اصول انتقال صحیح بیمار دراورژانس
مقدمه
بلند کردن و حرکت دادن بیماران تقریباً در همه ماموریت های اورژانس انجام می شود.
یکی از وظایف یک تکنسین فوریت ها این است که بیماران را به صورتی بی خطر و موثر بلند کرده و حرکت بدهد.
او باید این کار را بدون تشدید وضعیت کنونی بیمار یا ایجاد آسیب بیشتر انجام بدهد.
او همچنین باید آگاهی کاملی از روشهای بلند کردن و حرکت دادن بیماران بدون ایجاد آسیبی در خودتان داشته باشد .
دقت، برنامه ریزی و دانستن روش کار درست در زمان بلند کردن یا حرکت دادن بیماران خیلی مهم است .
معرفی یک مورد
دو آمبولانس جهت حادثه ای که بیمار با آسیب پشت در آن وجود دارند فرستاده می شوند. شما در یکی از این آمبولانسها هستید. اسم محل ماموریت برای شما آشناست، چون بیست دقیقه پیش هم یک آمبولانس جهت رسیدگی به یک فرد مبتلا به درد سینه اعزام شده بود .
نیاز به سه آمبولانس و نوع ماموریت جهت یک محل یکسان شما را گیج می کند. ولی وقتی به محل می رسید متوجه یک مشکل میشوید. یکی از تکنسین ها در زمان انتقال یک بیمارقلبی توسط برانکارد ، دچار آسیب کمری شده است .
به عنوان یک تکنسین فوریت ها شما باید از متد های صحیح بلند کردن و حرکت دادن بیمار (جهت حفاظت بیماروخودتان ) آگاه باشید.
سعی کنید بفهمید که چرا سه آمبولانس برای این صحنه فرستاده شده است ، با این که مشکل اصلی فقط انتقال یک بیمار قلبی بوده است .
اهمیت انتقال صحیح بیماران
سرعت عمل یکی از اهداف اصلی در اکثر ماموریت های شما بعنوان یک تکنسین است . در بعضی صحنه های خطرناک ، شما باید سریعاَ بیمار را به محل بی خطری برسانید.وقتی بیماری دارای یک بیماری طبی کشنده یا آسیب جدی است ، رساندن سریع او به بیمارستان میتواند باعث زنده ماندن بیمار شود.
انجام سریع کارها ، می تواند به معنی انجام غلط کار ها باشد . گاهی تکنسین ها در زمان بلند کردن و انتقال سریع بیمار بی دقتی می کنند . این کار میتواند باعث آسیب بیمار یا تکنسین ها شود . آسیب های پشت میتوانند خطرناک باشند وحتی گاهی به کارشما در سیستم اورژانس خاتمه داده ویا عوارضی را تا آخر عمر برای شما داشته باشند . شما میتوانید با تکنیک های مناسب ، بیماران رابه سلامت بلند کرده و جابجا کنید . سعی کنید در هر ماموریت ، بلند کردن و جابجا یی مناسب را تمرین کنید .
محافظت از خود: مکانیک بدن
مکانیک بدن عبارت از استفاده مناسب از بدن برای تسهیل در بلند کردن وحرکت دادن اشیاء است . چندین نکته مهم وجود دارند که شما میتوانید با بدن خود انجام بدهید تا بطور موثری اجسام را بلند کنید واز آسیب جلوگیری کنید .
مهم این است که قبل از بلند کردن بیمار ، برنامه ریزی کنید . قبل ازبلند کردن بیمار یا هر شیئی چند نکته را در نظر بگیرید :
وزن آن شئ چقدر است ؟ آیا ما به کمک کسی برای بلند کردن آن شئ نیاز داریم ؟
مشخصات فیزیکی من چیست ؟ آیا من یا همکار من دارای محدودیت های فیزیکی خاصی هستیم که بلند کردن شی را برای ما مشکل کند ؟
با همکار خودتان در مورد برنامه خود برای بلند کردن و حمل کردن بیمار مشورت کنید . د رکل فرآیند جابجایی بیمار، این مشورت را ادامه بدهید .
قوانین مهم درزمان بلند کردن بیمار
وقتی زمان بلند کردن بیمار رسید ، چند قانون مهم وجود دارند که مانع آسیب دیدن شما می شوند .
پا های خود را بطور مناسب قرار بدهید : حتماً باید پاهای شما روی یک سطح صاف و سفت قرار گیرند و به اندازه عرض شانه ها از هم باز شوند (شکل 2-5)
وقتی دارید جسمی را بلند می کنید ، از پاهای خود استفاده کنید نه از پشت خود .(شکل 2-5)
وقتی جسمی را بلند میکنید ، هرگز کج نشوید. همچنین هیچ حرکتی غیر از بلند کردن را انجام ندهید.
از علل اصلی آسیب دیدن ، کج شدن یا چرخیدن در زمان بلند کردن اجسام است .
وقتی جسمی را با یک دست بلند می کنید ، سعی کنید به طرف دیگر خم نشوید وپشت خود را صاف نگه دارید.
وزن جسمی را که بلند می کنید تا می توانید نزدیک به بدن خود نگه دارید . اینکار باعث می شود که شما بتوانید از پاهای خود و نه پشت خودتان در بلند کردن اجسام استفاده کنید . هر چه وزن جسم را دورتراز خود نگه دارید ، شانس آسیب را بیشتر میکنید .
وقتی یک بیمار را از روی پله ها جابجا می کنید ، تا حد امکان از یک صندلی مخصوص پله (Stair chair) استفاده کنید نه از برانکارد . از طرف دیگر، پشت خود را صاف نگه دارید. زانوهای خود را خم کنید و ازناحیه ران به جلو تکیه بدهید نه از ناحیه کمر.اگر در روی پله ها به عقب حرکت میکنید ، از یک نفر بخواهید که پشت شما را صاف کند (شکل 1-5)
وسایل حمل بیماران
انواع مختلفی از وسایل حمل بیمار وجود دارند که شامل برانکارد ، بک بورد (تخته صاف و سفت چوبی که زیر بیماران مشکوک به آسیب های مهره ای گذاشته می شوند ) و صندلی مخصوص پله ها باشند .
