داستان برند نایک
خاص ترین برند ورزشی دنیا
برند نایک یک شرکت آمریکایی چند ملیتی و یکی از قدرتمند ترین برندهای جهان است.
برند نایک تامین کننده لباس ورزشی برخی از موفق ترین تیم های ورزشی دنیاست.
ورزشکاران ممتاز دنیا همچون راجر فدرر، سرنا ویلیامز، مایکل جردن، لیونل مسی و… برند نایک را برگزیده و از آن حمایت می کنند.
در کشور آمریکا آن را نایکی تلفظ می کنند.
تاریخچه نایک مدیون دو نفر است:
بیل باورمن، که مربی مشهور ملی و مربی دو میدانی در دانشگاه اورگان بود.
و فیل نایت، که دونده بود و در برنامه مسابقه دویدن باورمن، ایفای نقش می کرد.
phil knight
bill bowerman
بیل و فیل ، احساس می کردند که تکنولوژی کفش می تواند بهبود یابد؛
فیل، مقاله ای درباره چگونگی تولید کفشِ باکیفیت در ژاپن نوشت که می تواند با محبوب ترین مارک های آن زمان رقابت کند. بیل همواره تلاش می کرد تا به وضعیت ( امن، راحت، ارزان) کفش های دو برای داشتن اجرایی بهتر، بهبود ببخشد.
نایت، ایده های خود را به چندین سرمایه گذار پیشنهاد داد؛ اما در هر حال مجبور شد کار را خودش به تنهایی شروع کند. هنگامی که او به مربی قدیمی خود نزدیک شد، بیل او را متقاعد کرد که مشارکت، بهترین کار برای هر دو نفر آن هاست!
فیل نایت در طول سفری که در سال ۱۹۶۳ به ژاپن داشت از شرکت سازنده کفش های Tiger دیدن کرده بود.
نایت که تحت تاثیر کیفیت و قیمت ارزان این محصول قرار گرفته بود چند نمونه از کفش ها را برای تنها شخصی که به او اعتماد داشت یعنی بیل بُوِرمن(باورمن) فرستاد.
بُوِرمن تحت تاثیر کفش هایی که نایت برای او فرستاده بود قرار گرفت. آن ها تصمیم گرفتند که کفش هایTiger را وارد آمریکا کنند. درنهایت در سال ۱۹۶۴ شرکت Blue Ribbon Sports با سرمایه گذاری این دو شریک و به مبلغ ۵۰۰ دلار از طرف هرکدام راه اندازی شد. در سال های بعد نایت کفش هایی که از ژاپن وارد می کردند را پشت وانت خود می گذاشت و برای فروش به میادین مسابقات دو و میدانی می برد. آن ها بعد از فروش خوبی که داشتند تصمیم گرفتند تا طراحی کفش های Tigerرا عوض کنند.
داستان تغییر دادن طراحی کفش های برند Tiger از آنجا آغاز شد که یکی از دوندگان دوی ماراتن دانشگاه اورگان یعنی کنی مور یکی از این کفش ها را برای شرکت در مسابقه به پا کرد. در طول این مسابقه و درنتیجه قدم اشتباهی که دونده برداشته بود، میخی که در ته کفش بود به پای دونده ضربه وارد کرد و باعث شکستگی استخوان پای او شد.
درواقع شرکت Blue Ribbon Sports این کفش را به اشتباه و به عنوان کفش مخصوص دویدن فروخته بود. بُوِرمن کفش های مور را مورد بررسی قرار داد و متوجه شد که این کفش ها در قسمت پاشنه و جلوی کفش دارای اسفنج هستند اما در قسمت قوس کفش هیچ چیزی قرار نگرفته است. این حادثه آغازی بود برای طراحی یکی از ماندگارترین کفش های نایک توسط بیل بُوِرمن.
بُوِرمن طراحی این کفش را عوض کرد. او قسمت های داخلی کف کفش را با بالشتک های نرم پر کرد، قسمت جلو و بالای پاشنه کفش اسفنج نرم گذاشت و برای قسمت میانی آن از اسفنج سفت استفاده کرد و درنهایت در قسمت زیرین آن لاستیک سفت قرار داد. او در سال ۱۹۶۵ این نمونه طرح را برای سازندگان کفش های Tiger ارسال کرد. یک ماه بعد آن ها موافقت خودشان را اعلام کردند. آن ها طراحی بُوِرمن را مقداری تغییر دادند تا فشار کمتری به تاندون های پا وارد شود. در تابستان همان سال شکستگی پای کنی مور بهبود پیدا کرد و او با کفش های جدید بُوِرمن به دوندگی ادامه داد.
