تاثیر دوپینگ
همگام با پیشرفت علوم ، دنیای طب و دارو نیز دچار تغییر و تحولاتی شده که متاسفانه همواره یک عده از این پیشرفت ها استفاده سوء می برند و در همین راستا استعمال داروهای نیروزا در ورزش یکی از مسائلی است که جوامع کنونی با آن روبرو است .
دوپینگ یا همان استفاده غیر مجاز داروها در ورزش دستاویز خوبی برای سودجویان این عرصه بوده و با سوء استفاده از حس قدرت طلبی و شهرت طلبی و عنوان پرستی و با تبلیغات فراوان و ایجاد وسوسه در بین ورزشکاران بر استفاده غیر مجاز از داروها در بین این قشر دامن می زنند .
زمانی که تماشاگران در استادیوم های ورزشی و در ورزشگاهها بیشترین احساسات و تشویق های خود را نثار قهرمانان می کنند ، از عمق و اندازه رقابت های سهمگین که در میدان ورزش جریان دارد ، آگاهی ندارند .
زمانی که در رقابت ، چند سانتی متر ، چند کیلو و چند گرم و چند ثانیه اختلاف می تواند ورزشکاران را به اوج برساند ، موضوع حساس تر شده و اینجاست که معلوم می شود چرا شعار "پیروزی به هر قیمت" هدف قرار می گیرد و مصرف انواع داروهای زیان بخش و مهلک رواج می یابد .
استفاده نابجا از دارو در ورزش در بین ورزشکاران عوارض بسیار جبران ناپذیری دارد که از آن جمله می توان عوارض فیزیولوژیکی ، روحی و جسمانی را نام برد که در مرحله اول متوجه خود ورزشکاران بوده و به طور مداوم در و فراوان در اکثر کتابها و مجلات و از طریق رسانه ها به ورزشکاران گوشزد می شود که بحث در این زمینه دراین مقوله نمی گنجد .
آنچه مورد بحث است عوارضی است که در جامعه بر اثر پدیده دوپینگ به وجود می آید . وقتی که یک ورزشکار اولین بار اقدام به دوپینگ می کند در اولین قدم نقض قانون نموده و مرتکب اولین جرم شده که در صورت کشف و اثبات از طریق کمیته های انضباطی و مراجع ذیصلاح مورد مجازات قرار می گیرد.
در صورت استفاده مکرر از داروها نقض قانون برای فرد ورزشکار عادت شده و او را مستعد نقض قوانین دیگر جامعه می نماید اینجاست که پدیده دوپینگ در اولین قدم اثر خود را در سوق دادن افراد به سوی نقض قانون و هنجارهای جامعه نشان می دهد .
اما اثرات دوپینگ به همین جا ختم نشده و عوارضی که همین داروها از خود در جامعه برجا می گذارند بر می گردد به نوع دارو و مقدار دارو ، و هدفهای خاصی که از طرف ورزشکاران دنبال می شود به طور مثال فرد جهت افزایش توده عضلانی قدرت ، سرعت ، دقت خود از این دارو استفاده سوء می کند .
مصرف طولانی مدت استروئیدها ، مخصوصاً استروئیدهای آندروژن ، هم در مردان و هم در زنان باعث افزایش حالت تهاجمی و رفتارهای خشن و رفتارهای غیر اجتماعی می گردد که بسیاری از ورزشکاران از این عارضه ها استقبال کرده و آن را به حساب فواید این داروها می دانند و بخصوص در ورزشکاران قدرتی مورد استقبال جوانان است .
اما حقیقت این است که این عارضه بیشتر از آنکه مفید باشد مضر خواهد بود . خشم و عصبانیت در بسیاری از موارد باعث به هم خوردن رابطه دوستی و بروز خرابکاری و رفتارهای غیر قابل کنترل در فرد می شود و در کل استفاده فراوان و طولانی مدت ورزشکاران از این داروها بطور جدی می تواند زمینه ساز و باعث افزایش جرم در بین قشر ورزشکاران شود .
