پاورپوینت معرفی تادائو آندو

به نام خدا

بررسی ویژگی ها ومعانی
عناصر اصلی ومتناقص معمار

آندوی خود آموخته از بانفوذترین معماران پست مدرن نسل دوم ژاپن محسوب می شود گرچه برچسب کمینه گرایی بر او خورده است،اما بیشتر توجه او بر تلفیق فرم های مدرن با مفاهیم و شیوه های سنتی ژاپن معطوف است. به بیان دقیق تر ،هدف او تغییر معنای طبیعت از گذرگاه معماری است.مصالح معماری آندو ،بتن خام ،خورشید، آسمان ، سایه و آب است؛ یا به عبارت بهتر فضا، تاکید او بر این نکته است که استفاده کنندگان از بنا باید طبیعت را تجربه و احساس کنند و اینها ،همه ریشه در سنت منطقه ای زیست گاه او یعنی کانزایی دارد،کانزایی که در تمامی آثار او جای پایی دارد.

در 13 اکتبر 1941 میلادی در اوزاکای ژاپن دیده به جهان گشود، در سال 1960 م . به یک بکسر حرفه ای تبدیل شد. در سالهای 69- م . تعالیم خود آموخته و غیر آکادمیک خود را به عنوان یک معمار با سفرهای آموزشی به اروپا، آمریکا و آفریقا و مطالعه بر روی خانه های فرانک لویدرایت و کارهای مدرنیسم قدیمی (کلاسیک) تکمیل کرد.
اولین تمرین معماریش را در سال 69 م . در اوزاکا آغاز کرد و در سال 70 م . کارگاه شخصی خود را در زادگاهش دایر نمود و تاکنون بیش از صد و پنجاه پروژه معماری را طراحی کرده است. در سالهای 1978،88 و 90 میلادی به سمت استاد .دانشگاههای یال آمریکا، کلمبیا و هاروارد انتخاب شد

عناصر اصلی و متناقص معماری آندو عبارتند از: نظم، مردم و احساسات انسانی. او در معماری خود، به گونه ای متضاد آنها را با هم ارتباط می دهد و میان آنها تفاهمی ایجاد می کند.
آندو از جذابیت فرم صرفنظر کرده و بر جذابیت فضا تاکید می ورزد. او اعتقاد دارد که فرم، از تاثیر فضایی می کاهد و در نتیجه، جذابیت معماری را محدود می کند..
به اعتقاد او، ارجعیت دادن به فرم به معنای ارجعیت دادن به حس بینایی در میان پنج حس و عدم توجه به عمق فضایی است. در نتیجه او در پی نفی فرم به مفهوم به کارگیری فرمهای ساده و انکار ساده و انکار فرمهای پیچیده است. (نفی تصویر صرفاً بصری در فضا). معماری او، معماری نفی و انکار است. او جامعه مدرن و جهانی بودن را نفی می کند. در این حال، نفی به معنای حمایت از استقلال شخصی و رهایی از یکنواختی مدرن است مرتبط با شخصی که می خواهد به شکلی فردی زندگی کند. اولین چیزی که آندو نفی کرده، مفاسد جامعه مدرن و ارزشهای آن است. (برای مثال، مقوله راحتی) آندو راحتی مدرن را نفی کرده، تلاش می کند ارتباط پویایی با جهان برقرار کند. او راحتی را از معماری خود دور می کند و به جای آن امکان حضور .انسان و طبیعت را در کالبد معماری اش فراهم می سازد

او کارهای متعددی تاکنون انجام داده است که پس از بررسی کلیت طراحی های او،در مطالب بعدی ، به بررسی 8 اثر برترش که اهداف و تفکرات او را به خوبی جلوه گر می سازند، می پردازیم:
کلیسای نور
کلیسای روی آب
معبد آب
موزه سانتوری
موزه هنرهای مدرن فورت و ورت(موزه هنر معماری)
موزه چوب
نمازخانه کوه روکو(کلیسای باد)
غرفه ژاپن
خانه raw

تادائو آندو در طول بیست سال گذشته، یکصد و پنجاه پروژه ی معماری انجام داده است با تجزیه و تحلیل و بررسی آنها، به مبانی و شاخص هایی دست می یابیم .

