گزارش کارآموزی واحد سخت افزار دانشگاه امام خمینی ره


دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین

گزارش کارآموزی
واحد پشتیبانی سخت افزار
دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) قزوین

ارائه دهنده:

استاد راهنما:

نیمسال

چکیده:

در این گزارش کارآموزی در رابطه با تعمیرات سخت افزاری و نرم افزاری کامپیوترهای دانشگاه، نصب ویندوز و نرم افزارهای مورد نیاز کاربر، تعمیرات اشکالات شبکه، اسمبل کردن سیستم جدید، تعویض قطعات سیستم کامپیوتر و شبکه، شبکه کردن کامپیوترها و همچنین ارائه سرویس در محل برای رفع اشکال از کامپیوترهای کاربرانب که با واحد پشتیبانی تماس گرفته اند می باشد.

کارهای فوق توسط مهندسینی که در این واحد فعالیت می کنند انجام می گیرد و این گزارش کارآموزی در رابطه با فعالیت هایی است که اینجانب در مدت حضور خود در این واحد داشته ام.

توضیحاتی در رابطه با سخت افرار کامپیوتر و اطلاعاتی در رابطه با شبکه کامپیوتری نیز داده شده است.

فهرست
عنوان صفحه

مقدمه 6
بخش اول 7
معرفی دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) واحد قزوین 7
معرفی دانشگاه امام خمینی(ره) 7
اهداف تاسیس دانشگاه 8
ارکان دانشگاه 8
معرفی شرکت پردازشگر قزوین 9
بخش دوم 11
شرح فعالیت های انجام شده 11
ادواری 11
Domain 12
سرویس در محل 13
بخش سوم 15
معرفی سخت افزار کامپیوتر 15
Motherboard 15
بایوس BIOS(ROM) 17
سازندگان اصلی مادربرد 18
کارت گرافیک 19
مبانی کارت گرافیک 20
پردازنده های کمکی گرافیک 20
عناصر دیگر بر روی کارت گرافیک 21
استاندارد های کارت گرافیک 22
راهنمای خرید کارت گرافیک 23
چیست CPU 26
فن CPU 27
مشخصات فنی پردازنده ها 28
نسل پردازنده 29
مدل پردازنده 29
سرعت پردازنده 30
ولتاژ پردازنده 30
مقایسه Intel و AMD 30
هارد دیسک چیست؟ 33
جایگاه هارد دیسک 34
ویژگی ها ی مهم 34
تشریح مشخصات هارد دیسک HDD 35
تکنولوژی ارتباط SATA و IDE 37
RAM 38
منبع تغذیه چیست 46
منبع تغذیه کامپیوتر 46
آشنایی با کانکتورهای خروجی پاور 46
کارت صدای On-board 48
اسمبل قطعات کامپیوتر 51
مراحل اسمبل کردن 52
BackUp گیری از کامپیوتر 63
بخش چهارم 70
شبکه های کامپیوتری 70
معرفی 70
هدف 70
دسته بندی شبکه های رایانه ای 71
بر اساس نوع اتصال 71
بر اساس تکنولوژی سیم کشی 72
بر اساس تکنولوژی بی سیم 72
بر اساس اندازه 73
بر اساس لایه شبکه 73
بر اساس معماری کاربری 74
بر اساس همبندی (توپولوژی) 74
بر اساس قرارداد 74
انواع شبکه های رایانه ای از نظر اندازه 74
اجزای اصلی سخت افزاری 77
کارت شبکه 78
تکرارگر 78
هاب (جعبه تقسیم) 78
پل 78
راهگزین‎ 79
مسیریاب 79
کابل در شبکه 80
کابل (Unshielded Twisted pair) UTP 80
کابل کواکسیال 81
فیبر نوری 83
کابل CAT5 X-over 84
موارد استفاده از کابل های X-over 85
طراحی فیزیکی 88
بخش پنجم 89
ارزیابی علمی از کار و فعالیت انجام شده 89
فهرست منابع و مراجع 90

مقدمه:

اینجانب …………………………. به شماره دانشجویی …………………………………… دانشجوی مهندسی کامپیوتر گرایش نرم افزار کارآموزی خود به مدت 240 ساعت را در دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) قزوین واحد پشتیبانی سخت افزار و پایگاه داده گذرانده ام.

با توجه به اینکه بازار کار به افرادی نیاز دارد که هم از لحاظ علمی و هم از لحاظ تجربه کاری در سطح قابل قبولی باشند، کارآموزی به ما این فرصت را میدهد تا آنچه را که در دانشگاه آموخته ایم را به صورت عملی انجام دهیم و با مشکلاتی که ممکن است در حین انجام کار پیش آید آشنا شویمو خود را محک بزنیم که این باعث می شود که ما در باره موارد مختلف تجربه کسب کنیم و همچنین دوره کارآموزی باعث می شود که ما چگونگی کار در محل کار و چگونگی برخورد با افراد مختلف آشنا شویم.

در این گزارش به فعالیت های انجام شده توسط اینجانب اشاره شده است.

واحد پشتیبانی سخت افزار و پایگاه داده تمام فعالیت های مربوط به کامپیوتر و شبکه های کامپیوتری را پشتیبانی می کند.

بخش اول:
معرفی دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) واحد قزوین:

* سال تاسیس : 1370
* وسعت : 412 هکتار
* تعداد دانشکده : این دانشگاه درحال حاضردارای 6 دانشکده (علوم و تحقیقات اسلامی،ادبیات و علوم انسانی، علوم اجتماعی،علوم پایه ، فنی و مهندسی ، معماری و شهرسازی) می باشد.
* مسجد دانشگاه : مساحت 2470 متر مربع /سال بهره برداری 1383
* کتابخانه مرکزی دانشگاه : مساحت 4062 متر مربع /سال بهره برداری : 1378
* تعداد رشته های مصوب کاردانی : 2 رشته
* تعداد رشته های مصوب کارشناسی ناپیوسته : 1 رشته
* تعداد رشته های مصوب کارشناسی پیوسته : 39 رشته
* تعداد رشته های مصوب کارشناسی ارشد پیوسته : 1 رشته
* تعداد رشته های مصوب کارشناسی ارشد نا پیوسته : 46 رشته
* تعداد رشته های مصوب دکتری : 7 رشته
* تعداد اعضای هیئت علمی : 183 نفر
* تعداد دانشجو یان ایرانی و غیر ایرانی : حدود 8000 نفر
معرفی دانشگاه امام خمینی(ره):
قانون تاسیس دانشگاه بین المللی اسلامی ایران در جلسهُ روز دو شنبه 19 دیماه سال1362 مجلس شورای اسلامی تصویب گردید و در تاریخ 29 دیماه سال 1362 به تاُیید شورای نگهبان رسید و در واقع مبدا و منشا وتاسیس موسسه ای با اهداف تصریح شده در قانون مصوب سال 1362 و اساسنامهُ مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی (30/4/1377) را باید در نظر و اندیشهُ رهبرکبیر و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران حضرت امام خمینی (ره) جستجو کرد. در سال 1371 مجتمع آموزش عالی دهخدای قزوین در دانشگاه ادغام گردید واین دانشگاه با نام دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) مزین گردید.
اهداف تاسیس دانشگاه
دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) با اهداف متعالی تاسیس شده ومسئولین دانشگاه ازابتدا تاکنون تمام تلاش وسعی خود را برای تحقق این اهداف مقدس معطوف داشته اند که بحمدا… اکنون با رشد مستمرشاخص های کیفی ، دانشگاه درجایگاه مناسبی قرار گرفته است و درسالهای اخیر دانشگاه موفق به ایجاد رشته مهندسی برق، مهندسی مکانیک و کارشناسی ارشد بیوتکنولوژی شد که قطعا درتوسعه استان سهم بسزایی خواهد داشت.
این دانشگاه، به منظور معرفی فرهنگ و تمدن و معارف اسلامی که بزرگترین حامی علم و عالم در جهان است ودرراستای احیای شیوه های تعلیمی و تبلیغی آن , به عنوان موسسه ای آموزشی، پژوهشی و فرهنگی و زیر نظر وزارت علوم، تحقیقات و فنّآوری با اهداف زیر تاسیس شده است:
1. گسترش و تحقق فرهنگ اسلامی در جهان اسلام
2. نشر فرهنگ و معارف اسلامی در سطح بین المللی
3. شناساندن شخصیت های جهان اسلام برای تعمیق فرهنگ اسلامی
4. بهره گیری از علوم و فنون در راستای فرهنگ اسلامی
5. تربیت متخصصان متعهد به منظور خود اتکایی علمی و فرهنگی کشورهای اسلامی
6. کمک به گسترش تحصیلات عالی در ایران
7. کوشش در فراهم نمودن زمینه های لازم برای توسعه تحقیقات، نوآوری، انتقال و جذب فناوری در ایران و سایر کشورهای اسلامی به موازات نشر علوم و فنون و فرهنگ و معارف اسلامی در سطح بین المللی.
تاکید مقام معظم رهبری مبنی بر اینکه "دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) آبروی نظام است." و توجه ریاست محترم جمهور در سفر استانی خردادماه سال 1385 نسبت به دانشگاه منجر به تدوین و تصویب سند چشم انداز پنجساله دانشگاه در اردیبهشت ماه سال 1386 گردید که هم اکنون سند راهبردی دانشگاه جهت توسعه کمی و ارتقای کیفی تا سال 1391 محسوب می شود.
ارکان دانشگاه
* ارکان دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) شامل هیات امنا، رئیس دانشگاه و شورای دانشگاه است. اعضای هیات امنای دانشگاه را، رئیس جمهور به عنوان رئیس، وزیر علوم، تحقیقات و فناوری به عنوان نایب رئیس، وزرای بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و امور خارجه، رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان برنامه و بودجه و 4 تا 6 نفر از شخصیت های علمی و فرهنگی تشکیل می دهند.
هر ساله دانشگاه با برگزاری یک مزایده بین شرکت های کامپیوتری داوطلب، تمامی فعالیت های واحد پشتیبانی سخت افزار را به شرکت انتخاب شده واگذار میکند. در مدت کارآموزی اینجانب شرکت کارفرما، شرکت کامپیوتری پردازشگر قزوین بود که تمامی افرادی را که در سایت های مختلف دانشگاه فعال بودند و افرادی که در واحد پشتیبانی فعال بودند را تحت پوشش قرار می داد.
رئیس ای واحد آقای مهندس رحیم سرباز می باشند و همچنین آقای حسین مظاهری ناظر بر این واحد هستد.
معرفی شرکت پردازشگر قزوین:

در سال 1369 شرکت داده پردازان قزوین با هدف ارائه خدمات رایانه ای در استان قزوین به عنوان اولین شرکت رایانه ای استان تاسیس و فعالیت خود را آغاز نمود. موسسین شرکت با تو جه به نیاز روز افزون به خدمات تخصصی رایانه ای و با هدف گسترش خدمات به ادارات، ارگانها، سازمانها و صنایع استان شرکت پردازشگر قزوین را در سال 1372 تاسیس کردند و با مدیریت سازمان یافته و نیروهای متخصص اقدام به فعالیت در استان قزوین نمودند. در تمام دوره های کاری شرکت پردازشگر قزوین نیروهای متبحر و متخصص در زمینه های مختلف کاری و تخصصی با این شرکت همکاری مفید و مثمر ثمر داشته اند، به نحوی که هم اکنون بسیاری از مدیران انفورماتیک استان و یا حتی استانهای دیگر و نیروهای شرکتهای کوچک و بزرگ کشور که در زمینه انفورماتیک فعالیت دارند از درون شرکت پردازشگر قزوین فعالیت کاری خود را آغاز نموده اند.
هم اکنون این شرکت در محل اولیه تاسیس، یعنی خیابان خیام شمالی قزوین شماره 513،515 که ملک خصوصی این شرکت است و 3 مکان دیگر به صورت استیجاری در همین خیابان در فضایی به وسعت 900 متر مربع و با حدود 50 نفر کارمند تمام وقت و نیمه وقت مشغول به فعالیت میباشد.

خدمات و گارانتی ویژه شرکت پردازشگر قزوین در کلیه امور مورد فعالیت، این شرکت را با باقی شرکتهای استان و دیگر رقبا متمایز می کند , ابتکار , خلاقیت و نوآوری ویژگی بارزارائه خدمات شرکتبوده بطور یکه تنوع در خدمات این شرکت میتواند
نیازها و سلایق مختلف مشتریان را برآورده سازد . در طول نزدیک به دو دهه تلاش و خدمت به هم استانیهای گرامی تنها کیفیت خدمات مد نظر بوده و افزایش آن نیز در دستور کار کلیه کارکنان قرار دارد.
از افتخارات این شرکت کسب گواهی شورای عالی انفورماتیک در استان قزوین است که دارای بالاترین امتیاز این شورا در استان میباشد.
شرکت پردازشگر قزوین با دارا بودن کادر متخصص و با تجربه اکنون آینده ای درخشان و پر امید را فراروی خود میبیند.

بخش دوم:
شرح فعالیت های انجام شده:
فعالیت هایی که انجام شد شامل فعالیت های ادواری، اسمبل کردن کامپیوتر، انجام domain، شبکه کردن کامپیوترها، بازگرداندن Backup، ارتقاء سیستم و سرویس در محل می باشد.
ادواری:
1. اطمینان از نبود اطلاعات در سیستم مرجوعی
2. پاک کردن کامل هارد و پارتیشن بندی مجدد
3. نصب ویندوز
4. نصب درایورهای مربوطه
5. نصب نرم افزارهای مربوطه
6. گرفتن Backup از ویندوز
7. جمع آوری اطلاعات سخت افزاری
8. پلمپ کردن
تمامی کارهای انجام شده در ادواری باید در فرمی به نام چک لیت ثبت شوند تا هنگام تحویل به کابر به امضای کاربر برسد.

یک نمونه از چک لیست ادواری:

Domain:
تمامی سیستم هایی که ادواری می شوند بعد از تحویل به کاربر، یکی از نیروهای واحد برای انجام domain به محل مورد نظر می رود. در domain برای کابران نام کاربری و رمز عبور تعریف می شود و همچنین سطح دسترسی برای آنها تعیین می شود.

سرویس در محل:
این فعالیت شامل کارهایی است که وقتی کابری دچار مشکل می شود با واحد پشتیبانی تماس می گیرد و یکی از نیروها به واحد مذکور فرستاده می شود.
نمونه ای از فرم سرویس در محل:

نمونه ای از فرم ارتقاء سیستم:

بخش سوم:
معرفی سخت افزار کامپیوتر:
Motherboard:
برد مادر یا مادربرد یا برد اصلی (به انگلیسی: Mainboard or Motherboard) تخته مدار الکتریکی است که بخش های گوناگون رایانه مانند واحد پردازنده مرکزی، حافظه دسترسی اتفاقی(RAM) و… بر روی آن سوار می شوند و بلاک های بسیار کاربردی و مهم دیجیتالی نظیر بایوس (BIOS) در آن قرار گرفته اند. در کامپیوترهای اپل آن را برد منطقی می نامند.
برد مادر اصلی ترین بخش یک رایانه به شمار می رود و کار آن کنترل کردن پردازشگر مرکزی و ارتباط دادن آن با قسمت های دیگر است. خود پردازشگر با هیج کدام از ابزار آلات بیرونی ارتباط مستقیم ندارد و همان طور که از نامش پیداست تنها یک پردازنده است. ارتباط پردازشگر با ابزار خارجی (به جز در موارد معدود) توسط BIOS (بایوس) انجام می گیرد و در حقیقت بین پردازشگر و ورودی/خروجی ها همواره یک مدار واسط وجود دارد

بورد اصلی یکی از قطعات اصلی کامپیوتر به حساب می آید و اگر به CPU لقب مغز کامپیوتر را بدهیم مطمئنا بورد اصلی در حکم ستون فقرات خواهد بود. کلیه قطعات یک کامپیوتر چه به طور مستقیم چه غیر مستقیم به این بورد وصل می شوند و از این جهت است که نام بورد اصلی برای این قطعه کاملا مناسب می باشد.
بخشهای اصلی یک مادربرد عبارتند از:
1) Basic Input Output System (BIOS) به صورت یک تراشه کوچک روی بورد اصلی قرار دارد که اطلاعات مورد نیاز مادربرد در آن به وسیله یک باطری نگه داری می شود. این تراش در هنگام روشن شدن کامپیوتر اقدام به تست قطعات کامپیوتر می کند و در صورت سالم بودن قطعات یک بوق کوتاه می زند و اگر ایرادی پیدا کند به نسبت همان نوع ایراد بوق خاصی را به صدا در می آورد(خود تراشه بلندگو ندارد بلکه سیگنال صوتی لازم را به بلندگو ارسال می کند) سپس بعد از گذراندن مرحله اول بوت، این تراشه اقدام به شمارش سلولهای حافظه رم می کند و بغد از آن شناسایی هارد دیسک و دیگر قطعات متصل به رابط IDE یا SATA (کابل ارتباطی به هارددیسک و یا CD-DVD) را انجام می دهد.
2) South CHIP & North چیپ شمالی و جنوبی به صورت دو تراشه ی مجزا بر روی مادربرد نصب شده اندکه مهمترین بخش یک مادربرد هستند و مرغوبیت و امکانات یک مادربرد را از روی این دو چیپ می سنجند. روی تراشه شمالی که بزرگتر و مهم تر است معمولا یک هیت سینگ(خنک کننده آلومینیومی یا مسی) وجود دارد (و در موارد جدیدتر یک فن کوچک) وظیفه این دو تراشه به صورت مختر برقراری ارتباط کلیه قطعات ورودی و خروجی و داخلی و خارجی با پردازنده ی مکزی است.
3) CPU Socket سی پی یو به صورت مسقیم بر روی مادربرد نصب می شود و نوع سوکت(محل اتصال و تعداد جای پایه ها) و همچنین نوع و مدل چیپ شمالی و جنوبی است که تعیین می کنند که این مادربرد چه نوع پردازنده ای را پشتیبانی می کند و چه پردازنده ای به اصطلاح قابل استفاده بر روی این مادربرد است.
4) Power Supply Connector به محل اتصال فیش پاور کامپیوتر گفته می شود که دارای دو ردیف 10تایی است که از منبع تغذیه مستقیم به مادربرد وصل می شود و برق مورد نیاز مادربرد و سی پی یو و دیگر اجزا متصل به مادربرد را تامین می کند.
5) در اینجا منظور از I/O کلیه ورودی و خوجی هایی است که به صورت اسلات (کارت های مورد نیاز) رو مادربرد قرار دارند و یا به صورت پورت در پشت کیس قابل رویت هستند. از جمله اصلی ترین و لاینفک ترین این اسلات ها، اسلات رم است که در مادربردهای فعلی یه صورت 4 بانک 184 پایه ای وجود دارد. از دیگر اسلات ها می توان شیار AGP و دیگر شیارهای PCI را نام برد. در شیار AGP یا PCI Express فقط می توان کارت گرافیک نصب نمود اما درون اسلات های PCI که آنها عموما به رنگ سفید بر رویمادربرد مشخص هستند می توان قطعاتی مانند کارت صدا، کارت مودم، کارت شبکه و انواع کارتهای رابط دیگر را نصب نمود.