از دیگر عوارض این داروها می توان به احساس سرخوردگی و افسردگی ناشر از آن اشاره کرد . زمانی که فرد با مصرف این داروها به جثه ای تنومند و عضلانی ، ستبر و برجسته خود می نازد کاملاً خشنود و راضی است اما با قطع مصرف دارو و افت توانائی های جسمی و بدنی در کل با افت محسوس شرایط بدنی دچار افسردگی می شود که این سرخوردگی و افسردگی شرایط مطلوب انجام جرم را فراهم می کند .
وقتی مصرف این داروها به وضوح در افراد مصرف کننده زمینه ساز جرم شده و از سالهای دور که این پدیده شوم در بین ورزشکاران رایج شده زمانی که آندرس قهرمان دانمارکی پرتاب دیسک خود را از بالای کلیسای بزرگ ویبورگ پائین انداخت و بعد از بررسی موضوع مشخص شد که وی به علت مصرف زیاد هورمونهای آنابولیک و محرک ها تحت درمان روانپزشک بوده و همچنین اخیراً در اکثر کشورهای اروپایی مثل آلمان ، بلژیک چند سالی است که در کلینیک های مخصوص افراد مبتلا به افسردگی و افرادی که دست به خشونتهای افراطی (جنون استروئیدی) تحت درمان قرار می گیرند و بیشتر این قربانیان قهرمانان حرفه ای سابق ورزش های دوچرخه سواری ، وزنه برداری ، دومیدانی و بوکس هستند به وضوح و روشنی نقش پدیده دوپینگ در ایجاد جرائم نشان داده می شود اینها همه مسئولیت مدیران ورزشی را برای مبارزه بیشتر با این پدیده سنگینتر کرده تا ورزش از اهداف بالای انسانی خود دور نشود .
سرپرست فدراسیون پزشکی ورزشی، دبیرکل ستاد مبارزه با دوپینگ و رئیس کمیسیون پزشکی کمیته ملی المپیک، آگاه سازی ورزشکاران از طریق انتشار کتاب با موضوع دوپینگ را گامی موثر در راه مبارزه با این پدیده شوم در ورزش ایران ذکر کرد.
دکتر کرم الله علیمرادی در گفت وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) افزود: به نظر من آگاهی و شفاف سازی می تواند یکی از راه های مبارزه با دوپینگ باشد و ما به عنوان عضوی از جامعه جهانی ضد دوپینگ، ملزم به رعایت مصوبات این جامعه به ویژه آگاه سازی مردم هستیم و به عنوان اولین راه، انتشار کتاب را موثر می دانیم.
وی سپس به ذکر نمونه ای از روش های آگاه سازی مردم درباره دوپینگ پرداخت و گفت: در کشور آمریکا نام یک ورزشکار دوپینگی بر کف خیابان حک شده است تا مردم به صورت نمادین از روی آن بگذرند. در چنین شرایطی انتشار کتاب و آگاه سازی مردم به صورت اصولی می تواند بسیار موثرتر از این گونه حرکت های نمادین باشد.
سرپرست فدراسیون پزشکی ورزشی، دبیرکل ستاد مبارزه با دوپینگ و رئیس کمیسیون پزشکی کمیته ملی المپیک سپس درباره نقش کتاب هایی که با موضوع دوپینگ منتشر می شوند، گفت: آگاه ساختن ورزشکاران و سایر اهالی ورزش از مضرات دوپینگ، امری کاملا شایسته و قابل تقدیر است، به شرطی که این کتاب ها به طور غیر مستقیم باعث تجویز نادرست و غلط داروها و فرآورده های خونی غیر مجاز توسط ورزشکاران نشود. در کتاب ها نباید جدول داروها را به گونه ای معرفی کنیم که مورد سوء استفاده قرار بگیرد.
