پارک ها و مراکز رشد علم و فناوری
(زیرساخت های ارزیابی و توسعه فناوری)
ارزیابی و توسعه فناوری :
ابزار یا چارچوبی است که به سازمان ها امکان می دهد تا فناوری ها را به صورتی عمیق و با لحاظ علایق سازمان و توانائی های آن و همچنین با توجه به جامعه ای که سازمان در آن زندگی می کند، امتحان کنند.
مهم ترین مواردی که در ارزیابی و توسعه فناوری مدنظر قرار می گیرند :
1- چگونگی بکارگیری فناوری و هزینه های آن
2- نیازهای فناوری مورد نظر
3- حمایت های مورد نیاز فناوری
4- منافع فناوری (اقتصادی، اجتماعی و … )
5- تاثیرات ناخواسته یا آثار جانبی زیان آور
6- تجزیه و تحلیل سیاست های ممکن (حمایت های قابل دسترس, راه های ممکن برای کنترل آثار ناخواسته و …)
7- فناوری های مرتبط، مکمل، رقیب و جایگزین
کریدورهای علم و فناوری :
شهرک علم و فناوری
پارک علم و فناوری
مرکز پیش رشد
مرکز رشد
نخستین پارک تحقیقاتی در سال 1951 در دره سیلیکون آمریکا ایجاد شد.
در ایران, اولین شهرک علمی و تحقیقاتی (اصفهان) با الهام از تفکر حاکم بر پارک ها و مراکز رشد فناوری, در سال 1372 تاسیس شد.
شهرک علمی و فناوری :
شهرک علمی و فناوری، یک پارک جامع و بزرگ است که علاوه بر دارا بودن مجموع خصوصیات پارک های علمی، شامل مجموعه شهری برای محققان خود نیز می باشد. شهرک های فناوری معمولا از حمایت های ملی برخوردار بوده و وظایف آنها نیز معمولا در حد فرامنطقه ای تعریف می شود.
پارک علمی و فناوری :
سازمانی است که به وسیله متخصصان حرفه ای مدیریت می شود و هدف اصلی آن افزایش ثروت در جامعه از طریق تشویق و ارتقاء فرهنگ نوآوری و افزایش رقابت سازنده میان شرکت ها و موسساتی است که متکی بر علم و دانش در محیط پارک فعالیت می کنند.
مرکز پیش رشد :
شرکت های مستقر در این گونه مراکز، مرحله مقدماتی رشد خود را سپری می نمایند و هنوز نسبت به تبدیل ایده خام به محصول حتی در شرایط آزمایشگاهی مردد می باشند.
مرکز رشد :
مجموعه ای است متشکل از یک یا چند ساختمان که شرکت های دانش بنیان خصوصی بصورت موقت در آن مستقر و از خدمات و حمایت های مرکز بهره مند می شوند.