مراقبت پرستاری قبل از عمل جراحی در بخش جراحی

مراقبت پرستاری قبل از عمل جراحی در بخش جراحی
کار در بخش جراحی ایجاب می کند که پرستار در همه شئون مراقبت بیماری که احتیاج به جراحی دارد سهیم باشد. ضمن اینکه پرستار می تواند انتظار این را داشته باشد که در بخش بعنوان یکی از اعضای تیمی بسیار ماهر و با مقررات زیاد در مراقبت قبل از جراحی بیمار مشارکت داشته باشد.
اصول مراقبت کامل از بیمار جراحی قبل از عمل در بخش شامل موارد زیر است:
1- ارزیابی وضعیت فیزیکی و روانی بیمار جراحی در تمام اقدامات قبل از عمل جراحی
2- برنامه ریز، انجام و بررسی جهت مراقبت مناسب
3- ثبت احتیاجات بیمار و فعالیتهای پرستاری
4- آموزش و حمایت والدین و یا دیگر افراد خاص مربوط به بیمار
5- آماده سازی لوازم مورد لزوم برای یک مراقبت دقیق بدنبال انواع مختلف بیهوشی و بی حسی.
6- مشارکت موثر، در جهت کاهش اضطراب بیمار و فراهم آوردن ارتباط کاری خوب در یک تیم با مقررات.
7- تعیین و کار کردن روی مواردی که ایجاد خطر هم برای بیمار و هم برای پرستار دارد و همچنین فعالیت مناسب در جهت جلوگیری از صدمات مربوطه.
8- مشخص نمودن عوارض احتمالی داروهای خواب آور و بیهوشی مختلف.
9- تشخیص علائم اولیه عوارض و عملکرد مناسب در جهت رفع آنها.

مراقبت بیمار در اتاق عمل
توجه این فصل کتاب روی جهات مختلف مراقبت بیمار در اتاق عمل و حین انجام عمل جراحی معطوف گردیده است. در اتاق عمل، پرستار می تواند به عنوان عضوی از تیم جراحی هم نقش پرستار در گردش و یا پرستار اسکراب را داشته باشد.
در خلال مدتی که پرستار درگیر مراقبت بیمار در اتاق عمل می باشد از وی انتظار می رود که:
در برنامه ریزی جلسات اتاق عمل و اداره و ترتیب لیست اتاق عمل شرکت داشته باشد.
در مراقبت کلی و برنامه ریزی و کمک به بیمار بیهوش و خواب آلود دخالت داشته باشد.
در مرحله حین عمل جراحی در برنامه ریزی مراقبت از بیمار و اثبات آن همکاری داشته باشد.
یک محیط ایمن و درمانگر هم برای کارکنان و هم برای بیمار ایجاد کند.
طرز صحیح پوشیدن لباس اتاق عمل را عملا نشان دهد.
تمام عملیات وی هماهنگ با رعایت اصول استریلیتی داشته باشد.
همکاری و ارتباط موثر با دیگر اعضای تیم جراحی داشته باشد.
نقش و مسئولیتهای دستیار اسکراب
دستیار اسکراب یکی از اعضای اصلی تیم می باشند که وسایل و تجهیزات استریل را آماده می کند. او ممکن است یک پرستار و یا یک دستیار اتاق عمل ب اشد.
قبل از عمل جراحی، وظایف دستیار اسکراب عبارتند از:
1- کنترل کارت مخصوص جراح و آماده سازی تجهیزات لازمه، نخ های بخیه وسایل دست جراحی.
2- پوشیدن گان و دستکش بطریقه استریل.
3- پوشاندن ترالی با پارچه های استریل با یا بدون استفاده از ست های قبلا بسته بندی شده.
4- کنترل وسایل هر ست با حضور پرستار در گردش و لیست اصلی.
5- آماده سازی نخ های بخیه، سوزنها، تیغهای جراحی (بستوری) و دیگر وسایل
6- کنترل و شمارش گازها، بسته بندی ها، لوازم جراحی و سوزنها با پرستار در گردش در اعمال جراحی موضعی.
7- اطمینان از ثبت موارد فوق.
8- پوشاندن میز یا ترالی اضافی در صورت نیاز.
9- بر حسب نیاز پرستار در گردش مشخصات بیمار و تطابق با باند دور دستش و لیست اتاق عمل انجام گیرد.
10- وقتی بیمار وارد اتاق عمل می شود، از وجود وضعیت مناسب و ایمن بیمار روی تخت اتاق عمل اطمینان حاصل کند.
در شروع عمل جراحی، دستیار اسکراب:
11- برای آماده کردن پوست کمک کند و گاز را با sponge-holder به جراح بدهد.
12- در پوشاندن بیمار کمک کند.
13- وضعیت مناسب به ترالی و ست جراحی بدهد.
14- وصل کردن رابط الکتروکوتر و لوله ساکشن و کنترل آنها.
15- چیدن و در دسترس گذاشتن وسایل زیر:
دسته تیغ جراحی (بستوری) Scalpel
قیچی های تشریح dissecting scissors.
فورسپس دندانه دار و بدون دندانه toothed and non-toothed dissecting forceps وسایل الکتروکوتر.
16- دادن گاز به جراح و کمک جراح.
17- رد و بدل کردن وسایل لازم و گازها و نخهای بخیه.
18- شمارش دقیق گازها و سوزنهای اضافی و اطمینان از ثبت آنها توسط پرستار در گردش.
19- مشارکت فعال با جراح در حین جراحی و رساندن وسایل مورد لزوم به وی.
20- کوشش در جهت اینکه سر و صدا و حرکت در اتاق عمل به حداقل برسد.
قبل از اینکه جراح هر حفره ای را ببندد، دستیار اسکراب:
21- گازها، packها، وسایل و سوزنها را با پرستار در گردش و مطابق فهرست اولیه کنترل کند و نتیجه آن را به اطلاع جراح برساند و اطمینان حاصل کند که جراح گفته وی را متوجه شده است.
در خاتمه عمل جراحی، دستیار اسکراب:
22- کنترل پوشش مناسب برای زخم.
23- کنترل نهایی- اطلاع دادن به جراح و ثبت آنها.
24- برداشتن وسایل از ترالی مخصوص.
25- تحویل گرفتن لباس از پرستار در گردش برای جراح.
26- برداشتن تیغ جراحی از دسته آن و دور ریختن تیغها، سوزنها و دیگر وسایل تیز و برنده.
27- برداشتن پوشش بیمار.
28- اطمینان از تمیز بودن پوشش زخم.
29- پوشاندن بیمار با پارچه تمیز.
30- گان و دستکش خود را از تن درآورد.
وقتی که متخصص بیهوشی اجازه بدهد، دستیار اسکراب مشارکت در انتقال بیمار به اتاق ریکاوری داشته باشد و اطلاعات لازم را به پرستار ریکاوری بدهد.
