به نام خدا
دیازپام – DIAZEPAM نام فارسى:دیازپام
نام انگلیسىDIAZEPAM :
گروه دارویى:آرام بخش / خواب آور
گروه شیمیایى دارو:بنزودیازپین
مکانیسم اثر:
سطوح زیرقشرى دستگاه عصبى مرکزى مثل سیستم لیمبیک، تشکیلات مشبک را مهار می کند.
موارد مصرف: اضطراب، قطع ناگهانى مصرف الکلی، داروى کمکى را در اختلالات صرعی، قبل از عمل جراحی.
میزان مصرف اضطراب/ اختلالات تشنجی: بالغین: خوراکى 2 تا 10mg سه تا چهار بار در روز؛ فرم پیوسته رهش 30-15 میلی گرم در روز داده می شود. بچه هاى بالاى شش ماه: خوراکى 1 تا 2/5mg، سه تا چهار بار در روز. اسپاسم عضلانی، قطع مصرف الکل:
بچه هاى بالاى 5 سال: عضلانی/وریدى 5 تا 10mg هر سه تا چهار ساعت برحسب نیاز داده می شود. بچه هاى بالاى 30 روز: عضلانی/ وریدى 1 تا 2mg، هر سه تا چهار ساعت برحسب نیاز داده می شود. صرع مداوم: بچه ها: بولوس وریدى) 0/1 تا 0/3mg/kg (1 میلی گرم در دقیقه )به مدت 5-3 دقیقه) که می توان هر 15 دقیقه آن را تکرار کرد و تا دو دوز داده می شود. بالغین: بولوس وریدى 5 تا 20mg با مقدار 2mg در دقیقه داده می شود و می توان هر 10-15 دقیقه آن را تکرار کرد، و درصورت عود صرع، 30 دقیقه بعد می توان دوز دارو را تکرار کرد. موارد منع مصرف: فرم قرص: حساسیت مفرط به بنزودیازپین ها، گلوکوم با زاویه باریک، گلوکوم زاویه باز درمان نشده، جنون، حاملگى (در گروه D قرار دارد)، بچه هاى زیر 6ماه، تا دو هفته پس از قطع مصرف MAOT.
فرم تزریقی: شوک، مسمومیت حاد الکل، اغماء، حاملگى و اغماء، حاملگى و زایمان نوزادان کمتر از یک ماه COPD.
توضیحات دارو:عوارض جانبی: دستگاه عصبى مرکزی: گیجی، خواب آلودگی، سردرگمی، سردرد، اضطراب، ترمور، تحریک شدن، خستگی، افسردگی، بی خوابی، توهم. گوارشی: یبوست، خشکى دهان، تهوع، استفراغ، اسهال، بی اشتهائی. پوستی: راش، درماتیت، خارش. قلبى عروقی: اُفت فشارخون وضعیتی، تغییرات الکتروکاردیوگرام تاکیکاردی، افت فشار خون. چشم، گوش، حلق و بینی: تارى دید، وزوز گوش، میدریاز
احتیاطات: سالمندان، افراد ناتوان، بیمارى کبدی، بیمارى کلیوى سایکوز، افسردگی، میاستنی گراویس، سابقه اعتیاد بااحتیاط مصرف شود. فارماکوکینتیک: جذب گوارشی: کامل.
شروع اثر: خوراکى ۱ـ۵/۰ ساعت، عضلانى تا ۲۰ دقیقه، وریدى ۵ـ۱ دقیقه.
اوج اثر: خوراکى ۲ـ۱ ساعت، عضلانى ۵/۱ـ۵/۰ ساعت. وریدی: ۳۰ـ۱۵ دقیقه. مدت اثر: خوراکى تا ۲۴ ساعت، وریدى ۶۰ـ۱۵ دقیقه. انتشار: از CNS رد می شود.
متابولیسم: کبدی. دفع: کلیوى (نیمه عمر ۷۰ـ۲۰ ساعت). تداخلات داروئی: سایمتیدین سطح پلاسمائى آن را افزایش می دهد. باعث کاهش اثر ضدپارکینسون لوودوپا می شود. سطح فنی توئین را افزایش می دهد. سیگار باعث کاهش اثر آرام بخشى دارو می شود.
ملاحظات پرستاری: پیگیرى آزمایشگاهی: ـ فشار خون (در حالت خوابیده و ایستاده)، نبض: در صورت افت فشار خون سیستولیک به مقدار ۲۰mmHg، دارو را مصرف نکنید و پزشک را مطلع نمائید، در صورت مصرف فرم وریدى دارو، هر ۱۵ـ۵ دقیقه وضعیت تنفسى مریض را بررسى کنید. ـ مطالعات خونی: در درمان طولانی مدت CBC را بررسى کنید؛ به ندرت ممکن است دیسکرازى خونى ایجاد شود. ـ مطالعات کبدی: ALT, AST، بیلیروبین، کراتینین، LDH، آلکالن فسفاتاز
توصیه ها: ـ در عروق وریدى بزرگ تزریق شود، از رقیق کردن یا مخلوط کردن آن با داروهاى دیگر خوددارى شود، و هر ۵mg یا کم تر از دارو در مدت یک دقیقه داده شود (تزریق سریع منجر به التهاب، تحریک و فلبیت می شود). ـ انفروزیون مداوم داخل وریدى ممکن است منجر به رسوب دارو در مایعات داخل وریدی، و یا کاهش Bioavailability آن در نتیجه تماس با ظروف پلاستیکى تزریق داخل وریدى شود. ـ در صورت وجود علائم گوارشى با شیر یا غذا مصرف شود. ـ در صورتی که مریض قادر به بلع کامل دارو نیست، دارو را خرد کنید
براى خشکى دهان از آدامس هاى بدون شکر، آب نبات، مزمزه کردن آب استفاده کنید. ـ در صورت مصرف همزمان دیازپام با مواد مخدر، دوز نارکوتیک را به یک سوم تقلیل دهید. ـ از آنجائى که در ابتداى درمان ممکن است خواب آلودگى و گیجى ایجاد شود، جابه جائى و حرکت مریض به کمک یک همراه انجام شود. ـ از وسایل ایمنى مثل نرده حفاظ استفاده شود. ـ بلع فرم خوراکى دارو را کنترل کنید.
ارزیابى بالینی: پاسخ درمانی: کاهش اضطراب، بی قراری، بی خوابی. وضعیت روانی: خلق، احساس، خو، وضعیت خواب، خواب آلودگى و گیجی. وابستگى بدنى و علائم قطع مصرف دارو: سردرد، تهوع، استفراغ، درد عضلانی، ضعف پس از استفاده طولانی مدت. تمایلات خودکشی.
آموزش به بیمار و خانواده: ـ دارو را با غذا مصرف کنید. ـ در استرس هاى روزانه یا به مدت بیش از چهار ماه مصرف نشود، فقط با تجویز پزشک مصرف شود؛ بیش از مقدار تجویزشده مصرف نکنید چرا که ممکن است عادت به مصرف دارو ایجاد شود. ـ از مصرف داروهاى OTC (بدون نسخه) مگر با تجویز پزشک خوددارى شود. ـ در صورت وجود خواب آلودگی، از رانندگى و سایر کارهائى که مستلزم هوشیارى هستند، امتناع شود
از مصرف الکل و سایر مهارکننده هاى دستگاه عصبى مرکزی، مگر با تجویز پزشک، خوددارى شود. ـ پس از استفاده طولانی مدت، دارو را به طور ناگهانى قطع نکنید. ـ به خاطر جلوگیرى از غش کردن، به آرامى بلند شوید. ـ که خواب آلودگى مریض در اوایل درمان شدیدتر است. تداخل با تست هاى آزمایشگاهی: افزایش: ALT, AST، بیلیروبین سرم
افزایش کاذب: OHCSـ۱۷ کاهش: RAIU (برداشت یدرادیواکتیو)
درمان مصرف بیش از حد دارو: لاواژ (شستشوى معده)،
بررسى علائم حیاتی، انجام اقدامات حمایتی
دیگوکسین – DIGOXIN نام فارسى:دیگوکسین
نام انگلیسى :DIGOXIN
نام تجارى دارو:Lanoxicaps, Lanoxin
گروه دارویى:گلیکوزید قلبی، ضد آریتمى
گروه شیمیایى دارو:از فرآورده هاى دیژیتال
مکانیسم اثر:با مهار پمپ NA/K ATPASE، باعث می شود کلسیم بیشترى در دسترس پروتئین هاى انقباضى قرارگیرند، و درنتیجه قدرت انقباضى قلب و برون ده قلبى افزایش می یابد همچنین باعث تسریع هدایت ایمپالس ها از گره SA به گره AV می شود
موارد مصرف :نارسائى احتقانى قلب، فیبریلاسیون دهلیزی، فلوتر دهلیزی، تاکی کاردى دهلیزی، و در دیژیتالیزه کردن سریع این اختلالات.
میزان مصرف بالغین: وریدى 0/5mg در مدتى بیش از 5 دقیقه داده می شود و سپس به صورت خوراکى 0/125 تا 0/5mg به طور روزانه و در دوزهاى منقسم هر 6-4 ساعت و درصورت نیاز مصرف می گردد (دوز روزانه 10 تا 15mcg/Kg یا 1-0/5 در روز). افراد مسن: خوراکى مقدار 0/125mg به طور روزانه و به عنوان دوز نگهدارنده داده می شود
بچه هاى 10-2 سال: خوراکى ۰۲/۰ تا ۰۴/۰ mg/kg در دوزهاى منقسم 8 ساعته در مدت 24 ساعت مصرف می شود، دوز نگهدارنده ۲۵/۰ـ۱۲۵/۰ میلی گرم به طور روزانه در دوزهاى منقسم و هر 12 ساعت داده می شود؛ دوز افزایشى وریدى ۱۵/۰ تا ۰۳۵/۰ mg/kg در مدت 5 دقیقه داده می شود. بچه هاى 1 ماه تا 2ساله: وریدى ۰۴/۰ تا ۰۶/۰ mg/kg در دوزهاى منقسم و در مدت 5 دقیقه، هر 8-4 ساعت داده می شود، حتی الامکان مصرف دارو را به فرم خوراکى عوض کنید؛ خوراکى ۰۳۵/۰ تا ۰۶۰/۰ mg/kg در سه دوز منقسم در مدت 24 ساعت داده می شود، دوز نگهدارنده 7/5 تا 9mcg/kg در دوزهاى منقسم هر 12 ساعت داده می شود
نوزادان: دوز ابتدائى 30 تا ۵۰ mcg/kg در مدت 5 دقیقه، در دوزهاى منقسم 8-4 ساعته داده می شود، حتی الامکان دارو را به فرم خوراکى دارو عوض کنید. دوز افزایشى (loading) میلی گرم/ کیلوگرم ۰۳۵/۰ در دوزهاى منقسم 8 ساعته تا 24 ساعت داده می شود، دوز نگهدارنده mg/kg ۰/۰۱ در دوزهاى منقسم 12 ساعته. نوزادان نارس: وریدی؛۰۱۵/۰ تا ۰۲۵/۰ mg/kg در سه دوز منقسم در مدت 24 ساعت داده می شود. دوز نگهدارنده۰۰۹/۰ ـ۰۰۳/۰ mg/kg در دوزهاى منقسم 12 ساعته داده می شود. موارد منع مصرف: حساسیت مفرط به دیژیتال ها، فیبریلاسیون بطنی، تاکیکاردى بطنی، سندرم سینوس کاروتید.
توضیحات داروعوارض جانبی: دستگاه عصبى مرکزی: سردرد، خواب آلودگی، آپاتی، سردرگمی، عدم آگاهى به زمان و مکان، خستگی، افسردگی، توهم
قلبى عروقی: آریتمی، افت فشارخون، برادیکاردی، بلوک AV، انواع آریتمی ها. گوارشی: تهوع، استفراغ، بی اشتهایی، درد شکمی، اسهال. چشم، گوش، حلق و بینی: تارى دید، هاله بینائى زرد مایل به سبز، ترس از نور، دوبینی. عضلانى اسکلتی: ضعف عضلانی. احتیاطات: در نارسائى کلیوی، سکته حاد قلبی، بلوک AV، بیمارى شدید تنفسی، هیپوتیروئیدی، سالمندان، حاملگى (در گروه A قرار دارد)، بیمارى گره سینوسی، شیردهى با احتیاط مصرف شود
فارماکوکینتیک: جذب گوارشی: کپسول خوراکى و فرم مایع ۹۰%، قرص خوراکى ۷۰%.
شروع اثر: خوراکى ۲ـ۱ ساعت، وریدی، بلافاصله.
اوج اثر: خوراکى ۸ـ۶ ساعت، وریدى ۵ـ۱ ساعت.
مدت اثر: ۴ـ۳ روز، انتشار: سطح بافتى دارو بالاتر از سطح پلاسمائى است.