در حد امکان، سعی کنید که جهت سلامتی بدن خود تان و برای افزایش بهره وری ، بیمارانی را که می خواهید با فاصله زیادی جابجا کنید ، از وسایل چرخدار مثل برانکارد چرخ دار یا صندلی پله ای چرخ دار استفاده کنید . این وسایل به شما اجازه میدهند که بیمار را به جای حمل کردن ، روی چرخهای آن وسایل حرکت بدهیم .
اصول اولیه حمل بیمار
وقتی از وسیله ای برای حمل بیماران استفاده میکنید ،بهتر است از افراد به تعداد زوج استفاده کنید .
درمورد برانکارد یا بک بورد ، یک تکنسین فوریتها ، قسمت نزدیک به سر بیمار را بلند میکند و دیگری قسمت نزدیک به پای بیمار را بلند میکند .
اگر چهار نفر هستید ، هرگز به نفر سوم اجازه ندهید که از یکطرف برانکارد را گرفته و کمک کند . این کار باعث می شود که وسیله حمل بیمار تعادل خود را از دست بدهد و حتی برانکارد برگردد و بیمار آسیب ببیند .
روش های موثردر جلوگیری از آسیب در زمان حمل بیمار
روش بلند کردن اجسام با نیرو (POWER-LIFT): این روش توسط افرادی که وزنه های سنگین بلند میکنند ، استفاده می شود . این وضعیت را بنام وضعیت چمباتمه برای بلند کردن اجسام نیز می گویند (Squat-lift). (شکل 2-5).
در این وضعیت به جای خم شدن در ناحیه کمر ، چمباتمه میزنید و در نتیجه وزن را در نزدیک بدن خود حفظ کرده و پاهای خود را تا حد امکان با زمیکنید .
وقتی دارید بر انکارد را بلند میکنید ، پاهایتان را تا حد امکان از هم جدا کرده و سعی کنید و که وزن خودرا روی کف پاهایتان یا درست عقب آن بیاندازید. کمر خود ار قفل کنید . اول قسمت بالا تنه خود را بلند کنید و سپس هیپ یا مفصل ران خود را بلند نمائید .
وقتی بیمار را می خواهید پائین بیاورید ، برعکس فوق عمل کنید.
روش های موثردر جلوگیری از آسیب در زمان حمل بیمار
محکم در دست گرفتن (Power-grip): یک روش اصولی برای گرفتن اجسام با دست است . (شکلB 2-5) .
به یاد داشته باشید که در اغلب مواقع ، دست های شما تنها قسمت بدنتان هستند که با جسمی که دارید بلند می کنید ، در تماس می باشند . بنا بر این آنها در فرایند بلند کردن خیلی مهم هستند.
تا می توانید سطح تماس انگشتان و کف دست هایتان را با جسمی که بلند میکنید ، بیشتر نمائید. تمام انگشتان شما باید با زاویه یکسان خم شوند . دستان شما در صورت امکان باید حد اقل 25سانتی متر از هم فاصله داشته باشند .
مواردی که می خواهید دست خود را به بیمار برسانید
در بعضی شرایط ، شما مجبور می شوید که دست خود را دراز کنید تا به مریض برسید و یا با تلاش زیاد او را بکشید یا فشار بدهید . در این حرکت ها باید آنقدر با دقت عمل کنید تا آسیبی ایجاد نشود .
بطور کلی:
در مواردی که می خواهید دست خود را به بیمار برسانید:
1- پشت خود را در وضعیت قفل شده نگه دارید .
2- درزمان درازکردن پشت از کج شدن پرهیز کنید .
3-از دراز کردن دست برای رسیدن به بیماری که بیشتر از 50-5/37 سانتی متر جلو تر از بدن شما قرار دارید پرهیز کنید .
4- از درازکردن دست به مدت طولانی و مصرف انرژی زیاد در این موارد پرهیز کنید .
زمانی که بخواهید بیمار را فشار بدهید یا بکشید
درزمانی که بخواهید بیمار را فشار بدهید یا بکشید :
تا میتوانید بیمار را به جلو فشار بدهید نه آنکه او را بکشید .
پشت خود ار قفل شده نگه دارید .
خط کشش را طوری تنظیم کنید که از مرکز بدن شما بگذرد. اینکار با خم کردن زانو ها امکان پذیر می شود .
وزن خود را نزدیک به مرکز بدن حفظ کنید .
اگر وزنه پائین تر از سطح کمر شما باشد ، زانو بزنید و عمل کشیدن یا فشار دادن را انجام بدهید.
ازکشیدن یا فشار دادن از قسمت بالای سر پرهیز کنید .
در حالیکه بازو ها را به دوطرف بدن چسبانده اید آرنج خود را خم کنید .
محافظت از بیمار : جابجایی های خیلی فوری ، فوری و غیر فوری
با توجه به شرایط بیمار ، شما ممکن است ابتدا، شرح حال بگیرید و بعد بیمار را جابجا کنید یا سریعاً بیمار را جابجا کنید و یا گاهی ابتدا احتیاط کامل را در مورد ستون فقرات بیمار را انجام بدهید و سپس بیمار را جابجا کنید .
اگربیمار در یک ساختمانی است که خطر ریزش سقف در آن وجود دارد یا در ماشینی است که خطر آتش گرفتن آن وجود دارد ، سریعاً جابجائی را انجام بدهید .
بیمار باید به یک محل امن جابجا شود، حتی اگر شما وقت نکنید ارزیابی اولیه را برای بیمار انجام بدهید یا ستون فقرات او را بی حرکت کنید .
این موارد را بنام جابجائی خیلی فوری می گویند .