بایوس BIOS(ROM)

BIOS دارای وظایف متعددی است، ولی بدون شک مهمترین وظیفه آن استقرار نرم افزار راه انداز اولیه بر اصلی یا مادربرد در حافظه خود است. زمانی که کامپیوتر روشن و ریزپردازنده سعی در اجرای اولین دستورالعمل های خود را داشته باشد، باید دستورالعمل های اولیه از مکان دیگر در اختیار آن گذاشته شوند.
BIOS این اطمینان را به عناصر سخت افزاری نظیر: هارد دیسک، تراشه ها، پورت ها و … خواهد داد که به درستی عملیات خود را در کنار هم انجام دهند.
* خدمات ارائه شده توسط BIOS – یک برنامه تست با نام POST به منظور بررسی صحت عملکرد عناصر سخت افزاری -فعال کردن تراشه های BIOS ربوط به سایر کارت های نصب شده در سیستم نظیر: کارت گرافیک و یا کنترل کننده SCSI – مدیریت مجموعه ای از تنظیمات در رابطه با هارددیسک، Cloch و … BIOS، یک نرم افزار خاص است که به عنوان اینتفیس بین عناصر اصلی سخت افزارهای نصب شده بر روی سیستم و سیستم عامل ایفای وظیفه می نماید. نیم افزار فوق اغلب در حافظه هایی از نوع Flash و به صورت یک تراشه بر روی مادربرد نصب می گردد. در برخی حالات تراشه فوق یک نوع خاصی از حافظه ROM خواهد بود.
* عملیات انجام گرفته به وسیله BIOS – بررسی محتویات CMOS برای آکاهی از تنظیمات خاص انجام شده -لود کردن درایورهای استاندارد – مقدار دهی اولیه رجیسترها و مدیریت Power – اجرای برنامه POST به منظور اطمینان از صحت عملکرد عناصر سخت افزاری – تشخیص درایوی که سیستم می بایست از طریق آن راه اندازی شود – مقدار دهی اولیه برنامه مربوط به ستقرار سیستم عامل در حافظه

سازندگان اصلی مادربرد
* آسوس (ASUS)
* گیگابایت تکنولوژی (Gigabyte)
* ام اس آی(MSI)
* ای سی اس (سیستم های رایانه ای اِیلیت گروپ) (ECS)
* اینتل (Intel)
* اِی اِس راک (ASRock)
* فاکس کان (Foxconn)
* زوتاک (Zotac)
* ای وی جی اِی (eVGA)
* بایو استار (BioStar)
* دی اف آی (DFI)
* جت وی (JETWAY)
* سوپرمایکرو (Supermicro)
* ایسر (Acer)
* ایکس اف ایکس (XFX)
* ابیت (Abit)
* سویو (SOYO)
* اپاکس (Epox)
* آلباترون (ALBATRON)
* سولتک (Soltek)
* چِین تک ((Chain

کارت گرافیک
کارت گرافیک در کامپیوتر شخصی دارای جایگاهی خاص است . کارت های فوق اطلاعات دیجیتال تولید شده توسط کامپیوتر را اخذ و آنها را بگونه ای تبدیل می نمایند که برای انسان قابل مشاهده باشند. در اغلب کامپیوترها ، کارت های گرافیک اطلاعات دیجیتال را برای نمایش توسط نمایشگر ، به اطلاعات آنالوگ تبدیل می کنند. در کامپیوترهایLaptop اطلاعات، همچنان دیجیتال باقی خواهند ماند زیرا این کامپیوترها اطلاعات را بصورت دیجیتال نمایش می دهند.
اگر از فاصله بسیار نزدیک به صفحه نمایشگر یک کامپیوتر شخصی نگاه کنید ، مشاهده خواهید کرد که تمام چیزهائی که بر روی نمایشگر نشان داده می شود از "نقاط" تشکیل شده اند . نقاط فوق " پیکسل " نامیده می شوند. هر پیکسل دارای یک رنگ است . در برخی نمایشگرها ( مثلا" صفحه نمایشگر استفاده شده در کامپیوترهای اولیه مکینتاش ) هر پکسل صرفا" دارای دو رنگ بود: سفید و سیاه . امروزه در برخی از صفحات نمایشگر ، هر پیکسل می تواند دارای 256 رنگ باشد. در اغلب صفحات نمایشگر ، پیکسل ها بصورت " تمام رنگ "(True Color) بوده و دارای 16/8 میلیون حالت متفاوت می باشند. با توجه به اینکه چشم انسان قادر به تشخیص ده میلیون رنگ متفاوت است ، 16/8 میلیون رنگ بمراتب بیش از آن چیزی است که چشم انسان قادر به تشخیص آنها بوده و به نظر همان ده میلیون رنگ کفایت می کند!
هدف یک کارت گرافیک ، ایجاد مجموعه ای از سیگنالها است که نقاط فوق را بر روی صفحه نمایشگر ، نمایش دهند.

یک کارت گرافیک پیشرفته، یک برد مدار چاپی بهمراه حافظه و یک پردازنده اختصاصی است . پردازنده با هدف انجام محاسبات مورد نیاز گرافیکی ، طراحی شده است . اکثر پردازنده های فوق دارای دستورات اختصاصی بوده که به کمک آنها می توان عملیات گرافیک را انجام داد. کارت گرافیک دارای اسامی متفاوتی نظیر : کارت ویدئو ، برد ویدئو ، برد نمایش ویدئوئی ، برد گرافیک ، آداپتور گرافیک و آداپتور ویدئو است .

مبانی کارت گرافیک
بمنظور شناخت اهمیت و جایگاه کارت های گرافیک ، یک کارت گرافیک با ساده ترین امکانات را در نظر می گیریم . کارت مورد نظر قادر به نمایش پیکسل های سیاه وسفید بوده و از یک صفحه نمایشگر با وضوح تصویر 480 * 640 پیکسل استفاده می نماید. کارت گرافیک از سه بخش اساسی زیر تشکیل می شود :
-حافظه . اولین چیزی که یک کارت گرافیک به آن نیاز دارد ، حافظه است . حافظه رنگ مربوط به هر پیکسل را در خود نگاهداری می نماید. در ساده ترین حالت ( هر پیکسل سیاه و سفید باشد ) به یک بیت برای ذخیره سازی رنگ هر پیکسل نیاز خواهد بود. با توجه به اینکه هر بایت شامل هشت بیت است ، نیاز به هشتاد بایت(حاصل تقسیم 640 بر 8 ) برای ذخیره سازی رنگ مربوط به پیکسل های موجود در یک سطر بر روی صفحه نمایشگر و 38400 بایت ( حاصلضرب 480 در 80 ) حافظه بمنظور نگهداری تمام پیکسل های قابل مشاهده بر روی صفحه ، خواهد بود .
-اینترفیس کامپیوتر . دومین چیزی که یک کارت گرافیک به آن نیاز دارد ، روشی بمنظور تغییر محتویات حافظه کارت گرافیک است . امکان فوق با اتصال کارت گرافیک به گذرگاه مربوطه بر روی برد اصلی تحقق پیدا خواهد کرد. کامپیوتر قادر به ارسال سیگنال از طریق گذرگاه مربوطه برای تغییر محتویات حافظه خواهد بود.
-اینترفیس ویدئو . سومین چیزی که یک کارت گرافیک به آن نیاز دارد ، روشی بمنظور تولید سیگنال برای مانیتور است . کارت گرافیک می بایست سیگنال های رنگی را تولید تا باعث حرکت اشعه در CRT گردد. فرض کنید که صفحه نمایشگر در هر ثانیه شصت فریم را بازخوانی / باز نویسی می نماید ، این بدان معنی است که کارت گرافیک تمام حافظه مربوطه را بیت به بیت اسکن و این عمل را شصت مرتبه در ثانیه انجام دهد. سیگنال های مورد نظر برای هر پیکسل موجود بر هر خط ارسال و در ادامه یک پالس افقی sync ، نیز ارسال می گردد.عملیات فوق برای 480 خط تکرار شده و در نهایت یک پالس عمودی sync ارسال خواهد شد.
پردازنده های کمکی گرافیک
یک کارت گرافیک ساده نظیر آنچه در بخش قبل اشاره گردید ،Frame Buffer نامیده می شود. کارت، یک فریم از اطلاعاتی را نگهداری می نماید که برای نمایشگر ارسال شده است . ریزپردازنده کامپیوتر مسئول بهنگام سازی هر بایت در حافظه کارت گرافیک است . در صورتیکه عملیات گرافیک پیچیده ای را داشته باشیم ، ریزپردازنده کامپیوتر مدت زمان زیادی را صرف بهنگام سازی حافظه کارت گرافیک کرده و برای سایر عملیات مربوطه زمانی باقی نخواهد ماند. مثلا" اگر یک تصویر سه بعدی دارای 10000 ضلع باشد ، ریزپردازنده می بایست هر ضلع را رسم و عملیات مربوطه در حافظه کارت گرافیک را نیز انجام دهد. عملیات فوق زمان بسیار زیادی را طلب می کند.
کارت های گرافیک جدید ، بطرز قابل توجه ای ، حجم عملیات مربوط به پردازنده اصلی کامپیوتر را کاهش می دهند. این نوع کارت ها دارای یک پردازنده اصلی پر قدرت بوده که مختص عملیات گرافیکی طراحی شده است. با توجه به نوع کارت گرافیک ، پردازنده فوق می تواند یک " کمک پردازنده گرافیکی " یا یک " شتاب دهنده گرافیکی " باشد. پردازنده کمکی و پردازنده اصلی بصورت همزمان فعالیت نموده و در مواردیکه از شتاب دهنده گرافیکی استفاده می گردد ، دستورات لازم از طریق پردازنده اصلی برای شتاب دهنده ارسال و شتاب دهنده مسئولیت انجام آنها را برعهده خواهد داشت .
در سیستم های " کمک پردازنده " ، درایور کارت گرافیک عملیات مربوط به کارهای گرافیکی را مستقیما" برای پردازنده کمکی گرافیکی ارسال می کند. سیستم عامل هر چیز دیگر را برای پردازنده اصلی ارسال خواهد کرد. در سیستم های " شتاب دهنده گرافیکی " ، درایور کارت گرافیک هر چیز را در ابتدا برای پردازنده اصلی کامپیوتر ارسال می کند. در ادامه پردازنده اصلی کامپیوتر ، شتاب دهنده گرافیک را به منظور انجام عملیات خاصی هدایت می کند. مثلا" پردازنده ممکن است به شتاب دهنده اعلام نماید که :" یک چند ضلعی رسم کن " در ادامه شتاب دهنده فعالیت تعریف شده فوق را انجام خواهد داد.
عناصر دیگر بر روی کارت گرافیک
یک کارت گرافیک دارای عناصر متفاوتی است :
-پردازنده گرافیک . پردازنده گرافیک بمنزله مغز یک کارت گرافیک است . پردازنده فوق می تواند یکی از سه حالت پیکربندی زیر را داشته باشد :
–Graphic Co-Processor . کارت هائی از این نوع قادر به انجام هر نوع عملیات گرافیکی بدون کمک گرفتن از پردازنده اصلی کامپیوتر می باشند.
–Graphics Accelerator. تراشه موجود بر روی این نوع کارت ها ، عملیات گرافیکی را بر اساس دستورات صادره شده توسط پردازنده اصلی کامپیوتر انجام خواهند داد.
–Frame Buffer . تراشه فوق ، حافظه موجود بر روی کارت را کنترل و اطلاعاتی را برای " مبدل دیجیتال به آنالوگ " (DAC) ارسال خواهد کرد . عملا" پردازشی توسط تراشه فوق انجام نخواهد شد.

-حافظه . نوع حافظه استفاده شده بر روی کارت های گرافیک متغیر است . متداولترین نوع ، از پیکربندی dual-ported استفاده می نماید. در کارت های فوق امکان نوشتن در یک بخش حافظه و امکان خواندن از بخش دیگر حافظه بصورت همزمان امکان پذیر خواهد بود. بدین ترتیب مدت زمان لازم برای بازخوانی / بازنویسی یک تصویر کاهش خواهد یافت .
-Graphic BIOS . کارت های گرافیک دارای یک تراشه کوچکBIOS می باشند. اطلاعات موجود در تراشه فوق به سایر عناصر کارت نحوه انجام عملیات (مرتبط به یکدیگر) را تبین خواهد کرد.BIOS همچنین مسئولیت تست کارت گرافیک ( حافظه مربوطه و عملیات ورودی و خروجی ) را برعهده خواهد داشت .
-Digital-to-Analog Converter ) DAC) . تبدیل کننده فوق راRAMDAC نیز می گویند. داده های تبدیل شده به دیجیتال مستقیما" از حافظه اخذ خواهند شد. سرعت تبدیل کننده فوق تاثیر مستقیمی را در ارتباط با مشاهده یک تصویر بر روی صفحه نمایشگر خواهد داشت .

-Display Connector . کارت های گرافیک از کانکتورهای استاندارد استفاده می نمایند.اغلب کارت ها از یک کانکتور پانزده پین استفاده می کنند. کانکتورهای فوق همزمان با عرضهVGA :Video Graphic Array مطرح گردیدند.
-Computer(Bus) Connector . اغلب گذرگاه فوق از نوعAGP است ..پورت فوق امکان دستیابی مستقیم کارت گرافیک به حافظه را فراهم می آورد.ویژگی فوق باعث می گردد که سرعت پورت های فوق نسبت بهPCI چهار مرتبه سریعتر باشد. بدین ترتیب پردازنده اصلی سیستم قادر به انجام فعالیت های خود بوده و تراشه موجود بر روی کارت گرافیک امکان دستیابی مستقیم به حافظه را خواهد داشت .
استاندارد های کارت گرافیک
اولین کارت گرافیک در سال 1981 توسط شرکتIBM عرضه گردید. کارت فوق بصورت تک رنگ و با نامMonochrome Display Adapters)MDAs) ارائه گردید. صفحات نمایشگری که از کارت فوق استفاده می کردند ، متنی بودند. رنگ نوشته سفید یا سبز و زمینه سیاه بود. در ادامه کارت های چهار رنگHercules Graphic Catd)HGC) ارائه گردیدند. سپس کارت های هشت رنگColor Graphic Adapter)CGA) و کارت های شانزده رنگEnhanced Graphic Adapter)EGA) ارائه گردیدند. تولیدکنندگانی دیگر، نظیر کمودور کامپیوترهائی را معرفی کردند که دارای کارت های گرافیک از قبل تعبیه شده و ساخته شده در سیستم بودند. کارت های فوق قادر به نمایش تعداد زیادی رنگ بودند.
زمانیکه شرکتIBM در سال 1987 کارتVideo Graphic Array)VGA) را معرفی کرد، استاندارد جدیدی در این راستا مطرح گردید. نمایشگرهایVGA قادر به ارائه 256 رنگ و وضوح تصویر 400 * 720 بودند. یک سال بعد استانداردSuper Video Graphic Array)SVGA) مطرح گردید. استاندارد فوق قادر به ارائه 16/8 میلیون رنگ با وضوح تصویر 1024 * 1280 است .
کارت های گرافیک از استانداردهای متفاوتی پیروی می نمایند. تولیدکنندگان کارت گرافیک همواره سعی در افزایش تعداد رنگ و وضوح تصویر با توجه به راهکارهای اختصاصی خود دارند. کارت های گرافیک می بایست قادر به اتصال به سیستم باشند. کارت های گرافیک قدیمی اغلب از طریق اسلات هایISA و یا PCI به سیستم متصل می شوند . اغلب کارت های گرافیک جدید از پورتAGP برای اتصال به کامپیوتر استفاده می نمایند.

راهنمای خرید کارت گرافیک

سرعت کلاک پردازشگر
مشابه پردازشگر اصلی رایانه ها داشتن سرعت کلاک بیشتر برای پردازشگر کارت گرافیک صرفاً به مفهوم عملکرد سریعتر آن نیست. شاید یک پروسسور 400MHz سریعتر از یک پروسسور 600MHz در یک سیکل کاری باشد. از دید یک پروسسور گرافیکی سرعت Render و سرعت clock با تعداد پیکسل هایی است که می تواند در هر سیکل پردازش نماید.

ظرفیت حافظه
عبارت از میزان حافظه ای که روی کارت گرافیک صرفاً جهت فعالیتها و کارهای گرافیکی قرار گرفته است. در حال حاضر تمامی چیپ ها قابلیت قابل استفاده با مقادیر مختلف حافظه هستند. که در برخی موارد به 512MB می رسد. میزان حافظه در عملکرد کارت وابستگی به نوع کار گرافیکی که انجام می دهید دارد. دسترسی پردازشگر کارت گرافیک به حافظه کارت بسیار سریعتر از رم کامپیوتر است. بنابراین حافظه بیشتر بر روی کارت باعث می شود که پردازشگر برای بدست آوردن اطلاعات مورد نیاز کمتر به حافظه اصلی مراجعه کند و سرعت بالا رود. به زبان ساده تر اگر در حال حاضر از کارت گرافیک Geforce 6600 با 128 مگابایت حافظه استفاده کنید و قصد دارید آن را به Geforce 6600 با 256 مگابایت حافظه ارتقا دهید شاید در زمانی که با رایانه بازی می کنید اصلاً متوجه تغییر عملکرد آن نشوید مگر اینکه بازی هایی را انجام دهید که از این قابلیتها استفاده می کنند.

پهنای باند حافظه
این خصوصیت سرعتی است که پروسسور گرافیکی می تواند با حافظه کارت ارتباط برقرار کند. یکی از محدودیت ها در کارهای سه بعدی سرعتی است که رایانه می تواند اطلاعات را به پردازشگر گرافیک انتقال دهد. حافظه سریعتر به مفهوم بر طرف کردن این محدودیت است که باعث افزایش سرعت Rendering خواهد شد. کارت های گرافیک در حال حاضر از دو نوع حافظه بهره می برند. DDR , GDDR3 که نوع GDDR3 سریعتر است و بهتر می تواند مانع از مشغول شدن پردازشگر گرافیک شود.
عملکرد کارت همچنین می تواند از پهنای باند باس حافظه تاثیر بپذیرد. یک کارت گرافیک با باس جافظه 128 بیت می تواند دو برابر یک کارت با باس حافظه 64 بیت اطلاعات را بین حافظه کارت و پروسسور تبادل نماید.

Shader
مدلهای Direct X shader جزئیات بسیاری را جهت کنترل بر روی آنچه نمایش داده می شود برای افراد خواستار توسعه ارائه می دهد. و می تواند افکت های بسیاری نظیر سایه های پیچیده انعکاس نور، ایجاد مه و مانند آنها را بوجود آورد. مایکروسافت با ارائه مدل Shader از ابتدا قدرت مانور زیادی را در اختیار توسعه دهندگان قرار داده است که نتیجه آن ایجاد پتانسیل بالا جهت واقعی تر و ملموس تر کردن تصاویر بوده است Shader مدل 3 آخرین نسخه ای است که Direct X9.0 در اختیار کاربران قرار داده است.در حال حاضر ( در زمان نگارش این مقاله ) تنها Nivadia از این نسخه پشتیبانی می کند.

سرعت Fill
این خصوصیت به مفهوم سرعتی است که کارت گرافیک می تواند یک صفحه را نقاشی کند. هر سطح در صحنه های سه بعدی دارای یک texture (تصاویری هستند که جنس،حالت و بعضی از خواص ماده را به صورت روکش روی سطح یک جسم سه بعدی نمایش می دهند مثلآ عکس یک چوب را روی یک مکعب مستطیل قرار می دهند تا شکل الوار دیده شود.) است که به آن نسبت داده شده سرعت پیکسلها (texel) در ثانیه نشان دهنده این که چه تعداد از پیکسلهای texture می توانند در هر ثانیه نمایش داده شوند.
اما یک texel چیست؟ یک texel به نوعی مشابه یک پیکسل سه بعدی است. در واقع یک رویه سطح می تواند توسط خانه های یک تصویر 640×480 پیکسل از تصویر آجرها نمایش داده شود. هر پیکسل در این صفحه texel خوانده می شود و روی هر texel پردازش صورت می گیرد تا فاصله و زاویه این نقطه از دیوار را نمایش دهد.
سرعت fill حاصلضرب سرعت کلاک پروسسور و تعداد پیکسل هایی است که می تواند در هر سیکل کلاک پردازش شوند تعداد پیکسل هایی که می توانند در هر سیکل کلاک پردازش شوند.
گوشه ها:
با وجود اینکه سرعت Fill اطلاعاتی در خصوص عملیات Rendering چیپ گرافیکی می دهد اما در مورد محاسبات هندسی هیچگونه اطلاعاتی ندارد. چیپهای گرافیکی نمی توانند روی سطوح منحنی کار کنند. آنها می توانند فقط سطوح مسطح را پردازش نمایند. اما اگر به اندازه کافی سطوح مسطح در اختیار داشته باشند می توانند با کنار هم قرار دادن آنها سطحی مشابه منحنی بوجود آورند. و هر چه تعداد این سطوح مسطح بیشتر باشد انحنای سطح حاصل طبیعی تر به نظر می آید البته کار پردازش برای گرافیک هم مشکل تر می شود.
در پردازشی که Tessellation خوانده می شود تمامی اشیا در یک صحنه سه بعدی به سطوح مثلثی شکل شکسته می شوند. همانطور که گفته شد افزایش این سطوح مثلثی باعث نمایش بهتر اشیا می شود یک جسم سه بعدی می تواند متشکل از صدها یا هزاران مثلث باشد. این موضوع همان چیزی است که سازندگان بازیها در زمان طراحی اشیا و شخصیت های بازی با آن در گیر هستند یعنی مثلاً کاراکتر را به گونه ای طراحی کنند که نه بازی خیلی سنگین شود ( تعداد سطوح مثلثی زیاد شود ) و نه آنقدر در تعداد آنها صرفه جویی کنند که کاراکتر دارای لبه های تیزی شود و شکل طبیعی نداشته باشد.
متاسفانه ATI و NVidia استاندارد های متفاوتی را برای بیان میزان قدرت پردازش هندسی استفاده می کنند مشخصه چیپ NVidia بر اساس تعداد رئوس در ثانیه است. ( که به مفهوم نقاط در گوشه های مثلث می باشد ) در حالیکه مشخصه ATI بر اساس تعداد مثلث در ثانیه است. با توجه به اینکه مثلث های کنار هم دارای رئوس مشترکی هستند. نمی توان به سادگی تعداد مثلث ها را بدست آورد.

:Anti-aliasing

Anti-aliasing روشی است که برای حذف دندانه هایی که در خطوط مورب یا منحنی ها دیده می شود ایجاد شده است. ( برای فهم بهتر موضوع برنامه paint را باز کنید و یک خط مورب بکشید این دندانه ها به راحتی قابل دیدن هستند ) Anti-aliasing باعث می شود تصویر طبیعی تر به نظر بیاید ولی معمولاً سبب کند شدن کامپیوتر می شود چندین سطح برای Anti-aliasing وجود دارد که برخی بیش از بقیه به سیستم فشار وارد می کنند.

