بسم الله الرحمن الرحیم
اختلال اتیسم
Autism Disorder
تاریخچه
اتیسم (Autism) از واژه یونانی " اتو " به معنی "خود" مشتق شده و نشانگر احساس انزوای شدید و جدایی از دنیای پیرامون است (کینان و همکاران ، 2007). در منابع متعدد و دقیق، واژه اتیسم به معنی امروزی برای اولین بار در سال 1943 توسط لئوکانر، در بیمارستان هاپکینز از طریق توصیف خصوصیات رفتاری 11 کودک درخودمانده، به کار رفت. کانر متوجه شد که دامنه این اختلال وسیع تر از آن است که تاکنون تصور می شد و به اشتباه تحت عنوان نارسایی ذهنی یا اسکیزوفرن تشخیص داده می شدند.بعد از مطالعات متعدد معلوم شد که اختلال اتیسم و اسکیزوفرنی، اختلال های روانی کاملا مجزا هستند(کاپلان و سادوک،2007). کانر معتقد بود که دو نشانه مرضی یعنی : احساس تنهایی شدید و اشتغال ذهنی مفرط نسبت به حفظ یکنواختی، برای تشخیص اتیسم ضروری است.
مقدمه
اتیسم (درخودماندگی) به عنوان یک سندرم رفتاری، عبارت است از : ناتوانی تحولی طولانی مدت، که موجب اختلال در کارکرد عصبی فرد مبتلا می شود و به طور معناداری بر ارتباط کلامی / غیر کلامی و تعامل اجتماعی تاثیر می گذارد. این اختلال در طول سه سال نخست زندگی کودک پدیدار می گردد. کودکان مبتلا، فاقد توانایی استفاده از زبان به عنوان ابزار برقراری ارتباط با دیگران هستند. اختلال اتیسم یکی از پنج اختلال عصب تحولی در طیف اختلال های فراگیر رشدی است و دارای مشخصه های نقص در ارتباط و تعاملات اجتماعی همراه با سرگرمی ها، علاقه مندی ها و الگوهای رفتاری محدود ، یکنواخت و تکراری می باشد. هسته مرکزی اختلال در درخودماندگی، اختلال در ارتباط است.
میزان شیوع
فراوانی این اختلال را از بین 2 تا 5 نفر در هر 10000نفر تا10تا 20نفر در هر10000نفر تخمین زده اند. فراوانی آن در پسرها 4 تا 5 برابر بیشتر ازدختران است. در صورت بروز در دخترها علائم شدیدتر است، بدین معنا که اگر بهره هوشی از 35 کمتر باشد فراوانی اختلال دردختران بیشتر است و چنانچه هوشبهر بالاتر از این حد باشد با فراوانی بیشتر اختلال در پسران مواجه هستیم. علت ارتباط بین جنسیت و هوشبهر هنوز شناخته نشده است.
5
نشانه های اتیسم در سنین مختلف
نشانه های اولیه(شیرخوارگی) : هرچند بسیاری از نشانه های دلالت کننده بر وجود اختلال اتیسم از سنین 18 ماهگی تا 6 سالگی به وضوح آشکار می شوند، اما ممکن است بسیاری از آنها در سنین 12 تا 18 ماهگی و یا قبل تر از آن آشکار می شوند. برخی از این نشانه ها در زمینه های مختلف به شرح زیر می باشد :
مهارت های ارتباطی :
تا 12 ماهگی هنوز در آنها ژست هایی از قبیل چنگ زدن، اشاره کردن و تکان دادن دست مشاهده نمی شود.
تا 16 ماهگی هنوز قادر به بیان یک کلمه نمی باشند.
تا 24 ماهگی هنوز قادر به بیان عبارت های دو کلمه ای نیستند.
نشانه های اتیسم در سنین مختلف
نشانه های اولیه(شیرخوارگی) :
مهارت های اجتماعی :
لبخند اجتماعی و حالت انتظار برای در آغوش گرفته شدن در برخورد با دیگران در آنها وچود ندارد.
تماس چشمی غیر عادی یا کمتر از حد معمول در آنها آشکار است.