روش های جابجایی خیلی فوری
سه وضعیت وجود دارند که در آنها از روش های جابجایی خیلی فوری استفاده میکنید :
الف- صحنه حادثه یا بیماری خطرناک باشد : خطرات موجود ممکن است باعث شوند که شما بیمار را سریعتر جابجا کنید، تا هم شما و هم بیمار در معرض خطر قرارنگیرید . مثال های این شرایط شامل ترافیک کنترل نشده ، اتش سوزی یا خطر آن ، احتمال انفجار ، خطرات الکتریکی، گازهای سمی و تشعشع اتمی هستند.
ب- درمان وضعیت های بالقوه خطرناک موجود در بیمار: در این موارد نیز بیمار نیاز به جابجایی به یک سطح سفت و صاف برای انجام عملیات احیا دارد یا شما ممکن است مجبور باشید بیمار را جابجا کنید تا راحت تر به خونریزی کشنده او رسیدگی کنید .
پ- شما باید به بیمار های دیگر رسیدگی کنید : وقتی تعدادی بیمار دیگر نیز در صحنه وجود دارند که نیازمند درمان برای شرایط خطرناکی داشته باشند ، شما ممکن است مجبور شوید بیمار انی را سریعاً جابجا کنید تا به بیماران دیگر با شرایط مخاطره آمیز تر رسیدگی نمائید .
خطر آسیب نخاعی درانتقال های فوری
بزرگترین خطر برای بیماری که او را با روش خیلی فوری جابجا می کنید ، احتمال شدید آسیب نخاعی در او است، چون این نوع جابجایی باید سریعاً انجام شود تا زندگی فرد نجات پیدا کند . بنابراین انجام احتیاط کامل نخایی امکان پذیر نیست .
اگر در این شرایط به آسیب نخاعی مشکوک شدید ، برای کاستن خطر شدید آسیب ها ، بیمار را در صورت امکان در جهت محور طولی بدن جابجا کنید.
محور طولی بدن عبارت از خطی است که از مرکز بدن از قله سر و در محور مهره ها عبور می کند .
کشیدن بیمار روی زمین
چندین نوع حرکت سریع وجود دارد که یک نوع از آنها کشیدن بیمار روی زمین است. در این نوع از حرکت ، بیمار توسط لباسهایش ، پاها ، شانه ها یا پتو روی زمین کشید ه می شود.
این نوع از جابجایی ها فقط در موارد خیلی فوری استفاده می شود، چون در آنها محافظت زیادی از گردن و مهره ها نمی شود .
شایعترین روش ، کشیدن در محور طولی بدن از ناحیه شانه ها است .
کشیدن از ناحیه شانه باعث می شود که بقیه بدن در موضع آناتومیک خود باقی بماند ودر نتیجه مهره ها و کل اندامها در یک خط باشند .
تصویر کنید که کشش را از یک طرف بدن انجام بدهید . این کار باعث خم شدن بدن و تشدید ضایعات مهره ای بیمار می شود .
کشیدن روی زمین توسط یک تکنسین
شکل 2-5– جابجایی های خیلی فوری – کشیدن روی زمین توسط یک تکنسین:
الف – کشیدن بالباس
ب- کشیدن در سطوح شیب دار : همیشه ابتدا سر بیمار را بکشید .
پ- کشیدن شانه : دقت کنید که به سربیمار ضربه نزنید .
ت- کشیدن پا: مواظب باشید که به سر بیمار ضربه نخورد.
ث- کشیدن با روش آتش نشان ها : بیمار را روی پشت به زمین بگذارید ودست هایش را به هم ببندید. دست های اورا از هم باز کنید. صورت خود را مقابل صورت بیمار قرار دهید و خود را جمع کنید و سرتان را از وسط دست های بسته او رد کنید و تنه خود را بلند کنید. روی دست ها و زانوهای خود بخوابید . سربیمار را تا حد امکان پائین نگه دارید .
ج- کشیدن با پتو
جابجایی ها ی خیلی فوری توسط یک تکنسین: (اسکن 2-5)
کمک یک نفری : بازوی بیمار را دورگردن خود قرار دهید ودست او را با دست خود بگیرید . بازوی دیگر خود را دور کمربیمار قرار بدهید . بیمار را کمک کنید که به آرامی راه برود . آماده باشید که در هر لحظه ، تکنیک حرکت خود را تغییر بدهید چون خطر ممکن است زیاد تر شود .
جابجایی ها ی خیلی فوری توسط یک تکنسین: (اسکن 2-5)
حمل کردن بیمار با دست ها : یک بازوی خود را پشت بیمار قرار دهید بطوریکه یک دست شما زیر بازوی او باشد . بازوی دیگر تان را زیر زانوی بیمار گذاشته راحت بلند کنید . اگر بیمار هوشیاراست از او بخواهید که آن بازوی خود که نزدیک شما است را روی شانه شما بگذارد .
توجه کنید که این روش حمل، فشار زیادی را برروی کمر شما وارد می کند . این کار را فقط برای بیماران سبک وزن انجام بدهید .
جابجایی ها ی خیلی فوری توسط یک تکنسین: (اسکن 2-5)
حمل کردن بیمار با پشت : از بیمار بخواهید که بایستد. پشت خود را به او بکنید و از او بخواهید بازوهایش را روی شانه های شما گذاشته، بطوریکه دست ها ی او جلوی سینه شما قرار بگیرند.بازوهای او را تا حد امکان صاف کنید بطوریکه آرنج های او روی شانه شما قرار بگیرند . مچ دست او را گرفته ، خم کنید و بکشید، بطوریکه بیمار درست روی پشت شما قرار گیرد .
جابجایی ها ی خیلی فوری توسط یک تکنسین: (اسکن 2-5)
حمل بیمار با پشت باحالت خم شده : به بیمار کمک کنید که با یستد . بازوهای او را روی شانه خود طوری قرار بدهید که در جلوی سینه شما قرار بگیرند . خم شوید و بیمار را بلند کنید . وقتی او با بازوهای خود به شما آویزان است ، هر دوران او با دست بگیرید . سپس او را بافشار به بالا تر ببرید . ساعد خود را زیر زانو های او گرفته و مچ دست های او را بگیرید .
