معرفی: در زیر اثری از هربت هایمن در (سال) 1959، چاپ شده است. سیاست اجتماعی به سرعت گسترش یافته است. نظم زیر گروهی داخل تحقیقات سیاسی میباشد. امروزه این تحقیقات مخصوص در حال پایان هستند و شاید بهتر و به صرفه تر بود اگر یک گزارش در مورد آن نوشته می شد تا اینکه یک کتاب دیگر در این موضوع پوشش داده شود. هر چند من به طور اخص توضیح نمی دهم چرا سیاست اجتماعی و تحقیق آن در سالهای 1960 گسترش یافت، نه حتی دلایل سقوط آن را، من به تاثیرات بعضی از پیشرفت های اصلی مربوط ساخته ام. من هم چنین به بعضی از تالیفات مرکزی برای نشان دادن این که کدام برای آنالیز جامعه سیاست معاصر در داخل دموکراسی های انگلو- آمریکا است. نیز توجه کرده ام چنانچه این کتابی است که سعی می کند شماری از چیزهای مختلف را بررسی کند. بین یک دولت رقابتی است که در آن تغییرات کارکترهای فرهنگ سیاسی آنگلو- آمریکایی را آزمایش می کند. در زمانی که ما نزدیک هستیم تا سالگرد انقلاب امریکا را جشن بگیریم این به نظر می رسد که هر دو در این زمان مهم است. فرهنگ سیاسی دوباره ارزیابی افکار به عنوان حرکات است که ماندگاری دو سیاست را تهدید میکند. همچنین نشان میدهد توجهات جامعه شناسی سیاسی را برای استفاده از تاریخ معاصر در راستای هدفش. این کتاب بنابراین مجموعی از مواد خام متضاد است و هر چند محصول نهایی شاید به سلیقه ی همه کس نیاید، آن عکس العمل سنتی در جامعه دارد که من آن را می پذیرم.
این کتاب "پایان ایدئولوژی" دانیل بل در یک زندگی سیاسی است. "تعریف دموکراسی کاپیتالیستی"، که در دوره پیشرفت بخش های صنعتی بود. این زاویه دید دیگری از آن زندگی سیاسی است. که البته با سودمندی از تجربیات تاریخی بیشتر نوشته نشده است. سال های 1960 شاهد، سقوط توافقات سیاسی و ایدئولوژی بود. اما در مقایسه سیاست های مانده در بریتانیا و ایالات متحده، هر چند بعضی ها ترس ها و امیدهاشان را ابراز کردند، هیچ کدام از دولت های ریاست جمهوری مدار و پارلمان مدار هنوز به پایان نرسیده اند. در حالی که من مخالفم با آنالیز بل، ولی با بسیاری از نکوهش های او از چپ سیاسی، جنگ نمی کنم. بخش کاپیتالیست ترتیبی ساده از توافقات برای حکم رانی از یک سطح (طبقه) به سطح (طبقه) دیگر نیست. هم زمان جدایی طبقات تنها جدایی پتانسیل نیروها هستند در بخش مدرن صنعتی و نه لزوما مهم. در واقع آن حرکت های اجتماعی سیاست است که آزمایش شده اند. این کتاب قابل توجه و دربرگیرنده مثال هایی از تضادهای غیر طبقاتی نیست. حرکت های پنج بخش نخست بعضی از مشکلات مرکزی داخل سیاست اجتماعی سنتی را بررسی می کند. بخش (1) توضیح می دهد ارتباط میان پردازش اجتماعی کارکتر سیاست در حالی که بخش (2) نشان می دهد که چگونه آن رفتار بدست آمده است. نتایجی دارد که نه تنها برای شخص اما برای سیستم سیاسی کاربرد دارد. در بخش سوم من بحث کردم تحصیلات نرمال ابزار اصلی تحصیلات سیاسی است و آن قابل دسترس میباشد. ولی در بریتانیا، و ایالات متحده ایجاد نشد، و مورد توجه قرار گرفتند گونه های شهروندی. در بخش چهارم و پنجم الگوهای مشارکت سیاسی مورد توجه قرار گرفته اند و پاسخ آن ها خوب میباشد به ساختارهای ارائه شده، و نقش اجتماعی نیز بررسی شده است. قسمت دوم کتاب بر پایه ی مواد پرونده ای کشیده شده از حرکتهای معاصر سیاست – اجتماع است. این حرکتها اساسا برخلاف الگوی درونی قابل ارزیابی هستند. هدف این است که ببینیم چه مفهوم هایی را آنها نگه داشته اند برای پردازش آموز ه های سیاسی و چگونه این مفاهیم ادراک ما را از فرهنگ سیاسی انگو- آمریکایی در بر می گیرد. بخش کارکردی روی کلاس مقاومت از نوع تحقیق اند.
برای در نظر گرفتن شخص که پذیرفته شده است در این موقعیت، دریافت این مسئله مشکل است زیرا در آن خوب تحقیق نکرده است از نقش سیاست اجتماعی و بر خلاف اینکه کاملا متفاوت از هرنوع تحقیق است این مسئله درک نشده است در انواع مشاهده توسط دانشمندان اجتماعی بسیاری از مردم به من در آماده سازی این کتاب کمک کرده اند. روس گراهام، روبرت داوس، خواندند وتوجهی نکردند، در حالی که کوین مک کومریک ، روبرت بنویک، بریان ساتر، سوزاناهندلی، ماری وارنر، نایچل بولس، آلن گرامی، تونی دویسون، مارگوس کانلایف و روبرت ویلکسنیون نظرات خودشان را در مورد بخش های خاص ارائه دادند. کوین مک کومریک و اندی رید به اندازه ای کافی مهربان بودند که مبادا با این مخالفت کردن در موضوعات مختلف، مشکل برای من ایجاد کنند. برای بعضی سال ها من فکر می کردم در مورد یک رشته در تحصیلات سیاسی در دانشگاه ساسکس ایجاد کنم و دانش آموزان موفق به من نشان دادند بسیاری از دیدگاه های ارزشمند ونظرات مقصور در این کتاب و دانشگاه ساسکس مرا تشویق به درس دادن کرد و مرا با سازمان ها کمک کرد و نوشتن این کتاب را سریع کرد در نهایت من مایلم که سپاسگزاری کنم از ناشر جان ویلی و پسران برای مهربانی هایشان و حرفه ای گری شان البته من مسئولیت قصور در متن نهایی را برعهده می گیرم.
بخش یک تئوری پشتیبانی اجتماعی. درک کردن تغییرات اجتماعی
استفاده اصلی از مطالعه سیاست این است که بر روی ساختار تغییرات سیاسی حساب نشود این استفاده از افتخارات گذشته است و هم چنان که پاسخ ها در هر دو صورت بسیار و متفاوت هستند. یکی از شاخه های اصلی از جامعه شناسی مدرن اشاره می کند به پاسخی که به رفتار شخص از ساختار سیاست مربوط است. مواد خام اساسی در این ارتباط پشتیبانی شهروند از تغییر ساختار است. پشتیبانی شهروند چیزی نیست که بخش های معین بتوانند آنها پشت گوش بیاندازند. بنابراین سازمان ها ایجاد شده اند ولی مشخص نشده است که هدف آنها حمایت و پشتیبانی است. این پردازش ها بی گونه ای ارجاع داده می شوند. چنانچه جامعه سازان به عنوان نماینده های اجتماع در پایه ی تئوری تغییرات سیاسی هستند. بدین گونه آن نتیجه ای از پردازش اجتماعی است که در ساختمان پشتیبانی شهروند موثر است تحقیق گذشته در سیاست اجتماعی در مورد کارکرد این تئوری به وسیله پلاتو شروع شد.
به علاوه توضیح دادن بسیاری از مشکلات تئوری که در کنار گسترش اجتماعی ساری از تغییرات است پارسونز هم چنین به تئوری مرتبط توجه می کند که گوناگونی در جامعه ی آمریکایی معاصر ندارد. مفهوم او همراه با مفاد خام برای مطالعه ی پردازش هم گون هستند. پل اصلی میان تئوری بزرگ پارسون و بیشتر یافته ها در پرتونده ی سیاست اجتماعی ساخته شده بود. توسط دیوید اسیتون این شگفت آور نیست در بررسی لذت یکسان آن ها از به کار گرفتن آنالیزسیستم در مطالعه پدیده های اجتماعی در اواخر سال های 1950 اسیتون نوشت. یکبار ما ایده ی زندگی سیاسی علاوه بر سیستم رفتاری را وفق داریم در هر حال ما راهنمایی شدیم به درخواست دانستن داخل شرایط که برای سیستم ممکن بی ساخت که خود را نگاه دارد یا تغییر کند که این ناموفق شدن در نگه داری خویشتن است. در میانه ی دهه ی 80 بخسی از سیاست اجتماعی مجبور است که بازی کند در ایجاد تغییرات "به صورت بسیار مهم، تئوری مطالعه از پردازش اجتماعی در زندگی سیاسی خانگی می کند. گرایش به دیگران برای درک راهی که سیستمهای سیاسی می توانند بر روی آن پافشاری کنند حتی چنانچه آن ها تغییر می کند. برای بیشتر از یک نسل.
این یک ساختار معمول است برای بیشتر مدل های سیستم سیاسی است سیاست تصور نشده است به عنوان شماری از خروجی ها و ورودی ها توسط بعضی از تاثیرات میان آن ها رجوع شده است. به راه که خروجی ها اطلاعاتشان را در تغییر شکل ورودی ها می گیرند دو ورودی گوناگون درخواست می شوند. و پشتیبان که می تواند هر کدام زیر شاخه باشد داخل شماری از قطعات پشتیبان معمولا فکر میشود و عنوان هردو پشتیبان اجتماعی و درخواست واجتماع سازی. درخواست مخالف پشتیبانی هستند در حالی که آنها باید همچنین ملاقات شوند. همه آنهایی که به نظر می رسند که استفاده ی منابع محدود را گسترش دهند اما اگر پشتیبانی درخواست شده است توسط پردازش اجتماع سازی پس سپس این الگوی درخواست ها است. اجتماعی سازی به نظر می رسد که نوع درخواست ها را متاثر می کند، تراکم به صورتی که آن نگه داشته شده اند و را ه به صورتی که آن ها ارئه شده اند و راه به صورتی که آن ها ارائه نشده اند. مقایسه میان درخواست ها و پشتیبان شاید کاملا منقطع نیستند. برای تغییر از یک سیاست می تواند به اندازه ای نتایج درخواست های محدود به عنوان پشتیبان بالاتر باشد. کی تفاوت مهم میان دو مفهوم که بزرگتر شده آند به صورتی که آنها می توانند قانون مند شوند. این بسیار ساده تر است. که کنترل کنیم یا شبیه سازی کنیم درخواست ها تا اینکه پشتیبان را بسازیم یا از بین ببریم درخواست ها بنابراین به نظر بیشتر از پشتیبان توسط فاکتورهای دیگر متاثر می شوند. تا اجتماع سازی دولت ها به صورت ادامه دار از قانونی سازی استفاده می کنند به مفهوم به چالش گرفتن درخواست ها و در بسیاری از موضوعات این هم چنین تاثیر دارد این بسیار سخت است که درک کنیم پشتیبانی قانونی توسط رد کردن قانون سازی، هر چند این شاید سازمان ها و شکل الگوی پشتیبانی را به راه های مختلف ببرد. شاید این در بیشتر زمان ها باشد، در هر حال پیش از تغییرات واقعی رفتار هنگامی که دانشمندان سیاسی از تازه کاری و اجتماع سازی می گویند. آن ها فکر می کنند به عنوان فعالیت های سیاسی و بیشتر به خصوص سازمان سازی سیاسی فرضیه مرکزی است که زندگی سیاسی یک جامعه حفظ نشود وهر که از آن پیروری می کنند، آن ها باید جداگانه باشند که آماده شده اند تا درگیر فعالیت های سیسای و نگه داری دفترهای سیاسی شوند. برخلاف اعتقادی که دموکراسی ها دارند به هوشمندی شهروندان متوسط نخبگان سیاسی اهمیت ویژه ای در سیاست های دموکراتیک دارند. شواهد نشان می دهد که ارزش های دموکراتیک بسیار دفاتر هستند به نخبگان سیاسی تا به شهروندان دیگر فعالان سیاسی می توانند دیده نشوند به عنوان مدیران ساختمان ارزش های اجتماعی باشند. یک مضمون در تئوری دموکراتیک است که رهبران سیاسی می توانند نمایش دهند اهمیت ساختارهای تحصیلی را زیرا آن ها مرکز توضیحات سیاسی هستند. راهی که آن ها رفتار می کنند با خویشتن متاثر می کند. نه تنها چگونه شهروندان دنبال می کنند آن ها را به عنوان اشخاص هم چنین چگونه شهروندان سیاستمداران را ارزیابی می کنند. مفهوم پشتیبانی اجتماعی می کند شماری از مشکلات تعریف شده را که در ارتباط با اثرات اجتماعی بعدی تئوری هستند. اسیتون و دنیس پشتیبانی را تعریف کردند به عنوان"احساسات اعتماد، راحتی، بزرگمنشی و مخالفان آن ها که مسئول شاید مستقیم بعضی از چیزها هستند. اگر پشتیبانی مثبت است. نیازهای فرد آن چیز اگر پشتیبانی نیازهای فرد را نگه دارید یا رد کند از آن چیز آن ها پشتیبانی را به دو زیر شاخه تقسیم می کنند. جداسازی آزاد ومخصوص پشتیبانی مخصوص حکم رانی ارزش های شخصی است از پاداش ها وعقب ماندگی های پدیدار شده بر او از تعلقات به سیستم سیاسی بیشتر و مخصوصا ارزیابی اثرات شخصی از سیاست های دولت پشتیبانی آزاد بیشتر د رارتباط با تحقیقات اجتماعی سازی است. زیرا "… اعتماد اصلی نشده وراحتی که اعضاء می جویند به چیزهای گوناگون از یک سیستم چنانچه در خودشان پایان می یابد" می باشد. باور بی استناد است که هر چند شهروندان جداگانه شاید در موقعیت پشتیبانی مخصوص را رد کنند تغییر سیاست تهدید نشده است تنها اگر پشتیبانی آزاد رد نشود. پشتیبانی یک واژه ی قوی است که پیشنهادی دهد فعالیت مثبت از یک بخش جدا این معمولا نیست که شهروندان خودشان را ابراز کنند در رفتارهای غیر انتزاعی هم چنین بر نیمی از، یا در مقابل با، ایجاد ساختار، زیرا که بیشتر بخش ها می پذیرند چیزها را چنانکه هستند، یا اگر شما دوست دارید آن ها را به سادگی موافقت می کنند.
