بررسی معماری مرکز بین المللی گفتگوی فرهنگ های توکیو
معمار-موقعیت
مرکز بین المللی گفتگوی فرهنگ های توکیو
معمار : رافائل وینولی
مکان : توکیو – ژاپن ۱۹۹۷
این ساختمان عظیم، سایت ۲/۷ هکتاری شهرداری سابق توکیو را اشغال کرده است، سایتی در نزدیکی منطقه تجاری تفریحی گینزا”، که از شرق به باغهای کاخ امپراطور و از غرب به مسیرهای راه آهن ختم می شود. در قسمت شمالی و جنوبی ساختمان در شبکه مترو، هر کدام با یک ایستگاه قرار دارد.
طراحی داخلی مرکز گفتگوی فرهنگی های توکیو
لابی در حقیقت یک سالن شیشه ای هفت طبقه است که به شکل بیضی و طول آن ۲۱۰ متر است. در داخل این ساختمان پیاده روهای هوایی متفاوتی قرار گرفته اند. پل های هوایی به صورت قطری از عرض فضای بزرگ لابی عبور می کنند و همچنین به عنوان یک حمایت کننده داخلی، کل سازه را نگه می دارند.
روشنایی
در طبقه بالاتر یک نمایشگاه بزرگ قرار دارد. روشنایی این ساختمان از طریق مقاطع بالاتر سالن بزرگ و از طریق سقف شیشه ای تامین می شود که این سقف شیشه ای توسط یک سازه حیرت انگیز که با خرپاهای فلزی بزرگ نگه داشته می شود پوشیده شده است. این سازه که به نظر شبیه قوس وارونه است دوسر سالن را بر هم متصل می کند.
بررسی سازه
سازه مرکز گفتگوهای فرهنگی توکیو
در سازه معمول و متداول چه سقف آن شیشه ای باشد یا نباشد، تیرچه های سقف دهانه بین دیوارهای حمایت کننده را پوشش می دهد.
سازه این ساختمان نیز خرپای پیچیده ای با طول ۲۱۰ متر است که دو سر آن توسط دو ستون عظیم نگه داشته می شود. قوس های وارونه در حقیقت عملکردی تقویت کننده دارند، آنها از سوی دیگر برای تعیین موقعیت کابل های کششی طولی که عضو پایینی خرپای کلی را تشکیل می دهند به کار می روند. فشار سقف به وسیله این خرپا به دو ستونی که در انتهای آن قرار دارد منتقل می شود. این قوس وارونه در حقیقت المان حمایت کننده ای به شکل دیاگرام سه بعدی گشتاور خمشی است.
پوسته شیشه ای هیچ گونه عملکرد حمایت کننده ای ندارد و در حقیقت از انتهای قوسها آویزان شده است. پیرامون سالن بزرگ توسط شبه خرپاها محفوظ شده است که در فاصله ۱۰ متر به ۱۰ متر قرار داده شده اند و به آن استحکام می بخشند.
بررسی فرم
طراحی این مرکز به پیشنهاد انجمن شهر توکیو انجام شد.این مرکز به عنوان مکانی برای تبادل فرهنگی برنامه ریزی شده که فضاهای اون شامل فضاهای اجرایی-دفاتر کار-اتاق های اجلاس- و پذیرش هست.شروع این طرح توسط وینولی در نیویورک بود.
شکل کلی مجموعه شامل چهار مکعب و یک حجم بزرگ شیشه ای ست که مکعب ها با پیاده روهای هوایی به لابی متصل می شن.دلیل انتخاب این احجام شاخص کردن بنا و تبدیل آن به المانی نمایشی و سمبلیک بوده.دلیل دیگه تفاوت حجم هال شیشه ای با احجام مکعبی تفاوت عملکردی بوده. در واقع حجم هال شیشه ای تنها یک عملکرد ارتباطی داره ولی بخش های فروشگاهها، آمفی تئاتر ها و… در احجام مکعبی قرار گرفته.
ویژگی طراحی
پلان طبقه اول پلانی گسترده است و تمام احجام از طبقه زیرین با هم مرتبط هستند. در هال شیشه ای تنها رنگ های خنثی دیده می شود اما رامپ نارنجی رنگی فضا رو از یکنواختی بیرون می اورد. ایده های حجمی و فرمی اولین تفکرات وینولی در طراحی بنا بوده است. از اونجایی که یکی از عناصر شاخص سایت کاخ شاهنشاهی بوده این مورد در طرح و ایده پردازی وینولی اثر مشهودی دارد.چرخش و جهت گیری حجم تالار شیشه ای به سمت کاخ و ترتیب بزرگ به کوچک مکعب ها به شکلی که نگاه مخاطب به کاخ کشیده می شود.
همین طور از کاخ شاهنشاهی رودخانه ای می گذرد که با تیزبینی وینولی تالار شیشه ای به شکل یه قایق پارویی طراحی شده که در شب با نورپردازی بیشتر این تشابه نمایان می شود.توجه خاص به مکان قرارگیری بنا و موقعیت خاص کشور ژاپن و زلزله های هر روزه از جانب معمار جالب توجه هست. علاوه برنوع احجام انتخابی، استفاده از مصالح خاص نیز در بنا رعایت شده است.
لابی در اصل یک سال شیشه ای هفت طبقه بیضی شکل به طول ۲۱۰ متر هست.در داخل ساختمان پیاده روهای هوایی متفاوتی وجود دارد.پله ای هوایی به صورت قطری از عرض فضای بزرگ لابی عبور می کند و همچنین به عنوان حمایت کننده داخلی سازه رو نگه می دارند
https://pickcad.com/%d8%aa%d8%ad%d9%84%db%8c%d9%84-%d9%85%d8%b1%da%a9%d8%b2-%d8%a8%db%8c%d9%86-%d8%a7%d9%84%d9%85%d9%84%d9%84%db%8c-%da%af%d9%81%d8%aa%da%af%d9%88%db%8c-%d9%81%d8%b1%d9%87%d9%86%da%af-%d9%87%d8%a7%db%8c/
http://memarvakhiyal.mihanblog.com/post/161