جابجایی ها ی خیلی فوری توسط یک تکنسین: (اسکن 2-5)
حمل بیمار یا روش پرسنل آتش نشانی : پاهای خود را در مقابل بیمار بگذارید و بیمار را به طرف خود بکشید . در ناحیه کمر خم شوید و زانو ها را هم خم کنید . سر خود را پائین آورده و او را روی شانه های خود بگذارید . در همین زمان یک مچ دست او را در دست بگیرید . بازوی آزاد خود را از بین پاهای او رد کرده و ران او را بگیرید. وزن بیمار روی شانه های شما می افتد . بلند شوید. بازویی که با آن ران بیمار را گرفته اید را جلوبیاورید . با آن دست ، مچ دست بیمار را محکم بگیرید.
جابجائی های خیلی فوری – دو نفره اسکن (3-5)
کمک دونفره : بازوهای بیمار روی شانه های هردو کمک قرار میگیرد. هر کدام از کمک ها ، یک دست را گرفته و بازوی آزاد خود را دور کمر بیمار قرار میدهند و سپس به بیمار کمک میکنند که راه برود .
حمل بیمار به روش پرسنل آتش نشانی همراه با کمک : از کمک دوم بخواهید که در بلند کردن بیمارو قراردادن او روی شانه های شما کمک کند. نفر دوم همچنین در درست کردن وضعیت بیمار هم کمک می کند .
جابجایی ها ی فوری
این نوع جابجایی ها موقعی لازم می شوند که باید جهت درمان، یک بیمار خطرناک سریعاً جابجا شود. ولی برخلاف جابجایی ها ی خیلی فوری ، باید احتیاطات مربوط به ستون فقرات برای بیمار انجام شوند. مثال های این حالت ها موارد زیر هستند:
درمان وضعیت بیمار نیاز مند به جابجایی است : بیمار جهت درمان حمایتی به دلیل تنفس ناکافی یا درمان شوک ویا اختلال هوشیاری باید جابجا شود .
عواملی در صحنه حادثه یا بیماری وجود دارند که احتمال بدتر شدن بیمار را باعث می شوند . مثلاً وجود گرما یا سرما در محل که باعث تشدید بیماری فرد گردد.
مانورلاگ رول
حرکت دادن بیمار به روی یک تخته بلند محکم که به نام بک بورد(Back board) نامیده می شود ، یک حرکت فوری است که درموارد وجود خطر جانی برای بیمارو احتمال وجود آسیب مهره ای بطور همزمان استفاده می شود .
اگر بیمار از پشت روی زمین افتاده است او را بامانور مخصوص که به نام لاگ رول (Logroll) نامیده می شود به یک طرف حرکت می دهیم . پس بک برد را زیر او گذاشته و سپس او را به حالت اول برمی گردانیم .(شکل 3-5)
در مانور لاگ رول ،یک نفر سرو گردن بیمار را از بالا ثابت می کند . افراد دیگر درکنار بیمار زانوی خود را روی زمین و در کنار بیمار گذاشته و با فشار روی شانه ها، بازو ، آرنج ،لگن ، ران، زانو و ساق پای او را در حالی که گردن و سراو توسط نفر دیگری ثابت شده است می چرخانند. سپس بکبورد زیر بیمار قرار می گیرد و بیمار تحت همان شرایط قبلی و با حمایت کامل جهت جلوگیری از آسیب نخایی به روی بک بور برگردانده می شود .
توصیه می شود که افرادی که این مانور را انجام می دهند پشت خود را درزمان انجام مانور صاف نگه دارندو از ناحیه لگن خم شوند (نه از کمر)و از عضلات شانه خود استفاده کنند .
وقتی بیمار روی بک بورد قرار گرفت و ثابت شد ، بک بورد و بیمار با هم بلند شده ، روی برانکارد گذاشته می شوند و سوار آمبولانس می گردند .
خارج کردن بیماربطور سریع از وسیله نقلیه
یک نمونه دیگر از جابجایی های فوری ، خارج کردن بیماربطور سریع از وسیله نقلیه است . اگر بیمار آسیب های بحرانی دیده است ، تلف کردن وقت برای استفاده کردن از بک بورد ها ی کوتاه در زمانی که او هنوز در داخل وسیله نقلیه قرار دارد، ممکن است خطرات جانی زیادی برای او داشته باشد .
در زمان خارج کردن سریع بیمار از اتومبیل ، تکنسین از روشهای سریعتری استفاده می کند ودر همان زمان با دست مهره ها را تثبیت می نماید .چون بعد از آن بیمار از ماشین روی یک بک بورد بلند قرارداده می شود .
انواع جابجائی های غیر فوری
اگر خطر جانی بیماری را تهدید نمی کند ، بیمار باید پس از آمادگی کامل جابجا شود. ارز یابی بیمار در محل حادثه ودر زمانهای لازم مثل ثابت کردن شکستگی ها باید ابتدا انجام شوند .
جابجایی های غیر فوری باید به صورتی انجام شوند که مانع آسیب یا صدمات بیشتر به بیمارشده و از ایجاد ناراحتی و درد جلوگیری کنند .
در یک جابجایی غیر فوری، بیمار از محل درمان و ارزیابی اولیه (مثلاً روی تخت خواب ، مبل و یا کف زمین )به محل دیگری جابجا می شود .
وسایل جابجائی بیمار
وسیله جابجایی بیمار میتواند یک برانکارد یا هر وسیله دیگری باشد که برای حمل بیماران به آمبولانس و یا بیمار ستان استفاده می گردد. این وسایل در پائین توصیف شده اند و شکل انها نیز نشان داده شده است . (اسکن 4-5)
وسایل جابجایی بیمارعبارت از یک سری وسایل مکانیکی هستند که همه تکنسین ها باید از نحوه استفاده آنها آشنا باشند . اشتباه از استفاده از این وسایل ممکن است باعث آسیب خودتان و یا بیمار گردد . بطور مثال اگر برانکاردی در محل خود قفل نشده باشد ، خطر افتادن دارد . برانکاردهایی که خوب مواظبت نشوند ممکن است یک دفعه بدون هیچ حرکتی جابجا شوند. این حوادث ممکن است باعث آسیب بیمار شود و از شما به دادگاه شکایت گردد .