:RAMADC

RAMADC مخفف عبارت RAM Digital to Analogue Converter می باشد که به معنای مبدل دیجیتال به آنالوگ حافظه RAM می باشد. RAMADC یک چیپ ست است که صحنه ها را می گیرد و به فرمتی مناسب برای برای مانیتور ( نمایشگر ) تبدیل می کند. پردازشگر گرافیکی تصویر نهایی را خلق می کند و RAMADC به عنوان رابط پردازشگر و کابل VGA یا DVI قرار می گیرد تا در نهایت تصویر روی مانیتور قرار گیرد.RAMADC ها دارای سرعتهای متفاوتی هستند ( معمولاً 350-400 مگاهرتز ) و یک کارت گرافیکی ممکن است چندین سرعت داشته باشد. یک RAMADC سریعتر به معنای آن است که کارت گرافیک قادر است رزولوشن بالاتری را در خروجی پشتیبانی کند. RAMADC چند تایی به این معناست که کارت گرافیک می تواند از چندین نمایشگر به طور همزمان پشتیبانی کند.

چیست : CPU

(CPU) central processor unit یا واحد پردازش مرکزی درواقع وظیفه پردازش اطلاعات در کامپیوتر را برعهده دارد. پروسسور یا CPU مغز یک کامپیوتر است. یک کامپیوتر بوسیله CPU آن شناخته می شود، ولی این به تنهایی بازتاب کارایی یک کامپیوتر نیست زیرا این کمیت فقط سرعت پروسسور(پردازشگر) را نشان می دهد و نه کارایی کل کامپیوتر که اجزای مهم دیگری غیر از CPU دارد. این درحالیست که مغز انسان علاوه بر پردازش، عمل ذخیره سازی اطلاعات را برعهده دارد ولی در کامپیوتر پردازش را CPU انجام داده و عمل ذخیره سازه برعهده هارد دیسک HDD سپرده شده است.
بطور مثال یک کامپیوتر که در حال اجرای چند نرم افزار حجیم و سنگین است و پروسسور پنتیوم 4 آن 2400 گیگا هرتزاست ممکن است اطلاعات را خیلی سریع پردازش کند اما همیشه منتظر هارد دیسک است که یک قطعه با سرعت پایین تراست معنی این جمله آن است که پروسسور برای انتقال اطلاعات بیشتر وقت خود را در یک انتظار بیهوده می گذراند بنابراین این پروسسور پنتیوم 4 ممکن است 50 درصد سریع تر از همتای 1600 GHz خود در پردازش اطلاعات باشد در حالیکه همه اجزای دو کامپیوتر یکسان باشند .
چند سازنده CPU عبارتند از:
Semiconductor | RISE AMD | Evergreen Technologies | IDT | Intel | National
| Texas Instruments | Technology | ST Microelectronics
که مهمترین و رایج ترین آنها. AMD و Intel می باشند

فن CPU:

مدرس: سپاس مقدم آشنایی با کامپیوتر و کاربرد آن
وظیفه اصلی این فن خنک نگاه داشتن CPU در زمانی است که عمل پردازش توسط CPU صورت میگیرد یا به زبان ساده تر کامپیوتر روشن است. این فن ها در اشکال و اندازه های مختلفی توسط شرکت های سازنده پردازشگر طراحی و ساخته می شود. فارغ از شکل و اندازه فن که این اشکال و اندازه نیز به حجم حرارت ناشی از عمل پردازش توسط CPU
ساخته میشود فن ها وظیفه دارند که این اطمینان را به سیستم بدهند که پردازشگر همواره در دمای مطلوب قراردارد. این فن ها توسط مادربرد مدیریت شده و درصورت بالا رفتن دمای CPU دور حرکت فن نیز بالا رفته تا پردازشگر خنک شود.
پردازنده یا واحد پردازنده مرکزی (CPU) اصلی ترین بخش کامپیوتر است . این قطعه وظایف مهمی از قبیل عملکرد های ریاضی ، منطقی ، مقایسه ای و محاسبه های مربوط به آدرس دهی در کامپیوتر را به عهده دارد . CPU مهم ترین تراشه بر روی برد اصلی هر کامپیوتر می باشد و آن مدیریت کلیه مراحل پردازش داده ها را به عهده دارد . این قطعه به صورت مستقیم و یا غیر مسقیم سایر قطعات روی برد اصلی و سایر قسمتهای کامپیوتر را نظارت و مقداردهی می کند . پردازنده ها هر چند دارای ابعاد فیزیکی بسیار کوچکی هستند ولی از ابتدایی ترین آنها که از 29000 ترانزیستور تا انواع پیشرفته آنها که 7/5 میلیون ترانزیستور می باشد ، ابعاد فیزیکی آنها بسیار محدود و در حد 2 تا 3 اینچ مربع می باشند .
مشخصه با اهمیت ریز پردازنده ها عبارتند از :
× . سرعت .
× . پهنای گذرگاه داده .
× . پهنای گذرگاه آدرس .
× . ماکزیمم حافظه .
علاوه بر این مشخصه ها تعداد ترانزیستور با کار گرفته شده ، cache داخلی ، پهنای پالس ، اندازه رجیستر های داخلی در پردازنده ها از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند . همه پردازنده ها سه عمل اساسی را انجام می دهند :
× . انتقال اطلاعات
× . حساب و منطق
× . تصمیم گیری

مشخصات فنی پردازنده ها

پردازنده ها به عنوان یکی از اصلی ترین عناصر در یک کامپیوتر به صورت یک تراشه به شکل مربع روی برد اصلی قرار می گیرد . معمولا هر پردازنده دارای خصوصیات ویژه ای است که توسط تعدادی حروف و ارقام که بر روی هر کدام از آن ها چاپ شده ، مشخص می شوند .
این اطلاعات شامل موارد زیر می باشد :
– نام شرکت سازنده .
– نسل پردازنده .
– مدل و نوع پردازنده .
– سرعت پردازنده (MHZ ) .
– ولتاژ مورد نیاز پردازنده .
– شماره سریال پردازنده .

شرکت های مشهور سازنده پردازنده عبارتند از :

– Intel
– IBM
– AMD
– Syrex
– Motorola
– IDT
– NIC
– IIT
گاهی بر روی پردازنده ها نام شرکت سازنده به صورت کامل و گاهی به صورت علائم اختصاری مخصوص شرکت مشخص می شود . مثلا برای محصولات شرکت از AMD برای مشخص کردن نام پردازنده عبارت ADVANCED شرکتهای MICRO DEVICES که کلمه AMD از آن گرفته شده چاپ می شود .

نسل پردازنده

پردازنده ها بسته به تنوع در مدل و عملکرد آن ها دارای مدل های مختلفی می باشند . معمولا هر گاه یک تغییر اساسی در ساختار یا پردازنده به وجود آمده است نسل جدیدی برای آن نام گذاری شده است . معمولا نسل های مختلف پردازنده ها را با نام ، علائم یا شماره های مختلف نشان می دهند . شرکتهای سازنده پردازنده تولیدات خود را بر اساس یک روش استاندارد نام گذاری می کنند . مثلا شرکت Intel تولیداتش را به صورت 80×86 و شرکت Motorola به صورت 68xxx نام گذاری می کنند ، که معمولا علامت x جایگزین نسل و مدل پردازنده می شود . مثلا در مورد پردازنده های Intel نسل های اول تا هفتم به صورت زیر می باشد :
همانگونه که مشاهده می کنید از نسل چهارم (80486) به بعد نامگذاری پردازنده های Intel به صورت 80×86 نمی باشد بلکه از نام پنتیوم استفاده شده است .

مدل پردازنده

هر کدام از نسل های پردازنده دارای مدلهای مختلفی می باشد که دارای مشخصات متفاوت می باشند . مثلا در مورد پردازنده و 80386 مدلهای DX , SX و برای 80486 مدلهای SX , DX , DXII , DX4 , DX5 برای پنتیوم (نسل پنجم) مدل های پنتیوم کلاسیک و MMX ، برای نسل ششم مدل های پنتیوم پرو ، پنتیوم II و پنتیوم III پنتیوم سلرون برای نسل هفتم مدل اتیانیوم را می توان اشاره نمود .

سرعت پردازنده

یکی دیگر از پارامتر های مهم برای پردازنده که معمولا روی پردازنده چاپ می شود ، سرعت پردازنده است . سرعت پردازنده بر حسب مگاهرتز (MHZ) مشخص می شود . گاهی سرعت پردازنده ها معادل سرعت پردازنده مشابه Intel بر روی آن چاپ می شود. در این پردازنده ها که شبیه پردازنده های پنتیوم Intel هستند ، برای نشان دادن سرعت AMD-K5 که در سطر دوم آن عبارت PR100 چاپ شده است ، بدین معنی است که این پردازنده دارای سرعتی معادل سرعت پردازنده های پنتیوم اینتل با سرعت 100MHZ می باشد . هر چند ممکن است سرعت واقعی این پردازنده کمتر باشد . چنانچه بعد از PR100 علامت + هم داشته باشیم یعنی سرعت این پردازنده حتی از پردازنده اینتل با سرعت 100MHZ هم بیشتر می باشد .

ولتاژ پردازنده

پردازنده های قدیمی (قبل از کار 468DX4) با ولتاژ 5v کار می کردند . پردازنده هایی که بعد از 486DX4 به بازار ارائه شد با ولتاژ 3.3v کار می کردند . امروزه پردازنده های K6 از شرکت AMD با ولتاژهای پایین تر از 3.3v (2.2v می کنند . طبیعی است هر چه پردازنده با ولتاژ کمتری کار کند توان مصرفی آن کمتر شده و در نتیجه پردازنده کمتر داغ می شود .

مقایسه Intel و AMD

به طور کلی AMD به دلیل قیمت پایین تر بهتر از Intel است. در واقع شما با یک هزینه ثابت می توانید CPUی قویتری از سری AMD نسبت به Intel تهیه کنید.
این دو CPU دارای چند تفاوت فنی هستند:
1) AMD براساس معماری اجرایی 9 مرحله ای ساخته شده است اما معماری پردازنده های Intel شش مرحله ای می باشد.بدین معنا که AMDدر هر چرخه کاری 9عملیات را انجام میدهد در حالی که Intel فقط 6 عمل را می تواند انجام دهد.
2) زمانی که اینتل P4 را طراحی کرد طول PIPELINE را از 10 مرحله در P3 به 20 مرحله افزایش داد Intel همین تغیر توانست که تعداد عملیاتی که در چرخه عملیاتی انجام می شود بصورت قابل ملاحظه ای کاسته میشود و از طرف دیگر افزایش طول PIPELINE نیازمند افزایش تعداد ترانزیستور ها برای انجام همان تعداد عملیات میباشد که این امر باعث افزایش اندازه هسته و بالا رفتن قیمت تولید میشود . در حالی که AMD با وجود افزایش فرکانس پردازنده های خود طول pipeline را به همان اندازه p3 یا k6 ثابت نگهدارد .
3) AMD از مس برای اتصال ترانزیستور های بکار رفته در پردازنده ها استفاده میکند در صورتی که در ساختمان پردازنده های Intel آلومینیوم بکار رفته است.مس هادی الکترسیته بهتری است ، ازاین رو پهنای اتصالهای بین ترانزیستورها را به میزان چشمگیری کاهش می یابد .که این امر باعث مصرف کمتر مواد اولیه و در نتیجه منجر به کاهش هزینه می شود این دلیل ارزان تر بودن AMD نسبت به P4 است.
4) از دیگر تفاوت های میان AMD وIntel میتوان به راندمان Cache بروی چیپ اشاره کرد ، AMD از معماری انحصاری استفاده میکند که راندمان بیشتری نسبت بیشتری نسبت به طراحی معماری غیر انحصاری Intel دارد.
5) یکی دیگر از مهمترین نکات برتر پردازنده های AMD واحد ممیز شناور آن است که از FPU اینتل بسیار قویتر میباشد که این امر باعث اجرای سریع تر برنامه های چند منظوره( MultiMedia) میشود.
علیرغم اینکه این اطلاعات کمی قدیمی است ولی AMD روز به روز نسبت به Intelبرتری خود را نشان می دهد. AMD به سرعت 6400 دست پیدا کرده است در حالی که Intel در سرعت 3800 به دلیل بالا رفتن بیش از حد دمای CPU متوقف شد. از این رو به راه حلهایی مانند افزایش کش و ایجاد CPU های دو هسته ای روی آورد که باز هم نتوانست کاری کند. اگر با کسانی که با CPU های AMD و اینتل کار کرده اند صحبت کنید تفاوت سرعتی را که آنها احساس کرده اند را می شنوید.AMD در حال حاضر CPU های 64 بیتی را با قیمت بسیار پایینی ارائه کرده است که به صورت 32 بیتی نیز کار می کنند و در واقع در دو مد کار می کنند ولی CPUی 64 بیتی Intel در حال حاضر فقط Xeon و Intel Core 2 Due است که قیمت بسیار بالایی دارد.
AMD دیگر اشکالات قبلی را ندارد. حرارت CPU آن در سرعت 6000 زیر 40 درجه است. به هیچ وجه نمی سوزد. انواع دو هسته ای آن دیگر هیچ اشکالی در آنها پیدا نمی شود و خاصیت Multitasking را که Intel به آن افتخار می کند را دارا می باشد.
سری های جدید آن که از DDR2 هم پشتیبانی می کنند. از نظر پشتیبانی از هاردهای SATA 2.0 شما می توانید مادربرد ارزان قیمتی را برای این کار سازگار با AMD خریداری کنید.
فرکانس زیاد برای بدن اشکال دارد. فرکانس واقعی AMD بسیار کمتر از فرکانس معادل آن در مقایسه با Intel است. فرکانس واقعی CPUی AMD با سرعت 5000 فقط 2500 است و این یعنی شاهکار.
قیمت CPUی 64 بیتی AMD در سرعت 6000 حدود 150 هزار تومان است در حالی که Intel در این حد یعنی e660 قیمتی حدود 200.000 تومان دارد
در مقایسه ی دو مارک اینتل و AMD که در بازار موجود است، باید انواع خاصی از آنها را با هم مقایسه کنید. در واقع باید بگوئید که فرق بین کدام دو مدل چیست. مثلا در سری AMD هم Sempron داریم و هم Athlon و هم Athlon XP و هم Athlon 64 و هم Athlon 64 X2 و هم Phenom. سریهای قبلی هم Duron بودند. در سری Intel انواع مختلفی مانند Celeron و Celeron D و Pentium 4 و Pentium D و Intel Core 2 Due و Intel Core 2 Extreme و …
در مقایسه کلی در مدلهای مساوی از این دو سری می توان گفت که کش CPU های Intel بیشتر از AMD است. CPU های Intel کارهای موازی را بهتر انجام می دهند ولی اگر دو مدل مساوی از این دو مارک را در کنار هم بگذاریم CPU های Intel بین 50 تا 100 هزار تومان در مدلهای بالا گرانتر از AMD هستند.
تفاوتهایی بین معماری این دو وجود دارد. که البته در هر مدل باز فرق می کند و این معماری تغییر می کند.
نمی توان گفت کدام CPU برای چه کاری بهتر است. اگر نرم افزاری بر اساس معماری و تواناییهای Intel طراحی شده باشد در صورت استفاده از Intel بهتر می توانید با آن کار کنید. اگر بازی یا برنامه بر اساس دستورات AMD طراحی شده باشد AMD آن را بهتر اجرا می کند.
به طور کلی AMD به دلیل قیمت پایین تر بهتر از Intel است. در واقع شما با یک هزینه ثابت می توانید CPUی قویتری از سری AMD نسبت به Intel تهیه کنید.
مسائل دیگری را هم باید در نظر گرفت و ان این است که مادربردهای Intel با امکانات مساوی معمولا گرانتر از AMD هستند.
ترتیبی از سی پی یو های اینتل و amd در برابر هم
K5با Pentium, Pentium Pro
K6, K6-2 با Pentium II
K6-III با Pentium II, Pentium III
Athlon با Pentium III, نسخه های اولیه Pentium 4
Athlon XP با Pentium 4
Athlon 64 با Pentium 4 نسخه های جدید تر
Athlon 64 X2 با Pentium D, Core 2 Duo
Phenom, Phenom II با Core 2 Duo/Quad
Phenom X4 (فنوم چهار هسته ای) سال 2007
Phenom FX سال 2008
Phenom X3 (فنوم سه هسته ای) سال 2008
Athlon X2 (آتلون دو هسته ای) سال 2007
Athlon 64 X2 سال 2005 و 2006
Sempron سال 2006 و 2004 (در سری های مختلف)
Opteron سال 2003
Turion 64 سال 2005
Turion 64 X2 سال 2006
Athlon XP سال 2001
Athlon MP سال 2001

هارد دیسک چیست؟

هارد دیسک (Hard disk ) یکی از مهمترین عناصر سخت افزاری درکامپیوتر پس از پردازنده و حافظه است. از هارد
دیسک ، بمنظور ذخیره سازی اطلاعات استفاده می گردد . اطلاعات مربوط به راه اندازی سیستم ، برنامه ها و داده ها،
جملگی بر روی هارد دیسک ذخیره می گردند .در زمان انجام برخی عملیات خاص توسط کامپیوتر، نظیر ویرایش فیلم ها ،بازی های کامپیوتری و یا پخش موزیک ، استفاده از یک هارد دیسک با ظرفیت بالا، سرعت مناسب و قابل اطمینان ، بطرز محسوسی بهبود محیط عملیاتی خصوصا" ذخیره و بازیابی اطلاعات را بدنبال خواهد داشت . در سالیان اخیر تکنولوژی ساخت هارد دیسک بسرعت و در ابعاد متفاوت رشد و گسترش یافته است . در این مقاله ، به بررسی پارامترهای لازم در خصوص انتخاب یک هارد دیسک خواهیم پرداخت
جایگاه هارد دیسک
با توجه به رشد چشمگیر تکنولوژی ساخت هارد دیسک ، ظرفیت آنان درفواصل زمانی بین دوازده تا هیجده ماه ، دو برابر میشود . بدین ترتیب ،عملا" کامپیوترهای شخصی بسمت ماشین های چند رسانه ای حرکت نموده که می توان حجم بالائی از اطلاعات شامل صوت ، تصویر و گرافیک را بر روی آنان ذخیره نمود. بیشترین ظرفیت هارد دیسک قابل نصب بر روی کامپیوترهای Desktop، معادل 2TB(2ترابایت) و بیشتر گیگابایت می باشد. ظرفیت فوق ، 40 تا 80 برابر بیش از ظرفیت هارد دیسک های سه سال پیش است . در اوایل سال 2003 میلادی ، هارد دیسک های با ظرفیت 320 گیگا بایت مطرح شده اند. تولید کنندگان در صدد ارائه اینترفیس های سریال ATA بوده که نسبت به مدل های پیشین (اینترفیس. های موازی) ATA دارای سرعت بمراتب بیشتری می باشند. محصولات تولید شده در سال آینده ، از تکنولوژی فوق استفاده خواهند کرد. عملکرد تمامی هارد دیسک ها در زمان اجرای یک برنامه مشابه یکدیگر بوده و استفاده از درایوهای با سرعت بالا، مزایا و امتیازات متعددی را برای کاربرانی که قصد پردازش داده هائی با حجم بالا ( تصاویر و ویدئوهای دیجیتال ) را دارند، بدنبال خواهد داشت. بر اساس آزمایشات متعدد انجام شده توسط برنامه Photoshop مشخص شده است که انجام عملیات پیچیده ای نظیر : اعمال فیلترها ، گردش و ویرایش تصاویر در هارد دیسک های با سرعت بالا ، شصت درصد سریعتر از سیستم هائی است که دارای درایوهائی با سرعت پائین می باشند.

ویژگی ها ی مهم
از مهمترین ویژگی های مرتبط با هارد دیسک ، می توان به موارد زیر اشاره نمود:
-1 ظرفیت:

اغلب کامپیوترهای شخصی در حال حاضر از هارد دیسک هائی با ظرفیت معادل بیست گیگابایت ، استفاده می نمایند. ظرفیت فوق ، بمراتب بیش از انداره مورد نیاز کاربرانی است که صرفا" از هارد دیسک بمنزله ابزاری بمنظور ذخیره سازی اطلاعات استفاده می نمایند . ظرفیت هارد دیسک برای کاربرانی همچون طراحان آثار گرافیکی و یا افرادیکه بر روی فیلم های ویدئویی کار می کنند ، از اهمیت بیشتری برخوردار است . مثلا" ضبط تصاویردر مدت زمان محدود از یک دوربین فیلم برداری ، چندین گیگابایت ظرفیت هارد دیسک را اشغال خواهد کرد . در صورت ضرورت استفاده از فضای ذخیره سازی بالا ، می توان از یک هارد با ظرفیت بالا و یا دو هارد دیسک ،استفاده نمود. در چنین حالتی می توان هارد موجود را نگهداری و متناسب با نیاز، اقدام به تهیه و نصب هارد دوم نمود. مثلا" در صورتیکه به یک هارد با ظرفیت 160 گیگابایت نیاز باشد و هارد دیسک موجود 80 گیگابایت ظرفیت داشته باشد ، می توان با تهیه یک هارددیسک دیگر و با ظرفیت 80 گیگابایت ، نیاز خود را مرتفع نمود ) تامین 160 گیگابایت فضای ذخیره سازی ، مشروط به وجود پتانسیل لازم ازلحاظ توانائی حمایت برد اصلی سیستم. (
-2 سرعت دورانی:

سرعت دوران ( چرخش ) هارد دیسک های ATA موجود ، 5400 یا 7200 دور در دقیقه ( rpm ) می باشد .درایوهائی که دارای سرعت 7200 دور در دقیقه می باشند،( معمولا در تمامی موارد صادق نخواهد بود(دارای سرعت بیشتری در ارتباط با بازیابی اطلاعات ، می باشند .

