اختلال بیش فعالی،
فهرست مطالب
بیش فعالی چیست؟
مدل های مختلف اختلال بیش فعالی
علائم اختلال بیش فعالی و نقص توجه
چه عواملی سبب بروز بیش فعالی ADHD می شوند؟
تشخیص بیش فعالی
درمان بیش فعالی
دارودرمانی
رواندرمانی نوروفیدبک آموزش و تمرین
برنامه های مبتنی بر مدرسه، عوارض اختلال در صورت عدم درمان
بیش فعالی چیست؟
اختلال کم توجهی – بیش فعالی ADHD یک بیماری مزمن است. این بیماری میتونه کودکان را درگیر بکنه، همچنین می تواند بزرگسالان را نیز درگیر بکند. این بیماری می تواند بر احساسات ، رفتارها و توانایی یادگیری چیزهای جدید تاثیر بگذارد.
مدل های مختلف اختلال بیش فعالی
دشواری در توجه کردن (کم توجهی، نقص توجه)
فعالیت بیش از حد (بیش فعالی)
اقدامات بدون فکر (تکانش گری)
علائم اختلال بیش فعالی و نقص توجه
در تمرکز روی یک کار واحد مشکل داشته دارند
به آرامی حرکت می کنند و انگار دارند خیال پردازی می کنند
جزئیات را از دست داده و به راحتی حواسشان پرت می شود
در دنبال کردن دستورالعمل ها مشکل دارند
به نظر می رسد که گوش نمی کنند
زود خسته می شوند
چه عواملی سبب بروز بیش فعالی ADHD می شوند؟
ژن ها _1
2_ استعمال دخانیات، الکل و یا مصرف دارو در دوران بارداری
3_ قرار گرفتن در معرض سموم زیست محیطی، مانند سطوح بالای سرب در سنین پایین
4_ تولد زود هنگام و یا وزن کم در هنگام تولد
5_ آسیب های مغزی
تشخیص بیش فعالی
تست ساده ای وجود ندارد که بتواند اختلال کم توجهی – بیش فعالی را تشخیص دهد. کودکان معمولاً علائم را قبل از 7 سالگی نشان می دهند. اما اختلال کم توجهی – بیش فعالی علائم مشترکی با سایر اختلالات نیز دارد. پزشک شما ممکن است قبل از تشخیص ابتدا سعی کند مشکلاتی مانند افسردگی ، اضطراب و برخی از مشکلات خواب را رد کند.
درمان بیش فعالی ADHD
درمان های مختلفی وجود دارد که به کاهش علائم و بهبود عملکرد کودکان و یا بزرگسالان کمک می کنند.ADHD معمولا با دارو، رواندرمانی، آموزش یا تمرین، یا ترکیبی ازاین شیوه های مختلف کنترل می شود.
دارودرمانی
با اینکه درمان ADHD با استفاده از داروهای محرک، غیر معمول است، اما موثر است.
محققان معتقدند که دلیل تاثیر داروهای محرک، افزایش سطح دوپامین در مغز است که نقش به سزایی در فرایندهای تفکر و توجه دارد.
از جمله داروهای محرک برای درمان این اختلال، ریتالین را می توان نام برد.
رواندرمانی
در این روش می توان بدون استفاده از داروها، علائم و نشانه های بیش فعالی را کاهش داد. انواع مختلفی از رواندرمانی برای اختلال بیش فعالی مورد آزمایش قرار گرفته است، اما تحقیقات نشان می دهند که همه رواندرمانی ها ممکن است برای درمان علائم ADHD اثربخش نباشند.
نوروفیدبک
در روش نوروفیدبک از کارکردهای خود مغز کمک گرفته میشود تا بتوان جریان حرکت فکری را تصحیح کرد. این نوع درمان نسبت به دو روش پیشین جدیدتر بوده و بی ضرر تر از روش دارو درمانی می باشد.
آموزش و تمرین
متخصصان بهداشت روانی می توانند والدین یک کودک مبتلا به ADHD را از این اختلال و تاثیر آن بر خانواده مطلع کنند. همچنین می توانند به کودک و والدین او کمک کنند به مهارت ها، نگرش ها و روشهای ارتباطی جدید با یکدیگر دست یابند.
برنامه های مبتنی بر مدرسه
بعضی از مدارس خدمات آموزشی ویژه ای به کودکان بیش فعال، ارائه می کنند.
متخصصان آموزشی به والدین و معلمان یاد می دهند که با ایجاد تغییرات لازم در کلاس ها و تکالیف درسی، به روند موفقیت کودک کمک نمایند.
عوارض اختلال در صورت عدم درمان
کودکان بیش فعال زندگی را برای والدین سخت می کنند. معمولا در محیط مهد و مدرسه با همسالان درگیری دارن همچنین امکان ریسک ابتلا به اعتیاد یا سایر رفتارهای بزهکارانه در بزرگسالی این کودکان بیشتر می شود. و همچنین با رفتارهای مخربی مانند مخالفت و گستاخی با بزرگترها روبرو خواهیم شد.