داستان برند مینو
انتخاب همه نسل ها
«مینو» شاید آشناترین نام در صنعت شکلات و بیسکویت باشد که چند نسل با آن خاطرات خوشی داشته اند.
شرکت سهامی خاص خوراک ایران در سال 1338 هجری شمسی ایران توسط خانواده خسروشاهی بنیان نهاده شد
علی خسروشاهی اولین مدیر این شرکت بود و در ۱۶ آبان همان سال فعالیت تولیدی خود را با تاسیس شرکت صنعتی پارس مینو آغاز کرد.
خسروشاهی در پاییز 1338 با جلب رضایت شرکت هنکل آلمان، نمایندگی توزیع «تاید» را گرفت و انحصار بازار پودر رخت شویی ایران را از آن خود کرد.
شمار کارگرهای کارخانه شرکت "پارس مینو" در ابتدا بیشتر از ۱۵ نفر نبود و این کارخانه، تولید مواد غذایی را با تولید آب نبات و تافی شروع کرد.
همزمان، شرکت مینو به دنبال راه اندازی قسمت داروسازی نیز بود و قرار شد داروهای بوتس را در ایران تحت لیسانس بسازند.
خسروشاهی توانست توجه و موافقت شرکت بوتس را برای گرفتن لیسانس این شرکت به گروه صنعتی مینو جلب کند.
«تافی» اولین محصول مینو بود که با نام «تافی کره ای سه ستاره» تولید شد که به همراه کاکا جز اولین تافی های صنعتی ایران بودند.
تافی سه ستاره با همان ظاهر و سیمای همیشگی همچنان تولید می شود و هم اینک نیز سهم تعیین کننده در بازار تافی ایران دارد.
بعد از رواج گرفتن تافی های مینو در بازار ایران، محصولی با فرمولاسیون آلمان شرقی به نام آبنبات شیری توسط مینو به بازار عرضه شد که بسیار زود باعث افزایش اعتبار این شرکت در بین مردم ایران شد. این محصول آبنبات شیری مینو نام داشت. آبنبات هایی سه گوش که ابتدا به صورت فله ای و کیلویی تولید و در بازار عرضه می شد و به مرور زمان با بسته بندی اختصاصی و نشان مینو وارد بازار شد. این محصول خیلی زود مورد پسند مصرف کنندگان قرار گرفت و فروش بسیار خوبی پیدا کرد اما این محصول یک ایراد عمده داشت و آن هم این بود که رقبای شرکت مینو توانستند محصول مشابهی را به دلیل فروش فله ای به بازار عرضه کنند. با وجود اینکه آب نبات شیری با نام مینو معروف بود اما چون دانه ای فروخته می شد و بسته بندی نداشت، برای مصرف کننده تفاوتی با سایر محصولات مشابه نداشت. روی قالب آب نبات شیری مینو در آن زمان فقط یک حرفk بود. رقبا وقتی ماشین آلات ساخت را سفارش می دادند، این علامت را نیز حک می کردند علامت K شروع (اول اسم خسرو شاهی به انگلیسی) است. مدیران شرکت مینو با تغییر تاکتیک ، این محصول را با بسته بندی و نشان مینو به بازار عرضه کردند و به یکی از محصولات مطرح این مجموعه صنعتی تبدیل شد.
دهه ۱۳۴۰ دهه طلایی شرکت صنعتی مینو بود طوری که این شرکت با توسعه کارگاه ها، زمین های جدیدی خریداری کرد و کارخانجات مینو با سیاست عدم تمرکز صنایع در تهران در دهه های ۴۰ و ۵۰ شمسی، زمین مناسبی با وسعت کافی در خرمدره از توابع شهرستان زنجان خریداری کرد.
اواخر شهریور سال ۱۳۴۱ برای اولین بار ویفر به بازار ایران توسط شرکت مینو عرضه شد.
اولین ویفرها، ماشین بسته بندی نداشت و به صورت فله ای ارائه می شد. در ابتدا ویفر فقط در یک طعم وانیلی تولید می شد، اما به تدریج در طعم های متنوع تری تولید شد و تبدیل به محصولی ممتاز و پرفروش شد، تا جایی که شرکت های دیگر هم تولید آن را شروع کردند.
ویفر با بسته بندی های زیبا و با قیمت 2 ریالی و 5 ریالی با استقبال مصرف کنندگان مخصوصا کودکان روبرو شد.
این محصول با نام کارملا، ویفرهای موزی، پنی ویفر، ویفرهای پرتقالی و موزی و… به بازار عرضه شد.
