بررسی واحد ازمایشگاه یک کارخانه دارو سازی
آشنائی با مواد اولیه و ساختار ترکیبات:
1ـ مترونیدازول:
ـ مترونیدازول ـ دی سدیم هیدروژن ـ سدیم کلراید ـ فسفات
2ـ سیپروفلوکساسین: (C17H18FN3O3)
سدیم کلرایدـ اسیدلاکتیک ـ سیپر ـ اسید کلریدریک
3ـ همودیالیز:
سدیم کلراید ـ سدیم لاکتات ـ منیزیم کلراید ـ دکسترومونوهیدرات ـ کلسیم کلراید
4ـ گلایسین (اسید آمینواستیک):
گلایسین (NH2 CH2 COOH) ـ آب مقطر
5ـ مواد ژلاتینی:
سود ـ سدیم کلراید ـ ژلاتین ـ کلسیم کلراید
6ـ محلول قندی ـ نمکی:
سدیم کلراید ـ دکستروز (C6H12O6)
7ـ رینگر تزریقی:
سدیم کلراید ـ کلرید کلسیم ـ پتاسیم کلراید
8ـ محلول قندی:
ـ دکستروز
واحد آزمایشگاه شیمی:
پس از تولید، آخرین مرحله برداشتن نمونه به شکل رندوم است که آزمایشات آنالیتیک روی آن انجام می شود. روش آنالیز مشخص است، (توسط مرجع پذیرفته شده وزارت بهداشت: USP) در این مرجع روش آنالیز محصولات داروئی کاملاً توضیح داده شده است. روش ها عموماً به سمت دستگاهی پیش می رود. اولین گام مشخص کردن محصولات با توجه به سری ساخت است، سپس ظروف موردنیاز با توجه به کارائی محصول برداشته می شود، عملی که برای تمام محصولات بدون استثناء انجام می شود، اندازه گیری pH می باشد. محلول های تیترانتی که ساخته می شوند بسیار دقیق محلول سازی می شوند و شرایط نگهداری آنها همگی در مرجع USP آورده شده است. تیتراسیون به دو دسته دستی و دستگاهی (دقیق تر) تقسیم بندی می شود.
چند نمونه تیتیراسیون از طریق دستگاه های تیتراتور که در آزمایشگاه صورت می پذیرد:
– رسوبی: تعیین مقدار کلراید توسط تیترانت AgNo4 انجام می شود. دستگاه مربوطه دارای اکترون خاصی دارد (metal electrod) که خود نقطه ختم عمل را نشان می دهد.
ـ کمپلکسومتری: برای تعیین مقدار کلسیم و منیزیم استفاده می شود و دارای دو الکترود می باشد، از تیترانت EDta استفاده می شود در این محیط آب نباید وارد شود و جذب آب توسط سیلیکاژل خاصی انجام می شود که آبی رنگ است و با جذب آب رنگ صورتی به خود می گیرد.
ـ اسید و باز: جنس الکترود دستگاه مربوطه شیشه ای است و کاربردهای زیر را دارا می باشد:
تعیین مقدار سیپرو و اسیدلاکتیک در محلول سیپروفلاکسین، تعیین مقدار استات در محلول همودیالیز اسیدی و…
ـ آمپرومتری (کارل فیشر): دستگاه دارای دو الکترود پلاتینی است و برای تعیین مقدار رطوبت در محصولاتی مثل هورمون رشد، واکسن ها و… استفاده می شود.
برای کلیه محصولات تزریقی ابتدا تست particle انجام می شود، ولی برای محلول شستشو این تست انجام نمی پذیرد.
نحوه انجام تست پارتیکل:
دستگاهی که پارتیکل های محلول ها را اندازه می گیرد دارای یک مانیتور نمایشگر است که نرم افزار خاصی دارد که دارای Range مشخصی است. ابتدا به نرم افزار سری ساخت هر محلول را می دهیم. نازل دستگاه همواره داخل آب مقطر قرار دارد. نازل را از آب مقطر خارج کرده و در بطری یا کیسه قرار می دهیم. دستگاه شروع به مکیدن محلول کرده و تمامی سنسورها را شستشو می دهد. سپس cc10 از محلول را دوباره مکیده و درمقابل سنسورها قرار می دهد. براساس مرجع USP، تعداد particle برحسب Size میزانخاصی در هر میلی لیتر دارد. مثلاً برای ذرات ، 25/ml میزان مجاز است تا محصول ok شود (12)
آنالیز محلول دیالیز صفاقی:
ـ مشخصات ظاهری محلول: محلول شفاف می باشد
– تعیین pH : با استفاده از pH متر، pH محلول موردنظر را بدست می آوریم. قبل از استفاده، pH متر را کالیبره می کنیم محدوده pH برای این محلول 5/6ـ5 می باشد.
