پروپوزال روانشناسی عمومی
نقش تاب آوری، خودکارآمدی و امیدواری در پیش بینی شادکامی دانش آموزان مقطع متوسطه
مقدمه
در سال های اخیر با کارهای سلیگمن1 در روان شناسی، جنبشی به نام روان شناسی مثبت2 ایجاد شده است. این گرایش به مطالعه نقاط مثبت و کمالات انسانی و به طور کلی، ابعاد مثبت وجود آدمی پرداخته و به دنبال آن است که از نقاط قوت انسان ها، به عنوان سپری علیه بیماری ها استفاده کند (به نقل از، ملتفت3 و همکاران، 2010). از مفاهیم بنیادی مطرح در جنبش روان شناسی مثبت نگر، مفهوم شادکامی4 است که مطالعه علمی آن در سال های اخیر، توسط روان شناسان آغاز شده است (قمری، 1389)؛ مطالعه بر روی شادکامی در دهه اخیر رشد قابل ملاحظه ای داشته است. یکی از نتایج این توجه، معین شدن علل و عوامل روانشناختی است که توسط خود افراد گزارش می شوند (کاشدان5، 2004). با توجه به این مطالعات، محققان به بررسی ارتباط بین شادکامی با مجموعه ای از متغیرهای شخصیتی، اقتصادی، اجتماعی، وضعیت بهداشتی و متغیرهای دیگر پرداختند. موضوعات مربوط به شادکامی و چگونگی ادراک و شناخت آن و نیز عوامل موثر بر آن همواره مورد بحث بوده است (ونکی، 1391). سلیگمن (1999) اظهار می کند که طی دهه 1980، تعداد چکیده های مقالات روان شناسی درباره رضایت از زندگی، سلامت روان و شادکامی به 780 مقاله رسیده است. به نظر می رسد که روند توجه محققان به دردها و رنج های انسانی، در حال تغییر جهت به سوی رضایت از زندگی و شادکامی است. با وجود این، مطالعات مربوط به شادکامی هنوز در مراحل ابتدایی و اولیه است، به همین دلیل اگرچه مساله نظام بخشیدن فوری به یک شاخص مربوط به شادکامی می تواند خوش بینانه باشد، اما می توان به تحقیقات گسترده تر درباره این موضوع در میان مدت و نیز بلند مدت توجه کرد و برانگیخته شدن بحث ها و تفکرهای جدیدی در این زمینه را باعث شد (شیمل6، 2009). در گذشته های دور برداشت افراد از شادکامی، مترادف با شانس بود؛ بدین معنی که نیرویی خارجی، شخص را تحت تاثیر قرار داده، او را به انجام کاری وادار می کند. همگام با عصر روشن نگری این باور تا حدود زیادی تغییر کرد. در این عصر عقیده بر این بود که تعقل و مسئولیت شخص به اندازه ای است که او قادر خواهد بود بدون وابستگی به یک حاکم، سرنوشت خود را تعیین کند. بنابراین، مفهوم شادکامی به مفهومی تبدیل شد که برای همه و در زمان و مکان دست یافتنی بود. این واقعیت که ما می توانیم شاد باشیم، ما آرزو داریم شاد باشیم و ما باید شاد باشیم، باعث شد که شادکامی در جوامع به یک ارزش مبدل شود و اساس نظام بهزیستی همگانی را در جوامع ما تشکیل دهد (مک ماهون7، 2006).
شادکامی جنبه ای از عواطف انسانی است که دارای جنبه ها و تجلیلات مختلف فردی- اجتماعی، روانی- جسمانی و شناختی- عاطفی می باشد. از آنجا که شادی تاثیر کمی و کیفی زیادی بر زندگی دارد، در فرآیند تحول و توسعه مورد تاکید و توجه قرار گرفته است. هدف از پژوهش های مربوط به شادکامی، بررسی علل و فرآیندهای مولد آن است، برخی از علل آن نظیر اوقات فراغت، خلق مثبت و حتی عواملی نظیر شخصیت نیز تا حدودی قابل تغییرند. از سوی دیگر، داشتن شادی و خلق خوب پیامدهای کاربردی و عملی در زندگی و عملکرد شغلی و تحصیلی دارد. شادی فعالیت فرد را بر می انگیزد، بر آگاهی او می افزاید، خلاقیت وی را تقویت می کند و روابط اجتماعی وی را تسهیل می نماید و موجب سلامتی و طول عمر افراد می شود (وینهوون8، 1993). تحقیقات نشان می دهد که شادی صرف نظر از چگونگی کسب آن می تواند سلامتی جسمانی را بهبود بخشد. افرادی که شاد هستند احساس امنیت بیشتری می کنند، آسان تر تصمیم می گیرند، دارای روحیه مشارکتی بیشتری هستند و نسبت به کسانی که با آنها زندگی می کنند، بیشتر احساس رضایت دارند (مایرز9، 2002). افزایش شادی فردی و اجتماعی یکی از اهداف و اولویت های بسیاری از سازمان ها بخصوص سازمان آموزش و پرورش می باشد. هدف این سازمان ایجاد شادی و افزایش شادی در دانش آموزان است. شادکامی با بهره وری، رضایت تحصیلی و افزایش عملکرد دانش آموزان ارتباط دارد؛ لذا افزایش میزان شادکامی، نیاز به شناخت عوامل مرتبط با شادکامی دانش آموزان دارد. بر این اساس، هدف این پژوهش شناشایی نقش تاب آوری10، خودکارآمدی11 و امیدواری12 در میزان شادکامی دانش آموزان می باشد.
بیان مساله
در سال های اخیر با گسترش روان شناسی مثبت نگر13، مطالعه شادکامی محور اساسی پژوهش های این حیطه بوده است و بررسی تجربی شادکامی توسط روان شناسان و جامعه شناسان افزایش یافته است و روان شناسان علاقمند به حیطه روان شناسی مثبت نگر توجه خود را بر منابع بالقوه احساس های مثبت نظیر شادکامی معطوف کرده اند (جوسپ و لینلی14، 2004؛ کوهن و پرسمن15، 2005). روان شناسان در تعریف شادکامی، به خوشبختی ذهنی اشاره می کنند که یک اصطلاح چتری و دربرگیرنده انواع ارزش هایی است که فرد از خود و زندگی اش به عمل می آورد. این ارزشیابی ها، مواردی از قبیل خشنودی از زندگی، هیجان، خلق مثبت، فقدان افسردگی و اضطراب را شامل می شود و جنبه های مختلف ان نیز به شکل شناخت ها و عواطف نمود می یابد (آسپینوال16، 2001؛ داینر17، 2002). طبق نظر آرجیل18 (2003) شادکامی، از سه بخش اساسی عاطفی، شناختی و هیجانی تشکیل شده است. به نظر آنها شادکامی، متضاد با افسردگی نیست اما شرط عدم افسردگی برای شادکامی لازم است. در نظریه های موسوم به هدف نهایی اعتقاد بر این است که شادکامی موقعی بدست می آید که افراد، به اهداف مبتنی بر ارزش ها و نیازهای خود جامه عمل بپوشانند. افرادی که اهداف شان را مهم تر و احتمال موفقیت و رسیدن به آنها را بیشتر در نظر می گیرند، احساس شادکامی و خوشبختی بیشتری خواهند کرد، در حالی که افراد دارای شادکامی اندک، غرض ورزی بیشتری در هدف هایشان احساس می کنند.