وسایل جابجایی بیمار باید بطور مرتب بازدید و نگه داری شوند . شما باید همه وسایل جابجایی را خوب بشناسید و بدانید هر کدام از این وسایل چه مقدار وزن را حمل می کنند تا اگر بیمار خیلی سنگین باشد و یا خیلی بزرگ باشد، بتوانید وسایل مشابه و مناسب تر را جایگزین نمائید .
برانکارد
برانکارد چرخدار(شکل 4-5): این وسیله را بطور ساده ‹‹برانکارد ››می گویند . این وسیله در پشت هر آمبولانس وجود دارد. انواع مختلی از این برانکارد وجوددارند و ولی هدف همه آنها یکی است : ‹‹انتقال بی خطریک بیمار از یک محل به محل دیگر در حالت دراز کش . ›› سر برانکارد را می توان در مواردی مثل بیماران قلبی که مشکوک به آسیب های گردنی یا مهره ای نباشند بلند کرد .
بنابه نوع برانکارد ، ارتفاع، برانکارد ها متفاوت است . وقتی بیمار توسط برانکارد ها منتقل می شود بی خطر ترین ارتفاع نزدیکترین آن به زمین است . حرکت دادن برانکارد در ارتفاع بالا باعث می شود که مرکز ثقل بالاتر قرار بگیرد و در تنیجه احتمال برگشتن برانکارد وافتادن بیمار بیشتر می شود . سطوح ناصاف ممکن است باعث برگشت برانکارد شوند .
برانکارد
همیشه متوجه مکانیک صحیح بدن خود در زمان سوار یا پیاده کردن برانکارد به یا از آمبولانس باشید . همچنین مکانیسم بدن شما نکته مهمی در زمان جابجا کردن برانکارد از جایی به جای دیگر است.
فرد بودن تعداد تکنسین ها درزمان حمل و نقل بیمار خطر ناک است . وقتی برانکارد توسط دوتکنسین بلند می شود باید این دو نفر، دوسر برانکارد را از دو طرف مقابل بگیرند ووقتی می خواهند برانکارد را به داخل آمبولانس بگذارند باید به دو طرف برانکارد بروند .
یک برانکارد می تواند توسط چهار نفر تکنسین منتقل شود، به طوری که هر نفر یک گوشه برانکارد را بگیرند . این روش در سطوح ناصاف ارزش زیادی دارد چون می تواند از برخورد چرخها با ناهمواریهای زمین جلوگیری کند . از طرفی در مواردی که بیماران را در مسافتهای طولانی می خواهیم جابجا کنیم نیز از این روش استفاده می کنیم چون وزن بیمار بین چهار نفر تقسیم می شود .
برانکارد
برانکارد وسیله ای است که بیمار در زمان انتقال به بیمارستان روی آن می ماند . حتماً مطمئن شوید برانکارد را طبق اصولی که سازنده آن تعیین کرده است استفاده می کنید . قبل از آنکه بیمار را با برانکارد بلند کرده یا جابجا کنید ، حتماً بیمار را در برانکارد محکم نمائید. بعد از گذاشتن بیمار در آمبولانس ، برانکارد را در آمبولانس به جایی محکم کنید . در آمبولانس ها سخت افزارهایی وجود دارند که برای اتصال برانکارد به آنها در نظر گرفته شده است . (شکل 5-5)
اگر برانکارد را بطور مناسب محکم نکنید ، در زمان حرکت آمبولانس، احتمال جابجائی برانکارد خیلی زیاد است و احتما ل خطر هم برای بیمار و هم تکنسین وجود دارد .
نحوه قرار دادن برانکارد در داخل آمبو لانس(اسکن 5-5)
شکل 1- داخل آمبولانس را تمیز کنید و برانکارد را تا حد امکان به آمبولانس نزدیک کنید. قبل از بلند کردن، برانکارد را در پایین ترین سطح خود قفل کنید. باید هر تکنسین ، یک طرف برانکارد قرار بگیرند و زانو ها را خم کرده و میله تحتانی برانکارد را با دست بگیرند .
شکل 2-سپس هر دوتکنسین که در دوطرف برانکارد هستند ، کاملاً بایستند، بطوری پشت آنها صاف باشد . میله های طرفین برانکارد برای حرکت دادن برانکارد به داخل آمبولانس استفاده می شوند .
شکل 3- برانکارد به داخل محل ایمن خود در آمبولانس جابجا می شود .
شکل 4- برانکارد به محل خود در آمبولانس قفل شده و محکم می شود .
برانکارد قابل حمل (Portable stretcher)
برانکارد های قابل حمل در تصادفهایی که مجروحین زیادی دارند استفاده می شود . این برانکارد ها ممکن است از جنس برزنت ، آلومینیم یا پلاستیک سنگین باشند و معمولاً قابل تا کردن یا بسته شدن هستند .
صندلی مخصوص پله ها (Stair chair)
این صندلی مزایای زیادی در جابجایی بیماران از صحنه حادثه تا برانکارد دارد . مزیت اول آن ، که از اسم آن مشخص است ، این است که برای استفاده در پله ها خیلی خوب است. برانکاردهای بزرگ اغلب نمی توانند از زوایای تنگ یا راه پله های باریک رد شوند .
این صندلیها بیمار را در حالت نشسته منتقل می کند چون باعث کاهش طول بیمار و وسیله شده و در نتیجه تکنسین به راحتی درگوشه ها و فضاهای باریک می تواندمانور بدهد .از طرفی این صندلیها دارای چرخ هستند که می توان با انها نیز صندلی را روی زمین صاف حرکت داد و در نتیجه فشار و خستگی کمتری را به تکنسین تحمیل کرد.
