داستان برند میهن
دوست تو و من
ایوب پایداری فعالیت خود را از نوجوانی با فروش بستنی به وسیله چرخ دستی آغاز کرد.
امروزه حاج ایوب پایداری میهن را از کارگاهی کوچک به بزرگترین تولیدکننده بستنی و لبنیات در کشور تبدیل کرده است.
ایوب پایداری در روستای کندرود از توابع بخش صوفیان شهرستان شبستر در استان آذربایجان شرقی به دنیا آمد.
خانواده اش مثل سایر اهالی آن روستا به کار باغداری و دامپروری مشغول بودند.
کودکی اش در دامنه کوهستان میشو و در یک خانه روستایی که تهیه مایحتاج اولیه زندگی یک چالش بزرگ هر روزه بود، گذشت.
او از همان موقع یاد گرفت که متکی به خود و توانایی هایش باشد و اجازه ندهد شرایط سخت زندگی برای همیشه سرنوشت زندگی اش را رقم بزند.
علاقه اش به بستنی از کودکی شکل گرفت.
در یکی دو سفری که همراه با خانواده به شهر رفته بود بستنی را امتحان کرد.
در آن زمان بستنی ها بیشتر یخی بودند و کیفیت بالایی نداشتند، ولی همچنان برای یک کودک جذاب بودند.
آن زمان بسیاری از جوان های روستا به دنبال موقعیت های شغلی بهتر و مشکلات معیشتی زیاد راهی تهران می شدند و وقتی به روستا برمی گشتند، تجربه های شغلی شان را تعریف می کردند. آن زمان بیشتر آنها در مشاغل مرتبط با کار قنادی و تولید، توزیع و فروش بستنی و کارگاه های اقوام و همشهری هایشان مشغول به کار می شدند.
ایوب هم تحت تاثیر صحبت های آنها قرار می گرفت و نسبت به کسب تجربه های جدید نه تنها علاقه، که عطش داشت.
این عطش و البته مشکلات اقتصادی باعث شد تا ترک تحصیل کند و با ۱۵ سال سن، راهی تهران شود.
این دوران در شکل گیری شخصیت حرفه ای او بسیار تاثیر گذاشت.
وقتی وارد تهران شد، در کنار هم روستایی هایش مشغول به کار شد.
حجم سنگین کاری که انجام می داد و لذتی که از کسب درآمد می برد، باعث شد تا خیلی اسیر غم غربت نشود.
آن زمان کارش را به عنوان یک کارگر ساده در مغازه شیرینی فروشی یکی از هم روستایی هایش شروع کرد.
با علاقه و جدیت فوت و فن کار را یاد گرفت. در فصل تابستان و در ایام ماه مبارک و با دهان روزه از سحر تا افطار در گرمای طاقت فرسای کارگاه و با کمترین امکانات رفاهی و معیشتی کار می کرد.
به مرور زمان در چند کارگاه شیرینی پزی و بستنی سازی، کارش را ادامه داد.
هرچند دستمزدش بیشتر شده بود ولی این چیزی نبود که به دنبالش بوده و او را راضی کند.
به همین دلیل تصمیم گرفت از یکی از کارگاه های تولید بستنی یک یخچال دستی سیار اجاره کند و به شکل گردشی در خیابان ها و معابر شهر، بستنی بفروشد.
اما حتی طی کردن مسیر های طولانی در گرمای طاقت فرسای تابستان های تهران آن هم با پای پیاده و با یک چرخ پر از بستنی، چیزی نبود که از انگیزه اش برای افزایش درآمد کم کند.
در سال ۱۳۵۴ با همکاری برادرش و با اجاره مغازه ای در منطقه اسلام شهر تصمیم گرفت کار تولید بستنی های چوبی را در سطح محدود و به شکل کارگاهی شروع کند. روش تولید در آن روزها بسیار پرزحمت بود. همه کارها به صورت دستی انجام می شد.
