عنوان درس :
استاد مربوطه :
دانشجو :
عنوان مقاله
کاربرد پردازش تصویر در حوزه دندانپزشکی
چکیده :
تحقیقات و پژوهش های بسیاری در علم پردازش تصویر انجام گرفته است که در موارد متفاوتی از جمله پزشکی، رباتیک، نظامی و هواشناسی کاربرد دارند. تصاویر پزشکی نظیر اشعه ایکس، سی تی اسکن، ام آر آی و انواع دیگری از تصاویر، یکی از مهمترین وسایل تشخیص برای پزشکان هستند که همواره بخش عظیمی از تحقیقات را به خود اختصاص داده اند.
یکی از مهمترین کاربردهای پردازش تصویر در دندانپزشکی است که در این زمینه تحقیقات زیادی صورت گرفته است به طوری که امروزه تحلیل خودکار تصاویر دهان، فک و صورت به عنوان یکی از با ارزشترین روشها برای تشخیص بیماری، طرح درمان و ارزیابی روند درمان به شمار می آید. در این مقاله مروری کوتاه به نقش و اهمیت به کارگیری تکنیک های پردازش تصویر در دندانپزشکی پرداخته شده است.
از مهمترین و تاثیرگذارترین کاربردهای پردازش تصاویر دندانپزشکی می توان به تشخیص زود هنگام پوسیدگی، تشخیص هویت افراد و تعیین میزان سفید شدن دندان اشاره کرد ، که این مقاله به معرفی، تحلیل و ارزیابی آنها پرداخته است.
مقدمه :
امروزه دنیای مدرن این امکان را فراهم آورده است که با استفاده از تصاویر دیجیتال به یافته های ارزشمند و اساسی دست یابیم.
یکی از حوزه های کاربردی پردازش تصویر، حوزه پزشکی است که به دلیل ارتباط با سلامت انسان از حساسیت و دشواری های خاصی برخوردار است. علم دندانپزشکی نیز از این قاعده مستثنی نمی باشد. روش های مختلف تصویر برداری همانند : تکنیک های رادیوگرافی، نور مرئی، نور لیزر، جریان الکتریکی ( ECM ) به منظور تصویربرداری از دندان وجود دارد.
از میان روش های فوق تکنیک های رادیوگرافی به علت غیر مخرب بودن، فراهم آوردن امکان بررسی ساختار سه بعدی دندان، فراهم آوردن امکان تحلیل آسیب دیدگی پوسیدگی ساختار های مختلف آناتومی دندان و در دسترس بودن نسبت به بعضی از روش های مشابه بیشتر مورد توجه قرار گرفته است.
مطالعه و پردازش خودکار این تصاویر سه هدف عمده را دنبال می کند : پردازش ، آنالیز و درک تصویر
به همین دلیل سیستم های پردازش خودکار کامپیوتری با سرعت و دقت بهتر این فرآیند را انجام می دهند. این فرآیند شامل مراحل پیش پردازش ، ارتقاء کیفیت تصویر ، تبدیل تصاویر ، طبقه بندی و آنالیز تصاویر است.
در ادامه ساختار مقاله بدین صورت است: در بخش دوم مفاهیم کلی علم دندان پزشکی، آناتومی دندان و تکنیک تصویر برداری دندان ارائه گردیده است. سپس روش های شناسایی پوسیدگی دندان تشریح شده است.
در بخش چهارم به تشخیص هویت افراد بر اساس تصاویر دندان پرداخته شده و تعیین میزان سفیدی دندان در بخش پنجم بیان شده است. در پایان نیز جمع بندی و نتیجه گیری مقاله ارائه گردیده است.
مفاهیم کلی
استفاده از کامپیوتر در تمام کارهای دندانپزشکی اولین و مورد پذیرش ترین جنبه کلینیکی دندانپزشکی بوده است. زیرا تکنولوژی های متعددی در این حوزه وارد شده است تا درمان و مراقبت بهتر، سریع تر، دقیق تر و آسان تری را برای بیماران فراهم آورد.
