مقاله چگونگی ارائه مقالات و سمینارها



موضوع: چگونگی ارائه مقالات و سمینارها

اردیبهشت 85

چگونگی ارائه مقالات و سمینارها:
کسی که راجع به امری قضاوت می کند ولی نمی تواند آن را تشرحی و به طور مستدل بیان کند نباید هرگز هیچ فکری در مورد آن کرده باشد.
در عصر جدید بسیاری از اشخاص از طریق صحبت در میان جمع و در همایشها عقاید خود را انتشار داده و موثر بوده اند.
فرآیند برقراری ارتباط کلامی:
صرف نظر از انواع رابطه کلامی در جریان هفت جزو دیگر نیز وجود دارد. که شامل گیرنده پیام، مجرای ارتباط، شنونده، بازخورد، مداخله و موقعیت است.
گوینده: برقراری ارتباط کلامی با گوینده آغاز می شود. موقعیت شما در نقش گوینده به خود شما به اعتبار شخصی شما، به معلوماتتان درباره مطلب، به آمادگی برای صحبت، به حالت سخن گفتن، به حساسیت نسبت به شنوندگان و موقعیت بستگی دارد. این کار علاقه و ایجاد جاذبه نیز می خواهد. نمی توانید از مردم توقع داشته باشید به آنچه می گویید علاقه و توجه نشان دهند، مگر اینکه توجه و علاقه خودتان جلب شده باشد. البته قبل از اینکه روشها و فنون ارائه مطلب کاربرد داشته باشند نخست باید چیزی برای گفتن داشته باشید.
پیام: پیام هر چیزی است که گوینده به شخص دیگر ابلاغ می کند. هدف شما در سمینارها و سخنرانی عمومی این است که پیام عمدی خود را طوری ادا کنید که واقعاً سبب برقراری ارتباط شود. دستیابی به این منظور هم به این بستگی دارد که چه می گویید (پیام کلامی) و هم اینکه چگونه می گویید. (پیام غیرکلامی)
پیام کلامی را درست همان گونه که کار طلب می کند تهیه کنید. باید موضوع را به چیزی اختصاص دهید که بتوانید در مدت زمانی که سمینار به شما اجازه می دهد به قدر کافی درباره آن بحث کنید. باید درباره جزئیاتی که می تواند به شما کمک کند تحقیق و از میان آنها مقداری را انتخاب کنید تا عقاید مطروحه خود را روشن و متقاعد کننده بسازید. باید آرا و عقاید خود را طوری نظام دهید که شنوندگان بتوانند بدون اینکه عقب بیفتند یا گیج شوند آنها را تعقیب کنند. پیام را نیز در قالب کلماتی بیان کنید که دقیق روشن و واضح، معتبر و مناسب باشد.
پیام غیرکلامی را علاوه بر پیامی که از طریق کلمات می فرستید، از طریق لحن صدا، ظاهر، حالات، حالات صورت و ارتباط چشمی نیز بفرستید. نکته مهم اینست که مطمئن شوید پیام غیرکلامی شما پیام کلامی شما را خدشه دار نسازد.
مجرا: مجرا چیزی است که به وسیله آن پیام ابلاغ می شود. وقتی گوشی تلفن را برمی دارید تا به یک دوست تلفن بزنید تلفن مجرا یا وسیله ارتباطی است. ممکن است در سمینارها از چند مجرا استفاده کنند و هر کدام از آنها بر پیامی که توسط تماشاچیان دریافت می شود، اثر خواهند گذاشت در کلاس، مجرای ارتباطی مستقیم ترین نوع است همشاگردیها بدون مداخله هرگونه وسیله الکترونیکی هم من را می بینند و هم صدایم را می شنوند.
شنونده: شنونده کسی است که پیام ابلاغ شده را دریافت می کند. بدون شنونده هیچ رابطه ای برقرار نمی شود.