استیون پیشنهاد می دهد سه راه برای ابراز پشتیبانی – در ارتباط با جوامع سیاسی یا به تمام الختیارها، یا "مهمترین" رژیم. شهروندان بریتانیایی و امریکایی می توانند معمولا نگه دارنده های اخیر دفترهای سیاسی را ناپسند ببینند برای جوامع سیاسی استیون می شود تا در معنی بخشی ملیتی به شهروند وفادار کسی است که خود را به عنوان یک آمریکایی، بریتانیایی یا هر چیز دیگر شناسایی کند. و این جوانمردانه است که گفته شود اگر هیچ ایده ای در مورد شهروندی معمول وجود ندارد سپس امیدواری به اتفاق افتادن برای تغییرات سیاسی بی گمان باریک هستند. رژیم ساختار موسسه بسیاری شده است و قوانین بازی زندگی سیاسی انجمن ها را کنترل می کند. این می تواند بحث شود که شهروند بیشتر ارزش دارد اگر درک کند و موافق قوانین سیستم باشداز اینکه اگ راو بیش از اندازه و بی نقد میهن پرست نباشد. این می تواند تغییرات سیاسی وابسته به ارزش های سیاسی که کنترل زندگی سیاسی را مهم تر می داند، ایجاد کند. یک پتانسیل خطر در تاکید بر پشتیبانی شرهوند برای رژیم معیار است که میعارها می توانند تقدس ایجاد کنند در حالی که رفتار شهروندان همیشه درک شود. در راه هایی که پیشنهاد می دهد که معیارها پشتیبانی شده اند، یا در نهایت تهدید شده اند. تاکتیک اساسی این بود که الگوهای دادن دیده نشده اند در یک سیاست دموکراتیک "مثال ایالات متحده" و هنگامی که سطوح ناآگاه و کم رضا کشف نشدند که پیشنهاد می داد که ایالات متحده با قوانین راهنمایی رفتار مطابق نیستند که تئوری دموکراسی است و سپس این تئوری بود که می بایست با شرایط سنجیده شوند. این نشان می دهد به کاربران پاسخ های جایگزین از راه های پیشنهاد شده از افزایش گسترش شهروندی این نشان می دهد به کاربردن پاسخ های جایگزین از راههای پیشنهاد شده از افزایش گسترش شهروندی در سیاست ها را در راهی مشابه ارگ معیارهای رژیم توسط بعضی شهروندان پشتیبانی نشد سپس ……بیشتر ازا پذیرفتن امکانات که شاید معیارها و دموکراتیک نیستند یا بر اساس پشتیبانی به دوری جهانی هستند در محیط های واقعی از بررسی در مطالعات سیاست اجتماعی به نظر می رسد که هر دو محدودیت در دید و آشکاری چگونگی در مسیر نشان هستند. اکثریت از تحقیق نگاه کرده است. به راهنمایی کودکان از خودمختاری سیاسی مضمون معمول حول محور تعریف کودک جوان از خود مختاری سیاسی به خصوص توسط رئیس جمهور ایالات متحده است. چنانچه کودک بزرگتر می شود او با خود مختاری سیاسی آشنا شود به عنوان یک نقش موسسه ای به عنوان یک جداگانگی مخصوص جالب است که توجیه کنیم که بعضی از گذر- فرهنگ های مطالعات دانشمندان سیاسی آمریکایی الگوی تحقیقات- خانگی خود را کپی کرده اند. این برای آن ها مشکلات فراوانی در ارتباط با بریتانیا که، سر مسئول از ایالت حکم می راند اما قانونمندی نمی کند. دوم این باور شده است که اگر خودمختاری سیسای می تواند شخصی کند تصور عمومی را این نشان می دهد ظهور شهروند همراه با مدخل به سادگی درک نشده در زندگی سیاسی را.
دومین محل بسیار مهم در بررسی مفهوم وفاداری خوبی را در برمی گیرد این درک نشده است که الگوهای ارتباطی خوبی دیده می شوند زیرا کمی سخت است که سوالات بسازیم و اطلاعات بدست آمده می تواند تعیین کمیت گردد. سخت خواهد بود که انکار کنیم که این تصویری از رفتار سیاسی است هر چند یک می تواند معنی ارزشمندی داشته باشد هر برت هایمان پیشنهاد می دهد که تعاریف حزب عمل می کند به عنوان قابی مرجع برای شهروند که می تواند تغییرات را تحمیل کند.
حزب به اشخاص کمک می کند که مانند نکته ی – مرجع در بسیاری از راه های مشابه به زودی رفتارها را قالب بندی می کند در مقابل خود مختاری سیاسی مسئول است که رفتارهای بعدی را راهنمایی کند. ادامه ی ارتباط برای آنها نیروی قدرتمندی ایجاد می کند تا برای تغییرات سیاسی کار کند. این بخش از ادراک خود علوم سیاسی است که وفاداران حزب در ارتباط با خانواده هستند و از والدین به فرزندان مستقل می شود. هر چند این می تواند اساسا صحیح باشد بعضی از ارزیابی ها در ساختار هستند. کودکان فرانسوی به نظر کمتر ادراک والدینشان را می شناسند تا کودکان آمریکایی و در هر موضوع ناقطعیت بزرگتر موجود است وقتی چندین بهجای دو حزب موجود است. حتی سیاست های دو حزبی بریتانیا و آمریکا انتقال وفاداری حزبی از ضمانت است. توجهات اخیر در درصد مورد نظر از انتخاب باید وفاداری آن ها را جابه جا کند. بیشترین کاربرد عقیق تجربی در این است که سعی کند توسعه جهت یابی دشوار به سمت سیستم سیاسی را نشان دهد. اگر ثبات از لحاظ ثبات اجتماعی ناشی شود. یک ثبات مشخصی محسوب نمی شود. بلکه به عنوان فرمان مبهم و مجهولی نسبت به اختیارات دولتی تفسیر می شود.
تئوری سیاستهای دموکراتیک مشارکت شهری را تشویق به جریان سیاسی می کند و این مسئله دلالت بر بعضی ازمسایل پیچیدگی خاصی در تشکیل سیاست دارد. مشارکت واقعی ممکن است که بیش از وفاداری شخصی و خشنودی به وضع موجود تفسیر شده باشد. این موضوع ممکن است به خصوص باشد در هر حال شکل اصلی مشارکت -رای- نمونه از نوع دینی را داراست اما همان طوری که باید باشد نیست: مشارکت به این معنی است که راهگشای کنترل شهری در تمام جنبه های سیاسی باشد و از اینکه فقط یکی را از بین دو عنوانهای نه خیلی متفاوت را انتخاب کند کسی که در برنامه های نه خیلی متفاوت را طراحی کرده است نکته قابل توجه در مورد مشارکت در این است که شهر پیچیده در واقع یک شهر فرمانبر است. در جریان ساختار سیاست مدتها شخصی نقشی را داراست که در جریان ساختار سیاست بازی می کند همچنین یک حد و مرزی را رد سیستم خود در نظر دارد.
محتوای یادیگیری سیاسی به سه بخش تقسیم شده است نه به دست آوردن تابع حکومتی یادگیری تابعیت و اجتماعی کردن به توابع سیاسی تخصصی وآنچه توابع حکومتی آموزش دیده اند. آثار ادبی را تحت شعاع قرار داده است. طوری که بیشترین موارد در آرمان گرایی از اختیارات سیاسی را یکپارچه خواهد کرد. تابعیت روی توانایی شخصی متمرکز می شود تا در جریان سیاسی شرکت کند. سیاسی نیستند و ساده ترین موردی نیست که بتوان تحقیق را هدایت کرد این اهمیت سریعا نمونه تمایلات را کشف کرد. است که احتمال دارد مشارکتهای آینده را تحت تاثیر قرار دهد. اکثر تحقیقات زیر خود ثمر بخشی سیاست به مرحله انجام رسیده است گسترده ترین مبنای ثمربخشی سیاست توسط انستیون و دنیس طراحی گردیده است. آنها 5 عوامل ممکنه را پیشنهاد دادند: به انداره ای که هر شخصی احساس می کند که او از لحاظ سیاسی قدرتمند است. بر این استوار است که دولتها به درخواستهایش جواب خواهند داد درک او نسبت به اینکه چطور روش سیاسی کار می کند وسایلی که فرد تحت تاثیر قرار دهد می تواند بهکار گرفته شود و سرانجام به اندازه گسترش یابد که او احساس کند تغییر عملی است. به دور از مسئله خیلی دشوار نسبت به این مقدار ثمر بخشی یافته هایشان زیبا هستند البته نه خیلی زیاد چون کاملا غیر منتظره نیستند زیرا نمایشگر یکی از قسمتهای تحقیق سوسیالیستی است که خوش بینی به هم ریخته ای را نشان نمی دهد. وقتی او بزرگتر شد از نظر سیاسی موثرتر شد. اما قبل از هشتمین درجه 17 در صد ازنمونه هایشان به عنوان قانون در ثمربخشی رده بندی شده بود و فقط 29 درصد ملایم موثر بودند. انواع گوناگون نمونه های مهم ظاهر شده برای افراد دارای ضریب هوشی های قانونی و قانون جایگزین شده روی نمودار اقتصادی – اجتماعی کمتر از میزان سیاسی موثر بخش بودند با این وجود هیچ تفاوت یکسانی برای ثمربخشی سیاسی وجود نداشت. زنها به طور بارز کمتر از مردها از لحاظ سیاسی درگیر شده بودند. علی رغم یافته های پیچیده دو مولف به مشترکات خوش بینی گرایی معمول خاتمه دادند. اما برای تلفیق این گونه معیار (ثمر بخشی سیاسی) و سن تاثیر پذیر، نارضایتی های سیاسی در اجتماعات بزرگ پیشرفته ممکن است به آسانی کمتر جلوگیری کند. سرخوردگی با معیار دموکراسی ممکن است شرایط قابل قبول تری را برای رشد پیدا کند. فرض دادن آن با حقیقت مشکل است که داده های خودشان نشان می دهد کمتر از نیمی از هشتمین درجه ها رده بندی به عنوان قانون در وضع اقتصادی اجتماعی در ثمر بخشی سیاسی بالا هستند اگر در اولین بار موجود نباشد بعدها مشکل خواهد بود تاببینیم چطور تاثیر سیاسی می تواند از نارضایتیهای سیاسی بزرگتر جلوگیری کند.
در کنار درجه قابل توجهی از شک اطراف هم معنی محتواتی سوسیالیست حمایت می شوند همچنین باعث وحدتهای هم در پیامدهایش وجود دارد.
در مقایسه ها این اکثر والاترین اشخاص در فرمانبرداری خودشان را در طفره از شرطهایشان اثبات کرده اند. در سال 1957 اسیتون اهمیت آموزشی رسمی را در اهمیت سیستم ارجاع داد اما در همان زمان او متفکر شد سیستم می تواند تغییر کند یا همین طور به طور شگرفی چنین گذاشته شود. نقصان خود را حفظ کند. از آن به بعد استیون بیشتر مشتاق شد تا در مورد ایستادگی سیستم صحبت تا در مورد حفظ سیستم در مقایسه سال 1965 او ایستادگی را همراه با تغییر با مدعا پیوست داد چیزی که لازم است بدانیم چطور سیستمهای سیاسی دوام می آورند حتی اگر هم تغییر می کردند. سال 1969 تاکید بر بی طرفی بیانش نمود. برای اجتماعی کردن سیاسی می توانست جاودانی کند ثبات یا بی ثباتی باز طبیعت سیاست را در سیستم سیاسی با ثبات گرایش به کمک کردن به ثبات را خواهد داشت وهمین طور در سیستم سیاسی بی ثبات گرایش به از سر شمردن بی ثباتی خواهد داشت.