همانند دیگر وسایل مورد استفاده تکنسین ها زمانهایی وجود دارد که باید از صندلی مخصوص پله ها استفاده کرد و زمانهایی هم وجود دارد که نباید از این وسایل استفاده نمود .این وسیله بخصوص در بیمارانی که مشکل تنفسی دارند خیلی ارزشمند است . این بیماران در حالت نشسته، تنگی نفس کمتری دارند که در این نوع صندلی ، این کار امکان پذیر است . این صندلی نباید در بیمارانی که آسیب گردنی یا مهره ای دارند استفاده شود چون این بیماران باید به صورت خوابیده به پشت روی یک بک بورد بی حرکت شوند تا آسیب بیشتری متوجه آنها نشود .
تخته مخصوص بیماران با صدمات مهره ای (Spine boards)یا (Back board)
این تخته ها دونوع هستند: کوتاه و بلند .این وسیله برای بیمارانی استفاده می شود که خوابیده یا ایستاده پیدا می شوند و باید بیحرکت شوند . این وسایل معمولاً از جنس چوب و یا گاهی پلاستیک هستند و مقاوم به جذب مایعات هستند (بنابراین خطر جذب مایعات بدن بیماران و انتقال عفونت کم میباشد.) (شکل صفحه 85)
برانکارد ارتوپدی یا اسکوپ (Scoop)
آن وسیله به این دلیل بنام برانکارد اسکوپ نامیده می شود که قابل تبدیل به دوتکه جدا از هم است که در زیر بیمار قرار گرفته و بدون حرکت دادن بیمار ، این دوتکه به هم وصل شده و تبدیل به برانکارد می شود .((شکل 5-5)) اسکوپ باعث حمایت مستقیم ستون فقرات نمی شود و برای بیمار انی که مشکوک به صدمات مهره ای هستند توصیه نمی گردد .
نحوه استفاده از برانکارد نوع اسکوپ (شکل 5-5)
یک تکنسین بادقت سر بیمار را حمایت میکند و در همان زمان یک نیمه برانکارد را زیر بیمار میگذارد .
دونیمه برانکارد به هم قفل شده و حمایت از سر بیمار بطور کامل انجام میشود.
برانکارد سبدی (Basket)
برانکارد سبدی (Basket) : یک برانکارد سبدی میتواند برای جابجائی بیمار از یک ارتفاع به ارتفاع دیگر یا در روی سطوح ناصاف استفاده شود . حتماً باید قبل از قراردادن بیمار روی برانکارد ها پتو گذاشته شود (شکل صفحه 85)
برانکارد قابل انعطاف (Flexible)
برانکارد قابل انعطاف (Flexible): برانکارد قابل انعطاف از جنس برزنت یا لاستیک ویا هر ماده قابل انعطاف دیگر درست شده است .در اغلب موارد، تکه های چوب به جیبهای داخل برزنت یا لاستیک دوخته شده اند و سه دسته برای حمل برانکارد در هر طرف وجود دارد . بخاطر قابل انعطاف بودن این وسیله ، در نواحی محدودشده یا راهروهای باریک از این نوع برانکارد استفاده می شود .
جابجا کردن بیماران به روی وسایل جابجایی دیگر
چندین روش برای جابجا کردن بیماران به وسایل جابجایی دیگر وجود دارند. شما بر اساس وضعیت بیمار باید تصمیم بگیرید که چه روشی را انتخا ب کنید و همچنین باید بررسی کنید که آیا آسیب مهره ای در بیمار وجود دارد یا نه ؟
بیماران مشکوک به آسیب مهره ای
اگر بیماری مشکوک به آسیب مهره ای باشد، باید قبل از جابجا شدن سر و گردن، مهره های او را بی حرکت کنید . پس از ثابت کردن این اعضا با دست ، شما باید یک کولار گردنی سفت برای بیمار بگذارید. اگر بیمار روی صندلی اتومبیل خود نشسته است ، شما اول او را با بک بورد های کوتاه یا جلیقه مخصوص بی حرکت کرده ، سپس او رابه روی یک بک بورد بلند منتقل نمائید (مگر آنکه یک وضعیت فوری وجود داشته باشد و شما مجبور باشید سریعاًبا دست، سرو گردن و مهره های بیمار را بیحرکت کرده و او را جابجا کنید .)
اگر بیمار دراز کشیده یا ایستاده است ، شما او را روی یک بک بورد بلند جابجا خواهید کرد. سپس بکبورد بلند راروی برانکارد آمبولانس قرار میدهید و بیمار را به بیمارستان می رسانید. به یاد داشته باشید که بی حرکت کردن، برای هر بیماری که احتمال آسیب مهره ای دارد لازم است .
بیمارانی که مشکوک به آسیب مهره ای نیستند
متدهایی که در زیر بیان خواهند شد برای جابجا کردن بیمار به روی برانکارد استفاده می شوند. همه این متدها فقط برای بیمارانی مناسب هستند که آسیب مهره ای ندارند :
بیمارانی که مشکوک به آسیب مهره ای نیستند
بلند کردن اندام (Extremity lift) : برای حمل بیمارانی استفاده می شود که مشکوک به آسیب های مهره ای یا اندام ها نبوده ومی خواهید آنها را به یک برانکاردیا صندلی مخصوص پله جابجا کنید این روش برای بلند کردن بیمار از روی زمین یا از حالت نشسته استفاده می شود .
دراسکن (6-5) این نوع جابجایی را می بینید. در واقع این نوع جابجایی می تواند در بیماران فوری یا غیر فوری که مشکوک به آسیب مهره ای نباشند انجام شود .
بیمار را در حالی که زانو هایش خم است ، به پشت روی زمین بخوابانید . در بالای سر بیمارزانو بزنید. دستان خود را زیر شانه های بیمار قرار بدهید .تکنسین دوم در جلوی بیمار روی زمین زانو می زند و مچ دست های بیمار را می گیرد. در حالی که تکنسین دوم بیمار را به جلو می کشد ، شما بازوهایتان را از پشت زیر آرنج های بیمار برده و مچ دست های او را بگیرید. تکنسین دوم می تواند رو به روی بیمار بایستد و زانو های او رابگیرد و یا پشت بیمار ایستاده و زانوهای او را بگیرد . شما ونفر دوم باید با هم حرکت کنید یا بایستید .