قبل از اینکه بخواهد اتاق عمل را ترک کند، دستیار اسکراب باید دفتر ثبت و کنترل را امضا کند و کلیه لوازم و تجهیزات را تحویل (Theatre Surgical Supplies TSSU Unit) و یا محل شستشو و استریلیزاسیون وسایل بدهد.
نقش و مسئولیتهای پرستار در گردش (Circulator)
لغت "Circulator" در اغلب بیمارستانها بعنوان "runner" استفاده می شود، مثل پرستار و دستیاری در اتاق عمل که به دستیار اسکراب برای آماده سازی بیمار و وسایل کمک می کند و وسایلی که در حین عمل نیاز می شود را در دسترس قرار می دهد.
قبل از عمل جراحی، پرستار در گردش:
1- کنترل نظافت و تمیزی اتاق عمل و اطمینان از کار کردن دستگاه ساکشن، چراغ اتاق عمل و دستگاه الکتروکوتر.
2- کنترل درجه حرارت و رطوبت اتاق عمل.
3- جمع آوری و آماده سازی وسایل و تجهیزات، مثل گازها، شیشه نمونه، آب استریل، منبع نور فیبرواپتیک.
4- آماده کردن گان و دستکش برای تیم جراحی و گره زدن بندهای گان.
5- باز کردن بسته بندی وسایل جراحی و دیگر لوازم موردنیاز دستیار اسکراب.
6- کمک به شمارش وسایل و ثبت آنها.
در حین عمل جراحی، پرستار در گردش:
7- در سراسر طول عمل جراحی در اتاق عمل حضور داشته باشد.
8- وصل کردن الکتروکوتر و ساکشن به ماشینهای مربوطه.
9- تهیه و ثبت گازها و بسته بندی های مورد لزوم.
10- تاکید شدید روی روش موضعی برای مصرف کردن گازهای استفاده شده (باز شده)
11- در صورت نیاز، پر کردن ظروف از آب استریل.
12- اطمینان از بسته بودن درهای اتاق عمل.
13- قرار دادن ظرف جهت جمع آوری گازها در نزدیکی دستیار اسکراب و تیم جراحی.
14- مشارکت در برآوردن نیازهای تیم جراحی
15- ثبت حجم خون از دست رفته در صورت لزوم
قبل از خاتمه عمل جراحی، پرستار در گردش:
16- کمک در شمارش و ثبت لوازم و وسایل.
17- آماده سازی پانسمان زخم.
بعد از تکمیل عمل جراحی، پرستار در گردش.
18- دادن پانسمان زخم به دستیار اسکراب.
19- کمک به برداشتن پوششهای بیمار و آماده سازی وی جهت انتقال به اتاق ریکاوری.
20- انتقال ترالی وسایل و دیگر تجهیزات به محل لوازم آلوده.
21- اطمینان از نظافت اتاق عمل و آماده بودن جهت بیمار بعدی
شکلهای (1-3) تا (5-3) ترتیب آماده سازی ترالی استریل را نشان می دهند.
فعالیتهای زندگی (AL)
مشکلات بیمار
ارتباطات
ترس مربوط به نتیجه جراحی است. برای اغلب بیماران عمل جراحی یک اتفاق ترس آور است و در اغلب اینها ترس ناشی از نتیجه عمل جراحی و موفقیت آن می باشد. نقش پرستار در دادن اطلاعات و اطمینان بخشی به بیمار خیلی مهم است و وضعیت روانی وی را بهتر می کند.
مرگ
اندوه (ماتم) بخاطر از دست دادن قسمتی از بدن مورد انتظار است. صرف نظر از دست دادن قسمتی از بدن، هر شخص بعضی اشکال اندوه را تجربه کرده است. این فرایند اندوه اغلب در بیمارانی که تحت اعمال جراحی قطع عضو مثل برداشتن پستان، قطع یک اندام و جراحی وسیع روده قرار می گیرند ایجاد می شود. تشخیص این فرایند و مطلع ساختن بیمار و خانواده وی از روند طبیعی اتفاقات یک قسمت مهم از مراقبت پرستاری است.
خوردن و نوشیدن
تغییر در تغذیه: فرآیند گرسنگی بیمار برای جراحی لزوما وضعیت تغذیه بیمار را تغییر خواهد داد. زیرا در بعضی بیماران ممکن است وضعیت مزمن سوء تغذیه آنها را تشدید کند، پس باید قبلا بررسی شده و کمبودهای شدید را به حد تعادل رساند.
برقراری یک محیط ایمن
کمبود حجم مایع موجود. فرآیند گرسنگی بیمار برای جراحی تعادل مایع و الکترولیت بیمار را بهم می زند. چنانچه بخاطر ماهیت نوع جراحی اتلاف شدید مایع صورت گیرد، باید قبل از عمل جراحی اقدامات پیشگیری کننده مثل تزریق مایعات داخل وریدی انجام شود.
خواب
اختلالات خواب. مطالعات زیادی نشان داده است که اغلب بیماران بخاطر محیط نامانوس، اضطراب و سرو صدا در بیمارستان بخوبی نمی خوابند. برای بیماران جراحی شب قبل از عمل ممکن است ترسناک باشد. بنابراین حمایت بیار مهم می باشد و در صورت نیاز داروی خواب آور باید تجویز گردد.
برقراری یک محیط ایمن
اضطراب بخاطر محیط ناآشنا و جراحی قریب الوقوع بوجود می آید. این بطور مشخص در قسمت پذیرش اتاق عمل یا اتاق بیهوشی معلوم می شود. اگر پرستار بتواند بیمار را از آنچه در انتظارش است، مطلع کند و همچنین محیط فیزیکی بیمار مطبوع گردد، احساس اضطراب و استرس بیمار به حداقل می رسد.

مرحله حین عمل جراحی (در اتاق عمل)
مشکلات شایع این مرحله برای اغلب بیماران بالغ جراحی در جدول (2-5) آورده شده است.
فعالیتهای زندگی (L.A)
مشکلات بیمار
تنفس
وقوع تغییرات در فعالیت تنفسی بخاطر بیهوشی. پرستار باید از حدود طبیعی تنفس آگاه باشد و تنفس بیمار را بخوبی کنترل کند.
برقراری یک محیط ایمن
کمبود حجم مایع بخاطر از دست دادن خون حین جراحی. در این مورد باید میزان اتلاف خون ثبت گردد و همچنین مایعات جایگزینی در دسترس باشد.
برقراری یک محیط ایمن
احتمال جراحت بخاطر کاهش سطح هوشیاری. در این مورد پرستار باید وضعیت بیمار را ارزیابی و ثبت کند و برنامه لازم برای انتقال یک بیمار بیهوش، رعایت احتیاطات ایمنی درباره کار با تجهیزات خاص مثل الکتروکوتر را طرح ریزی کند.