امروزه ویفرهای مینو سهم چشمگیری در بازار ویفر ایران دارند و در کشورهای منطقه کاملا شناخته شده اند.
از ابتدای تاسیس گروه صنعتی مینو، شرکت قصد داشت وارد بازار آدامس شود که قسمت عمده این بازار دست شرکت سقز سازی ایران سازنده آدامس خروس نشان بود و اضافه کردن این محصول به محصولات مینو ابتدا به تنوع محصول مینو کمک می کرد و بعد حجم فروش سازمان فروش را بالا می برد از طرف دیگر شرکت سقزسازی ایران فقط یک محصول داشت که آن هم عمده فروش ها پخش می کردند. بنابراین مینو به دنبال فتح بازار آدامس ایران بود. در حالی که آدامس خروس نشان دراژه و با پوشش شکر بود که باعث نرم ماندن سقز می شود اما مینو تاکید بر تولید آدامس استیکی داشت. در جایی که به موقعیت آب و هوایی ایران توجه نکرده بود که با نوع آدامس دراژه سازگارتر بود. حدود سال 1344 بود که آدامس بادکنکی را به بازار عرضه کردند. البته این محصول تا حدودی موفق شد، ولی آدامس بادکنکی دیگر از مد افتاده بود و قسمت کوچکی از بازار را تشکیل می داد.
دراین میان مینو محصولی را درخارج شناسایی کرده بود که آدامس با پوشش آب نبات بود این محصول با نام آدامس «بوم» به بازار عرضه شد اما موفق نبود؛ یکی از نمایندگی هایی که شرکت مینو قبلا داشت نمایندگی آدامس معروف آمریکایی از نوع دراژه با نام چیکلتس بود. بین شرکت مینو و شرکت چیکلتس مذاکراتی برای تاسیس شرکت سهامی برای تولید آدامس چیکلتس آغاز شد که این شراکت بعد ها بر اثر اختلاف نظر بین مدیران و شرکای خارجی طرفین به جایی نرسید.
با این حال مینو تولید آدامس را ادامه داد و محصول دراژه ای را با نام «شیک» به بازار عرضه کرد که چندی نگذشت در بازار آدامس ایران رتبه اول را به دست آورد و هم اینک بیش از 70 درصد بازار آدامس قندی ایران را در اختیار دارد و یکی از آدامس های پرطرفدار در افغاستان، پاکستان و کشورهای همسایه می باشد.
اواخر دهه 40 یکی از جدیدترین محصولات مینو در ایران، پفک نمکی بود. علی خسروشاهی در سفرهایش به خارج از کشور مرتب در نمایشگاه ها و مغازه ها نمونه اجناس مختلف را جمع آوری می کرد و می چشید. در یکی از این امتحانات به محصولی برخورد که بعداً در ایران با نام پفک نمکی به بازار عرضه شد. جنسی که علی خسروشاهی به آن برخورده بود محصول شرکت آمریکایی بیاتریس فودز بود. این محصول به یکی از موفق ترین و پرسودترین محصولات مینو تبدیل شد. پفک نمکی به قدری موفق شده بود که شرکت مینو در سال 1356 درصدد بود واحدهایی برای تولید آن در شهرستان هایی مانند اهواز و در شیخ نشین های خلیج فارس و عربستان سعودی تاسیس کند.
حسن خسروشاهی در خصوص نام گذاری این محصول می گوید: در دوران کودکی با مادرم به قنادی مینا در ابتدای خیابان نادری می رفتیم. آن ها یک شیرینی داشتند به نام پفک که خیلی مورد علاقه من بود. محصولی که قرار بود تولید شود خیلی پف داشت و چون محصول شوری بود، من تصمیم گرفتم که اسم آن را پفک نمکی بگذارم و با عجله زیاد این اسم را ثبت کردم.
در همین سال ها کارگاه بیسکوئیت سازی نیز راه اندازی شد.
شخصیت حقوقی شرکت در سال ۱۳۴۷ به سهامی خاص تبدیل شده و در سال ۱۳۵۲ مجدداً به شرکت سهامی عام تغییر یافت.
سال ۱۳۴۸ شمسی شرکت صادراتی پرسوئیس، به عنوان متولی صادرات محصولات صنعتی مینو، که از آن زمان تاکنون مسئولیت صادرات محصولات شرکت های صنعتی مینو را برعهده داشت است تاسیس شد.