یکی از متغیرهایی که نقش اساسی در شادکامی بازی می کند، تاب آوری می باشد. تاب آوری مفهومی گسترده است که محققان تعاریف مختلف را از آن عنوان کرده اند که هر کدام به یکی از وجوه آن پرداخته اند. گارمزی و ماستن19 (1991) به عنوان پیشگامان پژوهش در این حوزه تاب آوری را فرآیند توانایی یا پیامد سازگاری موفقیت آمیز فرد علیرغم شرایط تهدید کننده تعریف کرده اند. راتر (1999) تاب آوری را فرآیندی پویا که تعادل بین عوامل خطرزا و عوامل محافظتی درونی و بیرونی و موجبات رهایی از آثار و رویدادهای ناگوار زندگی را فراهم می آورد توصیف نموده است. اما این نکته حائز اهمیت است که در این تعاریف، تاب آوری صرفاً مقاومت منفعل در برابر آسیب ها یا شرائط تهدید کننده نیست بلکه فرد تاب آور مشارکت کننده فعال و سازنده محیط پیرامونی خود است. تاب آوری قابلیت فرد در برقراری تعادل زیستی-روانی و روحی در مقابل شرایط مخاطره آمیز است (کانر و دیویدسون20، 2003). کامپفر (1999) معتقد است تاب آوری یا بازگشت به تعادل پایه21 است یا رسیدن به تعادلی بالاتر (در شرایط تهدید کننده) و قاعدتاً باید موجبات سازگاری موفق در زندگی را فراهم آورد. تاب آوری به واسطه کاهش هیجان های منفی و افزایش شادکامی، رضایت بیشتر زندگی را در پی دارد و به عنوان منبعی برای تسهیل غلبه بر مصائب، مشکلات، مقاومت در برابر استرس و از بین بردن اثرات روانی آنها تعریف شده است (پینکورارت22، 2009). در زمینه پیامدهای تاب آوری، شماری از پژوهش ها مانند: لازاروس23، 2004 و باسو24، 2004، به افزایش سطح شادکامی و رضایت مندی از زندگی و گروهی دیگر از پژوهش ها مانند: هامارات25 و همکاران 2001، فوروهوالد26 و همکاران، 2001 و باسو، 2004، نیز به تاثیر این متغیر در کاهش مشکلات هیجانی و رضایت از زندگی اشاره کرده اند.
یکی دیگر از متغیرهایی که می تواند نقش اساسی در شادکامی افراد بازی کند، خودکارآمدی می باشد؛ خودکارآمدی، یکی از سازه های مهم در نظریه شناختی- اجتماعی بندورا است و به معنی اطمینان و باور فرد نسبت به توانایی های خود در کنترل افکار، احساس ها، فعالیت ها و نیز عملکرد موثر او در موقعیت های استرس زاست. بنابراین، بر عملکرد واقعی افراد، هیجان ها، انتخاب ها، مهار رویدادهای تاثیرگذار، سازماندهی و اجرای دوره های عمل مورد نیاز در جهت دستیابی و به ثمر رساندن سطوح عملکرد، پیشرفت و سرانجام میزان تلاشی که فرد صرف یک فعالیت می کند، موثر است (کاپرارا27 و همکاران، 2002؛ رگالیا و بندورا28، 2002). استقامت در انجام تکالیف، سطح عملکرد بالا و متناسب با توانایی ها، جستجوی فعالانه موفقیت های جدید، چالشی انگاشتن مشکلات، برخورد موثر با رویدادها و شرایط، توانایی مساله گشایی و استفاده مناسب از تفکر تحلیلی، نترسیدن از شکست، انتخاب وظایف چالش برانگیزتر، انتخاب اهداف بالاتر، تعهد و پایداری در رسیدن به آنها و تسلط بر خود زمانی که عقب نشینی لازم است از ویژگی های افراد خودکارآمد است (بندورا و همکاران، 2002؛ سالامی29، 2004). افرادی که خودکارآمدی پایینی دارند، احساس می کنند که در اعمال کنترل بر رویدادهای زندگی درمانده و ناتوانند و هنگامی که با موانع روبرو می شوند، اگر تلاش های اولیه انها در برخورد با مشکلات بی نتیجه باشد، سریعاً قطع امید می کنند؛ خودکارآمدی پایین می تواند انگیزش را نابود سازد، آرزوها را کم کند، با توانایی های شناختی تداخل نماید و تاثیر نامطلوبی بر سلامت جسمانی بگذارد (بیسشاپ30 و همکاران، 2004؛ فریتسچه و پریش31، 2005). از این رو می توان انتظار داشت که خودکارآمدی به نوعی با احساس شادمانی و شادکامی ارتباط داشته باشد.
یکی دیگر از متغیرهایی که ارتباط نزدیکی با شادکامی دارد، امیدواری است. امید نیرویی هیجانی است که تخیل را به سمت موارد مثبت هدایت می کند. امید، به انسان ها انرژی می دهد و آنها را مجهز می کند تا برای کار و فعالیت آماده شوند. امید، به ما انعطاف پذیری، نشاط و توانایی خلاصی از ضرباتی می دهد که زندگی به ما تحمیل می کند و باعث افزایش رضایت از زندگی می شود (پارکر32 و همکاران، 2003). بیلی و اشنایدر33 (2007)، معتقدند که امید یک حالت انگیزش مثبت با در نظر گرفتن اهداف روشن برای زندگی است. در امید، از یک سو انگیزه خواستن به اداره برای حرکت به سوی اهداف و از طرف دیگر، بررسی راه های مناسب برای حصول اهداف نهفته است. پژوهش ها نشان می دهد که امید، واریانس بی بدیلی برای خوشبینی به وجود می آورد و می تواند کمک خوبی به پیش بینی متغیرهای مختلف داشته باشد. از منظر روان شناسی، امید ادراک افراد را در رابطه با توانایی های آنها در رسیدن به هدف، گسترش دادن راهبردهای رسیدن به هدف و حفظ انگیختگی تا رسیدن به هدف را نشان می دهد (اشنایدر34 و همکاران، 2003). پژوهش ها در روان شناسی مثبت و سایر علوم مرتبط نشان داده است، افرادی که هیجانات مثبت و خوشبینی بیشتری را تجربه کرده باشند، عمر طولانی تری خواهند داشت. همچنین، افراد امیدوار و شادمان روابط اجتماعی قوی تر با دوستان، همسر، همسایگان و بستگان خود دارد (فردریکسون35، 2009؛ گلیتی36 و همکاران، 2004). همچنین، پژوهش ها نشان می دهد که امیدواری با شادکامی رابطه دارد. رودریگز37 (2006) طی تحقیقی نشان داد سبک تبیین، رضایت از زندگی، شادی و امید با هم رابطه دارند. کسانی که سبک تبیین مثبت دارند در مجموع شادی، امید و رضایت بیشتری از زندگی دارند، در نتیجه بین امید و رضایت از زندگی رابطه مثبت وجود دارد (برونک38 و همکاران، 2009). نتایج پژوهش های انجام شده در زمینه روان شناسی مثبت گرا و شادکامی حاکی از آن است که ظرفیت های روان شناختی از قبیل: امیدواری، تاب آوری، خوش بینی و خودکارآمدی، در کنار هم عامل هایی را با عنوان سرمایه روان شناختی تشکیل می دهند. به عبارت دیگر، برخی متغیرهای روان شناختی از قبیل: امیدواری، تاب آوری و خودکارآمدی در مجموع یک منبع یا عامل برای شادکامی افراد محسوب می شوند (اوی39، 2006). لذا با توجه به پژوهش های انجام شده و با توجه به مسائل مطرح شده، پژوهش حاضر در صدد این است که آیا بین متغیرهای تاب آوری، خودکارآمدی و امیدواری با شادکامی دانش آموزان مقطع متوسظه شهرستان گرمسار رابطه وجود دارد؟
اهمیت و ضرورت پژوهش