وی ادامه داد: فدراسیون پزشکی ورزشی برای اطلاع رسانی دقیق، داروهایی را که در ابتدای سال میلادی طبق نسخه جدید سال 2008 معرفی شده، در سایت اینترنتی خود معرفی کرده و در کنار آن، اطلاعات مربوط به کتاب هایی که با موضوع دوپینگ منتشر کرده ایم، آورده شده است.
دوپینگ
المپیک تابستانی 2008 که به طور رسمی با نام بازی های المپیک بیست و نهم شناخته می شود، از 8 آگوست تا 24 آگوست (18 مرداد تا 3 شهریور) سال جاری در شهر پکن پایتخت چین برگزار می شود. در این رقابت ها حدود 10 هزار ورزشکار در 28 رشته ورزشی حضور خواهند داشت.
یکی از مسائلی که در جریان رقابت های ورزشی مورد توجه قرار می گیرد، انجام آزمایش های دوپینگ است که به موجب آن مقرراتی برای مقابله با افرادی که قوانین ضد دوپینگ اعلام شده از سوی کمیته بین المللی المپیک را زیر پا می گذارند، در نظر گرفته خواهد شد. این قوانین به تمامی کمیته های ملی المپیک، فدراسیون های بین المللی ورزش های المپیک، آژانس جهانی مبارزه با دوپینگ (وادا) ، آژانس های ملی مبارزه با دوپینگ و همچنین آزمایشگاه های معتبر تحت نظارت وادا اعلام می شود. این آزمایش ها در 41 پایگاه کنترل دوپینگ انجام می شود که
34 مرکز در شهر پکن و 7 مرکز در شهرهای دیگر میزبان رقابت ها قرار دارند. علاوه بر این تمامی مکان هایی که برای برگزاری بازی های المپیک مجهز به یک پایگاه استاندارد کنترل دوپینگ هستند که می توانند نمونه خون و ادرار ورزشکاران را جمع آوری کنند. براساس قانون کلی در نظر گرفته شده، نفرات اول تا پنجم و دو ورزشکار دیگر مورد آزمایش قرار خواهند گرفت.
برای دوچرخه سواری که در رقابت میان ورزشکاران از سراسر دنیا حضور پیدا می کند تا توانایی خود را در معرض آزمایش قرار دهد، هیچ چیز از نظر جسمانی و روانی شکننده تر از این نخواهد بود که در جریان مسابقه، رقیبانش از او پیشی گرفته و زودتر خود را به خط پایان برسانند. در حالی که دیگر نای نفس کشیدن ندارد و خسته و درمانده دسته های دوچرخه را می فشارد تا بلکه بتواند انرژی از دست رفته را بازیابد، همچنان به رکاب زدن ادامه می دهد و تلاش می کند تا بتواند خود را به سایرین برساند. او همچنان امیدوار است بتواند برنده این رقابت ها باشد. اما باید پذیرفت که در این رقابت ها سرانجام یک نفر پیروز خواهد شد.
دستیابی به این هدف گاه انگیزه ای است برای این که ورزشکاران با روش های غیرمعمول که از نظر قانونی غیر اخلاقی است توان خود را افزایش دهند تا بتوانند فاتح میدان باشند. اما آیا براستی نادیده گرفتن حقوق دیگران عادلانه است؟ در رشته های ورزشی مختلف شرکت کنندگان ملزم به رعایت مجموعه قوانینی هستند که برای حضور در رقابت ها ضروری است. براساس این قوانین استفاده از داروهای انرژی زا ممنوع است. اما از آنجا که این داروها بسیار موثر هستند، بسیاری از ورزشکاران علی رغم تظاهر به پایبندی به اصول اخلاقی، چشم پوشی از مصرف این داروها را غیرممکن می دانند و با توجه به این که جوایز بسیار ارزشمندی برای نفرات برتر رقابت ها در نظر گرفته می شود، بنابراین می توان چنین نتیجه گیری کرد که اغلب انگیزه ای قوی برای مصرف داروهای ممنوعه وجود دارد و به همین علت برخی از ورزشکاران برای به دست آوردن عنوان های برتر ورزشی قوانین را نادیده می گیرند که این اقدام می تواند عواقب ناخوشایندی را برای آنها و حتی دیگر رقیبان شان به همراه داشته باشد.