حرکت دادن
وقوع کاهش برون ده قلبی بخاطر بیهوشی، کاهش حرکت و تجمع خون وریدی. در این مورد پرستار باید وضعیت بیمار را ارزیابی کرده و مناسبترین نوع تحریک وریدی را در حین جراحی بکار گیرد و همچنین این باعث صدمه بافتی نگردد.
برقراری یک محیط ایمن
احتمال عفونت. پرستار باید تکنیکهای استریل که برای بیمار بکار می رود را ارزیابی و بررسی کند و از ایجاد یک محیط تمیز و ایمن اطمینان حاصل کند.
مشکلات بیمار در مرحله بعد از عمل جراحی
فعالیتهای زندگی (AL)
مشکلات بیمار
حرکت بیمار
درد مربوط به انسزیون (برش) جراحی است. پرستار باید درد بیمار را هم حین کنترل و هم از شکایت بیمار مشخص کند و فعالیتهایی مبنی بر کاهش آن اعم از مصرف دارو یا دستورات پرستاری جهت تخفیف درد و برطرف کردن بیقراری بیمار، انجام دهد.
برقراری یک محیط ایمن
احتمال جراحت بخاطر برگشت هوشیاری اولیه، پرستار باید وضعیت تنفسی بیمار را بررسی کرده و عملیات پیشگیرانه جهت جلوگیری از انسداد راه هوایی را بکار بندد و در صورت نیاز اقدامات دارویی را انجام دهد.
برقراری یک محیط ایمن
تغییرات حسی- ادراکی بخاطر برگشت سطح هوشیاری. پرستار باید بیمار را نسبت به زمان و مکان وقایع آگاه کند. هشدار راجع به وجود احتمالی تیرگی شعور بعد از عمل جراحی برطرف کردن این مشکلات کمک می کند.

وضعیت بیمار روی تخت اتاق عمل (Positioning the Patient)
وقتی به بیمار بیهوشی داده شد، بیمار باید جهت عمل جراحی در وضعیت مناسب قرار گیرد. مجددا نام بیمار و لیست اتاق عمل برای تشخیص صحیح محل جراحی کنترل می گردد و جراح باید قبل از شروع عمل جراحی وضعیت قرارگیری بیمار را کنترل کند. در صورت لزوم پرستارگان بیمار را از تن وی خارج می کند، ولی جای غیر لازم از بدن نباید در معرض دید قرار بگیرد. بیمار بیهوش کاملا در اختیار افرادی است که روی وی کار می کنند و پرستار بعنوان حامی بیمار، باید اطمینان حاصل کند که بیمارش با ملاحظه و احترام تحت درمان قرار می گیرد.
نقاط فشار در بیمار باید محافظت شوند و حمایت مناسب در حین عمل جراحی از آنها بشود. از افراد پیر و ناتوان باید دقیق تر مراقبت شود و پرونده آنها از جهت وجود هر گونه دفورمیتی و نقص جسمی مطالعه گردد و پرستار اطاق عمل از آن اطلاع داشته باشد. اگر از الکتروکوتر استفاده می شود در این مرحله باید صفحه اتصال آن را به بدن بیمار متصل کرد. در خاتمه عمل جراحی همه نقاط فشار از جهت عدم جراحت و صدمه باید کنترل گردند.
جلوگیری از عوارض
هنگامی که بیماری روی تخت اتاق عمل جهت عمل جراحی وضعیت می گیرد، ممکن است لازم باشد ساعتها در همان وضعیت باقی بماند و پرستار باید مطمئن باشد که در این زمینه حداکثر مراقبت از بیمار انجام شده تا از ایجاد عوارض احتمالی جلوگیری کند.
در اغلب اتاقهای عمل وضعیت دادن به بیمار توسط پرستاران و پزشکان بدنبال بیهوش شدن وی انجام می گیرد. وضعیت دادن بیمار بالقوه خطرناک است مگر اینکه منتهای کوشش و دقت در آن انجام گیرد.
هدفهای وضعیت دادن به بیمار برای جراحی عبارتند از:
قرار گرفتن بدن در وضعیت آناتومیک مناسب.
حمایت لازم از جایی که لازم باشد.
اطمینان از استواری و امنیت بیمار روی تخت اتاق عمل.
جلوگیری از صدمه و جراحت به پوست و برجستگی های استخوانی.
در معرض دید قرار دادن محل عمل جراحی.

درک نیازهای بیمار
یکی از وظایف بسیار مهم پرسنل اتاق عمل سعی در ارضای نیازهای مختلف بیمار و تامین راحتی اوست. درک نیازهای بیمار یک ضرورت همیشگی است و بیماران مختلف با عملهای جراحی متفاوت خواسته های گوناگونی دارند، اما اطمینان خاطر و آسایش یکی از خواسته های مهمی است که در همه بیماران مشترک است. محیط اطراف بیمار قبل و بعد از بیهوشی، جراحی و نیز در اتاق ریکاوری باید آرام و بدون شلوغی و رفت و آمد باشد و بیمار با توجه به دریافت داروهای آرامبخش به استراحت بپردازد.
بیمار همانند سایر افراد جامعه از اصطلاحاتی مثل آپاندکتومی یا کلسیستکتومی بی اطلاع است و استفاده از این کلمات بدون توضیح، موجب تشویش و نگرانی وی می گردد. بیمار با اطمینان با اینکه هیچ صدمه ای او را تهدید نمی کند، جسم خود را به دست اشخاصی (جراح، متخصص بیهوشی و گروه پرستاری اتاق عمل) سپرده است که هیچیک را نمی شناسد، پس انتظار می رود که برای معالجه او حداکثر سعی و تلاش انجام گیرد. مجموعه اقداماتی که برای بیمار صورت می گیرد، شامل آگاهی و درک موضوعات زیر است:
شناخت بیمار و مشخص کردن محل جراحی وی
کنترل و تکمیل رضایت نامه جراحی
مراقبت از بیمار در زمان انتقال او به اتاق عمل
مواظبیت از دست و پا و سایر اعضای بدن در حین انتقال بر روی تخت عمل
استفاده صحیح و مناسب از وسایل الکتریکی و الکترونیکی
کنترل درجه حرارت بیمار
شمارش تعداد سواپ، گازها، ابزار جراحی، سوزنها و سایر وسایلی که در جریان عمل جراحی مورد استفاده قرار می گیرد.
استفاده از تورنیکه و یادگیری کاربرد صحیح آن
بکارگیری اصول آسپتیک
استریل کردن وسایل مصرفی
استفاده، کنترل، ثبت و مراقبت از داروهای مخدر
یادگیری اصول بیهوشی، عوارض آن و مراقبت از بیمار در حین بیهوشی
کمک و همکاری با مسوولین بیهوشی
یادگیری تکنیکهای پوشیدن گان و دستکش
کنترل محیط
اهمیت دادن به تهیه گزارش دقیق از مشاهدات در حین عمل
نگهداری از نمونه ها
آشنایی به قوانین پزشکی
آشنایی به اصول روانی تا جایی که بتوان در دوره قبل و بعد از عمل به بیمار کمک نمود.