سیاست دولت در دهه های چهل وپنجاه شمسی بر این اساس بود که حتی الامکان از تمرکز صنایع در تهران جلوگیری کند. چرا که به نظر می رسید تهران ظرفیت جمعیت بیشتر را ندارد. مخصوصا که حجم آب آن محدود است و ازدیاد جمعیت باعث آلودگی هوا و افزایش بیشتر ترافیک می شود.
در سال ۱۳۵۲ گسترش شرکت صنعتی مینو در دستور کار قرار گرفت و به همین منظور زمین فعلی شرکت صنعتی مینو خرمدره خریداری شد. زمینی که در مجاورت روستایی با همین نام قرار داشت و پس از راه اندازی مینو در این منطقه، بعدها با افزایش جمعیت و توسعه و آبادانی به شهرستان خرمدره تغییر نام پیدا کرد. این کارخانه در سال ۱۳۵۴ به بهره برداری رسید.
در سال 1353 خرمدره به منزله یکی از چهار شرکت گروه صنعتی مینو، یعنی شرکت صنعتی پارس، شرکت خوراک، شرکت صادراتی پرسوئیس، مینو خرمدره نام گرفت.
دستگاه های تولید پفک نمکی، آب نبات، تافی و چند سال بعد خطوط تولید بیسکویت به خرمدره منتقل شد که یکی از بزرگترین خطوط تولید بیسکویت در دنیا بود و می توانست انواع و اقسام بیسکویت را تولید کند.
از محصولاتی که در خرمدره تولید می شد بیسکویتی بود که تحت لیسانس شرکت یونایتد بیسکویت انگلستان ساخته می شد و بعدها به ساقه طلایی تغییر نام یافت. محصولات دیگری همچون کیک پم پم در خرمدره تولید شد که اعتبار ملی به خود گرفتند و برای تغذیه مدارس تولید می شد.
کارگاه تولید سوخاری در سال 1352 به بهـــره برداری رسید و پس از آن زمین مجاور کارگاه خریداری شد و کارگاه دارویی به آنجا منتقل گردید.
با این تغییرات شمار کارگران به ۱۹۰۰ نفر و شمار کارمندان ، تکنسین ها و مهندسان نیز ۲۰۰ نفر رسیده بود. به علاوه برای بهبود زندگی کارکنان، منطقه مسکونی و سایر امکانات زندگی در اختیار کارگران و کارمندان گذاشته شد. علی خسروشاهی موسسه خیریه مینو را نیز در خرمدره راه اندازی کرد و مشغول ساختن بیمارستان مدرن و مجهزی در خرمدره شد. وی در آخرین روزهای حضورش در ایران پس اندازش را در اختیار مهندس غفوری، ناظر ساختمان های شرکت قرار داد تا پروژه نیمه کاره بیمارستان خرمدره را نیز به پایان برساند.
واحد تولید شکلات هم با تولید شکلات با مارک مینو آغاز به کار کرد و تدریجا با اضافه کردن دو محصول به نام های کیت کت و اسمارتیز تحت لیسانس شرکت راونتری مکینتاش انگلستان ، مقام اول را از نظر تولید و فروش شکلات در ایران کسب کرد. بعد ها فکر یک همکاری بین الملی سه جانبه با توسعه این کارگاه در ذهن مدیران مینو به تدریج قوت گرفت به نحوی که در اواخر سال 1978 میلادی (1357) در سوئیس بین مدیران گروه صنعتی مینو، راونتری مکینتاش و نستله مذاکرات سه جانبه ای برای پروژه مشترکی در خصوص تولید شکلات در ایران انجام شد. بعداز این مذاکرات این برند رسما به عنوان «برند ملی در ایران» به ثبت رسید. در همین دوران محصولاتی با روکش شکلاتی نیز توسط این گروه وارد بازار شدند که همچنان در نزد مصرف کنندگان دارای اعتبار و جایگاه ویژه ای هستند.
سود حاصل از این شرکت تولیدی در سال ۱۳۵۷ بالغ بر ۳۵۰ میلیون دلار برآورد شده است.
تا سال ۱۳۵۷ مدیریت کارخانه به عهده علی خسروشاهی و حسن خسروشاهی بود و پس از پیروزی انقلاب اسلامی در جریان مصادره اموال و دارایی ها، در سال 1359 مصادره شد و سپس در اختیار سازمان صنایع ملی ایران قرار گرفت.
در دوران جنگ تحمیلی برند مینو ضررهای بسیاری را متحمل شد و بسیاری از خط تولیدهایش متوقف شد ولی با این حال باز هم بزرگ ترین خط تولید و پخش محصولات خوراکی را در ایران دارا بود.
