عکاسی خبری

موضوع: عکاسی خبری
گردآورنده:

سه تعریف رایج درباره عکاسی خبری وجود دارد:
هنری است که برای قصه گویی عکاسانه به کار گرفته می شود تا زندگی را مستند کند. پدیده ای جهانی است و به همه مربوط است و از محدودیت های زبانی و فرهنگی عبور می کند. فتوژورنالیسم ما را به عکس هایی ارجاع می دهد که یک داستان را بیان می کند؛ مثل عکس هایی که در رسانه های خبری می بینیم یا مجلات، گاه نامه ها یا هفته نامه ها. این عکس ها می تواند دربر گیرندهٔ عکاسی مستند، عکاسی تبلیغاتی، عکاسی در صحنه، عکاسی ورزشی، زندگی جاری، علایق انسانی و به تصویر کشیدن شیوه معاصر و رایج زندگی باشد. اما نکتهٔ مهم در این بخش این است که در فتوژرنالیسم روایت عکس مقدم بر قضاوت است، یعنی باید عکس، دیگران را به قضاوت بکشد، پس لازم است به عکاسان خبری گفته شود: سعی نکنید قضاوت خود را به عکس القا کنید. در فتوژرنالیسم، عنوان یا مضمون مقدم بر عکس است و باید به مخاطبان و بینندگان و کسانی که داوری می کنند کمک کند تا خودشان داستان یا ماجرا را کشف کنند.

ژورنالیسمی است که داستانی را از طریق تصاویر بیان می کند. می توان این طور برداشت کرد که در ذهن غربی ها، فتوژرنالیسم تک فریم نیست؛ به همین علت است که همیشه یک فیچر یا گزارش تصویری جداگانه دارند و یک تک فریم؛ که تک فریم در واقع اوج گزارش تصویری است.
تعریف آخری که از فتوژورنالیسم می توان عنوان کرد این است که گفته شود:شکلی ویژه از ژورنالیسم است که تصاویری را خلق می کند تا داستانی خبری را بازگو کند؛ هرچند معمولا این طور فهم می کنند که اصل بر تک فریم است، در حالی که اینطور نیست. در حالت عام تر هم به مطالب بسیار مهم و جدی که عکاسی شده است گفته می شود.

هدف اصلی عکاسی خبری (Photojournalism):
هدف اصلی ثبت اتفاقات خبری است ماموریت اولیه عکاس خبری تهیه تصویری است که کامل کننده یک گزارش باشد. هر چند یک عکاس حرفه ای می تواند تصاویر یک خبر را پیش از یک گزارشگر تهیه کند. تصاویر خبری تلاش می کنند تا با جلب نظر مخاطب، آنها را به دیدن و یا شنیدن باقی گزارش ترغیب کنند. اما در عین حال عکس خبری باید نماینده و شاهدی صادق در ماجرای اتفاق افتاده باشد. بنابراین برای عکاسان حرفه ای و مسئولین رسانه ها، هرگونه دستکاری و یا تغییر عکس در محدوده نکات غیر اخلاقی قرار می گیرد. مرامنامه های اخلاقی شاخصه هایی هستند که حوزه عکاسی خبری را از سایر شاخه های عکاسی متمایز می کنند عکاسی خبری به علت صداقت در ثبت تصویر، کاربردی ترین شاخه عکاسی است. از سوی دیگر ممکن است بعضی با در نظر گرفتن اهمیت کادربندی، انتخاب زاویه دید و لنز مناسب، عکسی خبری را در بخش هنری دسته بندی کنند. به ویژه اینکه در سال های اخیر، عکس های خبری زیادی در گالری ها به نمایش در آمده است.

خصوصیات عکاسی خبری:
عینی گرایی:
خصوصیت دیگر عکس های خبری عینی گرایی یا بی طرفی آنها است. در واقع عکس خبری تا حد امکان باید واقع گرایانه باشد (انتزاعی یا ذهنی نباشد) و سعی در «نمایش واقعیت به صورتی که اتفاق افتاده است» داشته باشد. عکس خبری به نوعی سند شبیه است که می خواهد ثابت کند «این اتفاق افتاده است» یا «این نما این گونه بوده است».
روایت گونه یا داستان گو:
خصوصیت دیگر عکس های خبری روایی بودن آن هاست. عکس های خبری معمولا همراه با خود داستان یا روایتی دارند که می تواند موضوع خبر یا گزارش باشد. عکس خبری، راوی سیر وقایعی است که از لحاظ زمانی و مکانی عکس را احاطه کرده اند. عکس خبری یک «فریم» و یک «برش» از واقعیتی است که در جریان بوده است و عکاس آن را به عنوان نماینده کل داستان (واقعیت جاری) انتخاب کرده است.