هر چیزی که گوینده می گوید از طریق چهارچوب انتقالی شنونده از صافی می گذرد (کل معلومات تجارب، اهداف، ارزشها و نگرشهای وی)
از آن رو که گوینده و شنونده افراد متفاوتی هستند هرگز نمی توانند چهارچوب انتقالی کاملا یکسانی داشته باشند و چون چهارچوب انتقالی شنونده هیچ وقت دقیقاً آن چیزی نیست که گوینده دارد معنی یک پیام نیز در نزد شنونده و گوینده یکسان نیست. از آنجا که افراد چهارچوبهای انتقالی متفاوت دارند باید برای هماهنگ کردن پیام با شنونده ویژه ای که مورد خطاب است دقت بسیار زیادی به خرج دهید و باید بر شنونده متمرکز باشید.
نمی توانید فرض کنید شنوندگان نسبت به آنچه باید بگوئید علاقه مند خواهند شد. اگر نحوه ایراد سخن شما یکی از دو حالت بسیار پیچیده یا بسیار بنیانی باشد و یا اگر موضوع صحبت را به تجارب، علایق، معلومات و ارزشهای شنوندگان مربوط نسازید، توجه و حضور ذهن شنوندگان خود را به سرعت از دست خواهید داد و زمانی موفق خواهید بود که شنوندگان به خود بگویند "این برای من هم مهم است".
بازخورد: شنوندگان شما پیامتان را به سادگی مثل گیرنده های انسانی جذب نمی کنند. آنها از حوزه خود در جواب، پیام می فرستند. این پیام بازخورد نامیده می شود.
آیا شنوندگان شما در صندلیهای خود به جلو خم شده اند مثل اینکه کاملاً متوجه سخنرانی هستند؟ آیا با نظرهای شما موافقند و آن را تحسین می کنند؟ آیا به لطیفه های شما می خندند؟ آیا روی چهره خود نگاههای تمسخرآمیز دارند؟ آیا پای خود را تکان می دهند جابه جا می شوند و به ساعتشان خیره می شوند؟ پیامی که از طریق این گونه عکس العمل ها فرستاده می شود می تواند اینها باشد: من شیفته صحبت شدم- خسته شدم- با شما موافقم- با شما موافق نیستم و … به هر حال باید نسبت به این واکنشها هشیار بود و پیام خود را در راستای آنها هماهنگ نمود.
مداخله: هر چیزی که باعث کند شدن یا ممانعت از برقراری ارتباط پیامی شود مداخله نام دارد. صدای ماشینها در خارج از ساختمان، صحبت دانشجویان در راهرو و … می تواند مانع آن شود که شنوندگان صدای شما را بشنوند.
انواع دیگری از مداخله نیز وجود دارد. بسیاری از آنها از میان خود شنوندگان است و نه از خارج. شنونده ای ممکن است برای امتحانی که در دوره آتی کلاس خود خواهد داشت نگران باشد. در حالی که مشغله فکری شخص دیگری ممکن است به خاطر دعوایی باشد که با شخص دیگری داشته و وی را در فکر فرو برده باشد.
به رغم وجود انواع این مداخله ها باید سعی کنید توجه و تمرکز مخاطبان خود را حفظ کنید.
موقعیت: موقعیت عبارتست از زمان و مکانی که برقراری ارتباط در آن صورت می گیرد. مکالمه همیشه در مکانی معین جریان می یابد. بعضی وقتها شرایط خود کمک کننده است و در مواقعی شرایط و موقعیت می تواند مزاحم باشد.
یک نطق خوب چیست؟
نطق خوب توجه دیگران را به خودش جلب نمی کند بلکه نظرات سخنران را با روشنی و جذابیت ابلاغ می کند بی آنکه شنوندگان را خسته و بی علاقه سازد. اگر تنها در هنگام نطق، مٍن و مٍن و این پا و آن پا کنید به پنجره خیره شوید یا یکنواخت صحبت کنید نمی توانید با موفقیت پیامتان را به شنوندگان تفهیم سازید اگر خودنمایی کنید قیافه نمایشی بگیرید، یا با آهنگ لرزان فریاد بکشید نمی توانید برای مخاطبان مفید باشید. اغلب شنوندگان نطقی را ترجیح می دهند که تا حدی رسمی و آمیخته با ویژگیهای یک مکالمه خوب؛ صراحت، خودانگیزگی، نشاط و سرزندگی عبارات کلامی و صوری و ارتباطی روح بخش باشد.