زل زدن، برگرداندن سر، تعقیب دیگران و تولید صداهایی از سر هیجان در آنها مشاهده نمی شود.
نشانه های اتیسم در سنین مختلف
نشانه های در سنین پیش از دبستان :
در زمینه رفتاری :
بدون دلیل آشکار می خندند و یا گریه می کنند.
دلبستگی های غیر معمول، مانند علاقه افراطی به یک موسیقی یا اسباب بازی و یا وسیله ای خاص در منزل، و انجام رفتارها و حرکات کلیشه ای مانند تکان دادن بدن.
در انطباق با تغییرات محیط، مانند تغییر مکان غذاخوردن، مکان خوابیدن و یا طراحی داخل منزل مقاومت می کنند.
بی قراری و بیش فعالی دارند.
نشانه های اتیسم در سنین مختلف
نشانه ها در سنین پیش از دبستان:
در زمینه مهارتهای ارتباطی و زبان :
در 12 ماهگی وقتی که او را با نام صدا می زنند پاسخ نمی دهد.
در 18 ماهگی هنوز فاقد گفتار است و یا به خوبی با کودکان همسن و سال خود صحبت نمی کند.
در 24 ماهگی قادر به بیان عبارات دو کلمه ای نیست.
در انجام و درک ژست ها و اشارات مشکل دارد.
نشانه های اتیسم در سنین مختلف
نشانه ها در سنین پیش از دبستان :
در زمینه مهارت های اجتماعی :
پاسخی به لبخند والدین و یا دیگر نزدیکان نمی دهد.
علاقه ای به ارتباط و بازی با کودکان دیگر نشان نمی دهد.
فاقد هیجانات مثبت و لذت بردن می باشد.
اغلب در دنیای خود به سر می برد.
نشانه های اتیسم در سنین مختلف
نشانه ها در سنین پیش از دبستان:
در زمینه بازی :
آغازگر فعالیت یا بازی با دیگران نیستند.
با ابزارهای مشخص و محدودی بازی می کنند.
فاقد قدرت تخیل در بازی بوده و یا به میزان اندک از آن استفاده می کنند.
به جای استفاده از کل یک وسیله بازی، تنها با اجزاء آن بازی می کنند.
نشانه های اتیسم در سنین مختلف
نشانه ها در سنین پیش از دبستان :
در زمینه حسی :
به صورت غیر معمول دست ها ویا انگشتان دست را حرکت می دهند.
واکنش های غیر معمول( شدید، خفیف یا عدم واکنش) به محرک ها دارند مثل نور، صدا، حرکت و …
نشانه های اتیسم در سنین مختلف
نشانه ها در سنین مدرسه :
مهارت های اجتماعی:
علاقه به بازی با دیگران نشان نمی دهند.
به سادگی و خیلی زود توسط دیگران تحت فشار قرار می گیرند.
رابطه طبیعی و نرمال با بزرگسالان ندارند. ممکن است هیچ گونه رابطه ای با دیگران نداشته باشند و یا به طور افراطی اصرار به تماس حسی و لمسی با آنها داشته باشند.
نشانه های اتیسم در سنین مختلف
نشانه ها در سنین مدرسه :
مهارت های ارتباطی و زبانی:
هنگام صحبت کردن صداهای غیرمعمول ایجاد می کنند.
به جای پاسخ به صحبت دیگران، لغات و یا عبارات آنها را تکرار می کنند(پژواک گویی).
ضمیر را به صورت معکوس استفاده می کنند؛ مثلا نسبت دادن "شما" یا "او" به خود.
از زبان استفاده محدود می کنند؛ به عبارتی از عبارات و لغاتی در مورد آنچه به آن نیاز دارند، استفاده می کنند.
نشانه های اتیسم در سنین مختلف
نشانه ها در سنین مدرسه :
علاقه و رفتار :
از حضور در فضاهای بزرگ بازی اجتناب می کنند( مثلا در حاشیه زمین بازی باقی می کنند).