آشنایی به تکنیکهای جراحی تا بتوان در حین عمل بهتر و بیشتر به جراح کمک کرد. معمولا افراد فامیل و آشنایان بیمار با تشویش و نگرانی منتظر خاتمه عمل و آگاهی از نتیجه هستند. بیمار ممکن است از عواقب جراحی ترس زیادی داشته باشد. بیمار از خود می پرسد: "آیا پس از بیهوشی بیدار خواهم شد؟"، "آیا ممکن است در طی کار اشتباهی رخ دهد؟ و یا اینکه "آیا احتمال دارد نتیجه جراحی خوب نباشد؟". همچنین ممکن است بیمار بیم آن داشته باشد که در زمان بیدار شدن از بیهوشی، حرفهای نامربوط بر زبان آورده، هذیان گویی داشته باشد. حتی در بعضی موارد بیماران قبل از بیهوشی در مورد این مساله از پرسنل اتاق عمل عذرخواهی می کنند. گاهی اوقات نیز بیمار، نگران ناراحتی و بیماری فرد همراه خود می باشد. در صورتی که پرستار فرصت کافی داشته باشد، بهتر است درباره مسائل مختلف از قبیل اتاق بیهوشی و مواردی که پیش خواهد آمد با بیمار صحبت کرده، با مهربانی روحیه وی را تقویت نماید تا به این وسیله از نگرانی های او کاسته شود.
زمانی که بیمار به اتاق جراحی آورده می شود، اطراف او بسیار شلوغ و پر رفت و آمد است. جراح، متخصص بیهوشی و احتمالا افراد با تجربه اتاق عمل مشغول گفتگو در مورد بیمار و جراحی هستند. سایر پرسنل جهت تهیه وسایل و امکانات جراحی رفت و آمد کرده، در رابطه با این مسائل به گفتگو می پردازند. در این میان بیمار در خلوت خود تمام این مسائل را نظاره گر بوده، در فکر جراحی خود فرو رفته است. یک پرستار با تجربه و ماهر باید بیمار خود را درک نماید و باید او را از تنهایی بیرون آورد. گرفتن دستهای بیمار با چهره ای شاد و مهربان همراه صحبت کردن با او بسیار موثر است و آرامش زیادی به بیمار می بخشد.
ملاقات بیمار قبل از عمل جراحی
برای از بین بردن هیجانات و ترسهای آشکار و پنهان بیمار از جراحی و بیهوشی، پرستار در صورت امکان او را در بخش ملاقات نماید تا هنگام ورود به اتاق عمل با یک چهره آشنا روبرو گردد. باز کردن باب گفتگو و سئوال و جواب با بیمار درباره مسائل مختلف نشانگر این است که شما به او اهمیت می دهید و همین امر بیمار را راضی می کند. احوالپرسی توسط یک چهره آشنا در هنگام ورود بیمار به اتاق عمل به آرامش او کمک نموده، این احساس را در او ایجاد خواهد کرد که تنها نیست، همچنین در حین این ارتباط، شما به نیازهای جسمی و روحی او نیز پی خواهید برد.
بخشهای مختلف پوست بیمار باید مورد بررسی قرار گیرد تا در صورت مشاهده مشکلی نظیر آبسه زیر بغل و امثال آن پزشک را مطلع نمایند و پس از درمان آبسه و برطرف کردن عفونت، جهت جراحی آماده گردد. در مورد وجود حساسیت پوستی و مواردی نظیر آن نیز باید از بیمار سئوال شود تا در صورت مثبت بودن پاسخ کارت بیمار کنترل شده و اطمینان پیدا شود که موارد فوق در کارت او ثبت شده است.
فرم رضایت عمل نیز باید از نظر امضای بیمار و یا همراه او کنترل گردد.
ملاقات قبل از عمل به پرستار این امکان را می دهد که با کسب اطلاعات بیشتر در مورد بیمار از وی مراقبت نماید. بطور مثال ممکن است پرستار متوجه شود که دست راست بیمار تحت عمل جراحی قرار خواهد گرفت در حالی که دست چپ او نیز توانایی حرکت ندارد. مسلما یک چنین بیماری برای اینکه بتواند از عهده ناتوانیهای خود برآید نسبت به سایرین به کمک روحی، روانی بیشتری نیاز دارد. پرستار باید تلاش کند تا به رابطه خود با بیمار بیافزاید و با دقت به صحبتهایش گوش دهد. در این مورد می توان به پرسش از نظر و احساس بیمار درباره عمل جراحی اشاره کرد. البته نباید راجع به مسائل خصوصی و شخصی بیمار صحبت کرد و برای جلوگیری از این مساله باید گفتگو را کوتاه کرد. اگر سئوالاتی وجود داشت که پرستار قادر به پاسخ گویی آنها نبود و یا اطلاعات کافی در آن زمینه نداشت باید جواب آن را به شخص با تجربه تر و یا پزشک معالج و جراح واگذار کند. همه این تلاشها به این خاطر است که بیمار نسبت به بیمارستان، پزشک و پرسنل اطمینان پیدا کرده احساس دلگرمی نماید. نتیجه ای که پرستار یا پزشک از این گفتگوی دو طرفه می گیرند باید ثبت شود چرا که اهمیت ندادن به مسائل جرئی ممکن است در آینده منجر به آسیب دیدگی بیمار گردد.
اقدامات زیر برای آماده نمو دن بیمار در بخش انجام می گیرد:
بسته به نوع عمل موی بعضی از قسمتهای بدن تراشیده می شود (هر چه زمان تراشیدن موها به هنگام شروع عمل جراحی نزدیکتر باشد احتمال آلودگی محل کمتر است).
لباس ویژه بخش با گان مخصوص اتاق عمل عوض شده و با یک کلاه یا روسری موهای بیمار پوشانده می شود.
دندانهای مصنوعی و زیورآلات بیمار خارج می گردد. در مورد بانوان باید از استعمال لاک ناخن و یا رژ لب جلوگیری نمود. از آنجا که در آوردن دندانهای مصنوعی باعث ناراحتی بیمار به هنگام صحبت کردن می شود، بعضی از متخصصین بیهوشی اجازه می دهند که بیمار تا زمان شروع بیهوشی دندانهای خود را همراه داشته باشد.
در بیمارانی که به علت کاهش شنوایی از سمعک استفاده می کنند، اجباری به خارج کردن آن نیست، چرا که در این صورت پرستار و پزشک مجبور به صحبت کردن با صدای بلند بوده و این خود موجب ناراحتی سایر بیماران و پرسنل می گردد. پس از بیهوشی، پرستار باید سمعک را در جای مطمئن قرار دهد و در اتاق ریکاوری به بیمار برگرداند.
