بسم الله الرحمن الرحیم
نام درس: انسان، طبیعت و ارگونومی
مقدمه:
یکی از راه ها و شاخصه های پیشرفت جوامع بشری، ساختمان سازی است. به همین دلیل کشورها برای استفاده از این موقعیت و نشان دادن حرکت خود در مسیر توسعه، همیشه به دنبال مبحث ساختمان و ساختمان سازی بوده و خواهند بود.
صنعت ساختمان یکی از صنایعی است که بسیاری از اقشار جامعه را درگیر می نماید، به همین علت است که رونق اقتصادی بالایی به همراه دارد.
بخش هایی نظیر کارگران ساختمانی، فروشندگان مصالح، مهندسین، سازمان های دولتی و غیر دولتی، حمل و نقل، کارخانه ها و کارگاه های سازنده وسایل و مواد، جوشکاران، برق کاران، تاسیساتی ها، نقاشان و… تنها بخش کوچکی از قشرهای درگیر در بحث ساختمان سازی هستند.
در حال حاضر کمتر کوچه و یا خیابانی را می بینیم که حداقل در آن یک پروژه ساختمانی در حال اجرا نباشد.
آمار رو به رشد ساخت و ساز نشان می دهد که کشور عزیزمان ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست.
تعدد پروژه های ساختمانی، درگیر بودن افراد زیاد در اجرای این پروژه ها، خطرناک بودن بسیاری از مشاغل درگیر در این صنعت و… از عواملی هستند که باعث شده اند متاسفانه اجرای بسیاری از پروژه های ساختمانی به قیمت جان افراد بی گناه و زحمتکش تمام شوند.
با توجه به اینکه فرهنگ بالای ملی و آموزه های دینی ما، همیشه به کرامت انسانی تاکید داشته اند، هیچ کارفرما و پیمانکاری حاضر نیست تا خون کارگران ملات آجرهای ساختمان هایشان شده و استخوان هایشان ستون ابنیه را تشکیل دهند.
بررسی ها نشان می دهند که بسیاری از حوادث و بیماری های ناشی از کار در صنعت ساختمان به علت عدم آگاهی کارگران شاغل در این صنعت است.
منظور از ایمنی ساختمان فراهم آوردن یک سری امکانات و تسهیلات(با رعایت ضوابط قانونی) در ساختمان می باشد که علاوه بر تامین امنیت و داشتن شرایط بهداشتی، ایجاد میل و رغبت به کار نیز در کارگران ایجاد نماید که در این خصوص می توان به نکات ایمنی در خصوص نردبان ها، پلکان، کف، سقف، آسانسورها و… اشاره نمود.
برای کسب ایمنی کافی در کارهای ساختمانی باید نکات زیر در نظر گرفته شود:
*طرح کارگاه و محیط کار
*ماشین آلات و ابزار
*وسایل بالابرنده
*وسایل برقی
*مواد خطرناک و مضر
مسئولیت ایمنی در کارگاه ساختمانی:
در هر کارگاه ساختمانی، کارفرما موظف است اقدامات لازم به منظور حفظ و تامین ایمنی عمومی را بعمل آورد.
ایمنی مربوط به کف، سقف و دیوارهای ساختمان:
کلیه ساختمان های دائمی و موقتی و موسساتی که مشمول مقررات قانون کار می باشند باید از نقطه نظر ساختمانی واجد استحکام کامل باشند.
فضای کار:
اطاق ها و محل کار دائم بایستی لااقل 3 متر از کف تا سقف ارتفاع داشته و فضای آن باید برای حداکثر اشخاصی که در آن محل کار می کنند برای هر نفر کمتر از 12 متر مکعب نباشد.
سازه های حفاظتی:
*نرده های حفاظتی
*راهروی سرپوشیده موقتی
*سقف موقت و سرپوش حفاظتی
*تورهای ایمنی
*پاخورهای چوبی
ایمنی نردبان:
کلیه اجزا و قسمت های فلزی نردبان باید از فولاد، آهن و چدن یا مواد مشابه ساخته شود.
خروجی ها:
هر کارگاه و ساختمان باید متناسب با تعداد افراد داخل آن دارای تعداد خروجی های کافی با پهنای مناسب باشد.
محوطه کارخانه:
در مورد محوطه کارخانه برای کارگرانی که در محوطه باز کار می کنند، بایستی حفاظ و سایبان پیش بینی شود.
عبور افراد و وسایل نقلیه:
معابر(محل عبور عابر، وسایل نقلیه) بایستی طوری طراحی شده باشند که از تقاطع خطر پیش گیری شود.