براساس تعریف جدید کمیته بین المللی المپیک، تجویز یا استفاده بیش از حد هر ماده خارجی یا هر ماده فیزیولوژیک ساخته شده در بد ن به روش غیرطبیعی توسط ورزشکار شرکت کننده در رقابت ها که می تواند توانایی و کارآیی فرد را به روشی غیرمعمول افزایش دهد، دوپینگ تلقی می شود. از گذشته های دور از بسیاری از داروهای شیمیایی یا گیاهی برای افزایش توانایی جسمی در افراد و بخصوص ورزشکاران استفاده می شده است. اگر چه قوانین مطرح شده برای جلوگیری از مصرف بی رویه این داروها نقش مهمی در کاهش مصرف آنها داشته است اما بدون تردید عوارض جانبی ناشی از مصرف این داروها نیز بی تاثیر نبوده است. امروزه داروهای جدیدی مورد استفاده ورزشکاران قرار می گیرد که حتی هنوز تاثیر آنها در افزایش توان جسمانی افراد مورد تایید قرار نگرفت و آزمایش هایی برای شناسایی عوارض جانبی ناشی از مصرف آنها انجام نشده است. بر این اساس کمیته بین المللی المپیک نیز با هدف حفظ سلامت جسمی ورزشکاران و همچنین برگزاری رقابت ها در فضایی کاملا سالم و عادلانه، استفاده از بسیاری از این داروها را ممنوع اعلام کرده و برای اطمینان آزمایش های مختلفی را برای ورزشکاران شرکت کننده در رقابت های رسمی برگزار شده در سراسر دنیا در نظر گرفته است.
داروهای ممنوعه
به طور کلی 3 گروه از داروها شامل داروهای نیروزا، داروهای درمانی که توسط ورزشکار یا پزشک معالج او در قالب نسخه های درمانی تجویز می شوند و همچنین داروهایی که برای ایجاد حالت خوشی کاذب و عدم احساس خستگی و تنش های روحی توسط ورزشکاران مورد استفاده قرار می گیرند، از داروهایی هستند که اغلب به صورت نابجا توسط ورزشکاران مصرف می شوند. داروهای محرک سیستم اعصاب مرکزی گروهی از داروها هستند که برای افزایش سطح هوشیاری، رفع خستگی و درمان اختلالات تجویز می شوند. آمفتامین، کوکائین، کافئین و پروپرانول آمین گروهی از داروهای محرک سیستم اعصاب مرکزی هستند که ورزشکاران از آنها برای افزایش توان جسمانی خود استفاده می کنند که نقش مهمی در افزایش میزان انرژی، دقت و تمرکز آنها دارند. این در حالی است که در عین حال مصرف این داروها می تواند عوارض جانبی بسیار زیادی به همراه داشته باشد که از آن جمله می توان به مرگ ستاره بسکتبال دانشگاه مریلند آمریکا و همچنین یک فوتبالیست آمریکایی در سال 1986 در نتیجه مصرف کوکائین اشاره کرد. بسیاری از کارشناسان بر این عقیده اند که منشاء رواج دوپینگ در ورزش های امروزی استفاده از این نوع داروها توسط ورزشکاران است. فردی که این نوع داروها را مصرف می کند به دلیل عدم احساس خستگی، ساعات طولانی به فعالیت های بدنی ادامه می دهد و به این ترتیب سلامت بدن خود را در معرض خطر قرار می دهد که عوارض قلبی و عروقی و تحریک عصبی از عوارض جانبی آن هستند. معمولا در ورزش های استقامتی مانند دوچرخه سواری و دوومیدانی ورزشکاران از کافئین استفاده می کنند که به علت افزایش مصرف اسیدهای چرب در بدن، انرژی فراوانی را در بدن آزاد می کند. این دارو سبب ایجاد اختلال در وضعیت خواب و بیداری فرد می شود، اما با توجه به این که این ترکیب در نوشیدنی هایی مانند قهوه و چای یافت می شود، وجود 12 میکروگرم بر میلی متر از این ماده در ادرار مجاز بوده و اگر غلظت آن بیش از محدوده تعیین شده باشد فرد محکوم به دوپینگ خواهد بود.
