان شرکت است، با این امید که پس از استحصال این منابع و انجام پروژه، سود حاصل بیش از مقداری باشد که باید به عنوان بهره به وام دهندگان بازگردانده شود.
تامین مالی مبتنی برسرمایه
تامین مالی مبتنی بر سرمایه، مستلزم واگذاری قسمتی از سود پروژه در مقابل دریافت سرمایه می باشد. در واقع در این روش، با استفاده از آورده نقدی و غیرنقدی سهامداران و افزودن بر حجم حقوق صاحبان سهام در شرکت و یا پروژه، سرمایه مورد نیاز تامین می شود. آورده سهامداران در پیشبرد فعالیت های پروژه مصرف و سود حاصل از انجام پروژه نیز تماماً و در آینده، بین سهامداران توزیع می گردد.
مهم ترین مرحله در این روش، ترغیب سرمایه گذاران جهت شراکت در پروژه می باشد. با این حال، معمولاً میزان شراکت سرمایه گذاران در یک پروژه بیشتر به تمایل صاحب پروژه در سهیم کردن آنان در مدیریت و کنترل پروژه بستگی دارد تا میزان علاقمندی سرمایه گذاران به سرمایه گذاری. در واقع در این روش تامین مالی، باید توجه داشت که با فروش درصدی از سهم یک پروژه، بخشی از حقوق مدیریتی و همچنین استقلال در تصمیم گیری از بین می رود.
روش های تامین مالی در بنگاه های دانش بنیان
تامین مالی منابع کوچک وتازه تاسیس به ویژه صنایعی که مبتنی بر فناوری
باشد درزمینه توسعه فناوری از طریق سازوکارهای مختلفی ممکن است،که
از آن میان ،صندوق های سرمایه گذاری مخاطره پذیراهمیت فوق العاده ای
دارند،زیرا به سبب خطر ذاتی نهفته در طرح های نوآورانه وماهیت سرمایه
گذاری بلندمدت دراین گونه فعالیتها سازوکارهای مالی واعتباری متداول
برای تامین مالی آنهامناسب نیستند.
روش های تامین مالی در صنعت راه آهن
برای بخشهای توسعه زیرساخت ریلی ،توسعه ناوگان و توسعه بهره برداری روشهای مختلفی برای تامین مالی پیشنهاد شده است.
برای زیرساخت ریلی،چون در ایران مالکیت آن هنوز در اختیار دولت است باید از روشهایی استفاده شود که برای کاهش ریسک در انتها مالکیت آن در اختیار دولت قرار گیرد.قراردادهای ppp که همان مشارکت بخش دولتی وخصوصی است برای این بخش پیشنهاد می شود .برای بخش توسعه ناوگان،قرارداد لیزینگ وصکوک پیشنهاد شده است وبرای توسعه بهره برداری،بهترین روش استفاده از صندوق پس اندازکارکنان ومدل اجاره به بخش خصوصی با مالکیت دولتی پیشنهادمی شودکه دولت تجهیزات وتاسیسات مربوط به خدمات عمومی را از طریق مشارکت عمومی (فروش اوراق قرضه) تدوین می نماید.
منابع و ماخذ:
بررسی وتجزیه وتحلیل نقش بازارپول وبازارسرمایه در هزینه سرمایه شرکتها_دکترعلی رجب زاده-دکترغلامحسین خورشیدی
راه های ارتقاء جایگاه صنعت بیمه در بازار سرمایه _دکتر داود فیض-رضااحسانی
بررسی انواع سازوکارهای تامین مالی پروه های صنعت انرژی
-الهام امین زاده-صادق عبدی
روش های مدرن تامین مالی_دکترحسین عبده تبریزی
تامین مالی وسرمایه گذاری در صنعت زمین وساختمان_دکترحسین عبده تبریزی
با تشکر از توجه شما