بررسی ویژگیها و معانی:
معماری، رهیافتی است به جعبه ای با دو بعد آرمان و هدف.
آرمان معماری، فرم بخشیدن به یک الگوی جهانی و هدف آن، بیدار کردن احساس انسانی است.
موضوع اولیه ی معماری، ایجاد یک الگوی فضایی است؛ یعنی نظم بخشیدن به یک فضای برهنه و عاری از هر چیز. انتظام فضایی، به معنای استفاده از فرمی است که فضا، منشا آن است و نظمی شفاف آن را به فضا مرتبط می سازد.
برای دستیابی به این هدف، معماری به هندسه نیاز دارد. هندسه، علم ایجاد نظم منطقی و هوشمندانه ای است که حاصل ارتباط فرم و فرم با فضا می باشد. از این رو، هندسه فرم آرمانی را ایجاد می کند؛ فرمی که بیان بصری مفهوم است و فضایی انتزاعی در آن تجلی می یابد.
بر خلاف هندسه، معماری نمی تواند در تمام ابعاد نفوذ کند؛ زیرا نیروی جاذبه، آن را به حرکت های افقی و عمومی محدود می سازد. معماری، الگویی پویاست.!!!! یک ساختمان، طبیعتاً حرکت نمی کند؛ ولی زمانی که مردم در امتداد مسیری حرکت می کنند، شکل آن، در حال حرکت به نظر می رسد.

بنابراین، اگر معماری صرفاً بر اساس منطق باشد، نمی تواند پاسخگوی روح و احساسات ما باشد. برای دستیابی به این هدف باید از قواعد منطقی و خشک آن کناره گرفت. بنابراین، باید بین قواعد نوعی پویایی و تضاد ایجاد شود تا نیازهای احساسی ما نیز ارضا شود. زیرا این تضاد و پویایی، سرشار از هیجان و احساسات است.
برای آشنایی و شناخت بیشتر، کارهای آندو را بر اساس ساختار و کالبد به سه بخش معماری یگانه انگاری، دو گانه انگاری و کثرت گرایی تقسیم بندی می کنیم.
آن دسته از کارهایی که در شمار معماری یگانه انگاری قرار می گیرند، دارای فرمی خالص، طراحی واضح و فضایی قومی هستند. این نوع معماری، بیشتر در خانه ها و کلیساهای کوچک دیده می شود. در این فضاها، با آرامشی روبرو می شویم. در این فضا، بر اساس ریتمی وحدت بخش، کل به جزء تبدیل می شود. این ریتم، حتی در نور و سایه نیز تکرار می شود.
از بهترین نمونه های معماری یگانه انگار آندو می توان به خانه ی راو، خانه ی آزوما، کلیسای نور، معبد روکو و چایخانه ی سوسیکان اشاره کرد. فضا در این ساختمان ها، دارای تناسبات موزون و در عین حال پر تنشی است. تنش فضا، به واسطه ی مرکزیت و روحانیت فضایی است.