در این بخش از مقاله به مفاهیم اصلی و تخصصی در ارتباط با دندانپزشکی شامل: معرفی آناتومی دندان، آسیب های دندان و تکنیک تصویربرداری رادیوگرافی پرداخته ایم.
ساختار دندان
هر دندان یک بخش تاج و یک بخش ریشه دارد. چهار بافت سازنده دندان عبارتند از : مینا ، سمان ، عاج و پالپ
سه تای اول به عنوان بافت سخت و آخری به بافت نرم شناخته شده اند، تاج با مینا و ریشه با سمان پوشیده شده است. همانطور که در شکل اسلاید بعد نمایان است ، تاج در قسمت خارج از لثه و ریشه در درون آرواره قرارگرفته است.
مینا به عنوان لایه محافظی برای عاج تاج دندان محسوب می شود. سمان بافتی شبیه استخوان دارد ولی فاقد رگ های خونی است که در سطح خارجی ، عاج را در ناحیه ریشه دندان می پوشاند.
عاج حجم اصلی دندان را تشکیل می دهد و به عنوان یک بافت زنده به حساب می آید که در اطراف مغز دندان قرار گرفته است.
بافت پالپ خون، عروق و اعصاب دندان را فراهم می کند. این بافت حفره داخلی دندان را اشغال کرده است.
( ساختار دندان )
آسیب های دندان
در اسلاید بعد به معرفی اجمالی آسیب های شایع دندان می پردازیم.
پلاک دندان
پلاک دندان به لایه ژلاتینی و نرمی اطلاق می شود که به سطح دندان می چسبد و یک ترکیب زنده است که ساختار لایه ای دارد. این ماده چسبنده ، نرم ، شفاف و محکم اتصال یافته ای است که بر روی سطح دندان ها تجمع می یابد و به شکل شایع پلاک خوانده می شود.
پلاکها از مقدار زیادی باکتری، محصولات آنها و آب تشکیل شده است و تجمع آنها در سطح دندان روند بسیار سازمان یافته ای دارد. پلاک ها کربوهیدرات های در دسترس را برای انرژی، متابولیزه نموده و بدین ترتیب اسیدهای آلی تولید می کنند. اسیدهای حاصل در مرحله بعدی ممکن است از طریق حل کردن ساختمان های کریستالی دندان ، ضایعه پوسیدگی ایجاد کنند.
درحقیقت ماهیت ژلاتینی پلاک ، سبب می گردد اسید به مدت طولانی بروی سطح دندان قرار گیرد و موجب معدنی زدایی و ایجاد حفره درسطح دندان گردد ، ازآنجا که بزاق به لایه های زیرین دسترسی نداشته ، این امر سبب تدوام حالت اسیدی و در نتیجه تخریب دندان می گردد. درصورتی که پلاک بیش از چند روز بر روی دندانها باقی بماند کم کم سفت و سخت می شود.
پوسیدگی دندان
پوسیدگی دندان یک بیماری عفونی میکروبی است که موجب حل شدن و تخریب بافت آهکی دندان می شود. فعالیت پوسیدگی با از دست دادن مواد معدنی و تخریب بافت های دندان شروع می شود که این ضایعه در افراد قابل پیش بینی نیست و سرعت رشد آن نیز متغیر است.
ضایعات پوسیدگی معمولا بر اثر تولید توده ای از باکتری ها که قادر به ایجاد محیط اسیدی کافی برای حذف مواد معدنی بافت های دندان می باشد ایجاد می گردد. این بیماری با تخریب ساختمان دندان می تواند سبب درد ، از دست دادن دندان ، عفونت و در شرایط حاد منجر به مرگ شود. بیشترین خرابی در دندان به دلیل وجود مواد کربوهیدرات های ساکروز، فروکتوز و گلوگز است.