انطباق با تغییرات ایجاد شده در فعالیت های روزانه و یکنواخت که گاه برای سایر کودکان لذت بخش است، برایشان دشوار است.
نشانه های اتیسم در سنین مختلف
نشانه ها در نوجوانی :
تعاملات اجتماعی :
علاقه کمی به تعامل با دیگران دارند، در بسیاری از مواقع تعامل با همسالان، آنها را دچار اضطراب می کند و از تعامل با یزرگتر ها و کوچکترها احساس ایمنی بیشتری می کنند.
در افکار و احساسات و عواطف خود نسبت به دیگران ضعیف عمل می کنند.
ممکن است با دیگران رفتار پرخاشگرانه داشته باشند.
درک ضعیفی از قصد و نیت دیگران در تعاملات اجتماعی با خودشان دارند.
در تعامل با دیگران به میزان کم از تبسم، خندیدن و تماس چشمی استفاده می کنند.
درک ضعیفی از ایماها و اشارات دارند.
نشانه های اتیسم در سنین مختلف
نشانه ها در نوجوانی :
حوزه کاوش هایی جنسی :
بسیاری از نشانه های جنسی ممکن است برایشان فاقد معنای هیجانی باشد.
ممکن است به رفتار خودارضایی در جمع اقدام کنند.
ممکن است نتوانند کاوش های جنسی را با پختگی و هوشمندی انجام دهند.
نشانه های اتیسم در سنین مختلف
نشانه ها در نوجوانی :
در زمینه خودآگاهی :
برخی از آنها به تفاوت خود با دیگران آگاه هستند، اما نمی دانند چگونه باید با این تفاوت ها تطبیق پیدا کنند، در نتیجه یا از احساس افسردگی و احساس فقدان رنج می برند و یا آشفته، عصبی و پرخاشگر می شوند.
برخی به تفاوت با دیگران آگاه اند، اما نمی دانند چگونه با این تفاوت ها تطبیق پیدا کنند؛ در نتیجه یا از افسردگی و احساس فقدان رنج می برندو یا آشفته، عصبی و پرخاشگر می شوند.
نشانه های اتیسم در سنین مختلف
نشانه ها در نوجوانی :
در حوزه دانش :
در فهم مفاهیم عینی، قواعد و فرایندها، حافظه طولانی مدت و توانایی تفکر در یک طریق بینایی، از مهارت خوبی برخوردارند.
ممکن است درباره موضوعات علمی خاص و به ویژه مورد علاقه شان بسیار صحبت کنند که این امر در ابتدا برای دیگران ممکن است جالب یاشد ولی بعد خسته کننده می شود.
راهبردهای درمانی
تـاکنون هیچگونه درمان خاص و قطعی برای اوتیسم پیـشنهاد نـشده اسـت. آنچه مسلم است،این است که تـصمیم گیری ها بـرای درمان همیشه باید به طور انفرادی پس از یک سنجش جامع و بر مبنای آنچه برای کـودک مـناسب است،صورت گیرد. با وجـود، مـقاومت کودکان اوتـیستیک نـسبت بـه درمان، شیوه های رفتار درمانی به عـنوان یـکی از مناسب ترین روش ها به کار می رود. فنون تغییر رفتار که توسط یک درمـانگر طـرح می شود می توانند در کنترل مشکلات افراد مـبتلا به اوتیسم کمک شـایانی بـکند.
راهبردهای درمانی
علایم اوتیسم شامل دو دسته ی بـزرگ (فـزونی های رفتاری، کمبودهای رفتاری) است.
فزونی های رفتاری شامل رفتار خودجرحی، رفتار خودتحریکی و رفتار مـخرب اسـت، حال آنکه کمبودهای رفتاری شـامل تـکلم، تـوجه، انگیزش و رفتار اجـتماعی اسـت. کنترل و درمان هرکدام از ایـن عـلایم مبتنی بر روش های رفتاری ویژه ای است. رفتار درمانگران برای کـنترل رفـتارهای خودجرحی، خودتحریکی و رفتارهای مخرب روش های زیـر را بـه کار مـی برند:
خـاموشی:کـمترین مداخله درمانی خاموشی اسـت. این روش شامل برداشتن تقویت(مانند توجه) به دلیل رفتار نامطلوب است.