به راستی چگونه از فرم های ساده، این چنین فضاهایی ایجاد می شود؟ چه ارتباطی میان فرم، فضا و مصالح وجود دارد. با بررسی بیشتر، در می یابیم که این فرم ها ساده هستند، از مصالح ساده و یکسانی ساخته شده اند و دارای رنگی یکنواخت و یکدست می باشند. این فرم های ساده، فضاهای خشک و مقدسی را ایجاد می کنند. به عبارتی، فضا را یکنواخت می سازند. ولی پس از آن، نور وارد می شود. نوری که نمادین، حیات بخش و خیره کننده است. بنابراین، فضای خالص را به فضایی دراماتیک و هیجان انگیز تبدیل می کند. نور و سایه، فضا را از یکنواختی خارج می سازد و به هندسه ی آن جسمیت می بخشد. ما نباید وضوح و روشنی معمای یگانه انگار آندو را نادیده بگیریم. زیرا در زیر سادگی این نوع معماری، پیچیدگی و تضادی نهفته است. این پیچیدگی های پنهان، در معماری دو گانه انگار و کثرت گرا دیده می شود.
در معماری دو گانه انگار، آندو روش خاص خود را اعمال می کند. به عبارتی، روش او از هیچ نوع معماری دیگری تاثیر نپذیرفته است. در آنجاست که آندو از فرم بیضوی استفاده می کند؛ ولی در معماری دو گانه انگار، فضا بر اساس نیروی پویا شکل می گیرد. این نیرو، از تضاد بین فرم و فضا حاصل می شود. در این نوع معماری ـ بر خلاف معماری یگانه انگار که فرم بر فضا غالب است ـ فرم و فضا دارای ارزش یکسانی است و در اینجاست که نوآوری های آندو تجلی می یابد. قدرت و منطق مردانه از یکسو و مهربانی و احساسات زنانه از سوی دیگر، شخصیت او را شکل می دهد.

معماری کثرت گرایی آندو شامل تعداد زیادی از کارهای او از سال 1985 به بعد می باشد. این معماری، با فرم های متنوعی که دارای جهت گیریهای مختلفی است، شناخته می شود. در اینجا، تمرکز فضایی که در معماری یگانه انگار وجود داشت، متلاشی و پراکنده می شود و بیشتر به سوی روشنایی و پویایی نیل می کند. فرم از نظر بصری، سبک تر شده و پراکنده می شود. بنابراین در طراحی، فضا از ترکیبات مختلفی شکل می گیرد. از این روست که در کارهای آندو، روش ها و مقیاس های متنوعی دیده می شود.

آثار:
Tomishima House, Osaka, Japan, 1973
Uchida House, 1974
Uno House, Kyoto, Japan, 1974
Hiraoka House, Hyōgo Prefecture, Japan, 1974
Shibata House, Ashiya, Hyogo Prefecture, Japan, 1974
Tatsumi House, Osaka, Japan, 1975
Soseikan-Yamaguchi House, Hyōgo Prefecture, Japan, 1975
Takahashi House, Ashiya, Hyōgo Prefecture, Japan, 1975
Matsumura House, Kobe, Japan, 1975
Row House (Azuma House), Sumiyoshi, Osaka, Japan, 1976
Hirabayashi House, Osaka Prefecture, Japan, 1976
Bansho House, Aichi Prefecture, Japan, 1976
Tezukayama Tower Plaza, Sumiyoshi, Osaka, Japan, 1976
Tezukayama House-Manabe House, Osaka, Japan, 1977
Wall House (Matsumoto House), Ashiya, Hyōgo Prefecture, Japan, 1977
Glass Block House (Ishihara House), Osaka, Japan, 1978
Okusu House, Setagaya, Tokyo, Japan, 1978
Glass Block Wall (Horiuchi House), Sumiyoshi, Osaka, Japan, 1979
Katayama Building, Nishinomiya, Hyōgo Prefecture, Japan, 1979

Onishi House, Sumiyoshi, Osaka, Japan, 1979
Matsutani House, Kyoto, Japan, 1979
Ueda House, Okayama Prefecture, Japan, 1979
STEP, Takamatsu, Kagawa Prefecture, Japan, 1980
Matsumoto House, Wakayama, Wakayama Prefecture, Japan, 1980
Fuku House, Wakayama, Wakayama Prefecture, Japan, 1980
Bansho House Addition, Aichi Prefecture, Japan, 1981
Koshino House, Ashiya, Hyōgo Prefecture, Japan, 1981
Kojima Housing (Sato House), Okayama Prefecture, Japan, 1981
Atelier in Oyodo, Osaka, Japan, 1981
Tea House for Soseikan-Yamaguchi House, Hyōgo Prefecture, Japan, 1982
Ishii House, Shizuoka Prefecture, Japan, 1982
Akabane House, Setagaya, Tokyo, Japan, 1982
Kujo Townhouse (Izutsu House), Osaka, Japan, 1982
Rokko Housing One, Rokko, Hyōgo Prefecture, Japan, 1983 map
BIGI Atelier, Shibuya, Tokyo, Japan, 1983
Umemiya House, Kobe, Japan, 1983
Kaneko House, Shibuya, Tokyo, Japan, 1983
Festival, Naha, Okinawa prefecture, Japan, 1984
TIME'S, Kyoto, Japan, 1984
Koshino Hشouse Addition, Ashiya, Hyōgo Prefecture, Japan, 1984