پوسیدگی را می توان در سه ناحیه مختلف از دندان شناسایی کرد : پوسیدگی پیت و فیشور، پوسیدگی سطح صاف و پوسیدگی ریشه
پوسیدگی پیت و فیشور (پوسیدگی اکلوزال) رایج ترین نوع پوسیدگی است که در بیشتر مواقع با معاینات چشمی انجام می گیرد به شرط آنکه نورکافی وجود داشته و دندان خشک و تمیز باشد. علاوه بر این برای تشخیص این نوع پوسیدگی انواعی از روش های کلینیکی وجود دارد که متداول ترین آنها مصاحبه با بیمار، استفاده از وسایل کمک تشخیصی پوسیدگی، اکسپلورر دندان و معاینات رادیوگرافیک است.
دکلسیفیته شدن دندان
دکلسیفیته شدن فرآیندی است که درآن کلسیم دندان ها از بین می رود. این فرآیند موجب می گردد که لکه های سفیدی بر روی سطح دندان ظاهر گردد. چنانچه سریعاً اقدامات بهداشتی دهان و دندان انجام شود می توان روند دکلسیفیته شدن را معکوس نمود. در صورت عدم رعایت بهداشت مناسب دهان و دندان ، زمینه پوسیدگی دندان فراهم می آید.
دکلسیفیته شدن مرحله قبل از پوسیدگی دندان درنظر گرفته می شود ، زمانی که اسید هنوز به لایه های داخلی دندان نرسیده است اما لایه بیرونی را تضعیف کرده است. زمانی که از دندانها به درستی مراقبت نشود ، پلاک بر سطح دندان ایجاد می شود ، باکتری ها در پلاک با ایجاد اسید به مینای دندان صدمه زده و کلسیم دندان را که سبب تقویت دندان می گردد از بین می برند.
درمان با فلوراید اغلب برای مبارزه با دکلسیفیته شدن دندان پیشنهاد می شود. همچنین توصیه می شود به همراه مسواک زدن و نخ کشیدن ، مراجعه شش ماهه یا سالانه به دندانپزشکی نیز انجام گیرد.
رادیوگرافی دندان
رادیوگرافی یکی از روش های تصویربرداری پزشکی است که درآن پرتوهای ایکس تولیده شده در دستگاه پرتو X ، از بافت بدن بیمار عبور کرده و به گیرنده دیجیتال یا فیلم برخورد می کند تا یک تصویر رادیوگرافی را شکل دهد. با استفاده از اشعه ایکس یک تصویر دوبعدی از جسم بروی یک صفحه حساس مانند فیلم با بوجود آوردن نقاط سیاه و سفید ایجاد می شود.
فاکتورهای کاهش زمان پرتوافکنی، بایگانی با حجم کمتر و صرفه جویی در زمان و سرمایه، رادیولوژی دیجیتال را به عنوان بهترین جایگزین به جای روش رادیوگرافی معمول به وسیله فیلم معرفی می کند. تصاویر رادیوگرافی به تشخیص آبسه دندان ، آسیب استخوانی ، شکستگی فک ، ناهنجاری فک و دندان کمک شایانی می کند و یک مکمل ارزشمند برای معاینه بالینی کامل دندان ها در تشخیص پوسیدگی است.
ضایعه پوسیدگی به صورت یک ناحیه رادیولوسنت (تیره تر) در آن دیده می شود ، که براساس جهت گرفتن عکس و مقدار پوشش دندان ، استخوان و بافت های نرم اطراف آن به دو دسته رادیوگراف داخل دهانی و خارج دهانی تقسیم می شوند. رادیوگراف داخل دهانی، در تشخیص پوسیدگی به کار می رود و شامل انواع مختلفی می باشد که سه نوع متداول آن پانورامیک، بایت وینگ و پری اپیکال می باشد.
پانورامیک نمای کل فک ها ، دندانها ، سینوس ها ، ناحیه بینی و مفاصل گیجگاه را نشان می دهد و برای معاینات کلی دندان ، مشاهده دندانهای نهفته ، تشخیص تومورها و کیست ها استفاده می شود.
