پاورپوینت تحلیل معماری مرکز اداری جانسون واکس فرانک لوید رایت

تحلیل مرکز اداری جانسون واکس ـ فرانک لوید رایت

تاریخچه
دفتر مرکزی واکسون مرکز جهانی و ساختمان اداری S.C Johnson & Son در راسین ، ویسکانسین است.
این ساختمان که توسط معمار آمریکایی فرانک لوید رایت برای رئیس شرکت ، هربرت اف. "هیب" جانسون طراحی شده است ، بین سالهای 1936 تا 1939 ساخته شد.

گروه طراحی- موقعیت
موقعیت: راسین ، ایالات متحده
معماران: فرانک لوید رایت
سال: 1939
نوع: مرکز تجاری ، مرکز تحقیقات
مشتری: S. C. Johnson & Son
همکار: وسلی دبلیو پیترز

معرفی پروژه
این ساختمان در شهر راسین ، ویسکانسین ، 200 مایلی شیکاگو ، در ساحل دریاچه میشیگان واقع شده است. طراح آن در سال 1939 توسط فرانک لوید رایت صورت گرفته است.

ویژگی های طراحی
شاهکاری که رایت آن را در سال 1936 طراحی کرد مرکز اداری جانسون واکس در راسینِ ویسکانسن است.ساختگاه و طرح تفاوت اندکی با هم داشت؛ ساختمان می بایست در محوطه مسطحی با ترتیب شهری نسبتاً نا مطلوبی بر پا می شود و ادارات و کارگاه هایی را در بر می گرفت.
با این حال، برخلاف شرکت های بزرگ و غیرخصوصی آن زمان که تلاش می کردند زندگی آمریکایی را فراگیر نمایند،جانسون ها تمایل داشتند سازمان آن ها ویژگی نوعی خانواده گسترده تحت سرپرستی محترم و ارجمند را به خود بگیرد.رایت فی البداهه به این خصوصیت دست یافت.

وی کوشش کرد تا جامعه ای درونگرا را تشکیل دهد، به صورتی که ضمن نشان دادن سلسله مراتب شرکت، اعضای آن در کنار هم پرورش یابند؛ بنابراین، ساختمان مرکزی به صورت مستطیل بزرگ بدون پنجره ای طراحی شد که با آجر پوشیده شده بود، از فراز بنا روشنایی می گرفت و دارای صفحه هایی بود که از لبه هایش به طرف داخل معلق بود و به تالار چهل ستونی مشرف بود که دو طبقه تا فضای درونی بلندی داشت.این فضای بزرگ اما متناسب، با شبکه ای از تیرهای قائم بتنی قارچی شکل باریک، مفصل بندی می شد.

ستون هایی به شکل قارچ ، نورگیرهای پیرکس و اثاثیه رنگی خاکی در ستاد واکس جانسون فرانک لوید رایت قرار دارد که در ردیف مهمترین پروژه های معمار قرار دارد.

ویژگی های معماری
قرار بود که این جا محل اصلی کار متصدیان و منشیان باشد.بخش مدیریت در طبقات فوقانی مستطیل کنار آن سوی صفحه ها قرار می گرفت.
رایت دو جناح بالای ساختمان را «خانه آویخته» یا penthouse نامید؛ زیرا دفاتر اجرایی و دفتر رئیس در آنجا بود؛ وی بار دیگر چهارچوب معماری نهادی را تبیین کرد، محقق ساخت و بدان شکل بخشید.بخش های بیرونی ساختمان جانسون واکس کنج های قوسی و ویژگی جریانی یکنواخت را در بر داشت.

دفتر مرکزی موم جانسون – همچنین به عنوان ساختمان اداری جان واکس جانسون شناخته می شود – بین سالهای 1936 تا 1939 در راسین ، ویسکانسین تکمیل شد. این دفتر اصلی را برای SC Johnson & Son ، تولید کننده لوازم تمیز کننده خانگی آمریکایی تهیه کرد.

در اتاق کار بزرگ ، ستون ها از قطر 9 اینچ (23 سانتی متر) در پایین تا "پد سوم" به قطر 18 فوت (5.5 متر) در بالا گسترش می یابند.