با توجه به اهمیت تاثیر شادکامی بر حیطه های مختلف زندگی، بحث پیرامون روش های ایجاد و افزایش شادکامی ضروری می باشد. شادکامی به عنوان یکی از مهمترین نیازهای بشر همیشه ذهن انسان را به خود مشغول کرده است و تحقیقات زیادی در زمینه ی تشخیص صفات افراد شادکام صورت گرفته است. افرادی که شادکامی بیشتری را تجربه می کنند، با محیط اجتماعی بهتر کنار می آیند، چرا که این ویژگی، نیازمند درگیر شدن مکرر در تعامل های اجتماعی است و به دلیل این که افراد خود ر ادر معرض موقعیت هایی قرار می دهند که نیاز به تعامل اجتماعی آن هارا تامین می کند در نتیجه شادتر می شوند. از آنجایی که دانش آموزان به عنوان منبع و امکانات، جزء منابع اساسی جامعه محسوب می شوند و عملکرد آنها می تواند تحت تاثیر شادکامی قرار بگیرد و همچنین این متغیر می تواند تاثیر بسزایی در افزایش عملکرد و بهبود سطح کارایی این افراد داشته باشد (بختیارپور دشت بزرگ و عابدی، 1381)، انجام چنین پژوهش هایی کمک می کند با شناسایی نقش عوامل تاثیرگذار نظیر: تاب آوری، خودکارآمدی و امیدواری، را در ارتقای شادکامی بررسی نمود، تا در زمینه ارائه خدمات آموزشی و بهداشتی، اطلاعات مفید و موثری در اختیار آموزش و پرورش قرار گیرد و با برنامه ریزی مناسب و توزیع عادلانه و مناسب امکانات و تسهیلات، گام های اساسی در راستای افزایش شادکامی و بهبود عملکرد دانش آموزان برداشته شود؛ بنابراین با توجه به نقش موثر شادکامی در افزایش بهبود عملکرد تحصیلی و وضعیت روانی این افراد، توجه به موضوع شادکامی در دانش آموزان حایز اهمیت است. از سویی دیگر بر اساس چهارچوب روان شناسی مثبت نگر که هدف غایی خود را شناسایی سازه های دخیل در بهزیستی و شادکامی می داند توجه به عوامل موثر و تاثیرگذار بر شادکامی و بهزیستی ضرورت دارد. همچنین، از آنجایی که پژوهش های بسیار ناچیزی در رابطه با نقش متغیرهایی مانند: تاب آوری، خودکارآمدی و امیدواری در شادکامی افراد انجام شده است، ضرورت انجام این تحقیق بیشتر احساس می شود
اهداف پژوهش
هدف اصلی پژوهش
نقش تاب آوری، خودکارآمدی و امیدواری در پیش بینی شادکامی دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان گرمسار.
اهداف فرعی پژوهش
1- تعیین رابطه تاب آوری با شادکامی در دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان گرمسار.
2- تعیین رابطه خودکارآمدی با شادکامی در دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان گرمسار.
3- تعیین رابطه امیدواری با شادکامی دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان گرمسار.
4- تعیین سهم هر یک از متغیرهای تاب آوری، خودکارآمدی و امیدواری در پیش بینی شادکامی دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان گرمسار.
فرضیه های تحقیق
1- بین شادکامی و تاب آوری دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان گرمسار، رابطه وجود دارد.
2- بین شادکامی و خودکارآمدی دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان گرمسار، رابطه وجود دارد.
3- بین شادکامی و امیدواری دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان گرمسار، رابطه وجود دارد.
4- تاب آوری، خودکارآمدی و امیدواری توانایی پیش بینی شادکامی دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان گرمسار را دارا می باشند.
تعریف اصطلاحات و واژه ها
تعاریف نظری متغیرها
شادکامی: ارجیل (2001) معتقد است که شادکامی شامل حالت خوشحالی یا سرور (هیجانات مثبت)، راضی بودن از زندگی و فقدان افسردگی و اضطراب (عواطف منفی) است.
تاب آوری: تاب آوری قابلیت فرد در برقراری تعادل زیستی-روانی و روحی در مقابل شرایط مخاطره آمیز است (کانر و دیویدسون40، 2003).
خودکارآمدی: خودکارآمدی به معنی اطمینان و باور فرد نسبت به توانایی های خود در کنترل افکار، احساس ها، فعالیت ها و نیز عملکرد موثر او در موقعیت های استرس زا می باشد (رگالیا و بندورا، 2002).
امیدواری: امید ادراک افراد را در رابطه با توانایی های آنها در رسیدن به هدف، گسترش دادن راهبردهای رسیدن به هدف و حفظ انگیختگی تا رسیدن به هدف را نشان می دهد (اشنایدر41 و همکاران، 2003).
تعاریف عملیاتی متغیرها
شادکامی: منظور از شادکامی در این پژوهش، میزان نمره یا کمیتی است که از مجموع سوالات پرسشنامه شادکامی به نقل از نجفی و همکاران (1391) بدست می آید.
تاب آوری: منظور از تاب آوری در این پژوهش میزان نمره یا کمیتی است که از مجموعه سوالات مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون بدست می آید.
خودکارآمدی: منظور از خودکارآمدی در این پژوهش، میزان نمره یا کمیتی است که از مجموع سوالات پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شوارتز و جروسالم (1992) به نقل از فولادچنگ (1382) بدست می آید.
امیدواری: منظور از امیدواری در این پژوهش، میزان نمره یا کمیتی است که از مجموع سوالات مقیاس امید اشنایدر بدست می آید.
طرح پژوهش
طرح این پژوهش با توجه به ماهیت موضوع، توصیفی از نوع همبستگی است. در این نوع از روش پژوهش، رابطه بین متغیر ها بر اساس هدف تحقیق تحلیل می گردد.
جامعه آماری
جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان پسر و دختر مقطع متوسطه شهرستان گرمسار در سال تحصیلی 92-93 تشکیل داد.
نمونه آماری
نمونه مورد مطالعه این پژوهش، با توجه به حجم جامعه و بر اساس فرمول کوکران 272 نفر مشخص گردید، که به علت ریزش احتمالی در نمونه مورد نظر، تعداد 300 نفر مورد ارزیابی قرار گرفتند. در انتها، تعداد 23 نفر از آزمودنی ها به علت ناقص بودن پرسشنامه از تحلیل کنار گذاشته شده و در نهایت 277 نفر از این افراد مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
روش نمونه گیری و روش اجرا
روش نمونه گیری این پژوهش از نوع نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای بود. به این ترتیب که ابتدا بین کلیه مدارس آموزش و پرورش شهرستان گرمسار، به صورت تصادفی چند مدرسه انتخاب و از مدارس انتخاب شده، چند کلاس به صورت تصادفی انتخاب و دانش آموزان کلاس های انتخاب شده خواسته شد تا پرسشنامه های مورد نظر را تکمیل نمایند.
ابزار پژوهش
ابزارهای اندازه گیری این پژوهش عبارت بودند از:
الف) پرسشنامه شادکامی اکسفورد42 (OHQ): این پرسشنامه که در سال 1990 توسط آرجیل و لو43 تهیه شده است؛ فرم نهایی این پرسشنامه 29 ماده چهار گزینه ای دارد و بر اساس یک طیف چهار درجه ای از صفر تا 3 نمره گذاری شده است؛ اعتبار این آزمون در ایران توسط نجفی، دهشیری، دبیری، شیخی و جعفری (1391)، با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ و ضریب پایایی بازآزمایی به ترتیب 90/0 و 79/0 به دست آمد. همچنین ضرایب همگرا و واگرای پرسشنامه در حد بالا و قابل قبولی می باشد.