بایت وینگ ، تاج و قسمتی از ریشه دندانهای هردو فک را به همراه جزئیات بالا و پایین یک سمت دندان نشان می دهد که یک راه مطمئن و ویژه در تشخیص پوسیدگی اکلوزال می باشد.
پری اپیکال نشان دهنده سمت چپ دندان است که تنها یک دندان یا حداکثر سه دندان را به طور کامل نشان می دهد. دراین نوع رادیوگرافی ارتفاع کامل هر دندان از تاج تا ریشه و قسمت پایه ای که به فک متصل شده است نشان داده می شود.
کاربرد این تصاویر بیشتر در مطالعه ریشه دندان می باشد. این تکنیک ها می توانند اطلاعات تشخیصی مفیدی برای کامل کردن معاینات کلینیکی فراهم کنند. توصیه می شود رادیوگرافی فقط هنگامی که بتواند به تشخیص دقیق تر کمک کند، تجویز شود.
روش های شناسایی پوسیدگی دندان
تشخیص و جلوگیری از بروز مشکلات یا درمان دندانها در مراحل اولیه پوسیدگی یکی از اولویت های دندانپزشکان است که باید در زودترین زمان ممکن جهت درمان آن اقدام نمود تا از پیشرفت پوسیدگی جلوگیری کرد. در تصاویر رادیوگرافی داخل دهانی دیجیتال با استفاده از نرم افزارmatlab آنالیز شده و هیستوگرام و طیف توان آن محاسبه می گردد.
آنالیز هیستوگرام توزیع مقادیر داده را نشان می دهد و یک دید تصویری مختصر از یک فرکانس خاص را در قالب نمودار میله ای نشان می دهد و با توجه به شدت پیکسل ها در دامنه های مختلف ، تصاویر به طبقات مختلفی از نظر پوسیدگی دندان تقسیم می شود. شکل اسلاید بعد نشان دهنده تصویر اشعه ایکس یک دندان نرمال و هیستوگرام مربوط به آن است.
( تصویر اشعه X یک دندان نرمال و هیستوگرام آن )
در هیستوگرام یک دندان نرمال شدت پیکسل ها در محدوده 200 تا 250 ، در مراحل اولیه پوسیدگی در دامنه 175 تا 255 و در مراحل شدید پوسیدگی در بازه 0 تا 150 قرار دارد.
آنالیز طیف دندان، نشان دهنده دامنه بخش های مختلف فرکانس یک تصویر دو بعدی است. توان در هر مکان از طیف ، نشان دهنده فرکانس ، جهت گیری یک ویژگی خاص تصویر و یک روش کارآمد برای حذف نویز در تصویر می باشد.
شکل زیر نشان دهنده تصویر اشعه ایکس یک دندان و طیف مربوط به آن است.
( تصویر اشعه X یک دندان نرمال و طیف آن )
در طیف دندان نرمال ماکزیمم مقدار دامنه کمتر از 600 است که این طیف در مراحل اولیه پوسیدگی در دامنه 600 تا 800 ، در مراحل میانی پوسیدگی در بازه 800 تا 1000 و در مراحل شدید پوسیدگی ماکزیمم مقدار دامنه بیشتر از 1000 است.
نتایج مطالعات مختلف نشان می دهد که طبقه بندی مراحل مختلف پوسیدگی براساس شدت پیکسل ها با توجه به هیستوگرام و مقادیر دامنه طیف، بعنوان یکی از روش های بالینی تشخیص پوسیدگی در مراحل اولیه، برای دندانپزشکان کارآمد و سودمند است.
از نظر بالینی تشخیص ضایعات اکلوزال سطح دندان بدلیل مورفولوژی (ویژگی ریخت شناسی) آن مشکلی است که دندانپزشکان با آن مواجه هستند ، زیرا در هر فردی شکل سه بعدی و پیچیده سطح اکلوزال وضعیت خاص و ویژه ای دارد و همین تنوع ، تشخیص پوسیدگی را برای دندانپزشکان دشوار ساخته است. هرچند تکنیک های پیشرفته ای برای این تشخیص استفاده شده است اما عملکرد ضعیف تصاویر رادیوگرافی منجر شد تا کارشناسان به دنبال سیستمی با عملکرد بهتری باشند.