علی و حسن خسروشاهی بعد از مدتی دوندگی، بدون پس گرفتن کارخانه ها، نهایتا با نا امیدی کشور را ترک کردند و به کانادا رفتند.
سال ۱۳۶۲ شمسی نام شرکت از صنعتی پارس (سهامی عام) به شرکت صنعتی پارس مینو (سهامی عام) تغییر یافت. در سال ۱۳۷۳ مجموعه مینو (تولیدکننده مواد غذایی، دارو، لوازم آرایشی و بهداشتی) به شرکت اقتصادی و خودکفایی آزادگان واگذار گردید که منجر به احیای مجدد گروه صنعتی مینو و رشد آن در صنعت غذایی کشور شد.
پس از واگذاری این گروه به شرکت اقتصادی و خودکفایی آزادگان، اقدامات اساسی در زمینه بهسازی و نوسازی خطوط تولید انجام گرفت تمامی خطوط فرسوده احیا، بازسازی و نوسازی شد و شرکت های تولیدی گروه صنعتی مینو روز به روز در حال نزدیک شدن به جایگاه قبلی خود بود. در این ایام طرح های توسعه ای نیز در دستور کار قرار گرفت. بزرگترین و مدرن ترین خطوط تولید داروهای سافت ژلاتینی ایران در اوج تحریم ها و با تلاش چشمگیر از آمریکا برای این شرکت دارویی ـ آرایشی و بهداشتی مینو خریداری و راه اندازی شد.
گروه صنعتی مینو با هدف توسعه و تعالی این برند در دهه هشتاد مدرن ترین ماشین آلات رباتیک تولید شکلات در جهان را در اختیار گرفت و هم اینک در دو کارگاه شکلات سازی قدیم و جدید محصولات متنوع شکلات را تولید می کند. مینو در راستای توسعه محصولات شکلاتی و پاسخ دادن به نیاز هر چه بهتر مصرف کنندگان، طرح توسعه محصولات شکلاتی خود را با راه اندازی کارخانه استحصال دانه کاکائو کلید زد.
سهام شرکت شوکوپارس در سال ۱۳۸۰ توسط گروه صنعتی مینو خریداری گردید و در راستای سیاست های اقتصادی و خودکفایی آزادگان از اسفند ۱۳۸۷ به محل مینو خرمدره منتقل و فعالیت خود را آنجا ادامه داد.
درواقع مینو با تلاش بی وقفه و شبانه روزی اجازه نداد این صنعت 58 ساله از بین برود و امروز با تولید انواع محصولات شکلاتی، پودری و شربتی یکی از شرکت های موفق گروه صنعتی مینو باشد.
شرکت صنایع غذایی مینو فارس در سال ۱۳۸۶ با موضوع مبادرت به تولید و فروش قند مایع خرما، کنسانتره خرما، شیره خرما و پودر خوراک دام و تولید محصولات ارگانیک و طبیعی مشتق شده از خرما تاسیس شد.
محصولاتی که دیری نپایید، مورد استقبال کشورهای توسعه یافته در اروپا و آمریکا واقع شود و جزو معدود محصولات ایرانی است که استانداردهای رسمی اداره کل استاندارد اتحادیه اروپا را برای واردات به اروپا و عرضه در فروشگاه های کشورهای عضو این اتحادیه را اخذ کند.
سال ۱۳۸۸ شمسی کارگاه و خط جدید آدامس بدون قند با نام تجاری "وایت" وارد بازر شد؛ این خط یکی از بزرگترین و مجهزترین خطوط تولید آدامس در خاورمیانه می باشد. شرکت بازرگانی پارس گستر در این سال تاسیس شد. این شرکت در زمینه خرید، فروش، صادرات و واردات مواد اولیه و کالاهای مجاز، اخذ نمایندگی از شرکت های داخلی و خارجی، اعطای نمایندگی به شرکت های داخلی و خارجی، اخذ وام و تسهیلات از بانک ها، موسسات مالی و اعتباری داخلی و خارجی و ارائه انواع خدمات بازرگانی، فعالیت می کند. همچنین مواد اولیه و تجهیزات مورد نیاز خطوط تولیدی شرکت های گروه مینو توسط شرکت بازرگانی پارس گستر تهیه می شود.