راهبردهای درمانی
تنبیه: در استفاده از تنبیه، مـحرک نـاخوشایند به طور مشروط به کار گرفته مـی شود. روشـ های تـنبیهی بـسیار بـا احتیاط باید بـه کـار گرفته شوند. این روش ها نتایج فوری به دنبال دارند و در مواردی می توانند تجویز شوند که خودجرحی شـدید اسـت و بـاید به سرعت متوقف شود.
تصحیح مفرط: ایـن روش ایـجاب مـی کند کـه کـودک درصـورت بروز رفتار خودجرحی، یا تخریبی به رفتارهای خسته کننده و پرتقلا مشغول شود. به عنوان مثال کودک در صورت سیلی زدن به صورت خود، وادار به زدن دست ها به هم برای 5 بـار می شود.
راهبردهای درمانی
تقویت افتراقی رفتارهای دیگر: در این روش تقویت کننده مثبت زمانی عرضه می شود که کودک به انجام هرگونه رفتاری به جزء رفتارهای خودتحریکی،خودجرحی و رفتارهای مخرب مـی پردازد. بـنابراین رفتارهای مناسب، تقویت و سایر رفتارهای مخرب تضعیف می شود .
کنترل محرک: در این روش موقعیت هایی که باعث برانگیخته شدن رفتار نامطلوب می شود، شناسایی می شوند و برای حذف این رفتارها، به تدریج تغییر مـی یابند. بـه عنوان مثال: درمانگر مشاهده می کند که رفتارهای نامطلوب کودک در روبه رو شدن با تکلیف های دشوار افزایش می یابد. درواقع رفتارهای نامطلوب توسط تکلیف های دشوار فـراخوانده مـی شود.
راهبرهای درمانی
استفاده از تقویت کننده های جدید و برجسته:
تقویت کننده های حسی یا ادراکی فراهم شده از راه خودتحریکی کودکان اوتیستیک تقویت کننده های بسیار قدرتمندی هستند.در این روش مـحرک حـسی ترجیحی بـرای هر کودک مشخص می شود و سپس به عنوان یک تقویت کننده برای پاسخدهی به یک تکلیف یادگیری مورد اسـتفاده قرار می گیرد. به عنوان مثال:در صورت پاسخ صحیح،عرضه ی اندکی از رویـداد حـسی و تـرجیحی (موسیقی) انجام می گیرد.
راهبرهای درمانی
اجازه دادن به کودک اوتیستیک برای کنترل داشتن بر موقعیت یادگیری :
مشخصا ، با دادن حق انـتخاب بـه کودکان اوتیستیک مانند انتخاب موضوع بحث، نوع بازی، نوع تکلیف و یا فعالیت های مـورد اشـتغال، مـی توان علاقه و انگیزش آنها را افزایش داد.
راهبرهای درمانی
تلفیق کودکان اوتیستیک با همسالان عادی در محیطهای طبیعی: معمولا، همسالانی مـناسب از لحاظ اجتماعی آموزش داده می شوند که برای مثال با گفتن "بیا بازی کـنیم " و قرار دادن یک اسباب بازی در دسـت کـودک اوتیستیک تعامل هایی را آغاز کنند. استفاده از این قبیل انواع واسطه شدن همسال در تعامل های اجتماعی، افزایش زیادی را در رفتار مثبت اجتماعی کودکان اوتیستیک به دنبال داشته است.
روش های درمانی غیردارویی
1. داستان های اجتماعی :
داستان های اجتماعی یکی از آن روش هایی است که در زمینه درک عوامل اجتماعی به کودک اتیستیک کمک می نماید. این داستان ها به شکل اول شخص نوشته و به منظور آموزش مهارت های اجتماعی ارائه می شوند و به کودکان کمک می کنند که چگونه احساسات، نیات، منظور و برنامه های دیگران را درک کند.