در سال 2013 برای تشخیص مناطق پوسیدگی یک روش غیرنظارتی و خودکار ارائه گردید که در آن بیمار بدون آنکه تحت آزمایش عکس پردازی و اشعه X قرار بگیرد و تنها با استفاده ازتصاویر رنگی دوربین عکاسی ، پوسیدگی دندان تشخیص داده شد.
روش ارائه شده شامل سه مرحله می باشد :
1- تشخیص محل های دکلسیفیته شده ( DA )
2- تشخیص محل های پوسیدگی ( OCA )
3- تلفیق نتایج تشخیص محل های DA و OCA
فرآیند تشخیص با توجه به محل های DA و OCA به صورت موازی اجرا می شود و هریک شامل چهار مرحله است : پیش پردازش ، تقسیم بندی مناطق ، استخراج ویژگی و حذف شی
اولین نشانه در تشخیص پوسیدگی اکلوزال، ظهور یک نقطه سفید گچی برروی سطح دندان است و با تداوم این ضایعه به قهوه ای روشن و در نهایت به صورت قهوه ای تیره یا سیاه رنگ نمایان می گردد.
مناطق تیره رنگ با رنگ قرمز جهت مناطق قهوه ای تیره، سبز جهت مناطق قهوه ای روشن و آبی در مراحل اولیه پوسیدگی دندان نمایش داده می شود. در نهایت با تلفیق اشیا شناسایی شده از DAو اشیا شناسایی شده از اکلوزال مرکز جرم مناطق محاسبه می گردد. در شکل زیر نتایج تقسیم بندی به روش ارائه شده و تقسیم بندی به روش دستی نمایش داده شده است.
نتایج نهایی تقسیم بندی ( سمت چپ : روش پیشنهادی مقاله ، سمت راست : تقسیم بندی دستی )
این روش عملکرد بهتری به میزان حداقل 8% نسبت به سایر روش های ارائه شده فراهم آورد. درکل حساسیت بدست آمده 92 % و دقت 80 % حاصل گردید که نتایج رضایت بخشی می باشد.
تصاویر بایت وینگ معمولا برای نشان دادن پوسیدگی بین دندانی به کارگرفته می شوند. این تصاویر شامل تاج دندانهای خلفی در فک بالا و فک پائین می باشند که برای تعیین میزان مناسب تاج و یا ترمیم های دیگر به دندانپزشکان کمک می کنند. رادیوگرافی دیجیتال بایت وینگ در تشخیص پروگزیمالی پوسیدگی دندان کاربرد فراوانی دارند.
تفکیک دندانها در تصاویر بایت وینگ با استفاده از پردازش تصویر برای دندانپزشکان ، می تواند به عنوان یک کمک ابزار تشخیصی به کار رفته و به همین منظور روش های مختلفی برای جداسازی دندانها ارائه شده است. در پژوهش مقاله روش جدیدی جهت جداسازی دندانها از فک و همچنین جداسازی تاج دندان از ریشه ارائه شده است. این روش بدین صورت است که با استفاده از هیستوگرام پروجکشن افقی ، که مجموع شدت روشنایی پیکسل های هر ردیف است ، مقادیر پیکسلی تصویر استخراج و در یک ماتریس قرار گرفته و مقدار هر ردیف ماتریس به سیگنال تبدیل می گردد. مقادیر مینیمم سیگنال ها با استفاده از پنجره تطبیقی در تصاویر محاسبه شده و پیکسل های وسط هر خط عمودی تعیین می گردد. با اتصال این نقاط مکان اولیه برش که منحنی افقی و جداکننده بین دو فک است ترسیم می گردد.