ـ تعیین مقدار سدیم:
ابتدا mgr2/254 سدیم کلراید خشک شده در دمای 105 درجه و به مدت 2 ساعت را در ml50 آب مقطر حل نموده و به بالن ژوژه ml1000 منتقل می کنیم. هر میلی لیتر از این محلول دارای 4-10 گرم سدیم می باشد.
محلولی با غظت 2/0 درصد از توئین 80 تهیه کرده و ml2 از توئین 80 را به حجم 1000 میلی لیتر می رسانیم. این محلول که wetting agent نام دارد، باعث تسهیل حرکت ماده در داخل لوله های دستگاه می شود.
به منظور تهیه محلول های استاندارد، به 5 بالن ژوژه ml100، ml10 از محلول غیریونی weting egnet (1 در 500) منتقل کرده و یکی از بالن ژوژه ها را به حجم می رسانیم و به عنوان بلانک در نظر می گیریم. به سایر بالن ژوژه ها به ترتیب 5، 10، 15، 20 میلی لیتر از محلول استاندارد استوک سدیم کلراید افزوده و با آب مقطر به حجم می رسانیم و برای تهیه محلول نمونه ml5 از محلول دیالیز صفاقی را به بالن ژوژه ml1000 منتقل نموده و ml100 از محلول wetting agent را به آن افزوده و با آب مقطر به حجم می رسانیم. با استفاده از دستگاه فیلم فتومتر ومحلول های استاندارد مقدار سدیم را بدست می آوریم. محدوده آزمایش meq 4/134ـ7/128 در لیتر می باشد.
طرز کار با دستگاه فیلم فتومتر:
ـ باز کردن شیر گاز
ـ کنترل رگلاتور دستگاه برای فشار کمتر از psi30
ـ انتخاب فیلتر موردنظر برحسب عنصر
ـ روشن نگه داشتن دستگاه به مدت حداقل min15 تا پایدار شدن شعله، شعله باید آبی بسوزد.
ـ تعیین مقدار کلسیم و منیزیم به روش دستگاهی:
برای شناسائی کلسیم در کلسیم کلراید و محلول های رینگر، دیالیز صفاقی و همودیالیز از این روش استفاده می شود.
ابتدا از هر نمونه محلول دو بشر برمی داریم، به یکی از آنها ml2 سدیم هیدروکسید و به بشر دیگر ml20 از مصرف Tris می افزائیم. سپس دستگاه را ON کرده و محلول مورد آنالیز را در موضع Stirer قرار می دهیم و همزن را در حالت ON قرار می دهیم. سپس الکترودپتانسیومتر را در داخل محلول گذاشته و پس از روشن کردن Printer دکمه Start را می زنیم. دستگاه مقدار ml1/0 از تیترانت را پیوسته به محلول می افزاید و تغییرات ولتاژ برحسب mv و نقاط اکی والان روی LCD دستگاه ثبت می شود.
پس از اتمام کار، زمانی که دستگاه آنالیت موردنظر را اندازه گیری نمود، دستگاه پرینت نتیجه را حاصل می کند و نمودار را رسم می کند زمانی که از مصر NaoH استفاده شد میزان Ca2+ توسط دستگاه مشخص می شود و هنگامی که از مصرف Tris استفاده شود دستگاه مقدار Ca2++Mg2+ را می دهد.
ـ اندازه گیری میزان کلر در نمونه:
از هر نمونه cc2 برداشته می شود، سری ساخت ها بر روی هر بشر نوشته می شود. برای اندازه گیری مقدار کلر در نمونه از دستگاه پتانسیومتر و تیترانت AgNos استفاده می شود. در این دستگاه ابتدا الکترود توسط ماده پلی وینیل الکل شستشو می دهیم، این ماده با ایجاد حالت صابونی در اطراف الکترود مانع از ترسیب Agcl بر روی الکترود می شود و ماده بی اثریست. به علاوه در ظرف نمونه برای راحت هم خوردن mixer آب مقطر می افزائیم.
به منظور اندازه گیری کلر در نمونه همودیالیز، ابتدا آنرا 35 مرتبه رقیق می کنیم. محلول های قندی نیز نیازی به تست کلر ندارند.
طرز عمل دستگاه پتانسیومتر:
ـ کلید Reset عدد صفر را روی صفحه نمایش می دهد.