وقتی که شروع به ایراد سخن رسمی می کنید در زمینه نحوه ارائه آن سوالاتی برایتان پیش خواهد آمد آیا باید قوی و بی محابا صحبت کنم یا اینکه با آهنگ پایین نطق کنم؟ کجا باید بایستم؟ چگونه قیافه بگیرم؟ چگونه از یادداشتهایم استفاده کنم؟ به چه سرعتی باید صحبت کنم؟ چه وقت باید مکث کنم؟ کجا باید نگاه کنم؟ اگر اشتباهی مرتکب شوم چه باید کنم؟ پاسخهای ثابتی برای این پرسش ها وجود ندارد، سخن گفتن یک نوع هنر است و علم نیست. آنچه را که در حضور شنوندگان امروز با موفقیت ارائه می کنید ممکن است با شنوندگان فردا به همان نتیجه نرسید.
وقتی نطق خود را برنامه ریزی میکنید باید به موارد مهمی مثل نطق گویا، اجتناب از حرکات ناپسند و برقراری ارتباط چشمی با شنوندگان توجه کافی مبذول دارید. در حقیقت برای کنترل زمان، ریتم، و انگیزه نطق، با جرات عمل می کنید.
شیوه های ایراد نطق:
چهار شیوه برای ایراد نطق عبارتند از:
1- خواندن کلمه به کلمه از دست نوشته 2- ازبرخوانی از حافظه 3- نطق فی البداهه بدون آمادگی قبلی 4- نطق فی البداهه با آمادگی قبلی.
خواندن کلمه به کلمه از دست نوشته:
نطقهای مهم باید کلمه به کلمه براساس یک دست نوشته دقیق آماده شده ایراد شود. در نطقهای دست نوشته، زمانبندی به عنوان یک عامل مهم محسوب می شود. با وجودی که این کار آسان به نظر می رسد ایراد نطق از روی یک دست نوشته به مهارت زیاد نیاز دارد. بعضی از افراد بخوبی از عهده این کار برمی آیند و واژگان دل انگیز و روح بخشی به کار می برند و بعضی دیگر همواره در این کار شکست می خورند و به جای گزینش کلمات همساز و محاوره ای، عبارت پردازی آنها خشک و بی روح به نظر می آید.

بازخوانی از حافظه:
زمانیکه نطق طولانی و پیچیده شد از حافظه خواندن آن به تمرینی سخت نیاز دارد. به هر حال مطمئن شوید که کاملاً در برقراری تماس با حضار توانمند هستید و سعی نکنید که فقط کلمات را حفظ کنید. سخنرانانی که به سقف یا پنجره خیره شوند تا آنچه را به خاطر سپرده اند به یاد آورند مثل آنهایی هستند که به صورت پنهانی یک دست نوشته را می خوانند.
نطق فی البداهه (بدون آمادگی قبلی):
این نطق بدون هرگونه آمادگی قبلی ایراد می شود. تعداد کمی از افراد هستند که ترجیح می دهند فی البداهه صحبت کنند اما بعضی از اوقات این کار اجتناب ناپذیر است.
نطق فی البداهه (با آمادگی قبلی):
بنا بر عرف معمول بدیهه گویی به همان مفهوم بداهه است. اما از نظر فنی این دو اصطلاح متفاوت هستند. به رغم اینکه بداهه نطقی است که در مجموع بدون آمادگی قبلی ایراد می‎شود، بدیهه گویی نطقی است که دقیقاً با آمادگی و تمرین قبلی ایراد می شود. کسی که با آمادگی قبلی صحبت می کند از یک رشته یادداشتها و طرح صحبتهایی برای تقویت حافظه استفاده می کند. عبارت پردازی کامل در زمان نطق صورت می گیرد. در این شیوه از دو نوع طرح برای نطقها استفاده می‎شود؛ طرح آماده سازی و طرح صحبت مختصر

مدت زمان ایراد نطق:
ایراد نطق در 5 دقیقه:
معمولاً زمانی مورد استفاده قرار می گیرد که زمینه کاری خاصی از سوی فردی ارشد به فردی دیگر که پائین تر است تکلیف شود. فرصت داده شده معمولاً کوتاه است و چنانچه 2 هفته فرصت داشته باشید از خوشبخت ترین افراد هستید چرا که فرصت داده شده اگر 24 ساعت باشد نیز غیرمعمول نیست.