شربت بستنی را باید در طبق های قالب به شکل دستی پر می کرد و با قرار دادن طبق ها در محلول سرمازا و چوب گذاری، آن را منجمد می کرد و دوباره با دست، بستنی های منجمد را از قالب جدا و به شکل دستی بسته بندی می کرد.
اما کارگاهی که بشود اسمش را گذاشت کارگاه بستنی، سال ۱۳۵۸ شکل گرفت. آن زمان احساس می کرد بستنی هایی که در بازار هستند، کیفیت و تنوع لازم را ندارند و می توان محصولات باکیفیتی را به بازار ارائه کرد. او این توان را در خود دید و این بود که تصمیم گرفت وارد عرصه تولید شود.
فروشندگان بستنی های او نوجوان های اسلام شهر بودند که در فصل تابستان با تعطیلی مدارس یخچال های دستی سیار بستنی را با وثیقه گذاشتن شناسنامه از او کرایه می کردند و هر روز غروب پس از فروش بستنی به کارگاه برمی گشتند.
کم کم آوازه طعم متفاوت و کیفیت بالاتر بستنی های «میهن» در تمام شهر پیچید.
سال ۱۳۵۸ نیسان خرید.
در کنار تولیدی که انجام می داد، توزیع هم می کرد. آن زمان البته کارگاهش کوچک بود ولی اعتقاد داشت که باید به حلقه آخر این زنجیره یعنی مشتری نزدیک شود. به همین دلیل هم خودش توزیع را برعهده گرفت.
او بسیار به کیفیت و مواد اولیه مرغوب اهمیت می داد و این باعث شد تا محصولاتش با سایر بستنی هایی که آن زمان در بازار بودند، متفاوت باشد.
در طول سال هایی که کار کرده بود ، توانست پس اندازی داشته باشد.
همین پس اندازها برای شروع کارش کافی بود.
البته در آن زمان هزینه تولید مثل الان این قدر بالا نبود. در نتیجه این پس انداز برای شروع کارش کفاف می داد.
مغازه تولید بستنی یا همان کارگاه کوچکش را چند سال بعد به کارگاه نیمه صنعتی بزرگ تری در حوالی همان محل تبدیل کرد.
آنجا دیگر با یک دستگاه خاور یخچال دار حتی به شهرستان های دور و نزدیک هم بستنی می فرستاد. بستنی های ساده چوبی و لیوانی در دو نوع شیری و میوه ای و بیشتر با طعم های آشنای وانیلی و شکلاتی.
در تمام سال های جنگ با وجود کمبود شدید امکانات و مواد اولیه، سعی کرد نه تنها کیفیت محصولاتش را حفظ کند، بلکه هر روز به فکر پیشرفت بود. همین طرز تفکر هم باعث شد تا اولین کارخانه تولید صنعتی بستنی را در همان منطقه اسلام شهر راه اندازی کند.
تولید با ماشین آلات صنعتی، محصولات بیشتر و با کیفیت تری را ممکن می ساخت و باعث آشنایی هر چه بیشتر با برند نوپای «میهن» در بازار می شد. نام میهن را هم به دلیل عرق ملی اش انتخاب کرده بود.
در سفر به اروپا و بازدید از یکی از شرکت های تولیدکننده ماشین آلات بستنی، از آنها خواست تا بستنی های جدید و متفاوتی را که به روش اکسترودری و تونل انجماد تولید می شد، به او نشان دهند.
با خود فکر کرد که کشور ما هم به تغییر و تحول در تولید بستنی نیاز دارد. شاید این تصمیم بسیار بزرگ و پرریسکی بود چراکه بستنی هایی که به این روش تولید می شد، کیفیت و قیمت بالاتری داشت و تکنولوژی آن هم بسیار پرهزینه بود.
این سرمایه گذاری با مشکلات فراوان آن روزها انجام شد و به دلیل شکل و فرم جدید و نیز فرمولاسیون متفاوت و بسیار با کیفیت تر توجه همگان را به خودش جلب کرد و بستنی از یک فرآورده تفننی کودکانه به یک اسنک منجمد مغذی برای همه مردم از هر سن و جنس تبدیل شد.