متابولیسم: کبدى (۱۵% دارو) دفع: کلیوى (نیمه عمر ۴۴ـ۳۴ ساعت) تداخلات داروئی: مصرف کورتیکواستروئید، دیورتیک، آمفوتریسین، B، پلی استیرن سولفونات سدیم و ملین ها باعث هیپوکالمى و تشدید خطر آریتمی ها می شوند؛ مصرف همزمان کلیسم داخل وریدى باعث تشدید خطر آریتمى می شود؛
در صورت مصرف همزمان کینیدین، وراپامیل، آمیودارون و فلکاینید به علت افزایش سطح دارو دوز دیگوکسین ۵۰% باید کم شود؛ سوکسینیل کولین باعث تشدید آریتمى می شود؛ اریترومایسین باعث افزایش سطح دارو می شود؛ مصرف همزمان آنتی اسیدها و کلستیرامین باعث کاهش جذب دیگوکسین می شود. ملاحظات پرستاری: پیگیرى آزمایشگاهی: ـ نبض آپیکال یک ساعت قبل از دادن دارو: اگر زیر ۶۰ بود، در طى یک ساعت بعدى یک بار دیگر اندازه گیرى شود و اگر مجدداً زیر ۶۰ بود، پزشک را خبر کنید. ـ الکترولیت ها: پتاسیم، سدیم، کلر، منیزیم، کلسیم؛
مطالعات عملکرد کلیوی: BUN، کراتینین؛ مطالعات خونی: AST, ALT, بیلیروبین
ـ نسبت I&O، توزین روزانه. ـ سطوح خونى دارو (سطح درمانى آن ۲ـ۵/۰ ng/mL) است سطح سرمى بیش از ng/ml ۲ سمى محسوب می شود، براى تعیین سطح سرمى نمونه خونى باید قبل از دوز روزانه (۷ـ۵ ساعت بعد از آخرین دوز) گرفته شود. ـ درمان همزمان آنتی بیوتیک با تغییر فلور روده باعث تسریع مسمومیت می شود و بیمار باید به دقت تحت کنترل باشد. توصیه ها: ـ از تزریق دوز اولیه (Loading Dose) در بیمارانى که طى دو هفته قبل دیگوکسین مصرف کرده اند خوددارى کنید. ـ در صورت افت پتاسیم به زیر ۳، درمان کمکى انجام شود.
ـ پاسخ درمانی: کاهش وزن، ادم، نبض، تنفس و افزایش برون ده ادراریفرم وریدى رقیق نشده یا ۱ گرم از دارو را در ۴ میلی لیتر آب، دکستروز یا نرمال سالین رقیق کرده و در مدت ۵ دقیقه از طرق لوله Y شکل یا آنژیوکت داده شود. ـ با تعویض فرم داروى مصرفى (قرص، الگریز، تزریقی، بیمار باید تحت نظر باشد، زیرا مثلاً با جایگزینى فرم الگریز به جاى قرص میزان جذب دارو بیش از ۳۰% بوده و احتمال مسمومیت افزایش می یابد). ارزیابى بالینی: وضعیت قلبی: نبض آپیکال، صفات مشخصه، تعداد نبض و ریتم آن.
آموزش به بیمار و خانواده: ـ از قطع ناگهانى دارو اجتناب شود؛ تمام جوانب مصرف دارو را به مریض بگوئید. ـ به خاطر جلوگیرى از واکنش هاى نابه جاى داروئى از مصرف داروهاى بدون نسخه (OTC)، اجتناب شود؛ از مصرف همزمان آنتی اسید خوددارى شود. ـ در صورت وجود کاهش اشتهاء، درد قسمت تحتانى معده، اسهال، ضعف، خواب آلودگی، سردرد، تاری دید یا سیاهى رفتن چشم ها، راش و افسردگى پزشک را مطلع کنید چرا که ممکن است مسمومیت رخ داده باشد در کودکان آریتمی هاى قلبى از اولین علائم مسمومیت هستند
تداخل با تست هاى آزمایشگاهی: افزایش: CPK درمان مصرف بیش از حد دارو: قطع مصرف دارو، تجویز پتاسیم، پیگیرى EKG، تجویز داروهاى مهارکننده آدرنرژیک.
فوروزماید(لازکس) – FUROSEMIDE (Lasix) نام فارسى:فوروزماید(لازکس)
نام انگلیسىFUROSEMIDE(Lasix):)
گروه دارویى:دیورتیک
گروه شیمیایى دارو:مشتق سولفانامید
مکانیسم اثر:با اثر برروی لوله هنله دفع کلرورسدیم را افزایش می دهد.
موارد مصرف: ادم پولمونر، ادم در نارسائی احتقانی قلب، بیماران کبدی، سندرم نفروتیک، آسیت، افزایش فشار خون، هیپرکلسمی، ادم شدید مغزی (همراه با مانیتول).
میزان مصرف بالغین: 80-20 mg خوراکی در روز در (قبل از ظهر) که می توان یک دوز یک دوز دیگر 6 ساعت بعد داد تا 600mg در روز؛ یا تزریق عضلانی، وریدی 40-20 mg که هر 2 ساعت 20mg افزایش می یابد تا پاسخ مطلوب به دست آید. بچه ها: mg/kg 2 خوراکی، عضلانی، وریدی که می توان تا mg/kg 1-2 هر 6 تا 8 ساعت تا حداکثر mg/kg 6 افزایش داد
ادم پولمونر: بالغین: 40mg وریدی که در طی چندین دقیقه تجویز می شود و هر 1 ساعت تکرار شده و در صورت لزوم تا 80mg افزایش می یابد. هیپرتانسیون، نارسائی حاد کلیه: بالغین: 100-200 mg به صورت وریدی آهسته طی 1-2 دقیقه. نارسائی مزمن کلیه: بالغین: خوراکی 80mg در روز که تا 120mg در روز تا زمان ایجاد نتیجه مناسب قابل افزایش است. موارد منع مصرف: حساسیت مفرط به سولفونامیدها، آنوری، هیپوولمی، شیرخواران، شیردهی، از دست دادن الکترولیت ها. توضیحات داروعوارض جانبی: ادراری تناسلی: پرادراری، نارسائی کلیه برگشت پذیر، وجود قند در ادرار، درد پهلو، مناسب نفریت بینابینی آلرژیک
الکترولیتی: هیپوکالمی، الکالوز هیپوکلرمیک، هیپومنیزیمی، هیپراوریسمی، و نقرس حاد (نادر)، هیپوکلسمی، هیپوناترمی، هیپوولمی. دستگاه عصبى مرکزی: سردرد، خستگی، ضعف، سرگیجه، بی حسی، پارستزی. گوارشی: تهوع، اسهال، استفراغ، خشکى دهان، بی اشتهائی، کرامپ، تحریک معده اى و دهانی، پانکراتیت حاد، یرقان. چشم، گوش، حلق و بینی: از دست دادن شنوائى برگشت پذیر، درد گوش، وزوز گوش، تارى دید. پوستی: راش، خارش، پورپورا، سندرم استیونس جانسون، تعریق، حساسیت به نور، کهیر. عضلانى ـ اسلکتی: کرامپ، آرتریت، سفتی، درد عضلانى در محل تزریق. اندوکرین: هیپرگلیسمی. خونی: ترومبوسیتوپنی، آگرانولوسیتوز، لکوپنی، نوتروپنی، کم خونی. قلبى عروقی: کاهش فشار خون وضعیتی، درد سینه، تغییرات الکتروکاردیوگرام، کولاپس عروقی
احتیاطات: در دیابت شیرین، دهیدراتاسیون، آسیت، بیمارى کلیوى شدید، حاملگى (در گروه C قرار دارد) با احتیاط مصرف شود. فارماکوکینتیک: جذب گوارشی: ۶۰%. شروع اثر: خوراکى ۶۰ـ۳۰ دقیقه، وریدى ۵۰ دقیقه.
اوج اثر: خوراکى ۲ـ۱ ساعت. عضلانى ۳۰ دقیقه، وریدى ۶۰ـ۲۰ دقیقه. مدت اثر: خوراکى ۸ـ۶ ساعت. وریدى ۲ ساعت.
متابولیسم: کبدی. دفع: کلیوى (نیمه عمر ۳۰ دقیقه). تداخلات داروئی: مصرف همزمان دیگوکسین به خاطر احتمال هیپوکالمى با علائم مسمومیت همراه است؛ مصرف همزمان با توبوکوراین باعث تشدید بلوک عصبى ـ عضلانى می شود؛ مصرف همزمان آمفوتریسین Bو کورتیکواستروئیدها باعث تشدید اثر هیپوکالمى می شود؛ باعث کاهش دفع لیتیوم و افزایش سمیت آن می شود؛ باعث تشدید اثر داروهاى پائین آورنده فشار خون می شود.
ملاحظات پرستاری: پیگیرى آزمایشگاهی: ـ کنترل شنوائى در صورت مصرف دارو با دوز بالا. ـ وزن و I&O به طور روزانه براى تعیین از دست دادن مایعات؛ اثر دارو در صورت مصرف روزانه ممکن است کاهش یابد. ـ تعداد، عمق و ریتم تنفس و تاثیر فعالیت برروى آن. ـ فشار خون در حالت نشسته و خوابیده: احتمال ایجاد کاهش فشارخون وضعیتى وجود دارد. ـ الکترولیت ها: سدیم، پتاسیم، کلر؛ شامل BUN، قندخون، CBC، کراتینین سرم، PH، خون، گازهاى خون شریانی، اسیداوریک، کلسیم، منیزیوم، گلوکز ادرارى در بیمارى دیابتی. ـ کنترل شنوائى در دوزهاى بالا.
توصیه ها: ـ تزریق وریدى داروى رقیق نشده را می توان از راه لوله Y یا شیر سه راه انجام گیرد که در هر دقیقه ۲۰mg یا کمتر از دارو تزریق می شود. ـ در صورتی که دارو به عنوان دیورتیک مصرف می شود، بهتر است براى جلوگیرى از ایجاد اختلال در خواب، هنگام صبح داده شود. ـ در صورت کاهش پتاسیم به کمتر از سه، درمان جایگزینى انجام شود. ـ در صورت ایجاد تهوع، دارو با غذا داده شود، هر چند جذب آن اندکى کاهش می یابد. ارزیابى بالینی: بهبود ادم پاها، ساق پا، و نواحى ساکروم به طور روزانه در موارد نارسائى احتقانى قلب. بهبود فشار ورید مرکزى هر ۸ ساعت.
علائم آلکالوز متابولیک: خواب آلودگی، بی قراری. علائم هیپوکالمی: کاهش فشارخون وضعیتی، بی حالی، خستگی، تاکی کاردی، کرامپ ساق پا، ضعف. راش ها و افزایش درجه حرارت هر روز. گیجى به خصوص در زمان پیری، در صورت لزوم جانب احتیاط را رعایت کنید. آموزش به بیمار و خانواده: ـ افزایش دریافت مایعات به ۳ـ۲ لیتر در روز مگر آنکه ممنوع باشد که از حالت دراز کشیده به نشسته به آرامى تغییر وضعیت بدهد
ـ واکنش هاى نامطلوب: کرامپ عضلانی، ضعف، تهوع، سرگیجه. ـ براى کاهش علائم گوارشى با غذا یا شیر مصرف شود. ـ براى جلوگیرى از شب ادرارى در اوایل روز داده شود. تداخل با تست هاى آزمایشگاهی: اختلال در: GTT درمان مصرف بیش از حد دارو: در مصرف خوراکى لاواژ، کنترل الکترولیت ها، تجویز دکستروز در سالین، کنترل هیدراتاسیون، وضعیت قلبى ـ عروقى و کلیوی.
هپارین سدیم – HEPARIN SODIUM نام فارسى :هپارین سدیم/ نام انگلیسىHEPARIN SODIUM:
نام تجارى داروHepalean . Lockflush Solution HeLock . Lipo-Hepin
گروه دارویى:ضدانعقاد/ مکانیسم اثر:از طریق تشدید آثار مهاری آنتی ترومبین III باعث جلوگیری از تبدیل فیبرینوژن به فیبرین و همچنین پروترومبین به ترومبین می شود. /موارد مصرف :ترومبور ورید عمقی، آمبولی ریوی، سکته قلبی، جراحی قلب باز، سندرم انعقاد داخل عروقی منتشر (DIC)، فیبریلاسیون دهلیزی همراه با آمبولی، به عنوان یک ضدانعقاد در اعمال انتقال خون و دیالیز.