MELROSE, Meguro, Tokyo, Japan, 1984
Uejo House, Osaka Prefecture, Japan, 1984
Ota House, Okayama Prefecture, Japan, 1984
Moteki House, Kobe, Japan, 1984
Shinsaibashi TO Building, Osaka Prefecture, Japan, 1984
Iwasa House, Ashiya, Hyōgo Prefecture, Japan, 1984
Hata House, Nishinomiya, Hyōgo Prefecture, Japan, 1984
Atelier YoshieInaba, Shibuya, Tokyo, Japan, 1985
JUN Port Island Building, Kobe, Japan, 1985
Mon-petit-chou, Kyoto, Japan, 1985
Guest House for Hattori House, Osaka, Japan, 1985
Taiyō Cement Headquarters Building, Osaka, Japan, 1986
TS Building, Osaka, Japan, 1986
Chapel on Mount Rokko, Kobe, Japan, 1986
OLD/NEW Rokko, Kobe, Japan, 1986
Kidosaki House, Setagaya, Tokyo, Japan, 1986
Fukuhara Clinic, Setagaya, Tokyo, Japan, 1986
Sasaki House, Minato, Tokyo, Japan, 1986
Main Pavilion for Tennoji Fair, Osaka, Japan, 1987
Karaza Theater, 1987
Ueda House Addition, Okayama Prefecture, Japan, 1987
Church on the Water, Tomamu, Hokkaidō prefecture, Japan, 1988

GALLERIA akka, Osaka, Japan, 1988
Children's Museum, Himeji Hyōgo Prefecture, Japan, 1989
Church of the Light, Ibaraki, Osaka prefecture, Japan, 1989 [1] [2] map
COLLEZIONE, Minato, Tokyo, Japan, 1989
Morozoff P&P Studio, Kobe, Japan, 1989
RAIKA Headquarters, Osaka, Japan, 1989
Natsukawa Memorial Hall, Hikone, Shiga Prefecture, Japan, 1989
Yao Clinic, Neyagawa, Osaka Prefecture, Japan, 1989
Matsutani House Addition, Kyoto, Japan, 1990
Ito House, Setagaya, Tokyo, Japan, 1990
Iwasa House Addition, Ashiya, Hyōgo Prefecture, Japan, 1990
Garden of Fine Arts, Osaka, Japan, 1990
S Building, Osaka, Japan, 1990
Water Temple, Awaji Island, Hyōgo Prefecture, Japan, 1991 [3] map
Atelier in Oyodo II, Osaka, Japan, 1991
TIME'S II, Kyoto, Japan, 1991
Museum of Literature, Himeji, Hyōgo Prefecture, Japan, 1991
Sayoh Housing, Hyōgo Prefecture, Japan, 1991
Minolta Seminar House, Kobe, Japan, 1991
Naoshima Contemporary Art Museum, Naoshima, Kagawa prefecture, Japan, 1995 [4] [5]

Japanese Pavilion for Expo 92, Seville, Spain, 1992
Otemae Art Center, Nishinomiya, Hyōgo Prefecture, Japan, 1992
Forest of Tombs Museum, Kumamoto Prefecture, Japan, 1992
Rokko Housing Two, Rokko, Kobe, Japan, 1993
Vitra Seminar House, Weil amRhein, Germany, 1993
Gallery Noda, Kobe, Japan, 1993
YKK Seminar House, Chiba Prefecture, Japan, 1993
Suntory Museum, Osaka, Japan, 1994
MAXRAY Headquarters Building, Osaka, Japan, 1994
Chikatsu-Asuka Historical Museum, Osaka Prefecture, Japan, 1994
Kiyo Bank, Sakai Building, Sakai, Osaka Prefecture, Japan, 1994
Garden of Fine Art, Kyoto, Japan, 1994
Museum of wood culture, Kami, Hyōgo Prefecture, Japan, 1994
Inamori Auditorium, Kagoshima, Japan, 1994
Nariwa Museum, Okayama Prefecture, Japan, 1994
Atelier in Oyodo Annex, Osaka, Japan, 1995
Nagaragawa Convention Center, Gifu, Japan, 1995
Naoshima Contemporary Art Museum Annex, Naoshima, Kagawa Prefecture, Japan, 1995
Meditation Space, UNESCO, Paris, France, 1995