هر چند در آغاز کسب و کارشان به کندی پیش می رفت، ولی در سال 1965 میزان فروششان به 20000 دلار رسید.
شرکت Tiger در سال ۱۹۶۷ این مدل از کفش ها را با نام Tiger Cortez و به عنوان بهترین و راحت ترین کفش ها برای دویدن در مسیر طولانی معرفی کرد. آن ها همچنین اعلام کردند که این کفش ها به دلیل پاشنه نرمی که دارند می توانند ضربه حاصل از قدم برداشتن را جذب کنند. مشتری ها از این مدل کفش بسیار استقبال کردند.
بُوِرمن و نایت بعدها این مدل از کفش ها را با طراحی جدید ارائه داده و نام آن را Nike Cortez گذاشتند.
این کفش تبدیل به یکی از پرفروش ترین محصولات آن ها شد و تا امروز به عنوان یکی از طراحی های نمادین این شرکت باقی مانده است.
آن ها در تاریخ ۳۰ می ۱۹۷۱ نام این برند را به نایک تغییر دادند.
این اسم جدید که تلفظ آمریکایی آن نایکی است از نام الهه پیروزی در یونان باستان گرفته شده است. لوگوی معروف این برند نیز در سال ۱۹۷۱ با الهام گرفتن از بال های این الهه طراحی شد. لوگوی نایک تنها با دو خط منحنی طراحی شده است. این ساده ترین لوگویی است که می توان تصور کرد اما میلیارد ها دلار ثروت در برندینگ و تبلیغات همین لوگوی ساده و هوشمندانه نهفته است.
اولین سفیر برند نایک "استیو پرفونتین" دونده مشهور آمریکایی بوده که در طول دوران کالج خود یعنی از سال 1969 تا 1972 توانست هفت رکورد آمریکایی از 2000 متر تا 10000 متر به ثبت رساند.
Cortez اولین طراحی بُوِرمن بود که تبدیل به سبک ترین کفش ورزشی مخصوص دویدن شد. او همچنان به فکر بهبود دادن کفش های مخصوص دوندگی بود. او می خواست لایه های زیرین کفش را طوری طراحی کند که نیازی به استفاده از میخ های فلزی نداشته باشند و درنتیجه سبک تر شوند. صبح یکی از روزها و هنگام صرف صبحانه، او درحالی که مشغول ریختن شربت روی شیرینی وافل خود بود فکر جدیدی به ذهنش رسید.
او به این نتیجه رسید که از دستگاه وافل پزی همسرش می تواند برای شکل دادن کفی کفش استفاده کند. او بلافاصله ایده خود را عملی کرد و فوم مخصوص کفی کفش را داخل دستگاه گذاشت. بُوِرمن متاسفانه در اولین تلاش فراموش کرد که دستگاه را چرب کند درنتیجه نتوانست نتیجه ی خوبی بگیرد. اما درنهایت این ایده او منجر به طراحی یک کفش انعطاف پذیر، جدید و سبک شد. این مدل کفش در سال ۱۹۷۲ با نام Moon Shoe شناخته شد. دلیل نام گذاری آن هم این بود که ردپایی که از کف این کفش به جای می ماند شبیه به آثار به جا مانده از ردپای فضانوردان در سطح ماه است. بُوِرمن طراحی این مدل را کمی توسعه داد و در سال ۱۹۷۴ با نام Waffle Trainer شناخته شد.
ایده دندانه دار کردن الگو برای کف کفش های ورزشکاران، به این دلیل بود که کفش هایشان راحت تر به زمین بچسبد و سر نخورند؛ به عبارتی، او قصد داشت توانایی کنترل مسیرهای دویدن را برای ورزشکاران افزایش دهد.
نایک در دوم دسامبر 1980 به بورس اوراق بهادار نیویورک ملحق شد.
جالب است بدانید در سال 2019 سهام «نایک» به دلیل پاره شدن کفش یک بسکتبالیست امریکایی سقوط کرد.
Nike Air Max یک خط تولیدی کفش است که در سال ۱۹۸۷ توسط نایک راه اندازی شد.
این مدل از کفش ها را تینکر هتفیلد طراحی کرد.