این نوع از ایراد نطق عمدتاً دربرگیرنده گزارش موردی و یا مروری کوتاه در مورد مشخصات برجسته یک مسئله می باشد. مسلم است که ارائه کلیه موارد مهم در 5 دقیقه کار ساده ای نیست و استفاده از ابزارهای کمک آموزشی نیز محدود می باشد.
ایراد نطق در 15 دقیقه:
معمولا از سوی رده های بالاتر دستیاران تخصصی هررشته ارجاع می شود و شما می توانید با اعلام انجام این سخنرانی موافقت خود را اعلام کنید.
مطالب جمع آوری شده می تواند در خصوص ارائه پژوهش به یک سازمان باشد. و در این صورت شما باید یکی از مجریان طرح باشید. هنگامی که شما نطق خود را ایراد می کنید بسیاری از اعضاء هیئت علمی متخصص حضور پیدا خواهند کرد و ممکن است این موضوع شما را بترساند اما به یاد داشته باشید که شما روی موضوع کار کرده و به آن کاملا احاطه دارید. کمتر فردی پیدا می شود که به اندازه شما اطلاعات داشته باشد برعکس، شما باید سعی کنید اطلاعات خود را به گونه ای برای شنوندگان که آشنایی اندکی با موضوع دارند ارائه کنید که برایشان جالب باشد. بنا را بر آن بگذارید که شما مهارت قابل ملاحظه و احاطه کامل دارید. شما نمی توانید حاصل یک کار پژوهشی را در 15 دقیقه ارائه دهید بنابراین انتخاب داده ها بسیار مهم است باید تصمیم بگیرید موارد مهم تر از بین داده ها انتخاب کنید. سعی نکنید اطلاعات بیشتری را در عرض 15 دقیقه ارائه دهید زیرا کسی قادر به درک آن نخواهد بود. با آهنگی مناسب و معمولی صحبت کنید و سعی نکنید با تندتر سخن گفتن مطالب بیشتری را ارائه دهید این عمل کارآمد نخواهد بود.
ایراد نطق در 45 دقیقه:
معمولا توسط افراد برجسته در یک تخصص ارائه می گردد و معمولا با دعوت قبلی است.
ممکن است جهت تدریس جهت همایش ها و یا به عنوان سخنران مهمان صورت گیرد.
بی تفاوت نباشید به این فکر کنید که شما همیشه می توانید یک جلسه عالی را برگزار کنید.
همه چیز به آماده سازی بستگی دارد و سهل انگاری در این مورد (که معمولا در اثر عجله کردن اتفاق می افتد) باعث برگزاری یک جلسه ضعیف خواهد شد.
چگونه ظاهر شدن در صحنه:
شما به سختی روی مطلب خود کار کرده و آن را به نکات کلیدی تقسیم کرده اید؛ لطیفه های مناسبی را انتخاب کرده اید، نمودار تهیه کرده و زمان را تنظیم نموده اید اما خود شما چطور حضور خواهید یافت؟ در این بخش به نکاتی اشاره می شود که بیشترین نقش را در نحوه اجرای جلسه و موفقیت شما دارد.
 زودتر حضور پیدا کنید.
اولین توصیه اینکه اطمینان پیدا کنید که سر وقت می رسید. بعضی از فواید زود رسیدن عبارتند از:
– این کار به شما فرصتی می دهد تا روحیه و حوصله صحبت کردن را باز یابید.
– این کار به حضار نشان می دهد که احساس مسئولیت بیشتری در قبال موضوع دارید.
– این کار به شما فرصت می دهد که خود را با موقعیت وفق دهید.
– باعث تمرکز حواس شما بر روی موضوع خواهد شد.