Shanghai Pusan Ferry Terminal, Osaka, Japan, 1996
Museum of Literature II, Himeji, Hyōgo Prefecture, Japan, 1996
Gallery Chiisaime (Sawada House), Nishinomiya, Hyōgo Prefecture, Japan, 1996
Museum of Gojo Culture & Annex, Gojo, Nara Prefecture, Japan, 1997
TOTO Seminar House, Hyōgo Prefecture, Japan, 1997
Yokogurayama Natural Forest Museum, Kochi Prefecture, Japan, 1997
Harima Kogen Higashi Primary School & Junior High School, Hyōgo Prefecture, Japan, 1997
KoumiKogen Museum, Nagano Prefecture, Japan, 1997
Eychaner/Lee House, Chicago, Illinois, 1997
Daikoku Denki Headquarters Building, Aichi Prefecture, Japan, 1998
Daylight Museum, Shiga Prefecture, Japan, 1998
Junichi Watanabe Memorial Hall, Sapporo, Japan, 1998
Asahi Shimbun Okayama Bureau, Okayama, Japan, 1998
Siddhartha Children and Women Hospital, Butwal, Nepal, 1998
Church of the Light Sunday School, Ibaraki, Osaka Prefecture, Japan, 1999
Rokko Housing III, Kobe, Japan, 1999
Shell Museum, Nishinomiya, Hyōgo Prefecture, Japan, 1999
FABRICA (Benetton Communication Research Center), Treviso, Italy, 2000
Awaji-Yumebutai, Hyōgo Prefecture, Japan, 2000
Rockfield Shizuoka Factory, Shizuoka, Japan, 2000

The Pulitzer Foundation for the Arts, St. Louis, Missouri, 2001 [6]
Komyo-ji (shrine) Saijo, Ehime prefecture, Japan (2001)
RyotaroShiba Memorial Museum, Higashiosaka, Osaka prefecture, Japan, 2001
Teatro Armani-Armani World Headquarters, Milan, Italy (2001)
Hyogo Prefectural Museum of Art, Kobe, Hyōgo Prefecture, Japan, 2002 [7]
Modern Art Museum of Fort Worth, Fort Worth, Texas, 2002 [8]
Piccadilly Gardens, Manchester, UK, 2003
4×4 house, Chiyoda-ku, Tokyo, Japan, 2003
Chichu Art Museum, Naoshima, Kagawa prefecture, Japan, 2004 [9]
Langen Foundation, Hombroich near Neuss, Germany, 2004 [10]
Morimoto restaurant in the Chelsea Market, his first project in Manhattan, opened January 2006.
Omotesando Hills, Jingumae 4-Chome, Tokyo, Japan, 2006

88-1985
ایده : این کلیسا بر روی محدوده ای خالی از ساخت و ساز در رشته کوه یوباری در هوکایدو قرار دارد و پلان آن ، شامل دو مربع درهم ادغام شده با اندازه های متفاوت می باشد.
کلیسای روی آب

94-1991
میکاتا- گان
موزه چوب ، در انتهای شمال غربی ناحیه ی هیوگو در ژاپن قرار دارد ؛ جایی که دارای جنگل های انبوه ، و گاهی بارش سنگین برف زمستانی است این موزه ی حلقه مانند ، با قطر 46 متر در جنگل انبوه اطراف خود محصور شده است . در مرکز ساختمان ، یک تهی جای دایره ای به قطر 22 متر قرار دارد که از بالا به سمت آسمان باز می شود و در قسمت پایین آن ، استخری قرار دارد که در واقع ، به نوعی می توان گفت محل تلاقی آسمان و آب است
موزه چوب