در سال 1971 در قسمت از بیان تغییر مکان یافته است ونیس یکی از همکاران اصلی استیون اجتماعی کردن سیاسی را به عنوان یک روشی را توصیف کرد که ما را قادر نمی سازد اول از همه تغییر و سپس ثبات را بفهمیم.
این اهمیت تغییر از بین آثار ادبی اجتماعی کردن سیاسی منعکس شده است گرین اسیتن دلالت بر این دارد که نقد از اولین تاکید روی ثبات مغرضانه یک نتیجه ای از سردرگمی مشخص است برای دلالت داشتن گرین استین خودش انجام داده است. به این صورت که اجتماعی کردن سیاسی یکی از راههای حفاظت کردن روشهای سیاسی است به این معنی نیست که همیشه اشخاص را به معیارهای انجمن مطابقت خواهند داد. اگر این خط متفاوتی از استدلال استیون می باشد. کسی که تظاهر کرد تا دلالت داشته باشد. که اجتماعی کردن معیار دولتی را منتقل می کند البته شاید بی ثباتی سیاسی را ترغیب کند. اشخاص می توانند معیارهای علمی را شکست دهند وضعیت استیون گویای درجه انعطاف پذیر است که به طور تقریبی شبیه به واقعیت عمل می کند. در هر حال اگر ین استین احساس کند شهروندان می توانند از معیارهای اجتماعی نجات یابند پس مشکلی وجود خواهد داشت. اینکه چه طور ان را توجیه کنند این مطلبی است که شکل خواهد داد ومضمون قسمت این بخش را حالا کافی است مشارکت دهد کتابخانه گرین استین را به یک صمیمی باز کرده است.
شکل قابل توجهی وجود دارد آیا تغییر در مدیریت بیشتر از واقع آشکار است فرق بین نگه داری پافشاری و تغییر محبت چیست به حفاظت می تواند دیده شود به عنوان سیستم واقعی در شکل غیر قابل تغییر زمانی که پافشاری در تمام زمان اصلاح آن سیستم را نشان داد. کما بیش غیر ممکن است که سیستم می توانست کاملا باشد بنابراین تغییر دادن بین سیستمها مشکل شد. که خودشان سیستمها را حفظ کنند و استقامت ورزند تغییر دادن چقدر تغییر آنها دارند و قبلا می توانند تغییر کنند بیش از اینکه حفظ بمانند به شرح پایداری می تواند به طور گسترده ای تشکیل شود که تعدادی سیستم در این پایداری شکل خواهد داد. طبق یک تئوری افراد جوان بیشتر مقابل به ناصر خانی علیه حق از افراد با سن بالا هستند. مخصوصا اگر در آن زمان در زندگیشان جایی که زندگی بچه گیشان را ترک کردند اما هنوز خانواده تشکل نداد. آن دو در همین زمان به سر می برند. در بچگی یاد گرفتند توسط والدینشان که برای حق احترام قائل شوند در بزرگی به سمت تجدید احترام می آیند برای حق وقتی که حقایق اصلی اقتصادی و استقلالی را دارند تا حمایت کنند.
یادگیری رفتارهای سیاسی
مراحل یادگیری علوم سیاسی
گرچه داخلی است که رفتارهای سیاسی یادگیری رفتارهایی است وقتی هومن در سال 1959 تست جامعه سیاسی پیشرفته خود را نوشت توانست بنویسد او انسان بطور گسترده از رفتارهای سیاسی وقتی آنها را آموخت رنج می برد. علیرغم این حقیقت که مدت منحصرا که دودلی آشکار دانشمندان برای یادگیری مراحل آن همه جمعا غیر قابل تصور نیستند. و انواع مهارت های که شامل این مطلب می شود کاملا شبیه آنها نیستند که مورد نظر روانشناسان است بلکه مورد روانشناسان است بلکه مورد نظر دانشمندان علوم سیاسی است.
گرین استین گفته است که این مطلب دارای رموزی است که در آن نهفته است و دانشمندان علوم سیاسی استحقاق آنرا دارند که به تنهایی آنها را مورد بررسی قرار دهند.
بعضی مسائل مشکوک در حین یادگیری علوم سیاسی پیش می آید یک پروسز است و باعث بوجود آوردن مسائل مترولوژی " شناسی" و تئکوریی می شود.
حقیقت اینکه یادگیری علم سیاست با گذشت زمان وبا مشاهدات مسائل پیچیده همراه است. این مشاهدات بر پایه رمانهایی است که از احتمالا از اهمیت بیشتری برخوردارند.
رابرت لان در میان بقیه دریافت که در میان راههای مسائل سیاسی یک راه با برخوردهای طولانی وعمیق و بحث هایی با بزرگتران وجود دارد. سایز نمونه بهرحال کوچک است ولی پاسخ بر است در سطح بالایی قرار دارد.
طبیعتا هیچگونه تجزیه و تحلیلی ازمواردی که اتفاق بیافتد نیست ولی برای جمع آوری مطالب گسیخته است و اینکه رفتارهای سیاسی را روشن نمایند. در این مسیر با اعتبار می کنند که جنبه های عجیب اطلاعاتی وسازان شخصیتی را با هم جمع بندی کنند.
هر چه از تکنیک های معمولی بیشتر استفاده کنند و رفتارهای مستقل را مورد بررسی قرار دهند مخصوصا وضعیت اقتصادی اجتماعی، سکس، مذهب و تابعیت و سن را برای
تئوری جامعه پذیری سیاسی و مشارکت سیاسی:
علوم سیاسی تجربی زمان زیادی را وقف خود نموده است وبرای مطالعه آن انرژی زیادی بکار رفته : تمام مراکز تحقیقی خود را وقف این مسئله کرده اند که اگر یک مسئله فراتر از دیگران باشد آنست که بیشتر شهروندان دموکراسی های آمریکایی قاطعانه نسبت بدانی بی تفاوت هستند.
بنابراین بیشتر آنها در رده به علاقگی قرار دارند وتوجهی به تئوری دمکراتیک ندارند با این نتیجه که هر دو جنبه های این مسئله هم تئوری هستند وهم تجربی وجود طبقات مختلف که در این مقوله مشارکت دارند وبه این موارد علاقه هستند نشان دهنده نقش سیاسی جامعه پذیری است. یکی از نقش های عادتی تئوری دمکراتیک این است که مردم باید در کار جامعه دخالت داشته باشند. این مسئله به وسیله دانشمندان تجزیه تحلیل شود و بی توسط مردم مورد توجه قرار نگرفته است. بنابراین سطحا بین شرکت کنندگان و سطوح آشکار بی علاقه نکته ای وجود دارد.
وظیفه اصلی این فصل اینکه با تحقیقات جامعه ای برخوردهای این چنین را بررسی نماید. بهرحال فصل بعدی به تجزیه و تحلیل بکارگیری هم زمان انتقادهای تئوری جامعه شناسی می پردازد. که اصل آن روی تئوری سیاست های انگلیسی امریکایی و یک رشته آداب و رسوم تحقیقاتی متمرکز است.
در فصل قبل من بحث کردم که اهداف غیر ثابت تحصیلی اثر تحصیلات رسمی روی رفتارها را مشکل کرده است. یک در این فصل روی تئوری دمکراتیک وجود دارد که برای شرکت کنندگان است و ممکن است در رابطه با رفاه افراد جامعه باشد یا مربوط به وضعیت شخصی باشد و هیچکدام لزوما کامل نیستند.
وقتی تحقیقات جامعه ای را امتحان کنیم که از آن درک داشته باشیم و اخلاف بین عادات و رفتارها را پیدا کنم. این محتوای تئوریکی قابل چشم پوشی نیست گرچه ممکن است شامل تعدادی نقص هایی در مورد تئوری دمکراتیک باشد. این شامل مشاهدات کلی جامعه شناسی در حوزه وسیعی است.
مفهوم مشارکت
اگر مشارکت سیاسی را بعنوان یک فاکتور دمکراتیک بتوان شرح داد آنگاه منطقی است که تصور کنیم حالت نمونه های مشارکت به حداکثر خود رسیده است. ولی دریک دمکراتی ارائه شده من و در تمام سیستمهای سیاسی و البته با من مواضع جداگانه وجود دارد.
مشکل این نیست که بعضی مشارکت های بیشتر از دیگران است بلکه وجود گروه های بی علاقه در میان گروههای جمعیتی معرض بحساب می آید. فاکتورهای جمعیتی به این معنی نیست که تمام نمونه های فعالیت های سیاسی مورد تایید است برای اینکه آنطورکه کرن هوستر می نویسد.
آن یک چیز برای جمعیت است که در یک زمان شخص شرکت کننده و راههای اساسی را برای مشخص کردن ایده های روشن نمایند. از طریق تجارت مجموعه ها و اتحادیه ها و یا از طریق انتخابات روش دیگری برای ایجاد روش های مستقیم روی مراکز حساس اجتماع است مانند هجوم قوانین دولتی و راههای دیگر درگیری های سیاسی.
بنابراین بعضی نمونه های مشارکت قابل قبول تر از دیگران است بعضی از عملیات طبق وضعیت سیاسی مورد تایید است و موازین نمونه سال 1960 برابری می کند.
برای کمک به برقراری جامعه پذیری باید از روش های خلاقه کمک گرفت و همینطور از نمونه های مخصوص رفتار سیاسی ولی آموخته اتفاق بیافتد برای فرد یا گروه نتیجه صنف قدرت است؟ آیا این در نتیجه دنبال کردن روشهای نامناسب قدیمی است؟
عقیده بر این است یکی از خصوصیا ت تعریف شده دموکراسی آنست که فعالیتهای قانونی دولتی تمام جنبه های مختلف تاریک ا زعقاید عمومی را باعث می شود که باید بیان شود. بعبارت دیگر در یک دموکردی تمام نکات و نظریات مجاز هستند. اما تمام آنها قابل اظهار کردن نیستند، اگر تمام باورها از قانون در نتیجه وجود قدرت باشد برقراری قانون مشارکت رو به ضعف می رود.
در حقیقت دانشمندان علوم سیاسی در مورد بی علاقگی مردم بحث های زیادی کرده اند. و نمونه های جداگانه ای را ارائه داده اند نظریات مقتدی به علاقه گی اعلان خطر بر علیه شرکت است.
لی پست چنین اظهار کرده است که سطوح زیادی ازفعالیتهای سیاسی از برخوردهای داخلی بوجود نیاید. ارقام آسمانی نشان می دهد که حزب نازی هیتلر در اثر قدرت نه در اثر انتخابات افزایش یافتند اما نظری پست خود منش این نیست: این در اثر کشمکش های اجتماعی بود و نه در اثر اقدامات خودشان برگشتن به نیازهای وظیفه آی روشی برای بی علاقگی اشاره کرده با این ادعا که سیستم امریکایی با تمام پیچیدگی ها و استقرار همراه است فشارهای طبیعی برای آشکار سازی فرضیه سیاسی قبل از مورد عمل قرار دادن آن اتفاق می افتد. شرکت زیاد و قابل قبول از طرف شرکت کنندگان قبل از ورود به سیستم های سیاسی مشاهده شده اگر هدف این باشد که استقرار یابد معنی دارد زیرا شرکت کنندگان جدید ممکن از شرکت در گروهها کمتر علاقه نشان دهند واین توازن سیاسی را بهم میزند. در بریتانیا فرانشیتر از مراحل سیاسی کرد. این دانشمندان خبره در مورد انتخاباتی می توانند اظهار نظر کنند که کوششهای سوفسطائی برای کنترل حرکات انقلابی مخصوصا در گروهها کاملا فعال بوده است و در کارهای گروهی به عنوان اعضاء شرکت کرده اند کش فراشتیر از طرف زنان و جوانان و عکس العمل های متقابل و قوانینی سیاهپوستان در شرکت در انتخابات باعث افزایش شرکت در انتخابات از طرف این گروه شده است. و همینطور شرکت کنندگان جدید بعضی مطالعات اجتماعی باعث پاسخ گویی به مطالب سیاسی است و شهروند ایده آل آن است که در نقش های اجتماعی شرکت کند(دیفرانسیل ها و کارهای مشترک)
یک فرد نمی تواند در تمام جنبه فعال باشد ولی باید بداند که او یک فرد موثر است که می تواند بطور در این اکازیون هایی که پیش می آید شرکت کند. بنابراین یک شهروند خوب یک شرکت کننده فعال نسبت امایک عضو بدرد خور است.
این موجب می شود که فرد فکر کند او می تواند روی مسائل سیاسی تاثیر گذار باشد. بنابراین یک شهروند دمکراتیک برای مقایسه نمی شود بلکه برای نظریات مورد سنجش قرار می گیرد. آنها که براساس این نمونه های ایدال هستند در امر سیاسی قدرتمندی می باشند. این نظریه قسمتی از شالوده همدلی در جامعه پذیری است و شهروند خوب کسی است که خوب مدیریت کند و روی قرار گرفته مشاوره می کند.