ایجاد پنجره و نوار افقی
در مرحله بعد با استفاده از انباره حاصل جمع، ردیف های ماتریس تصویر محاسبه می گردد. خط افقی جدا کننده فک ها ، با حرکت دادن پنجره لغزان با مرکز ثقل افقی رسم می گردد.
در نهایت با محاسبه مقدار مینیمم سیگنال عمودی در هر پنجره، مسیر برش ثانویه ایجاد می شود. با این برش دو فک بالا و پایین به طورکامل از یکدیگر جدا می شود.
برای جداسازی دندانها از یکدیگر بصورت مجزا از پروجکشن در جهت عمودی استفاده گردیده است.
مسیر اولیه برش دندان و پنجره لغزان
مسیر برش ثانویه
برش دندان ها توسط مسیر ثانویه
در تحقیق مورد اشاره بعد از مجزا سازی فک بالا از فک پایین و استخراج دندانهای منفرد ، مرکز دندان در حدود یک سوم طول و یک دوم عرض دندان در نظر گرفته شده و با استفاده از فیلترینگ و افزایش کنتراست مقادیر پیکسل ها محاسبه گردیده و با اعمال آستانه گذاری تاج از ریشه جدا می شود.
عکس دندان منفرد استخراج شده از فک
نتایج بدست آمده از اعمال این روش برروی عکس های بایت وینگ نشان دهنده بهبود کیفیت نسبت به روش های پیشین در جداسازی تاج دندان از ریشه می باشد.
تشخیص خودکار هویت مبتنی بر تصویر دندان
یکی از کاربردهای رادیوگراف های پانورامیک، تشخیص خودکار هویت افراد با استفاده از تحلیل این تصاویر می باشد ، اما یکی از مشکلات اساسی در تشخیص خودکار سن بر مبنای این رادیوگراف ، قطعه بندی اشتباه تصاویر دندان می باشد.
لذا در شکل زیر برای رفع عیوب روش های قبلی و ترکیب مناسب اطلاعات کارهای پیشین به بهبود قطعه بندی دندانها برای تشخیص خودکار دندان در رادیوگرافی های پانورامیک پرداخته شده است.
در قطعه بندی اصلاح شده هر دندان از دندانهای دیگر جدا شده و خطوط جداکننده بین دندانها درست تشخیص داده می شود. جهت قطعه بندی رادیوگراف های پانورامیک ، در ابتدا با استفاده از چگالی احتمال و نمودار تجمعی افقی ، مرز بین فک ها آشکار می شود. نمودار تجمعی مقادیر پیکسل ها را در جهت مشخص سطر یا ستون جمع می کند. در شکل زیر مرز بین دو فک بالا و پایین با استفاده از این روش جدا گردیده است.
مرز بین فک ها به صورت پیوسته
در مرحله بعد نمودار تجمعی عمودی فک های بالا و پایین به طور جداگانه محاسبه گردیده که در آن پس از رفع نویز با استفاده از فیلترینگ میانگین و انتخاب خطوط جداکننده ، دندانها از هم جدا می شود.
خطوط جداکننده بین دو دندان قرار می گیرد و تعداد این خطوط باید برابر با تعداد دندانها منهای دو باشد. ( شکل زیر )
نتیجه نهایی قطعه بندی
در نهایت با استفاده از ارزیابی عکس های مورد مطالعه ، منجر به دقتی برابر 44/96% گردیده است که این روش از اولین کارهایی است که بر روی رادیوگراف پانورامیک انجام شده است و بسیار ساده و از کارایی نسبتاً خوبی برخوردار است.
تکامل زمانی سفید شدن دندان ها طی استفاده دهانشویه و پراکسید هیدروژن
امروزه افراد علاوه بر مراقبت و درمان دندانهای خود به زیبایی ظاهر آن توجه فراوانی دارند. یکی از این روش های زیبایی ، سفیدکردن دندان با استفاده از پراکسیدهیدروژن می باشد که نتایج رضایت بخشی را برای افراد فراهم آورده است.