– به آرامش اعصاب شما کمک می کند.
 ظاهر مناسب
نیمی از موفقیت شما مربوط به ظاهر مناسب است. منظور این نیست که رسمی ترین لباس خود را بپوشید بلکه منظور آن است که دارای اعتماد به نفس بوده و مطمئن به نظر برسید، فردی که می داند چگونه بایستد چگونه حرکت کند و وقار و متانت از تمام حرکات او پیداست.
گرچه پوشش ظاهری مهم است اما سعی کنید تعادلی بین دریافت خود از اهداف سمینار با آنچه خود را در آن راحت احساس می کنید برقرار کنید. یک قانون طلائی می گوید لباسی را که از ارزش پیام شما می کاهد یا بر حصول نتیجه از گفتار شما تاثیر می گذارد نپوشید.
چگونه صحبت کنید:
نکات کلیدی عبارتند از:
1- قابل شنیدن باشد چنانچه مطالب شما قابل شنیدن نباشد صحبتهای شما ضایع خواهد شد.
2- واضح باشد. اگر کلمات شما قابل فهم نباشد شنونده ضایع شده است.
3- دلنشین باشد. اگر نتوانید توجه شنونده را به خود جلب کنید جایگاه شما در برنامه ضایع خواهد شد. بنابراین مٍن مٍن نکنید یکنواخت حرف نزنید چانه خود را بالا نگاه دارید و تون صدای خود را برای انتهای اتاق تنظیم کنید.
ترجیحاً از دست نوشته های خلاصه یا اسلایدهای یادآوری کننده بجای آنکه کلمه به کلمه اصل مقاله را بخوانید استفاده کنید. از مکث های زیاد پرهیز کنید. البته خاطرنشان می شود که پس از ارائه مطالب کلیدی و اصلی مکث کردن به شنونده کمک می کند که به شایستگی مطلب شما را دریافت کرده و به شما نیز فرصت می دهد که نفسی تازه کنید.
با اشتیاق نگاه کنید و حرف بزنید از سوی دیگر، نگاه خود رابه این سو و آن سو حرکت ندهید استرس خود را پنهان کنید. صدای بریده بریده خوشایند نیست و زیاده روی در تکان دادن دستها باعث حواس پرتی می شود. گرچه علاقه، مسئولیت، حرارت، خوب است اما نباید به قیمت از دست دادن پیام تمام شود.
ارتباط چشمی:
برقراری ارتباط چشمی بسیار مهم است این امر تاثیر زیادی در جذب شنوندگان دارد. تنها با برگه هایتان یا با صفحه نمایش سخن نگوئید.
به زمین سقف یا پنجره خیره نشوید.
تنها به ردیف های جلو نگاه نکنید چرا که به این ترتیب سایر شنوندگان را نادیده گرفته اید.
نگاهتان را بر روی فردی که بیش از همه به شما توجه دارد متمرکز نکنید.
به تمام قسمتهای سالن توجه کنید. وسط جلو چپ و راست این امر باعث می شود تمام شنوندگان به حلقه اعتماد به نفش شما کشیده شوند.
فائق آمدن بر حالات عصبی:
شما ممکن است همه چیز را به خوبی انجام دهید. با دقت سخنرانی خود را آماده سازی کنید چند بار در مقابل سایرین تمرین کنید زود به محل سمینار برسید همه چیز را چک کنید. با این وجود وقتی می خواهید مطلب خود را ارائه دهید عصبی هستید.
می توانیم لیست بلند بالائی از مواردی که انسان را آرام می کند ردیف کنیم. مانند نفس عمیق تصور برخورد امواج به ساحل، انقباض و انبساط ماهیچه ها فرورفتن در حالت خلسه و غیره. پیشنهاد من اینست که فقط سعی کنید پیام خود را برسانید، خود را به داخل این دریا پرت کنید! پرانرژی به پیش بروید! آدرنالین را که باعث لرزش صدای شما می شود مهار کنید. البته این امر به مراتب با تمرین ساده تر خواهد شد.
