تحلیلموزه گوگنهایم نیویورک
فهرست:
معرفی فرانک لوید رایت
رایت و سبک ارگانیک
ایده اولیه طراحی
تاریخچه موزه
تحلیل پروژه
مصالح به کار رفته
پلان و مقطع
تغییرات پروژه
گوگنهایم در کشور های دیگر
فرانک لوید رایت متولد 8 ژوئن 1867 در ریچلند سنتر در وسکونسین آمریکا است.
رایت در دانشگاه ویسکونسین در مادیسون در رشته مهندسی سازه پذیرفته شد.در سال 1887 برای همکاری با جوزف سلسبی به شیکاگو رفت.
رایت همکاری خود را با شرکت آدلر و سالیوان به سرپرستی سالیوان ، معمار بزرگ امریکایی که به ” پدر آسمان خراش ها” مشهور است، در شیکاگو شروع نمود.
ازجمله کار های معروف وی می توان خانه ابشار-موزه گوگنهایم-معبد یونیتی- هتل ایمپریال وخانه هربرت و کاترین جیکوبز را نام برد.
رایت و معماری ارگانیک
از شروع تا پایان همه ی کار های رایت انسان عنصر مهم و ثابتی بوده است.
وی عقیده داشت هر چه انسان به طبیعت نزدیک تر باشد سلامت فیزیکی و روحی او بیشتر است.
رایت معتقد بود که یک ساختمان باید محیط خود را تکمیل کند تا بتواند با فضای اطراف یکپارچه شود و گویی از زمین خارج شده است.
اصول پلاستیسیته و استمرار از اصول حاکم بر فرم های ارگانیک هستند که رایت ان را به خوبی در بنا نشان داده است.
ایده طراحی موزه را می توان یک زیگورات برعکس دانست.
ایده اولیه طراحی
آتریوم مرکزی مخروطی شکل با نور طبیعی اشباع می شود. باز شدن آن به سمت بالا حداقل سایه اندازی بر روی رمپ–طبقه را ایجاد می کند. این مارپیچ (spiral)بیان دیگری از معماری ارگانیک رایت می باشد.(لاک حلزون) فرم اسپیرال مهیج تر از مثلث، شش ضلعی و یا دایره که در بسیاری از کارهای اولیه رایت بکار گرفته شده بود چرا که اسپیرال باز شونده به سمت بالا نیروی جاذبه را به چالش می کشید.
نمونه ی دیگری از معماری ارگانیک در این موزه را می توان در سقف گنبدی شکل12 ضلعی که به صورت تار عنکبوت است مشاهده کرد.
موقعیت شهری
تاریخچه موزه:در سال 1943 فرانک لوید رایت، نامه ای را از مشاور سالومون رابرت گوگنهایم دریافت کرد مبنی بر طراحی موزه ای برای نمایش نقاشی ها بصورت متفاوت با سایر موزه های موجود.
موزه گوگنهایم آخرین پروژه عظیم طراحی شده توسط فرانک لوید رایت می باشد که در فاصله سال های 1943 تا زمان گشایش آن به روی عموم یعنی سال 1959 ساخته شد.
در بیرون فرم تندیس گرا با ظاهری ساده و فاقد هرگونه تزیین بر روی سطوح، الگوی فضایی درون را مشخص می کند.
شاید بتوان گفت این نقطه آغاز طراحی موزه ها با احجام تندیس گرا بود که دیگر نه تنها آثار هنری، بلکه ساختمان موزه نیز به جاذبه ای برای بازدید تبدیل شد.
ساختمان منحنی و صیقلی موزه در فضای صلب و مستطیلی شهری نیویورک نوعی تضاد ایجاد میکند .
گوگنهایم که مجذوب ایده رمپ مارپیچی شده بود تا زمان مرگش پیش از اتمام پروژه از آن حمایت کرد. از سال ۱۹۴۳ پس از جستجو در میان معماران اروپایی نظیر لوکوربوزیه، والتر گروپیوس، ریچارد نویترا و… برای طراحی بنایی مناسب برای مجموعه ارزشمند جمع آوری شده توسط گوگنهایم، کار طراحی به رایت واگذار گردید،
در سال ۱۹۹۲ برای این موزه یک بخش الحاقی توسط شرکت معماری Gwathmey Siegel Associates Architects طراحی شده که خود رایت نیز در زمان ساخت بنا اتودهایی برای آن زده بود. این شرکت معماری با استفاده از ایده او یک بنای ۱۰ طبقه ساخت که جداره های تخت داشته و برای نمایش آثار هنری مناسب تر است.