ویژگی جریان واره در قسمت های درونی در کاهش افقی صفحه ها و جان پناه ها و در ریزه کاری های لوله شیشه ای غیر متعارف که رایت برای شبکه روشنایی مجتمع طراحی کرده بود، ادامه می یافت؛ اما نمود فضای میانی از جلوه های سطحی براق و صیقلی بسیار فراتر بود.
پایداری و قالب گرایی را به هم مربوط می ساخت؛ اما دچار بار اضافی نیز نمی شد.در پیروی از ویژگی محدود فضای بیرونی، سقف های لعابی و لوله های شیشه ای بخش های درونی با گرما و نور می درخشید.

شبکه ی تبرهای قائم به هیچ وجه تکرار بی روح شبکه های معمولی ای که به طور گسترده ای در بیشتر طرح های فضاهای اداری وجود داشت، نبود؛ حایل ها ظریف و دقیق بود؛ همراه با ردیف هایی از شکل های شیپوری.بخش های فوقانی دورانی مانند پوشش های زنبق روی سطح نیمه شفافی شناور بود و قلمرویی را زیر آب پدید می آورد.

رایت ارزش هایی را که در تجاری ترین معماری مطرح می شد، یعنی بهره مندی از سودهای گزاف، شکنندگی، و یکنواختی شبکه را تحقیر می کرد؛ اما در عوض در پی آن بود تا فضای شکوهمندی را قالب بندی کند که در آن ها زندگی، کار و هنر به ارتقای یکدیگر می انجامید.

مصالح و ساختار
دلیل موفقیت ساختمان در این امر نهفته است که کارمندان بعد از کار مدتی در آنجا درنگ می کردند، گویا آنجا واحه ای است در مقابل بی نظمی و کساد اقتصادی دنیای بیرون.شیشه صیقلی و سطوح فلزی که به طور استادانه ای با محصولات فکری جانسون واکس انتخاب شده بود به شدت مورد مراقبت قرار می گرفت و پیوسته به صورتی با طراوت حفظ می شد.
ساختمان جانسون واکس نیز مانند بنای آبشار به طور سطحی با معماری اولیه رایت تفاوت داشت، اگر چه در سطحی عمیق تر سازماندهی آن نیز با توجه به تجربیات پسشین وی صورت گرفته بود.

با وجود موقعیت آن در یک پارک صنعتی ، رایت ساختمان را در سبک معماری ارگانیک خود با ارجاع به اشکال طبیعی طراحی کرد. این مورد در فضای اداری اصلی با طرح باز ، که اغلب به عنوان جنگل توصیف می شود ، مثال زده شده است.

این اتاق دو ارتفاع که اتاق بزرگ نامیده می شود دارای ستون هایی شبیه درخت است که از پایه های به قطر نه اینچ (23 سانتیمتر) جوانه زده و پهن می شوند و رویه های بتنی به شکل سوسن شکل ایجاد می کنند.
نورگیرهای ساخته شده از لوله پیرکس بین پدها قرار گرفته اند تا جلوه ای از نورپردازی پراکنده را در بالای سایبان ارائه دهند. پیرکس در بالای دیوارها به سمت پایین امتداد می یابد تا پنجره های شفاف ایجاد شود.
رایت ، که ساختمان اداری لارکین خود را نیز از بالا روشن کرده بود ، چراغ های سقفی را به جای شیشه های نمای ساختمان انتخاب کرد ، زیرا می خواست جلوی دید محیط اطراف را بگیرد.

در نسخه بروس بروکس فایفر و جرالد نوردلند از مجموعه مقالات به نام فرانک لوید رایت: در قلمرو ایده ها ، از رایت نقل شده است که در مورد طبیعت باز و پر از دفتر صحبت می کند: او گفت: "در ساختمان جانسون هیچ حسی از محوطه در هر زاویه ، بالا و کناره ها وجود ندارد."