یکی از مهم ترین دلایل مصرف داروهای مدر یا ادرارآور در رشته های ورزشی نظیر بوکس، قایقرانی، کشتی، وزنه برداری و ورزش های رزمی کاهش وزنی ناشی از مصرف این گروه از داروهاست که شرایط مناسبی را برای فرد رقابت کننده در این رشته های ورزشی به وجود می آورد.
استروئیدهای آنابولیک گروه دیگری از داروها هستند که نخستین مورد ناشی از مصرف این داروها در ورزش به سال 1950 برمی گردد که در آن سال گروهی از وزنه برداران به علت مصرف این داروها مرتکب دوپینگ شدند. استروئیدهای آنابولیک در سال 1974 به فهرست داروهای ممنوعه افزوده شدند. این داروها برای افزایش توان و کاهش احساس خستگی توسط ورزشکاران مورد استفاده قرار می گیرند. بیشترین میزان مصرف این داروها در رشته های بدنسازی، دوومیدانی، وزنه برداری، کشتی و فوتبال گزارش شده است. مصرف انواع خوراکی این داروها عوارض بیشتری دارد و امروزه به دلیل روی آوردن ورزشکاران به این گروه از داروها که در مقایسه با انواع تزریقی آنها سریع تر رفع می شوند، متاسفانه مصرف استروئیدهای آنابولیک در میان ورزشکاران افزایش یافته است.
دوپینگ خونی نیز یکی دیگر از انواع دوپینگ های رایج در میان ورزشکاران است. بر این اساس تزریق خون به یک فردی که سطح گلبول های قرمز بدن او طبیعی است و سبب افزایش هموگلوبین می شود، دوپینگ محسوب می شود که هدف از آن افزایش توانایی حمل اکسیژن در خون و افزایش قدرت استقامتی فرد است. افزایش ناگهانی توده گلبول های قرمز خون سبب افزایش توان هوازی فرد و آمادگی جسمانی هوازی او خواهد شد. با توجه به این که دوپینگ خونی سبب افزایش مقاومت ورزشکار در حین انجام مسابقه ها خواهد شد، بنابراین استفاده از آن اغلب در میان ورزشکاران گروه های ورزشی استقامتی مانند دو، اسکی و دوچرخه سواری مورد توجه است و البته باید توجه داشت که اگر سلامت ورزشکار در خطر باشد، ستاد ملی مبارزه با دوپینگ می تواند مجوز مصرف یک داروی ممنوعه را به ورزشکار صادر کند. برای دریافت معافیت درمانی این ورزشکار باید حداقل 3 هفته پیش از شرکت در یک رقابت ورزشی، تقاضای خود را همراه مدارک پزشکی به ستاد ملی مبارزه با دوپینگ تحویل دهد تا اقدامات لازم برای صدور مجوز قانونی معافیت درمانی انجام شود.