در تکنولوژی نایک ایر کیسه های بالشتکی با هوای تحت فشار پر شده و در قسمت پایین زیره میانی و پنجه کفش تعبیه می شود.
این تکنولوژی فشار ناشی از ضربات دویدن و راه رفتن را کاهش می دهد.
ارائه این تکنولوژی گام مهمی در پیشرفت برند نایک به شمار می رود و این برند توانست در عرصه کفش های ورزشی بسیار قدرتمند ظاهر شود.
tinker hatfield
بیل بُوِرمن در تاریخ ۱۹ فوریه سال ۱۹۱۱ در شهر پورتلند در ایالت اورگان به دنیا آمد.
او به ورزش فوتبال علاقه زیادی داشت و در سال ۱۹۲۹ برای تحصیل در رشته روزنامه نگاری وارد دانشگاه شد.
او بعد از فارغ التحصیلی به یاد گرفتن بیولوژی و مربی گری فوتبال در دبیرستان فرانکلین پرداخت و در سال ۱۹۳۵ به شهر مدفورد رفت.
بیل بُوِرمن در سال ۱۹۳۶ با باربارا یانگ ازدواج کرد و صاحب ۳ فرزند پسر شد.
گذری بر زندگی بیل باورمن
بیل بُوِرمن در طول ۲۴ سال مربی ورزشی دانشگاه اورگان توانست افتخارات و عناوین قهرمانی زیادی را برای این دانشگاه به ارمغان بیاورد. که از جمله آن ها می توان به ۳۱ ورزشکار المپیک، ۱۲ ورزشکار دارنده رکورد و ۲۲ قهرمان انجمن ملی ورزش دانشگاهی اشاره کرد.
او در سال ۱۹۷۳ از مربی گری کناره گیری کرد و تمرکز خود را روی تولید کفش های نایک گذاشت.
ورود به صنعت کفش سازی
بیل بُوِرمن در اواخر دهه ۱۹۵۰ از کیفیت کفش های مخصوص دوندگی که از چرم و آهن تهیه می شدند و وزن زیادی داشتند ناراضی بود. او نامه های زیادی به شرکت های تولید کفش نوشت و به آن ها ایده هایی برای بهبود کیفیت کفش هایشان پیشنهاد داد. اما هیچ کدام از شرکت ها پیشنهادهای او را نپذیرفتند. بیل درنهایت تصمیم گرفت که خودش دست به کار شود و با کم کردن وزن کفش های موجود، در زمان دویدن دوندگان صرفه جویی کند. او در نهایت کفش های جدیدی را برای شاگردان خود تهیه کرد.
بورمن معتقد بود که هر کفش باید ۳ ویژگی اصلی داشته باشد: یعنی سبک، راحت و بادوام باشد. برای شروع، او کفش های ورزشی موجود در بازار را با اره از هم شکافت تا آناتومی آن ها را به طور دقیق بررسی کند. سپس با استفاده از صفحات فلزی و پلاستیکی، رویه های متنوعی به وجود آورد. درنهایت یک سازنده کفش به او نشان داد که چگونه بتواند الگوهای کفش را طراحی کرده و بسازد.
فیل نایت یکی از شاگردان بُوِرمن و اولین نفری بود که کفش های ساخته شده توسط او را امتحان کرد. او در سال ۱۹۵۸ یک رژیم غذایی و ورزشی برای نایت تهیه کرد و در پایان نوشت: « اگر یک جفت کفش با کفی مناسب داری برای من بفرست. من تا شروع مدارس آن ها را آماده خواهم کرد.» نایت کفش های خودش را برای او فرستاد و بُوِرمن آن ها را با توجه به سایز پای نایت آماده کرد. چندین سال بعد نایت در یکی از مصاحبه های خود گفت: «بُوِرمن اولین کفش های دست ساز خودش را برای من آماده کرد نه به این دلیل که من یکی بهترین دوندگان تیم ورزشی او بودم، بلکه به این دلیل که فکر می کرد امتحان کردن روی من ریسک کمتری دارد.» درنهایت نایت از کفش ها برای تمرین های ورزشی استفاده کرد اما زیاد آن ها را نپوشید. یکی از هم تیمی های او به نام اوتیس دیویس کفش های او را دید و آن ها را امتحان کرد. و به قدری از آن ها خوشش آمد که حاضر نشد آن ها را به نایت برگرداند. دیویس با همان کفش ها در مسابقات دوی ۴۰۰ متر المپیک سال ۱۹۶۰ شرکت کرد و توانست برنده مدال طلا شود.