گروه صنعتی مینو در دهه هشتاد شمسی با هدف دستیابی به بازارهای کشورهای حوزه خلیج فارس، شاخ آفریقا، آسیای میانه شرکت ورشکسته نان رضوی در سیستان و بلوچستان را خرید و با سرمایه گذاری هدفمند در آنجا، صنایع غذایی مینو شرق را در زاهدان راه اندازی کرد که این روزها به نگین صنعتی استان محروم سیستان و بلوچستان تبدیل شده است.
سال۱۳۹۲شمسی خط جدید و مجهز شکلات که با برند "رسیتال " تولید می شود تاسیس شد.
برند مینو در سال ۱۳۹۲ در دهمین جشنواره ملی قهرمانان صنعت ایران به عنوان یکی از ۱۰۰ برند برتر ایران شناخته شد.
حسن خسروشاهی در حال حاضر یکی از برترین کارآفرینان و ثروتمندترین مردان کانادا می باشد
یکی از مهمترین امتیازات گروه صنعتی مینو داشتن بزرگترین شبکه پخش مویرگی توزیع محصولات در ایران است. این گروه پیش از راه اندازی کارخانجات تولیدی، اقدام به راه اندازی شبکه پخش مویرگی در ایران کرد و در سراسر کشور با خرید ملک و راه اندازی سوله ها و انبارهای مدرن، عملیات توزیع را از درب کارخانه به درب مغازه استارت زد و هم اینک بالغ بر 70 سال تجربه توزیع پخش مویرگی محصولات در کشور را در کارنامه خود دارد. خوراک ایران از جمله شرکت های معتبر در صنعت پخش ایران بود که بعد از تغییر نام به قاسمِ ایران نیز همچنان رویه و اعتبار خود را حفظ کرد و در کنار توزیع انحصاری محصولات گروه صنعتی مینو در دورافتاده ترین نقاط کشور، فرآیند توزیع محصولات غیر مینو را نیز در دستور کار داشته و دارد و هم اینک بیش از 2 هزار محصول را با انواع وسائل سبک و سنگین روزانه در کل کشور به دست بالغ بر 150 هزار فرشگاه و خرده فروش در کشور می رساند. همین نکته باعث شده است که این گروه از لحاظ نقدینگی با مشکلی روبرو نباشد و بتواند با فروش نقدی و وصول به موقع مطالبات، چرخه نقدینگی را در تمام شرکت های تولیدی گروه صنعتی مینو مدیریت کند.
مینو مسیر توسعه و تعالی را هیچ گاه از دستور برنامه ریزی خود خارج نکرد و در سالهای اخیر که کشور با چالش های اقتصادی روبرو شد و برخی صنایع برای تامین مواد اولیه با مشکل جدی روبرو شده بود؛ اقدام به خرید کارخانه روغن در بهشهر مازندران کرد. کارخانه ای که به صنایع غذایی مینو کاسپین تغییر نام یافت و هم اینک به صورت شبانه روزی نه تنها تمام نیاز گروه صنعتی مینو به مواد اولیه را تامین می کند، بلکه به زودی انواع روغن و سس را برای مصرف خانوار روانه بازار خواهد کرد.
این گروه در چارچوب سیاست های کلی تکمیل زنجیره تامین مواد اولیه کارخانه قند فسا را نیز با مساحتی بالغ بر 250 هکتار در شهرستان فسا خریداری کرد. این کارخانه هم اینک ظرفیت تامین 7 درصد از نیاز کشور به شکر را دارد که گروه صنعتی مینو در یک برنامه ریزی یکساله در نظر دارد حداقل 10 درصد از نیاز کشور را به شکر در این کارخانه تامین کند.
گروه صنعتی مینو البته گام بزرگ دیگری را در تکمیل زنجیره تامین مواد اولیه در سالهای اخیر برداشته است و به زودی با افتتاح رسمی کارخانه استحصال دانه کاکائو نه تنها تمام شرکت های تولیدی گروه صنعتی مینو را در زمینه نیاز مصرفی کره، پودر و دیگر مشتقات دانه کاکائو برطرف خواهد کرد، بلکه بخش قابل توجهی از مصرف داخلی کشور را به این محصول مهم و کلیدی در صنایع شکلات سازی تامین و بستری مناسب در خودکفایی ملی به این محصول استراتژیک در صنایع غذایی را فراهم خواهد کرد.