اگر بیمار را درحالت نشسته پیدا کرده اید ، بازوهای خود را جمع کرده و زیر بازوهای بیمار قرارد اده و مچ دست های او را بگیرید . تکنسین دوم نیز خم شده و زانو های بیمار را میگیرد . سپس بیمار را با هم یکدفعه بلند کنید .
بلندکردن مستقیم از روی زمین
زمانی انجام می شود که بیمارما مشکوک به آسیب مهره ها نباشد و نیاز هست که اززمین به روی برانکارد منتقل شود .
همانگونه که در شکل مشاهده میکنید مراحل این جابجایی به شرح زیر هستند :
الف- برانکارد را در پایین ترین ارتفاع خود قفل کنید و در یک طرف بیمار مقابل خودتان قرار دهید .
هر دونفر تکنسین در یک طرف بیمار (طرف مقابل برانکارد)مانند شکل ، روی زمین می نشینند . بازوهای بیمار را در صورت امکان روی سینه اوقرار بدهید. تکنسینی که در قسمت سر بیمار نشسته است ، یک بازو را از زیرگردن بیماررد کرده و شانه مقابل بیمار را با دست می گیرد و بازوی دیگر را از زیر کمر بیمار رد می کند . تکنسینی که در قسمت پای بیمار قرار دارد ، یک بازو را از زیر زانوی بیمار رد کرده و دیگری را زیر کفل بیمار رد می کند.
ب- دو تکنسین طبق شکل با هم و در یک شماره بیمار را تاروی زانو های خود بلند می کنند.
پ- سپس با یک شماره ، بلند شده و بیمار را به تخت برانکارد منتقل کرده و او را به روی برانکارد جابجا می کند تا کاملاً ثابت شود .
توجه: اگر تکنسین سومی هم وجود داشته باشد ، هردوبازوی خود را زیر کمر بیمار می گذارد و دو تکنسین دیگر بازوهای خود را در قسمت میانی پشت و یا زیردوکفل بیمار قرارخواهند داد .
روش کشیدن ملافه
این روش که در شکل مشاهده می شود ، یکی از دوروشی است که در زمان جابجایی های بین بیمارستان ها، درخانه سالمندان یا وقتی بیمار باید از یک تخت در منز ل به یک برانکارد منتقل شود، استفاده می گردد. درهیچ کدام از این موارد ، بیمار نباید مشکوک به آسیب مهره ای باشد .
همانگونه که در شکل می بینید مراحل این روش عبارتند از :
الف- ملافه زیر بیمار را شل کرده و از هر دوطرف بیمار ، ملافه را به طرف بیمار تا کنید . حمایل یک طرف تخت بیمار را خوابانده و تخت بیمار را به موازات و چسبیده به برانکارد قرار بدهید .تکنسین ها با بدن و پاهای خود سعی می کنند که برانکارد را به تخت فشار داده و آن دو را به هم قفل کنند.
ب- تکنسینها ملحفه زیر بیمار را به طرف خود می کشند . هر تکنسین از یک دست برای حمایت بیمار استفاده می کند و در همان زمان یک دست دیگر را از زیر ملحفه رد کرده و طرف دیگر بیمار را (درقسمت زانو و شانه ) مانند آنچه در شکل می بینید میگیرند . سپس هر دو تکنسین بطور همزمان بیمار را به طرف برانکارد می کشند .
حمل مستقیم بیمار
برای حمل بیماری که هیچ گونه آسیب مهره ای ندارد یا از وضعیت هم سطح تخت به یک برانکارد منتقل می شود ، استفاده می گردد.
همانگونه که در شکل ، برانکارد با زاویه 90درجه نسبت به تخت بیمار قرار داده می شود، که بستگی به شکل اطاق بیمار را هم دارد . حمایل کناری برانکارد را پایین بیاورید و وسایلی که به بیمار وصل است را آزاد کنید. هر دو تکنسین باید بین برانکارد و تخت قرار بگیرند، بطوریکه روبروی او باشند.
الف – تکنسینی که درقسمت سر بیمار ایستاده است ، بازوی خود را از زیر سر و گردن بیمار رد کرده و شانه مقابل بیماررا با دست می گیرد .
ب- تکنسینی که در قسمت پای بیمار قرار دارد ، یک دست خود را زیر لگن بیمار قرارداده و کمی آن را بلند می کند. تکنسینی که در قسمت سر بیمار است ، بازوی دیگر خود را زیر کمر بیمارقرار می دهد . تکنسینی که در قسمت پای بیمار است، بازوها رازیر لگن و رانهای بیما رقرار می دهد .
پ- هر دو تکنسین ، بیمار را به کنار تخت کشیده و با زانو به جلو خم می شوند . سپس بیمار را با هم بلند کرده و بیماررا به سینه خودچسبانده و به حالت ایستاده بر می گردند . سپس چرخیده و بیمار را روی برانکارد می گذارند.
نحوه قرار گیری بیما ر در زمان جابه جایی
نحوه قرارگیری بیمار در زمان انتقال به آمبولانس ودر زمان حرکت آمبولانس خیلی مهم است . بلند کردن، جابجا نمون و انتقال بیمار به داخل آمبولانس یکی ازمهم ترین کارهایی است که در برنامه مراقبت های شما از بیمار وجود دارد . وضعیتی که بیمار در آن منتقل می شود ، وابسته به شرایط بیماری او و وسیله ای که بیمار روی آن قرار داده می شود ، می باشد .