روشن نیست که آیا نمونه های مورد نظر باید در حد اعلا برای موارد مشکوک و آشکار و کنش های مشارکت برسد و این طبق سیستم های عمومی استقرار یافته مورد آزمایش قرار می گیرد. و آنچه باید برای فرد خوب باشد لازم ثبت برای نظم سیاسی خوب باشد.
تئوریسین های اجتماعی بین رفتارهای فردی و سیستم امنیتی و اختلاف نظر داشته اند. و نکته سنجی کرده اند ولی باید گفت که هر دو موضوع واضح نیستند که بتوان اختلاف رفتار فرد و جامعه را مشخص کرد. مسائل گچ کننده ای وجود دارند در نظریه آلموند و زیر در آن زمان معتقد بودند که درجه خصوصیات در جمعیت کلی در میان افراد فرد به فرد وجود دارد. آن امکان دارد که از فاکتور دمکراتیک دفاع کند و این دفاع روی حداکثر کردن فعالیتهای سیاسی و تاثیر مسائل قابل قبول فردی باشد و این خیلی مهم است که حفظ یک نمونه از سیاسی مورد نظر باشد. و یا اینکه با در نظر گرفتن رفتار فردی و رفاه فردی بتوانیم امیدهای مختلف را حفظ کنیم.
با در نظر گرفتن یک رابطه بین افراد وجود طبیعی نظم سیاسی مسئله را بررسی کنیم. همزمان دانشمندان علوم سیاسی گفته اند این صفت در تئوری رسوم دموکراتیک است و باید آنرا برطرف کرد. و آن بر اساس عقاید دموکراتیک است که وجود داشته مثل آمریکا و آنها بدون در نظر گرفتن اختلاف آنها استفاده کرده اند. علیرغم بی تفاوتی ها. بی توجهی قانی نیز در این مورد وجود داشته ولی در حقیقت برخورها در اثر شخصیت دیوگرافی کلی انگلیسی امریکایی است. و این با ارزش است که حفظ شود یا نشود.
اگر با ارزش است که حفظ شوند از جنبه های مثبت بهتر است جنبه های تلقی کنار گذاشته شود. مشکل این است که بعضی دانشمندان علوم سیاسی گفته اند که جنبه های مثبت بر منفی غلبه دارند. و با توجه به مسئله بی علاقگی بهتر است جنبه اول حفظ شود.
اگر مسئله اول مربوط به جامعه سیاسی باشد و مشارکت اساسا تئوری باشد (نمونه های اجتماعی باید بحداکثر مشارکت برسد) دومی شکل تجزیه ایست که چگونه باید اندازه گیری شود. بیشتر کارهای تجزیه ای در مورد عمل بزرگسالان صادق است که درباره انتخاب است.
در حالیکه مطالعات اجتماعی ؟؟نمونه های بچه ها است. در بهترین جامعه سیاسی می توان پیشنهاد را مورد بررسی قرار داد. بهر حال این است که به مطالعات دوران کودکی وابسته است.
ولی این مسئله به مشارکت وابسته است ولی برای انتخاب یک مورد دفاع قرار می گیرند. که کدام می توانند انتخاب شوند و این متنوع ترین عنوان مشارکتی است.
در دوران سالخوردگی هم فعالیت های سیاسی وجود دارد. البته وفور مطالعات انجام شده مورد شرکت سیاسی بزرگسالان موجود است. و امکان استخراج از این مطلاعات در مورد فشارهای اجتماعی و شکل های آنها وجود دارد ولی نیاز به تفسیر و تحقیق دارد.
یک دلیل مربوط به فقدان تحقیق درباره اساسی مشارکت سیاسی که مورد توجه خاص بوده ومربوط به نقش موضوع است انجام شده زیرا این یک تحقیق ساده وراحت است و قسمتی هم نسبت تئوری است که بر اساس آن نقش موضوع توسعه پیدا می کند قبل از نفش شهروندی.
اگر تمام در حیات مهم مراحل یادگیری علوم سیاسی مربوط بهسالهای اولیه بود پی مشارکت بزرگ طبیعتا نتیجه آنچه آموخته شده است و یک مسئله جداگانه نیست که نیاز به توضیح جداگانه داشته باشد. بنابراین این دو منبع موضوع و راهنمای مورد نظر در رابطه با جزئیات مورد نظر نقش های مشترک است.
مگر اینکه به تفاوتی بزرگسالان از جنبه های مثبت با توجه رفتارهای کودکی وحقایق رفتاری سیاسی بزرگسالان مورد بررسی قرار گیرد. مشکل است که تصویری از شهروندی دموکراتیک ترسیم کنیم که در تحقیقات اجتماعی و سطوح بزرگسالان در مورد نبودن اختلافات چشم پوشی، نکته دیگری و حقوق ضد دموکراتیک و نظریات آن نشان دهد. برای آزمایش جنبه های مختلف مشکلات زیادی وجود دارد برای تئوریسین ها که مسئله را با مدل هایی که ترسیم شده اند و مراحل خاص آموزشی علوم سیاسی را ارائه می دهد کار کنند. بنابراین اگر نقش ها تحقیقات تجربی در امتحان با شکست روبرو شده توسعه نقش مشارکتی باید مورد امتحان قرار گیرد. و مدل های آموزشی پیشنهاد شده باعث بی علاقگی باشد و نتیجه نهایی مربوط به چرخش خوب جامعه دموکراتیک شود.
اگر مشارکت سیاسی از روش تعریف شده که باعث یقین این شبکه شده که قبل از استفاده شکست بخورد (مثل انتخابات) آنگاه یک رابطه روشن بین فعالیتها و تنوعات اجتماعی وجود دارد.
اگر بهرحال تعریف بر اساس نظریه کرن هوزر باشد که اشاره دارد به متدهای aol hoc و فشارهای مستقیم در مراکز حساس اجتماعی بنابراین یک سلسله روابط بوجود می آید. مطالعه زیادی انجام شده که فعالیتهای سیاسی در رابطه با فعالیت های وضعیت سیاسی و اقتصادی (مثل اندازه گیری باترکیبات وضعیت شغلی و درآمد و تحصیلات) سکس اخلاقیات، سن و سال، وضعیت مالی، عضویت در گروهها تابعیت و غیره . با وجود این اندازه وضعیت اجتماعی نمی تواند اطلاعات زیادی بدهد و این اطلاعات بیشتر مفید می باشد. ارقام محدود حداقل نشان می دهد که قسمتی از رفتارها نتیجه تجربیات اجتماعی است. حقیقت این است که اخلاقیات مربوط به خصوصیات اجتماعی نشان می دهد زندگی که مشخص می کند و تاثیر ایستن و دنیس دریافتند که زیر 50 درصد شهروندان از درجه 8 گانه با اقتصاد اجتماعی پایین طبقه بندی شده اند ولی از درجه بالای کفایت سیاسی برخوردارند. گرین انستبین دریافت هیچ اختلاف طبقاتی در کارایی سیاسی و هیچ نظریه ای در آن وجود ندارد ولی اختلاف ثابت زمانی ظاهر می شود که آنها نشان داده شوند همانطور که بچه ها برای شرکت در امر حیاتی ظرفیت لازم را ندارند. در مرکزApalachian Moutain Childeren Hirsch) آنها در مطالعاتشان اسنادی را ارائه داده اند که در رابطه با اثرات جنبی اقتصادی رفتارهای سیاسی است طبق نظریه جاروس در مورد ثبات این اثر برابر سطوح سیاسی در تمام سنین از 11 سالگی تا 17 سالگی ثابت است.
او چنین ادامه داده است که اثرات غیر متنوع باعث عمل کردن مشارکتی اولیه در زندگی این کودکان است، این نظریات درباره اثرات مداوم نیروهای مشارکت که از احساس اولیه در سالهای اولیه عمر است ناشی می شود و باعث می شود کهمرتبا تمرین کنید در حین رشد. بهرحال مطالعات هیترن و دنیس نشان داد که اختلافات بین گروه ها بیشتر از بچه های بالغ است.
در نمونه آنها 7 تا 13 ساله هر دو تاثیر و….
فرایندهای ممکن روز یادگیری سیاسی به طور قابل توجهی بدون هرگونه تلاشی جدید در پاسخ به برخی از سوالات مهم توسعه یافته است که از این روند پیروی می کنند.
کاواناف یک معتقد خوشنام در تاثیر تجارب افراد مسن و بخصوص بطور مستقیم سیاسی می نویسد که "تاثیرات همه جانبه روند اجتماعی سازی ممکن است یک تغییر یا حتی ایجاد تازه به خوبی حفظ فرهنگ سیاسی باشد. اگر حتی یک جمله به برای شرح این موضوع بکار رود که دقت و جزئیات با این وجود نمی تواند جایگزین ابهام و سردرگمی است.
ارائه سختی های درگیر در نشان دادن یک ارتباط بین رفتار فردی و ویژگی سیستم سیاسی و ابهامات احاطه کننده آن مسیر دقیقی است که ارتباط، ثبات وجود تغییر را نشان می دهد، خیلی تعجب آور نیست که تاثیر اجتماعی گری بر روی ثبات اکنون تحت فلسفه بدبینی عمیق قرار دارد. دیوید مارش می نویسد:
اجتماع گرانی سیاسی درگیر در مطالعه توسط تمایلات سیاسی و رفتار سیاسی است. مشکل می شود ارتباط بین فرایند این روند و عملکرد سیستم سیاسی آن گونه استکه به طور خوبی مجزا فرض می شود.در عوض هر ارتباطی که بین تفسیرات در فرایند روند اجتماعی گرایی سیاسی و تغییرات در سیستم سیاسی از حد سادگی بیشتر است و درگیر پیچیدگی های زیادی است که در میان این متغیرها قرار دارند.
مثل این روش ممکن است مطالعه و بررسی اجتماعی گری سیاسی را در تجزیه و تحلیل مراحل آموزش محدود کرده به گونه ای که ممکن است اهمیت علوم سیاسی را کاهش دهد. یکی از تغییرات درونی در تئوری اجتماعی گری این است که ویژگی های سیستم به عنوان یک فرایند فقط از رفتار اجتماعی شده و نه هیچ چیز دیگری مشاهده می شود. این بطور آشکار پوچ و بی معنی است، اما رفتن به مسیر دیگر و پیشنهاد دیگر این است که رفتار شهرنشینی هیچ گونه تاثیری را بر روی سیستم سیاسی ندارد که به طور یکسان بسیار بد است. درست است که ارتباط درونی بین مراحل اجتماعی و مسیری که در آن سیستم سیاسی افراد می شود، همانطوری که مارش می گوید: به طور وسیعی پیچیده است اما سپس بیشتر مشکلات مهم پاسخ های پیچیده ای دارند. به طور سطحی به نظر می رسد که ثبات بر روی یک اصل استوار است اگر بر روی حمایت اجتماعی که به عنوان یک اصل مجزا از دیگر روش های کنترلی مورد حمایت قرار می گیرد تاکید شده است. این روش به طور خاص اینگونه است اگر میزان فرضیه هایی که به طور عمومی همراه با تئوری حمایت اجتماعی قابل قبول است. اگر آنچه که آموخته می شود، هر مدت طولانی تری باقی بماند، اگر حمایت و پشتیبانی در یک مرحله سنی پایین تر صورت می گیرد و اگر تصورات اولیه قدرت سیاسی خیلی خیرخواهانه باشند پس اجتماعی گرایی به طور اجتناب ناپذیر یک وسیله قوی برای تداوم بخشیدن به نظم بوجود آمده است. در تعریف اجتماعی گرایی به معنی درونی کردن معیارهایی است که رفتار را تشکیل می دهند. اگر این فرایند موفقیت آمیز بوده است پس این ممکن است برای محاسبه یک ذخیره از حمایت برای حالت هایی که وابسته به ارائه شده ها و یا بکارگیری حمایت وابسته نمی باشد. اکثر جوامع انواع روشها برای تقویت سیستم های سیاسی خود بکار می گیرند. شهروندان ممکن است از طریق استفاده مهارت آمیز از اعمال فشار دیدارهای قضاوت گونه ای درخواست های مختلف و یا حتی بوسیله سیاسی گرایی کلی توده مردم تحت کنترل قرار گیرند. این گونه روش ها می تواند برای یک دوره طولانی زمانی مفید باشد، اما باور این موضوع که این روشها یک مبناء استوارتری را برای ثبات به وجود آوردند که حمایت فعال اکثریت شهروندان را در برداشته باشد، مشکل خواهد بود.
البته سیستم های سیاسی زیادی وجود دارند که نمی توانند برای حمایت توده مردم برای تقویت آنها تکیه نمایند زیرا آنها به سادگی دارای امکان دست یابی به این هدف را ندارند. در این حالتها حتی اگر امکانات لازم وجود دارند که احتمالات موفقیت را از طریق تقسیمات اجتماعی داخلی به گونه ای کم رنگ خواهد بود که این تقسیمات را بزرگتر جلوه خواهد نمود را نشان می دهد. در این شرایط لازم است به دنبال تکنیک های دیگر کنترلی باشیم این روش به این معنی است که استفاده از منابع برای توسعه ساختارهای بنیادین برای ایجاد حرکت در حالت مردم تقریبا درجدایی از جمعیت را مسکن می سازد.