بیل بُوِرمن فعالیت های خودش را ادامه داد و با کشیدن و اندازه گیری کردن سایز پای شاگردانش برای آن ها کفش های دست ساز تهیه کرد. او برای ساختن این کفش ها از مواد متنوعی مانند چرم کانگورو، پارچه مخمل، پوست مار و پوست ماهی استفاده کرد تا بتواند به وزن و خاصیت ارتجاعی مورد نظر خود برسد.
در سال ۱۹۶۰ او نامه ای به شرکت پورتلند نوشت و از آن ها درخواست کرد تا برای ساختن میخ کفش برای او آهن بفرستند.
او در نامه خود نوشت: «بیشتر کفش سازان آمریکایی علاقه ای به ایده های ما برای ساختن کفش ندارند. در حال حاضر کفش های آلمانی بهترین کفش های موجود در بازار هستند اما آن ها هم لایه زیرین مناسبی ندارند. من معتقدم که کفش های من بهترین کفش های موجود در دنیا هستند و به دنبال شخصی هستم که در ساختن آن ها با من همکاری کند.»
این فرصت زمانی برای بُوِرمن محیا شد که نایت در طی سفری که به ژاپن داشت با کفش هایTiger آشنا شد و چند نمونه از آن ها را برای بُوِرمن فرستاد. بعد از این اتفاق همکاری تجاری بین بُوِرمن و نایت شکل گرفت.
همکاری بین این مربی ورزشی و شاگردش سال های زیادی ادامه داشت تا اینکه بیل بُوِرمن در سال ۱۹۹۹ و در سن ۸۸ سالگی درگذشت.
داستان زندگی فیل نایت
فیل نایت در تاریخ ۲۴ فوریه سال ۱۹۳۸ در شهر پورتلند در ایالت اورگان به دنیا آمد. پدر او وکیل بود و در صنعت چاپ روزنامه فعالیت می کرد. پدر فیل از دادن یک شغل تابستانی به او در نشریه خودش امتناع کرد و معتقد بود که فیل خودش باید شغل موردعلاقه اش را پیدا کند.
بنابراین فیل به نشریه ای که رقیب پدرش بود رفت و در شیفت شب این نشریه مشغول به کار شد.
او هر روز جدول امتیازبندی مسابقات ورزشی را تهیه می کرد و مسیر ۱۱ کیلومتری تا خانه شان را می دوید.
نایت تحصیلات خودش را در دانشگاه اورگان ادامه داد و در سال ۱۹۵۹ در رشته روزنامه نگاری از این دانشگاه فارغ التحصیل شد. او سپس وارد ارتش شد و به مدت ۱ سال در آنجا خدمت کرد و بعد از آن در دوره کسب و کار دانشکده تحصیلات تکمیلی استنفورد ثبت نام کرد. او در این کلاس ها متوجه شد که علاوه بر ورزش به کارآفرینی نیز علاقه زیادی دارد. او تحصیلات خود را ادامه داد و در سال ۱۹۶۲ با مدرک کارشناسی ارشد در رشته مدیریت کسب و کار فارغ التحصیل شد. او در سال های بعد و بعد از سفر به ژاپن همکاری خودش را با بیل بُوِرمن آغاز کرد.
فیل نایت در سال ۲۰۱۵ اعلام کرد که می خواهد از ریاست نایک کناره گیری کرده و آن را به مدیرعامل شرکت یعنی مارک پارکر بسپارد. او تا ۱ سال بعد نیز در تصمیم گیری های شرکت دخالت داشت و در سال ۲۰۱۶ بازنشسته شد.
نایک در دوران مدیریت پارکر پیشرفت های زیادی کرده است.
در دهه 1980 ، ایروبیک به یک پدیده عظیم تبدیل شد. به دلیل حرکات خاصی که در این ورزش وجود داشت، نیاز به پوشیدن کفش های خاصی بود. در این زمان، نایک می توانست شانس بزرگی برای تولید و در دست گرفتن بازار کفش ایروبیک داشته باشد؛ اما شرکت شانسش را به دلیل داشتن یک دورنمای طولانی، از دست داد.
اما نایک به سرعت توانست بازگشت دوباره ای به دنیای شهرت داشته باشد.