هنگام انتقال بیمار به تخت عمل، ضمن مراقبت کافی از او باید از وسایل محافظ نیز استفاده نمود. مشاهده این اقدامات توسط بیماران دیگر و سایر همراهان عامل موثری در جلب اطمینان آنها خواهد بود.
وظایف پرستار
کار پرستار در انتهای جراحی خاتمه نمی یابد بلکه مراقبت از بیمار هنگام انتقال او و در ریکاوری نیز ادامه دارد. مراقبت از بیماران پس از بیهوشی از مسوولیتهای پرسنل ریکاوری است و ضروری ترین اقدامات پرستاری در این بخش انجام می پذیرد. به همین دلیل پرستاران با تجربه و ماهر جهت کار در این واحد انتخاب می شوند. در اتاق ریکاوری پرستار چگونگی برخورد با بیماران پس از بیهوشی و مهارتهای لازم در این خصوص را آموخته، میزان تجربه و آگاهی او به مرحله آزمایش گذاشته خواهد شد. بیمار بیهوش به هیچ عنوان تنها به حال خود رها نمی شود. تحت نظر گرفتن مستمر بیماران و سرعت در تصمیم گیری عوارض احتمالی را کاهش خواهد داد.
محل زخم از نظر خونریزی احتمالی و همچنین بروز عوارض ناشی از داروهای بیهوشی دقیقا کنترل می گردد. علایم حیاتی هر 10 دقیقه یکبار ثبت شده، هر گونه تغییر ناگهانی در شرایط و وضعیت بیمار به پرستار مسوول ریکاوری اطلاع داده می شود تا در اسرع وقت تصمیم گیری لازم صورت گیرد.
مراقبت از بیمار پس از خاتمه بیهوشی
مسوولیتهای پرستار ریکاوری عبارتند از:
اطمینان از وضعیت صحیح بیمار
برقراری راه هوایی با بالا نگهداشتن فک پایین
شناخت و درمان مشکلات تنفسی
الف- اسپاسم حلق
ب- انسداد راه هوایی
ج- دوام اثر داروهای شل کننده عضلانی
د- دپرسیون مرکز تنفسی مغز
شروع اکسیژن
مشاهده بیمار
الف- رنگ ناخنها- لبها – لاله گوش
ب- تنفس
اطمینان از هوشیاری بیمار در هنگام ورود به ریکاوری
اقدام جهت راحتی بیمار
ثبت علایم حیاتی بیمار
مطالعه و اجرای دستورات بعد از عمل
تجویز داروهای مخدر در صورت نیاز و یا طبق دستور دارویی پزشک
کنترل گچ یا هر گونه باند محکم
گزارش و ثبت موارد غیر طبیعی
اطمینان از وضعیت صحیح بیمار
معولا وضعیت لاترال جهت بیمار بیهوش خطر آسپیراسیون خون، براق و یا احتمالا مواد استفراغی را کمتر می کند. این وضعیت موجب درناژ خون یا ترشحات ناحیه حلق خواهد شد. مخصوصا در جراحی های دهان یا بینی، احتمال ترشحات بیشتری وجود دارد. همچنین وضعیت لاترال جهت برقراری راه هوایی مناسبتر است.
مراقبت پرستاری
بیمار بطور صاف به پشت خوابیده، بعد از بهوش آمدن در وضعیت نیمه نشسته قرار داده می شود. تشویق بیمار به تنفس عمیق و انجام ورزشهای تنفسی بسیار مناسب است. اگر بیمار اظهار درد نماید باید حد کافی داروی ضد درد تزریق کرد، تا براحتی سرفه نموده، ترشحات برونشها و راههای هوایی را تخلیه نماید.
وجود مقدار زیادی هوا یا خون در قفسه سینه موجب افزایش فشار داخل قفسه سینه و نهایتا منجر به کولاپس ریه خواهد شد. در صورتی که لوله در ناژ معمولی جای گذارده شده باشد، نفوذ هوا به داخل قفسه سینه نیز موجب کولاپس ریه می گردد. برای جلوگیری از این عارضه از سیستم درناژ شیشه ای استفاده می شود. در این روش درن ضخیمی در قفسه سینه بیمار قرار داده شده، انتهای آن در شیشه و در زیر سطح آب فرو برده می شود. این درن که اصطلاحا چست تیوپ نام دارد، هر گونه ترشحات خون و هوا را به شیشه منتقل و بالعکس از ورود هوا به داخل سینه جلوگیری می کند. مایع داخل تیوپ شیشه ای با هر تنفس بالا و پایین می رود. در صورت عدم حرکت مایع احتمالا لخته های خون باعث انسداد لوله درناژ می شود، که با ایجاد یک مکش خفیف انسداد برطرف خواهد شد. در صورت عدم رفع این مشکل، به پزشک معالج بیمار اطلاع داده می شود.
وجود آب در سطحی بالاتر از لبه تحتانی لوله از ورود هوا به لوله درناژ بیمار جلوگیری می کند و هوا از قفسه سینه بیمار، از طریق تیوب دیگری که در قسمت بالای شیشه تعبیه شده وارد شیشه می گردد. این شیشه باید همیشه در سطحی پایین تر از بیمار قرار داده شود، در صورت عدم دقت در این امر، مایع موجود در شیشه به داخل قفسه سینه جریان پیدا خواهد کرد. هنگام جابجایی یا انتقال بیمار، لوله درناژ کلمپ می شود تا از کنده شدن یا برگشت مایع به قفسه سینه جلوگیری گردد.
با آگاهی از این مطالب و رعایت دقیق آنها، میزان آلودگی به حداقل می رسد. جمع آوری و جلوگیری از ریخت و پاش وسایلی مانند دستکش، گان جراحی، لوازم جراحی، کیسه های نایلونی و محدود کردن آنها در یک محل و مراقبت از اینکه دیوارها، زمین و سایر وسایل اتاق عمل را آلوده نسازد، باعث کاهش آلودگی اتاق عمل شده، اتاق جهت عمل بعدی سریعتر آماده می گردد.
شستن دستها بدنبال تماس با بیمار و یا ابزار و وسایل آلوده الزامی است.
اسپانج ها و سوابق آلوده را نباید با دست بدون دستکش جمع آوری نمود، معمولا آنها را پس از جمع آوری به وسیله فورسپس شمارش می کنند. در صورتی که تعداد گازها زیاد باشد و یا در طی اعمال جراحی مثل جراحی عروق که شمارش باید دقیق انجام شود، استفاده از دستکش یکبار مصرف الزامی است. بعد از شمارش نیز باید همه آنها را در کیسه های مخصوص زباله جمع آوری کرده، سر آن بسته شود.
فورسپس یا دستکش های آلوده نباید در محل تمیز قرار داده شود.
