تادائو آندو
در ۱۳ اکتبر ۱۹۴۱ میلادی در اوزاکای ژاپن دیده به جهان گشود، در سال ۱۹۶۰ م . به یک بکسر حرفه ای تبدیل شد. آندو معماری خودآموخته است . قبل از اینکه با جدیت به معماری روی آورد مدتی رانندهٔ کامیون و قبل از آن بوکسور بود. در سالهای ۶۹- م . تعالیم خود آموخته و غیر آکادمیک خود را به عنوان یک معمار با سفرهای آموزشی به اروپا، آمریکا و آفریقا و مطالعه بر روی خانه های فرانک لویدرایت و کارهای مدرنیسم قدیمی (کلاسیک) تکمیل کرد
تاداوآندو
از سال 1962-1969، در دهه ی 20 سالگی، آندو تصمیم به یادگیری خودآموز مستقیم معماری گرفت، که او را به خارج از ژاپن برای مشاهده ی معابد، مقابر و چای خانه ها، به اروپا، آفریقا و آمریکا برد. او معماری را با رفتن و دیدن ساختمان های واقعی و مطالعه ی کتاب هایی در مورد کارهای معمارانی از قبیل : لوکوربوزیه، میس ون در روهه، آلوار آلتو، فرنک لوید رایت و لویی کان یاد گرفت. وی قبل از بازگشت به اوساکا در سن 28 سالگی و باز کردن دفترش، به عنوان استادیار در دانشگاه های توکیو، هاروارد، کلومبیا بوده است. تقریباً همه پروژه های وی، از بتن عریان به عنوان ماده اولیه ساخته شده اند. او برای به دست آوردن بتن نرم تمیز و کامل برای ساختمان هایش، دقت زیادی در ساخت و قالب گیری فرم های بتنی می کرد. اکثر پروژه های آندو در ژاپن قرار دارند و به طور متمرکز در اوساکا، جایی که او به دنیا آمده بزرگ شده و هم اکنون زندگی و کار می کند. علاوه بر یک سری ساختمان های مذهبی، وی موزه ها، ساختمانهای تجاری که شامل ادارات، کارخانجات و مراکز خرید می باشد را طراحی کرده است. به هرحال خط مشی حرفه ای او با پروژه های مسکونی شروع شده.
کلیسای نور
کلیسای نور که گاهی کلیسای نورانی نیز خوانده می شود، توسط تادائو آندو طراحی و در سال ۱۹۸۹ در شهر ایباکی در اوزاکای ژاپن ساخته شده است. این کلیسا به کلیسای کوچک و خانهٔ وزیر که قبلا در محل وجود داشت اضافه شده است. کلیسا به شکل یک مکعب مستطیل (۶×۱۸×۶ متر) است که دیواری با زاویهٔ ۱۵º از آن عبور کرده و مکعب را به یک کلیسا و محوطهٔ ورودی تقسیم کرده است. نیمکت ها از داربست بکار رفته در ساختمان درست شده اند که به سمت محراب پایین می آیند. همانطور که در شکل دیده می شود، صلیبی در دیوار پشت محراب بریده شده است که هنگام صبح روشن می شود. (این دیوار رو به شرق است.)
موزه هنرهای معاصر فورت وورث
موزه هنرهای معاصر فورت وورث (به انگلیسی: Fort Worth Museum of Modern Art) یکی از موزه های مشهور ایالات متحده آمریکاست.
موزه هنرهای مدرن فورت وورث
موزه هنرهای مدرن فورت وورث واقع در تکزاس و در نزدیکی موزه کیمبل اثر برجسته لویی کان واقع شده است. این موزه یکی از بزرگترین کارهای خارجی تادائو آندو به شمار می رود. بتن، شیشه و آب باز هم از عناصری هستند که آندو آن را در کمال زیبایی خود به نمایش گذاشته است.
دیوارهای سایت وظیفه به تاخیر انداختن کشف ساختمان را توسط مخاطب موزه دارند. آندو مخاطب موزه را در فضایی آرام و نورانی قرار می دهد و فضایی غنی از پرسپکتیوها و بازتابها را به او نشان می دهد. طراحی این موزه به صورت خطی شکل گرفته است و با تکه تکه کردن ساختمان مجموعه ای از مکعب ها را به نمایش می گذارد، این همان راه کار لویی کان برای موزه کیمبل بود. با این کار آندو سعی داشته تا به موزه کیمبل که در مجاورت خود قرار داشته پاسخی مثبت بدهد.
نکته مهم در این نوع از طراحی خطی، این است که معمار فرم را برای بسط و گسترش به یک سمت باز گذاشته است.
فضای مینیمالیستی، استفاده از سطوح هندسی ساده، و انعکاس حجم بنا به آب از خصوصیات آثار آندو به شمار میرود که باز هم در جهت ایجاد فضایی آرام، احساس انسانی و فضایی نورانی به نمایش در آمده اند.