آن ها فناوری تولید خود را با طراحی های زیبا و شیک ، امن و کفی های شفاف، توسعه داده و منتشر کردند.
این نسخه با کفش cross-training و تبلیغات تاریخی و ارزشمند Bo Knows همراه بود
در سال ۱۹۸۵ طراحان نایک یک کفش ورزشی مخصوص برای ورزشکار تازه کاری درNBA به نام “مایکل جردن ” طراحی کردند که با افزایش محبوبیت خود به فروش کفش های ورزشی نایک کمک کرد و این برند توانست به رکورد جدیدی در فروش دست یابد.
در سال 1996 این برند دوباره با یک تازه کار ورزش گلف به نام "تایگر وودز" به مبلغ 5 میلیون دلار در سال قرارداد بست و با موفقیت افسانه ای "تایگر وودز" بر محبوبیت و فروش برند نایک افزوده شد.
سال 1990 و 2000 ، سال گسترش نایک در حوزه های متفاوت تولید لوازم ورزشی بود ( پوشاک، فوتبال،گلف و …)
نایک با تیم های مختلف مانند تیم های فوتبال برزیل و تیم های فوتبال مردان و زنان آمریکا برای تولید لباس و لوازم ورزشی قرارداد بست.
نایک در سال 2000 کفش "نایک شاکس" را عرضه کرد که فروش خوبی در تمام دنیا بدست آورد.
اولین خرید این شرکت، شرکت کفش سطح بالایCole Haan در سال ۱۹۸۸ و سپس خرید Bauer Hockey در سال ۱۹۹۴ بود.
در سال ۲۰۰۲ نایک شرکت پوشاک موج سواریHurley International را از موسس آن باب هارلی خرید.
در سال ۲۰۰۳ نایک ۳۰۹ میلیون دلار برای خرید Converse، سازنده کفش کتانی آل استارز، پرداخت.
نایک در سال ۲۰۰۴ Starter و در سال ۲۰۰۸ Umbro را خرید که به خاطر تولید وسایل تیم فوتبال انگلستان مشهور بود.
نایک در دهه ۲۰۰۰ خود را از شر برخی شرکت های تابعه اش خلاص کرد.
در سال ۲۰۰۷ Starter و در سال ۲۰۰۸ Bauer Hockey، در سال ۲۰۱۲Umbro و در سال ۲۰۱۳ Cole Haan را فروخت.
Converse و Hurley International ، در حال حاضر از اصلی ترین و مهم ترین شرکت های زیر مجموعه غول نایک به شمار می آیند.
در اصل، نایک در ابتدا قصد داشت نام شرکت را ” بُعد 6″ بگذارد؛ اما در نهایت، نام نایک برگزیده شد.
جف جانسون، اولین کارمند نایک ، نام نایک را مطرح کرد.
حقایقی جالب درباره نایک
طراحی لوگوی نایک (Nike swoosh)، به وسیله دختر دانشجویی از دانشگاه ایالتی پورتلند، به نام کارولین دیویدسون ، صورت گرفت. او با گرفتن تنها مبلغ 35 دلار ، این آرم را طراحی کرد؛ اما نایک بعدها، سهامی به او داد که اکنون بیش از 640،000 دلار، ارزش دارد.
شعار معروفJust Do It (فقط انجامش بده) نایک، الهام گرفته شده از حرف یک قاتل سریالی به نام گری گیلمور است که درست قبل از اعدامش به وسیله جوخه تیر، در سال 1977، بر زبان رانده بود.
این افشاگری درباره شعار نایک، در مستندی با عنوان “هنر و کپی” که در سال 2009 پخش شد، صورت گرفت.
مایکل جردن یکی از مهم ترین مهره های تبلیغی نایک به شمار می آید. علی رغم اینکه او از سال 2008، دیگر بسکتبال بازی نمی کند، هنوز هم سالانه مبلغ 60 ملیون دلار از نایک دریافت می کند.
قرارداد نایک با این بازیکن، یکی از سنگین ترین قراردادهای تاریخ این کمپانی است.
مایکل جردن به قدری محبوب بود که همکاری خودش را با نایک ادامه داد و خط تولید کفش هایی با نام ایر جردن را راه اندازی کرد.
Michael Jordan Air Nikes ، یکی از ماندگارترین و شناخته شده ترین برندهای تمام دوران بوده است.