ب)پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون44 (CD-RISC): این پرسشنامه 25 گویه دارد و کانر و دیویدسون (2003) آن را در حوزه تاب آوری تهیه کردند. نمره گذاری 5 درجه بندی بین صفر=کاملاً نادرست تا چهار= همیشه درست انجام می شود. بیشترین نمره 100 و کمترین نمره صفر است. این پرسشنامه به خوبی قادر به تفکیک افراد تاب آور از غیر تاب آور می باشد. محمدی و همکاران (1384) با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ، ضریب پایایی این مقیاس را 89/0 و روایی مقیاس را به روش همبستگی هر گویه با نمره کل مقوله ضریب ها بین 41/0 تا 64/0 بدست آورد.
ج) پرسشنامه خودکارآمدی عمومی: این پرسشنامه توسط شوارترز و جروسالم (1992) ساخته شده است که شامل 10 ماده می باشد که در مجموع بیانگر سازگاری موفقیت آمیز فرد با یک موقعیت مشکل زا می باشد. در مقابل هر عبارت، چهار گزینه "کاملاً مخالف من" "کمی شبیه من"، "خیلی شبیه من" و "کاملاً شبیه من" قرار دارد که به هر کدام از این گزینه ها به ترتیب نمرات 1 تا 4 تعلق می گیرد. بنابراین، حداقل نمره این پرسشنامه برای هر فرد 10 و حداکثر آن 40 می باشد. در تحقیق فودلاچنگ (1382) ضریب آلفای کرونباخ این مقیاس برابر با 83/0 گزارش شده است.
د): مقیاس امید اشنایدر (SHS): مقیاس 12 سوالی امید را اشنایدر (1991)، برای افراد 15 سال به بالا طرح ریزی کرده و شامل دو خرده مقیاس گذرگاه و انگیزش است. برای پاسخ دادن به هر پرسش از پیوستاری از 1 (کاملاً غلط) تا 4 (کاملاً درست) در نظر گرفته شده است. در پژوهشی که گلزاری (1386) بر روی 660 دانش آموز دختر در تهران انجام داد، پایایی مقیاس امید اشنایدر با روش همسانی درونی مورد بررسی قرار گرفت و ضریب آلفای کرونباخ 89/0 به دست آمد (به نقل از بیجاری و همکاران، 1388).
روش تجزیه و تحلیل داده ها
در این پژوهش برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS-17 استفاده شد. بدین صورت که پرسشنامه های تکمیل شده، نمره گذاری شده و سپس وارد نرم افزار گردید. به منظور بررسی فرضیه های پژوهش، از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد.
منابع فارسی
اسماعیلی فر، ندا؛ شفیع آبادی، عبدالله و احقر، قدسی (1390). سهم خودکارآمدی در پیش بینی شادکامی. اندیشه و رفتار. 5 (19). 27-34.
آرجیل، میکائیل (1383). روان شناسی شادی. ترجمه مهرداد کلانتری؛ مسعود گوهری؛ حمید طاهرنشاط دوست؛ حسن پالاهنگ و فاطمه بهرامی. اصفهان: انتشارات جهاد دانشگاهی.
آیزنگ، مایکل (1378). همیشه شاد باشید. ترجمه: زهرا چلونگر. تهران: انتشارات نسل نواندیش.
بیابانگرد، اسماعیل (1374). بررسی رابطه میان منبع کنترل اولیاء و معلمان بر منبع کنترل و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان. مجموعه مقالات چهارمین سمپوزیوم جایگاه تربیت، تهران: دبیرخانه سمپوزیوم جایگاه تربیت.
بختیارپور دشت بزرگ، پروین؛ عابدی، محمدرضا (1381). بررسی وضیعت بهداشت روانی معلمان استان اصفهان در سال تحصیلی 79-81. فصلنامه آموزه، 17، 73-80.
بهادری خسروشاهی، جعفر؛ هاشمی نصرت آباد، تورج (1390). رابطه امیدواری و تاب آوری با بهزیستی روان شناختی دانشجویان. مجله اندیشه و رفتار. 6 (22)؛ 41-50.
بیجاری، هانیه؛ قنبری هاشم آبادی، بهرامعلی؛ آقامحمدیان شعرباف، حمیدرضا و همایی شاندیز، فاطمه (1388). بررسی اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر رویکرد امیددرمانی بر افزایش میزان امید به زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان. مطالعات تربیتی و روان شناسی دانشگاه فردوسی. 10 (1)؛ ص 171-184.
حسن آبادی، حمیدرضا (1380). بررسی باورهای معرفت شناختی و باورهای خودکارآمدی دانش آموزان و دانشجویان پسر و دختر شهر تهران. پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشکده علوم تربیتی و روان شناختی دانشگاه تهران.
حسنی، پرخیده و چراغی، فاطمه و ی غمایی، فریده (1387). خودکارآمدی و یادگیری خودتنظیم در عملکرد بالینی دانشجویان پرستاری، یک مطالعه کیفی. مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی. 8 (1)؛ 33-42.
خزائلی پارسا، فاطمه (1389). تاب آوری و نقش آن در ارتقاء سلامت کودکان. مجله ایران پاک. 29؛ 27-29.
جوکار، بهرام (1386). نقش واسطه ای تاب آوری در رابطه بین هوش هیجانی و هوش عمومی با رضایت از زندگی. روان شناسی معاصر. 2 (4)؛ 3-12.
داودی، محمدرضا (1383). امید و نقش تربیتی ان در زندگی. نشریه معرفت. 81؛ 45-51.
ریو، جان مارشال (1390). انگیزش و هیجان. ترجمه: یحیی سیدمحمدی. تهران: موسسه نشر ویرایش.
سامانی، سیامک؛ جوکار، بهرام و صحراگرد، نرگس (1386). تاب آوری، سلامت روانی و رضایتمندی از زندگی. مجله روانپزشکی و روانشناسی بالینی ایران. 13(3)؛ 290-295.
زارعی، علی (1389). کودکان خیابانی- چالش ها و راهکارها. برگرفته شده از: http://rasekhoon.net/atricl/show
سعیدیان، (1385). رابطه بین امیدواری و خودکارامدی در میان کارکنان دانشگاه اصفهان. پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه اصفهان.
سلیمانی، عفت؛ هویدا، رضا (1392). بررسی مفهوم خودکارآمدی در نظریه شناخت اجتماعی بندورا. اطلاع رسانی و کتابداری: کتاب ماه علوم اجتماعی. 63؛ 91-97.
شاوران، سیدحمیدرضا (1390). تحلیل روابط چندگانه میان اعتماد، خودکارآمدی و عملکرد پژوهشی اعضا هیات علمی دانشگاههای منتخب دولتی شهر اصفهان. رساله دکتری .دانشگاه اصفهان.
شعبانی، سمیه؛ دلاور، علی؛ بلوکی، آزاده؛ مام شریفی، اسماعیل (1391). بررسی روابط خودکارآمدی، حمایت اجتماعی و خوشبینی در پیش بینی کنندگی بهزیستی ذهنی جهت تدوین مدل ساختاری در دانشجویان. فصلنامه مطالعات روان شناسی بالینی. 8 (2)؛ 93-117.
شماعی زاده، مرضیه (1384). بررسی تاثیر مشاوره شغلی به شیوه شناختی-اجتماعی بر افزایش خودکارآمدی کارآفرینی دانشجویان دانشگاه اصفهان. پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه اصفهان.