لحظه ای بودن:
شاید مهمترین خصوصیت عکاسی خبری خصوصیت لحظه ای بودن آن است. عکاس خبری معمولا عکس هایش را از قبل پیش بینی نمی کند (نمی تواند پیش بینی کند). همچنین او امکان تنظیم صحنه یا نور را زوایه دید را ندارد. او مجبور است خود را در زمان و محلی که کانون اخبار هست (یا ممکن است بعدها بشود) قرار دهد و مترصد شکار لحظه های جالب بماند. دیگر اینکه در بسیاری از موارد عکاس خبری فرصت تکرار عکس را ندارد چون سوژه معمولا یا در حال حرکت است یا از نظر زمانی فقط برای مدت کوتاهی در دسترس. به این ترتیب عکاس خبری مجبور است از توانایی و مهارت تشخیص و پیش بینی موقعیت و به ویژه تحرک و چابکی بالایی برخوردار باشد.
توجه داشته باشید که عکاسی خبری با عکاسی مستند فرق می کند، اگر چه اصولا مرز دقیقی نمی توان میان این دو کشید و این دوگونه عکاسی ممکن است در برخی زمینه های مشترک باشند. عکاسی مستند حوزه وسیع تری را در بر می گیرد و می تواند محدود به بازه زمانی یا تاریخی مشخصی نباشد. عکاسی مستند محدود به حوزه خبر نیز نیست و می تواند موضوعات مختلفی مانند تحقیقات علمی در حوزه های طبیعی یا اجتماعی را نیز شامل شود.

همبستگی حسی عکاس با موضوع:
عکاس خبری معمولا در معرض همان خطراتی است که در محیط خبری به صورت واقعی وجود دارد. خطراتی مانند جنگ، شورش، تروریسم، بلایای طبیعی، بیماری، گروگان گیری و موارد دیگر این نوع از عکاسان را تهدید می کند. عکاس های خبری نمی توانند دور از مهلکه بمانند و تا آرام شدن اوضاع صبر کنند، چرا که ثبت لحظه به لحظه و عینی وقایعی که در جریان هستند، جذابیت و ارزش ویژه خبری دارد و به اصطلاح عکس هر چه زنده تر باشد از لحاظ خبری جذاب تر می شود. به این ترتیب عکاس خبری ناچار است «خود را با موضوع عکاسی درگیر کند» و با توجه به انواع مخاطراتی که در پیش دارد، به ناچار از لحاظ عاطفی درگیر می شود. عکاس خبری ضمن رعایت بی طرفی و اصل عینی گرایی اصولا نمی تواند از لحاظ حسی و ذهنی با موضوع درگیر نشود. این تناقض عجیب و شگفت انگیز است که عکس های خبری در محیط هایی مانند «جنگ» یا «انقلاب» را جذاب و متمایز می کند.

خصوصیت های «عکاسی خبری» به قدری در فرهنگ عکاسی تثبیت شده است که گاهی شاهد عکاسی در حوزه های مختلف به «سبک خبری» هستیم. مثلا ممکن است با استفاده از تکنیک ها و ویژگی های عکاسی خبری از یک منظره یا یک رویداد خانواده گی عکس برداری کرد و حال و هوای خبری (واقع گرایانه) به آن داد. از تکنیک ها و سبک و سیاق عکاسی خبری در تهیه و تنظیم تبلیغات موثر تجاری یا سیاسی به صورت گسترده ای استفاده می شود، چون ماهیت واقع گرایانه سبک عکاسی خبری، تبلیغات را باورپذیرتر می سازد .
اما اطلاق عنوان هنر به عکاسی خبری مشکلات زیادی را به وجود آورده چرا که پیروی از مرامنامه های اخلاقیدر زمینه یک کار هنری بی معنی به نظر می رسد و همین اتفاق ممکن است در آینده باعث سلب اعتماد مخاطبان عکس های خبری شود.
جستجو عکاسی خبری یا فتوژورنالیسم به عکس هایی گفته می شود که پبام و هدف اصلی آنها خبر رسانی است. و آنگونه که کارشناسان رسانه تعریف می کنند؛ عکاسان خبری، همان نویسندگان مقاله و مخبران خبر به وسیله تصویر یا همان عکس هستند.