لوگوی نایکی برای مدت بسیار طولانی به رنگ قرمز بوده است
لوگوی اصلی نایک مانند لوگوی امروزی آن مشکی نبود. رنگ سفید و قرمز تا سال ها به عنوان رنگ های اصلی لوگو استفاده می شدند. دلیل استفاده از این دو رنگ این بود که قرمز نشان انرژی، عشق و لذت و سفید نشان کیفیت، اصالت و جذابیت یک برند است.
بعدها شرکت نایک رنگ لوگو را تغییر داد تا براق، شفاف و درجه یک به نظر برسد.
بزرگ ترین فروشگاه نایک، در خیابان اکسفورد لندن قرار دارد. معماری این سازه، تداعی کننده یک میدان اصلی در شهر است.
نایک حامی مالی اصلی برنامه های ورزشی دانشگاه ایالتی پِن است.
برخی از چالش های نایک
Nile 6.0
تبلیغات نایک ۶.۰ نایک خط جدید تیشرتی را معرفی کرد که شامل عباراتی نظیر “Dope”, “Get High” “Ride Pipe” می شد – زبان ویژه ورزش که ایهامی برای استفاده از مواد مخدر است.
شهردار بوستون، پس از دیدن این لباس ها در ویترینNiketown این شهر، از این فروشگاه خواست تا آن را از ویترین بردارد.
یک مقام نایک عنوان کرد که این لباس ها به منظور ادای احترام به ورزش های سخت طراحی شده بود، و نایک استفاده غیرقانونی از مواد مخدر را برنمی تابد. درنهایت نایک مجبور شد خط تولید این لباس را عوض کند.
آهنگ انقلاب بیتلز
نایک به خاطر استفاده از آهنگ «انقلاب» بیتلز در آگهی سال ۱۹۸۷ برخلاف میل شرکت ضبط آثار بیتلز، مورد نقد قرار گرفت. نایک ۲۵۰۰۰۰ دلار به شرکتی که مالک حقوق مجوزدهی به ضبط برای حق استفاده از اجرای بیتلز برای یک سال بود پرداخت.
نایک در مارس ۱۹۸۸ تبلیغاتی که در آن «انقلاب» نمایش داده می شد را متوقف کرد.
بیگاری خانه ها
نایک به خاطر عقد قرارداد با کارخانه هایی (معروف به بیگاری خانه های نایک) در کشورهایی نظیر چین، ویتنام، اندونزی و مکزیک مورد انتقاد قرار گرفته است. یک گروه فعال به نامVietnam Labor Watch با مدرک ثابت کرده است که کارخانجات طرف قرارداد نایک از قوانین حداقل دستمزد و اضافه کار در ویتنام در اواخر سال ۱۹۹۶ تخلف کرده اند، گرچه نایک ادعا می کند که این کار را متوقف کرده است. این شرکت به خاطر شرایط کاری اغلب ضعیف و بهره کشی از کارگران خارجی با دستمزد پایین در مناطق آزاد تجاری – که کالاهایشان عموما در آنجا تولید می شود – بسیار مورد انتقاد قرار گرفته است.
اتهامات در رابطه با کار کودک
طی دهه ۱۹۹۰ نایک با انتقاداتی در مورد استفاده از کودکان کار در کامبوج و پاکستان در کارخانجات طرف قرارداد برای تولید توپ های فوتبال مواجه شد.
در سال ۲۰۰۱ مستند بی بی سی از کار کودک و شرایط بد کاری در کارخانه مورد استفاده نایک در کامبوج پرده برداشت. تمرکز این مستند بر شش دختر است که همگی هفت روز هفته و اغلب ۱۶ ساعت در روز کار می کردند.
اعتصاب در کارخانه چین
در آوریل ۲۰۱۴ یکی از بزرگ ترین اعتصاب ها در سرزمین چین در کارخانه کفشی رخ داد که در زمره کارخانجات طرف قرارداد با نایک است. این کارخانه تا ۲۵۰ یوان (۴۰.۸۲ دلار آمریکا) در ماه به کارمندان کم حقوق پرداخت می کرد. میانگین دستمزد ۳۰۰۰ یوان در ماه بود.