روش های درمانی غیردارویی
2. تعامل همه جانبه :
برای رشد مهارت های ارتباطی به خصوص افراد بسیار منزوی و دارای رفتارهای تکراری و کلیشه ای، این روش بسیار مناسب است. هدف اصلی روش تعامل همه جانبه ورود به دنیای ذهنی فرد اتیستیک با انجام حرکات آیینه ای است یعنی تقلید بی نقص رفتارهای حرکتی و آوایی فرد اتیستیک توسط مربی به منظور ایجاد تعامل رضایت بخش می باشد که موجب بهبود نسبی رفتارهای پایه مثل ارتباط چشمی، خیره شدن، لبخند زدن و آواسازی می شوند که خود این رفتارهای پایه زمینه ای برای یادگیری سایر مهارت های ارتباطی و اجتماعی می شوند.
روش های درمانی غیردارویی
3. یکپارچه سازی حواس :
این روش که می تواند به شکل بازی درمانی، کاردرمانی و یا گفتاردرمانی انجام شود، به کودک کمک می شود تا بهتر از اطلاعات حسی بهره ببرد. ذکر برخی از تمرین ها : نگاه مستمر به طیف های مختلف نور(اتاق تاریک)، پریدن در جهات مختلف، گوش دادن به موسیقی با فرکانس های مختلف، غلط خوردن بر روی انواع مختلف بافت ها، استشمام انواع بوها، تجربه انواع مزه ها و …
روش های درمانی غیردارویی
4. سان – رایز : این برنامه از سال 1983 تهیه شد. این برنامه ی خانگی را در اختیار صد ها خانواده ی دیگر و حتی افراد حرفه ای درمانگر اتیسم در سراسر دنیا قرار داده اند. در روش سان-رایز،«والدین» درمانگران اصلی و شکل دهنده به برنامه ی آموزشی هستند. در این برنامه به والدین آموخته می شود که به کودک خود عشق بورزند،به او احترام بگذارند و او را «آنچنان که هست» بپذیرند، تا از طریق این پذیرش کودک خود را به برقراری رابطه ای دو جانبه در محیط آرامش بخش خانه تشویق کنند. تعلیم و آموزش این برنامه در «مرکز درمانی اتیزم امریکا» در شفیلد و ماساچوست همانند دیگر مراکز آموزشی خارج از امریکا صورت می گیرد.
روش های درمانی غیردارویی( سان – رایز)
برنامه آموزشی سان – رایز مشتمل بر سه بخش است:
1. شروع برنامه ی آموزشی سان- رایز :
شامل یک دوره ی آموزشی به مدت یک هفته برای والدین و درمانگران. آنان در این دوره ی کوتاه مراحل اساسی و روش های لازم برای انجام برنامه ی آموزشی سان-رایز را فرا می گیرند.گذراندن این دوره پیش نیاز مراحل بعدی است.
روش های درمانی غیردارویی( سان – رایز)
2. اجرای برنامه ی آموزشی سان-رایز به طور پیشرفته :
این مرحله نیز در طول یک هفته انجام می شود و به معرفی روش های خاص و چالش های تجربه شده در برنامه های آموزشی خانگی مختلف می پردازد. همچنین در طول این مرحله،مربیان به تقویت روحیه و توان والدین می پردازند و آنان را در برنامه ریزی ویافتن اهداف مشخص برای کودکشان یاری می دهند.
روش های درمانی غیردارویی( سان – رایز)
3. اجرای متمرکز و قسمت اصلی برنامه ی آموزشی سان-رایز:
این مرحله مهمترین قسمت برنامه است که در طول یک هفته انجام گرفته و علاوه بر والدین شامل فرزندانشان نیز می شود.مربیان برنامه آموزشی، هشت ساعت در روز به آموزش کودک می پردازند و همچنین با استفاده از یافته های خود در هنگام آموزش کودک ،به راهنمایی والدین او برای دستیابی به اهداف تعیین شده برای کودک مشغول می شوند. علاوه بر آنچه ذکر شد،موسسه ی سان – رایز به انجام مشاوره ی تلفنی و آموزش از طریق نوار ویدئویی نیز می پردازد تا بدین وسیله برای والدین و مربیان،حداکثر بازده در کار با کودکان اتیستیک را فراهم کند.