کلیسای نور
ایده : بر اساس تابش خورشید و موقعیت قرار گیری کلیسای مجاور آن می باشد .
این کلیسا از یک جعبه ی بتنی شکل یافته که یک برش صلیب مانند در یک وجه آن ایجاد شده است. نور از طریق این شکاف، به فضای تاریک و دورن گرای داخل نفوذ کرده، آنها را کامل می کند. این فضا نشان می دهد که حقیقت معماری، در عمل از لایه های فضایی شکل می گیرد.
آندو، فرم ساختمان را به ساده ترین شکل ایجاد می کند تا بتواند خلوص فضایی آن را افزایش دهد. در نتیجه، ارتباط بین فرم ها را از بین برده و از فرم به صورت مجزا استفاده می کند. این فرم ساده، فضای خالصی را ایجاد می کند. بنابراین، نقطه ی دید ما بیشتر به فضا معطوف می شود تا بازی فرم. علاوه بر فرم، مصالح و رنگ ها نیز ساده انتخاب می شوند.
معماری یگانه انگار آندو از فضای خالص، بیان ساده و مصالح و فرم های ساده تشکیل یافته اند. در نتیجه، فضای خالص ارجحیت یافته، نور و مصالح آن را نمادین می سازد.
در این فضاها، صرفاً با دیوارهای بتنی روبرو می شویم. ساختار سخت و خشک این دیوارها چه تاثیری بر ما می گذارد؟ باید گفت بتنی که به صورت خام به کار رفته و هویت طبیعی خود را حفظ کرده، یا آن دیوارهای ساده و عریان، نوعی حس تعددی در ما ایجاد می کند. اما نور و انعکاس آن، همچنین سایه و حرکت آن در امتداد سطوح بتن و دیوار، آرامش خاصی ایجاد می کند و بیننده را به سوی یک ندای درونی معطوف می سازد.
از دیدگاه دیگر، فضایی که از این دیوارها حاصل می شود، دارای جهت گیری قوی است. فرم های چهار گوش، دایره و مکعب، فرم های مرکزی هستند. به همین دلیل، همه چیز به سمت مرکز معطوف می شود. به عبارت دیگر، دارای هندسه ای یکنواخت و ساکن اند. پس هنگامی که فضا در این فرم ها قرار می گیرد، درون گرا می شود.

94- 1991
ایده : در این پروژه سعی شده است بین محوطه ی باز یک موزه ی ساحلی و میدانگاهی که تا جلوی دریا به سمت پایین می رود ، وحدت ایجاد شود
موزه سانتوری

92-1989
سویلا ( اسپانیا )
هدف طراحی غرفه ی ژاپن ، آگاه ساختن بازدید کنندگان از زیبایی شناسی سنتی ژاپن بود که به ساده گی و بی آلایشی اهمیت می دهد . در این بنا ، سعی شده است تا فرهنگ ساختمان سنتی ژاپن نشان داده شود
غرفه ی ژاپن ، اکسپو 92

2002-1999
تکزاس –ایالات متحده
ایده : ایجاد یک رابطه ی بهینه بین ساختمان جدید و بنای کیمبال از این رو بر آن شدند محیطی روستایی بیافرینند.
موزه ی هنرهای مدرن فورت ورث
موزه ی هنر معماری

خانه راو

نمازخانه کوه روکو(کلیسای باد)