نایک و محیط زیست
طبق گفته سازمان زیست محیطی مستقر در نیوانگلند، نایک در مطالعه روی شرکت های دوستدار آب و هوا، در زمره سه شرکت اول است
پروژه دیگر نایک برنامه Reuse-A-Shoe نام دارد. این برنامه که در سال ۱۹۹۳ آغاز شد، طولانی مدت ترین برنامه نایک است که هم برای محیط زیست و هم برای جامعه مفید است – از طریق جمع آوری کفش های ورزشی کهنه از هر نوع برای عمل آوری و بازیافت آن ها. سپس ماده تولیدشده برای کمک به ایجاد سطح های ورزشی نظیر روکش زمین بسکتبال، مسیرهای دو، و زمین های بازی مورد استفاده قرار می گیرد.
نایک در زمره اولین شرکت های استفاده کننده از بازاریابی اینترنتی و فناوری های مدیریت ایمیل بود.
نایک از طریق قراردادهای حمایت مالی با ورزشکاران مشهور، تیم های حرفه ای و تیم های تیم های ورزشی کالج، محصولاتش را تبلیغ می کند. در سال ۱۹۸۲ نایک اولین تبلیغ تلویزیونی خود را طی پخش ماراتون نیویورک پخش کرد.
فستیوال تبلیغاتی کن، نایک را تبلیغ کننده خود در سال ۱۹۹۴ و ۲۰۰۳ اعلام کرده است.
نایک دو بار نیز برنده بهترین تبلیغات بازرگانی در جوایز امی شده است.
تبلیغات نایک
نایک در ژانویه ۲۰۱۳ نایک با روری مک روی قراردادی ۱۰ ساله به ارزش ۲۵۰ میلیون بست که در آن زمان گلف باز شماره یک جهان بود.
در ۲۱ فوریه ۲۰۱۳ نایک اعلام کرد که قراردادش با اسکار پیستوریوس(سریعترین انسان بدون پا) را به خاطر اتهام قتل از پیش برنامه ریزی شده، به حال تعلیق درآورده است.
نایک برای تولید Nike+ با شرکت اپل همکاری کرده است
محصولی که از طریق ابزار رادیویی داخل کفش که به آیپد نانو وصل است، عملکرد دونده را پایش می کند.
این محصول مسافت پیموده شده و کالری صرف شده را ثبت می کند.
نایک مجموعه ای از محصولات را به فروش می رساند، از جمله کفش و پوشاک برای فعالیت های ورزشی نظیر فوتبال، بسکتبال، دو، ورزش های رزمی، تنیس، فوتبال آمریکایی، بازی های ورزشی، گلف، و تمرین های ورزشی برای مردان، زنان و کودکان.
نایک برای فعالیت های بیرونی نیز کفش می فروشد، نظیر تنیس، گلف، اسکیت بورد سواری، فوتبال، بیسبال، فوتبال آمریکایی، دوچرخه سواری، والیبال، کشتی، تشویق کنندگان، فعالیت های آبی، اتومبیلرانی، و دیگر کاربردهای ورزشی و تفریحی.
نایک به خاطر عرضه لباس های مُد روز شهری، در فرهنگ جوانان و هیپ هاپ مشهور و محبوب است.
تحریم تیم ملی فوتبال ایران
قبل از شروع جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه این شرکت آمریکایی اعلام کرد به دلیل تحریم های وضع شده بازیکنان ایران اجازه ندارند از کفش های شرکت نایکی در مسابقات استفاده کنند.
تغییر سبک زندگی با نایک
نائومی کلاین در کتاب معروفش No Logo به فلسفه برند نایک در مورد محصولاتش می پردازد و در کتاب خود به این قضیه اشاره می کند که برند نایک مدت ها پیش توجهش را کاملا به برندینگ و تبلیغات معطوف کرده است، در حالی که محصولاتش را از تولیدکنندگان خارجی ارزان فروش تهیه می کند. نایک در این زمان بیشتر سعی می کرد که جلب توجه کرده و اینکه بتواند در بین کالاهای جایی برای خود باز کند و بجای فروش کفش، سبک زندگی خود را بفروشد. این برند سعی می کند شیوه زندگی مردم را تغییر دهد. فیل نایت، موسس نایک، می گوید، «در هر حال هیچ چیزی نمی تواند از ارزش محصولات ما بکاهد. با تحقیق و توسعه و محصولات ابتکاری توانسته ایم بر ارزش محصولات و کالاهای خودمان بیفزاییم.»