شیانی، ملیحه (1384). فقر، محرومیت و شهروندی در ایران. فصلنامه رفاه اجتماعی، (5)، 18.
صدرالسادات، سیدجلال؛ شمس اسفندآباد، حسن (1380). عزت نفس در افراد با نیازهای ویژه. تهران: انتشارات سازمان بهزیستی و دانشکاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران.
صفاری، محسن؛ سنایی نسب، هرمز؛ رشیدی جهان، حجت؛ پورتقی، غلامحسین؛ پاکپور حاجی آقا، امیر (1393). شادکامی، خودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی در دانشجویان. مجله توسعه آموزش در علوم پزشکی. 7 (13)؛ 22-29.
صفامنش، زهره؛ صمیمی، پریسا؛ یحیایی، سپیده؛ صالحی، فاطمه؛ مطبوعی، زهرا و اکابری، آرش (1391). بررسی ارتباط بین شادکامی و خودکارآمدی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی. کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران.
عبداللهی، بیژن (1385). نقش خودکارآمدی در توانمندسازی کارکنان. مجله تدبیر. 40؛ 35-168.
عسگری، پرویز؛ شرف الدین، هدا (1387). رابطه اضطراب اجتماعی، امیدواری و حمایت اجتماعی با احساس ذهنی بهزیستی در دانشجویان. یافته های نو در روان شناسی. 3(9):25-36.
علاالدینی، زهره (1387). بررسی امید درمانی گروهی بر دانشجویان دانشگاه اصفهان. پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه اصفهان.
علی پور، احمد؛ اعراب شیبانی، خدیجه (1390). رابطه امیدواری و شادکامی با رضایت شغلی معلمان. فصلنامه پژوهش های نوین روان شناختی. 6 (22)؛ 71-84.
علی پور، احمد؛ هاشمی، تورج؛ باباپور خیرالدین، جلیل؛ طوسی، فهیمه (1389). رابطه بین راهبردهای مقابله ای و شادکامی دانشجویان. فصلنامه روان شناسی دانشگاه تبریز. 5 (18)؛
غلامی رنانی، فاطمه (1384). اثربخشی آموزش گروهی خودکارآمدی بر میزان خودکارآمدی در موقعیتهای اجتماعی هراس اجتماعی دانشجویان دختر دانشگاه اصفهان. پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه اصفهان.
کار، آلن (1385). روان شناسی مثبت. ترجمه: حسن پاشاشریفی، جعفر نجفی و باقر ثنایی. تهران: اتشارات سخن.
کندری، مجید (1381). مقایسه باورهای خودکارآمدی دانش آموزان پسر پایه دوم مقطع متوسطه شاخه های نظری و فنی و حرفه ای شهر تهران. پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه تهران.
گلمن، دانیل (1385). هوش هیجانی. ترجمه: پارسا. تهران: انتشارات رشد.
فولادچنگ، محبوبه (1382). بررسی باورهای خودکارامدی دختران دانش اموز استان فارس و ارائه راهکارهای مناسب. مجموعه مقالات هفته پژوهش، سازمان آموزش و پرورش استان فارس، 76-99.
قاسمی، افشان؛ عابدی، احمد؛ باغبان، ایران (1388). اثربخشی گروهی مبتنی بر نظریه امید اسنایدر بر میزان شادکامی سالمندان. دانش و پژوهش در روان شناسی کاربردی. 41؛ 17-38.
قمری، محمد (1389). بررسی رابطه دینداری و میزان شادمانی در بین دانشجویان به تفکیک جنسیت و وضعیت تاهل. روانشناسی دین. 3 (3)؛ 91-75.
محمدی، مسعود؛ علیرضا، جزایری؛ میرحسین، رفیعی؛ بهرام، جوکار؛ عباس، پورشهناز (1384). بررسی عوامل موثر بر تاب آوری در افراد در معرض سوء مصرف مواد مخدر. فصلنامه روانشناسی دانشگاه تبریر. 1 (2و3).
مرادی، اعظم (1389). تاثیر عزت نفس، خودکارآمدی وانگیزش پیشرفت بر کیفیت زندگی و رفتار کارآفرینانه زنان جوان: الگویی برای مبتلایان به ناتوانی جسمی-حرکتی. رساله دکتری، دانشگاه اصفهان.
مرادی، مریم؛ جعفری، سید ابراهیم؛ عابدی، محمدرضا (1384). شادمانی و شخصیت: بررسی مروری. تازه های علوم شناختی. 7 (2)؛ 60-71.
مژدهی، محمدرضا (1382). مقایسه باورهای خودکارآمدی دانش آموزان شاخه های نظری، حرفه ای و کارو دانش شهرستان سنندج. پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه علامه طباطبایی تهران.
نجفی، محمود؛ دهشیری، غلامرضا؛ دبیری، سولماز؛ شیخی، منصوره؛ جعفری، نصرت (1391). خصوصیات روان سنجی نسخه فارسی پرسشنامه شادکامی آکسفورد در دانشجویان. فصلنامه اندازه گیری تربیتی. 3 (10)؛ 55-73.
نجفی، محمود؛ محمدی فر، محمدعلی؛ محمدزاده، علی؛ دبیری، سولماز (1389). حرمت خود، امیدواری و بهزیستی ذهنی در دانشجویان. پنجمین سمینار سرارسی بهداشت روانی دانشجویان. دانشگاه شاهد.
نصیری، حبیب اله؛ جوکار، بهرام (1387). معناداری زندگی، امید، رضایت از زندگی و سلامت روان در زنان. پژوهش زنان. 6 (2)؛ 157-176.
ونکی، نرگس (1391). بررسی رابطه نگرش دینی، سبک های مقابله ای (کارآمد و ناکارآمد) و شادکامی در دانش آموزان دختر دبیرستان های منطقه 2 شهر تهران، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشکده روانشناسی و علوم اجتماعی، دانشگاه آزاد تهران مرکز.
هادی زاد، تقی؛ پورصدوقی، ابوالفضل؛ عباسی، سعید و کنعانی، زاهد (1391) رابطه بین نگرش های مذهبی، شادکامی و تاب آوری در بین نوجوانان. ششمین کنفراس بین المللی روانپزشکی کودکان و نوجوانان. دانشگاه علوم پزشکی تبریز.
هاشمیان، فرزانه (1389). بررسی رابطه بین خودکارآمدی و استرس کارکنان در سازمان جهاد کشاورزی استان قم. پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه پردیس قم.
یارمحمدی، یحیی؛ جدیدی، هوشنگ؛ احمدیان، حمزه؛ اسدی، بختیار (1389). مقایسه باورهای خودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دارای سبک های دلبستگی ایمن، ناایمن اجتنابی و ناایمن دوسوگرا دانشگاه آزاد اسلامی سنندج. طرح پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی سنندج.
منابع لاتین
Allardt, E، (1976)، Dimensions of Welfare in a Comparative Scandinavian Study، Acta Sociologica, 19, 3:169-176.
Ader, R., Cohen, N., & Felren, D. (1995). Psychoneuroimmunology: Interaction between the nervous system and the immune system. Lancet, 345, 99-103.
Appelbaum, S.H, Hare, A (1996). "Self-efficacy as a mediator of goal setting and Performance, Some human resource applications". Journal of Managerial Psychology (11)(3),33-47.
Argyle, M. (2001). The Psychology of Happiness. (Rev. ed), East Sussex, Great Britain: Routledge.