این ماده به عنوان ضدعفونی کننده و برای جلوگیری از پلاک و التهاب لثه در محصولات بهداشتی به صورت ژل ، خمیردندان و دهانشویه استفاده می گردد.
استفاده مدوام از این مواد سبب فرسایش دندان به خصوص آسیب مینا ، تخریب مواد معدنی و افزایش حساسیت دندان می گردد. محققین روش جدیدی برای تعیین درجه سفید شدن دندان و میزان استفاده از این مواد ارائه دادند. بدین صورت که آزمایشات خود را با استفاده از میکروسکوپ دیجیتال ، پراکسیدهیدروژن و نمونه دندان انجام دادند. ( شکل زیر )
a ) میکروسکوپ دیجیتال b) تصویر دندان c) تصویرتقسیم بندی شده
در این بررسی نمونه دندان در 20 میلی لیتر پراکسید هیدروژن 3/6% غوطه ور شد و در فاصله زمانی 0 ، 24 ، 48 ، 144 و 240 ساعت مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. پس از اتمام هر دوره زمانی با استفاده از میکروسکوپ دیجیتال تصویری از دندان گرفته شده و سپس مورد پردازش و آنالیز قرار گرفت و در پایان نمودار هیستوگرام آن محاسبه گردید.
تصویر هیستوگرام دندان
نتایج نشان داد که دندان غوطه ور شده در محلول پراکسید در فاصله زمانی 96 ساعت تا 240 ساعت میزان سفید شدگی بسیار بالا داشته و موجب تغییر هیستوگرام می گردد که این محدوده زمانی سبب تضعیف مینای دندان می شود.
همچنین با مقایسه تصاویر مشخص گردید که دندانی که به صورت پراکنده از سفید کننده پراکسید هیدروژن استفاده کرده ، نتایج رضایت بخشی فراهم آورده است.
بنابراین با استفاده از این روش می توان میزان استفاده از این ماده و درجه رضایت مندی بیماران را به گونه ای تعیین نمود که حداقل عوارض جانبی را برای دندان بیماران داشته باشد.
نتیجه گیری
در این مقاله بطور خلاصه مروری بر تکنیک های پردازش تصویر در حوزه دندانپزشکی انجام شد و به کاربردهایی مانند تشخیص پوسیدگی بین دندانی بدون حفره ، تعیین سن و هویت افراد با استفاده از رادیوگرافی پانورامیک ، جداسازی تاج دندان از ریشه ، تغییر رنگ دندان ها در روند استفاده از مواد سفیدکننده دندان اشاره شد.
با توجه به نتایج قابل قبول بدست آمده در تحقیقات بررسی شده اهمیت و ارزش استفاده از پردازش تصویر در دندانپزشکی و حیطه بهداشت و دندان بیش از پیش احساس می گردد. لذا به کاربرد وسیع پردازش تصویر در دندانپزشکی تاکید می شود تا دندانپزشکان با ترکیب فناوری های دیجیتال و روش های مرسوم اقدام نمایند.
با به کارگیری تکنیک های مدرن و خودکار کامپیوتری مبتنی بر پردازش تصاویر می توان به روش های موثرتر در تشخیص و درمان بیماری های دهان و دندان دست یافت.
انتظار می رود که با کاربرد روزافزون پردازش تصاویر دیجیتالی و اعمال نوآوری های مرتبط با آن در حوزه دهان و دندان ، آینده روشنتری را در دندانپزشکی شاهد باشیم.
منابع
1- http://elecpro.ir
2- http://drbassiriradiology.ir
3- http://www.iranianbme.com
4- http://article.tebyan.net
5- http://www.drhashemi.ir/dentistry/17-teeth.html
6- http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/mavara-index.php
7- http://www.dandane.ir
8- http://www.wisegeek.org/what-is-tooth-decalcification.html
9- http://www.winghavenortho.com/decalcification.php
با تشکر از توجه شما پاییز 0 140