پاول راند طراح معروف تعدادی از لوگوهای بزرگ ترین برندهای جهان مثل IBM وUPS نیز از کفش نایک استفاده می کند. آقای راند درباره نایک می گوید: «سادگی همیشه پیچیده است. به همین دلیل است که سادگی لوگوی نایک باعث می شود تا بیشتر به صورت لوگوی پیچیده ای در بین سایر لوگو ها متمایز باشد.» این اصلی است که طراح لوگوی نایک بدان توجه داشته و فقط با دو خط بر پیچیدگی آن افزوده است. دقت و سادگی لوگوی نایک باعث شده که در همه زمینه ها به موفقیت های چشمگیری دست یابد، و همیشه در صدر جدول برند ها قرار داشته باشد، لوگوی محصولات خود را طوری طراحی کنید که بتواند مشتریان بیشتری را جذب کند.
نایک در جلوتر بودن از رقبایش در حمایت از جنبش های فرهنگی رکوردار است.
در سال ۲۰۱۸، وقتی با ساخت و انتشار یک آگهی تبلیغاتی با حضور کالین کپرنیک ورزشکار و فعال آمریکایی خبرساز شد، هم با افزایش ۶ میلیارد دلاری در ارزش بازاری مواجه شد و هم نشان داد که برابری اجتماعی و برابری برند می تواند در کنار هم قرار گیرد. سال ۲۰۲۰، در جریان اعتراض های سراسری علیه نژادپرستی سیستماتیک در آمریکا، نایک نه فقط تنها برندی بود که پیامی در حمایت از تغییر منتشر کرد- و به کارمندانش قول داد که اوضاع خودش را نیز بهتر خواهد کرد- بلکه اولین برندی بود که اعلام کرد از نهادهای حامی عدالت اجتماعی حمایت مالی خواهد کرد. نایک، برند کانورس و برند جردن و مایکل جردن در مجموع اعلام کردند که یک بودجه ۱۴۰ میلیون دلاری برای کمک به این نهادها اختصاص داده اند؛ سهم نایک ۴۰ میلیون دلار بود.
ارزش برند نایک تا سال 2018
سقوط 40 درصدی درآمدی «نایک» به خاطر کرونا
شرکت نایک گزارش داد به خاطر تعطیل شدن گسترده فروشگاه هایش در سه ماهه نخست سال 2020 شاهد سقوط 40 درصدی درآمد بوده است.
البته درآمد نایکی از فروش محصولات در بازار چین با وجود شیوع کرونا 8 درصد رشد کرده است.
ضمنا اپ رسمی برند نایک در طول دوران کرونا کمک شایانی به افزایش میزان فروش این برند در بازارهای مختلف کرده است.
10 رمز موفقیت شرکت نایک
1- علاقمندی های خود را بیابید
2- بین آنچه که هست و آنچه که خواهد بود پل بزنید
3- از جنگیدن نترسید
4- کاستی هایتان را درک کنید
5- هوشمندانه استخدام کنید
6- رقابت سالم داشته باشید
7- یک هدف مشخص داشته باشید
8- مدیریت ذره بینی به هیچ کس کمک نمی کند
9- بزرگترین دشمن فقدان تخیل است
10- فقط انجامش دهید
امروزه نایک یک امپراتوری پهناور در عرصه محصولات ورزشی متنوع همچون تنیس، بیس بال، فوتبال، کریکت و دو میدانی به شمار می آید.
در حال حاضر دفتر مرکزی این شرکت در شهر بیورتون ایالت اورگان آمریکا قرار دارد و مارک پارکر مدیرعامل اجرایی آن است.
نایک، صاحب برند کانورس، هرلی، و جردن ( که به خاطر بسکتبالیست، مایکل جردن به این نام شناخته شده است) می باشد.
بیشتر تولیدات نایک در آمریکا می باشد.
نایک حدود 554 کارخانه در 42 کشور دارد.
نایک با بیش از ۷۰۰ فروشگاه در سراسر جهان قرارداد داشته است و در ۴۵ کشور خارج از ایالات متحده دفتر دارد. اغلب کارخانه ها در آسیا واقع هستند.
ویدیوی زیبای برند نایک
www.zoomit.ir
www.pouyaandish.com
www.tarahilebas.com
www.danadesign.ir
www.footballkala.com
www.fa.wikipedia.org
www.donya-e-eqtesad.com منابع
www.bourseiness.com
www.farsnews.ir
www.etemadonline.com
www.forsatnet.ir
www.virgool.io
www.fikano.ir