بعد از عمل
پوشش های روی بیمار (ملحفه ها) با تا زدن لبه آنها بر روی همدیگر جمع آوری می گردد. هرگز نباید آنها را در کیسه پلاستیکی گذاشت و یا بر روی زمین انداخت (اینکار باعث انتقال آلودگی و دوباره کاری می شود)
گانهای جراحی و بدنبال آن دستکش ها باید طوری بیرون آورده شود که قسمت آلوده به طرف داخل قرار گیرد.
نمونه های بیوپسی را باید در ظرفهای با اندازه مناسب قرار داد و به همراه فرم مخصوص به بخش پاتولوژی فرستاد.
پرستار اسکراب قبل از بیرون آوردن گان و دستکش خود باید مطمئن باشد که تمام وسایل و کلمپها را باز نموده و جهت شستشو در ظرف مخصوص قرار داده است (جهت شستشوی با دست و یا دستگاه اولتراسونیک بسته به مقررات اتاق عمل)
سایر وسایل مانند لوله های ساکشن، ظروف و محلول ها، روی ترالی جمع آوری شوند، آماده خروج از اتاق عمل می گردد.
سوزنها و تیغ ها بر روی صفحه مغناطیسی یکبار مصرف و اسپانج های مصرف شده در کیسه های زباله جمع آوری و بیرون برده می شود.
لوازم استریل باز شده که مورد مصرف قرار نگرفته است، قبل از ارسال جهت تمیز کردن، پک و استریل مجدد کنترل می گردد.
در خاتمه کار، پرستار اسکراب گان و دستکش های خود را بیرون می آورد.

بعد از خروج بیمار از اتاق عمل
شیشه های ساکشن از روی دستگاه برداشته شده، طبق مقررات هر اتاق عمل خالی می شود.
وسایل مصرف شده برای بیهوشی جمع آوری می شود.
کیسه های زباله، لباسها و ترالی که لوازم آلوده و مصرف شده بر روی آن جمع شده است از اتاق عمل بیرون برده می شود.
بر اساس مقررات اتاق عمل ممکن است بین هر عمل جراحی کف اتاق عمل شسته و تی کشیده شود و یا فقط در خاتمه همه اعمال جراحی نسبت به آن اقدام گردد.
در فاصله بین عملهای جراحی میز عمل، ترالی و سایر تجهیزات اتاق عمل از هر گونه لکه، مایعات و خون پاک می گردد. بسته به مقررات بیمارستان در همین زمان ممکن است، اقدام به تمیز کردن سطوح صاف و چراغ اتاق عمل گردد، البته در بیشتر بیمارستانها اعتقاد بر این است که اینکار تنها باید یکساعت قبل از
آمادگی قبل از عمل
1- رعایت ناشتایی
2- شیوه پوشانیدن بیمار در صورت امکان
3- اجرای پروسه هایی مانند اغماکاتتریزاسیون و غیره.
4- داروهای قبل از عمل.
5- مراقبت از اشیای قیمتی که شامل پروتئین ها نیز می گردد (دندان مصنوعی)
6- توجه به هر گونه حساسیت، داروها و سرم درمانی
7- اخذ رضایت عمل و بیهوشی
انتقال بیمار به اتاق عمل:
1- جابجایی و حمل بیمار
2- مراقبت های پرستاری در اتاق عمل
3- شروع پروسه
اجرای به موقع مراقبت های بعد از عمل:
1- بخش مراقبت های ویژه یا ریکاوری
2- توجه به درد بیمار و کنترل آن
3- فیزیوتراپی
4- اجرای پروسه های مانند آسپیراسیون- درناژ شستشو و غیره.
5- پیشگیری از آمبولی
6- محدودیت های غذایی
مطالعه و اجرای دستورات بعد از عمل:
جراح و یا پزشک بیهوشی ممکن است بلافاصله بعد از عمل دستوراتی مانند بالا نگه داشتن یک عضو، تزریق آنتی بیوتیک و یا داروی ضد تهوع داشته باشد که باید دقیقا آن را اجرا نمود.

مراقبت از بیمار و روش های به کار گرفته شده در اتاق عمل
حمایت های روانی- عاطفی
مع معمولا بیمارانی که جهت جراحی معرفی می شوند، در مورد جراحی و نتیجه آن بسیار مضطرب هستند. بیمار ممکن است این اضطراب را به صورت کلامی یا غیرکلامی هنگام بررسی و معاینات قبل از عمل نشان دهد، و همچنین ممکن است به دلیل احساس فقدان، بترسد و رفتارهای ناسازگار از خود نشان دهد.
بنابراین از زمان ورود به اتاق عمل تا شروع بیهوشی به حمایت های عاطفی- روانی نیازمند است. در لحظه ورود، بیمار ابتدا به یک محیط ساکت انتقال داده می شود. پرستار بخش یا تکنسین اتاق عمل با رفتاری دوستانه و حمایتی می تواند وی را آرام سازد. برنامه های مراقبتی می بایست برای نیازهای روانی و نیازهای فیزیولوژی طراحی گردد. پرستار حمایت های روانی را به صورت تحریک احساسات و همدلی و مهربانی ارائه می دهد. به عنوان مثال گرفتن بازوان بیمار ممکن است در ایجاد احساس اطمینان به وی کمک کننده باشد. باقی ماندن بیمار در بخش عمل یا اتاق بیهوشی تا شروع کار، فرصت بسیار مناسبی برای پرستار یا تکنسین است تا حمایت های عاطفی را در مورد بیمارانی که در همان روز جراحی بستری شده اند ارائه دهند.
در بدو ورود به بخش عمل، یک پرستار یا تکنسین با حالتی دوستانه و گرم به بیمار سلام می نماید. پرستار بیمار را به اسم صدا زده و او را از نظر هویت، اقدامات انجام شده و داشتن رضایت نامه برای عمل، چک می نماید. به علاوه برای کاهش اضطراب بیمار، وی می تواند جراح را قبل از انجام بیهوشی دیده و سوالات باقیمانده خود را بیان نماید. در صورت نیاز، پرستار یا تکنسین و یا متخصص باید در مورد اقداماتی که تا زمان انجام بیهوشی ارائه می شوند، توضیحاتی به بیمار بدهد. در محدوده استریل، محاوره و صحبت باید به حداقل ممکن برسد. خنده و شوخی کردن ممکن است این مطالب را به بیمار القا کند که جراحی جدی گرفته نمی شود.
برخی از بیماران جوان تر که قرار است تحت جراحی قرار گیرند شجاع و برخی مضطرب هستند. جوان هایی که سقط کرده یا جهت انجام سزارین تحت بیهوشی قرار گرفته اند به حمایت های عاطفی ویژه ای نیازمندند. پرستاران و تکنسین ها می توانند با حمایت و پذیرش بیمار و نگرش خنثی و به دور از هر گونه فرض وی را یاری دهند.