میزان مصرف ترمبوز ورید عمقی/ سکته قلبی: بالغین: 7000-5000 واحد را به صورت وریدی هر 4 ساعت بدهید و سپس PT یا ACT را اندازه بگیرید؛ یا 7000-5000 واحد به صورت بولوس IV، سپس انفوزیون به صورت وریدی؛ انفوزیون وریدی پس از دوز بولوس، سپس 1000 واحد در ساعت واحد همراه با اندازه گیری PTT یا ACT (حداکثر دوز روزانه 40،000-20،000(
بچه ها: 50 واحد به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن را به صورت انفوزیون وریدی و سپس 100 واحد به ازاء هر کیلوگرم در هر 4 ساعت یا 20،000 واحد به ازاء هر مترمربع به صورت روزانه در مورد دوز نگهدارنده داده می شود. آمبولی ریوی: بالغین: 10،000-7500 واحد را به صورت وریدی هر 4 ساعت بدهید و سپس PTT یا ACT را اندازه بگیرید؛ یا 10،000-7500 واحد به صورت بولوس وریدی، سپس انفوزیون وریدی، انفوزیون وریدی پس از دوز بولوس، سپس 1000 واحد در ساعت و اندازه گیری سطح PTT و ACT. بچه ها: انفوزیون وریدی 50 واحد به ازاء هر کیلوگرم، دوز نگهدرانده 100 واحد به ازاء هر کیلوگرم هر چهار ساعت یا 20،000 واحد به ازاء هر مترمربع سطح بدن به طور روزانه. جراحی قلب باز: بالغین: انفوزیون وریدی 300-150 واحد به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن
پروفیلاکسی آمبولی: بالغین: 5000U زیرجلدی برای هر 12 ساعت. موارد منع مصرف: حساسیت مفرط، هموفیلی، لوسمى همراه با خونریزی، زخم پپتیک، پوپوراى توضیحات داروعوارض جانبی: گوارشی: اسهال، تهوع، استفراغ، بی اشتهائی، التهاب دهانی، درد کولیکی شکم، هپاتیت. ادراری تناسلی: هماچوری. پوستی: راش، التهاب، پوست، کهیر، طاسی، خارش، سیستم عصبی مرکزی، تب و لرز. خونی: خونریزی، کاهش تعداد پلاکت. احتیاطات: در الکلیسم، سابقه آلرژی، طى قاعدگی، بیماران با کاتترهاى طولانی مدت، سالخوردگی، حاملگى (در گروه C قرار دارد) بااحتیاط مصرف شود. فارماکوکینتیک: شروع اثر: زیرجلدى ۶۰ـ۲۰ دقیقه./ اوج اثر: طى چند دقیقه. /مدت اثر: وریدى ۶ـ۲ ساعت. زیرجلدى ۱۲ـ۸ ساعت. /انتشار: از جفت رد نمی شود، وارد شیر نمی شود./ متابولیسم: کبدى (در سیستم رتیکولواندوتلیال). /دفع: آهسته از راه ادرار (نیمه عمر ۹۰ دقیقه(
تداخلات داروئی: NSAIDs و آسپیرین باعث تشدید خطر خونریزى می شود؛ نیتروگلیسرین داخل وریدى باعث کاهش فعالیت ضدانعقادى می شود. ملاحظات پرستاری: پیگیرى آزمایشگاهی: ـ تست هاى خونى (هماتوکریت، پلاکت ها، خون مخفى در مدفوع) هر سه ماه. ـ زمان پروترومبین نسبى که بایستى ۲ـ۵/۱ برابر میزان نرمال شود، PTT که اغلب هرروز انجام می شود، PTT فعال شده ACT. ـ فشار خون، بررسى علائم افزایش فشارخون. توصیه ها: ـ محلول مناسب وریدى رقیق شده یا غیررقیق شده باید به صورت مستقیم، متناوب، یا انفوزیون مداوم داده شود؛ باید ۱۰۰۰ واحد یا کم تر در یک دقیقه داده شود، و سپس ۵۰۰۰ واحد یا کم تر در مدت یک دقیقه داده می شود؛ انفوزیون ممکن است از ۲۴ـ۴ ساعت متغیر باشد
ـ در عین حال هر روز باید وضعیت خونى ثابت بماند از آنجائى که دارو نیمه عمر کمى دارد براى حفظ اثر انعقادى باید سروقت داده شود. ـ در مورد تزریق زیرپوستى نباید محل تزریق را ماساژ یا آسپیره کرد از به کار بردن سوزن هاى توصیه نشده امتناع کنید. ـ باید از تزریق داخل عضلانى پرهیز نمود چرا که ممکن است باعث خونریزى شود. ـ از تزریقات محدوده ۵cm ناف یا هرگونه اسکار و خون مردگى خوددارى کنید. ـ سوزن را به طور عمودى وارد پوست کنید و براى اجتناب از صدمه بافتى و بروز هماتوم از عمل آسپیراسیون خوددارى کنید. محل تزریق را به آرامى فشار دهید اما ماساژ ندهید. محل تزریق را مرتب عوض کنید. ـ هپارین داخل وریدى را می توان با تزریق مستقیم داخل وریدى (در مدت ۶۰ ثانیه) یا به صورت انفوزیون مخلوط با نرمال سالین یا DW5% تجویز کرد (براى اطمینان از عدم ته نشست هپارین مخلوط را چند بار سروته کنید).
ـ هپارین داراى pH اسیدى است و بهتر است از مخلوط کردن آن با داروهاى دیگر اجتناب شود. ـ از قطع ناگهانى هپارین اجتناب کنید (به علت افزایش انعقاد پذیری)، هپارین باید به تدریج قطع شود و ۵ـ۳ روز قبل از قطع کامل آن یک ضدانعقاد خوراکى تجویز شود. ـ نمونه بردارى براى تعیین PT باید ۶ـ۴ ساعت پس از آخرین دوز وریدی، و ۲۴ـ۱۲ ساعت پس از آخرین دوز زیر جلدى انجام شود. ـ دارو را در ظروف محکم نگهدارى کنید. ارزیابى بالینی: پاسخ درمانی: کاهش ترومبوز وریدى عمقی. خونریزى از لثه ها، پتشی، اکیموز، مدفوع قیرى شکل، وجود خون در ادرار، تب، راش پوستی، کهیر دوز دارو را هر ۲ـ۱ هفته تغییر دهید. سندرم White Clot: ترومبوزهاى پارادوکسیکال همراه با تعداد پلاکت کم (ناشى از تجمع پلاکتى غیرقابل برگشت)، در این حالت هپارین باید قطع شود
. آموزش به بیمار و خانواده: ـ از مصرف داروهاى بدون نسخه (OTC) به خاطر امکان ایجاد تداخلات داروئى شدید و جدى پرهیز شود، مگر اینکه توسط پزشک تجویز شوند. ـ بسته به وضعیت بیمار، در ضمن خونریزى فعال (خونریزى قاعدگی) دارو داده می شود. ـ هپارین باعث تغییر CT نمی شود و بیمار می تواند کارهائى نظیر تراشیدن مو را انجام دهد. ـ آلوپسى موقت گاهى تا چند ماه پس از قطع دارو ایجاد می شود که برگشت پذیر است.
ـ به منظور جلوگیرى از خونریزى لثه اى از مسواک هاى نرم استفاده شود. ـ پلاک شناسائى طبى مخصوص دریافت دارو را به همراه داشته باشد. ـ باید هرگونه خونریزى مثل خونریزى از لثه، زیرپوست، ادرار و مدفوع را گزارش کنند. ـ هپارین داراى خواص مدر است. تداخل با تست هاى آزمایشگاهی: افزایش: باعث افزایش برداشت T3 می شود. کاهش: اسیداوریک. درمان مصرف بیش از حد دارو: محلول ۱% سولفات پروتامین.
لیدوکائین (گزلوکائین ۱%ـ ۲%) – LIDOCAINE HCL (Xylocaine 1% – 2%) نام فارسى :لیدوکائین (گزلوکائین ۱%ـ ۲%)
نام انگلیسىLIDOCAINE HCL (Xylocaine 1%) – 2%) /نام تجارى داروAnestacon. Baylocaine.: Delcaine. Dilocaine. Nervocaine. Nulicaine. Xylocaine
گروه دارویى:ضدآریتمی (دسته IB)
گروه شیمیایى دارو:آمید آمینواسیل
مکانیسم اثر:آستانه تحریک الکتریکی بطن ها و سیستم هیس-پورکنژ را افزایش می دهد که باعث تثبیت غشای سلولی قلبی و کاهش فعالیت خودبه خود آن می شود. / موارد مصرف: تاکیکاردی بطنی، اختلال ریتم بطنی در جریان جراحی قلب، انفارکتوس میوکارد، مسمومیت دیژیتال، کانتیریزاسیون قلبی
میزان مصرف بالغین: 100-50 mg تزریق وریدی بولوس به میزان 50-25 mg در دقیقه، که هر 3 تا 5 دقیقه تکرار می شود و نباید از 300mg در 1 ساعت تجاوز کند؛ بعد از آن انفوزیون وریدی را شروع کنید؛ انفوزیون وریدی 50-20 mcg/kg در دقیقه؛ و یا تزریق عضلانی 300-200 mg در عضله دلتوئید. پیری، کاهش عملکرد کبدی: تزریق وریدی بولوس به میزان نصف دوز بالغین. کودکان: تزریق وریدی بولوس 1-۵/۰ mg/kg سپس انفوزیون 30mg/kg در دقیقه. موارد منع مصرف: حساسیت مفرط به آمیدها، بلوک قلبى شدید، اختلالات ریتم فوق بطنی، سندرم آدامزـ استوکسـ سندرم ولف ـ پارکینسون ـ وایت (WPW).
توضیحات داروعوارض جانبی: دستگاه عصبی مرکزی: سردرد، سرگیجه، حرکات غیرارادی، منگی، ترمور، خواب آلودگی، سرخوشی، تشنج. چشم، گوش، حلق و بینی: وزوز گوش، تاری دید. گوارشی: تهوع، استفراغ، بی اشتهائی قلبی عروقی: کاهش فشار خون، برادیکاردی، بلوک قلبی، کولاپس قلبی عروق، ایست قلبی. تنفسی: تنگى نفس، تضعیف تنفسی.
پوستی: راش، کهیر، ادم، تورم. دیگر موارد: واکنش تب دار، فلبیت در محل تزریق. احتیاطات: در حاملگى (در گروه B قرار دارد) شیردهی، بچه ها، بیمارى کلیوی، بیمارى کبدی، CHF، تضعیف تنفسی، افزایش دماى بدخیم، مصرف موضعى چشمی، مصرف موضعى در ناحیه وسیع و دوره هاى طولانى بااحتیاط مصرف شود. فارماکوکینتیک: شروع اثر: وریدى بلافاصله، عضلانى ۱۵ـ۵ دقیقه، موضعى ۵ـ۲ دقیقه.
مدت اثر: وریدى ۲۰ـ۱۰ دقیقه، عضلانى ۹۰ـ۶۰ دقیقه، موضعى ۶۰ـ۳۰ دقیقه، تزریق براى بی حسى بیش از ۱۰۰ دقیقه. انتشار: از CNS رد می شود./ متابولیسم: کبدی. دفع: کلیوى (نیمه عمر ۲ـ۱/۵ ساعت). تداخلات داروئی: بتابلاکرها، کینیدین و سایمیتدین باعث افزایش اثر آن می شوند؛ فنوباربیتال اثر آن را کاهش می دهد؛ فنی توئین باعث افزایش تضعیف CNS می شود؛ پروکائین آمید باعث تشدید عوارض قلبى و عصبى می شود.
ملاحظات پرستاری: پیگیرى آزمایشگاهی: ـ ECG مداوم براى تعیین طولانی شدن سگمان هاى PR یا QRS: در صورت پیش آمدن این موضوع مصرف دارو را قطع کرده یا میزان آن را کاهش دهید؛ مراقب افزایش ضربانات خارج بطنى باشید که ممکن است نیاز به تزریق مجدد داشته است. ـ تعیین میزان انفوزیون وریدى با استفاده از پمپ انفوزیون که در هر دقیقه کمتر از ۴mg دارو تزریق می شود. ـ سطح خونى (سطح درمانی: ۶ـ۵/۱ mcg/ml). – اندازه گیرى مداوم فشارخون براى کنترل نوسانات. ـ نسبت I&O، الکترولیت ها (سدیم، پتاسیم، کلر). توصیه ها: ـ تنها از فرم تزریقى فاقد ماده محافظ یا اپی نفرین با برچسب (براى تزریق وریدی) جهت تزریق یا انفوزیون داخل وریدى استفاده کنید. ـ سرعت انفوزیون باید با جریان مشخص و حداکثر ۴mg/min باشد.