علاوه بر ارائه فضاهای اداری مدل جدید با طرح باز ، طراحی رایت با استفاده از تکنیک های پیشرفته ساخت انجام شد. شکل ستون های سازه ای در آن زمان با کد ساختمان مطابقت نداشت و رایت مجبور شد نشان دهد که آنها می توانند دوازده تن مواد را پشتیبانی کنند. در حین آزمایش ، ستون ها تکان نخوردند تا پنج بار با شصت تن مواد بارگیری شد.
یک سطح نیم طبقه در اطراف فضای اداری برای مدیران با دید به طبقه زیر تعیین شده بود. معمار آمریکایی همچنین از لوله های شیشه ای پیرکس برای ایجاد جداکننده دیوار در داخل ساختمان استفاده کرد. او همچنین تمام وسایل را طراحی کرد و رنگ های قرمز را انتخاب کرد که از رنگ های طبیعی خاکی نشانه می گرفتند.

دیوارهای آجری خمیده "قرمز چروکی" نمای بیرونی ساختمان را تشکیل می دهد-فاصله ای از اشکال لبه راست در سبک پیشین او. اغلب از آن به عنوان نمونه ای از سبک مدرن هنر یاد می شود ، نسخه بعدی معماری آرت دکو که در دهه 1930 شکوفا شد ، که با اشکال منحنی شکل ساده مشخص شد.
دیوارهای بیرونی تحمل بار ندارند و با استفاده از آجر قرمز ساخته شده اند. سایر مصالح مورد استفاده در ساختمان موم جانسون شامل ماسه سنگ قرمز کاسوتا و بتن مسلح برای تقویت است. او همچنین بیش از 200 شکل مختلف آجر طراحی کرد که در ساختمان یافت می شود. رنگهای خاکی که او استفاده می کرد ، از جمله رنگ قرمز چروکی ، نمونه کارهای رایت در آن زمان بود.

رایت بعداً یک برج تحقیق 15 طبقه به مجموعه Johnson Wax-یکی از دو ساختمان بلندمرتبه معمار-که دارای نوارهای لعاب دار بین لایه های آجرکاری است ، اضافه کرد.
علاوه بر آسانسور مرکزی ، برج دارای پله مارپیچی به عرض 29 اینچ (73 سانتی متر) بود. از آنجا که ساختمان مورد بررسی الزامات ایمنی آتش نشانی فعلی را رعایت نمی کند ، ساختمان دیگر مورد استفاده قرار نمی گیرد ، اما برای تورها باز است. ساختمان اداری و بلندمرتبه در سال 1976 به عنوان ساختمان اداری و برج تحقیق ، SC Johnson و Son به عنوان بناهای تاریخی ملی شناخته شدند.

https://haydarabbasi.persianblog.ir/vZgEqZnNyBtEjGbEDojG-%D9%85%D8%B1%DA%A9%D8%B2-%D8%A7%D8%AF%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D8%AC%D8%A7%D9%86%D8%B3%D9%88%D9%86-%D9%88%D8%A7%DA%A9%D8%B3-%D9%80-%D9%81%D8%B1%D8%A7%D9%86%DA%A9-%D9%84%D9%88%DB%8C%D8%AF-%D8%B1%D8%A7%DB%8C%D8%AA
https://www.dezeen.com/2017/06/14/frank-lloyd-wright-johnson-wax-administration-building-headquarters-racine-wisconsin-open-plan-office/
https://en.wikipedia.org/wiki/Johnson_Wax_Headquarters
https://www.elevatorscenestudio.com/blog/2019/2/18/frank-lloyd-wright-designed-johnson-building-and-research-tower
https://www.archdaily.com/90519/ad-classics-s-c-johnson-and-son-administration-building-frank-lloyd-wright
https://www.archdaily.com/544911/ad-classics-sc-johnson-wax-research-tower-frank-lloyd-wright
https://www.atlasofplaces.com/architecture/johnson-wax-headquarters/
https://www.atlasofplaces.com/architecture/johnson-wax-headquarters/
https://en.wikiarquitectura.com/building/johnson-wax-building/
https://www.atlasofplaces.com/architecture/johnson-wax-headquarters/