بررسی معماری موزه لیورپول
لیورپول» بعد از لندن بیشترین تعداد موزه و گالری در بریتانیا را دارا است و نامش با فرهنگ پاپ (و البته گروه بیتل ها) گره خورده است
شهر بندری لیورپول پیشینه تاریخی دارد و یکی از قطب های زنده بریتانیا در زمینه هنر و فرهنگ در قرن بیستم بوده است.
زمانی چهره شهر تحت تاثیر کشتی های عظیم تجاری و تفریحی بوده و حتی کشتی بدفرجام تایتانیک نیز مبدا حرکتش لیورپول بوده است.
با این سابقه در سال ۲۰۱۱ خبر گشایش «بزرگترین موزه ملی احداث شده در یک قرن اخیر در بریتانیا» منتشر شد: ساختمان دیگری برای موزه لیورپول به منظور حفاظت و نمایش مجموعه مربوط به تاریخ شهر، با طراحی شرکت معماری دانمارکی تری ایکس ا
موزه در بندرگاه لیورپول و میان دو نقطه از قدیمی ترین نقاط شهر واقع است: «پیر هد» و «بارانداز آلبرت».
یکی از محورهای اصلی طرح جدید ارتباط این دو نقطه و حل کردن فضای باز اطراف موزه در مسیر پیاده کنار اسکله بوده است. به بیان دیگر، طراحی پلازا و پیاد روهای اطراف که به رودخانه مشرفند از نقاط کلیدی طرح است.
معماران، موزه را مانند سکوهایی دیده اند که در ادامه ی این مسیرها آرام آرام ارتفاع گرفته و به ساختاری مجسمه گون تبدیل شده اند.
به این ترتیب دو حجم خطی با ارتفاع کم و با ترکیبی که یادآور فرم کشتی است، در خلاف جهت هم گسترده شده و دو سطح شیشه ای عظیم، مانند پرده سینما، در دو سرشان شکل گرفته است.
همان استراتژی به نمایش گذاردن شهر از داخل در آن دو سطح شفاف به کار گرفته شده است.
نقطه عطف فضاهای داخلی پلکان مارپیچی است که در سه طبقه جریان دارد و نورگیر ساده و نه چندان قابل توجهی بر فراز آن قرار گرفته است. نما از قطعه سنگ هایی پوشیده شده که با الگوی مثلثی کنار هم آمده اند و سطوحی برجسته را ایجاد کرده اند.
این انتخاب (به عقیده معماران) ارجاعی است به جزئیات معماری و نقش برجسته هایی که بر بناهای تاریخی اطراف دیده می شود.
پلان طبقات