ـ بشر مربوطه را در موضع قرار داده و الکترود را در محلول می گذاریم.
ـ دستگاه به صورت اتوماتیک و براساس نوع برنامه داده شده شروع به کار کرده و به طور پیوسته ml1/0 تیترانت را به آنالیت می افزاید و تغییرات ولتاژ ثبت می شود. پایان تیتراسیون حجم مصرفی تیترانت برحسب ml روی صفحه ظاهر می شود. سپس محاسبات لازم با توجه به فاکتور نرمال AgNo3 صورت می گیرد و محلول بی رنگ کدر شده و رنگ سفید به خود می گیرد.
ـ انجام تست لاکتات برای محلول دیالیز صفاقی:
این تست توسط دستگاه تیتراسیون اسید و باز استفاده می شود و تیترانت مورد استفاده NaoH می باشد به نمونه cc10 از Hcl (M1/0) اضافه کرده و استونیتریل توسط پمپ مخصوص به نمونه تزریق می شود. افزودن استونیتریل به نمونه به عنوان حلال انجام می شود که باعث جدا شدن کامل اسیدلاکتیک (اسید ضعیف) به یون های مربوطه می شود. پرینتر دستگاه دو نقطه ختم عمل حاصل می کند که یکی مربوط به Hcl و دیگری مربوط به اسید لاکتیک است. با توجه به نقطه ختم عمل مربوط به اسیدلاکتیک، محاسبات مربوطه انجام می شود.
ـ تعیین مقدار دکستروز در محلول دیالیز صفاقی:
برای تعیین مقدار قند دکستروز در محلول از معرف فهلینگ استفاده می شود.
فهلینگ A : (تارتارات مس قلیائی): gr 66/34 کریستال سولفات مس در بالن ژوژه 500 ریخته و به حجم می رسانیم. هیدروکسید در بالن ژوژه 500 ریخته و به حجم می رسانیم.
علت استفاده از این روش در آنالیز محلول دیالیز صفاقی وجود لاکتات در محلول است. در واقع به دلیل تداخل چرخش نوری ویژه لاکتات با دکستروز نمی توان از دستگاه پلاریمتر استفاده نمود.
بنا به جدول های موجود نمونه را رقیق می کنیم. حال از محلول های داخل بالن ژوژه 100، حدوداً ml35 (مقدار تجربی) برداشته و به ارلن منتقل می کنیم. سپس ارلن ها را بر روی هیتر قرار داده و تا جوش حرارت می دهیم. آنگاه یک قطره از معرف متیلن بلو اضافه می کنیم. رنگ محلول کم کم از آبی به قرمز تغییر می کند. آنقدر به ارلن ها محلول دیالیز اضافه می کنیم تا رنگ محلول کاملاً قرمز شود. آنگاه حجم را یادداشت نموده و از روی برد موجود مقدار دکستروز موجود را در نمونه تعیین می کنیم.
تعیین مقدار 5 هیدروکسی متیل فورفورال:
متیل فورفورال ماده ای بسیار سمی و کشنده است، در اثر اعمال گرما حین اتوکلاو، دکستروز به متیل فورفورال تبدیل می شود. برای اندازه گیری این ماده از دستگاه اسپکتروفتومتر استفاده می شود. دستگاه را قبل از انجام آزمایش روشن می کنیم تا طول موج ها چک شود. در این اندازه گیری سل Blank حاوی آب مقطر است. پس از قرار دادن محلول بلانک در داخل سل کوارتز دستگاه را صفر کرده و برای متیل فورفورال طول موج خاصی را به دستگاه وارد می کنیم. (nm284) که جذب محلول نباید از 25/0 بیشتر باشد.
دستورالعمل آنالیز محلول مترونیدازول:
1ـ تعیین pH توسط PH متر، محدوده pH برای این محصول 7ـ5/4 می باشد.
2ـ تعیین مقدار مترونیدازول
مقداری از محلول که شامل gr50 مترونیدازول باشد را در یک بالن ژوژه ml100 ریخته و با اسیدکلریدریک M1/0 رقیق می کنیم و به حجم می رسانیم. سپس ml10 از این محلول را به بالن ژوژه 250 منتقل کرده و دوباره با اسیدکلریدریک M1/0 به حجم می رسانیم. سپس جذب حاصل در طول موج nm277 توسط اسپکتروفتومتر را بدست می آوریم. در اینجا از اسیدکلریدریک M1/0 به عنوان بلانک استفاده می شود. سپس از روابط زیر غلظت محلول را تعیین می کنیم. A=a/cd
a : جذب خوانده شده توسط دستگاه
c : غلظت ماده برحسب درصد m/v
d : ضخامت لایه جذبی برحسب سانتی متر
A : جذب ویژه مترونیدازول است که در طول موج nm277 برابر 375 می باشد. در اینجا محدوده مترونیدازول 550ـ450 میلی گرم در ml100 می باشد.