Argyle, M. (2003). Psychology and religion: An introduction. London: Routledge.
Argyle, M & ,.Lue, L.,(1990). The happiness of extraverts. Personality & Individual Differences. Vol.11, pp.1011.
Argyle, M., Martin, M., & Lu, L. (1995). Testing for stress and happiness: The role of social and cognitive factors. In C.D. Spielberger & I.G. Sarason (Eds.), stress and emotion, Washington, DC: Taylor & Francis.
Aspinwall, L., Richter, L., & Hoffman, R. (2001). Understanding how optimism works: and examination of optimists adaptive moderation of belief and behavior. In Chan, E. Optimism and pessimism: Implications for theory, Research and Practice (PP38-218). Washington D. C.
Avey, B. et al. (2006). The implications of positive psychological capital on employee absenteeism , Journal of Leadership and Organizational Studies, 13,2.
Avishy, R., & Derubeis, R., Rumes, K., & Brayan, L. (2005). Is depressive realism real? Clinical Psychology Review, 11, 1415-27.
Baily, T. C., & Snyder, C. R. (2007). Satisfaction with life and hope: a look at age and marital status. Psychological Record, 57, 2, 233-240.
Bandura, A. (1989).Human agency in social cognitive theory. American psychologist.44, 1175-1184.
Bandura, A. (1993).perceived self-regulatory mechanisms. Perspective on motivation, 38, 68-134.
Bandura,A (1997)."Self-efficacy: toward a unifying theory of behavior change". Psychological Review (84),191-215.
Bandura,A (1999). "Social cognitive theory: Anagentic perspective" Asian Journal of Social Psychology. (2),21-41.
Bandura, A., Barbaranelli, C., Caprara, G. V., Pastorelli, C., & Regalia, C. (2002). Sociocognitive: Self-regulatory mechanisms governing transgresses behavior. Journal of Personality and Social Psychology, 80, 125-135.
Basu, D. (2004). Quality-of-life issues in mental health care: Past, presen futurn. Journal of Psy-chiatry, 7, 35-43.
Basu, S. R. (2004). Economic Growth, Well-Being and Governance under Economic Reforms: Evidence from Indian States. HEI Working Papers 05-2004, Economics Section, The Graduate Institute of International Studie. avalble at: http://ideas.repec.org/p/gii/giihei/heiwp05-2004.html.
Batson, C. D. (1995). Prosocial motivation: why do we help others? In A. Tesser (Ed.) Advanced Social Psychology. (pp. 333-381). New York: MC Graw – Hill.
Beaver, B.R, (2008)..A positive approach tochildren.s internalizing problems.Professional Psychology: Research and Practice, 39(2), 129-136.
Bentall, R. P. (1992). A proposal to classify happiness as a psychiatric disorder. Journal of Medical Ethics, 18 (2), 94-8.
Bisschop, M. I., Knegsman, D. M. W., Beekman, A. T. F., & Deeg, D. J. H. (2004). Chronic diseases and depression: The modifying role of psychosocial resources. Journal of Social Science and Medicine, 59, 769-782.
Bless, H., Clore, G. L., Schwarz, N., Golisano, V., Rabe, C., & Wolk, M. (1996). Mood and the use of scripts: Does a happy mood really lead to mindlessness? Journal of Personality and Social Psychology, 71, 665-679.
Bonanno, G. A. (2004). Loss, trauma and human resilience: Have we underestimated the human capacity to thrive after extremely adverse events? Journal of American Psychologist, 59(1), 20-28.
Bronk, K. C., Hill, P. L, Lapsley, D. k., Talib, T. L., & Finch, H. (2009). Purpose, hope, and Life Satisfaction in three age groups. Journal of positive psychology, 4, 500-510.
Brook, J. S., Brook, D. W., Gordon, A. S., & Whiteman, M. (1990). The psychosocial etiology of adolescent drug use: a family interactional approach. Genetic, social, and general psychology monographs, 116, 111-267.
Brown, J. D., & McGill, K. L. (1989). The cost of good fortune: when positive life event produce negative health influences. Journal of Personality and Social Psychology, 57, 1103-1110.
Caprara, G. V., Delle Fratte, A., & Steca, P. (2002). Determinanti personali del benessere in adolescenza: Indicatori e predittori (Personal determinants of adolescents' well-being: indicators and predictors). Psicologia Clinica dello Sviluppo, 2, 203-223.
Carr, A. (2004). Positive Psychology: The science of happiness and human strengths. New York: Brunner-Routledge.
Campbell, A،, Converse, P، E،, & Rogers, W،L، (1976)، The quality of American life، New York: Sage.
Cervone, D., & Artistico, D. (2003). The contribution of self-efficacy beliefs to dispositional shyness: On social cognitive systems and the development of personality dispositions. Journal of Personality, 71, 943-970.
Cohen, S.,_& Pressman, D. S. (2005). Does positive affect influence health? Carnegie Mellon University. Psychological Bulletin Copyright 2005 by the American Psychological Association, 131, (6), 925-971.
Connor, M. (2006). Assessment of resilience in the aftermath of trauma, The Journal of clinical psychiatry, 67(2), 46-49.
Connor, K. M., & Davidson, J. R. T. (2003). Development of a new resilience scale: the Connor-Davidson Resilience Scale (CD-RISC). Depression and Anxiety, 18,76-82.
Cowan, P., Cowan, C. and Schulz, M. (1996). "Thinking about Risk and Resilience in Families" in Stress, Coping, and Resiliency in Children and Families edited by E.M. Hetherington and E.A Blechman. Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum.
Diener، E. (2002). Frequently Asked question (FAQ'S) about subjective well-being (Happiness and life satisfaction). A printer for report and new comers.http://www./s.psych.uivc.edu/-ediener/fag.html.
Diener, E. & M. Diener. (1995) Cross-cultural Correlates of Life Satisfaction and Self-esteem. Journal of Personality and Social Psychology. 68, pp. 653-663.
Diener, E. & R.E. Lucas (1999). "Subjective Well-being Three Decades of Well-being", Psychological Bulletin, 125(2), P.276-302.
Diener, E., & Lucas R. (2000). Explaining differences in societal levels of happiness: Relative standards, need fulfillment, culture, and evaluation theory. Journal of Happiness Studies: An Interdisciplinary Periodical on Subjective Well-Being, 1, 41-78.
Diener, E. & E. M. Suh. (1997). Measuring Quality of Life: Economic, Social and Subjective Indicators. Social Indicators Reaserch. 40: 189-216.
Eisen, T. M. (2006). Health and happiness in young swiss adults, Quality of care until. Geneva University Hospital, Geneva, Switzerland.
Elder Avidan, D; Haj-Yahia, M.M & Greenbaum, C.W. (2009). .Divorce is a part of my life . resilience, survival and vulnerability: Young adults`perception of the implication of parental divorce., Journal of marital and family therapy. Retieved from: (http://www.proquest.com).
Feldman, D. B. & Snyder, C. R. (2005). Hope and the meaningful life: theoretical and empirical associations between goal-directed thinking and life mranng. Journal of social and clinical psychology, 24(3): 401-421.
Ferasat, A. A. (2005). Discussion on happiness and its determinant factors. Journals of Counseling and Psychotherapy, 4(3), 7-17.
Feist, G. J., Bonder, T. E., Jacobs, J. F., Miles, M., & Tan, V. (1995). Integration top – down and bottom – up structural models of subjective well – being: A longitudinal investigation. Journal of Personality and Social Psychology, 68, 138-150.
Fredrichson, B. L. (2009). Positivity: Groundbreaking research reveals how to embrace the hidden strength of positive emotions, overcome negativity and thrive. New York: Grown Publishing.