به طور متناوب وعده های سیاسی می بایستی به یک نقطه ای برسند که تباهی های موجود در میان یک سری از گروههای سیاسی درگیر یکسان باشند.
به گونه ای که اکثر گروهها فکر کنند که سیستم سیاسی خود را در حال پیشرفت و کار نگه دارند.
حتی در این حالتها حمایت به طور کلی از دست دادن نیست اما نوعی از مرکزیت حمایت عمومی در تئوری اجتماعی گرایی نیست. ثبات سیاسی چیز یکسانی به عنوان ویرانی یک نظم سیاسی نیست تاکنون حکومت های موفق انگلیس که استفاده از نیروی نظامی برای تضمین این که نیوزلند به عنوان بخشی از دولت انگلستان باقی بماند موافقت کلی داشته اند. با وجود ایرانی دپارتمان ایالتی و قوه مجریه باقی بماند موافقت کلی داشته اند. با وجود ویرانی در پارلمان ایالتی و قوه مجریه آنها تغییرات اساسی از معیارهای رژیم آنها بوجود آمده است واژگونی قدرتهای سیاسی، بقاء قدرت نهایی در پارلمان و سست مینستر تداوم بخشید و تقسیم بندی اولستر هنوز بخش از انگلستان است. پس برخی جنبه های یک سیستم سیاسی می تواند بدون حمایت عمومی باقی بماند اما وقتی که همشهریان شاکی در صدد واژگونی رژیم هستند، هزینه پرداختی برای تقویت نظم کهن بسیار شدید درخواست می شود.
مفهوم اجتماعی گرایی شدید بر روی انسان:
شاید تنها فرضیه بحث برانگیز در تئوری حمایت اجتماعی این باشد که همه شهروندان در معرض تجارب یادگیری جهانی قرار دارند که تلاش در جهت تقویت هر کدام از آنها استانداردهای مشابه رفتار سیاسی خود را می طلبد. تنها شناخت نیاز به متنوع کردن این فرضیه توسط خبرگان سیاسی است این یک مسئولیت شخصی از دیدگاه نخبگان، توده حمایتی، به ارتباط شهروندان به نظم سیاسی را نشان می دهد. این در مردم ایستون و یا رفتار ناهماهنگ می تواند بر اساس ماهیت سیستم سیاسی انتقال شود مشاهده می شود یا از نظر عقیده گرین استین که شهروند خوب آن است که با درایت و تدبیر تابعیت و نقش های شهروندی را با هم درآمیزد. همانطوری که روبرتاسیگل نوشته است. حذف چشمگیر دیگر در این حقیقت نهفته است که هیچگونه استارت انتخابی به ارزیابی آماری فرضیه اصلی در وراء تفکر اجتماعی گرایی سیاسی وجود ندارد، بخصوص اینکه شهروند سیاسی برای ثبات سیاسی اساسی است. آیا در حقیقت اینگونه است.
ممکن است این سوال به این شکل ارائه شود چه تعدادی از شهروندان (در هر کجا قرار دارند) می بایستی معیارهای سیاسی سیستمهای را برای این است که در سیستم به طور منظم و آرام حرکت نماید. درونی شوند.
این ممکن است یک میزان ممکن از کیفیت سیاسی را ملزوم سازد اما این سوال اساسی معاصر همتراز نموده و می گوید که این تئوری تاکید بیشتری بر روی کیفیت های فردی می نماید.
آنچه که مورد نیاز است تئوری ها هستند ه بیشتر به میزان کلی ویژگی های شهروندی بستگی دارد به گونه ای که ثبات بیشتر از یک فرایند آشکار رفتار غیر دمکراتیک همانند بی تفاوتی سیاسی از آن خصوصیت های با ارزش پیچیدگی و آگاهی است. حتی اگر این نیاز وجود داشته باشد کههنوز این پرسش را تقویت می نماید که ویژگی های ایده آل همکاری و بی تفاوتی چه هستند. آیا تفاوت به اندازه یک فرایند همکاری آگاهانه دمکراتیک است. این به عنوان یک پایه به استدلالی مشکل است که حفظ شود. اگر بی تفاوتی به منظور ثبات این وضعیت هنوز پرسش تاثیر آن بر روی سهم وضعیت قانونی، درآمد و قدرت تکیه می نماید.
آنچه باعث برقراری ثبات می شود ممکن است عدم برابری را افزایش دهد و برخی ها بحث می کنند که مصیبت های بعدی بیشتر از برکات قبلی است.
علاقه بیشتر من این است که چرا این ادعاها از جانب یک نگرش وسیع به شهروندی که در محدوده خیلی مشخص بررسی های نظر سنجی بوجود آمده است. به طور وسیعی توسط افرادی که در زمینه اجتماعی گری سیاسی کار می کنند. مورد توجه قرار نگرفته است. این بخش به نتیجه تمرکز توجه به آنچه که بیشتر از آنچه معانی مربوط به این سیستم را نشان می دهد یاد گرفته شده است. این موضع به وسیله این حقیقت که تئوری های یادگیری دارای یک جهت تجزیه و تحلیل گری سیاسی و روان شناسی دارد تقویت می شود. علاوه بر این تئوری های اجتماعی گرایی خیلی پیچیده هستند. که به منظور پذیرش یک تئوری شهروندی مختلف مورد تجزیه وتحلیل قرار گیرد. اگر ثبات بستگی به توزیع ویژگی های شهروندی دارد، پس بنابراین نخبگان سیاسی که بیشتر در جهت حرکت ماشینی هیئت حاکمه اقدام می کنند ممکن است در جهت تقویت این حالت اقدام نمایند. این فرایند می تواند وضعیت حمایت از بی تفاوتی را به خوبی دیگر کیفیت های سیاسی باشد. اما کیفیت های سیاسی نهایت خود محوری ندارند چون همه انواع کاربردهای اقتصادی و سیاسی را دارا می باشد. با توسعه تئوری اجتماعی گرایی و تحقیقات آماری مربوطه در چه جایی بر اساس مشاهده یک دمکراسی پیش نمونه مورد نظر در ایالات متحده مشاهده می شود. متحول شده است کارکردن با این نوع استدلال هایدون توجه به مخاطرات جدی دیدگاه ایالات متحده را به عنوان یک نوع ایده آل دمکراسی می پندارند.
آلموند و وربا یک ویژگی نامشخصی در سراسر بخش تجزیه و تحلیل که می بایستی شهروندی کلی باشد یا فردی را نشان می دهد آنها بحث می کنند که در یک جامعه دمکراتیک یک تعادل ظریفی بین قدرت حکومت و مسئولیت که درخواست های متضاد را بر روی شهروندان خود قرار می دهد ایجاد می نماید. چیزهای معین مطالبه نظم متعادل را می طلبد اگر نخبگان می بایستی برای آن مسئول می باشد. شهروند معمولی می بایست دیدگاه خودش را به گونه ای مطرح کند که نخبگان بتوانند بفهمند که او چه می خواهد. و او باید در سیاست به گونه ای دخالت کند که او بداند و مراقب باشد که آیا نخبگان مسئول هستند یا نه… اما اگر قطب دیگر قدرت نخبگان دست یافتنی باشد تمایلات کاملا مخالف و رفتارهای کاملا مخالف انتظار می رود که افراد عادی انجام دهند. اگر افراد عادی می بایستی حذف شود. افراد عادی می بایستی قدرت را به گونه ای تغییر دهند که نخبگان به آنها حکومت کنند. نیاز به قدرت نخبگان نیازمند این است که شهروند معمولی می بایستی به طور نسبی غیر فعال غیر درگیر و در مخالف با نخبگان باشد.
با وجود قطبی گرایی جامعه به افراد معمولی و نخبگان این نویسندگان بر روی عضو نخبگی هم نباشند تاکید می نمایند. اما آنها تاکید می نمایند که این تصمیم درونی فردی در میان یک تداوم اجتماعی رفتاری به صورت زیر است:
اطلاعات ما می گویند که در دو مسیر گسترده فرهنگ زنده نقش فعال و تاثیر گذار شهروندان را به خوبی نقش غیر فعال آن ها را حفظ کرده و از طرف دیگر عدم ثبات معین در تمایلات یک فرد این را برای او ممکن می سازد که این اهداف ستیزه جویانه را در یک زبان یکسان مورد تشویق قرار دهد.
در طی کتاب خود "فرهنگ اجتماعی" شواهد آماری کمی در مورد حمایت و پشتیبانی از این ادعا وجود دارد. که افراد خاص یک تعادل ناهماهنگ داخلی را در بردارند. بیشتر ما یک حداقل قابل اندازه گیری از هر دو شهروندان آمریکایی وانگلیسی را یافتیم که آنها تشویق شدند تا توانمندی تاثیر گذاری به روی مسیر محلی و یا منطقه ای وقایع سیاسی را از دست بدهند. این افراد شهروندان غیر فعالی بداند که به نظر می رسید از سیستم خارج هستند.
اگر هر شهروند دموکراتیک یک آمیزه ای از تمایلات یکسان سیاسی باشد پس مفهوم یک فرایند اجتماعی گرایی جهانی از حمایت قابل توجهی برخوردار است اگر رفتار احساسا یک محصول اجتماعی و کلی و یا تقریبا همه شهروندان از عدم ثبات یکسانی باز داشته شوند، پس همه آنها احتمالا در معرفی تاثیرات اجتماعی گرایی یکسانی قرار دارند. یک بحث قوی برای تمرکز بر روی روند یادگیری فردی وجود دارد زیرا اگر همه ما درجهت به پایان رسانید ن یک مدل مشابه هستیم پس هر کدام واقعیت های خشن این جهان مشکل است یک دفاع ممکن حفظ این است که یک ارتباط خاص و معمولی و یا حتی شاید ایده تان بین شهروندان و نظم سیاسی وجود دارد. یقینا ممکن است ارتباطی منطقی بین شهروندان ونظم سیاسی وجود دارد یقینا ممکن است ارتباط منطقی بین تنوع های اجتماعی، روانی و گرایشات سیاسی وجود داشته باشد. پس مشکل این است که برخی از شهروندان به اصطلاح اجتماعی اقتصادی وروان شناسی با ان افرادی که در مواجه با این مدل اجتماعی ناموفق هستند و چه کاری برای آنها باید انجام دهیم. چگونه برخورد نماییم؟
از چاپ تجدید نظر شده سال 1969 کتاب اجتماعی گرایی سیاسی هربرت هایمن می نویسد که: معنی و مفهومی که من از اجتماعی گری سیاسی در نظر داشتم، دقیق تر عادی تر بود. امیدوارم این اصطلاح برای آن مراحلی که بیشتر اعضاء یک جامعه و یا از تجربه زیر گروه در مقایسه با یادگیری دارند که از نظر شخصتی تک بعدی است را حفظ می نماید. سپس از یک سری اختیارات خیلی شخصی پیروی می کنند که چرا او این تمرکز ضعیف را ترجیع می دهد. فرایند قبلی ایجاد نظم و ترتیب و یکپارچگی می نماید که به طور مستقیم مربوط به ثبات سیستم های سیاسی است و خودشان را به خط و مشی آموزشی و اجتماعی متمایل می نمایند.
مرحله قبلی تغییرات بی نهایی را به وجود می آورد، و عدم پیشگویی را به وجود می آورد. از اشکال سازمانی کنترل را به مبارزه می طلبد مفهوم فقط این نیست که رفتار برخی بیشتر مرتبط با رفتار دیگری برای ثبات سیاسی نیست (بنابراین شاید افکار اینکه ثبات یک فرایندی الگوی متعادل رفتار سیاسی است) و همچنین اینکه برخی از ما ارتباطات معمول بیشتری به نظم سیاسی در مقایسه با دیگران و حتی که ارتباط معمول باشد به برقراری ثبات کمک می کند و وقتی که نتایج آن در بی نظیم نباشد بر طبق این دیدگاه رفتار سیاسی مثل بیگانگی و بی تفاوتی انحرافاتی هستند که بر خلاف ثبات حرکت می کنند وبیشتر ازرفتار اجتماعی گرایی کهیک بخش از یک الگوی متعادل تمایل است.
از دیدگاه پارسونیان دو عنصر متفاوت در خصوص مفهوم اجتماعی گرایی وجود دارد. در وحله اول روندهای اجتماعی گرایی در تلاش برای تلقین معیارهای متعادل اجتماعی است. هیچ وجود ندارد که این معیارها به صورت یکسانی با هر کدام وهر فرد اجرا شود زیرا آنها بوسیله موقعیت های اجتماعی متفاوت متعادل می شوند. برخی از افراد به سادگی منابع عملکرد خود را بر روی آنها به روشی که دیگران عمل می کنند، و شاید خودمعیارها، نشان می دهد که آنها بایستی اجرا شوند. به روشی که دیگران عمل می کنند و شاید خود معیارها، نشان می دهد که آنهابایستی اجرا شوند. حرکت متعادل درتلقین معیارهای اجتماعی حقیقت نقش اجتماعی گرایی است. معمول تر است که در خصوص نقش اجتماعی گرایی در زمینه اقتصادی و اجتماعی بیشتر از اصطلاحات سیاسی فکر کنیم اما شناخت عملکرد خاص نخبگان سیاسی نشان دهنده کاربرد وسیع آنهاست. تمایل به دیکتاتوری کردن شهروندان به توده مردم و یا نخبگان به این معنی است که بررسی های شهروندان سیاسی به طور وسیعی نقش اجتماعی گری را به فراموشی گراینده است. مهم تر اینکه به نزاع درونی یی الگوهای اجتماعی گرائی نقش وظیفه و جهانی به طور کلی می نگرد.