از اقلام مهم مصرفی شرکت های تولیدی گروه صنعتی مینو می توان به آرد برای تولید محصولات بیکری این گروه اشاره کرد. در همین زمینه در دهه هفتاد سیلوهای ذخیره سازی گندم و کارخانه تمام مکانیزه تولید آرد در استان زنجان راه اندازی شده است و سالانه این گروه با خرید تضمینی و نقد گندم از کشاورزان، نیاز سالانه شرکت های تولیدی به آرد و مشتقات گندم را تامین می کند. بر همین اساس در سال زراعی پیش روی شرکت صنعتی مینو خرمدره گندم مورد نیاز شرکت های تولیدی مینو را تا پایان سال 1400 خرید و با این کار و در کنار کارخانه های تولید روغن و شکر و استحصال دانه کاکائو عملا این گروه را در تامین مواد اولیه برای تولید بیش از 400 محصول تولیدی خودکفا کند.
گروه صنعتی مینو با توجه به نیاز مبرم به صنایع کارتن، مقوا و بسته بندی، با امضا تفاهم نامه بین المللی با شرکت های معتبر کارتن سازی، اقدام به وارد کرد تجهیزات و ماشین آلات تمام اتوماتیک کارتن و مقواسازی کرده است تا با این اقدام نه تنها به تمام نیازهای حوزه بسته بندی خود پاسخ دهد، بلکه شهر بزرگ کارتن سازی مینو را راه اندازی خواهد نمود تا با این اقدام اساسی و بنیادی ضمن کاهش قیمت تمام شده محصول شرایط جلوگیری از خروج اعتبارات مالی از گروه و در نهایت تقویت قدرت نقدینگی را در گروه صنعتی مینو فراهم کند.
گروه صنعتی مینو در حال حاضر به صورت هلدینگ و متشکل از ۱۲ شرکت حقوقی مستقل است و این شرکتها در محورهای ذیل فعالیت دارند:
تولید انواع مواد غذایی شامل انواع شکلات و ویفر، اسنک، چوب شور، آدامس، تافی، آبنبات، کیک، نوشابه، آب معدنی و آب میوه
تولید محصولات دارویی شامل انواع شربت، قرص و پماد، تولید محصولات آرایشی و بهداشتی شامل انواع شامپو، کرم، عطر، ادوکلن و غیره
توزیع مواد غذایی، دارویی، آرایشی و بهداشتی تولید شده توسط شرکتهای گروه صنعتی مینو در سطح ایران توسط ۲۰ مرکز پخش
صادرات مواد غذایی، دارویی، آرایشی و بهداشتی تولید شده توسط شرکتهای گروه صنعتی مینو
ارائه خدمات فنی و مهندسی
اسامی شرکت های زیر مجموعه گروه صنعتی مینو بدین شرح می باشد:
شرکت صنعتی مینو (خرمدره)،شرکت صنعتی پارس مینو،شرکت دارویی، آرایشی و بهداشتی مینو، شرکت شوکوپارس، شرکت پخش قاسم ایران، شرکت صنایع غذایی مینو فارس، شرکت صنایع غذایی مینو شرق(زاهدان)، ، مینو کاسپین، شرکت صادراتی پرسوئیس،شرکت رهاورد سازندگی (رسا)، شرکت پارس گستر مینو، شرکت خدمات مالی و مدیریت معین آزادگان
این شرکت ها در شهرهای تهران، خرمدره زنجان، زاهدان ، شیراز، بهشهر و فسا قرار دارند.
تنوع قابل توجه در محصولات بیسکویتی این شرکت باعث شد که هیچگاه رقبا نتوانند به این غول بیسکویت سازی در ایران برسند. محصولاتی همچون پتی بور، ساقه طلایی و ترد، سه برند بیسکویت در ایران هستند که هرکدام با خصوصیات خاص خود بخشی از نیاز مصرف کنندگان به بیسکویت در ایران را پاسخ می دهند. هم اینک روزانه بالغ بر 350 تن پتی بور، ساقه طلایی و ترد در ایران و در شرکت های صنعتی مینو، پارس مینو و مینو شرق تولید می شود که این میزان سهم تعیین کننده در بازار بیسکویت در ایران دارد.
رنگارنگ، ترد، تک تک، یام یام، شیک، وایت، پفک نمکی مینو، اسمارتیزهای مروارید، پم پم، کاکل، شوکوپارس همچنام محبوب هستند.
مینو سالانه ۲۰ میلیون یورو صادرات دارد و محصولاتش به کشورهای عراق، افغانستان و پاکستان و چند کشور اروپایی همچون کانادا می رود.
منابع
sanat.ir
dgchekhabar.blogfa.com
ucan.win
1000site.ir
asriran.com
irna.ir
donya-e-eqtesad.com
oghyanouseabikhabar.ir