اکسیرهای انرژی زا
یکی از داروهای انرژی زا که مصرف آن توسط ورزشکاران دوپینگ محسوب می شود، نوعی اریتروپویتین نوترکیب است که با استفاده از روش های مخصوص ژنتیک تهیه می شود. اریتروپویتین هورمونی است که به صورت طبیعی در بدن تولید می شود. کلیه ها این هورمون را وارد جریان خون می کنند و به این ترتیب این هورمون به گیرنده هایی که در مغز استخوان قرار دارند منتقل می شود. با اتصال مولکول های اریتروپویتین به گیرنده ها، مغز استخوان گلبول های قرمز بیشتری را در بدن به گردش درمی آورد. بیماری های مزمن کلیوی و شیمی درمانی سبب ایجاد کم خونی می شوند و بر این اساس این نوع اریتروپویتین نوترکیب تهیه شده می توان نقش مهمی در درمان کم خونی این گروه از بیماران و همچنین افزایش توانایی جسمانی ورزشکاران داشته باشد. تاثیر این دارو مشابه این است که به فرد خون تزریق شده باشد، با این تفاوت که این دارو به آسانی به زیر پوست بدن تزریق می شود که در مقایسه با تزریق خون به مراتب آسان تر است. علاوه بر این آمپول های محتوی این هورمون به آسانی در بطری های یخی عایق یا دستگاه های سردکننده قابل نگهداری هستند. تاثیر این هورمون در بدن از طریق اندازه گیری سطح هماتوکریت در خون یا درصد حجم گلبول های قرمز در خون قابل اندازه گیری است. افزایش سطح گلبول های قرمز سبب افزایش اکسیژن به ماهیچه ها و عضلات می شود. سطح هماتوکریت خون در شرایط طبیعی حدود 40 درصد استاما در صورت تزریق هورمون به بدن سطح هماتوکریت به 50 یا 60 درصد افزایش خواهد یافت. بررسی های انجام شده نشان داده است که این دارو نخستین بار در سال 1990 به مسابقه های دوچرخ سواری راه یافت. اگر چه تاکنون گزارشی از مرگ افراد مبنی بر استفاده از این دارو اعلام نشده است، اما افزایش سطح هماتوکریت به بیش از 60 درصد سبب افزایش غلظت خون و لخته شدن آن خواهد شد، که بویژه کاهش ضربان قلب در هنگام خواب می تواند بیشترین آسیب را در نتیجه مصرف این دارو، در بدن به همراه داشته باشد.
قوانین ضد دوپینگی
دلایل فیزیکی، اخلاقی و قانونی از مهم ترین علل ممنوعیت دوپینگ در میان ورزشکاران هستند. استفاده از این داروها اثرات جانبی ناخواسته و زیانباری را برای بدن فرد به همراه دارد که می تواند در برخی موارد برگشت ناپذیر باشد و صدمات جبران ناپذیر را در سلامت بدن به همراه داشته باشد. یکی از مهم ترین اهداف ورزش سلامت جسم و روح است و این در حالی است که دوپینگ با این اهداف در تضاد است. به همین علت با توجه به این که دوپینگ سبب پیروزی غیرعادلانه در میادین ورزشی می شود براساس مقررات سازمان های اجرایی ورزش به عنوان جرم شناخته شده است که ارتکاب آن مجازات را در پی خواهد داشت. استفاده از داروهای ممنوعه اعلام شده توسط کمیته ملی مبارزه با دوپینگ در اولین ارتکاب جرم سبب 2 تا 4 سال محرومیت از انجام مسابقه ها و در دومین ارتکاب جرم منجر به محرومیت مادام العمر ورزشکار از شرکت در رقابت های ورزشی خواهد شد.
همچنین استفاده از مواد و روش های غیر مجاز دیگری که سبب افزایش توانایی جسمی ورزشکاران می شوند به ترتیب در هر یک از مراحل مختلف ارتکاب جرم از 3 الی 6 ماه تا 2 سال محرومیت به همراه خواهد داشت که در نهایت در مراحل بعدی منجر به محرومیت دائم خواهد شد. علاوه براین با توجه به این که فدراسیون های ملی هر کشور مسوولیت نظارت بر عدم دوپینگ توسط ورزشکاران را به عهده دارند، در صورتی که ورزشکاری به دوپینگ محکوم شود، مجازات و جریمه هایی نیز برای آن فدراسیون در نظر گرفته می شود. مبنای انجام آزمایش های دوپینگ برای ورزشکاران قوانین جاری کنترل دوپینگ در هر رویداد ورزشی است. جالب است بدانید در رشته های ورزشی مانند شنا، دو میدانی و وزنه برداری نتیجه منفی آزمون برای ثبت رکورد ورزشکاران الزامی خواهد بود. بنابراین حتی اگر ورزشکاری در مسابقه ای ورزشی موفق به کسب رتبه های برتر نشده باشد نیز ممکن است برای آزمایش دوپینگ انتخاب شود.