کودکان زیر 4 سال تحت عمل جراحی ممکن است از عمل خاطره تلخی را تجربه نمایند. بسیاری از متخصصین بیهوشی از اینکه یکی از والدین طی انجام بیهوشی در اتاق حاضر باشند، راضی هستند؛ این امر باید از قبل برنامه ریزی شود. هنگام حضور والدین حین بیهوشی، برخی از اعضای تیم جراحی بجز دستیار بیهوشی وظیفه دارند که پس از بیهوش شدن کودک، والدین را تا بیرون از اتاق عمل همراهی نمایند. در برخی از بیمارستان ها به کودکان دبستانی فیلم ویدیویی از اتاق عمل نشان داده می شود و یا قبل از جراحی آنها را با اتاق عمل آشنا می سازند. به کودک اجازه داده می شود که حین انجام بیهوشی در تخت بنشیند و یا دراز بکشد سپس با پیشرفت بیهوشی وی محدود شده و محکم بسته می شود. در مورد اکثر کودکان بزرگتر ترجیح داده می شود که بیهوشی به صورت وریدی یا استنشاقی با استفاده از ابزار متفاوت که به ماسک صورت متصل است، انجام شود تا به کارگیری آن برای کودک آسان باشد.
بیماران تحت عمل جراحی با بی حسی موضعی
اگر بیماری تحت عمل جراحی با بی حسی موضعی قرار گرفته باشد، پرستار یا تکنسین اتاق عمل می تواند در هنگام لزوم، روش کار را بدون ایجاد اختلال در روند جراحی به وی توضیح دهد. حرکت در اتاق عمل باید به حداقل ممکن برسد و جهت جلوگیری از افتادن وسایل و تجهیزات، احتیاط لازم انجام شود. زمان گذاشتن الکترودهای دستگاه ECG، بستن کاف فشارسنج و قرار دادن پدهای دیاترمی، پروپ باکس اکسی متری یا سوند اکسیژن، پرستار باید نحوه کار و تاثیر آن را برای وی توضیح دهد. معمولا بیماران نگران وقایع عمل جراحی هستند و پرستاران یا تکنسین ها می بایست سطح اضطراب بیمار را کنترل نمایند. در طول مدت جراحی، پرستار باید بیمار را با توجه به مسایل زیر مورد حمایت قرار دهد:
پذیرش شرایط وابستگی بیمار.
گرم و صمیمانه رفتارکردن.
همدلی کردن.
حین عمل جراحی باید با کنترل بالش ها و ملحفه ها از راحتی وضعیت بیمار اطمینان حاصل نمود.
در سیستمهای بیمارستانی، امروزه، گاهی به علت تعداد زیاد بیماران بستری، نیازهای آنان کمتر مورد توجه قرار می گیرد. کارکنان اتاق عمل در ارائه مراقبت به بیمار با توجه به خصوصیات فردی، نه نوع عمل جراحی، نقش حیاتی ایفا می نمایند. این امر به تطابق بیمار با محیط بیگانه کمک خواهد نمود.
در برخی از اتاق های عمل استفاده از وسایل کمکی یا مصنوعی بیمار ممنوع است، البته این مساله عدم آسایش، سردرگمی و مزاحمت را به همراه خواهد داشت، به عنوان مثال، بیمارانی که دندان مصنوعی دارند ممکن است بدون آن قادر به حرف زدن نباشند یا بیمار دارای وسایل کمک شنوایی ممکن است نتواند دستورات قبل و بعد از عمل را درک نماید. برخی از بیماران ممکن است به خاطر طاسی زودرس از کلاه گیس استفاده نمایند و برخی دیگر از نژادهای اقلیتی مذهبی مثل سیک ها (Sikhs) به دلیل عقاید مذهبی شان دوست ندارند که عمامه آنها برداشته شود. از این رو توجه به این موارد به لحاظ برقراری آسایش و امنیت بیماران و احترام به عقاید مذهبی شان باید مدنظر قرار داده شوند.
در اتاق عمل پرستاری که بیمار را از بخش تحویل می گیرد وی را با بخش عمل آشنا می سازد. در این زمان ارائه رفتار دوستانه، اهمیت بسیاری دارد. علاوه بر برآورده کردن نیازهای بیماران، توجه به نیازهای عاطفی نیز می تواند برای آنها کمک کننده بوده و تجربه مطلوبتری را به همراه داشته باشد.

آمادگی بیمار قبل از عمل جراحی
معاینه قبل از عمل
بررسی بیمارانی که قرار است جراحی شوند، در بسیاری از بیمارستان ها یک عمل معمول می باشد. انجام چنین معاینه ای به لحاظ ایجاد ارتباط مطلوب با بیمار، کاهش دادن اضطراب وی ایجاد فرصتی برای توضیحات دوره قبل از عمل ارزشمند است.
اکسی متری افزایش نوع جراحی هایی که می توان بیمار را در همان روز بستری نمود و کوتاه شدن زمان بستری (در بالغین و کودکان) باعث می شود که بسیاری از بیماران در همان روز جراحی وارد بیمارستان شوند و این امر مانع از بررسی آنها توسط پرستاران می گردد. به هر حال بررسی قبل از عمل جراحی در بیمارانی که قرار است تحت عمل بزرگی قرار گیرند نکته حائز اهمیتی برای پرستاران به شمار می رود.
هر بیماری که تحت جراحی قرار می گیرد توسط متخصص بیهوشی، روز قبل از عمل (اگر بستری شده باشد)، یا روز عمل (اگر همان روز مراجعه کرده باشد)، ویزیت می شود. متخصص بیهوشی یا بیمار در مورد سلامتی، آلرژی ها، مصرف دارو، الکل، سیگار، تجربه قبلی بیهوشی، مشکلات خانوادگی از نظر بیهوشی، فلج عضلانی پس از تجویز سوکسامتونیوم Suxamethonium به دلیل کمبود آنزیم پسودوکولین استراز Psecudoholinesterase به دلیل کمبود آنزیم پسودوکولین استراز Psecudoholinesterase و بیماری کنونی، مصاحبه می کند.
در حالی که با بیمار صحبت می شود، انستزیست، جنبه های وضعیت فیزیکی بیمار را مثل دندان های برجسته، گردن کوتاه یا بی حرکتی گردن که ممکن است موجب اشکالات تکنیکی در طی بیهوشی مثل عدم توانایی در نگهداری راه هوایی پس از اینداکشن بیهوشی، یا مشکلاتی در لوله گذاری درون نایی شود ارزیابی می کند.
راه هوایی با استفاده از سیستم نمره گذاری Mallampati، بررسی می شود. بیمار راست می نشیند، در حالی که سرش در پوزیشن طبیعی قرار دارد، دهانش را باز کرده و زبان را تا جایی که امکان دارد به طرف بیرون می چسباند.
طبقه 1: کام نرم، زبان کوچک و پایک های قدامی و خلفی لوزه، قابل مشاهده هستند.
طبقه 2: همه قسمت های ذکر شده در بالا بجز چین های لوزه ای که در اطراف حد فاصل دهان و حنجره قرار گرفته است را می توان دید.