این مقداری به دلیل این است که پاسونز خودش خیلی مایل بود که به هماهنگی اشاره کند و چشم خود را به روی شدت واجبار ببندد. در عوض خیلی از دانشمندان علوم اجتماعی آمریکا احساس می کردند که همانند سالهای قبل از جنگ جهانی هماهنگی به میزان زیادی افزایش یافت. درگیری و فشار کاهش یافت. این به ویژه در ارتباط با نزاع گروهی اینگونه بود برخی ها نتیجه گیری کردند که اختلاف های بین گروههای اجتماعی از بین رفته و اینکه آن گروه دارای تاثیر ضعیف تری بر روی شکل گیری رفتار دارد. به طور خاص این کتاب به بررسی برخی از بحران هایی است که در طی سالهای 1960 بوجود آمده و نوع رقابت هایی که آنها در مورد مفهوم دموکراسی آنگو آمریکایی را وضع کرده اند. اگر چه همه انواع تاثیرات اقتصادی – اجتماعی را بر روی رفتار اجتماعی شهروندان دموکراتیک در تئوری دارای حقوق سیاسی مساوی برخوردار کرده است و باعث حفظ قدرت دیگران شده است. سپس سوال این است که تا چه میزانی این روند توسط مراحل اجتماعی گرایی تقویت می شود که اجزاء مجزا در جهت درونی کردن این نابرابری ها حرکت می کنند و از تبعات آن شکایت می نمایند. علاوه بر این سئوال کردن در مورد اینکه چه بخشی از موسسات مختلف هر ایالت در تلاش تقویت قانونمند کردن این نابرابری نقش دادند اگر شهروندان در عوض بپذیرند که هم عدم تعادل سیاسی و هم عدم تعادل فرایندها در ایالت ممکن است در تعیین حقوق سیاسی اقدام نمایند. این حصول بیشتری در مقایسه با دیگران در مورد آن پرداخت می نمایند. آنچه که من درباره تاریخ سالهای 1960 فکر می کنم نشان می دهد که اصطلاح ساده و دائمی بین الگوهای جهانی و اجتماعی گرایی وجود ندارد در آن دهه چندین گروه بزرگ در مورد مفاهیم وظیفه اجتماعی رقابت می کردند. آنها درخواست می کردند که نخبگان سیاسی می بایستی توزیع مختلف منابع کم یاب را بکارگیرند به گونه ای که کیفیت زندگی آنها در دوره های سیاسی واقتصادی و اجتماعی بتوانند تفسیر نماید. آنچه جالب است این است که حمله به نقش اجتماعی گرائی به طور مکرر بنام معیارهای شهروندی در این زمینه که موافق با احترام قابل توجه و افراد به طور مجزا فرض می شود که می تواند آنرا تایید نماید. بخشی از این درخواست برای انتشار تفسیر در این دهه این بود که دمکراسی ها فقط بصورت زبانی به این معیارها توجه کرده و همانطوری که ابزارهای ایالتی به گونه ای که آنها اغلب دارای حقوقی مساوی هستند را نشان می دهد. تنش بین معیاریهای تئوری و واقعیت های نقش اجتماعی گرایی جلو عقب شده و به عنوان یک ابزار برای نزدیک شدن به تغییرات بعدی مورد استفاده قرار گرفته است.
در یک موقعیت کمیاب یک نزاع بین معیارهای جهانی و کاربردهای نقش اجتماعی گرایی غیر قابل اجتناب است. این بخصوص در سیاست های دمکراتیک این گونه است زیرا تلاش برای نهایی کردن حداقل وجود حقوق تئوری وجود حقوق شهروندی را نشان می دهد. این درگیری ممکن است وجود نداشته باشد. چون عدم برابری در اجرای این حقوق پذیرفته شده اند. و یا چون افرادی که پذیرش آن را رد می کنند از موقعیت برقراری تعادل بین احساسات شناخته شده خودشان و یا درونی کردن حمایت برای یک تغییر نیستند. سیاست های دمکراتیک از جنبه این تنش ها آسیب پذیر هستند.. نه فقط به دلیل نهایت فشارهای وارده از ایدئولوژی آنها بلکه به دلیل عدم هماهنگی بین این ایدئولوژی می باشد. زنجیره های لیبرالی در مسیر مختلف کشیده شده و یا سوق داده می شود. گروههای مختلف برای قرار گرفتن در مسیر پوشالی این احتمال برای آنها وجود دارد نتیجه نهایی در بهترین وضعیت یک هماهنگی ظریف و موقتی ونه انتقال یکنواخت بین چهارچوب وسیع تعیین شده توسط پارسونز قرار دارد.
دیدگاه پارسونز در مورد روند اجتماعی گری می بایستی تا حدودی توسط نویسندگان خاص در مورد آن مسائل سیاسی که رها شده است اعلام نظر نمایند در یک دست یابی به تعریف متداول از اجتماعی گری سیاسی، رالف میلی باند می نویسد:
صنعت این فرمول و اکثر بحث در مورد اجتماعی گری سیاسی در ارتباط با اجتماعی گری پوشیده بماند. و در مورد این حقیقت بیشتر فرایند مورد نظر است. در این رژیم ها تقویت پذیرش یک نظم اجتماعی سرمایه گذاری و معیارهای آن، یک پذیرش به امکانات آن و عدم پذیرش متغیرها به آن و به طور خلاصه آنچه که در اینجا به طور گسترده ای از یک روند تلقین وسیع می باشد.
سپس او بحث می کند که چگونه سیستم سرمایه داری بخصوص در سیستم سرمایه داری انگلیس به طور موفقیت آمیزی مکانیسم های اجتماعی گرائی برای ایجاد شهروند سازگار بکار می برد. این یک مفهوم ماوراء اجتماع گرانی است و با وجود این که در نظر گرفتن برخی از مدل های ساده فکری که رد آن فرد توسط پیام های که او دریافت می کند تعریف می شود. گاهی اوقات بطور تصادفی طرفداران پارسونز انجام نمی دهد" میل بان هنچنین از تشریح برخی از عدم تعادلات اجتماعی گری درونی با همه جوامع پیشرفته صنعتی دور شده است. این تناقضات بر روی عدم برابری ها همراه با یک تقسیم بندی لازم کار و نیاز به گسترش مهارت دارد که این دارای افراد مجزا برای رقابت با این نابرابری فراهم ساخته است. پیش گویی های مهمی که در سرمایه داری وجود دارد امتیاز کمی برای اختلافات ایدئولوژی نیستند همانطوری که میلی بان ما را وادار به این اعتقاد می کند از سرشت جوامع صنعتی ویا سرمایه داری اینگونه است. ممکن است مراحل اجتماعی گری در اصطلاحات سیاسی مورد ارزیابی قرار دهیم، مثلا همانطوری که گاهی اوقات شما بر طبق آنچه که چه نوع جامعه ای در کمک رسانی به حفظ ایده آلها کمک می کند پذیرفته یا پذیرفته نشود.
تعصب اولیه از جنبه دیدگاه تکمیلی الگوهای اجتماعی گرایی به طور قوی به منظور محدودیت کردن تمرکز بر روی تحقیقات تجربی اولیه، بخصوص انواع کودکانی که نمونه خود را می سازند صورت گرفته است. هس وترونی می نویسند، هدف این پروژه بررسی مشکل های ویژه اجتماعی گرائی سیاسی در ایالت متحده است. به منظور تمرکز بر روی این هدف، در صدد بود تا گروههای فرعی فرهنگی مورد نظر را که در آن اجتماعی گرایی سیاسی می تواند از فرهنگ غالب متفاوت باشد را مورد تمایز قرار دهد. به منظور دستیابی به این هدف ارزیابی به صورت ممکن در شهرهای همجوار صورت گرفت که در ابتدا در سال 1967پرجمعیت نبودند، نمونه آنها به طور قابل توجهی مشابه با بررسی اولیه گرین استین (سال 1965) است و با کتاب دنیس و استون (سال 1969) قابل تفکیک می باشد. در یک ملتی که از نظر اخلاقی مثل ایالات متحده امریکا متفاوت است. بطور حتم از برقراری یک فرق بین آن گروههای اخلاقی که اشکال خاص اجتماعی گری سیاسی را تجربه کرده اند وآنهایی که تجربه نکرده اند بسیار مشکل است. دوباره این نویسندگان بیان می کنند که معیار شهروندی وجود دارد که در آن برخی دارای معیار شهروندی بیشتری از دیگران هستند.
از همه روشنایی های تحقیق اجتماعی گری سیاسی بطرو وسیعی در جهت ترکیب یک مسیر مخالف گروهها گسترش داده شده است. جاروس و هر پیچ نشان داده اند که کودکان آپالاچیا تجارب اجتماعی گرایی را مخالف با معیارهای اجتماعی سفید پوستان طبقه متوسط آمریکایی است را آموخته اند و تعجب آمیزتر اینکه این کودکان قدرت سیاسی را در یک رفتار خیر خواهانه کمتری آموخته اند و تعجب آمیز تر آنکه این دیدگاه کودکان قدرت سیاسی را در یک رفتار خیرخواهانه کمتری آموخته اند. گرینبرگ به نتابج مشابهی درباره کودکان سیاه پوست دست یافته است و حتی استون و دنیس دریافتند که در میان دانش آموزان سال اول دبیرستان یک تعداد زیادی از دانش آموزان سفید پوست با اثرات کمتر سیاسی وجود داشت. شواهد بیشتری از این بررسی وسیع رفتار سیاسی افراد مسن مشاهده می شود که دانشمندان علوم سیاسی می کنند که این شاهد است برای پیش شرط های ثبات سیستم هستند البته بی تفاوتی تجاهل به طور مرتب از طریق جمعیت قابل توزیع نیستند، اما بیشتربه طور قوی در بخش های آموزشی ضعیف و اجتماعی – اقصادی پایین تر جامعه قرار دارند. این رفتار افراد مسن ممکن نیست یک فرایند مستقیم تجارب دوران کودکی باشد، اما پیشنهاد می کند که حضور روندهای اجتماعی گرائی متفاوت لازم است. حتی ان شهروندانی که یک میزانی از آگاهی و برخی تاثیرات معنی داری با سیستم سیاسی دارند فکر می کنند که بیشتر از تاثیر درونی آنها در تاثیر مستقمی مشخص سیاست گذاری را دارا هستند اینها افرادی هستند که یاد گرفته اند که فعالیت های آنها درونی باشند تا فعال و این گسترش تحقیق اجتماعی گری سیاسی می تواند به عنوان یک پیروزی و غلبه بر تئوری فرهنگ جانبی باشد که بنظر می رسد گروههایی در جامعه وجود دارند که این سبک های زندگی مجزا را بوجود آورده اند که غیر قابل اجتناب بوده و رفتار سیاسی آنها می بایستی از میان معیارها گرفته شود. گفتنی این مشکل اگر این انحراف بیشتر یک نتیجه سبک های های زندگی باشد که شامل مراحل اجتماعی گرائی است که در هر گروه وجود دارد و یا عدم وجود اگاهی برای عملکردن ها بر اساس معیارهای اجتماعی می باشد. این یک وضعیت دشوار طبقه بندی شده است زیرا یک فرهنگ جانبی ممکن است در واکنش به این محرومیت از جریان اصلی جامعه با فرآیندی باشد که برخی از ویژگی های فرهنگ جانبی باشد که ممکن است حتی مشکل تر برای دفاع از این وضعیت برای یک روند اجتماعی گری متفاوت مشابه حمایت از تئوری فرهنگ جانبی نیست. ریزل باخ و بالک می گویند:
کارهای اجتماعی گری سیاسی نه تنها تضاد را به حداقل می رسانید بلکه ثبات سیستم می بایستی درجهت حفظ تقسیم بندی های موجود مهم است. اختلافات جنسی و طبقاتی در تمایلات سیاسی و هدف و مسیر آنها در اوایل کودکی آشکار است. مهم است که به خاطر داشته باشیم. که بخش های جامعه در هند معیارهای جامعه بزرگتر سهیم نیستند.
اما به طور یکسان مهم است که به خاطر داشته باشیم که افراد خاص از میان بخش های جامعه بطور کلی از همه معیارهای جریان اصلی جامعه دور هستند. علاوه بر این در اصطلاح سیاسی بطور کامل ساده نیست. که بگوییم چه نوع الگویی فرهنگی جانبی رفتاری می بایست قبل از اینکه بتواند به عنوان اصول تطبیق معیارهای جامعه بزرگتر تشریح شود. شاید فقط گروه یک الگوی رفتاری را ارائه دهد که در ایجاد یک تعادل عمیق تر با در نظر گرفتن مفاهیم خاصی که نیاز به بررسی کلی است کمک نماید.