Fritzsche, B. A., & Parrish, T. J. (2005). Theories and research on job satisfaction.
Fruhwald, S., Loffler, H., Eher, R., Saletu, B., & Baumhackl, U. (2001) Relationship between depression, anxiety and quality of life: A study of stroke patients compared to chronic low back pain and myocardial ischemia patients. Psychopathology, 34, 50-56.
Garmezy N, Masten AS, Tellegan A. (1984). Studies of stress-resistant children: A building block for developmental psychopathology. Child Development; ( 55):97-111.
Garmezy N, Masten, A. (1991). The protective role of competence indicators in children at risk. In: Cummings EM, Green AL, Karraki KH, editors. Life span developmental psychology: Perspectives on stress and coping. Hillsdale, NJ: Lawrence; P.147-151.
George, L. K., (2010). Still happy after all these years: Research frontiers on subjective well-beingin Later Life. Journal of Gerontology: Social sciences. 65 (3). 331 – 339.
Giltay, E. J., Geleijnse, J. M., Zitman, F. G., Hoekstra, T., Schouten, E. G. (2004). Dispositional optimism and all-cause and cardiovascular mortality in a prospective cohort of eldery dutch men and women. Archives of General psychology. 61: 1126- 1135.
Glasser, W. (2001). Selecting a measure of emotional intelligence: The case for ability scales. In R. bar-on and J. parker (Eds.), The Handbook of Emotional Intelligence (320-42)San Francisco, Ca: Jesse-Bass.
Glatzer, W، (1991)، Quality of life in advanced industrialized countries: the case of West Germany، in Strack, F،, Argyle, M، and Schwarz, N، (eds) Subjective wellbeing: an interdisciplinary approach, Great Britain: Paragons Press, 261-279.
Grewal, P. K., & Porter, J. (2007). Hope theory: a framework for understanding Death studies. Washington, 31(2): 131-154.
Hamarat, E., Thompson, D., Zabrucky, K. M., Steele, D., & Matheny, K. B. (2001). Perceived stress and coping resource: Availability as predictors of life satisfaction in young, middle-aged, and older adults. Experimental Aging Research, 27, 181-196.
Hawley, D. R. (2000). Clinical implications of family resilience. American Journal of Family Therapy, 28 , 101-116.
Headey, B،W،, & Wearing, A،J،(1992)، Understanding Happiness، Melbourne: Longman Cheshire.
Herth, K. A., Cutcliffe, J. R. (2002). The concept of hope in nursing: Hope and palliative care nursing. British Journal of nursing, 11, 977- 983.
Hills,P., & Argyle, M. (2001). Happiness, introversion-extraversion and happy introvert. Personality and individual differences,30,596-608.
Hilles, P., & Argyle, M. (2001). Emotional stability as a Major Diemension of Happiness. Personality and Individual Differences, 31, 1357-1364.
Jones, T.G., Rapport, L.J., Hanks. R.A., Lichtenberg, P.A., 8 Telmet, K. (2003). Cognitive and psycho logical predictors of subjectiue well-being in urban older adults. The clinical neuropsychogist, 27,13-18.
Joseph S, Linley PA. (2004). Positive therapy: A positive psychological theory of therapeutic practice. In PA. Linley S. Joseph (Eds). Positive psychology in practice. Hoboken, NJ: Wiley; 354-368.
Karademas, C. Evangelos. (2006 ). Self-efficacy, social support and well-being the mediating role of optimism. personality and individual differences. science direct.
Kashdan, T. B. (2004). The assessment of subjective well-being (issues raised by the Oxford Happiness Questionnaire). Personality and Individual Differences. 36(5):1225-32.
Kumpfer KL .(1999). Factor and processes contributing to resilience: The resilience framework. In: Glantz MD, Johnson JL, editors. Resilience and development. New York: Kluwer Academic Publishers. p. 179-224.
Kurbanoglu, S.S. (2003). "Self- Efficacy: A concept closely linked to information literacy and lifelong learning ". Journal of Documentation (59)(6),635-646.
Kurbanoglu, S.S, Akkoyunlu, B. & Umay, A (2006). Developing the information literacy self-efficacy scale. Journal of Documentation. (62) (6),730-743.
Lachman, M. E., & Weaver, S. L. (1998). The sense of control as a moderator of socials class differences in health and well – being. Journal of Personality and Social Psychology, 74 (3), 763-773.
Lazarus, A. (2004). Relationships among indicators of child and family resilience and adjustment following the September 11, 2001 tragedy. The emory center for myth and ritual in American life. Available on: www.marila.Emory.edu/faculty/lazarus.htm.
Lazarus, R. S., & Folkman, S. (2003). Stress, appraisal, and coping. New York: Springer.
Levinger, G., & Moylan, S. J. (1994). Feeling good and feeling close. Personal Relationship, 1, 165-184.
Lu, L., Gilmour, R., & Kao, S. F. (2001). Culture values and happiness: An East-West dialogue. Journal of Social Psychology, 141(4), 477-493.
Lucas, R. E., Diner, E., & Suh, E. (1996). Discriminant validity of well – beinge measures. Journal of Personality and Social Psychology, 71, 616-628.
Maddi, S.R &Khoshaba, D.M. (2005). Resilience at work., Brodway, AMA con.American management association, NY 10019.
Mandel, G. & Mullet, E. & Brown, G. (2006). cultivating resiliency a guide for parent and school personnel .published by scholastic press . www.Scholastic. Com.
Masten, A. S. (2001). Ordinary magic: Resilience processes in development. Journal of American Psychologist, 56(3), 227-238.
Masten, A. S., Garmzy, N., Tellegan, A., Pellegrini, D. S., Larkin, K. & Larson, A. (1988). Competence and stress in school children: The moderating effects of individual and family qualities. Journal of Child Psychology and Psychiatry, 29 (6), 745-764.
Masten, A.S & Powell, (2003). .The resiliency model.Excellent source of indepth information on resiliency. Retieved from: ( http://resilnet.uiuc. Edu/library.htmL).
McMahon, D. M, (2006). Happiness_a history, New York, Atlantic Monthly.
Meadows, L. A., Kaslow, N. J., Thompson, M. P., & Jurkovice, G. J. (2005). Protective against suicide attempt risk among African American women experiencing intimate partner violence. American jornal of community psychology, 36(1-2): 106-121.
Moltafet,G. et al,(2010)" Personality traits, religious orientation and happiness", Procedia Social and Behavior Aciences, v 9, p.63-67.
Myers, D. G. (2002). Exploring Psychology، 3rd Ed، New York:Worth Publishers.
Myers, D.G; Diener, E (1995). Who is happy? Journal of psychological science, 6, 10 – 19.
Myers, D. G. (2004). Happiness. Excerpted from Psychology, 7th edition. New York: Worth Publishers.
Pajares, F. (1997).Current directions in self-efficacy research. Advances in motivation and achievement.10, 9-19.
Pajares, F. (1996). Self-efficacy beliefs in academic setting. Review of educational research.66, 543-578.
Parker, C. P., Baltes, B., Young, S., Altmann, R., (2003). Relationships between psychological climate perceptions and work outcomes: A meta-analytic review. Journal of Organizational Behavior, 24, 389-416.
Penninx, B. & et al, (2000). The protective effect of emotional vitality on adverse health outcomes in disabled older women, Journal Am Geriater Soc, 48, 59-66.
Pinquart. M. (2009). Moderating effects of dispositional resilience on associations between hassles and Psychological distress. Journal of applied Developmental Psychology 30.p, 53-60.
