موزه فرهنگی حیدر علی اف
موقعیت: باکو. آذربایجان
سال ساخت: 2007-2012
تعداد طبقات: 9
ارتفاع سقف: 74m
طول: 10,092 m
فضای ساختمانی: 57519
پس از برگزاری مسابقه ای در سال 2007 ، شرکت معماری زاها حدید برای طراحی مرکز فرهنگی حیدر علی اُف برگزیده شد. معمار ایرانی تیم طراحی شرکت زاها حدید، خانم "سارا شیخ اکبری" مسئولیت طراحی داخلی این پروژه را بر عهده داشته است
این ساختمان برای تبدیل شدن به محل اصلی برنامه های فرهنگی کشور طراحی گشته است،فرم و هندسه ی شگفت این بنا در مقابل معماری خشک دوران شوروی که در باکو بسیار رواج داشته قرار گرفته است و به جرات آن را در هم می شکند
بازدیدکنندگان این ساختمان از طریق یک پارک طولانی و شیب دار که دارای مسیر زیگزاگی است، به یک محوطه سنگفرش شده با مکعب های ساخته شده از بتن سفید می رسند. به نظر می رسد که چشم انداز از زمین تا ساختمان با هم ترکیب شده و یه یک عنصر یکدست تبدیل شده است.
این سازه فضایی را برای رویداد های اختصاصی و جشن های دست جمعی فرهنگ معاصر و سنتی آذری را فراهم می آورد. فرم سیال این ساختمان، محیط مرکزی و مجموعه ای از تراس ها را ایجاد می کند که با آینه ها، آبشارها، موج نماها، دوراهی ها، چشمه ها و انعطاف پذیری هایی در هم آمیخته شده که سازه را با مناظر معماری پر می کند
مجتمع باکو در واقع شامل سه ساختمان اصلی
یک مرکز کنفرانس به همراه سالن اجتماعات و سالن های موسیقی و اجرا
موزه
و یک کتابخانه که از طریق فضای داخلی و فضای منحنی وار پوسته بیرونی که در سراسر ساختمان وجود دارد به هم متصل می شوند.
همچنین این مجموعه دارای چندلابی یک رستوران و پارکینگ است.
تالار کنفرانس تالار کنفرانس و بخشهای مرتبط با آن، مستقیما به میدان فرهنگی دسترسی دارند. ورودی اصلی، یک فضای خالی است که در لایه بیرونی، در«ادامه " حجم موزه و برج کتابخانه ایجاد شده است. ورودی ثانویه در قسمت شمالی ساختمان قرار دارد
کتابخانه برای بهره گیری از نور طبیعی، کتابخانه به سمت شمال ساخته شده و ورودی مخصوص خود را دارد. سطوح اختصاص داده شده به خواندن و بایگانی در بالای یکدیگر قرار دارند و در چین های پوسته خارجی، پیچ و تاب خورده اند. کتابخانه و موزه نیز با پلکانی به هم متصل می گردند که از طبقه ی پایین کتابخانه به طبقه ی اول موزه ختم می شود. کتابخانه از طریق یک پل که «بر فراز سالن ورودی، بنا شده به سالن کنفرانس متصل می شود. در نهایت این پل به میدان فرهنگی ختم می شود
سالن موسیقی و اجرا
پارکینگ مجموعه
فضای داخلی مرکز درونی با سطوح ممتدی مشخص می شود که پیچ و تاب خورده اند تا بتوانند دیوارهای سقف و پله ها را دگرگون کنند. طبقه همکف دارای چندین فضای لابی مانند است که هدف از طراحی آنها ساخت اماکن عمومی بود که بخش های مختلف طرح مرکزی را به هم مرتبط نمایند.
برای تاکید بر یکپارچگی ارتباط میان درون و بیرون ساختمان، نورپردازی این مجموعه با ظرافت قابل ملاحظه ای مورد توجه قرار گرفته است. استراتژی نورپردازی در روز و شب با هم متفاوت است. هنگام روز حجم ساختمان نور را منعکس می سازد و بر اساس حرکت خورشید و نقطه دید پرسپکتیو جلوه ی ساختمان پیوسته در تغییر است. استفاده از شیشه نیمه انعکاس دهنده به بیننده جلوه های متناوب کوتاه ارائه میکند و نگاه را کنجکاوانه به دنبال خود میکشد بدون این که خط سیر روان درون ساختمان را فاش سازد.
نورپردازی
در هنگام شب این خصیصه به نحو استادانه ای توسط وسایل نورپردازی در زیر لایه ها که سطوح داخلی را نسبت به بیرون کاملا تمیز میدهد به کار رفته است و یک ترکیب بندی رسمی برای برنامه های دربرگیرنده اش ارائه میدهد و البته پیوستگی میان درون و بیرون را نیز حفظ مینماید.
این ساختمان متشکل از دو سیستم اصلی به هم پیوسته است: سازه بتنی، همراه با یک سیستم سازه فضایی. ستون های ساخته شده در مقیاس بزرگ به بازدیدکنندگان این امکان را می دهند تا سیالیت فضای داخلی را به خوبی درک نمایند، عناصر سازه ای عمودی توسط دیوارها و سیستم دیوار پرده ای جذب می شوند.
اسکلت سازه
بتن مسلح فیبر نوری و پلی استر تقویت شده فیبر نوری به عنوان پوشش ایده آل برای مواد انتخاب شده اند، زیرا باعث طراحی ساختمان انعطاف پذیر قدرتمندی شده اند که در عین حال پاسخگوی نیازهای عملکردی بسیار متفاوت مربوط به موقعیت های مختلف مانند میدان، مناطق عبور و پوشش ساختمان نیز هست.
تصاویر
سایت پلان
همکف
طبقه اول
طبقه دوم
طبقه سوم
طبقه چهارم
طبقه پنجم
طبقه ششم
طبقه هفتم
طبقه هشتم
برش عرضی
برش عرضی
نمای مقطعی
اسکیس ها