صنعت بستنی ایران از همان سال ها توانست به عنوان یک صنعت مهم غذایی در منطقه مطرح شود و به صادرات چشمگیری دست پیدا کند. بعد از آن موفقیت، سعی کرد همیشه خط تولید را افزایش دهد و ماشین آلات مدرن بستنی را برای تولید بستنی به کار ببرد. توانست ذائقه ایرانی ها را مانند کشورهای پیشرفته با جدیدترین بستنی های تولیدشده در شرکت های بزرگ دنیا آشنا کند.
در آن زمان یکی دو کارخانه بزرگ و قدیمی مشغول به کار بودند و تعداد زیادی کارگاه های کوچک که به تولید بستنی مشغول بودند.
پس از آنکه کار خود را شروع کرد، مدت زمان زیادی طول نکشید که آوازه کیفیت محصولاتش هم در بین مصرف کنندگان و هم در بین سایر تولیدکنندگان پیچید. نگاهش از روز اول به تولید، کیفی بود. از سال ۱۳۶۷-۱۳۶۶ که کار را به صورت صنعتی شروع کرد، خودش را به عنوان یک تولیدکننده کیفی مطرح کرد. اما این برند به عنوان یک برند کیفی در سال ۱۳۷۱ بود که با بستنی پریما یا مگنوم معروف، نقش خود را در بازار ایفا کرد. اسم محصولاتش از آن زمان ورد زبان ها شد.
در سال ۱۳۷۵ و پس از موفقیت هایی که در زمینه تولید بستنی به دست آورد، تصمیم گرفت وارد عرصه تولید محصولات لبنی شود. برای بستنی از شیر تازه استفاده می کرد. در ایام زمستان نمی توانست این شیر را جابه جا کند. دامداران تمایلی به فروش شیر به شکل فصلی نداشتند. او مجبور بود زمستان هم از آنها شیر بخرد. در فاصله سال های ۱۳۷۶-۱۳۷۵ تولید شیر استریل را آغاز کرد. این مساله به او کمک کرد که انعطاف بیشتری داشته باشد. اما تا آن زمان هم فقط در تولید بستنی فعال بود. انگیزه جابه جایی به موقع شیرخام او را به سمت تولید محصولات لبنی سوق داد. این مساله مهمی بود؛ زیرا دامداران می توانستند به او اعتماد کنند و قرارداد ببندند. به واسطه تولید شیر استریل و بستنی توانست سهم بالایی را در بازار در اختیار بگیرد. بعد از آن احساس کرد که در تولید بستنی و شیر استریل به حالت اشباع می رسد. از این رو شهر لبنیات را تاسیس کرد تا بتواند با محصولات جدید وارد بازار شود و برندش را حفظ کند.
برادران پایداری در سال های ۱۳۹۰ و ۱۳۹۱ دچار اختلاف هایی می شوند که جدایی از یک دیگر را برایشان رقم می زند.
فرامرز پایداری در سال ۱۳۹۱ شرکتی با نام دومینو را راه اندازی می کند که نشان واره ای شبیه به میهن دارد.
برند شرکت میهن در سال ۱۳۹۲ در دهمین جشنواره ملی قهرمانان صنعت ایران به عنوان یکی از ۱۰۰ برند برتر ایران شناخته شد.
نشریه فوربز که معتبرترین مجله اقتصادی دنیاست، در تحقیقات خود، برترین برندهای بستنی دنیا در سال ۲۰۱۷ را فهرست بندی کرد. این مجله در ۱۵ برند برتری که در این فهرست اعلام کرده، به بستنی میهن رتبه دهم را اختصاص داده است.
قابل توجه است که رتبه های اول تا نهم این فهرست، همگی شرکت های بستنی سازی کشورهای آمریکایی و اروپایی هستند و فوربز میهن را که محصولات خود را تماما ایرانی تولید می کند، برترین بستنی در خاورمیانه شناخته است.
چالش های ارزی و به یکباره گران شدن دلار باعث شد، واحدهای تولید میهن با مشکل تامین مواد اولیه رو به رو شود
زیرا بخشی از مواد اولیه مورد نیاز برای تولید بستنی و… را از خارج تامین می کرد.