Rabin, B. S., Cohen, S., Ganguli, R., Lysle, D. T., & Cunnick, J. E. (1989). Bi-directional interaction between the central nervous system and the immune system. Critical Reviews in Immunology, 9, 279-312.
Regalia, C., & Bandura, A. (2002). Longitudinal impact of perceived selfregulatory efficacy on violent conduct. European Psychologist, 7, 63-69.
Richardson, E. Glenn. (2002). The Metatheory of resilience and resiliency, journal of clinical psychology,. 58 (3), 307-321.
Rodriguze, D. (2006). Colombian happiness, hope on interdisciplinary look at the correlation between explanatory style, cultural and satisfaction. Journal of personality and social psychology, 52, 1260 -1284.
Rutter, M. (1987). Psychosocial resilience and protective maechanisms, American of orthopsychiatry, 57 (3), 316-331.
Ryan, R. M., & Deci, E. L. (2001). On happiness and human potentials: A review of research on hedonic and eudaimonic well-being. Annual Review of Psychology, 52, 141-166.
Ryff, C. D., & Singer, B. (2002). From social structure to biology: Integrative science in pursuit of human health and well-being. In C. R. Snyder, & S. J. Lopez (Eds.), Handbook of Positive Psychology (pp. 541-554). Oxford: University Press.
Salami, S. O. (2004). Affective characteristics as of determinants of academic performance of school-going adolescents: Implication for Counseling and practice. Sokoto Educational Review. 7, 145-160.
Salami, S. O. (2008). Psychopathology and academic performance among Nigerian high school adolescents: The moderator effects of study behavior, self-efficacy and motivation. Journal of Social Sciences, 16 (2), 155-162.
Scherer, K. R., Wallbott, H. G., & Summerfield, A. B. (Eds). (1986). Experiencing Emotion: A cross-cultural study. Cambridge: Cambridge University Press.
Schwarz، N.، & Strack، F. (1991). Evaluating one's life: A judgment model of subjective well-being. In F. Strack، M. Argyle، and N. Schwarz (Eds.). Subjective Well-Being: An Interdisciplinary Perspective. Oxford: Pergamon Press.
Seligman, M, (1999). The prevention of depression and anxiety, prevention and treatment, 2, Article & Available on the word wide web http://journal.apa.org/ prevention/volume2/preoo20008a.htmI.
Seligman, M. ( 2002 ), Authentic Happiness: Using the new positive psychology to realize Your potential for lasting fulfillment. New York: Free Press.
Shayan, N & AhmadiGatab, T., (2012). The effectiveness of social skills training on students' levels of happiness. Social and Behavioral Sciences. 46, 2693 – 2696.
Sheldon, K., M., & Elliot, A. J. (1999). Goal – striving, need satisfaction and longitudinal well – being: the self – concordance model. Journal of Personality and Social Psychology, 76, 481-497.
Schimmel, J, (2009). Development as happiness: The subjective perception of happiness and UNDP's analysis of poverty, wealth and development, Journal of Happiness Studies.11, 95-111.
Skinner, E. A., & Wellborn, J. G. (1997). Children's coping in the academic domain. In S. A. Wolchik & I. N. Sandler (Eds.), Handbook of children's coping: linking theory and intervention (pp. 387-422). New York: Plenum.
Snyder, C. R. (1994). The Psychology of hope: You can get there from here. New Yourk: Free Press.
Snyder. C.R. (1995). Conceptualizing ,measuring ,and nurturing hope. Journal of Counseling and Development. 73 (3); 355-360.
Snyder. C.R (2000). Handbook of HOPE : Theory ,Measures and Applications.(edited by C.r.Snyder) .USA : Acaemic press.
Snyder C.R. (2002). Hope Theory: Rainbows in the Mind. Psychological Inquiry,13(4), 249-275.
Snyder, C.R., Harris, C., Irving, L.M., (1991). The will and the ways: development and ualidation of an individual differences measure of hope. Journal of personality and social psychology, 60 , 570.
Snyder, C. R., Ilardi, S. S., Cheavens, J., Michael, L.Y. and Sympson, S. (2000); The Role of Hope in Cognitive-behavior Therapies ; Cognitive Therapy and Research, Vol. 24, No. 6.
Snyder, C.R., Lapointe, A.B., Crowson , J.J & Early ,S .(1998). Preferences of high -and low hope people for self-refrential in put. Cognition and Emotion, 22:807-823.
Snyder, C. R., Lopez, S. J., Shorey, H. S., Rand, K. L., Feldman, D. B. (2003). Hope theory, measarment and application to school phchology. School Psychology Quarterly, 18, 122- 139.
Snyder, C. R. Rand, K. L. (2005). Hopelessness and health. In N. Anderson (Ed.), Encyclopedia of health and behavior Thousand Oaks, C. A: Sage. 521- 523.
Staats, S. (1986). Hope: Expected Positive Affect in an Adult Sample. Journal of Genetic Psychology, 148(3), 357-364.
Stavrova, O. Fetchenhauer, D. Schlosser, T. (2012). Why are religious people happy? The effect of the social norm of religiosity across countries, Social science Research,42 (1), 90-105.
Taylor, S. E. (2003). Health psychology (5th ed.). New York: McGraw Hill.
Valle, M. F., Huebner, E. S., & Suldo, SH. M. (2006). An analysis of hope as a psychological strength. Journal of school psychology, 44(5): 393-406.
Veenhoven, R، (1993)، Happiness in nations, subjective appreciation of life in 56 nations 1946-1992، RISBO, Studies in Social and Cultural Transforation nr2، Erasmus University Rotterdam، Netherlands.
Walters, S. (1998).self-regulated learning and college students regulation of motivation. Journal of educational psychology.90, 221-229.
Waterman, A. S. (1993). Two conceptions of happiness: Contrasts of personal expressiveness (eudemonia) and hedonic enjoyment. Journal of Personality and Social Psycholgy. 64, 678-691.
Werner, Emmy E., & Smith, Ruth S. (1992). Overcoming the odds: High risk children from birth to adulthood. Ithaca, NY: Cornell University Press.
Wigfield, A. (1997) Reading motivation: A domain .specific approach to motivation. Educational psychologist .32, 58-59.
Zimmerman, M. A., Ramirez, J., Washienko, K. M., Walter, B., & Dyer, S. (1994). The enculturation hypothesis: Exploring direct and protective eff ects on Native American youth. In H. I. McCubbin, E. A. Thompson, & A. I. Thompson (Eds.), Resiliency in ethnic minority families, Volume I. Native and immigrant American families (pp. 199-220). Madison: University of Wisconsin.
1- Seligman
2- positive psychology
3- Moltafet
4- Happiness
5- Kashdan
6-Schimmel
7- McMahon
8-Veenhoven
9- Myers
10-Resilience
11- Self- efficacy
12-Hope
13- Positive psychology
14- Joseph & Linley
15- Cohen & Pressman
16- Aspinwall
17- Diener
18- Argyle
19- Garmezy & Masten
20- Connor & Davidson
21- Baseline homostasis
22- Pinquart
23- Lazarus
24- Basu
25- Hamarat
26- Fruhwald
27- Caprara
28- Regalia & Bandura
29- Salami
30- Bisschop
31- Fritzsche & Parrish
32- Parker
33- Baily & Snyder
34- Snyder
35- Fredrichkson
36- Giltay
37- Rodriguze
38- Bronk
39- Avey
40- Connor & Davidson
41- Snyder
42- Oxford Happiness Questionnaire
43- Lue
44- Connor- Davidson Resilience Scale (CD-RIS)
—————
————————————————————
—————
————————————————————