ـ با تثبیت ریتم قلبى یا بروز علائم مسمومیت انفوزیون وریدى را قطع کنید و یک داروى خوراکى براى درمان نگهدارنده شروع شود. (انفوزیون به ندرت بیش از ۲۴ ساعت ادامه می یابد). ـ تزریق بولوس وریدى به صورت رقیق نشده؛ ۵۰mg یا کمتر را در مدت ۱ دقیقه تزریق کنید و یا ۱ گرم دارو را در ۵۰۰ـ۲۵۰ میلی لیتر از محلول قندى ۵% رقیق کرده و دوز دارو را برحسب پاسخ بیمار تنظیم کنید. (در مورد کودکان ۱۲۰mg دارو را به ۱۰۰میلی لیتر DW5% اضافه کنید). ـ تزریق عضلانى در عضله دلتوئید صورت گیرد زیرا سطح خونى بالاتر و سریع ترى نسبت به عضله گلوتئال می دهد. براى اجتناب از تزریق وریدى آسپیره کنید؛ محل تزریق را هر روز از نظر ارتشاح و نشت خارج عروقى بررسى کنید. ارزیابى بالینی: افزایش دماى بدخیم: تاکی پنه، تاکیکاردی، تغییرات فشارخون، افزایش دماى بدن
تعداد ضربان قلبى و حرکات تنفسی: تعداد، ریتم، ویژگی، به طور مداوم. وضعیت تنفسی: تعداد، ریتم، سمع ریه از نظر رال، مراقب تضعیف تنفسى باشید. اثرات برروى دستگاه عصبى مرکزی: سرگیجه، منگی، سایکوز، بی حسی، تشنج، در این موارد مصرف دارو باید قطع شود. محل ریه ها: در مبتلایان به CHF رال هاى دوطرفه ممکن است سمع شود. افزایش تعداد تنفس: افزایش ضربان نبض؛ در این صورت مصرف دارو باید قطع شود. آموزش به بیمار و خانواده: ـ استفاده از دستگاه خودکار تزریق لیدوکائین در صورتی که درخواست شده است. تداخل با تست هاى آزمایشگاهی: افزایش: CPK درمان مصرف بیش از حد دارو: تجویز اکسیژن، تنفس مصنوعی، ECG، دوپامین براى تضعیف جریان خون، دیازپام، یا تیوپنتال براى موارد تشنج.
متوکلوپرامید – METOCLOPRAMIDE HCL نام فارسى:متوکلوپرامید
نام انگلیسىMETOCLOPRAMIDE HCL:
نام تجارى داروEmex, Maxeran, Octamide,: Reclomide, Reglan, Plasil
گروه دارویى :کولینرژیک.
گروه شیمیایى دارو:آنتاگونیست مرکزى گیرنده دوپامین.
مکانیسم اثر:پاسخ به استیل کولین را در GI فوقانى افزایش داده که سبب انقباض عضلات معده، شل شدن پیلور و قسمت هاى دئودنوم و افزایش حرکات بدون تحریک ترشح می گردد.
موارد مصرف :پیشگیرى از تهوع و استفراغ حاصل از کموتراپی، اشعه، تاخیر تخلیه معدی، ریفلاکس معده به مری./ میزان مصرف :تهوع / استفراغ ناشى از شیمى درمانی
بالغین: تزریق وریدى ۲mg/kg هر ۲ ساعت، ۵ دوز، ۳۰ دقیقه قبل از انجام شیمی درمانى در صورت نیاز هر ۳ـ۲ ساعت (تا ۵ دوز) قابل تکرار است. تاخیر در تخلیه معدى (فلج دیابتیک): بالغین: ۱۰mg خوراکى ۴ بار در روز ۳۰ دقیقه قبل از غذا یا به هنگام خواب به مدت ۲ تا ۸ هفته. ریفلاکس معده به مری: بالغین: خوراکى ۱۵ـ۱۰ mg چهار بار در روز ۳۰ دقیقه قبل از غذا. موارد منع مصرف: حساسیت مفرط به این دارو یا پروکائین یا پروکائین آمید، اختلالات صرعی، فئوکروموسیتوم، سرطان پستان، انسداد گوارشی.
توضیحات داروعوارض جانبی: دستگاه عصبى مرکزی: تسکین، خستگی، بی قراری، سردرد، بی خوابی، دیستونی، سرگیجه، خواب آلودگی. گوارشی: خشکى دهان، یبوست، تهوع، بی اشتهائی، استفراغ. ادرارى تناسلی: کامش میل جنسی، ترشح پرولاکتین، آمنوره، گالاکتوره. قلبى عروقی: کاهش فشارخون، تاکیکاردى فوق بطنی. پوستی: کهیر، راش
. احتیاطات: در حاملگى (در گروه B قرار دارد)، شیردهی، خونریزى گوارشی، CHF؛ بااحتیاط مصرف شود. فارماکوکینتیک: جذب گوارشی: کامل./ شروع اثر: خوراکى ۶۰ـ۳۰ دقیقه، عضلانى ۱۵ـ۱۰ دقیقه، وریدى ۳ـ۱ دقیقه. /اوج اثر: ۲ـ۱ ساعت. مدت اثر ۳ـ۱ ساعت. /انتشار: به اکثر بافت ها از جمله CNS. /متابولیسم: کبدی. دفع: کلیوى (نیمه عمر ۶ـ۵/۲ ساعت). تداخلات داروئی: داروهاى مخدر و خواب آور باعث تشدید Sedation مغزى می شود؛ داروهاى آنتی کولینرژیک و مخدر باعث کاهش اثر تحریکى بر سیستم گوارشى می شود؛ مصرف همزمان فنوتیازین ها و هالوپریدول باعث تشدید عوارض اکستراپیرامیدال می شود. ملاحظات پرستاری: توصیه ها: ـ تزریق وریدى رقیق شده در صورتی که دوز مورد نظر کمتر از ۱۰ میلی گرم است؛ در مدت ۲ دقیقه تجویز می شود ۱۰mg یا بیشتر را می توان در ۵۰ml یا بیشتر محلول سازگار رقیق ساخته و در مدت ۱۵ دقیقه تجویز کرد.
ـ ۵/۰ تا ۱ ساعت قبل از غذا براى جذب بهتر. ـ آدامس، آب نبات سفت، جرعه هاى مکرر آب براى خشکى دهان. روش تهیه / تجویز: ـ در طول انفوزیون و با استفاده از ورق آلومینیومى دارو را از نور محافظت کنید. ـ آمپول ەاى بازشده را دور بی اندازید. ارزیابى بالینی: پاسخ درمانی: برطرف شدن تهوع، استفراغ، بی اشتهائی، احساس پری. شکایت هاى گوارشی: تهوع، استفراغ، بی اشتهائی، یبوست. آموزش به بیمار و خانواده: ـ اجتناب از رانندگى و دیگر کارهاى توام با سانحه تا زمان تثبیت شدن درمان بیمار. ـ پرهیز از مصرف الکل یا دیگر مضعف هاى دستگاه عصبى مرکزى که اثرات تخدیرى دارو را تشدید می نمایند. تداخل با تست هاى آزمایشگاهی: افزایش: پرولاکتین، آلدسترون، تیروتروپین.
نیتروگلیسیرین – NITROGLYCERIN نام فارسى:نیتروگلیسیرین /نام انگلیسى NITROGLYCERIN
نام تجارى داروDeponit, Minitran, Nitro-Bid,: Nitrocap, Nitrodis, Nitrogard, Nitrospan Nitrostat,Tridil /گروه دارویى :گشادکننده عروق کرورنر
گروه شیمیایى دارو:نیترات. /مکانیسم اثر:با کاهش preload و afterload باعث کاهش فشار پایان دیاستولى بطن چپ و مقاومت عروق سیستمیک می شود./ موارد مصرف :آنژین صدرى مزمن پایدار، پروفیلاکسى درد آنژین صدری، CHF همراه با MI، کنترل هیپرتانسیون در اقدامات جراحی./ میزان مصرفبالغین: قرص زیرزبانى با شروع درد؛ که هر ۵ دقیقه تا برطرف شدن درد می توان تکرار کرد، در مدت ۱۵ دقیقه بیش از سه قرص مصرف نشود، به عنوان پروفیلاکسى ۵ تا ۱۰ دقیقه قبل از شروع فعالیت یک قرص استفاده شود، کپسول پویسته رهشى هر ۶ تا ۱۲ ساعت با معده خالى مصرف شود؛ موضعى ۱ تا ۴ عدد هر ۸ ساعت که تا ۴ بار در هر ۴ ساعت برحسب نیاز افزایش می یابد
تزریق وریدى ۵mg/min که هر ۳ تا ۵ دقیقه ۵mg/min افزایش می یابد، در صورت عدم پاسخ تا ۲۰ـ۱۰ mg/min و رسیدن به پاسخ مطلوب افزایش می یابد، از طریق جلدى روزانه یک pad در محل بدون مو قرار داده شود. موارد منع مصرف: حساسیت مفرط به این دارو یا نیترات ها، کم خونى شدید، افزایش فشار داخل جمجمه، خونریزى مغزی. توضیحات داروعوارض جانبی: قلبی عروقی: هیپوتانسیون وضعیتی، تاکیکاردی، کولاپس، سنکوپ. پوستی: رنگ پریدگی، تعریق، راش. گوارشی: تهوع، استفراغ. دستگاه عصبى مرکزی: سردرد، گرگرفتگی، سرگیجه. احتیاطات: در هیپوتانسیون وضعیتی، حاملگى (در گروه C قرار دارد)، شیردهى بااحتیاط مصرف شود. فارماکوکینتیک: جذب گوارشی: کامل (مقدار زیادى طى متابولیسم کبدى در عبور اول حذف می شود). شروع اثر: زیرزبانى ۵ـ۲ دقیقه، آهسته رهش ۴۵ـ۲۰ دقیقه، موضعى ۶۰ـ۱۵ دقیقه، Patch سى تا شصت دقیقه، وریدى ۲ـ۱ دقیقه.
اوج اثر: زیرزبانى ۸ـ۴ دقیقه، ترانس موکوزال ۵۰ـ۳ ساعت، موضعى ۲ـ۵/۰ ساعت، Patch یک تا سه ساعت. مدت اثر: زیرزبانى ۶۰ـ۳۰ دقیقه، ترانس موکوزال ۱۰ـ۴ ساعت، آهسته رهش و موضعى ۸ـ۳ ساعت، Patch هشت تا دوازده ساعت. وریدى ۵ـ۳ دقیقه. انتشار: وسیع، ورود به داخل شیر معلوم نیست. دفع: کلیوى (۴ـ۱دقیقه). تداخلات داروئی: مصرف الکل باعث تشدید اثر هیپوتانسیو می شود؛ فرم وریدى باعث کاهش اثر ضدانعقادى هپارین می شود. ملاحظات پرستاری: پیگیرى آزمایشگاهی: ـ فشارخون، نبض، تنفس، تنفس در شروع درمان. توصیه ها: ـ تزریق وریدى با رقیق کردن در محلول قندى %۵ یا سالین نرمال؛ از شیشه هاى انفوزیون استفاده کنید. ـ استفاده از لوله هاى انفوزیون غیرکلرید پلی وینیل. ـ قرص خوراکى با معده خالى و همراه یک لیوان آب مصرف شود
ارزیابى بالینی: درد: مدت زمان، زمان شروع، فعالیت انجام شده، ویژگى دارد. تحمل در صورتی که دارو براى مدت طولانى مصرف شده است. سردرد، احساس سبک شدن سر، کاهش فشارخون؛ ممکن است نشانه نیاز به کاهش دوز باشد. آموزش به بیمار و خانواده: ـ قرص دهانى را بین لب و لثه، بالاى دندان هاى پیشین و پائین گونه و لثه قرار دهد، قرص پیوسته رهشى باید به طور کامل بلعیده شود، از جویدن آن خوددارى شود، قرص زیرزبانى باید در زیرزبان حل شود و بلعیده نشود، آئروسول باید زیرزبان پاشیده شده و استشمام نگردد. ـ قرص ها را در ظروف اولیه نگهدارى کنید. ـ در صورتی که سه قرص در مدت ۱۵ دقیقه باعث تخفیف درد نشد، بیمار را به اطاق اورژانس منتقل سازید.
ـ اجتناب از مصرف الکل. ـ ممکن است ایجاد سردرد نماید، تحمل معمولاً به وجود می آید، از ضد دردهاى مخدر استفاده کنید. ـ می توان قبل از فعالیت هاى توام با استرس مانند ورزش و فعالیت جنسى از دارو استفاده کرد. ـ قرص زیرزبانى ممکن است زمانى که دارو در تماس با مخاط قرار می گیرد باعث احساس گزش شود. ـ در صورت بروز سرگیجه از فعالیت هاى مخاطره آمیز خوددارى نماید. ـ تاکید کنید که بیمار دوره درمان را به طور کامل پذیرفته و رعایت کند. ـ تغییر وضعیت براى جلوگیرى از غش، به آهستگى صورت گیرد.
هیدروکورتیزون/ هیدروکورتیزون استات/ سدیم فسفات/ سوکسینات – HYDROCORTISONE/ HYDROCORTISONE ACETATE/ SODIUM PHOSPHATE/ SUCCINATE نام فارسى :هیدروکورتیزون/ هیدروکورتیزون استات/ سدیم فسفات/ سوکسینات/نام انگلیسى HYDROCORTISONE
HYDROCORTISONE ACETATE/ SODIUM PHOSPHATE/ SUCCINATE
نام تجارى داروCalde Cort. Cormol HC. Colifoam .: Cortrf Acetate . Epifoam
گروه دارویى :کورتیکواستروئید /گروه شیمیایى دارو:گلوکوکور تیکوئید کوتاه اثر /مکانیسم اثر:کاهش التهاب با مهار مهاجرت PMN، فیبروبلاست، کاهش نفوذپذیری مویرگی، و پایداری لیزوزوم.