-3 اینترفیس:

تقریبا" تمامی کامپیوترهای Desktop از اینترفیس موازی ATA استفاده می نمایند. حداکثر سرعت انتقال داده در این نوع اینترفیس ها ، 100 و یا 133 مگابایت در ثانیه است. بر اساس مجموعه تست های انجام شده بر روی اینترفیس های ، ATA/ 133 ، مشخص شده است که سرعت آنان تاثیر مشهودی را در افزایش کارائی بدنبال نداشته است ، چراکه درایوهای موجود امکان استفاده مناسب از سرعت بالای انتقال داده در باندهای عریض را دارا نمی باشند. اکثر مادربردهای قدیمی ( MotherBoard ) از ATA/ 133 حمایت نمی نمایند.بنابراین برای استفاده از این نوع درایوها ، می بایست کارت های جانبی بر روی سیستم نصب گردد . خوشبختانه درایوهائی که دارای استاندارد ATA/133 می باشند ، امکان حمایت از استاندارد ATA/100 را نیز دارا می باشند.

-4 حافظه موقت ( بافر):

زمانیکه یک سیستم درخواست اطلاعاتی را می نماید ، هارد دیسک علاوه بر اینکه می بایست بازیابی داده درخواستی ر ا انجام دهد بلکه مسئولیت استقرار ( load ) داده در بافر مربوطه به خود را نیز برعهده دارد . بدین ترتیب در صورتیکه پردازنده درخواست مجدد همان اطلاعات قبلی را داشته باشد ، اطلاعات مورد نیاز آن از طریق بافر هارد دیسک تامین خواهد شد .استفاده از دو مگابایت بافر، ظرفیت مناسبی در این رابطه می باشد . در مواردیکه از برنامه های خاصی نظیر فتوشاپ ، استفاده می شود ، ظرفیت هشت مگابایت برای بافر ، منظقی بوده و اثرات مثبتی را در رابطه با افزایش کارائی سیستم بدنبال خواهد داشت .
تشریح مشخصات هارد دیسک HDD
تعیین ظرفیت ، یکی از اولین و در عین حال مهمترین تصمیات در رابطه با انتخاب یک هارد دیسک می باشد .هارد دیسک های با ظرفیت بالا همیشه از لحاظ قیمت گرانتر می باشند،چرا که توزیع آخرین مدل ها و ظرفیت ها در ماه های نخست تولید بسیار اندک بوده و همین عامل افزایش قیمت آنان را بدنبال خواهد داشت.برای تهیه یک هارد دیسک با ظرفیت مطلوب می توان پس از کاهش قیمت آخرین مدل های ارائه شده ، اقدام لازم را انجام داد .( تامین هارد دیسک مورد نظر پس از فروکش نمودن جو ایجاد شده در ماه های نخست تولید . ( پارامترهای زیر را می توان در زمان انتخاب یک هارد دیسک در نظر گرفت:
1) سرعت دوران:
حداقل ( 5400 دور در دقیقه) و ( 5400 تا 7200 دور در دقیقه ) ، حداکثر ( 5400 تا 7200 دور در دقیقه( بالا بودن سرعت دوران یک هاردیسک نشاندهنده بالا بودن سرعت ذخیره و بازیابی اطلاعات است. درصورتیکه از کامپیوتر بمنظور انجام کارهای چندرسانه ای استفاده می گردد ، بالا بودن تعداد دور در دقیقه یک هاردیسک بسیار حائز اهمیت است. این خصوصیت هارددیسک در برنامه هایی نظیر word و یا استفاده از اینترنت ، چندان مشهود نخواهد بود .هارددیسک ها ی با ظرفیت بالا، اغلب دارای سرعت دوران کمتری می باشند.( 5400rpm )

2) سرعت اینترفیس:
حداقل (( Ultra ATA/100 or ATA 133 ، پیشنهادی (Ultra ATA/100 or ATA 133) ، حداکثر ، (( Ultra ATA/100 or ATA 133 تفاوت سرعت بین درایوهای ATA/100 و ATA/ 133 برای اکثر کاربران مشهود و قابل ملاحظه نخواهد بود. برای اینکه از سرعت درایوهای انتخابی بطرز موثری استفاده شود، می بایست سرعت آنان با کامپیوتر سازگار باشد ، در غیر اینصورت می بایست ار کارت هائی استفاده شود که سرعت درایو را با سرعت کامپیوتر هماهنگ نماید. این سرعت ها در SATA با 1.5G وSATA II به 3G می رسد.

3) سرعت جستجو:

حداقل(8 ms و یا پائین تر)، پیشنهادی 8ms ) تا 9 ms ) حداکثر (9ms) متوسط سرعت جستجو ( بر حسب میلی ثانیه اندازه گیری می گردد) در واقع به سرعت پیدا نمودن اطلاعات ( یک بخش خاص از داده ) ذخیره شده در یک درایو اطلاق می شود.اکثر کاربران در زمان انتخاب یک هارد دیسک به موضوع فوق توجه نکرده و حتی در فعالیت های روزمره خود با کامپیوتر کمبودی از این بابت را حس نمی نمایند . در مواردیکه اطلاعات در بخش های متفاوت هارد ذخیره شده باشد، یافتن هر بخش از اطلاعات ذخیره شده و ارتباط بین آنان ، زمان مختص خود را خواهد داشت.
4) اندازه بافر:
حداقل (دو مگابایت) ، پیشنهادی (دو مگابایت و یا هشت مگابایت ) ، حداکثر (دو مگا بایت و یا هشت مگابایت(بافر ،* یک Cache بر روی درایو بوده که بطور موقت اطلاعات در آن ذخیره شده تا در صورتیکه پردازنده مجددا" درخواست حافظه آنان را داشته باشد ، اطلاعات از محل فوق و با سرعت بیشتری در اختیار پردازنده قرار داده شوند. اکثر هارددیسک ها به طور معمول دارای بافری به ظرفیت دو مگابایت می باشند(درایوهایی با بافر بالاتر نیز وجود داشته که از آنان برای اهداف خاصی استفاده می گردد).

تکنولوژی ارتباط SATA و : IDE

تکنولوژی دیسک سخت ( HARD DRIVE ) بر پایه پروسس موازی اطلاعات عمل می کنند و بدین معناست که اطلاعات به صورت بسته هایی به روشهاهی مختلف ( رندوم ) به باس اطلاعاتی فرستاده می شوند. اطلاعات از دیسک سخت در فاصله های زمانی کاملاً تصادفی می آیند و وارد باس اطلاعاتی شده و در نهایت به سمت مقصد نهایی می رود.
IDE مخفف Drive Electronics Integrated می باشد همینطور که می دانید رابط IDE گاهی با عنوان ATA شناخته می شود که مخفف AT Attachment است.
این تکنولوژی از سال 1990 به عنوان استاندارد کامپیوترهای شخصی ( PC) برای هارد دیسک ها بوده است و این زمانی بود که تکنولوژی مذکور جای درایوهای MFM و ESDI را گرفت یعنی زمانی که هارد دیسک ها به طور متوسط حجمی معادل 200مگا بایت داشتند. در سال 1990 اولین هارد دیسک یک گیگا بایتی وارد بازار شد و قیمتی برابر 200 دلار در بازار آمریکا داشت. از آن پس تا کنون IDE تکنولوژی مورد استفاده بوده زیرا هارد دیسکها را با قیمت پایین در اختیار مصرف کننده قرار می داد، جای کمتری می گرفت و سرعت مناسبی داشت.
همتای IDE در آن زمان SCSI (که مخفف Interface Small Computer System است) بود. SCSI کمی از IDE سریعتر است اما بسیار گرانتر است. به علاوه احتیاج به خرید یک ادپتر SCSI که ارزان هم نیست احتیاج دارید. به عبارت دیگر IDE بازار هارد دیسکهای کامپیوتر های شخصی را در انحصار خود گرفته بودند.
هارد دیسکهای IDE از کابلهای ریبون پهنی استفاده می کنند.
تکنولوژی هارد دیسک های ساتا ( SATA ) بر اساس پردازش اطلاعات متوالی ( سریال ) است.

RAM:
RAM یکی از انواع حافظه ها و البته پر کاربردترین آنهاست. RAM مخفف اصطلاح Random Access Memory یا حافظه با دستیابی تصادفی بوده و حافظه ای قابل خواندن و نوشتن می باشد. توجه داشته باشید که وقتی ما از حافظهءاصلی کامپیوتر حرف می زنیم، منظور همان RAM است. این حافظه به صورت غیرمستقیم در اختیار کاربر یا User قرار می گیرد .
اصولاً اطلاعات و داده های مربوط به هر برنامه ای که می خواهد اجرا شود، روی RAM قرار می گیرد. دلیل انجام این عمل ایجاد تعادل بین سرعت CPU و دیسک سخت می باشد. از آنجایی که سرعت CPUها بسیار زیاد است و سرعت دیسکهای سخت نسبت به آنها پایین می باشد، RAM می تواند با قرارگیری بین این دو یک تعادل سرعت ایجاد نماید. بنابراین مقدار RAM در مواقعی که کاربر نیاز به اجرای چندین برنامه به طور همزمان را دارد و یا از برنامه های پر حجم استفاده می کند تاثیر به سزایی در سرعت کامپیوتر خواهد داشت.

حافظه RAM به دو دسته تقسیم می شود که عبارتند از حافظه RAM پویا و حافظه RAM ایستا.
در حافظه RAM پویا یا Dynamic RAM اطلاعات پس از مدت کوتاهی از بین می روند و لذا در هر ثانیه در حدود 250 الی 500 بار باید اطلاعات موجود در آن تازه یا Refresh گردند. به همین دلیل بسیار کند عمل می کنند.
حافظه های ایستا یا Static RAM که از فلیپ فلاپ ها تشکیل شده اند با مصرف برق کم به مدت طولانی اطلاعات را نگهداری می کنند و اطلاعات این حافظه ها نیاز به تازه شدن ندارد ، لذا سرعت آنها بیشتر از Ram های پویا است . لازم به ذکر است که پس از قطع جریان برق اطلاعات این RAMها پاک می شود. در کامپیوترهایی که امروزه در بازار یافت می شوند RAMها از نوع Static RAM هستند. همچنین گفتنی است RAMهای قدیمی تر که اندازه کوچکتری داشتند با نام SIMM و RAMهای کنونی که بزرگتر هستند را با نام DIMM می شناسند.
در حال حاضر دو نوع RAM در بازارهای کامپیوتر یافت می شود. یک نوع SDR و دیگری DDR.
RAMهای SDR دارای خطوط انتقال یا BUS ضعیف تری هستند و در نتیجه سرعت کمتری دارند، مقدار ظرفیت این RAMها تا چند سال گذشته 16، 32و 64 مگابایت بود و در حال حاضر بیشتر ظرفیت های موجود ، در رِنجِ 128، 256 و 512 مگابایت هستند. گفتنی است BUS این نوع RAM در محدوده 66، 100و 133مگاهرتز است.
RAMهای DDR دارای BUS، 266، 300، 333 و 400 مگاهرتز بوده و به همین دلیل سرعت بیشتری نسبت به RAMهای SDR دارند، مقدار ظرفیت این نوع RAMها به دلیل حضور نسبتا تازه در بازار، 256 و 512 مگابایت و یک گیگابایت است.
تفاوت ظاهری این دو نوع RAM در برشهایی است که روی پایه های آنها مشاهده می شود، SDRAMها دارای 2 برش روی پایه هایشان هستند در حالیکه RAMهای DDR تنها یک برش بر روی پایه دارند.
هنگامی که می خواهید یک RAM بخرید، قبل از انتخاب RAM ، باید Main Board انتخاب شده باشد . سپس براساس نوع پشتیبانی RAM توسط Main Board ، نوع RAM را که DDR یا SDR می باشد مشخص می نماییم . در مرحله بعد بایستی با توجه به مقدار Bus پشتیبانی شده از طرف مادربرد ، RAM را انتخاب نمود. بهترین حالت، انتخاب مقداری برابر برای RAM است. انتخاب مقدار بیشتر برای RAM ، تفاوتی در میزان کارایی سیستم ندارد و انتخاب مقدار کمتر علاوه بر پایین آوردن کارایی کامپیوتر، گاهی ممکن است مشکلاتی را نیز از قبیل اشکال در عملکرد صحیح سیستم، به وجود می آورد.
ماژول های SDRAM دارای 168 پایه و ماژول های DDR SDRAM دارای 184 پایه می باشند و هر دو 64 بیتی هستند.
ولتاژ مصرفی DDR برابر 5/2 ولت و SDRAM برابر 5/3 ولت می باشد. سرعت انتقال اطلاعات رم های DDR با فرض برابر بودن فرکانس پایه ( به عنوان مثال 133 مگاهرتز) برابر رم های SDRAM می باشد.
از نظر ظاهری رم های SDRAM دارای دو شکاف و DDR SDRAM یک شکاف می باشند.
حداکثر فرکانس رم های SDRAM برابر با 133 مگاهرتز و سرعت انتقال اطلاعاتی معادل 1 گیگا بایت می باشد، اما آخرین مدل رم های DDR دارای 533 مگاهرتز و حداکثر سرعت انتقال اطلاعات آنها برابر با 4 گیگابایت می باشد.
شایان ذکر است که رم های 168 پایه ای به طور کامل از رده خارج شده اند.

. DDR2 و DDR3 دارای همان تکنولوژی Double Data Rate می باشند .
حال تفاوت DDR3 و DDR2 و DDR در چیست ؟ این حافظه ها در فرکانس کاری ، ولتاژ کاری ، توان مصرفی و توان تلفاتی با یکدیگر تفاوت دارند . به ترتیب پیشرفت ، توان مصرفی و تلفاتی و ولتاژ کاری کم می شوند و فرکانس کاری افزایش می یابد . برای مثال ولتاژ های کاری نامی برای DDR ، DDR2 و DDR3 به ترتیب 2.5 ، 1.8 و 1.5 ولت می باشند .

در جدول 1 ، برخی از انواع حافظه ها و سرعتهای آنها را ملاحظه می نمایید .
DDR
Output
FSB
Peak Bandwidth
PC1600
(200Mhz)
100Mhz
1.6GB/sec
PC2100
(266Mhz)
133Mhz
2.1GB/sec
PC2700
(333Mhz)
166Mhz
2.7GB/sec
PC3200
(400Mhz)
200Mhz
3.2GB/sec
PC3700
(466Mhz)
233Mhz
3.7GB/sec
PC4000
(500Mhz)
250Mhz
4.0GB/sec
PC4200
(533Mhz)
266Mhz
4.2GB/sec

DDR2
Output
FSB
Peak Bandwidth
PC2-3200
(400Mhz)
200Mhz
3.2GB/sec
PC2-4300
(533Mhz)
266Mhz
4.3GB/sec
PC2-5300
(667Mhz)
333Mhz
5.3GB/sec
PC2-5400
(675Mhz)
337Mhz
5.4GB/sec
PC2-6000
(750Mhz)
375Mhz
6.0GB/sec
PC2-6400
(800Mhz)
400Mhz
6.4GB/sec
PC2-7200
(900Mhz)
450Mhz
7.2GB/sec
PC2-8000
(1000Mhz)
500Mhz
8.0GB/sec
PC2-8500
(1066Mhz)
533Mhz
8.5GB/sec

DDR3
Output
FSB
Peak Bandwidth
PC3-8500
(1066Mhz)
533Mhz
8.5GB/sec
PC3-10600
(1333Mhz)
666Mhz
10.6GB/sec
PC3-11000
(1375Mhz)
687Mhz
11.0GB/sec
PC3-12800
(1600Mhz)
800Mhz
12.8GB/sec