معبد آب

خلاصه مطالب
معماری الگویی پویاست.یک ساختمان طبیعتا حرکت نمی کند، ولی زمانی که مردم در امتداد مسیری حرکت به نظر می رسد. مردم با حرکت وتغییر نقطه ی دیدشان فرم کلی معماری را در ذهن مجسم می سازد .
ویژگی های شاخص معماری آندو :
نظم، مردم و احساسات انسانی است. بنابراین، فرم در مقابل فرم و فضا، داخل در برابر خارج و طیعت در برابر هندسه قرار می گیرد. به عبارت دیگر، معماری او حاصل ارتباطی است که بین این عناصر وجود دارد. برای آشنایی و شناخت بیشتر، کارهای آندو را بر اساس ساختار وکالبد به بخش معماری یگانه انگاری، دوگانه انگاری و کثرت گرایی تقسیم بنذدی می کنیم .
. – آندو از جذابیت فرم صرف نظر کرده وبر جذابیت فضا تاکید می کند
– معماری آندو را می توان در فرم ساده، فضای خالص و بیان بی طرفانه ی آن دانست .

-معماری آندو، معماری نفی و انکار است.فضای متمرکز(وحدت گرا) حاصل همین نفی است. در واقع، او جامعه ی مدرن وجهانی بودن را نفی می کند. نفی از نظر اجتماعی، به معنای حمایت از استقلال شخصی ورهایی از یکنواختی مدرن است. به عبارت دیگر، مرتبط با شخصی است که می خواهد به شکلی فردی زندگی کند
-اولین چیزی که آندو نفی کرده است، جامعه ی مدرن وارزش های مدرن است. به طور مثال آندو راحتی مدرن را نفی می کند و تلاش می کند تا ارتباط پویایی با جهان بر قرار سازد. اعتقاد او، راحتی انسان را آزار می دهد و باعث سستی و ضعف انسان می شود واو را در به کارگیری از قوه ی ادراک وفهم خود باز می دارد.
– اگر معماری، فقط منحصر به زیبایی باشد، نیرو و توانی نداشته باشد، هیچ نو کشش و احساسی نخواهد داست .
– آندو با نفی ستون، به دیوار رسید و در نتیجه، معماری او معماری دیوار است. این دیوارها، فضای داخلی خاصی ایجاد می کنند. بسته بودن دیوارها، فضا را ازصدای بیرون محفوظ می سازد و فضا، تسلیم سکوت می شود.وقتی شما با این دیوارها روبه رو می شوید، تصورات ویا حتی خودتان را بر روی آن پیدا می کنید و احساسات شما، به واسطه ی آن دیوارها خالص می شوید
– از جمله ویژگی های کارهای اولیه آندو،سادگی، خلوص، پاکی و سکوت می باشد. در مرحله ی بعد، باید به آنها جاذبه، کشش وگیرایی نیز اضافه کرد.باید تاکید کرد که آنچه گفته شد، نشان دهنده ی اهمیت دادن به فضا است تا فرم.

– وضعیت بیرون گرای خارجی محض که هدف او بود، به گونه ای افراطی در تمام جهات گسترش می یافت. پروژه ی آندو، از مقیاس کوچک به سمت مقیاس بزرگ میل کرد. بنابراین، پروژه های او از خانه های خصوصی به فضای فرهنگی عمومی تبدیل شد. سپس سایت ها و فضاهای طراحی او، به طرز فزاینده ای از فضاهای طبیعی انتقال یافت.فضاهای طبیعی- که در طرح ها اجرا می شد- معماری او را تحت تاثیر خود قرار داد .
– برخلاف ساده ی معماری آندو، فضا و زمان در جهات مختلف پویایی می یابند. به گونه ای که یاد آور نظریه ی نسبیت گرایی است و در واقع، شور و هیجان معماری آندو است که به آن شخصیت می بخشد. باید خاطر نشان کرد که معماری گذشته آندو، معماری محبوسی بود ذهن افراد در آن فضاها محبوس می شد و فضا را به زندان تبدیل کرد. برای غلبه به این حصار باید اسطوره ی عمق واین ایده که حقیقت در عمق فضا پنهان شده،کنار می رفت. در نتیجه،فضای داخل اهمیت خود را از دست داد وفضای پویایی بیرون جایگزین آن شد.در پایان باید اشاره کرد که معماری آندو سعی دارد به حداکثر پویایی، جنبش و رهایی دست یافت
– مصالح معماری آندو ،بتن خام ،خورشید، آسمان ، سایه و آب است.