روش های درمانی غیردارویی
استفاده از مدل: A-B-C
این مدل مبتنی بر روش شـرطی سازی کنشی است . به طوری که پس از صادر شدن رفتار از سوی جاندار محرک مطلوبی به او ارایه می دهند، این امر باعث افزایش احتمالی بروز آن رفتار می شود. مرحله: A در این مرحله، درمانگر از کودک انجام فعالیتی را درخواست مـی کند. مـرحله : B پاسخ از ناحیه کودک داده می شود که می تواند شامل انجام عمل خواسته، عدم پیروی و یا واکنش منفی از سوی کودک باشد.
روش های درمانی غیردارویی
مدل A-B-C :
مرحله: C واکنش درمانگر که پیوستاری از ارایه پاداش، نادیده گرفتن رفتار و واکنش منفی از سـوی درمـانگر را شامل می شود. در این روش، تاکید بر اکتساب رفتارهای جدید است. زیرا هنگامی که کودک رفتارهای مثبت و سازنده ای را در خزانه رفتاری خود داشته باشد، رفتارهای منفی با فراوانی کمتری اتفاق می افتد. هـمچنین، درمـانگران آموزش داده می شوند که بعضا رفتارهای کودک نادیده گرفته ولی رضایت خود را از رفتارهای مثبت، به وسیله ی استفاده از تقویت کننده ها یا پاداش هایی که به دقت انتخاب شده اند، اعلام کنند.
سبب شناسی اختلال اتیسم
علت اتیسم به روشنی معلوم نیست.نظریه های ابتدایی در مورد این اختلال،نقش بـیشتری را بـرای عوامل روان شناختی قائل بودند.ولی امروزه بیشتر جهت گیری ها بر عوامل زیست شناسی است . اینک مـروری اجـمالی،بـر این موارد خواهیم داشت. عوامل ژنتیکی: فول اثتاین و راتر(1990) در گزارش میزان انطباق نابهنجاری ها در دوقلوهای یـک تخمکی اوتیسم را 82 تا 86 درصد و در دوقلوهای دوتخمکی اتیسم،9 تا 10 درصد بیان کرده اند، که نشان دهنده ی مـبنای ژنتیکی اختلال است. هـمچنین ،چـندین اختلال ژنتیکی ویژه مانند نشانگان x شکننده،فنیل کتونوری با اتیسم ارتباط نسبتا بالایی داشته اند. به طوری که 8 درصد از کودکان اتیسم،مبتلا به نشانگان x شکننده می باشند (ماش و بارکلی،1996) مطالعه دیگر در این ارتباط نشان مـی دهد که بروز عوامل درهم شیران تقریبا 3 درصد است.این مقدار، تقریبا 50 برابر بیشتر از شیوع اوتیسم در جمعیت عادی است.
سبب شناسی اختلال اتیسم
عوامل بیوشیمیایی:
بیشترین پژوهش های انجام شده در این حوزه، بر انتقال دهنده های عصبی سروتونین مـتمرکز است. تحقیقات نشان می دهد که بین 30 تا 50 درصد افراد اوتیستیک، سروتونین اضافی دارند. معمولا سروتونین خون که در نوزادان بهنجار اندازه گیری شده طی دوران رشد کاهش می یابد، اما این روند در کودکان اوتیستیک مـشاهده نـمی شود .لذا با افزایش سروتونین در خون روبه رومی شوند.
سبب شناسی اختلال اتیسم
عوامل بیوشیمیایی :
عده ای دیگر از محققان، توجه خود را بر انتقال دهنده دوپامین متمرکز کرده اند. مایکلسن (1982) اظهار می دارد که انتقال دهنده دوپامین با حضور رفتارهای تکراری و قالبی در ارتباط اسـت. آرام بخش ها،سطح دوپامین را به وسیله ی بلوکه کـردن گـیرنده های دوپامـین کاهش می دهند و در نتیجه رفتارهای قـالبی در اشـخاص اوتـیستیک کاهش می یابد. برعکس ، داروهای محرک که سطح دوپامین را افزایش می دهد ، باعث افزایش رفتارهای قالبی در این افراد می شود(ماش و بارکلی،1996).