همانطور که می دانید ram معروفترین حافظه مورد استفاده در کامپیوتر است.
RAM مخفف عبارت RANDOM ACCESS MEMORY می باشد.
به دلیل اینکه دسترسی به سلول های حافظه RAM سریع اتفاق می افتد آن را بدین نام خوانده اند.
نقظه مقابل RAM را SAM می نامند که مخفف ACCESS MEMORY SERIAL می باشد و بدین معناست که داده ها را به صورت سریالی ( مثل نوار کاست ) در خود نگه می دارد.در SAM اگر به دنبال داده ای باشیم به ترتیب باید تمام حافظه تک به تک چک شود تا به داده مورد نظر برسیم ( مثل وقتی که بخواهیم در یک نوار کاست به دنبال آهنگ مورد نظر باشیم که در این موقع باید تمام آهنگ ها را گوش دهیم تا به آیتم مورد نظر دست پیدا کنیم).
اما در RAM در هر موفع و در هر شرایط مکانی از حافظه باشید مستقیما می توانید به داده مورد نظر دست پیدا کنید.
یک چیپ از حافظه تقریبا شبیه به میکرو پروسوسور همان IC هست .در این مدارات مجتمع میلیون ها ترانزیستور و خازن قرار دارند در تقریبا تمامی کامپیوتر ها در حافظه DRAM ( Dynamic random access memory ) ترانزیستور و خازن مجموعا با هم یک سلول حافظه را تشکیل می دهند .(این سلول ها خود نشان دهنده یک بیت از حافظه هستند)
می دانیم که این خازن یک بیت از حافظه را نگه داری می کند که محتوی یک است یا صفر .
در کنار این ترانزیستور به صورت سوئیچی عمل می کند که وظیفه کنترل مدارات را روی چیپ حافظه دارد که آیا محتویات خازن را بخواند یا اینکه موقعیت را برای نخواندن آن و تغییر در موضوع ایجاد کند.
یکی از عملیاتی که بر روی ram ها انجام می دهند عمل refresh کردن است که البته تنها مختص ram های پویاست. یک نکته راجع به ram های پویا این است که باید مداوم refresh شوند در غیر این صورت اطلاعات خود را از دست می دهند اما استفاده از refresh موجب کندی سرعت ram می شود .
سلول های حافظه ای در RAM بر روی یک تخته سیلیکونی به صورت آرایه هایی از سطر و ستون ها قرار دارند.ستون ها را با عنوان bitline , و سطر ها را با عنوان wordline مشهورند. محل تقاطع سطر و ستون ها محل آدرس حافظه است .یعنی هر آدرس حافظه با سطرها و ستون های متقاطع در آن مکان بیان می شوند.
قابل ذکر است که dram ها به طور مداوم ستون هایشان را شارژ می کنند تا ترانزیستورهای خود را به صورت فعال نگه دارند. زمانی که آن را شارژ می کنند مقدار ۱ را به آن اختصاص می دهند.
در زمان خواندن خازن برای اینکه مشخص شود که آیا محتویات آن صفر است یا یک یک امپلی فایر حساس مشخصث میکند که آیا ظرفیت آن آیا بیش از ۵۰ درصد پوشیده از الکترون است یا نه ؟؟
اگر پاسخ مثبت بود محتویات خازن برابر با یک است و در خلاف این امر محتویات خازن برابر با صفر است.
اما بحث ram های ایستا یا همان static RAM بحثی متفائت از RAM های پویاست.
RAM های ایستا مخفف static RAM می باشند که در آن ها نوعی flip-flop وجود دارد که هر بیت از حافظه را نگهداری می کند . static RAM دیگر نیازی به refresh شدن ندارند زیرا یک فلیپ فلاپ برای حافظه چهار تا شش ترانزیستور سیم کشی شده به هم دارد و دیگر نیازی به refresh شدن ندارد و به همین دلیل به خاطر اینکه کندی سرعت در static RAM به خاطر refresh وجود ندارد static RAM ها از ram های پویا برترند. اما لازم است بدانید static RAM ها گرانند زیرا بخش های بیشتر و متنوع تری در static RAM نسبت به پویا داریم که باعث می شود سلول های حافظه بیشتری را اشغال می کند پس بر روی چیپ حافظه از حافظه کمتری برخورداریم که این همان دلیل گران تر بودن آن است.
پس نتیجه ای که میتوانیم از مطالب فوق بدست آوریم این است که static RAM سرعت بیشتری دارد و البته گرانتر است اما ram های پویا سرعت کمتری دارند و در عین حال ارزان تر هستند.
همچنین می توانیم نتیجه بگیریم که ram های پویا برای برای حافظه بزرگتر کار برد بهتری خواهد داشت اما static RAM برای کش CPU بهتر است.
چیپ های حافظه امروزه به صورت کارت هایی که آن ها را ماژول بیان می کنند موجودند که با بر رسی یکی از آنها می توانیم اعدادی همچون ۳۲*۸ یا ۱۶*۴ را مشاهده کنیم.
یک نکته مهم راجع به RAM ها این است که باید بدانیم چه نوع RAM ای بر روی چه پایه ای قرار می گیرد.
در زیر به بیان برخی خصوصیات این نوع RAM ها و اتصالاتشان با مادربرد ( برد اصلی ) خواهیم پرداخت:
SIMM single in-line memory module:
در این نوع برد از حافظه از سی پین برای اتصال با ابعاد ۲در ۹ سانتی متر دارد در اکثر کامپیوتر ها simm ها را باید به صورت جفتی نصب کنیم و البته در هر دو میزان حافظه باید برابر باشند دلیل این امر آن است که پهنای باند ارتباطی باس مادربرد شما بیش از یک simm میباشد یعنی اگر شما می خواهید از ۱۶ نگابایت ram بهره مند شوید باید دو ram 8 مگابایتی نصب کنید.
اخیرا simm هایی در ابعاد ۲۵ در ۱۱ تولید شده اند که از ۷۲ پین برای ارتباط استفاده می کنند.
این پین ها برای افزایش باند است که تا بیش از ۲۵۶ مگابایت از حافظه رم را می توان بر ْنها نصب کرد . با این وجود با پیشرفت تکنولوژی از simm ها دیگر چندان استقبالی نمی شود و در مثابل آن از DIMM که مخفف Dual in-line Memory Module است استفاده می شود و طرفداران فراوانی در دنیاس سخت افزاری و ram ها دارند.
جالب است بدانیم در dimm ها حدودا ۱۶۴ تا ۱۸۴ پین وجود دارد و با ابعاد ۲۵ در ۱۴ سانتی متری هستند . که باعث گنجایش ۸ مگابایت تا یک گیگابایت گنجایش برای رم را فراهم می کند و برتری دیگر آن بر simm این است که نیازی به استفاده از ram های جفتی نیست.
توضیحات مختصری پیرامون انواع ram ها
در دنیای سخت افزار انواع RAM ها با قابلیت های متفاوتی وجود دارد که به صورت تیتر وار عبارتند از :
Sram( static RAM)
Dynamic RAM (DRAM)
FAST PAGE MODE Dynamic RAM FPM DRAM
Extended data-out put DYNAMIC RAM EDO DRAM
Extended data-out put DYNAMIC RAM EDO DRAM
DYNAMIC random access SD RAM Synchronous memory
DOUBLE Rate SDRAM DDR SDRAM
RDRAM Rambus DRAM
VRAM video RAM
این نوع RAM که همان RAM ایستا می باشد دارای تعدادی ترانزیستور برای هرسلول حافظه می باشد ( به تعداد ۸تا ۶ ) که بهتر است برای برای کش CPU استفاده شود . در ضمن گفتنی است که در این نوع RAM از خازن در سلول های حافظه استفاده نمی شود.
Dynamic RAM (DRAM)
این نوع حافظه که به RAM پویا نیز مشهور است دارای خازن در هر سلول که نیاز به REFRESH شدن دارند و البته در هر سلول حافظه ترانزیستور هایی هم وجود دارد .
این نوع حافظه نیاز به REFRESH دارد .(برخلاف استاتیک )
FAST PAGE MODE Dynamic RAM FPM DRAM
این نوع حافظه از نوع اولیه RAM دینامیکی ( پویا ) بوده و بیشترین سرعت انتقال داده ها در کش CPU به ۱۷۶ MBps میرسد.
Extended data-out put DYNAMIC RAM EDO DRAM
این نوع RAM مثل دیگر RAM ها به پردازش بیت به بیت و به طور مرتب و پشت سر هم نمی پردازد.بلکه به محض اینکه آدرس بیت اول را شناسایی کرد به دنبال بیت بعدی می رود و این باعث می شود تقریبا ۵ درصد سرعتی بیشتر به FPM RAM داشته باشد.
DYNAMIC random access SD RAM Synchronous memory
این نوع از حاظه ۵ درصد سرعتی بیشتر از edo DRAM دارد و معمول تر از نسخه اخیر است .
DOUBLE Rate SDRAM DDR SDRAM
این نوع حافظه همان SDRAM است البته با پهنای باند بیشتری است.
حداکثر سرعت ارتباط با کش لایه دو مقدار ۱۰۴۶ MBps می باشد البته برای باس ۱۳۳٫
RDRAM Rambus DRAM
این نوع رم سرعت بسیار زیادی با با قیمت زیادی دارد.
CMOS RAM
مقدار کمی از حافظه که در کامپیوتر شما برای شناسایی دیگر اجزا به کار می رود این حافظه به یک باتری کوچک نیاز مند است همان باطری که وقتی در کیس را باز می کنید آن را می بینید
VRAM video RAM
این نوع حافظه رمی است که بر روی کارت گرافیک یا کارت ویدیویی شما نصب می شود.

منبع تغذیه چیست:

هر وسیله الکترونیکی بنا به طراحی خاص خود ، به ولتاژ و آمپراژ مشخصی جهت راه اندازی و کارکرد نیاز دارد.منبع تغذیه دستگاهی است که قادر است از یک ورودی با ولتاژ و آمپراژ ثابت (بنا به طراحی داخلی خود) ولتاژ و آمپراژ مختلفی را تولیدنماید.
منبع تغذیه کامپیوتر :
کامپیوترهای شخصی نیز مانند هر وسیله الکترونیکی جهت کار به منبع تغذیه خاص خود نیاز دارند منبع تغذیه ای که بتواند ولتاژهای مورد نیاز بخش های داخلی یک کامپیوتر را تامین نماید.
ولتاژهای مورد نیاز یک PC ، ثابت و شامل +3.3V، +12V، +5V ، -12V ، -5V می باشد . اما در منبع تغذیه کامپیوتر پارامتر متغییری مانند آمپراژ و بالاتس توان خروجی نیز وجود دارد. در مورد آمپراژ خروجی منبع تغذیه (که متناسب با توان آن می باشد) می توان گفت که منبع تغذیه های کامپیوتر بنا به موارد مصرف و سخت افزار های متصل به آن دارای توان های مختلفی می باشند .
آشنایی با کانکتورهای خروجی پاور:
امروزه کانکتورهای خروجی در منابع تغذیه کامپیوتر ، دارای تنوع و تعداد خاصی شده اند و طبیعی می باشد که این تنوع
کانکتورها بر روی تمامی پاورها قابل اجرا نمی باشد. بلکه بنا به شرایط خاص ، توان و ویرایش هر مدل پاور، می توان شاهد وجود یا عدم وجود برخی از این کانکتورها بود.
کانکتور ATX Main که برروی مادربرد وصل می شود :

کانکتور IDE که جهت استفاده برای هارددیسک و تجهیزاتی از این دست است :

این کانکتور 4 پین مولکس را ملاحظه می نمایید که اغلب جهت راه اندازی فنها، اپتیکال درایوها و هاردهای قدیمی معروف به IDE استفاده می گردند.

* کانکتور Serial ATA معروف به : SATA

* کانکتور PCI Express معروف به PCIE :

شما نمونه کانکتور خروجی 6 پین مخصوص کارتهای PCI E را ملاحظه می کنید. درست است که این نوع کانکتور در همه کارتهای گرافیکی PCI Express استفاده نمی شوند، ولی رده های بالای اینگونه کارتها ، نیاز مبرم به ورودی مجزای ولتاژ مورد نیاز خود دارند و به دلیل مصرف بالای آنها ، اینگونه کانکتورها فقط بر روی پاورهای بالاتر از توان واقعی 380 وات تعبیه می گردند.
* توان تولید پاور یا وات:
توان تولید برق هر پاور بنا به مصرف تجهیزات ما برنامه ریزی و خریداری می گردد.
بطور مثال جهت اطلاع از این مصارف برق جدول هایی ارائه می گردد.
کارت صدای On-board
چندی پیش شرکت مایکروسافت پیشنهاد کرد که کلیه ی تولید کنندگان، محصولات کامپیوترشان را همراه با کارت صدا تولید کنند (به علاوه ی وسایل دیگر، مانند پورت USB ) این پیشنهاد به استاندارد PC97 معروف است، تولید کنندگان مختار بودند اما با توجه به اینکه بیشتر کامپیوتر های دنیا از محصولات مایکروسافت استفاده می کردند. این اقدام سبب سهولت کار می شد. (به عنوان مثال اگر هم نرم افزار و هم سخت افزار کامپیوتر شما PC97 باشند، آنگاه این برنامه عملکرد کاملی روی سیستم دارد.)
از آن به بعد تولید کنندگان کامپیوتر، محصولاتشان را بصورت کارخانه ای همراه با کارت صدا عرضه کردند. همانگونه که می دانیم اکثر کامپیوترها با استفاده از قطعات تولیدی شرکتهای دیگر مونتاژ می شوند، این امر حتی در مورد دستگاههای عرضه شده تحت نام مارک های معتبر وجود دارد. طبیعتاً این مورد تولید کننگان مادربرد را تحت فشار قرار دا تا مادربردهایی دارای کارت صدای توکار built-in) ) تولید کنند تا میکروکامپیوترهایی تشکیل دهند که هم مشخصات PC97 را داشته باشند و هم ارزانتر باشند، با این توضیح که کارت صدای توکار درون مادربرد نیاز به یک کارت مخصوص را برطرف می کند.
امروزه نمی توان براحتی سیستم جدیدی را یافت که کارت صدا نداشته باشد، و معمولاً کارت صدای آنها روی مادربرد نصب شده است – به عبارت دیگر on board هستند (اصطلاح on board مشخص می کند که یکی از اجزاء مشخص مستقیماً درون بورد مربوطه قرار دارد.) دو روش عمده برای ساختن یک مدار صوتی on board وجود دارد. ارزان ترین و رایجترین روش، استفاده از چیپست خود مادربرد است. چیپست های جدید دربرگیرنده ی مداری هستند که معادل کارت صدای on board است و با کمک یک مدار خارجی به نام Codec مخفف Coder/Decoder) ) که بسیار ارزان است، فعال می شود (به همین دلیل است که تولید کنندگان ترجیح می دهند مادربردهایشان را همراه با کارت صدای on board بسازند، زیرا به قیمت نهایی محصول چیز زیادی نمی افزاید). این کارت صدا از یک مدار چهارگوش کوچک حدود 1cmتشکیل شده و معمولاً روی لبه ی پشتی مادربرد می نشیند. مدارهای مختلفی بر روی مادربردهای کنونی وجود دارند که می توان از آنها به عنوان codec استفاده کرد. این مادربردها توسط شرکتهایی مانند Realteck ، Advance Logic (که متعلق به Realtek است)، C-Media و VIA تولید می شوند.

شکل1: CMI9739A codec from C-Media
کیفیت صدای حاصل به کمک این روش، ممکن است پایین تر از کیفیتی باشدکه با استفاده از کارت صدای مجزا (off-the-shell) مانند Creative Labs قابل دستیابی است. اما کاربران عادی فقط از اینکه بدانند سیستم آنها قادر است صدا تولید کند، خوشحال می شوند. بیشتر کاربران حرفه ای در مرحله ی بعد از تهیه ی کارت صدای با کیفیت تر (به عنوان مثال صدای فراگیر)، یا از یک کارت صدای خارجی External) ) استفاده می کنند، و یا مادربردی را انتخاب می کنند که از تراشه ای خارجی بهره می گیرد تا صدای on-board مناسبی تولید کند. همانگونه که در شکل های 1 و 2 می بینید، این تراشه از یک codec بزرگتر است، و این همان نوعی است که در کارت صداهای off-the-shell یافت می شود. این امر شناسایی مادربردی که صدای on-board با کیفیت خوب ایجاد می کندرا آسان می سازد. سه تراشه ای که اغلب استفاده می شوند عبارت اند از: Creative CT5880 ( که در کارتهای SoundBlaster PCI 128 بکار می روند)، سری های C-Media CMI8738 (که صدایی با 6 کانال ایجاد می کنند) و سری های VIA Envy24 که در شکل 2 می بینید. آخرین سری های VIA کیفیت صدای بسیار بالایی را ایجاد می کنند.

شکل 2: تراشه صوتی Envy24 محصولی از VIA

اسمبل قطعات کامپیوتر
احتیاط ها: قبل از اینکه شروع به نصب اجزا در داخل کیس کنیم، ما احتیاج به آشنا شدن با تعدادی احتیاطات پایه ای در رابطه با استفاده از تجهیزات داریم.
چیپ ها- پین ها و اتصالات روی قسمتهای مختلف کامپیوتر، ظریف و حساس هستند و بد به کاربردن آنها می تواند نتایج تاسف باری داشته باشد. همیشه باید سعی کنیم که کارتها و سایر بردها را با گرفتن از لبه هایشان جابجا کنیم و مورد استفاده قرار دهیم. نباید اتصالات فلزی طلارنگ روی چیپ های حافظه و کارتها لمس شوند، زیرا مایعات استخراج شده از انگشتها مشکل ساز هستند و همیشه قبل از کار بر روی PC، حتما باید آنرا از برق کشید. همچنین باید نسبت به الکتریسیته ساکن محتاط بود. جرقه ناشی از جابجایی الکتریسیته ساکن توسط نوک انگشتان، می تواند برای همیشه یک چیپ را خراب کند. تا حد ممکن نباید کامپیوتر را در محیط فرش شده اسمبل کرد.
قبل از آنکه قطعه ای را در کامپیوتر از جای خود برداریم، باید کارهای زیر را دنبال کنیم:
پاهای خود را بر جای خود محکم کنیم و حرکت ندهیم
با تماس با فلز در تماس با زمین- از جمله پشت کیس کامپیوتر وقتی متصل به سوکت سه پایه ای است- بر زمین تکیه دهیم تا هرگونه حرکت در حال سکون در بدنمان را از بین ببریم
بدون حرکت پاهای خود، هر چه را که باید با قطعه مورد نظر از کامپیوتر انجام دهیم را انجام میدهیم
اگر احتیاج به حمل قطعه ای از کامپیوتر شخصی خود را داریم، آن را در یک بسته حمل می کنیم که قطعه مورد نظر ثابت باشد و حرکت نداشته باشد
پاهای خود را محکم می کنیم و خود را به زمین ثابت می کنیم قبل از آنکه قطعه را از بسته حمل جابجا کنیم.
کامپیوتر شخصی خود را در میز بزرگی اسمبل می کنیم. باید اطمینان پیدا کنیم که فضای کافی برای قرار دادن قطعات بر روی آن داریم. یک ظرف یا کاسه کوچکی برای پیچ ها و ابزارهای ریز دیگر به کار می بریم. برای کار اسمبل احتیاج به انبردست و آچار و پیچ گوشتی چهار سوی کوچک و پیچ گوشتی دوسوی کوچک داریم. همچنین ممکن است به یک آینه کوچک و یک چراغ قوه احتیاج پیدا کنیم وقتی می خواهیم در اطراف کیس که قابل رویت نیستند کار کنیم.
مراحل اسمبل کردن:
١- مطالعه کتابچه مادربرد: برای اسمبل کردن باید ابتدا کتابچه مادربرد را مطالعه کنیم.
با مطالعه کتابچه مادربرد قبل از شروع به اسمبل کردن PC، می توان مقدار زیادی در وقت خود صرفه جویی کرد و دردسر خود را کم کرد، حتی این مطالعه قبل از خریدن حافظه و cpu نیز می تواند بسیار مفید باشد. همه کتابچه های مادربرد، همه اطلاعاتی را که باید داشته باشند ندارند، ولی اکثر قریب به اتفاق شرکتهای معروف مانند (Asus و Abit) مستندات تشریحی را تهیه می کنند. کتابچه ها اطلاعات مهمی را به ما میدهند، از جمله اینکه چگونه جامپرها را ست کنیم و کدام اسلاتها برای نصب انواع رم هستند. هر چند توصیه می شود که از مادربرد بدون جامپر استفاده شود، بعضی از مادربردها ممکن است شامل تعدادی جامپر یا سوئیچهای DIP باشند. مادربردهای مبتنی بر چیپ ست VIA KT 266 دارای یک جامپر جهت تغییر بین ٢٠٠ مگاهرتز و ٢۶۶ مگاهرتز، front side گذر گاه هستند و مادربردهای RAID معمولا دارای تنظیم سوئیچ های DIP هستند.
٢- نصب :CPU
اگر از یک cpuی سوکت دار استفاده می شود: باید cpu را از لبه ها یش در دست بگیریم و به گوشه های ردیف پین های آن نگاه کنیم، یک یا دو تا از گوشه ها باید پینهای کمتری از بقیه داشته باشند. سپس به سوکت روی مادربرد نگاه می کنیم و گوشه هایی که با گوشه های تک مشابه است cpu را شناسایی می کنیم. سپس بازوی کوچک را بلند کرده و به نزدیک سوکت مادربرد برده و به ملایمت و آرامی، با هم خط کردن گوشه های مناسب و مقتضی، cpu را در سوکت قرار میدهیم. در هنگام داخل کردن cpu از فشار استفاده نمی کنیم Cpu . باید به درستی در جای خود بلغزد و قرار گیرد. اگر این گونه نشد، اطمینان پیدا می کنیم که بازوی آزاد سازی سوکت کاملا بلند شده باشد و گوشه های تک cpu
با گوشه های مربوطه در سوکت تطابق داشته باشند. سپس بازو را به پایین فشار داده و مطمئن می شویم که آن را به جای درست خود چفت می کنیم.

سپس کولر cpu را اضافه می نماییم. برخی از کولرهای cpu، نوارهای گرمایی از قبل تعبیه شده دارند که در جایی قرار دارد که در تماس با cpu است. اگر کولر از اینگونه بود، هرگونه پوشش محافظ را جدا می کنیم (معمولا نواری از پلاستیک آبی). اگر کولر نوار گرمایی پخش میکنیم ( خمیر cpu متعلق به خود را نداشت، مقدار کمی از خمیر گرمایی را در وسط گرمایی خیلی موثرتر از نوار گرمایی است، بنابراین اگر کولر نوار داشته باشد ممکن است کار بهتر این باشد که آن را جدا کنیم). کولر cpu را به سوکت همانطور که در دستورالعملهایش توضیح داده شده مرتبط می سازیم. در مکانیزم بستن کولر ممکن است به مقدار زیادی فشار احتیاج باشد، ولی از فشار دادن کولر به طور شدید به طرف پایین بر روی هسته cpu اجتناب می کنیم، فشار مستقیم زیاد می تواند هسته های Athlon را خرد کند. ممکن است بهتر این باشد از یک سری انبردستهای با سرهای برآمده سوزنی برای متصل کردن کولر استفاده کنیم. سرانجام، کابلهای تغذیه کولر را به محل سه شعبه ای نزدیک بر روی مادربرد متصل می سازیم.

اگر از cpu اسلاتی استفاده می شود: اگر قبلا کارت cpu را به درون کارتریج/ کولر وارد نکرده اند این کار را انجام می دهیم. محلهای نصب کارتریج را به سوراخهای مقتضی موجود بر روی مادربرد پیوند می زنیم. کارتریج را به درون اسلات cpu وارد می کنیم و آن را با محلهای نصب محکم می سازیم. کابلهای تغذیه کولر را به محل سه شعبه ای نزدیک بر روی مادربرد متصل می سازیم.
٣- نصب حافظه: مادربردها دو یا بیشتر اسلاتهای بلند دارند که معمولا نزدیک cpu هستند که مشابه پین های اتصالی طلایی بر روی حافظه های DIMM می باشند. باید توجه کرد که نمی توان انواع گوناگون RAM را ترکیب و تطبیق ساخت. نباید DIMMهای PC 133 و PC100 را با هم به کار برد و نباید حافظه non-ECC و ECC را با هم ترکیب ساخت. باید از کتابچه مادربرد کمک گرفت تا انواع حافظه هایی که مادربرد پشتیبانی می کند را مشخص ساخت. اما به هر حال غالبا می توان DIMMهای حافظه ها با سایزهای مختلف را با هم ترکیب ساخت. به عنوان مثال، اگر یک 128MB PC133 NON-ECC DIMM و یک DIMM 256 MB PC133 NON-ECC داشته باشیم احتمالا می توانیم آن دو را با هم به کار گیریم. از کتابچه مادربرد استفاده می کنیم تا ببینیم چگونه DIMM های سایزهای مختلف را مرتب و بچینیم. برای نصب حافظه، اطمینان پیدا می کنیم که مادربرد بر روی سطح صافی قرار دارد و هیچ چیزی زیر آن قرار ندارد. هر سوکت DIMM یک قلاب ( گیره قفلی) در هر انتهای آن خواهد داشت تا اتصال حافظه را وقتی درون آن قرار دارد مستحکم کند. به گیره های قفلی ضربه سبک و ناگهانی وارد می سازیم تا باز شوند. DIMM ها را یکی یکی وارد می سازیم. شکافهای بر روی لبه DIMM ها را با برآمدگی در سوکت DIMM مرتب می سازیم. فشار مساوی بر کل محل وارد می سازیم تا با صدای تیک شدیدی به جای خود بیفتد. هنگامیکه DIMM را به داخل سوکت فشار می دهیم گیره های قفلی باید بسته شوند. قبل از اقدام بیشتر، اطمینان پیدا می کنیم که DIMM کاملا به جای خود وارد شده است و قفل ها بسته هستند.