موارد مصرف :التهاب شدید، شوک، نارسائی آدرنال، کولیت اولسرو اختلالات کلاژن. / میزان مصرف بالغین:
80-5 mg خوراکی 2 تا 4 بار در روز؛ تزریق وریدی و عضلانی 800-15 mg در 4-3 روز منقسم (حداکثر gr/day 2
شوک: بالغین: 500mg تا 2g هر 2 تا 6 ساعت به صورت وریدی یا عضلانی (succinate). بچه ها: تزریق وریدی و عضلانی 1-0/16 mg/kg دو تا سه بار در روز (succinate). کولیت اولسراتیو و پروکتیت: بالغین: یک اپلیکاتور پر، 2-1 بار در روز به مدت 3-2 هفته؛ یا 60mg/day قبل از اجابت مزاج به مدت 21 روز (در مورد Cortenama).
توضیحات داروعوارض جانبی: پوستی: آکنه، ترمیم ضعیف زخم، اکیموز، پتشی. دستگاه عصبی مرکزی: افسردگی، گرگرفتگی. قلبی عروقی: افزایش فشار خون، کولاپوس عروقی، ترومبوفلبیت، آمبولی، تاکیکاردی، ادم. خونی: ترومبوسیتوپنی. عضلانی اسکلتی: شکستگی، اوستئوپورز، ضعف
گوارشی: اسهال، تهوع، اتساع شکمی، خونریزى گوارشی، افزایش اشتهاء، پانکراتیت. چشم، گوش، حلق و بینی: عفونت هاى قارچی، افزایش فشار داخل چشمی، تارى دید. احتیاطات: در حاملگى (در گروه C قرار دارد)، دیابت شیرین، گلوکوم، استئوپوروز، اختلالات صرعی، کولیت اولسرو، CHF، میاستنى گراویس، بیمارى کلیوی، ازوفاژیت، اولسرپپتیک بااحتیاط مصرف شود. فارماکوکینتیک: جذب گوارشى و تزریقی: کامل. شروع اثر: خوراکى ۲ـ۱ ساعت، رکتال ۵ـ۳ روز، وریدى بلافاصله. اوج اثر: خوراکى یک ساعت، عضلانى ۸ـ۴ ساعت. مدت اثر: خوراکى / عضلانى ۵/۱ـ۱ روز، داخل مفصلى ۴ـ۱ هفته. انتشار: به ویژه به کبد، کلیه، ریه و عضلات. متابولیسم: کبدی. دفع: کلیوى (نیمه عمر ۲ـ۵/۱ ساعت).
تداخلات داروئی: فنی توئین، ریفامپین و فنوباربیتال باعث افزایش متابولیسم کبدى می شود؛ مصرف همزمان NSAIDs باعث افزایش احتمال اولسرپپتیک می شود؛ آمفوتریسین B و مدرها باعث تشدید هیپوکالمى می شوند، نئوستیگمینو فیزوستیگمین باعث تشدید ضعف عضلانى می شود. ملاحظات پرستاری: پیگیرى آزمایشگاهی: ـ پتاسیم، قندخون، قند ادرار در درمان طولانی مدت: هیپوکالمى و هیپرگلیسمی. ـ اندازه گیبى وزن به طور روزانه، در صورت افزایش وزن بیش از ۵ پوند در هفته به پزشک اطلاع دهید. ـ فشار خون هر ۴ ساعت، نبض، در صورت بروز درد سینه به پزشک خبر دهید. ـ نسبت I&O: مراقب کاهش برون ده ادرارى و افزایش ادم باشید. ـ سطح کورتیزول پلاسما در طول درمان طولانی مدت (سطح طبیعى nmol/L۱۳۸،۶۳۵ واحد SI در صورتی که در ساعت ۸ صبح اندازه گیرى شود).
. توصیه ها: ـ تزریق وریدى محلول رقیق نشده یا افزودن به دکستروز یا سالین و انفوزیون به میزان ۲۵mg یا کمتر در دقیقه. ـ بعد از تکان دادن سوسپانسیون تزریق انجام شود. ـ دوز دارو را سنجیده و کمترین دوز موثر را به کار برید. ـ تزریق عضلانى در عضلات حجیم، غیر از دلتوئید و با تغییر محل تزریق و استفاده از سوزن ۲۱ گرم انجام شود. ـ براى جلوگیرى از سرکوب آدرنال، به صورت یک دوز در قبل از ظهر تجویز شده و از تزریق زیرجلدى که ممکن است سبب آسیب بافتى شود اجتناب گردد. ـ براى کاهش علائم گوارشى می تواند به همراه غذا یا شیر مصرف شود. روش تهیه / تجویز: ـ در بیمارانی که بیمارى بافت استخوانى دارند، براى جلوگیرى از ایجاد شکستگی، موقع حرکت به بیمار کمک داده شود.
ارزیابى بالینی: پاسخ درمانی: تسهیل تنفس و کاهش التهاب. عفونت: افزایش درجه حرارت، WBC، حتى بعد از قطع مصرف دارو؛ دارو می تواند علائم عفونت را بپوشاند. از دست رفتن پتاسیم، بی حسی، خستگی، تهوع، استفراغ، افسردگی، پرادراری، اختلال ریتم ضعف. ادم، افزایش فشار خون، علائم قلبی. وضعیت روانی: خلق، خوی، تغییرات رفتاری، تهاجم. آموزش به بیمار و خانواده: ـ بیمار باید پلاک شناسائى استفاده کنندگان استروید را با خود حمل کند. ـ در صورت کاهش پاسخ درمانى به پزشک اطلاع داده شود زیرا تنظیم دوز دارو ممکن است لازم باشد. ـ در صورتی که مصرف دارو را به طور ناگهانى قطع کند می تواند باعث کریز آدرنال شود.
ـ عدم استفاده از ترکیبات OTC (بدون نسخه) مثل سالیسیلات، الکل موجود در ترکیبات ضدسرفه و سرماخوردگى مگر با نظرات مستقیم پزشک. ـ به بیمار در مورد علائم شبیه کوشینگ توضیح دهید. ـ علائم بی کفایتى آدرنال: تهوع، بی اشتهائی، خستگی، سرگیجه، تنگی نفس، ضعف، درد مفصلى به بیمار گفته شود. تداخل با تست هاى آزمایشگاهی: افزایش: کلسترول، سدیم، قندخون، اسیداوریک، کلسیم، قند ادرار. کاهش: کلسیم، پتاسیم، T3, T4 آزمایش جذب I۱۳۱ توسط تیروئید، ۱۷ـOHCS ادرار ۱۷ـKS. PBI. منفى کاذب: تست هاى پوستى آلرژی.
سفازولین سدیم – CEFAZOLIN SODIUM نام فارسى:سفازولین سدیم /نام انگلیسىCEFAZOLIN: SODIUM /نام تجارى داروAncef, Kefzol
گروه دارویى ;آنتى بیوتیک/ گروه شیمیایى دارو:سفالوسپورین (نسل اول) /مکانیسم اثر:مهار سنتز دیواره سلولى باکترى و برهم زدن تعادل اُسموتیکى دیواره سلولی./ موارد مصرف باسیل هاى گرم منفی: هموفیلوس آنفلوانزا، E.coli، میرابیلیس، کلبسیلا، ارگانیسم هاى گرم مثبت: استرپتوکوک پنومونیه، استرپتوکوک پیوژن، استاف اورئوس، عفونت هاى دستگاه تنفسى فوقانى و تحتانی، عفونت هاى جلدی، استخوانی، مفصلی، دستگاه تناسلی، اندوکاردیت، پروفیلاکسى حین عمل، و در سپتی سمی. /میزان مصرف عفونت هاى تهدیدکننده: بالغین: عضلانی/ وریدى 1 تا 1/5gr هر 6 ساعت تا حداکثر 2gr هر 5 ساعت (12g/day). بچه هاى بالاى 1 ماه: عضلانی/ وریدى 100mg/kg در 4-3 دوز مساوى داده می شود.
عفونت هاى خفیف تا متوسط: در بالغین: عضلانی/وریدى 50 تا 250ml هر 8 ساعت مصرف می شود. در بچه هاى بالاى یک ماه: عضلانی/وریدى 25 تا 50mg/kg در 4-3 دوز مساوى داده می شود. در ؟؟؟ موارد منع مصرف: حساسیت مفرط به سفالوسپورین ها، نوزادان.
توضیحات دارو:عوارض جانبی: دستگاه عصبى مرکزی: سردرد، سرگیجه، ضعف، پارستزی، تب و لرز. گوارشی: تهوع، استفراغ، اسهال، بی اشتهایی، درد، گلوسیت، خونریزی، افزایش ALT،AST، بیلیروبین، LDH، الکالن فسفاتاز، درد شکمى و کاندیدیازیس دهانی.
ادرارى تناسلی: دفع پروتئین از ادرار، واژینیت، خارش، کاندیدیازیس، لنفوسیتوزیس، ائوزینوفیلی، پان سیتوپنی، آنتی همولیتیک. پوستی: راش، کهیر، درماتیت، آنافیلاکسی. احتیاطات: در حساسیت مفرط به پنی سیلین ها، حاملگى (در گروه B قرار دارد)، شیردهی، و در بیمارى کلیوى بااحتیاط مصرف شود. فارماکوکینتیک: اوج اثر: عضلانی: ۲ـ۱ ساعت، وریدى ۵ دقیقه پس از تزریق./ انتشار: به CNS نفوذ نمی کند./ دفع: کلیوى (نیمه عمر ۲ـ۱ ساعت)، طى همودیالیز از بدن خارج می شود
تداخلات داروئی: پروبنسید باعث کاهش دفع کلیوى و افزایش اثر دارو می شود. ملاحظات پرستاری: پیگیرى آزمایشگاهی: ـ حساسیت به پنی سیلین ها یا سایر سفالوسپورین ها. ـ مسمومیت کلیوی: افزایش BUN, کراتینین. ـ نسبت I&O به طور روزانه. ـ مطالعات خونی: CBC, ALT, AST، هماتوکریت، الکالن فسفاتاز، بیلیروبین، LDH، تست کومبس ماهیانه (در درمان طولانی مدت) ـ در درمان طولانی مدت: الکترولیت هاى سدیم، پتاسیم و کلر را به طور ماهیانه بررسى کنید.
ـ وضعیت روده به طور روزانه: در صورت بروز اسهال شدید، دارو را قطع نمائید چرا که ممکن است نشانگر کولیت یا غشاى کاذب باشد. ـ محل تزریق وریدى را از جنبه نشت خارجى عروقى و فلبیت بررسى کنید؛ هر ۷۲ ساعت محل تزریق را جابه جا کنید. توصیه ها: ـ محل تزریق وریدى را از جهت نشت خارج عروقى و فلبیت بررسى نمائید و در این روش دارو در ۱۰mL از آب مقطر رقیق می شود و در طى ۵ـ۳ دقیقه داده می شود؛ می توان دارو را با ۱۰۰ـ۵۰ میلی لیتر از محلول مناسب رقیق تر نموده و در طى ۱ـ۵/۰ ساعت تزریق نمود. ـ براى اطمینان از بین رفتن میکروارگانیسم و جلوگیرى از اضافه شدن عفونت جدید دارو را به مدت ۱۴ـ۱۰ روز مصرف کنید. ـ پس از کامل کردن C&S دارو را مصرف نمائید
ارزیابى بالینی: پاسخ درمانی: کاهش تب، بی حالى و لرز. برونده ادراری: در صورت کاهش دفع ادرارى پزشک را باخبر کنید چرا که ممکن است مبین مسمومیت کلیوى باشد. واکنش هاى آلرژیک: راش، کهیر، خارش، لرز، تب، درد مفصل، آنژیوادم، ممکن است چند روز پس از شروع درمان دیده شوند. اسهال: احتمال بروز کولیت سودو ممبرانو وجود دارد. خونریزی: اکیموز، خونریزى از لثه، دفع خون از ادرار (هماچوری)، گایاک روزانه مدفوع. پیشرفت زیاد عفونت: خارش اطراف مقعد، تب، بی حالی، قرمزی، درد، تورم، ترشح، راش، اسهال، تغییر در سرفه و خلط. آموزش به بیمار و خانواده: ـ اگر شخص دیابتى است از KETO DIASTIK یا CLINISTIX استفاده کند. ـ از مصرف الکل، یا مصرف همزمان الکل و داروها خوددارى کند.
تداخل با تست هاى آزمایشگاهی: افزایش (کاذب): KS ـ ۱۷ ادراری. مثبت کاذب: پروتیئن ادرار، کومبس مستقیم، گلوکز ادرار. تداخل با: CROSS-MATCHING درمان مصرف بیش از حد دارو: دادن اپی نفرین، آنتی هیستامین ، و در صورت بروز آنافیلاکسى استفاده از لوازم احیاء.
رانیتیدین – RANITIDINE نام فارسى :رانیتیدین /نام انگلیسىRANITIDINE
نام تجارى داروZantac گروه دارویى :آنتاگونیست گیرنده H2 /مکانیسم اثر:با مهارکردن هیستامین در جایگاه گیرنده اى H2 در سلول هاى جداری، ترشح اسید معده را مهار می کند. /موارد مصرف :زخم دوازدهه، سندرم زولینگرالیسون، زخم معده، در حالات ترشح بیش از حد اسید، بیمارى ریفلاکس گاسترو ازوفاژیال، گاستریت ناشى از استرس.