سبب شناسی اختلال اتیسم
عوامل مـربوط بـه سـاختار مغز:
مطالعات کاستلو نشان می دهد که کودکان اوتـیستیک کـاهش فعالیت EEG در ناحیه ی پیشانی و گیجگاهی نشان داده اند و این اختلاف در نیمکره ی چپ مغز، برجسته تر از نیمکره راست است. تعدادی از پژوهشگران ،اوتیسم را نـتیجه ی رشـد کـم و یا آسیب در نیمکره ی چپ که مرکز تکلم و تفکر منطقی اسـت، می دانند و دلیل می آورند که کودکان اوتیسم بیشتر از کودکان عادی چپ دست هستند، با گوش چپ به موسیقی گـوش مـی کنند و مـوسیقی را به صحبت ترجیح می دهند.
سبب شناسی اختلال اتیسم
عوامل خانوادگی: براساس مدل روانکاوی،اوتیسم در اثر پرورش نـامناسب و واکـنش شـدید کودک بر این ارتباط مخرب ایجاد می شود. در این مدل عقیده بر آن است که طـی دوره های حساس رشد کودک، والدین کودکان اوتیستیک به رفتار بهنجار کودک(شیر خوردن،تـوالت رفـتن)پاسـخ های نامناسب و بیمارگونه می دهند که منجر به بازداری هیجانی نوزاد می شود. بنابراین پیوند مادر – نوزاد عـقیم مـی ماند و مادر با طرد کردن نوزاد واکنش نشان می دهد. در چنین محیط تهدیدآور و طـردکننده ای،کـودک از والدیـن بیشتر دوری می جوید و به تدریج از بقیه جهان نیز کناره می گیرد و به این ترتیب اختلال اوتیسم به وجـود مـی آید.
سبب شناسی اختلال اتیسم
عـوامل پیش از تولد:
براساس مطالعات تی سای(1987) بالا بودن سن مادر(بالاتر از 35 سال)،خـونریزی در سـه ماهه ی اول بارداری،ابتلاء مادر به سرخجه، استفاده از بعضی داروها،از عوامل ایجادکننده اتیسم است. طولانی شدن مدت بـارداری تـا 42 هفته نیز از طرف بعضی از محققان عنوان شده است(ماش و بارکلی،1996).
اختلال آسپرگر
Asperger Disorder
آسپرگر
1- آسپرگرروانپزشک اتریشی در سال 1944 گروهی از کودکان را که دارای نشانه های مشابه به اتیسم کانر اما بدون تاخیر عقلی یا تاخیر معنادار زبان بودند ، توصیف کرد
2- رشد طبیعی تا حدود 3 سالگی.
3- مهمترین مشکل شان در قلمرو تعامل های اجتماعی است .
4- زبان بطور نسبی در حد بهنجار متحول می شود.
5- بهره هوش بهنجار یا نزدیک بهنجار است و هوشبهر کلامی اغلب بالاتر از هوشبهر غیرکلامی است.
6- هماهنگی های حرکتی تقریبا نارساست یعنی حرکتها ، شیوه راه رفتن فاقد مهارت یا نامعمول اند.
43
منابع
1. رافعی، طلعت(1392)،کودکان مبتلا به اتیسم.تهران: انتشارات دانژه.
2. رضایی، سعید(1393)؛ اختلال اتیسم: تبیین،ارزیابی،تشخیص و درمان.تهران:انتشارات آوای نور.
3. کراتوچویل،توماس آر؛ مورسین،ریچاردجی(1378)،ترجمه محمد رضا نایینیان. روانـ شناسی بـالینی کودک ، تهران:انتشارات رشد.
4. کمیجانی،مهرناز(1383)؛ نشانگان اوتیسم (در خودماندگی)، مجله تعلیم و تربیت استثنایی، شماره 37، صص 25- 18.