4-محکم کردن مادربرد در داخل کیس: کاور کیس را بر داشته، در داخل آن باید یک بسته سخت افزار باشد، شامل پیچ های عریض، پیچ های باریک، برجستگی هایی از جنس برنج، واشرهای نایلونی قرمز رنگ و ضمائم دیگر. قبل از آنکه مادربرد را نصب کنیم، ابتدا باید کیس را با برداشتن هر گونه چیز قابل جابجایی که ورود را مشکل می سازد آماده سازیم. اگر از یک tower case استفاده می شود، آن را به کنار می خوابانیم. نگاهی به صفحه فلزی بزرگ در زیر آن می اندازیم. سوراخهایی متعددی خواهد داشت، تعدادی از آنها برای آن است که ما با برجستگیهایی برای پشتیبانی کردن مادربرد خود آنها را پرسازیم. اگر مادربرد خود را از نزدیکی چک کنیم، سوراخهایی با حاشیه نقره ای خواهیم یافت. اغلب آنها با سوراخهای برجسته در داخل کیس منطبق خواهند بود به خاطر روشی که بر اساس آن کیس های ATX و بردها استاندارد شده اند.

حداقل ۶ برجستگی را برای محکم کردن مادربرد خود به کار می گیریم و اطمینان پیدا می کنیم که هر برجسته برنجی که ما نصب می کنیم، با سوراخی در مادربرد انطباق دارد. نباید هر برجستگی که به طور کامل با مادربرد پوشانده می شود ( با سوراخهای آن انطباق ندارد) را نصب کرد، زیرا تماس غیر صحیح بین مادربرد و کیس می تواند باعث سوء عمل و خرابی شود. از یک جفت انبردست، برای پیچ دادن برجستگیهای هر گوشه مادربرد و حداقل دو یا بیشتر برای پشتیبانی از وسط مادربرد یکی نزدیک اسلات AGP قهوه ای و دیگری در جهت مخالف، استفاده می کنیم. اگر خواستیم می توانیم از تعداد بیشتری استفاده کنیم. سپس منطقه برجسته روی مادربرد را آماده می کنیم که پشت کیس می باشد که به سریال mobo، موازی، ps 2، USB و پورتهای دیگر مربوط می شود. برخی از کیس ها صفحات پانچ شده ای دارند که قسمتی یا همه سوراخهای برجسته را می پوشانند، پانچ آنها را جدا کرده و آنها را دور می ریزیم. برخی از کیس ها یک صفحه برجسته جداگانه دارند که باید آنرا به محکمی به درون محل قبل از وارد کردن مادربرد اضافه کنیم.

مادربرد را به درون کیس وارد می کنیم. مطمئن می شویم که هیچ چیز زیر آن نیفتاده یا نلغزیده است. از لبه هایش آنرا نگه میداریم. باید مواظب باشیم که آنرا به کمک کولر cpu یا اجزاء برد نگیریم. اگر مواظب نباشیم ممکن است چیزی را بشکنیم. هماهنگ سازی برجستگیها احتیاج به مهارت کمی دارد ولی باید با صبر و حوصله کار کنیم و به چیزی فشار وارد نکنیم. وقتی که مادربرد در جای خود است یک پیچ را ( عریض یا باریک، هر کدام را که برجستگیها لازم دارند) برای هر برجستگی همراه با یک واشر نایلونی به کار می بریم. هر پیچی را با یک یا دو دور چرخش می بندیم، اما هیچ کدام را محکم نمی کنیم تا وقتی که همگی آنها را ببندیم. وقتی همه پیچها را نصب کردیم از اول همه پیچها را محکم می کنیم. سپس دسته کابل بزرگتر پاور را از تغذیه پاور به سوکت بزرگ پاور روی مادربرد متصل می کنیم.
مادربردهای پنتیوم ۴ دارای سوکت پاور دیگر و کوچکتری نیز هستند، به جهت اینکه پاورهای ATX جدید دارای یک کانکتور برای این مورد هستند. اکنون یک بسته کوچک سیم پیدا می کنیم که از جلوی کیس بیرون زده و دارای کانکتورهای کوچکی است که دارای برچسبهایی مثل "Power SW," و "Power LED" و"hd led," و "Speaker," و احتمالا چیزهای دیگری می باشد. بیشتر مادربردها دارای قالبهای کوچک پین مخصوص این کابلها می باشند. کتابچه مادربرد دارای دیاگرامی است که نشان می
دهد که هر کدام از اینها به کدام یکی تعلق دارد.

تست اول: قبل از آنکه به ادامه کار بپردازیم ما باید مطمئن شویم که مادربرد و پردازنده به درستی کار میکنند. بیشتر کیس ها به کامپیوتر اجازه کار با کیس باز را می دهند. کارت گرافیک خود را نصب و آن را با یک پیچ محکم می کنیم. سپس یک کابل پاور AC به منبع تغذیه پاور متصل می کنیم و مانیتور را به پورت VGAی کارت گرافیک متصل می کنیم. کیبورد را به یک PS/ 2 متصل می کنیم. اگر منبع پاور دارای یک سوئیچ در بیرون باشد آنرا روشن کرده و سپس دکمه پاور را روی PC می زنیم.

اگر اتفاقی نیفتاد احتمالا فراموش شده که کابل یکی از کابلهای جلوی کیس به مادربرد به طرز صحیحی متصل نشده است ( ابتدا کانکتورهای "Power SW" و "reset SW") را چک می کنیم. اگر پاور به درستی کار می کند ما باید حداقل صدای فن پاور را بشنویم و فن cpu نیز باید بچرخد. وقتی همه چیز کار کند ما باید (Power-On Self Text )POST Screen با متن سفید روی پس زمینه مشکی را ببینیم.
POST نشان می دهد که کامپیوتر چقدر حافظه دارد و به طور اتوماتیک درایوهای IDE را شناسایی می کند. با این تست ما مطمئن می شویم که مادربرد و RAMو cpu همگی کار می کنند.
اگر POST ظاهر نشد نباید نگران شد. کامپیوتر را خاموش و از برق می کشیم و تمام اتصالات را چک میکنیم. اطمینان حاصل می کنیم که همه DIMMها سرجایشان محکم هستند و کارت گرافیک در اسلات
AGP محکم نصب شده است و مادربرد در داخل کیس درست نصب شده است. اگر پشت سر هم صدای بیپ بشنویم به این معنی است که مادربرد می خواهد یک کد اشتباه را به ما بدهد (و حداقل به این معنی است که ما اسپیکرهای PCرا درست نصب کرده ایم).
کتابچه مادربرد را چک میکنیم تا بفهمیم که چه چیزی را مادربرد می خواهد به ما بفهماند. بعضی از مادربردها دارای یک سری LED هستند که کدهای اشتباه را نشان می دهند. وقتی همه چیز درست بود
PC را از برق کشیده و نصب بقیه قطعات را ادامه میدهیم.
۶- نصب وسایل ذخیره سازی: کیس ها ممکن است دارای چندین محل درایو باشند. بعضی از محل های درایو دارای صفحه های قابل جداشدن در جلوی کیس هستند که به آنها محلهای External گفته می شود و در دو سایز هستند: ۵ اینچ برای قطعاتی مانند درایوهای CD-ROMو ٣ اینچ برای وسایل ذخیره سازی کوچکتر مانند فلاپی درایوها. کیس ها احتمالا چندین محل Internal ٣ اینچی دارند که برای هارددیسکها در نظر گرفته شده اند. گاهی اوقات محل Internal نصب شده قابل جابجایی است که نصب و محکم کردن هارددرایو را بسیار آسان می سازد. بعضی از کیس ها دارای ریل هایی هستند که به درایوها اضافه می شوند تا آنها را کشویی کنند و به راحتی در داخل کیس حرکت داده شوند. برای دریافت جزئیات بیشتر باید به مستندات کیس خود مراجعه کنیم.
ابتدا ما هارد درایوهای IDE را نصب می کنیم. بیشتر هارددرایوها دارای یک قالب جامپر درپشتشان نزدیک کانکتورها هستند. در لیبل آنها، همچنین یک دیاگرام می باشد که توضیح می دهد که چگونه جامپرها را ست کنیم تا از خود درایو استفاده کنیم یا به عنوان درایو master یا slave روی یک IDE BUS.
اگر ما یک هارددرایو داشته باشیم باید آنرا به عنوان درایو single یا single/master ست کنیم. اگر دو تا داشته باشیم یکی را به عنوان master و دیگری را به عنوان slave ست می کنیم.

همچنان که قبلا گفته شد اگر ممکن باشد باید محل های درایو internal را دربیاوریم. اگر محلهای کیس بیرون نمی آیند فقط دنبال محل internal مناسب و دم دست در داخل کیس می گردیم. اگرمحلی در نزدیکی منبع پاور باشد سعی شود که از آن استفاده نشود، منبع پاور تولید گرما می کند و ما می خواهیم که هارددرایو تا آنجا که ممکن است خنک بماند. هارددرایو را داخل یک محل درایو internal می کنیم. بنابراین کانکتورها به سمت داخل قرار می گیرند به سمت مادربرد. آن را با چهار پیچ سفت می کنیم (درایوهای مختلف از پیچهای مختلفی بهره می گیرند بنابراین سعی کنیم که از آنهایی که همراه درایو عرضه می شوند استفاده کنیم). محل درایو internal را همراه با هارددرایو نصب شده خارج از کیس نگه می داریم تا زمانی که کابل ها را وصل کنیم. سپس آنرا به جای خودش برمی گردانیم و سفت می کنیم.
همانند هارددرایو ها، درایوهای نوری نیز می توانند master یا slave باشند. اگر فقط یک درایو داشته باشیم مهم نیست که جامپرهای آن چگونه ست می شوند. اما اگر دو درایو داشته باشیم یکی باید master و دیگری باید slave باشد. اکنون برای هر درایو نوری،CD-ROM ) ، DVD-ROM یا CD-RW) یک محل external جدا می کنیم. پوشش متناظر را از جلوی کیس بر می داریم. ممکن است یک صفحه پانچ شده فلزی وجود داشته باشد که احتیاج به برداشتن آن نیز هست. درایوها را در محل ها سر می دهیم. بسته به کیس، طرف چپ درایوها ( وقتی به سمت جلوی کیس نگاه می کنیم) قابل دسترسی آسانتر نسبت به طرف راست می باشد. سفت کردن این درایوها تنها با ٢ پیچ در طرف چپ کافی است.
٧- اتصال کابلهای Data و :Power بیشتر مادربردها شامل ٢ کابل ریبون ۴٠ پینی برای درایوهای IDE
و یک کابل ٣۶ پینی برای درایوهای فلاپی هستند.

همراه با مادربردهای جدید امروزی، حداقل یک و ممکن است هر دو تا از کابلهای ۴٠ پینی در واقع ٨٠ سیم داشته باشند(اینها برای درایوهایی هستند که از رابط ATA-66 یا سریعتر استفاده می کنند) و یک کانکتور آبی دارند. کانکتورها معمولا اسلات شده هستند. بنابراین آنها فقط در یک جهت نصب می شوند. اگراین گونه نیستند نگاهی به خود ریبون می اندازیم، یک سیم، رنگی است. آن سیم باید به پینی که با یک لیبل گذاری شده است یا با یک پیکان روی درایو و مادربرد به ترتیب علامتگذاری شده است مرتبط شود.
فلاپی درایو را در یک محل درایو ٣ پینی External نصب می کنیم. همانند درایوهای نوری، شاید احتیاج به برداشتن کاور و صفحه پانچ باشد. آنرا حداقل با ٢ پیچ سفت می کنیم.

اگر تنها یک کابل ٨٠ سیمی داشته باشیم، سر آبی آن را به پورت IDE اصلی مادربرد متصل می کنیم. سپس به بقیه کانکتورها نگاهی می اندازیم. یکی باید با عنوان "master" لیبل گذاری شده باشد. آن را به هارددرایو master(یا تنها هارددرایو) متصل می کنیم. اگر دو تا هارددرایو داشته باشیم کانکتور آخری روی کابل را به درایو master متصل می کنیم و کانکتور میانی را به .slave همین کار را با درایوهای نوری تکرار می کنیم، آنها را به پورت IDE دوم متصل می کنیم. کابل فلاپی درایو یک گره در یک انتهایش دارد. آن سر را به کانکتور ٣۶ پینی فلاپی درایو متصل می کنیم و مطمئن می شویم که ترتیب کابل رنگ شده را با پین های مارکدار حفظ کرده ایم. سر دیگر کابل را به اسلات مخصوص روی مادربرد متصل می کنیم.
باید توجه کرد که هنگام اتصال قطعات IDE، باید از اتصالات درایوهای با سرعت بالا (Ultra-ATA/100) با درایوهای با سرعت پایین (ATA/33) اجتناب کرد. به عنوان مثال، اگر ما یک جفت هارددرایو داشته باشیم که یکی از آنها brand-new ATA/ 100 و دیگری یک درایو قدیمی تر باشد، ما باید آن دو را در کانالهای جداگانه نگهداری کنیم. چرا که سرعت انتقال پایین تر درایو قدیمی، مزایای درایو جدید را از بین می برد. حساب انگشتی: سریع را با سریع و کند را با کند باید نگهداشت.
اکنون باید همه این درایوها را پاوردهی کنیم. اگر نگاهی به دسته سیمهای بیرون زده از پاور داشته باشیم دو نوع کانکتور را می بینیم. کانکتورهای بزرگتر برای هارددرایوها و درایوهای نوری هستند که آنها در یک جهت باریک شده اند و هر درایوی یک قالب متناظر با آنها خواهد داشت. کانکتورهای کوچکتر برای فلاپی درایو هستند که آنها هم همچنین فقط در یک جهت می باشند.
٨- نصب کارتهای :expansion اکنون که قطعات اصلی را نصب کرده ایم ما باید کارتهای expansion را نصب کنیم. ما قبلا کارت گرافیک AGP را برای تست کارآیی اجزاء اصلی نصب کرده ایم. ما همچنین احتمالا کارت صدا و کارتهای PCI دیگری نیز داریم که لازم است آنها را در اسلاتهای PCI سفید رنگ نصب کنیم. اگر مادربرد چیپ audio بصورت onboardداشته باشد و ما مایل به نصب کارت صدا به جای آن باشیم ما باید ساپورت audioی مادربرد را از کار بیندازیم از طریق برنامه .Bios setup
نصب کارتهای expansion در مقایسه با تمام مراحلی که قبلا انجام داده ایم ساده است. به سادگی gateی ( کادر فلزی کوچک در پشت کیس) را که متناظر با اسلات کارت است برمیداریم و با دقت کارت را در محلش قرار میدهیم. اطمینان حاصل می کنیم که آن را در جایش کاملا به طرف پایین فشار می دهیم. آن را با یک پیچ سفت می کنیم ( باید توجه کرد که بیشتر کیس ها از پیچهای عریض برای اسلاتهای expansion بهره می گیرند اما بعضی از پیچهای باریک استفاده می کنند). این کار را برای تمام کارتهای expansion که مایل به نصب آنها هستیم انجام می دهیم: video، audio، network و غیره.

اکنون یک کابل اضافی وجود دارد که باید نسبت به آن دقیق باشیم. درایو CD-ROM همراه با یک کابل خاکستری عرضه می شود. ما باید یک طرف آن را به کانکتور audio-out درایو متصل کنیم و سر دیگر آن را به قاب CD-in کارت صدا ( یا مادربرد، اگر از onboard sound استفاده می شود). این کابل یک ضرورت در PC کاربردی نیست. هدف از آن این است که موزیک را از درایو سی دی رام به فرم آنالوگ تا کارت صدا عبور دهد. همچنین در بیشتر موارد این امکان وجود دارد تا از این کابل استفاده نشود و به تبادل دیجیتال موزیک از کابل ریبون IDE تکیه شود.
٩- تست اصلی: هنوز نباید کیس را ببندیم. یک کار مهم در این لحظه این است که PC را تست کنیم (حتی شاید بهتراین باشد تا یک سیستم عامل نصب کنیم و مطمئن شویم که همه چیز خوب کار می کند قبل از آنکه کاور را در پشت کیس قرار دهیم). تست کامپیوتر در این لحظه باعث می شود که اگر اشتباهی در اسمبل قطعات رخ داده باشد مجبور نشویم دوباره کیس را باز کنیم و به بررسی مشکل بپردازیم. همانند تست اول، مانیتور را به کارت گرافیک متصل می سازیم و سیم AC را به منبع پاور. کامپیوتر را روشن می کنیم و منتظر دیدن POST Screen می مانیم. ممکن است ما بخواهیم بعضی از setting ها را در برنامه BIOS Setup تغییر دهیم (مانند از کار انداختن پردازنده onboard audio که در بالا توضیح داده شد وقتی ما از یک کارت صدای اضافه شده استفاده می کنیم). می توانیم برنامه BIOS Setup را از
POST احضار کنیم. اغلب با فشار دادن کلید Delete یا F2 روی کی بورد این کار انجام می شود. اما بعضی از BIOS ها احتیاج به کلید متفاوتی دارند. POST Screenاین موضوع را روشن می کند.
اگر POST Screenظاهر نشد باید مراحلی را که در تست اول نام برده شد دنبال کنیم. اگر ماشین از طریق بیپ یا چراغهای LED یک error code می دهد به کتابچه مادربرد نگاهی می اندازیم. چک می کنیم که مطمئن شویم که همه کارتهای expansion و DIMM ها به درستی جا رفته باشند و همه کابلهای پاور و دیتا به درستی سر جای خودشان هستند. اگر هنوز هم POST Screen ظاهر نشده باشد کامپیوتر را خاموش و کارتهای PCI را در می آوریم. Power را وصل کرده اگر POST ظاهر شد کامپیوتر را خاموش و هر بار یک کارت نصب می کنیم تا زمانی که مورد مشکل ساز را پیدا کنیم. سعی می کنیم اسلاتهای PCI را که کارتها را در آن جا می دهیم تغییر دهیم.
١٠ – روشن کردن کامپیوتر و نصب سیستم عامل:

وقتی POST ظاهر شد، می توان با خیال آسوده کابلهای اسپیکر، ماوس، پرینتر و هر چیز دیگر را نصب کرد. بدون یک سیستم عامل برای اجرای نرم افزار، هر کامپیوتری بلا استفاده است. بعد از اینکه اسمبل سخت افزار تمام شد ما باید به اختیار خودمان یک سیستم عامل نصب کنیم. بیشتر ورژن های جاری ویندوز (شامل XP) با یک bootable CD-ROM disk عرضه می شوند که شروع کار را بسیار آسان می کند. Windows 98 با یک bootable floppy diskette برای آسان کردن setup عرضه می شود. بقیه دیسکهای نرم افزاری که موقع نصب سیستم عامل باید همراه ما باشند درایورهای مادربرد و ویدئو کارت و کارت صدا و لوازم دیگر که نصب شده اند می باشند.
BackUp گیری از کامپیوتر:

در ابتدا برنامه را نصب و سپس اجرا می کنید. اگر به اینترنت متصل باشید با پیغامی که در عکس مشاهده می کنید روبرو می شوید که باید Automatically check for updates at startup را غیر فعال کنید و سپس بر روی Close کلیک کنید.

حالا بر روی Go to main screen کلیک کنید.

اکنون در بخش Add Backup بر روی Disk and partition backup کلیک کنید.

درایوی که قصد گرفتن بک آپ از آن را دارید انتخاب کنید. در قسمت Destination آدرس فایل پشتیبانی که قرار است گرفته بشود را مشخص کنید. در قسمت Backup name هم نام فایل بک آپ را مشخص کرده و بر روی گزینه Backup now کلیک کنید.

برنامه شروع به گرفتن بک آپ می کند.

اکنون می بینیم که فایل بک آپ ما گرفته شده و جزئیات آن را هم داره به ما نشان میدهد و تا اینجا کار اصلی ما تمام میشود.

وقت آن رسیده که یک دیسک بوت برای خودمان درست کنیم تا بتوانیم از آن برای بوت شدن سیستم و برگرداندن بک آپ استفاده کنیم.
برای اینکار کافیست در پنجره اصلی بر روی گزینه Go to main screen و سپس Tools & Utilities کلیک کنیم.

در پنجره ی جدید بر روی Rescue Media Bulder کلیک می کنیم.

سپس بر روی Next کلیک می کنیم.

تیک کنار Acronis True Image Home را فعال کرده و مجدد Next می کنیم.

باز مجدد Next را کلیک می کنیم.

وقت ان رسیده که یک CD خام را درون رایتر قرار بدهیم و Next را کلیک کنیم.

و در مرحله آخر هم با کلیک بر روی Proceed رایت CD بوت آغاز می شود و دیگر کار ما در این مرحله به طور کامل به پایان میرسد.