طبقه 3: فقط قاعده زبان کوچک، قابل دید است.
طبقه 4: فقط قسمت خلفی کام سخت را می توان مشاهده نمود.
در طبقه 2 و 3، لوله گذاری درون نایی مشکل خواهد بود. در طبقه 4، مشاهده طناب های صوتی و حتی اپی گلوت به نسبت زیادی غیرمحتمل است، تا جایی که برای غلبه یافتن بر مشکل لوله گذاری، نیاز به تفسیر مقیاس های دیگری است.
تست دیگری که می تواند در پیش بینی لوله گذاری مشکل مورد استفاده قرار گیرد، فاصله تیرومنتال Thyromental است. اگر فاصله غضروف تیروئید تا برجستگی مغزی (چانه)، کمتر از 6 سانتی متر باشد، ممکن است در مشاهده تارهای صوتی اشکال پیش آید.
تحقیقات بعدی، قبل از جراحی بیمار شامل موارد زیر است:
برآورد هموگلوبین؛
آنالیز ادراری
توصیه های امنیتی در اتاق عمل
انجمن حمایت پزشکی و دانشکده رویال پرستاری همراه با انجمن ملی پرستاران اتاق عمل توصیه هایی برای کادر اتاق عمل کرده اند که به قرار زیر است:
مسوولیت تمامی بیماران پذیرفته شده برای جراحی را بلافاصله پس از پذیرش به عهده بگیرید؛
دستبند (نوار) مشخصات بیمار بیهوش را در بخش اورژانس یا حوادث بر روی دست بیمار قرار دهید؛
بیمارانی که همان روز جهت عمل جراحی بستری می شوند باید نظیر بیماران از قبل بستری شده پذیرش شوند؛
پرستار اتاق عمل با موافقت متخصص بیهوشی بیمار را از بخش فرا می خواند؛
پرستار، مسوول کنترل کامل بودن مشخصات کلیه بیماران پذیرفته شده برای جراحی است؛
محل و سمت عمل جراحی توسط جراح با یک مشخص کننده پوست نشان داده می شود؛
در اتاق بیهوشی بیمار با نام کامل و شماره پذیرش از روی نوار مشخصات، شناسایی و یک بار دیگر نیز با لیست عمل چک می شود. توجه به داشتن رضایت نامه نیز هنگام شناسایی بیمار و آمادگی قبل از عمل با ارزش است؛
پرستاری که بیمار را از بخش تحویل گرفته و متخصص بیهوشی، هر دو، مسوول کسب اطمینان از این مساله هستند؛ بیماری که در اتاق بیهوشی پذیرفته شده است، صحیح می باشد؛
جراح یا دستیارش باید نام کامل بیمار، شماره پذیرش، تاریخ تولد، نوع عمل را با لیست عمل و گزارش بالینی و نوار مشخصات بیمار از نظر هماهنگی کنترل نمایند؛
لیست عملی که توسط تیم جراحی تنظیم شده است نشانگر نوع و محل در نظر گرفته شده جهت جراحی است؛
روش کار یا محل عمل باید کامل نوشته شود. از به کار بردن اختصاراتی نظیر "L" برای چپ (Left) و یا "R" برای راست (Right) خودداری شود؛
محل عمل توسط یکی از اعضای تیم جراحی قبل از ورود بیمار به اتاق عمل علامت زده می شود؛
تمامی گازها و بسته هایی که قرار است به کار برده شوند باید در دسته های 5 تایی قرار گرفته و مجددا قبل از شروع عمل شمارش شوند؛
گازهای مربوط به عمل جراحی قبلی باید دور ریخته شوند. پرستار سیار یا تکنسین اتاق عمل باید تمامی گازها و بسته ها را قبل از بستن حفرات بدن یا فضاهای مفصلی، شمارش نمایند؛
پرستار سیار یا تکنسین اتاق عمل گازها را حین عمل شمارش نمایند.
گازهای مورد استفاده باید رادیواپک باشند و گازهایی که رادیواوپک نیستند نباید تا پس از بستن زخم جراحی وارد اتاق شوند. گازهای رادیواپک نباید بریده شوند؛
چک کردن اتصالات ابزار نگهدارنده، از نظر مناسب و محکم بودن، اهمیت دارد؛
در گزارش بیمار باید وجود هر گونه آلرژی به مواد شستشودهنده پوست یا دارو یا چسب ذکر شود؛
آزمایش کراس مچ خون باید انجام گرفته و جواب آن قبل از بیهوش نمودن بیمار آماده باشد؛
هنگام بلند کردن و انتقال بیمار بیهوش شده بین ترالی اتاق عمل و تخت عمل باید اقدامات مراقبتی و حمایتی انجام گیرد؛
هنگام وضعیت دهی بیمار باید از ایجاد فشار به اعصاب پیشگیری نمود. (خصوصا در بیماران لاغر اندام).
جهت جلوگیری از تماس و صدمه چشم بیمار بیهوش با اجسام خارجی باید پلک ها را با چسب بست. کلیه درجه های فشار و کاف هوا و مانیتورها باید به طور منظم توسط مهندسین کنترل کیفیت چک شود. هنگام استفاده از تورنیکت، تکنسین های اتاق عمل باید زمان آن را یادداشت کرده و به جراح اطلاع دهند؛
جراح و پرستار اتاق عمل باید از سرد بودن وسایلی که طی استریل سازی گرم شده اند قبل از به کار بردن آنها برای بیمار اطمینان حاصل نمایند؛
کارکنان باید با چگونگی استفاده از دیاترمی و سایر تجهیزات برقی آشنا باشند؛
تجهیزات و وسایل از نظر تاریخ مصرف به طور منظم کنترل شوند.

منبع:
روش کار در اتاق عمل
صفحات 133 و 134 و 135 و 147 و 149 و 250

فهرست مطالب
مراقبت بیمار در اتاق عمل 2
قبل از عمل جراحی، وظایف دستیار اسکراب عبارتند از: 2
قبل از عمل جراحی، پرستار در گردش: 5
مرحله حین عمل جراحی (در اتاق عمل) 9
مشکلات بیمار در مرحله بعد از عمل جراحی 10
وضعیت بیمار روی تخت اتاق عمل (Positioning the Patient) 10
جلوگیری از عوارض 11
درک نیازهای بیمار 12
ملاقات بیمار قبل از عمل جراحی 14
وظایف پرستار 16
مراقبت پرستاری 18
بعد از عمل 20
بعد از خروج بیمار از اتاق عمل 21
مطالعه و اجرای دستورات بعد از عمل: 22
مراقبت از بیمار و روش های به کار گرفته شده در اتاق عمل 22
حمایت های روانی- عاطفی 22
بیماران تحت عمل جراحی با بی حسی موضعی 24
آمادگی بیمار قبل از عمل جراحی 26
توصیه های امنیتی در اتاق عمل 27
منبع: 30