اگر تعریف محدودیتهای گروههای مشخص امکان پذیر بود و شرح طبیعت دقیق روند رفتارهای خاص اعضاء آنها امکان پذیر باشد مشکل بررسی که چیزی باعث بوجودآمدن ثبات در درون سیستم می شود باقی می ماند. تقسیم بندی های اجتماعی برای ثبات سیستم سیاسی به میزانی که از میان آنها بوجود می آید تهدیدی به حساب نمی آید. آیا این به عنوان یک مشکل مشاهده می شود و یا به میزان زیادی بر روی بررسی ثبات وابسته نمی باشد. که مخالف بررسی تقسیم بندی های اجتماعی در نظر گرفته می شوند. در پایداری نظم سیاسی کمک نماید اما آیا این تنها فرایند آن است اگر نسبت فرایندهای دیگری مثل ساخت جاودانگی بی تفاوتی غیرقابل قبول وجود دارد.. اگر چه به نظر می رسد که پرمعنی باشد که فکر کنیم یک ساختار پیچیده گروهی والگوهای مختلف همراه با رفتار سیاسی نمی توانند بودن ارجاع به ارتباطات اجتماعی و معیارهای اجتماعی وسیع تر دست یافت.
خیلی باند به درستی فرهنگ اجتماعی گرایی سیاسی را برای عدم موفقیت پیش داوری های ایدئولوژیک که مراحل اجتماعی گرایی در تلاش برای جاودانگی کردن جامعه سرمایه داری هستند را اعلام می نماید. یک انتقاد وسیع و گسترده مرتبط این است که مفهوم تجربی کنونی به ندرت در تلاش برای شرح چگونگی یک ایدئولوژی انتقال یافته است. تمرکز برروی مفهوم یادگیری سیاسی – آنچه که درونی شده است- بیشتر از آنچه که مردم چگونه یاد می گیرند می باشد. یک سری از فرایندهای مهم را که دارا می باشد. این روش فردی گرانی را اجتماع گرایی سیاسی تقویت می نماید که یک بحث ضعیفی در مورد مفهوم ساختاری که در طی آن رفتار سیاسی به دست می آید اگر الگوی منظم مربوط به تقسیم بندی را اجتماعی فراوان وجود نداشته باشد.
برخی اغلب می توانند فکر کردن در مورد اینکه چه نوع رفتار سیاسی را بایستی به طور منظم و آموختند را فراموش نمایند نقش هیئت حاکمه و آنهایی که دارای بیشترین کنترل ماشینی هیئت حاکمه را دارند. درهدایت روند یادگیری سیاسی به طور غمگینی فراموش شده است.
از این دیدگاه که موقعیت تئوری که اجتماعی گری در تئوری سیستمهای وسایل اولیه که توسط هیئت حاکمه است جالب می باشد. درنهایت فراموش کردن ساختار آموزشی سیاسی به این مفهوم سوق می یابد که فرهنگ های جانبی از جنبه داشتن سبک های زندگی خود آزاد هستند این حقیقت که بیشتر آنچه که رفتار متعادل منشا الگوهای اجتماعی تبعیض آمیز بطور مکرر به فراموشی سپرده می شود.
من می پذیرم که مفهوم اصلی تئری اجتماعی گری که همه جوامع در تلاش برای ساخت روند یادگیری سیاسی به گونه ای هستند که جاودانگی آنها باعث خواهد شد با وجود کمبود کار تجربی بر این موضع باید شناخت پیداکرد که روند تضادفی برای موسسات ایجاد شده و روندهای بوجود آمده که تلاش برای افزایش فشار به یک الگوی منظم رفتار سیاسی را بوجود آوردند. اما وجود برنامه نا منظم هیچ وسیله ضمانت موفقیت را نمی کنند. معیارهای واقعی سیاسی دمکراتیک که شامل یک سری از تضادهای درونی مهم است و با این وجود آنها انتظار دارند خیلی از این همشهری ها نقش هایی را ایفا کنند که به نظر می رسد برخی از کاربردهای این معیارهای اجتماعی را نقص می کند. دمکرات های آنگو امریکا از مناطق صنعتی با سیاسی و اجتماعی سیاسی و اجتماعی سیاسی پیشرفت کرده اند. و در یک میان هم معیارها و هم امکانات مورد نیاز تنش و درگیری بیشتر از اجماع و هماهنگی بوجود می آید.
با من افزایش می یابد همچنین شناخته شده است. و پاسخ هایی در میان بچه های بزرگتر است. و بزرگسالان بزرگترین افزایش در اثر سیاسی بالا از خانواده های دارای امتیاز بالا می آید. در حالی که آنها بزرگترین افزایش را در اثر سیاسی پایین آمده از خانواده های دارای امتیاز دوباره ثبت می کنند. این ممکن است یک نتیجه از خانواده های بزرگترین با معنی این سوالات باشد یا این می تواند این حقیقت را منعکس کند که فشارهای اجتماعی یک افزایش قریب وارد می :ند و بزرگسالان را بیشتر و بیشتر به سوی تعادل رده اجتماعی می کشد. ادوار گرین برگ نوشته است که اولین سوال این است که آیا ایده های حمایتی امروزی سیاسی آمریکا به صورت هماهنگ در جمعیت توزیع شده است. و محتوی این کتاب نیز این است که موقعیت بعدی به واقعیت تناوبی نزدیکتر است.
موافق با این توده ایده ها گرین برگ در تحقیقات خود آشکار کرد که بچه های سیاه جوان تر اثر بیشتری برای جمعیت سیاسی دارند و این فقط به عنوان رشد آن ها بزرگتر از این اثر در آن ها بود. این فرسودگی که او حس کرد یک نتیجه مجبور بودن آنها برای روبه رو شدن مستقیم تر با تشخیص آنچه که فرض شد که اگر اثراتآن کاهش یابد و یا به صورت متناوب افزایش یابد. این نخواهد به صورت سیاسی اشکال شرکت ها را نشان دهد. و کسانی که از خارج می آیند می توانند نقش سیاسی یا شاید درگیری در سیاست های محافظتی داشته باشند. آنچه که این مطالعه فرض کرده است این است که یک مرحله مهم در فرایند اجتماعی است که دوره ای کهبه صورت شخصی شروع می شود هر یک شامل نقش اشتراکی است و این به این مفهوم نیست که او ممکن است بیانات اجتماعی جدیدش را در جنبه ای که او ترجیع می دهد نشان دهد و این حالا قصد دارد برای آزمایش در موقعیت هایی که او کنترل کوچکتر شده است.
البته در سالهای ابتدایی چرخه زندگی فرد کنترل های کمتری روی محیط خودش دارد اما در نهایت عوامل اجماعی طرح های شخصی هستند و آنها در موارد مورد علاقه کار می کنند. اماحالا او مجبور است موقعیت ها را نسبت به مردم و محیط خارج بسنجند که آنها آماده شده اند برای تجمع دوباره او که به آنچه به او کمک می کند به آنها وابسته است.او می تواند برای آن ها باشد همچنین هر چیز دیگری فرد ممکن است از نظر سیاسی غیر آگاه باشد در این مرحله برای آن ها مسایل مانند یافتن یک شغل و ساختن یک زندگی بیشتر فشار می آورد اما ارتباطات آن ها روی توسعه شخصیت سیاسی او تاثیر می گذارد.
زیرا جامعه سیاسی به صورت ابتدایی به عنوان افزایش در حکمیه سیاسی است و این در نیازهای قبلی مشارکت ها نسبت به مشارکت هر جامعه جالب خواهد بود. چندین مدل از رفتار سیاسی ابعاد نسبی مکان تشکیل بین نیرو های جامعه اقتصادی را شرح می دهد. ومشهورترین و نزدیکترین آن ها اثرات سیاسی است وما معمولا می بینیم که چگونه تشکیل اثرات سیاسی بین بچه ها در رده های متفاوت است. تعجبی نیست که جامعه و تنوعات روان شناسی بمایل به تطابق دارند. اما بیشتر مطالعات نشان می دهند که آنها یک اثر دارند که به دیگران وابسته نیست. در حقیقت تفسیر پذیری های نسبت ممکن است و جالب تر این که به صورت بسیار مشکل آن را می فهمیم و این سوال که چرا افراد همان که… از نیروهای جامعه و روان شناسی متفاوت را در معرض استفاده می گذارند اگر چه آن ها به صورت گسترده ای به کار می روند. محیط های اطراف قابل توجه مفاهیم نگرشی متنوع است. و این برای حضور متقابل اثر معین خارجی مشکل است و حتی مشکل تر برای اندازه گیری خارجی متقابل اثر است.حتی اگر اندازه های حذف شوند چیزی که بیان می کند ذهن را آن های که شده اند یا یک پاسخ درست است برای اجرای سیستم سیاسی این مهم است زیرا برای ساختن ایده های سیاسی ساخته شده آند. آیا برای توصیف آن در اصطلاحات منفی یا مثبت می شود به کاربرد. رد کردن آنچه که ارتباط بین شراکت و فیزیولوژیکال وجود دارد. و این بسیار دور است پاک کردن آنچه که در رفتار سیاسی معین می شود و این نسبت سیاسی مخصوص است. یا این که آیا در حقیقت آن انعکاسی یک موقعیت پیش بینی شده است. استراتژی توضیحی برای هر دو انحراف جامعه و گسترش آن است.
یکی از مسایل معمول برای هر دو توضیح جامعه و پزیولوژیکال از مشارکت سیاسی این است که آن ها به صورت غیر متغیر برای ثابت کردن آنچه که یک گروه معنی از متغیر ها باید نسبت به دیگری است. تطابق های پتانسیل فراوان می باشند. و انظباط ها در نمایش آن ها آرام نمی باشند. اما این نظر بزرگتر است برای تفسیر کردن در تئوری اجتماعی روشن و سپس این برای دریافت مقداری نتایج متحمل است.
این الگوهای آشنا و خانوادگی و این حقیقت که فضاهای متفاوت مقتضی های غیر مساوی فراهم می کند برای توسعه و تمرین هوش ارتباط اجتماعی موثر است و این ممکن است به مهارتهای مرتبط با رده برای فعالیت در سیاست ها نیاز داشته باشد اما این به صورت پراکنده هر چیزی در یک زمان کوتاه برای دیگران می گیرد.هنوز مدارک این است که متغیرهایی که به صورت قابل ملاحظه ای با درگیری های سیاسی زیاد تطبیق می کند و همچنین مقدار مثبت ها با رفتار ها مطابق است.
نیازهای فردی یک مقدار معین از تحرک ها نسبت به مهارت برای و بیشتر این را نیاز دارد. اگر حقیقت همان مقدار برای او آشکار شده باشد. البته این ارتباط می تواند در اشکال متفاوت فرض شود که دامنه آن از تناسب های روانی خالص به یک عقیده تغییر می کند. به دست آوردن یک توضیح اجتماعی به ارتباطات بستگی دارد. که انواع معین توضیح مقبولیت های آزادی را دارند. در حالی که روشهای زندگی دیگر برخلاف این عمل خواهند کرد. فراس در مرکز سیاسی بیشتر قابل قبول می دانست و اطراف ما برای عمل او نیز موثر است. یک تفسیر مکانیزی از مشارک اجتماعی یک دید خواهد شد و فعالیت سیاسی همچنین یک نتیجه از یک گروه تجربیات است همچنین یک جمله میانی شامل نتایجی از فرض هایی که متقاطع است و شامل افراد با برخورد فشارهای اطراف است. فشار متقابل فرض است که نیروهای جامعه و روانی را بیشتر با درجه مغایرت با شباهت کمتر با فرد خارج می کند. و این در معرض پیغام های متفاوت است و یک راه مقبول از راه حل های مجدد با آن سروکار دارد. در یک جامعه صنعتی پیچیده این زیاد شبیه نیست به این که بیشتر ما به طور کلی از جامعه صنعتی یک نوع یا نوع دیگر بسته می باشیم. در حقیقت تعداد مثالهایی که وجود دارد مغایرت دارند. در نهایت برای اشاره به این که چرا افراد به صورت سیاسی غیر متتحرک می باشد اگر راه حل متحمل در بعضی موارد است یعنی چرا برای دیگران نیست تفسیر اجتماعی از مشارکت می تواند به آسانی برای تمرین ذهنی ساده در محسبه با فشار آثار فشار روان شناسانه متفاوت و ابعاد اجتماعی آن باشد انواع ایده آل در هریک از شانسی های معمول ادامه دارد و به افزایش غیر متحرک به سوی مرکز دارند. این فرض ها که یک ابعاد جامعه ای یا روان شناسی ای خواهد کرد بر اشخاص برای پیش گویی رفتار اشخاص بسیار مهم است.