بخش چهارم:
شبکه های کامپیوتری:
یک شبکه رایانه ای (به انگلیسی: Computer Network)، که اغلب به طور خلاصه به آن شبکه گفته می شود، گروهی از رایانه ها و دستگاه هایی می باشد که توسط کانال های ارتباطی به هم متصل شده اند. شبکه رایانه ای باعث تسهیل ارتباطات میان کاربران شده و اجازه می دهد کاربران منابع خود را به اشتراک بگذارند.
معرفی
یک شبکه رایانه ای اجازه به اشتراک گذاری منابع و اطلاعات را میان دستگاه های متصل شده به هم، می دهد. در دهه ۶۰ میلادی، آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته (ARPA)، بودجه ای را به منظور طراحی شبکه آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته (ARPANET) برای وزارت دفاع ایالات متحده آمریکا اختصاص داد. این اولین شبکه رایانه ای در جهان بود. توسعه شبکه از سال ۱۹۶۹ و براساس طرح های توسعه یافته دهه ۶۰ آغاز شد.
هدف
شبکه های رایانه ای را می توان برای اهداف مختلف استفاده کرد:
تسهیل ارتباطات: با استفاده از شبکه، افراد می توانند به آسانی از طریق رایانامه (E-mail)، پیام رسانی فوری، اتاق گفت و گو (Chat room)، تلفن، تلفن تصویری و ویدئو کنفرانس، ارتباط برقرار کنند.
اشتراک گذاری سخت افزارها: در یک محیط شبکه ای، هر کامپیوتر در شبکه می تواند به منابع سخت افزاری در شبکه دسترسی پیدا کرده و از آن ها استفاده کند؛ مانند چاپ یک سند به وسیله چاپگری که در شبکه به اشتراک گذاشته شده است.
اشتراک گذاری پرونده ها، داده ها و اطلاعات: در یک محیط شبکه ای، هر کاربر مجاز می تواند به داده ها و اطلاعاتی که بر روی رایانه های دیگر موجود در شبکه، ذخیره شده است دسترسی پیدا کند. قابلیت دسترسی به داده ها و اطلاعات در دستگاه های ذخیره سازی اشتراکی، از ویژگی های مهم بسیاری از شبکه های است.
اشتراک گذاری نرم افزارها: کاربرانی که به یک شبکه متصل اند، می توانند برنامه های کاربردی موجود روی کامپیوترهای راه دور را اجرا کنند.
شبکه های کامپیوتری مجموعه ای از کامپیوترهای مستقل متصل به یکدیگرند که با یکدیگر ارتباط داشته و تبادل داده می کنند. مستقل بودن کامپیوترها بدین معناست که هر کدام دارای واحدهای کنترلی و پردازشی مجزا بوده و بود و نبود یکی بر دیگری تاثیرگذار نیست.
متصل بودن کامپیوترها یعنی از طریق یک رسانه فیزیکی مانند کابل، فیبر نوری، ماهواره ها و … به هم وصل می باشند. دو شرط فوق شروط لازم برای ایجاد یک شبکه کامپیوتری می باشند اما شرط کافی برای تشکیل یک شبکه کامپیوتری داشتن ارتباط و تبادل داده بین کامپیوترهاست.
این موضوع در بین متخصصین قلمرو شبکه مورد بحث است که آیا دو رایانه که با استفاده از نوعی از رسانه ارتباطی به یکدیگر متصل شده اند تشکیل یک شبکه می دهند. در این باره بعضی مطالعات می گویند که یک شبکه نیازمند دست کم ۳ رایانه متصل به هم است. یکی از این منابع با عنوان "ارتباطات راه دور: واژه نامه اصطلاحات ارتباطات راه دور"، یک شبکه رایانه ای را این طور تعریف می کند: "شبکه ای از گره های پردازشگر دیتا که جهت ارتباطات دیتا به یکدیگر متصل شده اند". در همین سند عبارت "شبکه" این طور تعریف شده است: "اتصال سه با چند نهاد ارتباطی". رایانه ای که به وسیله ای غیر رایانه ای متصل شده است (به عنوان نمونه از طریق ارتباط "اترنت" به یک پرینتر متصل شده است) ممکن است که یک شبکه رایانه ای به حساب آید، اگرچه این نوشتار به این نوع پیکربندی نمی پردازد.
این نوشتار از تعاریفی استفاده می کند که به دو یا چند رایانه متصل به هم نیازمند است تا تشکیل یک شبکه را بدهد. در مورد تعداد بیشتری رایانه که به هم متصل هستند عموماً توابع پایه ای مشترکی دیده می شود. از این بابت برای آنکه شبکه ای به وظیفه اش عمل کند، سه نیاز اولیه بایستی فراهم گردد، "اتصالات"، "ارتباطات" و "خدمات". اتصالات به بستر سخت افزاری اشاره دارد، ارتباطات به روشی اشاره می کند که بواسطه آن وسایل با یکدیگر صحبت کنند و خدمات آنهایی هستند که برای بقیه اعضای شبکه به اشتراک گذاشته شده اند.
دسته بندی شبکه های رایانه ای
فهرست زیر، دسته های شبکه های رایانه ای را نشان می دهد.
بر اساس نوع اتصال
شبکه های رایانه ای را می توان با توجه به تکنولوژی سخت افزاری و یا نرم افزاری که برای اتصال دستگاه های افراد در شبکه استفاده می شود، دسته بندی کرد؛ مانند فیبر نوری، اترنت، شبکه محلی بی سیم، HomePNA، ارتباط خط نیرو یا G.hn.
اترنت با استفاده از سیم کشی فیزیکی دستگاه ها را به هم متصل می کند. دستگاه های مستقر معمول شامل هاب ها، سوئیچ ها، پل ها و یا مسیریاب ها هستند.
تکنولوژی شبکه بی سیم برای اتصال دستگاه ها، بدون استفاده از سیم کشی طراحی شده است. این دستگاه ها از امواج رادیویی یا سیگنالهای مادون قرمز به عنوان رسانه انتقال استفاده می کنند.
فناوری ITU-T G.hn از سیم کشی موجود در منازل (کابل هم محور، خطوط تلفن و خطوط برق) برای ایجاد یک شبکه محلی پر سرعت (تا۱ گیگا بیت در ثانیه) استفاده می کند.
بر اساس تکنولوژی سیم کشی
زوج به هم تابیده: زوج به هم تابیده یکی از بهترین رسانه های مورد استفاده برای ارتباطات راه دور می باشد. سیم های زوج به هم تابیده، سیم تلفن معمولی هستند که از دو سیم مسی عایق که دو به دو به هم پیچ خورده اند درست شده اند. از زوج به هم تابیده برای انتقال صدا و داده ها استفاده می شود. استفاده از دو سیم به هم تابیده به کاهش تداخل و القای الکترومغناطیسی کمک می کند. سرعت انتقال داده، دامنه ای از ۲ میلیون بیت درهر ثانیه تا ۱۰۰ میلیون بیت در هر ثانیه، دارد.
کابل هم محور: کابل هم محور به طور گسترده ای در سیستم های تلویزیون کابلی، ساختمان های اداری، و دیگر سایت های کاری برای شبکه های محلی، استفاده می شود. کابل ها یک رسانای داخلی دارند که توسط یک عایق منعطف محصور شده اند، که روی این لایهٔ منعطف نیز توسط یک رسانای نازک برای انعطاف کابل، به هم بافته شده است. همهٔ این اجزا، در داخل عایق دیگری جاسازی شده اند. لایه عایق به حداقل رساندن تداخل و اعوجاج کمک می کند. سرعت انتقال داده، دامنه ای از ۲۰۰ میلیون تا بیش از ۵۰۰ میلیون بیت در هر ثانیه دارد.
فیبر نوری: کابل فیبر نوری شامل یک یا چند رشته از الیاف شیشه ای پیچیده شده در لایه های محافظ می باشد. این کابل می تواند نور را تا مسافت های طولانی انتقال دهد. کابل های فیبر نوری تحت تاثیر تابش های الکترومغناطیسی قرار نمی گیرند. سرعت انتقال ممکن است به چند تریلیون بیت در ثانیه برسد.
بر اساس تکنولوژی بی سیم
ریزموج (مایکروویو) زمینی: ریزموج های زمینی از گیرنده ها و فرستنده های زمینی استفاده می کنند. تجهیزات این تکنولوژی شبیه به دیش های ماهواره است. مایکروویو زمینی از دامنه های کوتاه گیگاهرتز استفاده می کند، که این سبب می شود تمام ارتباطات به صورت دید خطی محدود باشد. فاصله بین ایستگاههای رله (تقویت سیگنال) حدود ۳۰ مایل است. آنتن های ریزموج معمولاً در بالای ساختمان ها، برج ها، تپه ها و قله کوه نصب می شوند.
ماهواره های ارتباطی: ماهواره ها از ریزموج های رادیویی که توسط جو زمین منحرف نمی شوند، به عنوان رسانه مخابراتی خود استفاده می کنند.
ماهواره ها در فضا مستقر هستند؛ به طور معمول ۲۲۰۰۰ مایل (برای ماهواره های geosynchronous) بالاتر از خط استوا. این سیستم های در حال چرخش به دور زمین، قادر به دریافت و رله صدا، داده ها و سیگنال های تلویزیونی هستند.
تلفن همراه و سیستم های پی سی اس: تلفن همراه و سیستم های پی سی اس از چندین فناوری ارتباطات رادیویی استفاده می کنند. این سیستم ها به مناطق مختلف جغرافیایی تقسیم شده اند. هر منطقه دارای فرستنده های کم قدرت و یا دستگاه های رله رادیویی آنتن برای تقویت تماس ها از یک منطقه به منطقه بعدی است.
شبکه های محلی بی سیم: شبکه محلی بی سیم از یک تکنولوژی رادیویی فرکانس بالا (مشابه سلول دیجیتالی) و یک تکنولوژی رادیویی فرکانس پایین استفاده می کند. شبکه های محلی بی سیم از تکنولوژِی طیف گسترده، برای برقراری ارتباط میان دستگاه های متعدد در یک منطقه محدود، استفاده می کنند. نمونه ای از استاندارد تکنولوژی بی سیم موج رادیویی، IEEE است.
ارتباطات فروسرخ: ارتباط فروسرخ، سیگنال های بین دستگاه ها را در فواصل کوچک (کمتراز ۱۰ متر) به صورت همتا به همتا (رو در رو) انتقال می دهد؛ در خط انتقال نباید هیچ گونه شی ای قرار داشته باشد.
بر اساس اندازه
ممکن است شبکه های رایانه ای بر اساس اندازه یا گستردگی ناحیه ای که شبکه پوشش می دهد طبقه بندی شوند. برای نمونه "شبکه شخصی" (PAN)، "شبکه محلی" (LAN)، "شبکه دانشگاهی" (CAN)، "شبکه کلان شهری" (MAN) یا "شبکه گسترده" (WAN).
بر اساس لایه شبکه
ممکن است شبکه های رایانه ای مطابق مدلهای مرجع پایه ای که در صنعت به عنوان استاندارد شناخته می شوند مانند "مدل مرجع ۷ لایه OSI" و "مدل ۴ لایه TCP/IP"، بر اساس نوع "لایه شبکه"ای که در آن عمل می کنند طبقه بندی شوند.

بر اساس معماری کاربری
ممکن است شبکه های رایانه ای بر اساس معماری کاربری که بین اعضای شبکه وجود دارد طبقه بندی شود، برای نمونه معماری های Active Networking، "مشتری-خدمتگذار" (Client-Server) و "همتا به همتا" Peer-to-Peer (گروه کاری).
بر اساس همبندی (توپولوژی)

ممکن است شبکه های رایانه ای بر اساس نوع همبندی شبکه طبقه بندی شوند مانند:"شبکه باس" (Bus)، "شبکه ستاره" (‎(Star، "شبکه حلقه ای" (Ring)، "شبکه توری" (Mesh)، "شبکه ستاره-باس" (Star-Bus)، "شبکه درختی" (Tree) یا "شبکه سلسله مراتبی" (Hierarchical) و غیره.
همبندی شبکه را می توان بر اساس نظم هندسی ترتیب داد. همبندی های شبکه طرح های منطقی شبکه هستند. واژه منطقی در اینجا بسیار پرمعنی است. این واژه به این معنی است که همبندی شبکه به طرح فیزیکی شبکه بستگی ندارد. مهم نیست که رایانه ها در یک شبکه به صورت خطی پشت سر هم قرار گرفته باشند، ولی زمانیکه از طریق یک "هاب" به یکدیگر متصل شده باشند تشکیل همبندی ستاره می کنند نه باس. و این عامل مهمی است که شبکه ها در آن فرق می کنند، جنبه ظاهری و جنبه عملکردی.
بر اساس قرارداد
ممکن است شبکه های رایانه ای بر اساس "قرارداد" ارتباطی طبقه بندی شوند. برای اطلاعات بیشتر لیست پشته های قرارداد شبکه و لیست قراردادهای شبکه را ببینید.
انواع شبکه های رایانه ای از نظر اندازه
شبکه شخصی (PAN)
"شبکه شخصی" (Personal Area Network) یک "شبکه رایانه ای" است که برای ارتباطات میان وسایل رایانه ای که اطراف یک فرد می باشند (مانند "تلفن"ها و "رایانه های جیبی" (PDA) که به آن "دستیار دیجیتالی شخصی" نیز می گویند) بکار می رود. این که این وسایل ممکن است متعلق به آن فرد باشند یا خیر جای بحث خود را دارد. برد یک شبکه شخصی عموماً چند متر بیشتر نیست. موارد مصرف شبکه های خصوصی می تواند جهت ارتباطات وسایل شخصی چند نفر به یکدیگر و یا برقراری اتصال این وسایل به شبکه ای در سطح بالاتر و شبکه "اینترنت" باشد.
ارتباطات شبکه های شخصی ممکن است به صورت سیمی به "گذرگاه"های رایانه مانند USB و FireWire برقرار شود. همچنین با بهره گیری از فناوری هایی مانند IrDA، "بلوتوث" (Bluetooth) و UWB می توان شبکه های شخصی را به صورت بی سیم ساخت.
شبکه محلی (LAN)
"شبکه محلی" (Local Area Network) یک "شبکه رایانه ای" است که محدوده جغرافیایی کوچکی مانند یک خانه، یک دفتر کار یا گروهی از ساختمان ها را پوشش می دهد. در مقایسه با "شبکه های گسترده" (WAN) از مشخصات تعریف شده شبکه های محلی می توان به سرعت (نرخ انتقال) بسیار بالاتر آنها، محدوده جغرافیایی کوچکتر و عدم نیاز به "خطوط استیجاری" مخابراتی اشاره کرد.