کاربرد وسایل کمک آموزشی:
مزایای وسایل کمک آموزشی: وسایل کمک آموزشی چندین مزیت دارد. نخستین مزیت آن روشنی و صراحت است. شما هنگام بحث در مورد یک شیء می توانید با نشان دادن آن شیء یا اشیای مشابه پیامتان را رساتر بیان کنید. اگر شما آمار و ارقام را نقل می کنید و نشان می دهید که یک شیء چگونه کار می کند تا تکنیکی را نشان دهید؛ یک وسیله بصری، اطلاعاتتان را برای شنوندگان شما روشن تر می سازد. با استفاده از وسایل کمک آموزشی در نطقهایتان، اغلب این کار را برای شنوندگان آسان می سازید تا ارتباطی را که مدنظر دارید به طور کامل بفهمند.
مزیت دیگر وسایل کمک آموزشی ایجاد علاقه مندی است. علاقه ای که به وسیله تصورات بصری ایجاد می شود خیلی قوی است و در بسیاری از زمینه ها استفاده می شود.
مزایای دیگر وسایل کمک آموزشی نیز جالب و مفید است. تصورات بصری اغلب نسبت به تصورات کلامی مدت زیادتری در ذهن می ماند. همه ما شنیده ایم که واژه ها از یک گوش وارد و از گوش دیگر خارج می شود. دوام تصورات بصری طولانی تر است.
استفاده احسن از وسایل کمک آموزشی می تواند بر روی نطق تاثیر مثبت بگذارد. یکی از مطالعات انجام شده نشان داد که یک شخصی که از وسایل کمک آموزشی استفاده می کند. می تواند با آمادگی بیشتر، معتبرتر و حرفه ای تر از شخصی که از وسایل کمک آموزشی استفاده نمی کند نطق کند. وسایل کمک آموزشی پیگیری شنونده را تا 40 درصد افزایش می دهد.
به این دلایل به اهمیت وسایل کمک آموزشی در صحبت خود پی می بریم.
انواع وسایل کمک آموزشی:
تجهیزات: در موقعیتهای مهم باید از چیزهای زنده به عنوان وسایل کمک آموزشی استفاده کنید. بطور مثال: در کلاس درس نمی شود از وسایل به طور موثر و فعال استفاده کرد. بعضی از آنها بسیار بزرگ هستند تا به کلاس درس کشانده شوند. بعضی دیگر خیلی ریز و کوچک هستند تا به روشنی به وسیله شنوندگان دیده شوند. بعضی نیز ممکن است در دسترس شما نباشند. در این صورت می توانید از وسایل کمک آموزشی دیگر استفاده کنید.
الگوها (مدل ها): اگر وسیله ای که مدنظر شماست خیلی بزرگ یا کوچک باشد یا در دسترس نباشد. شما می توانید با یک مدل کار کنید 1- یک نوع مدل مقیاس کوچکی از یک شیء بزرگ است مانند: مدل کوچکی از یک اتومبیل جهت نشان دادن شکل ظاهری یا زیبایی یا وضعیت آیرودینامیکی آن. 2- نوع دومی از مدل نمایش مقیاس بزرگی از شیء کوچک است. 3- بالاخره مدل ها را می توان به اندازه طبیعی ساخت. مانند میل لنگ اتومبیل
تصاویر: در نبود یک شیء یا یک مدل می توانید از عکس استفاده کنید. مانند خسارتی که در اثر تصادف بر اتومبیل ساخت شرکت ما و اتومبیل ساخت شرکت رغیب وارد آمده است. عکسها در ایراد نطق برای تفهیم موضوع به دلیل اندازه کوچکشان چندان کاربرد ندارند. عکسهای اندازه معمولی به اندازه کافی بزرگ نیستند مگر اینکه با گرداندن در بین شنوندگان قابل دیدن باشد. عکسهای بزرگ (به طور مثال 240*18 اینچ) را می توان با نصب بر روی محل های مناسب که دیدن آنها برای همگان آسان باشد بکار برد.
یک گزینه دیگر این است؛ سرویسهای عکسبرداری می توانند عکسها یا اسلایدها را ترانسپارنت (شفاف) سازند که با یک پروژکتور بزرگ قابل استفاده باشد.