در ابتدای ورود، با یک آتریوم عظیم مواجه می شود که با ارتفاع حدود ۲۸ متر به یک گنبد شیشه ای بزرگ منتهی می شود. پیرامون فضای این آتریوم، یک رمپ پیوسته در ۶ طبقه بالا پیچ خورده و بالا آمده است که طول آن بیش از ۴۰۰ متر می باشد و استفاده از این رمپ باعث شده است که طبقات با مرز مشخصی تفکیک نشوند و به درون یکدیگر امتداد یابند. بعلاوه این رمپ مسیری را به وجود آورده که بازدیدکننده با حرکت در امتداد آن تجربه مسیری رو به آسمان را پیدا میکند.
فضای داخلی موزه
اگرچه فضای داخلی این بنا به صورت غیر قابل انکاری سحرانگیز است و اینکه نمای بنا به صورت یک المان یادمانی است، اما این بنا به لحاظ عملکرد خیلی موفق نبوده است. دیوارهای منحنی فضای داخلی به نحوی تعیین شده بودند که آثار نقاشی را با زاویه کمی به عقب نمایش دهند درست مانند نحوه قرار گیری اثر نقاشی روی سه پایه. نمایش آثار نقاشی به دلیل انحنای دیوارها بر روی آنها بسیار سخت است و این امر باعث شد که پیش از افتتاح موزه، ۲۱ هنرمند نامه ای امضا کرده و نسبت به نحوه نمایش آثارشان در چنین فضایی اعتراض کنند. رایت نیز پاسخ می دهد که تصاویر روی دیواربه صورت سرازیری نسبت به حالت مستقیم دارای اندکی پرسپکتیو بوده و با دید بهتری دیده می شوند
هنگامی که از فرانک لوید رایت پرسیده شد که چرا رامپ را جایگزین کف-طبقه های متداول در چندین تراز، کرده است او توضیح داد: برای بازدیدکنندگان موزه، وارد شدن به ساختمانی که در آن به وسیله آسانسور به بالاترین نقطه رامپی برسند و به تدریج پیرامون فضایی باز و گسترده پایین بیایند، در حالیکه همواره از حق انتخاب تغییر تراز با آسانسور برخوردار بوده و در انتها، پس از بازدید نمایشگاه، خود را در طبقه همکف نزدیک خروجی بیابند بسیار جذاب تر و دلپذیرتر می باشد. اگر چه در بسیاری از موزه های متداول، مسیرها و سیرکولاسیون عمومی در طول گالریها برای تماشای آن ها و برگشت به نقطه شروع و خروج از بنا تکرار می شوند.
فضای خدماتی و بخش اصلی مجموعه (که همان گالری است) با قرار گرفتن در دو حجم استوانه ای شکل از هم متمایز شده اند که این امر تعادل بصری را ایجاد می کند.
مصالح مورد استفاده:برای ساخت موزه گوگنهایم نیویورک، از 7000 فوت مکعب بتن و 700 تن فولاد ساختمانی در ساختار و نمای آن استفاده شده است. بتن معمولی در طبقات پایین تر این ساختمان و بتن سبک در دیوار و سطح شیبدار ساختمان موزه مورد استفاده قرار گرفته است. همچنین برای نمای خارجی دیوارهای مارپیچ و منحنی موزه گوگنهایم از بتن تگری یا بتن پاشیده استفاده شده است تا ساختمان دارای نمای یکپارچه باشد.
مقاطع
مقاطع
مقاطع
دهلیز ورودی
آتریوم
فضای مکث
پذیرش
حفاظت
فروشگاه
اتاق کنترل
Ground floor
گالری
فضای مطالعه
رمپ/نمایشگاه
کالکشن دایمی
نمایشگاه
سیرکولاسیون حرکتی
در بین سال های 2005 تا 2008 این بنا تحت مرمت قرار گرفته است. برای این کار یازده لایه رنگ از روی سطح اصلی نمای این موزه برداشته شده که در زیر آن ترک های زیادی در نما به واسطه تغییرات آب و هوایی به وجود آمده بود.
تغییرات
موزه گوگنهایم در شهر های دیگر
موزه گوگنهایم بنایی کاملا ارگانیک همانند بقیه کارهای رایت هم در پوسته خارجی و هم فضای داخلی بود.
داخل و خارج موزه سبک متفاوتی با موزه های دیگر داشته و آغاز گر سبک تندیس گرایی در موزه ها بود.
سیرکولاسیون حرکتی موزه مسیری مهیج و بدون تکرار را فراهم آورده و بازدید کنندگان در فضای مارپیچ رمپ گونه و بدون مرز از موزه بازدید میکنند.
به علت مارپیچ بودن مسیر گالری ها اشیا یا تابلو های نصب شده بر روی دیوار دارای اندکی پرسپکتیو هستند.
نتیجه گیری
منابع:archdaily.co
Guggenheim.org
کتاب فرانک لوید رایت اثر بروسبروکس
ترجمه زهرا رضوی
Arel.ir
مقاله اصول تبیین و تحقیق در اثر رایت
www.semanticscholar.org