موزه هنرهای مدرن فورت وورث
موزه هنرهای مدرن فورت وورث
موزه هنرهای مدرن فورت وورث
موزه ی دریایی
طبیعت ابوظبی، منظر و سنت دریانوردی الهام بخش ایده معماری در موزه دریایی است. این معماری زیبا با یک فضای منحصر بفرد، حجم سادهای است که از نیرو و سیالیت باد ابوظبی شکل گرفته است وبه نوعی پیکرهای است که باد آن را تراشیده است. تودهای مجرد، توقفگاهی تنها، همچون دروازهای که از محوطه پهناور آبی بالا آمده است، فضایی که رویارویی میان دو جزء مهم منظر شهر فرهنگی را معنا میبخشد، صحرا و دریا. با این سطح بازتابگر، محوطه آبی بهطور بصری، سایت و دریا را در هم ادغام میکند و جنبه دریایی موزه را قوت میبخشد. داخل بنا شبیه به کشتی است، رمپها، عرشهها و سطوح معلق، بازدیدکنندگان را بهطور سیال به نمایشگاه هدایت میکنند و صدای آنها در موزه طنین میافکند و تجربهای از گالریهای پویا به دست میآید. لنچها (کشتیهای یک دکلی عربی) بر فراز فضای خالی(Void) در داخل بنا، معلق قرار گرفتهاند و به خلق یک تجربه بصری قوی بوسیله بازگویی موضوعات پی در پی و معماری موزه به عنوان یک تمامیت، کمک مینمایند. در زیرزمین، فضای ثانویهای با یک سرسرای پذیرش و یک آکواریوم بزرگ وجود دارد. لنچهای سنتی بر فراز آکواریوم معلق بوده و از زوایای مختلفی قابل دیدن هستند. برای تاکید بر سادگی اما در قالبی قدرتمند، منظر اطراف بنا به صورت شبکه سازماندهی شده است. خطوطی از درختان، جلوخان سایت را تشکیل میدهند و واحهای همانند یک مرز و حریم را ایجاد میکنند و این امکان را به بازدید کنندگان میدهند که به آهستگی از میان شهری پویا گذر نموده، به سکون برسند و با تفکری عمیق فضاهای موزه را ادراک نمایند. ایده حجمی ساده با فضای منحصر بفرد حکاکی شده، هدف دارد در یک اشاره و حرکت موزهای را که به تنهایی سرگذشت و ماجرای معماری را میسازد، خلق نماید
موزه ی دریایی
معبد آب
۱۹۸۹-۹۱ جزیره آواجی تپه ای در جزیره آواجی با دیدی وسیع به خلیج اوزاکا محل قرارگیری "هومپوکوجی" معبد اصلی و جدید فرقه "شینگون بادیست" می باشد. سالن این معبد در داخل زمین زیر یک استخر بیضی شکل بزرگ پر از نیلوفرهای آبی قرار دارد. راه ورود به سالن پلکانی است که از روی سطح آب شروع می شود و به نظر می رسد که بازدید کنندگان را به زیر آب می کشد. این سالن از یک اتاق گرد با یک شبکه بندی از ستونهای چوبی تشکیل شده که درون محوطه ای مربع شکل قرار گرفته است. فضای داخلی سالن و ستون ها به رنگ قرمز است. این رنگ در پایان روز هنگامی که تابش قرمز غروب فضا را پر می کند و سایه های بلند ستون ها را به درون حجم زیر زمینی می اندازد به رنگ قرمز پر رنگ در می آید. طرح معبد رشته ای از تجربیاتی را که بر زندگی روزمره فائق آمده اند را خلق می کند. تادائو آندو را نیز می توان یکی از پیروان مکتب ارگانیک نامید. مکتبی که کسانی مثل فرانک لوئید رایت و سانتیاگو کالاتراوا نیز هر کدام به نوعی پیرو فلسفه کاری آن بوده اند. چیزی که آندو را از آنها جدا می کند نگرش شرقی و مبانی نظری آن است و احترام به انسان و طبیعت پیرامون او. آندو مخاطب خود را با گذراندن از دیوارهای منحنی شکل و بلند به حوض بزرگی می رساند که راه ورود به اتاق اصلی از دل آن می گذرد. مقصد آخر اتاقی مربع شکل با ستونهای چوبی و رنگی قرمز است. این روند و مسیر حرکت را می توان از طور دیگر نیز بررسی کرد: تادائو آندو انسان تنها را پس از گذراندن از احساسات شخصی (دیوارهایی منحنی) به عقلانیت می رساند (اتاق مربع با رنگ قرمز) عقلانیتی که در سایه تفکر شرقی پی ریزی می شود. این مسیر از دل طبیعت شرقی می گذرد خاک (کف زمین دیوارها) باد (بین دیوارها) آب (حوض وسط) و نور (در تالار اصلی). آندو با آموزه های شرقی خود طعریفی دوباره از انسان طبیعت و معماری را در دنیای مدرن و صنعتی نشان می دهد. حالا تصور کنید مسجدی با این مشخصات (زیر زمین) ساخته بشه که به جای گنبد حوض بزرگ آب در سقف خودش داره و رنگ آبی گنبدش رو از آب می گیره. خدا چه رنگی داره؟
تصاویری از معبد آب
Ito Housing
خانه ایتو – تادائو آندو
خانه ایتو از سری خانه هایی هست که تادائو آندو (معمار خود آموز ژاپنی) در سالهای اولیه کار خود آن را طراحی کرده است. چیزی که این خانه را از سایر خانه های آندو متمایز می کند استفاده از سیستم مدولار ژاپنی یا همان کن (استفاده از تاتامی مستطیلی با نسبت ۱ به ۲ به عنوان مقیاس ) می باشد.
این سیستم مدولار ژاپنی به خوبی در پلان . نما و حجم بنا قابل لمس است. این ساختمان نمونه خوبی از استفاده کن در ساختمانهای جدید ژاپن می باشد.
Ito Housing
موزه سانتوری توکیو کاری از تادااو آندو
اسکیس های تادائو آندو (طراحی مرکز هنر های معاصر در ونیز )
سایر کارهای تادائو آندو
Azuma House
Azuma House
B-LOCK-KITAYAMA
Chikatzu Asuka Historical Museum