لزوم انجام تحقیقات علمی
تاکنون تنها در موارد معدودی مطالعات علمی درباره داروهایی که سبب افزایش توانایی جسمی افراد می شوند انجام شده است و اغلب این آزمایش ها روی افرادی که ورزشکار نیستند یا به طور تفریحی ورزش می کنند انجام می گیرد. افرادی که در رقابت های ورزشی به دوپینگ محکوم می شوند، معمولا اطلاعات مربوط به داروی استفاده شده و تاثیر آن بر توانایی های خود را فاش نمی کنند. اغلب روان شناسانی که در زمینه فعالیت های ورزشی به تحقیق پرداخته اند بر این باورند که استفاده از داروهای هورمونی مانند اریتروپویتین نو ترکیب حداقل 5 تا 10 درصد کارآیی فرد را افزایش می دهند. اگر از این دارو به صورت ترکیب با دیگر داروها استفاده شود، به مراتب باید انتظار افزایش دو چندان انرژی در فرد را داشته باشیم. یکی از روان شناسان ایتالیایی که در زمینه دوپینگ ورزشکاران مطالعات بسیاری انجام داده است، اعتقاد دارد انجام چنین تحقیقاتی اغلب مستلزم جمع آوری اطلاعاتی درباه ورزشکارانی است که نتیجه آزمایش دوپینگ آنها مثبت است اما از نظر تئوری اگر حجم گلبول های قرمز خون تا 10 درصد افزایش یابد، میزان کارآیی فرد برحسب انرژی جنبشی آزاد شده در بدن او حدود 5 درصد افزایش خواهد یافت که این موضوع برای دوچرخه سواری که با سرعت 50 کیلومتر در ساعت در مدت زمان مسابقه رکاب می زند، سبب خواهد شد فرد در ازای هر کیلومتر 5/1 ثانیه در زمان صرفه جویی کند. بنابراین با توجه به آنچه گفته شد؛ لازم است تحقیقات بیشتری در این زمینه انجام شود تا ترکیبات دارویی دیگری که می توانند نقش مهمی در افزایش توان جسمانی شرکت کنندگان در رقابت های ورزشی داشته باشند، شناسایی شوند.
دوپینگ در دنیای امروز
متاسفانه در سال های اخیر به علت پیشرفت های بدست آمده توسط محققان در زمینه های مختلف از جمله دانش پزشکی و داروسازی علی رغم این که کشفیات جدید دانشمندان می تواند نقش مهمی در بهبود وضعیت سلامت انسان ها داشته باشد، استفاده نامناسب و بی رویه از داروهای ساخته شده توسط افراد سودجو در سطح جامعه نیز پیامد های نامطلوبی به همراه داشته است. یکی از زمینه های کاربرد آن شیوع مصرف این داروها در میان ورزشکاران است که دستیابی به اهداف سیاسی، اجتماعی و اقتصادی را مورد توجه قرار داده اند.
اگر چه موارد بسیار زیادی از عوارض ناشی از مصرف داروهای ممنوعه در میان ورزشکاران مشاهده شده که علاوه بر تهدید سلامت جسمی و روحی آنها، منجر به مرگ نیز شده است، اما همچنان شاهد رشد روزافزون این پدیده شوم در میادین ورزشی هستیم. بررسی انجام شده در میان ورزشکاران آمریکایی نشان دهنده این است که بیش از نیمی از این افراد سابقه استفاده از نوشیدنی های الکلی را در پرونده ورزشی خود به ثبت رسانده اند.