میزان مصرف بالغین: خوراکى ۱۵۰mg دوبار در روز یا ۳۰۰mg قبل از خواب، عضلانى ۵۰mg هر ۸ـ۶ ساعت در بولوس وریدى ۵۰mg داروى رقیق شده در ۲۰ml مایع مناسب در مدت ۵ دقیقه داده می شود و این کار هر ۸ـ۶ ساعت یک بار انجام می شود. در روش انفوزیون وریدى ۵۰mg از دارو در ۱۰۰ میلی لیتر از دکستروز ۵ درصد رقیق شده و در مدت ۲۰ـ۱۵ دقیقه داده می شود و این کار هر ۸ـ۶ ساعت یک بار انجام می شود
موارد منع مصرف: حساسیت مفرط. توضیحات داروعوارض جانبی: دستگاه عصبى مرکزی: سردرد، بی خوابی، گیجی، تیرگى شعور، بی قراری، افسردگی، توهم. گوارشی: یبوست، درد شکم، اسهال، تهوع، استفراغ، مسمومیت کبدی. ادراری تناسلی: ناتوانى جنسی، ژنیکوماستی. قلبی عروقی: تاکیکاردی، برادیکاردی، PVC چشم، گوش، حلق و بینی: تاری دید، افزایش فشار چشمی. پوستی: کهیر، راش، تب. احتیاطات: در حاملگى (در گروه B قرار دارد)، شیردهی، بچه هاى زیر ۱۲ سال، بیمارى کبدی، بیمارى کلیوى بااحتیاط مصرف شود. فارماکوکینتیک: جذب گوارشی: کامل نیست (۵۰% دارو به گردش خون عمومى می رسد). /اوج اثر: خوراکى ۳ـ۲ ساعت، عضلانى / وریدى ۱۵ دقیقه. مدت اثر: ۱۲ـ۸ ساعت. /انتشار: گسترده، به شیر وارد می شود. متابولیسم: کبدی. /دفع: کلیوى (نیمه عمر ۳ـ۲ ساعت).
ملاحظات پرستاری: پیگیرى آزمایشگاهی: ـ PH معده (باید بیشتر از ۵ نگهداشته شود). ـ نسبت BUN, I&O, کراتینین. توصیه ها: ـ براى طولانی شدن اثر دارو، آن را با غذا میل کنید. ـ یک ساعت قبل یا یک ساعت بعد از مصرف رانیتیدین، از آنتی اسید استفاده کنید. ـ بعد از رقیق کردن ۵۰mg از دارو در ۲۰ میلی لیتر محلول مناسب، آن را به میزان ۵۰mg یا کمتر، در مدت ۵ دقیقه یا بیشتر، به صورت وریدى بدهید. یا می توان ۵۰mg از دارو را در ۱۰۰ـ۵۰ میلی لیتر محلول مناسب رقیق کرده و آن را در مدت ۲۰ـ۱۵ دقیقه یا بیشتر به بیمار داد. روش تهیه / تجویز: ـ دارو را در درماى اتاق نگهدارى کنید.
ارزیابى بالینی: وضعیت روانی: تیرگى شعور، گیجی، افسردگی، اضطراب، ضعف، لرزش، سایکوز، اسهال، ناراحتى شکم و زردى را باید فوراً گزارش داد. مشکلات گوارشی: تهوع، استفراغ، اسهال، دل پیچه. آموزش به بیمار و خانواده: ـ ژنیکوماستى و ناتوانى جنسى ممکن است در طول مصرف دارو رخ دهد، ولى برگشت پذیر است. ـ تا تثبیت وضعیت درمانى بیمار باید از رانندگى و دیگر فعالیت هاى پرخطر اجتناب کند. ـ بیمار باید از مصرف فلفل سیاه، کافئین، الکل، ادویه تند و غذاى خیلى داغ خوددارى کند. ـ براى موثر بودن دارو، باید مصرف دارو را تا زمان تجویزشده، ادامه داد. تداخل با تست هاى آزمایشگاهی: افزایش: ALT, AST, آلکالن فسفاتاز، کراتینین، LDH، بیلی روبین. مثبت کاذب: پروتئین ادرار.
پتاسیم کلراید – POTASSIUM CHLORIDE نام فارسى:پتاسیم کلراید/ نام انگلیسىPOTASSIUM: CHLORIDE /نام تجارى داروKaliumdurule, Kaochlor, Kaon-Cl, Kloruess, Klotrix, Potachlor, Potasalan, Potassine گروه دارویى:الکترولیت
گروه شیمیایى دارو:پتاسیم/ مکانیسم اثر:براى انتقال کافى ایمپالس عصبى و انقباض قلبى و عملکرد کلیوى در حفظ یون هاى داخل سلولى موردنیاز است. /موارد مصرف :جلوگیرى و درمان هیپوکالمى ثانوى به مصرف دیورتیک، کورتیکواستروئید، ثانوى به اسهال، استفراغ، فیستول روده، سوءجذب، اسیدوز دیابتیک، آلکالوز هیپوکالمیک.
میزان مصرف بی کربنات پتاسیم ـ هیپوکالمی: بالغین: خوراکى در ۵۰ـ۳۵ meq آب حل شود و یک الى دوبار در روز مصرف گردد. پتاسیم استات ـ هیپوکالمی: بالغین و کودکان: خوراکى ۱۰۰ـ۴۰ meq/day در دوزهاى منقسم به مدت ۴ـ۲ روز
هیپوکالمى (جلوگیری): بالغین: خوراکى ۱۰۰ـ۴۰ meq در دوزهاى منقسم سه الى چهار بار در روز؛ وریدى ۲۰meq/hr هنگامی که در ۴۰meq/1000ml و رقیق شده باشد (حداکثر ۴۰۰ـ۲۰۰ meq) در روز. گلوکونات پتاسیم ـ هیپوکالمی: بالغین: خوراکى meq40-100 در دوزهاى منقسم. موارد منع مصرف: بیمارى کلیوى (شدید)، بیمارى همولیتیک شدید، بیمارى آدیسون، هیپرکالمی، دهیدراتاسیون حاد، تخریب بافتى گسترده. توضیحات داروعوارض جانبی: دستگاه عصبى مرکزی: تیرگى شعور. قلبی عروقی: برادیکاردی، مهار قلبی، دیس ریتمی، ایست قلبی، قله دار شدن موج T، پائین تر آمدن موج R و دپرسیون RST، طولانی شدن فاصله P-R، پهن شدن کمپلکس QRS. گوارشی: تهوع، استفراغ، دل پیچه، درد، اسهال، زخم شدن روده کوچک. ادراری تناسلی: اولیگوری. پوستی: سردشدن اندام ها، راش
احتیاطات: در بیمارى قلبی، درمان با دیورتیک هاى نگهدارنده پتاسیم، اسیدوز سیستمیک، حاملگى (در گروه A قرار دارد) بااحتیاط مصرف شود. فارماکوکینتیک: جذب گوارشی: کامل. دفع: ۹۰% کلیوى و ۱۰% صفراوی. تداخلات داروئی: دیورتیک هاى نگهدارنده پتاسیم و مهارکننده هاى ACE (آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین) سبب هیپرکالمى می شوند. ملاحظات پرستاری: پیگیرى آزمایشگاهی: ـ ECG، را از نظر نوک تیزشدن موج T، کوتاه شدن R و RST، طولانی شدن فاصله PR، پهن شدن کمپلکس QRS و هیپرکالمى بررسى کنید. در صورت وجود این علائم، مصرف دارو را کاهش داده یا قطع نمائید.
ـ سطح پتاسیم را در طى درمان بررسى کنید (سطح طبیعى آن ۵ ـ ۵/۳ mg/dL است). ـ نسبت I&O را بررسى کرده و در صورت مشاهده کاهش برون ده ادراری، فوراً پزشک را مطلع نمائید. توصیه ها: ـ براى کاهش التهاب ورید، دارو را با سوزنى که منفذ بزرگى دارد، تزریق کنید و محل را از نظر نشت خارج عروقى بررسى نمائید. ـ براى تزریق وریدى در یک ورید بزرگ در بچه ها از ورید پوست سر استفاده نکنید. ـ براى جلوگیرى از مسمومیت، انفوزیون وریدى دارو را به آهستگى انجام دهید. هرگز از بولوس وریدى یا عضلانى استفاده نکنید
روش تهیه / تجویز: ـ دارو را در دماى اتاق نگهدارى کنید. ارزیابى بالینی: پاسخ درمانی: از بین رفتن خستگی، ضعف عضلانى و کاهش تشنگى و برون ده ادراری، تغییرات قلبی. وضعیت قلبی: تعداد نبض، ریتم، فشار ورید مرکزی، فشار گوه اى ریوى (PWP) و فشار گوه اى شریانى ریوى (PAWP) در صورتی که به طور مستقیم کنترل شوند. آموزش به بیمار و خانواده: ـ به رژیم غذائى بیمار، غذاهاى غنى از پتاسیم مثل موز، آب پرتقال، نارنج، حبوبات، گل کلم، هویچ، آلو و کوکا اضافه کنید و بعد از این کار مصرف دارو را قطع نمائید.
ـ از داروهاى بدون نسخ (OTC) چون آنتی اسید، جانشین هاى نمک، ضددرد و فرآورده هاى ویتامینى خوددارى کنید مگر اینکه به طور ویژه زیر نظر مستقیم پزشک باشد. ـ نشانه هاى هیپرکالمى (بی حالی، تیرگى شعور، اسهال، تهوع، استفراغ، غش و کاهش برون ده ادراری) با تداوم نشانه هاى هیپوکالمى (خستگی، ضعف، پلی اوری، پرنوشى و تغییرات قلبی) را گزارش کنید. ـ کپسول دارو را همراه لیوانى پر از مایع، میل کنید. ـ پودر یا قرص را در حداقل ۱۲۰mL آب یا آب میوه به طور کامل حل کنید. ـ فرآورده هاى extended release یا time release را نجوید.
مترونیدازول – METRONIDAZOLE نام فارسى:مترونیدازول
نام انگلیس METRONIDAZOLE
نام تجارى داروFlogyl, Metizol, Metric 21:
گروه دارویى:آمیب کش، ضد تک یاخته
گروه شیمیایى دارو:مشتق نیتروایمیدازول.
مکانیسم اثر:با اثر مستقیم و اتصال به DNA ارگانیسم و تخریب آن تریکوموناس و آمیب را می کشد.
موارد مصرف: آمیبیازیس روده ای، آبسه آمیبی، تریکومونیازیس، تریکومونیازیس مقاوم، عفونت هاى بی هوازى باکتریال، ژیاردیازیس.
میزان مصرف تریکومونیازیس: بالغین: ۲۵۰mg خوراکى سه بار در روز به مدت ۷ روز یا ۲ گرم در یک دوز واحد، درمان را تا ۳ـ۲ هفته تکرار نکنید. تریکومونیازیس مقاوم: بالغین: ۲۵۰mg خوراکى ۲ بار در روز به مدت ۱۰ روز. آبسه آمیبی: بالغین: ۷۵۰ـ۵۰۰ mg خوراکى سه بار در روز به مدت ۵ تا ۱۰ روز. کودکان: ۵۰ـ۳۵ mg/kg در روز خوراکى در سه دوز منقسم به مدت ۱۰ روز. آمیبیازیس روده ای:
بالغین: ۷۵۰mg خوراکى سه بار در روز به مدت ۱۰ـ۵ روز. کودکان: ۵۰ـ۳۵ mg/kg خوراکى در سه دوز منقسم به مدت ۱۰ روز؛ سپس یدوکینول خوراکى تجویز شود. عفونت هاى بی هوازى باکتریال: بالغین: انفوزیون وریدى ۱۵ mg/kg در مدت یک ساعت، سپس ۵/۷ mg/kg وریدى یا خوراکى هر ۶ ساعت حداکثر تا ۴ گرم در روز. ژیاردیازیس: بالغین: ۲۵۰mg خوراکى سه بار در روز به مدت ۷ روز. کودکان: ۱۵mg/kg خوراکى سه بار در روز به مدت ۱۰ـ۷ روز. کولیت سود و ممبرانو: ۵۰۰ـ۲۵۰ mg خوراکى یا وریدى ۴ـ۳ بار در روز. موارد منع مصرف: حساسیت مفرط به این دارو، بیمارى کلیوی، بیمارى کبدی، محدود شدن میدان بینائى و دید رنگی، دیسکرازى خونی، حاملگى (سه ماهه اول)، شیردهی، اختلالات دستگاه عصبى مرکزی. توضیحات داروعوارض جانبی: قلبى عروقی: موج T صاف. خونی: لکوپنی، آپلازى مغز استخوان. پوستی: راش، خارش، کهیر، گرگرفتگی
دستگاه عصبى مرکزی: سردرد، سرگیجه، منگی، افسردگی، خستگی، خواب آلودگی، بی خوابی، بی حسی، نوروپاتى محیطی، تشنج، ناهماهنگى عضلانی. چشم، گوش، حلق و بینی: تارى دید، گلودرد، ادم شبکیه، خشکى دهان، احساس مزه تلخ، زبان باردار، گلوسیت، استوماتیت. گوارشی: تهوع، استفراغ، اسهال، ناراحتى اپیگاستر، بی اشتهائی، یبوست، کرامپ شکمی، احساس مزه فلزی، کولیت پسودومامبرانو. ادرارى تناسلی: پلی اوری، آلبومین اوری، سوزش ادرار، سیستیت، کاهش میل جنسی، مسمومیت کلیوی، بی اختیاری، مقاربت دردناک.