یک شبکه کتابخانه نوعی
دو فناوری "اترنت" (Ethernet) روی کابل "جفت به هم تابیده بدون محافظ" (UTP) و "وای فای" (Wi-Fi) رایج ترین فناوری هایی هستند که امروزه استفاده می شوند، با این حال فناوری های "آرکنت" (ARCNET) و "توکن رینگ" (Token Ring) و بسیاری روشهای دیگر در گذشته مورد استفاده بوده اند.
شبکه کلان شهری (MAN)
"شبکه کلان شهری" (Metropolitan Area Network) یک "شبکه رایانه ای" بزرگ است که معمولاً در سطح یک شهر گسترده می شود. در این شبکه ها معمولاً از "زیرساخت بی سیم" و یا اتصالات "فیبر نوری" جهت ارتباط محل های مختلف استفاده می شود.
شبکه گسترده (WAN)
"شبکه گسترده" (Wide Area Network) یک "شبکه رایانه ای" است که نسبتاً ناحیه جغرافیایی وسیعی را پوشش می دهد (برای نمونه از یک کشور به کشوری دیگر یا از یک قاره به قاره ای دیگر). این شبکه ها معمولاً از امکانات انتقال خدمات دهندگان عمومی مانند شرکت های مخابرات استفاده می کند. به عبارت کمتر رسمی این شبکه ها از "مسیریاب"ها و لینک های ارتباطی عمومی استفاده می کنند.
شبکه های گسترده برای اتصال شبکه های محلی یا دیگر انواع شبکه به یکدیگر استفاده می شوند. بنابراین کاربران و رایانه های یک مکان می توانند با کاربران و رایانه هایی در مکانهای دیگر در ارتباط باشند. بسیاری از شبکه های گسترده برای یک سازمان ویژه پیاده سازی می شوند و خصوصی هستند. بعضی دیگر به وسیله سرویس دهنده اینترنت "سرویس دهندگان اینترنت" (ISP) پیاده سازی می شوند تا شبکه های محلی سازمانها را به اینترنت متصل کنند.
شبکه متصل (Internetwork)‎
دو یا چند "شبکه" یا "زیرشبکه" (Subnet) که با استفاده از تجهیزاتی که در لایه 3 یعنی "لایه شبکه" "مدل مرجع OSI" عمل می کنند مانند یک "مسیریاب"، به یکدیگر متصل می شوند تشکیل یک شبکه از شبکه ها یا "شبکه متصل" را می دهند. همچنین می توان شبکه ای که از اتصال داخلی میان شبکه های عمومی، خصوصی، تجاری، صنعتی یا دولتی به وجود می آید را "شبکه متصل" نامید.
در کاربردهای جدید شبکه های به هم متصل شده از قرارداد IP استفاده می کنند. بسته به اینکه چه کسانی یک شبکه از شبکه ها را مدیریت می کنند و اینکه چه کسانی در این شبکه عضو هستند، می توان سه نوع "شبکه متصل" دسته بندی نمود:
شبکه داخلی یا اینترانت (Intranet)
شبکه خارجی یا اکسترانت (Extranet)
شبکه اینترنت (Internet)
شبکه های داخلی یا خارجی ممکن است که اتصالاتی به شبکه اینترنت داشته و یا نداشته باشند. در صورتی که این شبکه ها به اینترنت متصل باشند در مقابل دسترسی های غیرمجاز از سوی اینترنت محافظت می شوند. خود شبکه اینترنت به عنوان بخشی از شبکه داخلی یا شبکه خارجی به حساب نمی آید، اگرچه که ممکن است شبکه اینترنت به عنوان بستری برای برقراری دسترسی بین قسمت هایی از یک شبکه خارجی خدماتی را ارائه دهد.
شبکه داخلی (Intranet)‎
یک "شبکه داخلی" مجموعه ای از شبکه های متصل به هم می باشد که از قرارداد ‎IP و ابزارهای مبتنی بر IP مانند "مرورگران وب" استفاده می کند و معمولاً زیر نظر یک نهاد مدیریتی کنترل می شود. این نهاد مدیریتی "شبکه داخلی" را نسبت به باقی قسمت های دنیا محصور می کند و به کاربران خاصی اجازه ورود به این شبکه را می دهد. به طور معمول تر شبکه درونی یک شرکت یا دیگر شرکت ها "شبکه داخلی" می باشد.
شبکه خارجی (Extranet)‎
یک "شبکه خارجی" یک "شبکه" یا یک "شبکه متصل" است که بلحاظ قلمرو محدود به یک سازمان یا نهاد است ولی همچنین شامل اتصالات محدود به شبکه های متعلق به یک یا چند سازمان یا نهاد دیگر است که معمولاً ولی نه همیشه قابل اعتماد هستند. برای نمونه مشتریان یک شرکت ممکن است که دسترسی به بخش هایی از "شبکه داخلی" آن شرکت داشته باشند که بدین ترتیب یک "شبکه خارجی" درست می شود، چراکه از نقطه نظر امنیتی این مشتریان برای شبکه قابل اعتماد به نظر نمی رسند. همچنین از نظر فنی می توان یک "شبکه خارجی" را در گروه شبکه های دانشگاهی، کلان شهری، گسترده یا دیگر انواع شبکه (هر چیزی غیر از شبکه محلی) به حساب آورد، چراکه از نظر تعریف یک "شبکه خارجی" نمی تواند فقط از یک شبکه محلی تشکیل شده باشد، چون بایستی دست کم یک اتصال به خارج از شبکه داشته باشد.
شبکه اینترنت (Internet)
شبکه ویژه ای از شبکه ها که حاصل اتصالات داخلی شبکه های دولتی، دانشگاهی، عمومی و خصوصی در سرتاسر دنیا است. این شبکه بر اساس شبکه اولیه ای کار می کند که "آرپانت" (ARPANET) نام داشت و به وسیله موسسه "آرپا" (ARPA) که وابسته به "وزارت دفاع ایالات متحده آمریکا" است ایجاد شد. همچنین منزلگاهی برای "وب جهان گستر" (WWW) است. در لاتین واژه Internet‎ برای نامیدن آن بکار می رود که برای اشتباه نشدن با معنی عام واژه "شبکه متصل" حرف اول را بزرگ می نویسند.
اعضای شبکه اینترنت یا شرکت های سرویس دهنده آنها از "آدرسهای IP" استفاده می کنند. این آدرس ها از موسسات ثبت نام آدرس تهیه می شوند تا تخصیص آدرسها قابل کنترل باشد. همچنین "سرویس دهندگان اینترنت" و شرکت های بزرگ، اطلاعات مربوط به در دسترس بودن آدرس هایشان را بواسطه "قرارداد دروازه لبه" (BGP) با دیگر اعضای اینترنت مبادله می کنند.
اجزای اصلی سخت افزاری
همه شبکه ها از اجزای سخت افزاری پایه ای تشکیل شده اند تا گره های شبکه را به یکدیگر متصل کنند، مانند "کارت های شبکه"، "تکرارگر"ها، "هاب"ها، "پل"ها، "راهگزین"ها و "مسیریاب"ها. علاوه بر این، بعضی روشها برای اتصال این اجزای سخت افزاری لازم است که معمولاً از کابلهای الکتریکی استفاده می شود (از همه رایجتر "کابل رده ۵" (کابل Cat5) است)، و کمتر از آنها، ارتباطات میکروویو (مانند IEEE 802.11) و ("کابل فیبر نوری" Optical Fiber Cable) بکار می روند.
کارت شبکه
"کارت شبکه"، "آداپتور شبکه" یا " کارت واسط شبکه" (Network Interface Card) قطعه ای از سخت افزار رایانه است و طراحی شده تا این امکان را به رایانه ها بدهد که بتوانند بر روی یک شبکه رایانه ای با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. این قطعه دسترسی فیزیکی به یک رسانه شبکه را تامین می کند و با استفاده از "آدرسهای MAC"، سیستمی سطح پایین جهت آدرس دهی فراهم می کند. این شرایط به کاربران اجازه می دهد تا به وسیله کابل یا به صورت بی سیم به یکدیگر متصل شوند.
تکرارگر
"تکرارگر" تجهیزی الکترونیکی است که سیگنالی را دریافت کرده و آن را با سطح دامنه بالاتر، انرژی بیشتر و یا به سمت دیگر یک مانع ارسال می کند. بدین ترتیب می توان سیگنال را بدون کاستی به فواصل دورتری فرستاد. از آنجا که تکرارگرها با سیگنال های فیزیکی واقعی سروکار دارند و در جهت تفسیر داده ای که انتقال می دهند تلاشی نمی کنند، این تجهیزات در "لایه فیزیکی" یعنی اولین لایه از "مدل مرجع OSI" عمل می کنند.
هاب (جعبه تقسیم)
"هاب" قطعه ای سخت افزاری است که امکان اتصال قسمت های یک شبکه را با هدایت ترافیک در سراسر شبکه فراهم می کند. هاب ÷ها در "لایه فیزیکی" از "مدل مرجع OSI" عمل می کنند. عملکرد هاب بسیار ابتدایی است، به این ترتیب که داده رسیده از یک گره را برای تمامی گره های شبکه کپی می کند. هاب ها عموماً برای متصل کردن بخش های یک "شبکه محلی" بکار می روند. هر هاب چندین "درگاه" (پورت) دارد. زمانی که بسته ای از یک درگاه می رسد، به دیگر درگاه ها کپی می شود، بنابراین همه قسمت های شبکه محلی می توانند بسته ها را ببینند.
پل
یک "پل" دو "زیرشبکه" (سگمنت) را در "لایه پیوند داده" از "مدل مرجع OSI" به هم متصل می کند. پل ها شبیه به "تکرارگر"ها و "هاب"های شبکه اند که برای اتصال قسمت های شبکه در "لایه فیزیکی" عمل می کنند، با این حال پل با استفاده از مفهوم پل زدن کار می کند، یعنی به جای آنکه ترافیک هر شبکه بدون نظارت به دیگر درگاه ها کپی شود، آنرا مدیریت می کند. بسته هایی که از یک طرف پل وارد می شوند تنها در صورتی به طرف دیگر انتشار می یابند که آدرس مقصد آن ها مربوط به سیستم هایی باشد که در طرف دیگر پل قرار دارند. پل مانع انتشار پیغام های همگانی در قطعه های کابل وصل شده به آن نمی شود.
پل ها به سه دسته تقسیم می شوند:
پل های محلی: مستقیما به "شبکه های محلی" متصل می شود.
پل های دوردست: از آن می توان برای ساختن "شبکه های گسترده" جهت ایجاد ارتباط بین "شبکه های محلی" استفاده کرد. پل های دور دست در شرایطی که سرعت اتصال از شبکه های انتهایی کمتر است با "مسیریاب"ها جایگزین می شوند.
پل های بی سیم: برای "اتصال شبکه های محلی" به "شبکه های محلی بی سیم" یا "شبکه های محلی بی سیم" به هم یا ایستگاه های دوردست به "شبکه های محلی" استفاده می شوند.
راهگزین‎
"راهگزین" که در پارسی بیشتر واژه "سوئیچ" برای آن بکار برده می شود، وسیله ای است که قسمت های شبکه را به یکدیگر متصل می کند. راهگزین های معمولی شبکه تقریباً ظاهری شبیه به "هاب" دارند، ولی یک راهگزین در مقایسه با هاب از هوشمندی بیشتری (و همچنین قیمت بیشتری) برخوردار است. راهگزین های شبکه این توانمندی را دارند که محتویات بسته های داده ای که دریافت می کنند را بررسی کرده، دستگاه فرستنده و گیرنده بسته را شناسایی کنند، و سپس آن بسته را به شکلی مناسب ارسال نمایند. با ارسال هر پیام فقط به دستگاه متصلی که پیام به هدف آن ارسال شده، راهگزین "پهنای باند" شبکه را به شکل بهینه تری استفاده می کند و عموماً عملکرد بهتری نسبت به یک هاب دارد.
از نظر فنی می توان گفت که راهگزین در "لایه پیوند داده" از "مدل مرجع OSI" عمل کنند. ولی بعضی انواع راهگزین قادرند تا در لایه های بالاتر نیز به بررسی محتویات بسته بپردازند و از اطلاعات بدست آمده برای تعیین مسیر مناسب ارسال بسته استفاده کنند. به این راه گزین ها به اصطلاح "راهگزین های چندلایه" (Multilayer Switch) می گویند.
مسیریاب
"مسیریاب"ها تجهیزات شبکه ای هستند که بسته های داده را با استفاده از "سرایند"ها و "جدول ارسال" تعیین مسیر کرده، و ارسال می کنند. مسیریاب ها در "لایه شبکه" از "مدل مرجع OSI" عمل می کنند. همچنین مسیریاب ها اتصال بین بسترهای فیزیکی متفاوت را امکان پذیر می کنند. این کار با چک کردن سرایند یک بسته داده انجام می شود.
مسیریاب ها از "قراردادهای مسیریابی" مانند OSPF استفاده می کنند تا با یکدیگر گفتگو کرده و بهترین مسیر بین هر دو ایستگاه را پیکربندی کنند. هر مسیریاب دسته کم به دو شبکه، معمولاً شبکه های محلی، شبکه های گسترده و یا یک شبکه محلی و یک سرویس دهنده اینترنت متصل است. بعضی انواع مودم های DSL و کابلی جهت مصارف خانگی درون خود از وجود یک مسیریاب نیز بهره می برند.
کابل در شبکه
در شبکه های محلی از کابل به عنوان محیط انتقال و به منظور ارسال اطلاعات استفاده می گردد.ازچندین نوع کابل در شبکه های محلی استفاده می گردد. در برخی موارد ممکن است در یک شبکه صرفا" از یک نوع کابل استفاده و یا با توجه به شرایط موجود از چندین نوع کابل استفاده گردد. نوع کابل انتخاب شده برای یک شبکه به عوامل متفاوتی نظیر : توپولوژی شبکه، پروتکل و اندازه شبکه بستگی خواهد داشت . آگاهی از خصایص و ویژگی های متفاوت هر یک از کابل ها و تاثیر هر یک از آنها بر سایر ویژگی های شبکه، به منظور طراحی و پیاده سازی یک شبکه موفق بسیار لازم است .

کابل (Unshielded Twisted pair) UTP

متداولترین نوع کابلی که در انتقال اطلاعات استفاده می گردد ، کابل های بهم تابیده می باشند. این نوع کابل ها دارای دو رشته سیم به هم پیچیده بوده که هر دو نسبت زمین دارای یک امپدانش یکسان می باشند. بدین ترتیب امکان تاثیر پذیری این نوع کابل ها از کابل های مجاور و یا سایر منابع خارجی کاهش خواهد یافت . کابل های بهم تابیده دارای دو مدل متفاوت : Shielded ( روکش دار ) و Unshielded ( بدون روکش ) می باشند. کابل UTP نسبت به کابل STP بمراتب متداول تر بوده و در اکثر شبکه های محلی استفاده می گردد.کیفیت کابل های UTP متغیر بوده و از کابل های معمولی استفاده شده برای تلفن تا کابل های با سرعت بالا را شامل می گردد. کابل دارای چهار زوج سیم بوده و درون یک روکش قرار می گیرند. هر زوج با تعداد مشخصی پیچ تابانده شده ( در واحد اینچ ) تا تاثیر پذیری آن از سایر زوج ها و یاسایر دستگاههای الکتریکی کاهش یابد.

کابل های UTP دارای استانداردهای متعددی بوده که در گروههای (Categories) متفاوت زیر تقسیم شده اند:
Type
کاربرد
Cat 1
فقط صوت ( کابل های تلفن )
Cat 2
داده با سرعت 4 مگابیت در ثانیه
Cat 3
داده با سرعت 10 مگابیت در ثانیه
Cat 4
داده با سرعت 20 مگابیت در ثانیه
Cat 5
داده با سرعت 100 مگابیت در ثانیه
مزایای کابل های بهم تابیده :
* سادگی و نصب آسان
* انعطاف پذیری مناسب
* دارای وزن کم بوده و براحتی بهم تابیده می گردند.
معایب کابل های بهم تابیده :
* تضعیف فرکانس
* بدون استفاده از تکرارکننده ها ، قادر به حمل سیگنال در مسافت های طولانی نمی باشند.
* پایین بودن پهنای باند
* بدلیل پذیرش پارازیت در محیط های الکتریکی سنگین بخدمت گرفته نمی شوند.
کانکتور استاندارد برای کابل های UTP ، از نوع RJ-45 می باشد. کانکتور فوق شباهت زیادی به کانکتورهای تلفن (RJ-11) دارد. هر یک از پین های کانکتور فوق می بایست بدرستی پیکربندی گردند. (RJ:Registered Jack)

کابل کواکسیال
یکی از مهمترین محیط های انتقال در مخابرات کابل کواکسیال و یا هم محور می باشد . این نوع کابل ها از سال 1936 برای انتقال اخبار و اطلاعات در دنیار به کار گرفته شده اند. در این نوع کابل ها، دو سیم تشکیل دهنده یک زوج ، از حالت متقارن خارج شده و هر زوج از یک سیم در مغز و یک لایه مسی بافته شده در اطراف آن تشکیل می گردد. در نوع دیگر کابل های کواکسیال ، به حای لایه مسی بافته شده ، از تیوپ مسی استوانه ای استفاده می شود. ماده ای پلاستیکی این دو هادی را از یکدیگر جدا می کند. ماده پلاستیکی ممکن است بصورت دیسکهای پلاستیکی یا شیشه ای در فواصل مختلف استفاده و مانع از تماس دو هادی با یکدیگر شود و یا ممکن است دو هادی در تمام طول کابل بوسیله مواد پلاستیکی از یکدیگر جدا گردند.

مزایای کابل های کواکسیال :
* قابلیت اعتماد بالا
* ظرفیت بالای انتقال ، حداکثر پهنای باند 300 مگاهرتز
* دوام و پایداری خوب
* پایطن بودن مخارج نگهداری
* قابل استفاده در سیستم های آنالوگ و دیجیتال
* هزینه پائین در زمان توسعه
* پهنای باند نسبتا" وسیع که مورد استفاده اکثر سرویس های مخابراتی از جمله تله کنفرانس صوتی و تصویری است .
معایب کابل های کواکسیال :
* مخارج بالای نصب
* نصب مشکل تر نسبت به کابل های بهم تابیده
* محدودیت فاصله
* نیاز به استفاده از عناصر خاص برای انشعابات
از کانکتورهای BNC)Bayone -Neill – Concelman) بهمراه کابل های کواکسیال استفاده می گردد. اغلب کارت های شبکه دارای کانکتورهای لازم در این خصوص می باشند.

فیبر نوری

یکی از جدیدترین محیط های انتقال در شبکه های کامپیوتری ، فیبر نوری است . فیبر نوری از یک میله استوانه ای که هسته نامیده می شود و جنس آن از سیلیکات است تشکیل می گردد. شعاع استوانه بین دو تا سه میکرون است . روی هسته ، استوانه دیگری ( از همان جنس هسته ) که غلاف نامیده می شود ، استقرار می یابد. ضریب شکست هسته را با M1 و ضریب شکست غلاف را با M2 نشان داده و همواره M1>M2 است . در این نوع فیبرها ، نور در اثر انعکاسات کلی در فصل مشترک هسته و غلاف ، انتشار پیدا خواهد کرد. منابع نوری در این نوع کابل ها ، دیود لیزری و یا دیودهای ساطع کننده نور می باشند.منابع فوق ، سیگنال های الکتریکی را به نور تبدیل می نمایند.

مزایای فیبر نوری :
* حجم و وزن کم
* پهنای باند بالا
* تلفات سیگنال کم و در نتیجه فاصله تقویت کننده ها زیاد می گردد.
* فراوانی مواد تشکیل دهنده آنها
* مصون بودن از اثرات القاهای الکترو معناطیسی مدارات دیگر
* آتش زا نبودن آنها بدلیل عدم وجود پالس الکتریکی در آنها
* مصون بودن در مقابل عوامل جوی و رطوبت
* سهولت در امر کابل کشی و نصب
* استفاده در شبکه های مخابراتی آنالوگ و دیجیتال
* مصونیت در مقابل پارازیت
معایب فیبر نوری :
* براحتی شکسته شده و می بایست دارای یک پوشش مناسب باشند. مسئله فوق با ظهور فیبر های تمام پلاستیکی و پلاستیکی / شیشه ای کاهش پیدا کرده است .
* اتصال دو بخش از فیبر یا اتصال یک منبع نور به فیبر ، فرآیند دشواری است . در چنین حالتی می توان از فیبرهای ضخیم تر استفاده کرد اما این مسئله باعث تلفات زیاد و کم شدن پهنای باند می گردد.
* از اتصالات T شکل در فیبر نوری نمی توان جهت گرفتن انشهاب استفاده نمود. در چنین حالتی فیبر می بایست بریده شده و یک Detector اضافه گردد. دستگاه فوفق می بایست قادر به دریافت و تکرار سیگنال را داشته باشد.
* تقویت سیگنال نوری یکی از مشکلات اساسی در زمینه فیبر نوری است . برای تقویت سیگنال می بایست سیگنال های توری به سیگنال های الکتریکی تبدیل ، تقویت و مجددا" به علائم نوری تبدیل شوند.

کابل های استفاده شده در شبکه های اترنت
Specification
Cable Type
Maximum length
10BaseT
Unshielded Twisted Pair
100 meters
10Base2
Thin Coaxial
185 meters
10Base5
Thick Coaxial
500 meters
10BaseF
Fiber Optic
2000 meters
100BaseT
Unshielded Twisted Pair
100 meters
100BaseTX
Unshielded Twisted Pair
220 meters

کابل CAT5 X-over

به منظور ایجاد کابل های کراس CAT5 صرفا" از یک روش استفاده می گردد. همانگونه که قبلا" اشاره گردید ، یک کابل X-over پین TX یک سمت را به پین RX سمت دیگر متصل می نماید( و برعکس) . شکل زیر شماره پین های یک کابل CAT5 معمولی X-over را نشان می دهد .
شماره پین های یک کابل CAT5 X-over .

همانگونه که در شکل فوق مشاهده می گردد در کابل های X-over صرفا" از پین های شماره یک ، دو ، سه و شش استفاده می گردد . پین های یک و دو بمنزله یک زوج بوده و پین های سه و شش زوج دیگر را تشکیل می دهند . از پین های چهار ، پنج ، هفت و هشت استفاده نمی گردد . ( صرفا" از چهار پین برای ایجاد یک کابل X-over ، استفاده می گردد ) .
موارد استفاده از کابل های X-over

از کابل های X-over صرفا" به منظور اتصال دو کامپیوتر استفاده نمی شود و می توان از آنان در دستگاه های متفاوتی نظیر سوئیچ و یا هاب نیز استفاده نمود . در صورتی که قصد داشته باشیم دو هاب را به یکدیگر متصل نمائیم ، معمولا" از پورت uplink استفاده می گردد. پورت فوق ، بخش های tx و rx را کراس نمی نماید. شکل زیر نحوه اتصال دو هاب به یکدیگر با استفاده از یک کابل Straight و از طریق پورت Uplink را نشان می دهد :
اتصال دو هاب با استفاده از پورت Uplink و یک کابل Straight

با توجه به وجود پورت uplink ، نیازی به استفاده از یک کابل x-over نخواهد بود . در صورتی که امکان استفاده از پورت uplink وجود نداشته باشد و بخواهیم دو هاب را با استفاده از پورت های معمولی به یکدیگر متصل نمائیم ، می توان از یک کابل X-over استفاده نمود . شکل زیر نحوه اتصال دو هاب به یکدیگر با استفاده از یک کابل X-over را و بدون استفاده از پورت Uplink نشان می دهد :
اتصال دو هاب با استفاده از پورت معمولی و یک کابل X-over

شکل زیر تفاوت موجود بین شماره پین های یک کابل Straight و X-over را نشان می دهد :
تفاوت شماره پین های بین کابل Straight و X-over

کابل کشی شبکه : ایجاد کابل Straight
کابل کشی شبکه یکی از مراحل مهم در زمان پیاده سازی یک شبکه کامپیوتری است که می بایست با دقت،ظرافت خاص و پایبندی به اصول کابل کشی ساختیافته ، انجام شود. برای ایجاد کابل های UTP از تجهیزات زیر استفاده می گردد :

یکی از عوامل تاثیر گذار در پشتیبانی و نگهداری یک شبکه ، نحوه کابل کشی آن است . با رعایت اصول کابل کشی ساختیافته ، در صورت بروز اشکال در شبکه ، تشخیص و اشکال زدائی آن با سرعتی مناسبی انجام خواهد شد .
مراحل ایجاد یک کابل :

طراحی فیزیکی
طرح پیشنهادی در سطح دسترسی بر اساس استانداردهای ISO11801 و اصول کابل کشی ساختار یافته Structured Cabling می باشد که در این قسمت به بررسی اجزای مختلف این طراحی می پردازیم:
توپولوژی پیشنهادی در کلیه ساختمانها Star و استفاده از Collapsed backbone می باشد. در هر طبقه از هر پریز یک رشته کابل UTP از طریق کانالهای ارتباطی تا محل Rack طبقه کشیده می شود. در محل Rack کابلها در پورتهای Patch Panel اتصال داده می شوند. بدین ترتیب بازای هر پریز یک پورت در Patch Panel خواهیم داشت.در شکل صفحه بعد عناصر یک ارتباط استاندارد نمایش داده شده است.
حال به هرکدام از پریزها که کامپیوتری متصل شود کافیست از پورت متناظر آن در Patch Panel یک اتصال تا پورت سوئیچ طبقه برقرار شود. بدین ترتیب کامپیوتر مربوط به سوئیچ متصل شده و در شبکه قرار می گیرد.
از هر طبقه یک رشته کابل عمودی به Rack مرکزی کشیده می شود. در واقع از این طریق طبقات مختلف بهم مرتبط می شوند و یک شبکه یکپارچه ایجاد می شود.

بخش پنجم:

ارزیابی علمی از کار و فعالیت انجام شده

در دوره کارآموزی سعی کردم اطلاعات شخصی خود را در زمینه شبکه تا حدی تکمیل کرده، و این شرکت فرصت بسیار مناسبی برای محک زدن اطلاعاتی که از دانشگاه بدست آورده بودم ، محسوب می شد. در برخی از موارد از اطلاعات کسب شده بهره برده و در برخی دیگر اطلاعات جدیدی را در زمینه های مختلف بدست آوردم. دوره کارآموزی به من کمک کرد تا بسیاری از سوال های مبهمی که در مورد کار کردن در ذهنم بودند پاسخ داده شود. در واقع به این نکته پی بردم که برای موفقیت های بیشتر ، باید بیشتر از حد معمول تلاش کرد و اطلاعات پایه را تکمیل کرده تا در آینده با مشکلات کمتری روبرو باشم.کارآموزی دوره ای بسیار مفید است که دانشجو می تواند از اطلاعات تئوری خود در عمل و محیط کار استفاده کرده و تجربیات خوبی کسب کند. واحد کارآموزی برای اینجانب بسیار آموزنده بود و اطلاعات زیادی را توانستم به دانش های قبلی خود اضافه کنم. همچنین کارآموزی باعث می شود با مشکلات موجود که در حین کار به وجود می آید آشنا شویم تا در آینده بتوانیم این مشکلات را به نحو احسن حل کنیم.

فهرست منابع و مراجع

1) سایت دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)
2) سایت ویکی پدیا
3) سایت bindownload

11