مقایسه میزان دوپینگ ورزشکاران در میان رشته های ورزشی مختلف نیز حاکی از این است که در رشته ورزشی مانند فوتبال کمترین میزان دوپینگ به ثبت رسیده است و این در حالی است که بیشترین کاربرد دوپینگ در میان ورزشکاران به رشته های ورزشی مانند دو و میدانی و وزنه برداری اختصاص دارد. با توجه به اهمیت این موضوع کمیسیون پزشکی کمیته بین المللی المپیک و همچنین سازمان های اجرایی ورزش مبارزه با دوپینگ را در سراسر جهان مورد توجه قرار داده اند. این سازمان ها همه ساله فهرست داروهای ممنوعه را اعلام می کنند و قوانین لازم برای انجام آزمایش های دارویی و نمونه های جمع آوری شده از ورزشکاران شرکت کننده در مسابقه ها را تعیین می کنند تا به این ترتیب بتوانند گام مهمی در جهت ریشه کنی دوپینگ در سراسر دنیا بردارند.
دوپینگ به روایت تاریخ
دوپینگ از واژه هلندی doop به معنی آیین غسل تعمید مسیحی گرفته شده است. شباهت این دو واژه به این علت است که افرادی که دوپینگ می کنند، می خواهند با این کار کاستی ها و ناتوانی های خود را کاهش دهند.
براساس نوشته های تاریخی قدمت دوپینگ در میان ورزشکاران به 2 هزار سال پیش از میلاد مسیح باز می گردد. در آن زمان ورزشکاران یونان باستان از نوعی قارچ به عنوان منبعی سرشار از پروتئین استفاده می کردند. در این میان برخی نیز بر این باورند که دوپینگ واژه ای است که از آفریقای جنوبی آمده است در آفریقای جنوبی نوعی نوشیدنی الکلی قدیمی وجود دارد که به نام دوپینگ شناخته می شود. این نوشیدنی الکلی، از پوست نوعی انگور بومی آفریقا جنوبی تهیه می شود و از آن به عنوان محرک در رقص های مذهبی استفاده می گردد. اگرچه کاربرد واژه دوپینگ کمتر از 100 سال قدمت دارد، اما برای نخستین بار شناگران هلندی در سال 1865 برای شرکت در رقابت های جهانی دوپینگ کردند و نخستین مورد مرگ ناشی از مصرف داروهای نیروزا نیز در سال 1886 در یک مسابقه دوچرخه سواری محلی اتفاق افتاد.
بررسی نوشته های دانشمندان یونانی نشان دهنده وجود نظریاتی مبنی بر عدم رعایت اصول اخلاقی توسط رقابت کنندگان بازی های المپیک تابستانی است. در آن زمان برای ادامه نبردی خونین تر میان گلادیاتورهای رومی آنها را مجبور به خوردن داروهایی خاص می کردند. همچنین فرانسوی ها نیز بر این باور بودند که با خوردن مخلوطی از برگ های کوکا و نوشیدنی های الکلی می توانند خستگی ناشی از انجام تمرینات ورزشی را کاهش دهند. در سال 1910 آزمایش های انجام شده روی بزاق یک اسب مسابقه ای وجود دسته ای از مواد شیمیایی را مورد تایید قرار داد و از آن زمان دوپینگ برای نخستین بار به طور رسمی جنبه قانونی و رسمی پیدا کرد. جالب است بدانید مرگ یک دوچرخه سوار دانمارکی در سال 1960 زمینه مناسبی برای انجام آزمایش های دارویی در المپیک زمستانی 1968 فرانسه به وجود آورد. در سال های اخیر نمونه های بسیار زیادی از مرگ ورزشکاران به دلیل مصرف داروهای نیروزا گزارش شده است و بر این اساس می توان گفت دوپینگ شرایط حیاتی بدن را تا حد مرگ تهدید می کند.
11