به استثنا وقتی که یک فرض متقاطع باید تقریب مشارکت های غیر معروف را شرح دهد. یک هارمونی و هماهنگی اساسی از تجربیات یادگرفته شده که پیغام های تامل آن را برای تولید شهروندان درگیر و غیر درگیر دارد.حتی در حالت های از فشارهای متقاطع این برای پیش گویی رفتارهای خارجی بسیار آسان است اگر یک یک ایده پاک از جهت وسکوت هر اثری دارد و اگر یک متعادل و دموکراتیک مشارک را ضعیف کرده است. پس عدم مشارکت در تجربیات اجتماعی این عدم احتمال را برای آن ها برای تکمیل کردن تعادل می سازد. و این به دلیل یک پاسخ در یک محیط نسبت به دیگری است. اگر یک مقدار زیاد از تجربیات که برای فراهم کردن مهارت های اساسی نامساوی می باشد سیاسی می تواند سپس الگوهای اجتماعی را و فرضیه های سیاسی را رد یا قبول کند. یک مورد که می تواند شهروندان غیر مساوی را مرور کند که آیا تجربیات ناموفق داشته اند یا نه. یک تفسیر اجتماعی حساس تر از مشارکت که استرسی های بعضی از پیچیده گی های مرتبط با یادگیری تمرینات و رفتار ها را در بر دارد و این تنها یک سوال ساده نیست. بلکه حقیقتی است که همان تنوعات می توانند یک فشردگی متفاوت از شخص به شخص داشته باشند. بعدا یک مدل از فرایندهای یادگیری در مراحلی که از بیرون می آیند وجود دارد این خود مدرک است که مشارکت های سیاسی به خصوص پیوند سطح نیاز به حرکت و مهارتهایی دارد که بیشتر مشابه با نیاز در الگوهای مشارکتی می باشد. اماتعادل دموکراتیک ضعیف است و یک شهروند فعال همچنین فرض می کند که گرفتاری یک فرایند ساخته شده است.
این تفسیر از مشارکت و مقیاس و درجه آن به آنچه که معنی متصل شدن به تعادل دموکراتیک است ناشی می شود که فرد باید درگیر در فرایندهای سیاسی باشد. برای رسیدن به این نتیجه که مشارکت بعضی از اتصالات شهروندان را به بیشتر نیازمندهای سیاسی زیاد می کند. به یک سطح معین نیاز دارد. اشخاص اغلب دوست دارند قبول شوند این خیلی فردی است که خواهید بود از مهارتهای مورد نیاز برای فعالیت در سیاست مدرک برای مطالعه فرضیاتی که طرح های منتهی از خانواده هایی که تعادل های دموکراتیک هستند استفاده می شود. و به عنوان خطوط راهنمایی برای رفتارهای روزانه خانواده است. ونشان می دهد که تفسیرهای پیچیده تر در این مدرسه ها با رده های متوسط می باشد. و این یک مساله نیست که نتایج از نظر سیاسی به صورت یک اصل است.
این فعالیت اما یک تعداد از سوالات را بر می انگیزد که چه وقت پدیده های مخالف وجود دارد به علاوه کامل شدن و تکامل توضیحات جامعه در مشارکت آن عکس العمل هایی را که بیشتر ممکن است فکر شود که قابل درک است به وجود می آورد. و این آشکارا مورد علاقه دولت هاستبرای نسبت های برچسب ها همچنین عمل هایی غیر سیاسی است. که این اگر به صورت گسترده احساس شود درون یک سیستم سیاسی به خصوص بدون اثر گذرگاه های مشارکتی قانون مند است. توجه کنید که کاراکتر سیستم سیاسی به وسیله یک الگوی متعادلی از شهروندان رفتارهای شهروندان و ضروریات معین به صورتی بسیار مهم است. پس آنچه که مورد نیاز است بیانات جامعه است که به صورت یک تعادل نسبت به بیشترین مشارکت ها خواهد بود.
و این می تواند روی زمینه های نرمال معین شوند. اگر که احساس خوشحالی به صورت کامل در من نوع بینش آنها است این ایده بسیار اجتماعی است که حقیقت مثبت است. یا نه؟ یا این که این راهنمایی ها نه تنها برای عدم نیروی سیاسی بلکه برای مواردی اقتصادی و اجتماعی نیز موثر است. در دو حالت این یک رفتار سیاسی است که ثبات سیستم را شامل می شود.
و وقتی که این برای کاهش وسایل موجود مشکل است. یعنی پایداری روی گروههای امن کار کند. بنابراین اگر این می تواند درون مرزهای ثابت و پایدار حرکت کند. اما هچنان که قبلا گفتیم این تنها شباهت فعالیت ها که نتایج با معنی خواهند داشت می باشد. این می تواندعدم تعادل سیاسی بیشتر منتهی شود. همچنان پرداخت برای مشارکت بیشتر است و توانایی دیداری هدف ثابت است و این دور از با کسی است و بهترین نسبت به طرف مشارکت باید باشد.
اگر ایده در سیاست یک فرایندهای اجتماعی در تجربیات متنوع باشد هماهنگی برای تولید یک شهروند فعال مهم است. پس مفهوم شهروند فعل توانا به فشارهای قابل درک نیاز دارد. در حالت یک چهره پیچیده از فشارهایی که مجبور است به صورت ماکزیمم بر نیازمندیهای مشارکت وارد می شود. بنابراین با مدل مورد قبول است. نویسندگان اجتماعی بحث می کنند که درگیری های غیر بزرگ در مراحل درون بزرگترین افراد است. جایی که این
توجه کنید که خصوصیت سیستم سیاسی به وسیله یک الگوی تعدلی رفتار و ضروریات رفتاری بر شهروندان قضاوت معین را به عنوان آنچه که اعمال خاص درون خودشان است را می سازد.اگر یک وزنه تعادل را برای مشارکت است بیان می کند که آن ها آیا تعادل را نسبت به شرکت حداکثر انجام دهند. این می تواند روی زمینهای محسبه شود اگر بی علاقگی به صورت کامل با اجازه آن ها امیدوار و خوشحال شود و خطوط تمرینی آنها در حقیقت دارای مثبت باشد. یا به صورت متناوب اگر بی میلی و این نه تنها به نیروهای دره ی منتهی می شود بلکه برای جامعه و پیشرفت اقتصادی آن مهم است. در هر دو حالت بی میلی یک رفتار سیاسی برای ثبات سیستم است. وقتی این برای بالا بردن وسایل قیمتهای وسایل روی زمین های امن است. بنابراین اگر آن بتواند شامل مرزهای ثابت شده باشد. اما همچنان که قبلا این تنها شبیه به آن بود اگر بعضی فعالیت ها نتایج شروع می شود و این می تواند به ثبات سیاسی بیشتری منتهی شود. بنابراین اگر هدف ثبات است و این از پاک دور خواهد شد و بهترین تمایل به سوی مشارکت خواهد بود.
اگر ایده مشارکت در مکان های سیاسی یک فرایند های اجتماعی که به صورت هماهنگ بیان می شوند و متنوع است. برای تولید یک شهروند فعال است. سپس مفهوم نیازهای شهروند فعال یک تعلق مشابه با چیزهایی متفاوت است. در حالت یک فشار متناوب که مجبور می کند به فعالیت های سیاسی پیش بینی می آید. برای بیشترین مقدار تطابق برای مدل بیشتر یک ثبات مشابه وجود دارد. نویسندگان اجتماعی بحث کرده اند که شهروند ایده آل یک ترکیب از موضوع و نقش های به عنوان یک ماکزیمم از نیازهای مشترک یک فرایندهای اجتماعی در جهان این مدل متناوب را برای شهروندان دموکراتیک ارائه کرد. برای مقدار بیشتر مطابقت با مدل شهروندان ایده آل تر تعادل را بر قرار کردند. نویسندگان اجتماعی بحث کردند که شهروند ایده آل یک ترکیب مناسب از موضوع و نقش های مشارکتی است. و خوشبختانه فرایندهای یادگیری همچنین به عنوان یک اطمینان است. که دو درگیری مناسب در مراحل درون بیشترین افراد بیش می آید. جایی که این اتفاق می افتد اخمان این که صحبت از نامناسب یا توابعی فرایندهای اجتماعی پیش می آید. این مرور یک آشکارسازی در آنچه که یک شهروند آمریکایی شرکت می کند و آنچه که بزرگتر از ایده است پیش می آورد. برای مشارکت درهمه آن هاست. حتی ما یک راه طولانی از تکامل جهان یا این که یک استثناء غیر قابل بحث است پیدا کردیم. ارتباط بین جامعه مشارکت است. توجه به پتانسیل فعالیت یک تفسیر خاص از معادل مشارکت دموکراسی است. این خط راهنمایی را برای تعادل مشارکت دموکراتیک ایجاد نمی کند و وقتی که این نیست شاید حتی بیشتر اهمیت این است که توانایی افراد وقتی است که به صورت سیاسی خودشان متحرک می باشند. که او واقعا دارای توانایی برای انجام آن است مگر مهارتهای آن ها هنچنین در این فرایند های اجتماعی جهانی منتقل شود. و این ممکن است که تفاوت های خیلی کوچک بسازد که یک نسبت مشترک به طرف مشارکت وجود دارد. بنابراین دو تفسیر از ارتباط بین فرایندهای اجتماعی و مشارکت های سیاسی وجود دارد. اولین مشارکت دیده شده یک نتیجه ازفشارهای اجتماعی بزرگ مقیاس است.
مشارکت اجتماعی در محتوی و مفهوم اصلی اش
از یک توضیح مشارکت که فرضیاتی را درباره رفتار اجتماعی می سازد این احتمال برای سفر در یکی از دو جهات در محتوی اجتماعی با روان شناسی را یم دهد. برای یک مقدار محدود من معمولا این اثر را با سعی کردن برای نمایش توضیفات مشارکت اجتماعی را به مقدار زیادی وابسته به تکامل شرکت شامل بعضی از نورماتیود خودشان است که آن ها را محاصره کرده است. به هر حال به وسیله جای گزینی مشارکت در این محتوی گسترده تئوری اجتماعی می تواند با هم به وسیله عبور تطبیق شوند. اگر مشارکت شامل همه رفتارهای بادگیری یکی شخصیت تشکیل داده است مکان هایی با استرس های قابل توجه که خانواده قدیمی بر اساس تجربیات است. سپس آنچه که شخص رفتار می کند اساسی ادامه می یابد. یک سطح اشتباه برای راهنما است. البته آنچه که شخص رفتار می کند در اجتماع خودش مجبور است که یادبگیرد اما آنچه که شخص یادگرفته است غالب است. یک lome برای شخص داخلی تر و همراه با جابه جا شدن نیروهای تعیین کننده یک مدل ساختاری معمولی است. زنجیره های مرکزی در این مدل به این شرح است.
تغییر در توزیع تفسیر در ساختار اجتماعی توسعه اقتصادی افزایش مشارکت سیاسی مشارکت های معین سیاسی
توسعه اقتصادی نه تنها اندازه طبقه ای را افزایش می دهد بلکه فعالیت های گروهی را همزمان می کند. این درون گروه است که شخص نسبت هایی که برای او در نظر گرفته است قبول می کند. آن ها نتیجه گرفتند که دولت ها باید زندگی گروهی سازمان یافته ای را تشکیل دهند.
و این آشکار است که به هرحال مشارت بدون توجه به شکل آن ممکن است اتفاق افتد. و این رفتار اجتماعی ساده نیست. مشارکتدر شکل و اندازه مطابق با خصوصیات فرهنگ سیاسی متفاوت است. سطح توسعه اقتصادی طبیعت ساختاری سیاسی و شخصیت افراد فقط به عنوان کاربردهای سیستم اجتماعی سیاسی است. و فرض می شود که درباره فرایندهای سیاسی و بارگیری در جهات متنوع گسترش یابد. بنابراین این احتمال برای کشیدن آن ؟؟مشارکت با رفتار اجتماعی می باشد. اما همچنین یا شرح قبلی خطر این است که اجتماع در جنبه هیچ چیزی نمی تواند خارج شود. در ارتباط با مشارکت و اجتماع آنچه که نیاز است یک فهمیدن موجود بزرگتر است از آنچه که رفتار اجتماعی با عمل داخلی با محتوی ساختاری می سازد.
اگر بعضی از فرضیات اجماعی اصلی قبول شوند نسیت های مهم و رفتار می تواند درون خانواده پذیرفته شود و این که آن ها دارای یک اثر طولانی مدت می باشند. آنچه که نیاز است جزئیات بیشتر دانش به صورت آنچه که با یک محتوی ساختاری عمل درونی دارد. و این مهم است که تشخیص دهیم که ترجیحا نگاه کردن به فرایندهای اجتماعی در هر توجه جابه جا شده است. برای عمل داخلی برای رفتار اجتماعی با ساختارهای اجتماعی بیشتر مهم است.مدار کلی که تفاوت های بین گروههای اجتماعی گسترده روی توالی زمان که تمرین ساختمان های اجتماعی یک اثر افزایش به مانند رشد بچه تر شدن است. این ممکن است به صورت قسمتی سیاسی باشد. ارتباط بین تعادل مشارکت و سطوح واقعی مشارکت پیچیده تر است. از اولین بیان که ممکن است فرض شود.
دانشگاه آزاد اسلامی
واحد علوم و تحقیقات
ترجمه کتاب :
Political Education and Stability
فصول 1 و4
درس : جامعه شناسی سیاسی
نام استاد :