احتیاطات: عفونت کاندیدا، حاملگى (در سه ماه دوم و سوم)، (در سه ماهه اول در گروه B قرار دارد). فارماکوکینتیک: جذب گوارشی: ۸۰%.
اوج اثر: ۳ـ۱ ساعت.
انتشار: گسترده از جمله به استخوان، آبسه هاى مغزى وئ کبدى و CNS؛ از جفت می گذرد.
متابولیسم: ۶۰ـ۳۰% در کبد متابولیزه می شود. دفع: کلیوى و به مقدار اندک گوارشى (نیمه عمر ۸ـ۶ ساعت). تداخلات داروئی: با مصرف همزمان الکل ایجاد واکنش سبه دی سولفیرام می کند. مصرف همزمان وارفارین باعث تشدید خطر خونریزى می شود؛ فنوباربیتال باعث افزایش متابولیسم آن می شود؛ باعث افزایش سطح لیتیوم می شود، مصرف آزاتیوپرین و فلوئواوراسیل باعث افزایش خطر نوتروپنى می شود.
ملاحظات پرستاری: پیگیرى آزمایشگاهی: ـ آزمایش مدفوع در تمام طول درمان: بایستى در پایان درمان عارى از ارگانیسم باشد، تا ۱ سال قبل از آنکه بیمار درمان شده تلقى شود باید عارى از انگل باشد (آمیبیاز). ـ بینائى به کمک معاینات چشمى در طول درمان و بعد از آن، مشکلات چشمى اغلب ایجاد می شوند. ـ نسبت I&O، دفعات و ویژگى مدفوع. توصیه ها: ـ فرم وریدى قبل از رقیق کردن داده شود؛ دارو را با ۴/۴ ml آب مقطر، کلرید سدیم %۹/۰ رقیق کنید، بایستى به میزان ۸mg/ml یا بیشتر از محلول سازگا رقیق شود و با Na2CO3۵mEq در ۵۰۰mg خنثى شود، در مدت یک ساعت تجویز می شود؛ تزریق وریدى اولیه باید قطع شود؛ می تواند به صورت انفوزیون مداوم استفاده شود. ـ مصرف خوراکى بعد از غذا براى اجتناب از علائم گوارشى و طعم فلزی. ـ در ظروف تیره رنگ نگهدارى شود.
ارزیابى بالینی: سمیت عصبی: نوروپاتى محیطی، تشنج، سرگیجه، ناهماهنگى عضلانی، خارش، درد مفاصل؛ ممکن است لازم شود مصرف دارو قطع گردد. واکنش آلرژیک: تب، راش، خارش، لرز، در صورت بروز مصرف دارو باید قطع شود. عفونت اضافه شده: تب، رشد مونیلیا، خستگی، بی حالی. اختلال عمل کلیوى و دستگاه تناسلی: سوزش ادرار، پلی اوری، ناتوانى جنسی، مقاربت دردناک، کاهش میل جنسی.
آموزش به بیمار و خانواده: ـ ادرار ممکن است به رنگ قرمزى تیره تغییر رنگ دهد. ـ بهداشت مناسب بعد از اجابت مزاج: تکنیک شستشوى دست لزوم پذیرفتن الگوى مصرف دارو و مدت زمان درمان. ـ استفاده از کاندوم در صورتی که درمان تریکومونیازیس موردنظر است، در غیر این صورت انتقال عفونت صورت خواهد گرفت. ـ درمان هر دو شریک جنسى ضرورى است. ـ عدم نوشیدن الکل. تداخل با تست هاى آزمایشگاهی: کاهش: AST, ALT.
سفتریاگزون سدیم – CEFTRIAXONE SODIUM نام فارسى:سفتریاگزون سدیم
نام انگلیسىCEFTRIAXONE SODIUM
نام تجارى داروRocephin
گروه دارویى :آنتى بیوتیک
گروه شیمیایى دارو:سفالوسپرین نسل سوم
مکانیسم اثر:مهار سنتز دیواره باکترى که باعث ایجاد عدم تعادل اسموتیک در آن می شود.
موارد مصرف ارگانیسم هاى گرم منفی: هموفیلوس آنفلوانزا، E.Coli، آئروژینوزا، پروتئوس میرابیلیس، کلبسیلا، سیتروباکتر، انتروباکتر، باسیل فراژیلیس، سالمونلا، شیگلا، آسینتوباکتر، سراتیا، ارگانیسم هاى گرم مثبت: استرپتوکوک پنومونیه، استرپتوکوک پیوژن، استافیلوکوک طلایی، عفونت هاى شدید قسمت تحتانى دستگاه تنفس، دستگاه ادراری، پوست و عفونت هاى گنوکوکى داخل شکمی، سپتی سمی، مننژیت و عفونت استخوان، مفصل.
میزان مصرف بالغین: تزریق عضلانى یا وریدى 2-1 گرم 2بار در روز (حداکثر 4g/day). بچه ها: دوز اولیه تزریق عضلانى یا وریدى 50 تا 70mg/kg در روز در دو دوز برابر بفاصله 12 ساعت. گنوره بدون عارضه: 250 میلی گرم تزریق عضلانى در یک دوز.
کاهش دوز ممکن است در گرفتارى شدید کلیوى لازم باشد (کلیرانس کراتینین زیر 10 میلی لیتر در دقیقه). مننژیت: بالغین و بچه ها: تزریق عضلانى یا وریدى 100 میلی گرم/کیلوگرم در روز در دو دوز منقسم به فاصله 12 ساعت. پروفیلاکسى جراحی: بالغین: تزریق وریدى 1 گرم از دارو نیم تا دو ساعت قبل از عمل. موارد منع مصرف: حساسیت مفرط به سفالوسپورین ها و بچه هاى کمتر از یک ماه.
توضیحات داروعوارض جانبی: سیستم عصبى مرکزی: سردرد، گیجی، ضعف، گِزگِز، تب، لز.
گوارشی: تهوع، استفراغ، اسهال، بی اشتهایی، درد، گلوسیت، خونریزی، افزایش ALT،AST، بیلیروبین، LDH، الکالین فسفاتاز، درد شکمی، کولیت سودوممبران. دستگاه ادرارى تناسلی: پروتئین اوری، واژینیت، خارش، کاندیدیاز، افزایشBUN، مسمومیت کلیوی، نارسائى کلیوی. خونی: لکوپنی، ترومبوسیتوپنی، آگرانولوسیتوز، آنمی، نوتروپنی، لنفوسیتوز، ائوزینوفیلی، پان سیتوپنی، آنمی همولیتیک. پوستی: راش، کهیر، درماتیت. احتیاطات: در حساسیت مفرط به پنی سیلین ها یا حاملگى (در گروه B قرار دارد)، شیردهى و در بیمارى کلیوى با احتیاط مصرف شود.
فارماکوکینتیک: اوج اثر: تزریق عضلانى ۴ـ۵/۱ ساعت، وریدى بلافاصله پس از تزریق انتشار: در صورت التهاب مننژ از CNS عبور می کند. متابولیسم: متابولیزه نمی شود. دفع: کلیوى و صفراوى (نیمه عمر: ۱۰ـ۵ ساعت). تداخلات داروئی: مصرف همزمان الکل ایجاد واکنش شبه دی سولفیرام می کند. پروبنسید دفع کلیوى آن را کاهش می دهد. ملاحظات پرستاری: پیگیرى آزمایشگاهی: ـ از نظر حساسیت به پنی سیلین یا سایر سفالوسپرین ها. ـ از نظر مسمومیت کلیوی: افزایش BUN، کراتینین. ـ میزان I&O روزانه.
ـ آزمایشات خونی: CBC, ALT, AST, هماتوکریت بیلی روبین، LDH، آلکالن فسفاتاز، تست ماهیانه کومبس اگر بیمار تحت درمان طولانی مدت است. ـ الکترولیت ها: پتاسیم، سدیم، کلر ماهیانه در صورتی که بیمار تحت درمان طولانی مدت است، چک شوند. ـ وضعیت روده ها: اگر اسهال شدید رخ دهد، دارو باید قطع شود، چرا که ممکن است نشانگر کولیت پسودوممبرانو باشد. ـ از نظر جاى تزریق وریدى جهت اطلاع از خروج مایعات، فلبیت و تغییر مکان تزریق هر ۷۲ ساعت.
توصیه ها: ـ جهت اطمینان از نابودى میکروارگانیسم بیماری زا و نیز جلوگیرى از اضافه شدن عفونت جدید دارو به مدت ۱۴ـ۱۰ روز مصرف شود. ـ به مصرف وریدى بعد از رقیق کردن هر ۲۵۰ میلی گرم در ۴/۲ میلی لیتر از دکستروزواتر یا آب مقطر، یا سالین ۹/۰% ، می توان دارو را با ۱۰۰ـ۵۰ سی سى از مایع مناسب بیشتر رقیق نموده و طى نیم الى یک ساعت تزریق نمود. ـ بعد از کامل شدن C&S استفاده شود. ارزیابى بالینی: تزریق وریدى بعد از رقیق کردن یک گرم در ۱۰ میلی لیتر و طى مدت ۵ـ۳ دقیقه داده شود، می توان دارو را با ۵۰ـ۱۰ سی سى از نرمال سالین یا دکستروزواتر بیشتر رقیق نمود و طى نیم الى یک ساعت تزریق نمود. پاسخ به درمان: کاهش تب، احساس ناخوشی، لرز. برون ده ادراری: در صورت کاهش باید به پزشک اطلاع داده شود چرا که ممکن است نشانگر مسمومیت کلیوى باشد. واکنش هاى آلرژیک: راش، کهیر، خارش، لرز، تب، درد مفصل و آنردیوادم ممکن است چند روز بعد از آغاز درمان مشاهده شوند
خونریزی: اکیموز، خونریزى از لثه ها، هماچوری، تست گایاک روزانه مدفوع از نظر خون مخفی. پیشرفت زیاده از حد عفونت: خارش هاى دوره ای، تب، احساس ناخوشی، قرمزى درد، تورم، درناژ، راش۷ اسهال، تغییر در سرفه و خلط. آموزش به بیمار و خانواده: ـ که اگر دیابت دارند از CLINISTIX یا KETODIASTIX استفاده کنند. ـ از الکل یا داروهاى محتوى الکل استفاده نشود چرا که در غیر این صورت نسبت به آن واکنش داروئى نشان داده خواهد شد.
ـ اسهال شدید را اطلاع بدهند چرا که ممکن است نشانگر ایجاد کولیت سودوممبرانو باشد. ـ گلودرد، کبودی، خونریزی، دردهاى مفصلى را اطلاع دهند، چرا که ممکن است نشانگر ایجاد دیسکرازی هاى خونى باشد. (البته نادر است). تداخل با تست هاى آزمایشگاهی: افزایش (کاذب): در ks ـ ۱۷ادراری. تداخل با: Cross-matching درمان مصرف بیش از حد دارو: از اپی نفرین، آنتی هیستامین ها استفاده شود در صورت لزوم (بروز آنافیلاکسی) عملیات احیاء انجام شود.
آلومینیم ام.جی.اس – ALUMINIUM MgS نام فارسى :آلومینیم ام.جی.اس
نام انگلیسىALUMINIUM MgS
نام تجارى داروMagel, Mylanta, Gastyl, Gelusil
گروه دارویى:خنثی کننده اسید معده، ضدنفخ
گروه شیمیایى دارو:ترکیب هیدروکسید منیزیم، هیدروکسید آلومینیوم، و سایمتیکون.
مکانیسم اثر:علاوه بر خنثی کردن اسید، با کاهش کشش سطحى حباب هاى گاز، از تشکیل حباب هاى گاز با پوشش مخاطى جلوگیرى می کند.
موارد مصرف :کاهش احتباس گاز در بیماران مبتلا به زخم معده و نفخ شکم
میزان مصرف در بالغین: یک یا دوقرص، یا 5 تا 10ml از سوپانسیون هر 4-2 ساعت بین غذا و قبل از خواب مصرف می شود.
