بررسی معماری پروژه موزه Ibere Camargo
معمار-چالش طراحی
"آلوارو سیزا" معمار پرتغالی، با تجربه سی ساله در معماری، طراح پروژه موزه ایبره کامارگو می باشد؛ که در سال 2005 ساخت این بنا را آغاز کرد. بزرگترین چالش آلوارو سیزا، غیرعادی و باریک بودن سایت این پروژه بود. سایتی که در حاشیه خیابان و با منظری فوق العاده از رودخانه "گوایبا" شهر پورتو آلگری کشور برزیل می باشد.
راهکارهای حل چالش طراحی
پروژه موزه Ibere Camargo به دلیل زمین های پیچیده و ابعاد محدود، آلوارو سیزا تصمیم گرفت موزه را عمودی طراحی کند و از طبقات زیرین برای پشتیبانی عرصه های سالن نمایش و کتابخانه بهره ببرد. طبقات همکف، و اول تا سوم ساختمان به فضای نمایش آثار موزه اختصاص یافته اند. ایده ایجاد مسیر از طریق یک رمپ صاف و مستمر در فضا نمایشگاه، بخشی از نمای ساختمان را تشکیل داده است که از حجم اصلی ساختمان جدا شده و بخشی از کابلد ییرونی را تشکیل داده است.
ویژگی معماری
از آنجا که محیط کافی برای دور زدن فضاهای خلاء و غلبه بر ارتقاع نسبت به شیب وجود نداشت، سیزا یک طراحی زیگزاگی هوشمندانه و منحصربه فرد طراحی کرد که رمپ با مجموعه سازگار باشد، که یکی از آنها خارج از بنا و دیگر با فرم داخل ساختمان تعبیه شده است. ترکیب فضاهای پر و خالی موزه نبوغ معمار را نشان می دهد. برش های دقیق و تقسیمات فضایی، چشم انداز ساختمان را بی نظیر ساخته و وقتی از هر زاویه به موزه نگاه می کنیم، انگار به مکانی جدید و کشف نشده طرف شده ایم. این ساختمان بسته در نگاه اول بیننده را به خود جذب می کند، و تبدیل به ساختاری شده که محیط اطراف خود را احیا کرده است. موزه Ibere Camargo به ما نشان می دهد که سخت ترین کار این است که همیشه پیچیدگی و سادگی را در کنار هم داشته باشیم.
چیدمان فضای داخلی
سیزا می نویسد: "موزه به دلیل شیب تند زمین، بصورت ساختاری عمودی طراحی شده." بنابراین او فضاهای نمایشگاهی را در سه طبقه پیرامون یک آتریوم مرکزی بلند سازمان دهی کرد و کافی شاپ و فضاهای خدماتی دیگر نظیر فضاهای آموزشی را در یک جفت ساختمان فرعی الحاقی قرار داد. انبار، بایگانی ها و یک سالن سخنرانی کوچک این دو بخش اصلی و فرعی را به هم متصل می کند. یافتن فضایی برای پارکینگ بسیار دشوار بود و در انتها، سیزا توانست کارفرما و مسئولین شهری را برای ساخت یک پارکینگ با ظرفیت 100 اتومبیل در زیر خیابان مجاور پروژه متقاعد کند.
دستک هایی کنسول شده بر روی میدان (پلازا) کوچکی در مقابل ورودی، فضای نسبتا محصوری ایجاد کرده است. این پلازا که به سمت کافی شاپ و ساختمان کارگاه آموزشی کشیده می شود، توسط رامپی با پیاده رو ارتباط برقرار می کند و با فضای شهری در می آمیزد. فضای پلازا با سه بازوی بتنی که از طبقات دوم، سوم و چهارم ساختمان منشعب می شوند به صورت یک فضای عمومی مرتفع رو باز تعریف می شود. بازوها که رامپ های بین طبقات گالری ها را در خود جای می دهند گویی پلازا را در آغوش می کشند، بی آنکه تماسی با آن داشته باشند.
درون موزه، سیزا یک وید چند طبقه ای جانمایی کرده است که به عنوان یک آتریوم مرکزی عمل می کند.
نورگیری
درضمن تنها چند پنجره محدود در طول مسیر رامپ ها و کریدورها تعبیه شده است که دیدهای قاب بندی شده و دقیقی از رودخانه و فضای خیابان ارائه می کنند. رامپ های سیال بنا دیدگاه سیزا نسبت به معماری به مثابه حرکت و سفر را عینیت می بخشد.
https://www.arthut.ir/museum/1076-ibere-camargo-museum.html
https://www.arel.ir/fa/News-View-7721.html
http://arthut.blog.ir/1396/09/25/ibere-camargo-museum