تابلوها (نقاشیها): نمودارها، طرحها و دیگر انواع نقاشی، یک روش عالی در عکسبرداری هستند. هزینه آنها گران نیست.
این ابزار وقتی که برای یک نطق به کار گرفته می شوند طراحی می شوند تا نظرهای شما را به نحو عالی توضیح دهند. نقشه ها نوع دیگری از طراحی هستند که به سادگی تهیه می شوند. شما می توانید طرحهای اساسی را از یک اطلس جغرافیایی پیدا کرده و سپس این مقیاس را بزرگ کنید. تا وسایل کمک آموزشی خود را بسازید.
نمودارها: نمودارها، شیوه مناسبی برای آسان و روشن ساختن آمارها و ارقام هستند. شنوندگان همیشه در ارتباط با فهم یک رشته از ارقام پیچیده با مشکل مواجه هستند. شما می توانید با استفاده از نمودارها، مشکل آنها را حل کنید و متغیرها و نمونه های آماری را نشان دهید.
نمودارها ممکن است خطی- دایره ای- یا ستونی باشد.
جداول: جداول برای خلاصه گویی اطلاعات انبوه مفید هستند. با فهرست کردن اطلاعات در یک جدول می توان فهم اطلاعات را خیلی آسان کرد تا شنوندگان این اطلاعات را مستقیماً درک کنند. جداول برای نشان دادن مراحل یک روند مهم هستند. شما می توانید از جدولها، برای عرضه اطلاعاتی که شنوندگان می خواهند آنها را یادداشت کنند استفاده کنید.
اسلایدها و نوارهای ویدئویی: اسلاید و ویدئو به عنوان وسایل کمک آموزشی کاملا مفید هستند. در سالهای پیش تنها شیوه نشان دادن اسلاید استفاده از پروژکتور اسلاید بود که به یک تاریک خانه نیاز داشت و غالباً هماهنگ ساختن آن با گوینده پیام مشکل بود ولی امروزه اسلایدها را به ترانسپارسی های کاملا رنگی تبدیل می کنند که در یک اتاق روشن با یک پروژکتور فوقانی نشان داده می شود.
اگر تصمیم دارید از ویدئو استفاده کنید با دستگاه کنترل و نوار برگردان کار کنید تا بتوانید از آن در هنگام نطق بدون وقفه استفاده کنید. در مقایسه با دیگر انواع وسایل کمک آموزشی ویدئوها فقط زمانی مفید و موثرند که با دقت تنظیم شود و در نطق با مهارت به کار گرفته شود.
ترانسپارنسی: در قسمتهای قبلی به طور مختصر در مورد تبدیل تصاویر اسلایدها و عکسها به ترانسپارنسی خاطرنشان شد که با یک پروژکتور دیواری می توان آن را نشان داد. ترانسپارنسی به دو شیوه استفاده می شوند.
نخستین شیوه این است که مستقیما بر روی ترانسپارنسی با مداد نوکی چیزی را ترسیم کنید یا بنویسید و دومین شیوه این است که عکس نقاشی تصویر یا جدول را به سرویس عکسبرداری ببرید.
برنامه پاور پوینت: این امر مسلم است که نرم افزار پاور پوینت در پدید آوردن امکانات متنوع وسیع و ایجاد یک نمایش چشمگیر منحصر به فرد می باشد ولی در ضمن وسیله ارتباطی بسیار قوی است که می تواند توجه آنها را جلب نماید، مزیت دیگر استفاده از پاور پوینت این است که اسلایدها در این نرم افزار همیشه کامل هستند. نکته اینکه مطمئن باشید که در صورت خراب شدن فایل پاور پوینت خود از آن پشتیبانی تهیه کرده اید.
تخته سیاه: در نگاه اول استفاده از یک تخته سیاه یا وایت برد برای نشان دادن وسایل کمک آموزشی به عنوان یک نظر ممتاز به حساب می آید. معمولا این طور نیست. در طول نطق کارهای زیادی برای انجام دادن دارید که باید برای ترسیم و نوشتن واضح بر روی تخته با احتیاط عمل کنید.

2