علاوه براین در این سال ها کارخانجات میهن از کاهش قدرت خرید مردم هم آسیب دیده است.
با توجه به ادامه نا آرامی های داخلی عراق و حضور داعش، صادرات بستنی میهن، حداقل تا یک سوم کاهش یافت.»
میهن با داشتن کارخانه تولید بستنی به نام میهن با وسعت ۳ هکتار، کارخانه تولید لبنیات به نام شهر لبنیات میهن با وسعت ۳۷ هکتار و کارخانه تولید بستنی و آبمیوه به نام پاندا میهن به وسعت ۱۸ هکتار، از بزرگترین مجتمع های صنایع غذایی کشور محسوب می شود.
همچنین میهن، مجتمع کشت و صنعت سبز غزال میهن را مشتمل بر دامداری ۴۰ هزار راسی گاو شیری در زیربنایی به وسعت ۴۰ هکتار جهت تولید شیر موردنیاز شرکت لبنیاتی میهن و همچنین مزرعه ای به وسعت ۲۵۰ هکتار در مجاورت دامداری، جهت کشت گیاهان خوراک دامی دام های شیری خود، در استان مرکزی ایجاد کرده است.
شیر مورد نیاز کارخانه از معتبرترین دامداری های کشور و زیر نظر بخش کنترل کیفیت کارخانه تامین می شود و همچنین کره کاکائو و پودر کاکائو مورد استفاده شرکت نیز از کارخانه های معتبر هلندی، آلمانی و سوئیسی خریداری می شوند و توجه به این نکات باعث شده است محصولات میهن به روز ترین استاندارهای کیفی مانند ISO9001، HACCP و ISO22000 را داشته باشد.
مجتمع صنایع غذایی میهن در شهر اسلام شهر واقع شده است.
در حال حاضر بیش از 2۲ هزار نفر در میهن به فعالیت مشغولند.
فضاهای تولیدی سرپوشیده میهن حدود ۳۵۰ هزار متر مربع است.
میهن در سرتاسر ایران بیش از ۶۰ مرکز توزیع دارد.
محصولات میهن در بیش از ۲۰۰ هزار فروشگاه در سراسر کشور عرضه می شود.
میهن بالغ بر ۶۵ درصد سهم بازار بستنی و ۵۰ درصد سهم بازار شیر استریلیزه را در اختیار دارد.
درحال حاضر بیش از 60 نوع بستنی و محصول در کارخانجات میهن تولید می شود.
محصولات میهن به کشورهای حاشیه خلیج فارس ، عراق، پاکستان ، روسیه، مالزی ، افغانستان و کشورهای آسیای جنوب شرقی و اروپا صادر می شود.
صنایع غذایی میهن علاوه بر برند میهن شامل برندهای پاندا، فروتلند، هایلی و برنارد نیز می شود.
هلدینگ بوکا، خوشبخت، پلی پک، طبیعت سبز و زرین صنعت خوشبخت از شرکت های زیرمجموعه ی میهن هستند.
لوح ها و افتخارات میهن
۱۳۹۳:دریافت تندیس و کسب عنوان واحد سرآمد صنعت بستنی
۱۳۹۴:دریافت تندیس و کسب عنوان واحد سرآمد صنعت بستنی
۱۳۹۴:دریافت تندیس زرین برند محبوب
۱۳۹۵:دریافت گواهینامه و تندیس رعایت حقوق مصرف کنندگان از سازمان صنعت و معدن
۱۳۹۵:دریافت تندیس از سازمان توسعه تجارت ایران
۱۳۹۵:دریافت تندیس از سازمان صنعت و معدن
۱۳۹۶:دریافت لوح سپاس در حمایت از تولید و اشتغال
۱۳۹۶:دریافت نشان امین الضرب
ویدیوی برند میهن
منابع
nabzebourse.com
blog.badkoobeh.com
khabarban.com
foodexiran.com
fa.wikipedia.org