به بیماری که هوشیار نیست و از طرفی احتمال آسیب مهره ای نیز در او وجود ندارد ، باید وضعیت خوابیده به یک طرف (Re covery) داده شود . در این وضعیت ترشحات می تواننداز دهان بیمار خارج شوند و اگر هم او استفراغ کند ، احتمال وارد شدن مواد استفراغی به ریه ها کم می شود . انتقال بیمار در این شرایط درروی برانکارد امکان پذیر است ولی د رروی وسایلی که شبیه صندلی هستند ، امکان پذیر نیست .
نحوه قرار گیری بیما ر در زمان جابه جایی
خیلی از بیمارانی که احتمال آسیب مهره ای ندارند را می توان با وضعیت راحتی جابجا کرد، مثل بیمارانی که دچار درد سینه یا تهوع یا اختلال تنفسی دارند . در این وضعیت به بیمار اجازه بدهید وضعیتی که در آن راحت تر است انتخاب کند. می توانید سر برانکارد را بالا بیاورید و به بیمارحالت نشسته بدهید تا احساس تنگی نفس او کمتر شود . این وضعیت را که قبلاً هم ذکر کردیم به نام فولر یا نیمه فولر می گویند .(شکل 7-5)درمانی هر وضعیتی که به بیمار می دهید باید بی خطر باشد و نباید به گونه ای باشد که شما نتوانید از وسایل درمانی دیگر استفاده کنید .بیماری که استفراغ می کند اجازه ندهید که در هر وضعیتی که بخواهد قرار بگیرد . همیشه راه هوایی و سطح هوشیاری بیمار را در طی مسیر چک کنید. در صورت هر گونه کاهش هوشیاری ، سریعاً بیمار را در وضعیت خوابیده به یک طرف بچرخانید .
نحوه قرار گیری بیما ر در زمان جابه جایی
اگر در بیماری مشکوک به آسیب مهره ای یا گردنی باشید ، حتماً باید او را روی یک بک بورد بلند بگذارید . بیمارانی که با آسیب های مهره ای در وضعیت نشسته پیدا می شوند مثلاً داخل اتومبیل ، اول باید توسط یک بک بورد کوتاه تثبیت شوند تا از ایجادآسیب بیشتر در زمان جابجایی جلو گیری گردد.
نحوه قرار گیری بیما ر در زمان جابه جایی
بیماران با شوک به هر علت، نیازبه درمان اختصاصی دارند . اگر شک به آسیب سر ندارید ، پاهای بیمار را 20تا 50سانتی متر بلند کنید . هرگز این کار را در بیماران مشکوک به آسیب ستون فقرات انجام ندهید . اگر بیمار شما مشکوک به آسیب ستون فقرات است، انتهای پایی بک بورد بیمار را 20تا 50 سانتی متر بلند کنید بطوریکه کل بدن بیمار طوری بلند شودکه پاها 20تا 50سانیی متر بلند تر از سربیمار باشد . این وضعیت را به نام وضعیت ترندلنبورگ می نامند .
(شکل 8-5)
انتقال بیما ربه برانکارد بیمارستان
وقتی شما به بیمارستان می رسید، بیمار را از برانکارد آمبولانس به برانکارد بیمارستان منتقل می کنید . شماممکن است از روش کشیدن ملافه یا روشهای مشابه آن برای انتقال بیمار استفاده نمایید.
(شکل های اسکن 7-5)
شکل 1- تکنسین ها، برانکارد آمبولانس را در وضعیتی که تقریباً همسطح برانکارد بیمارستان است ، به آن می چسبانند . پرسنل بیمارستان ، برانکارد را طوری تنظیم می کند که بیمار به راحتی به روی آن منتقل گردد.
شکل 2- تکنسین ها و پرسنل بیمارستان ملحفه بیمار را درهر دوطرف جمع کرده و محکم آن را گرفته و می کشند، بطوری که بیمار به صورت بی خطری جابجا شود .
شکل 3- ملحفه بیمار باید در نقطه های خاصی حمایت بیشتری شود که شامل شانه ها ، وسط تنه، لگن و زانو هااست . تکنسین ها و پر سنل بیمارستان باید به طور همزمان با گرفتن ملحفه بطور محکم در این نقاط ، بیمار را به روی برانکارد بیمارستان منتقل کنند .
شکل4-مطمئن شوید که بیمار درست روی مرکز برانکارد بیمارستان منتقل شده است . سپس میله های طرفین برانکارد بیمارستان را بالا آورده و محکم نمائید .
ادامه شرح بیماری که در اول فصل توضیح دا ده شده است
سه آمبولانس جهت یک صحنه حادثه اعزام شده اند . اولی برای بیماری که دچار دردسینه شده است و دو آمبولانس دیگر که شامل آمبولانس شما است برای آسیب کمری . شما به صحنه حادثه می رسید و می بینید که یکی از تکنسین های صحنه اول ، زمان بلند کردن برانکارد بیماری که دچار دردسینه شده است، دچار آسیب کمری گردیده است.
حالا معلوم شد که چرا سه آمبولانس خواسته شده است . چون یک تکنسین از آمبولانس اول آسیب دیده است ، بنابر این بیمار دچار دردسینه با آمبولانس اول قابل انتقال به بیمارستان نیست . آمبولانس دوم برای انتقال بیمار اول لازم است و سومین آمبولانس جهت انتقال تکنسین آسیب دیده لازم است .
وقتی بیمار قلبی توسط پرسنل آمبولانس دوم درمان می شود ، شما هم تکنسین آسیب دیده را منتقل می کنید .درمسیر با تکنسین دوم صحبت می کنید و او می گوید که درزمان بلند کردن برانکارد یک درد شدید در قسمت پایین کمر خود حس کرده است .او می گوید که در وضعیت بدی ، برانکارد را بلندکرده است، چون درزمان بلند کردن برانکارد خود را کج کرد ه است . شما همکارتان را روی بک بورد بلند گذاشته و او را به بیمارستان منتقل می کنید . بادیدن همکارتان با خود تصمیم می گیرید که همیشه درزمان بلند کردن و جابجا کردن بیمار وضعیت مناسبی داشته باشید .
پایان