دیفن هیدرامین – DIPHENHYDRAMINE HCL نام فارسى:دیفن هیدرامین
نام انگلیسىDIPHENHYDRAMINE HCL
نام تجارى داروAllerdyl, Ben-Allergin, Benadryl, Dihydrex, Diphen, Nardyl, Tusstat, Valdrene /گروه دارویى :آنتی هیستامین، آنتاگونیست گیرنده H1 /گروه شیمیایى دارو:مشتق اتانول آمین، آنتاگونیست گیرنده H1 /مکانیسم اثر:با رقابت با هیستامین در نشستن برروى گیرنده هاى H1، برروى عروق خونی، سیستم تنفسى و گوارشى اثرمی کند، و با مهار هیستامین، باعث کاهش پاسخ هاى حساسیتى می شود./ موارد مصرف :نشانه هاى آلرژی، رینیت، بیمارى مسافرت، به عنوان آنتی پارکینسونیسم، تسکین شب هنگام، کولیک بچه ها، سرفه بدون خلط./ میزان مصرف بالغین: خوراکى 25 تا ۵۰ mg هر 6-4 ساعت، و حداکثر تا 400mg/day؛ عضلانی/ وریدى 10 تا ۵۰ mg و حداکثر تا 400mg/day
بچه هاى زیر 12 سال: خوراکی/ عضلانی/ وریدی؛ 5mg/kg/day در چهار دوز منقسم و حداکثر تا 300mg/day. موارد منع مصرف: حساسیت مفرط به آنتاگونیست هاى گیرنده H1، حمله حاد آسم، بیمارى قسمت تحتانى دستگاه تنفس.
توضیحات داروعوارض جانبی: دستگاه عصبى مرکزی: گیجی، خواب آلودگی، تعادل ضعیف، خستگی، اضطراب، سرخوشی، سردرگمی، کرختی، نوریت. تنفسی: افزایش ترشحات غلیظ، خس خس، گرفتگى سینه. خونی: ترومبوسیتوپنی، آگرانولوسیتوزیس، آنمى همولیتیک. گوارشی: خشکى دهان، تهوع، بی اشتهائی، اسهال. پوستی: حساسیت به نور. ادرارى تناسلی: احتباس، دیزوری، تکرر. چشم، گوش، حلق و بینی: تارى دید، مردمک گشاد، وزوز گوش، گرفتگى بینی، خشکى بین گلو و دهان.
احتیاطات: در افزایش فشار داخل چشمی، بیمارى کلیوی، بیمارى قلبی، هیپرتانسیون، آسم برونشیال، اختلالات صرعی، زخم پپتیک تنگ شده، هیپرتیروئیدی، هیپرتروفى پروستات، انسداد گردن مثانه، حاملگى (در گروه C قرار دارد) بااحتیاط مصرف شود دیابت قندی. فارماکوکینتیک: جذب گوارشی: کامل (۶۰ـ۴۰ درصد به جریان خون می رسد).
شروع اثر: خوراکى ۳۰ـ۱۵ دقیقه، عضلانى کم تر از ۱۵ دقیقه. اوج اثر: ۴ـ۱ ساعت.
مدت اثر: ۷ـ۴ ساعت. متابولیسم: کبدى (تاحدى در کلیه و ریه).
دفع: کلیوى (طى ۲۴ ساعت کاملاً دفع می شود
تداخلات داروئی: مصرف همزمان داروهاى مخدر و خواب آور و MAOI باعث تشدید تضعیف CNSمی شود. ملاحظات پرستاری: پیگیرى آزمایشگاهی: ـ نسبت I&O، نسبت به احتباس ادرار، تکرر، دیزورى هوشیار باشید و در صورت بروز این علائم دارو را قطع کنید. ـ CBC در درمان طولانی مدت. توصیه ها: ـ در صورت بروز نشانه هاى گوارشى با غذا مصرف شود، هرچند ممکن است جذب دارو اندکى کاهش یابد. ـ از فرم رقیق نشده وریدى استفاده کنید و با سرعت ۲۵ mg/min داده شود. ـ به طور عمقى در عضلات بزرگ تزریق شود؛ محل تزریق را عوض کنید. ـ براى خشکى دهان از آدامس، آب نبات، مزمزه کردن مکرر آب استفاده کنید. ـ در ظروف دربسته و در دماى اتاق نگهدارى شود
ارزیابى بالینی: پاسخ درمانی: از بین رفتن آب ریزش یا احتقان بینى یا راش، بهبود وضعیت خواب. وضعیت تنفسی: تعداد، ریتم، افزایش ترشحات برونشی، خس خس، احساس فشار در قفسه سینه. آموزش به بیمار و خانواده: ـ تمام جوانب مصرف دارو به مریض گفته شود؛ و بگوئید که در صورت وجود سردرگمی، تسکین، افت فشارخون پزشک را مطلع کنید. ـ از مصرف همزمان الکل و سایر داروهاى مضعف CNS خوددارى کنند. تداخل با تست هاى آزمایشگاهی: منفى کاذب: تست هاى حساسیتى جلدی. درمان مصرف بیش از حد دارو: تجویز شربت اپیکاک یا شستشوى معده (لاواژ)، تجویز دیازپام، منقبض کننده هاى عروقى و باربیتورات ها (کوتاه اثر).
اکسپکتورانت – EXPECTORANT نام فارسى:اکسپکتورانت
نام انگلیسىEXPECTORANT:
نام تجارى داروBenadryl – Expectorant
گروه دارویى :خلط آور، ضدسرفه، ضداحتقان
گروه شیمیایى دارو:ترکیب گایافنزین، کلرفینرآمین، فنیل پروپانول آمین، سیترات سدیم و اسید سیتریک
موارد مصرف :تخفیف علائم سرماخوردگى مانند احتقان بینی، آب ریزش از بینى و سرفه.
میزان مصرف بالغین: مقدار 5 تا 10ml به صورت خوراکى هر 6 ساعت. کودکان (12-6 سال): ۵ـ۵/۲ ml خوراکى هر 6 ساعت. کودکان (6-2 سال): ۵/۲ـ۲۵/۱ ml خوراکى هر 6 ساعت.
توصیه ها: ـ به دلیل اثرات آنتی هیستامینى این ترکیب ممکن است علائم گوشى ناشى از مسمومیت با سالیسیلات ها را مخفى کند. همچنین مصرف آن باعث اختلال در آزمون هاى پوستى با مواد آلرژن شود. در این موارد پزشک را درجریان بگذارید. ـ مصرف دارو در افراد زیر ۲ سال توصیه نمی شود. آموزش به بیمار و خانواده: ـ به بیمار بگوئید براى کاهش تحریک معده دارو را همراه غذا یا شیر مصرف کند. ـ براى تشدید اثرات خلط آور بیمار بهتر است پس از هر بار مصرف یک لیوان آب بنوشد. ـ در صورت بروز خواب آلودگى یا سرگیجه از انجام کارهاى خطرناک مانند رانندگى پرهیز کند.
منیزیوم هیدروکسید – MAGNESIUM HYDROXIDE نام فارسى:منیزیوم هیدروکسید
نام انگلیسىMAGNESIUM HYDROXIDE
نام تجارى داروMagnesia, Magma, Maox, M.O.M
گروه دارویى:آنتی اسید
گروه شیمیایى دارو:فرآورده منیزیوم
مکانیسم اثر:اسیدیته معده را خنثى می کند.
موارد مصرف: یبوست، هیپومنیزیمی، درد معده ناشى از ازدیاد ترشح اسید.
میزان مصرف آنتی اسید: بالغین: روزانه ۱۵ـ۵ ml خوراکى در ۴ نوبت. بعد از غذا، قبل از خواب با یک لیوان آب. ملین: بالغین: ۵۰ـ۲۰ ml در ۳ـ۲ دوز به صورت روزانه
هیپومنیزیمی: بالغین: ۱۵ـ۵ ml خوراکى در روز. موارد منع مصرف: حساسیت مفرط. توضیحات داروعوارض جانبی: ادرارى تناسلی: سنگ هاى کلیوی. گوارشی: اسهال، نفخ، کرامپ، آروغ زدن، تهوع، استفراغ. متابولیک: هیپرمنیزیمی، ضعف، بی حالی، افسردگی، کاهش فشارخون، افزایش ضربان، ضعف تنفسی، کوما. احتیاطات: در بیمارى کلیوى شدید، خونریزى گوارشی، اسهال، انسداد روده ای، حاملگى (در گروه C قرار دارد) بااحتیاط مصرف شود. فارماکوکینتیک: جذب گوارشی: ۳۰ـ۱۵% از منیزیم جذب می شود. شروع اثر: ۶ـ۳ ساعت. انتشار: مقادیر کمى به بزاق و شیر منتشر می شود. دفع: از راه ادرار و مدفوع
تداخلات داروئی: باعث کاهش جذب گوارشى بسیارى از داروها مانند دیگوکسین، ایزونیازید، و کلرودیازپوکساید می شود. ملاحظات پرستاری: روش تهیه / تجویز: ـ در ظروف نفوذناپذیر نسبت به هوا نگهدارى کنید. ارزیابى بالینی: پاسخ درمانی: برطرف شدن درد، کاهش اسیدیته. کاهش یبوست، ویژگی هاى مدفوع. آموزش به بیمار و خانواده: ـ آنتی اسید را فقط با نظارت مستقیم پزشک عوض نمائید. تداخل با تست هاى آزمایشگاهی: افزایش: PH ادراری، گاسترین. کاهش: +K
پیراستام – PIRACETAM نام فارسى:پیراستام
نام انگلیسىPIRACETAM :
نام تجارى دارو Nootropil
گروه دارویى:محرک مغزى
گروه شیمیایى دارو:محرک مغزى
مکانیسم اثر:داراى اثرات تحریک مغز و محافظ قشر مغز در برابر کمبود اکسیژن است.
موارد مصرف :اختلالات عروقى مغزی، اختلال تمرکز و حافظه در افراد مسن، سندرم شوک پس از ضربه مغزی، کودکانى که قادر به خواندن و درک نوشته ها نیستند (dyskexia).
میزان مصرف بالغین: ۸۰۰mg قرص یا ۱gr از فرم مایع خوراکى سه بار در روز قبل از غذا. کوکان: روزانه ۵۰mg/kg خوراکى در ۳ دوز منقسم. موارد منع مصرف: نارسائى کلیه.
توضیحات داروعوارض جانبی: دستگاه عصبی: بی قراری، تشنج، سردرد، علائم خارج هرمی، سرگیجه حقیقی. گوارشی: تهوع، استفراغ، اسهال، درد شکم، یبوست، بی اشتهائی. فارماکوکینتیک: دفع: پیراستام بدون تغییر طى مدت ۳۰ ساعت از راه کلیه دفع می شود (نیمه عمر ۵ـ۴ ساعت)/.
سالبوتامول – SALBUTAMOL نام فارسى:سالبوتامول
نام انگلیسىSALBUTAMOL
نام تجارى داروProventil, Ventolin
گروه دارویى:ضدآسم / ضد اسپاسم
گروه شیمیایى دارو:سمپاتومیمتیک.
مکانیسم اثر:تحریک گیرنده هاى β2 در برونش ها و افزایش غلظت cAMP داخل سلولى باعث گشادشدن برونش ها می شود.
موارد مصرف :رفع برونکواسپاسم در آسم و COPD.
میزان مصرف بالغین: ۲ـ۱ پاف هر ۶ـ۴ ساعت؛ یا ۴ـ۲ mg خوراکى ۴ـ۳ بار در روز، ۵/۰ mg تزریق زیرجلدى یا عضلانى هر ۴ ساعت. کودکان (۱۲ـ۶ سال): ۲mg خوراکى ۴ـ۲ بار در روز. کودکان (۵ـ۲ سال): ۱/۰ mg/kg خوراکى سه بار در روز (حداکثر ۶mg/day).
موارد منع مصرف: حساسیت مفرط.
توضیحات دارو:عوارض جانبی: قلبى عروقی: تاکی کاردی، کاهش یا افزایش فشارخون، آنژین. دستگاه عصبی: بی قراری، بی خوابی، تحریک پذیری، سرگیجه، ترمور. گوارشی: خشکى دهان، تهوع، استفراغ، سوزش سردل. ادراری تناسلی: احتباس ادرار. احتیاطات: هیپرتیروئیدی، دیابت، نارسائى کرونر، افزایش فشارخون، آنژین قلبی، هیپرتروفى خوش خیم پروستات. فارماکوکینتیک:
شروع اثر: استنشاقى ۱۵ـ۵ دقیقه، خوراکى ۳۰ دقیقه.
اوج اثر: استنشاقی۹۰ـ۶۰ دقیقه، خوراکى ۳ـ۲ ساعت.
مدت اثر: استنشاقى ۶ـ۴ ساعت، خوراکى ۶ ساعت.
دفع: کلیوى (نیمه عمر ۵ـ۵/۲ ساعت).
ملاحظات پرستاری: توصیه ها: ـ از تماس ذرات آنروسل با چشم اجتناب کنید. ارزیابى بالینی: ـ درمانی: کاهش دیسترس تنفسى و افزایش فشار Po2 در خون شریانی. ـ مصرف مکرر و بیش از حد دارو باعث انقباض راه هاى تنفسى می شود. در این حالت باید دارو را قطع کرد و پزشک را در جریان امور قرار داد. آموزش به بیمار و خانواده: ـ در صورت عدم پاسخ درمانى مناسب طى یک ساعت و یا عود علائم طى ۴ ساعت به پزشک مراجعه شود. ـ به بیمار توصیه کنید در صورت مصرف محتویات یک آئروسل در کمتر از ۲ هفته به پزشک مراجعه کند.