3ـ تعیین مقدار اسید سیتریک:
Ml100 از محلول مترونیدازول را به یک ارلن مایر ml250 منتقل کرده و 4 قطره از محلول فنول فتالئین به آن اضافه و با NaOH (N1/0) تیتر می نمائیم. در این حالت هر میلی لیتر از سود N1/0 بایستی معادل mgr 409/6 اسیدسیتریک می باشد.
که با محدوده موردنظر مقایسه می شود.
ـ برای تهیه معرف فنول فتالئین، gr1 فنول فتالئین را با الکل به حجم ml100 می رسانیم.
4 ـ تعیین مقدار هیدروژن فسفات:
ابتدا محلول های موردنیاز را تهیه می کنیم:
الف) محلول اسیدسولفوریک (28 گرم در ml100)
9/15 میلی لیتر اسیدسولفوریک %96 (1به ml80 آب مقطر افزوده و تا حجم ml100 رقیق می نمائیم.
ب) محلول آمونیوم مولیبدات:
Gr5/2 آمونیوم مولیبدات را در آب حل کرده و به حجم ml100 می رسانیم.
ج) محلول استاندارد فسفات:
18/2 گرم پتاسیم دی هیدروژن فسفات را در آب حل نمود و به حجم ml100 می رسانیم.
ابتدا نمونه و استاندارد هیدروژن دی فسفات را رقیق می کنیم. سپس در 3 بالن ml50 محلول های زیر را آماده می کنیم:
استاندار: ml10 محلول استاندارد رقیق شده
نمونه: ml10 محلول نمونه رقیق شده
بلانک: ml10 آب مقطر رقیق شده
حال به هریک از بالن ها محلول های زیر را اضافه می کنیم:
ml2 اسید آمینونفتول سولفونیک + ml4 آمونیوم مولیبدات %5/2 + ml2 اسیدسولفوریک %28 سپس تمامی بالن ها را به حجم رسانده و به حال خود می گذاریم. سپس با استفاده از اسپکتروفتومتر جذب محلول ها را در طول موج nm660 اندازه می گیریم و محاسبات لازم را انجام می دهیم.
آنالیز محلول سدیم بیکربنات:
این محلول بی رنگ و شفاف است و محدوده pH : 5/8ـ7 می باشد برای تعیین مقدار سدیم بیکربنات، مقداری از محلول را که دقیقاً معادل gr3 سدیم بیکربنات باشد را به ارلن 250 میلی لیتر منتقل کرده و متیل رد به آن می افزائیم و با اسیدکلریدریک (N1) تیتر می نمائیم تا ایجاد رنگ صورتی ملایم. محلول را گرم می کنیم تا بجوشد و سرد می کنیم و تیتراسیون را ادامه می دهیم تا رنگ صورتی پایدار شود. هر میلی لیتر Hcl معادل 01/84 میلی گرم از بیکربنات سدیم می باشد.
آنالیز محلول گلایسین:
محدوده pH : 5/6ـ5/4 است. برای تعیین مقدار گلایسین باشد را با آب مقطر به حجم ml25 می رسانیم. Ml10 فرمالدئید که دارای 9=pH باشد به آن اضافه می کنیم و 5 قطره معرف فنول فتالئین تیمول بلو به آن می افزائیم. حال محلول را با سدیم هیدروکسید N 1/0تیتر می کنیم تا رنگ زرد ناپدید شده و رنگ بنفش ملایم ایجاد شود. که هر میلی لیتر از سدیم هیدروکسید معادل 507/7 میلی گرم گلایسین می باشد.
آنالیز محلول سدیم کلراید:
این محلول شامل سدیم کلراید %9/0 شستشو و تزریقی، سدیم کلراید %45/0 و سدیم کلراید %5 می باشد. محدوده pH برای این محصول بالینی 7ـ5/4 باشد.
تعیین مقدار کلر در داخل این نمونه ها از دستگاه تیتراتور AgNoS استفاده می شود، در این نمونه تست آهن به شکل زیر انجام می گردد:
Gr8634/0 فریک آمونیوم سولفات را در آب حل کرده و ml10 اسیدسولفوریک N2 به آن می افزائیم و سپس به حجم ml100 می رسانیم. Ml10 از محلول فوق را به ظرف ml1000 منتقل نموده و ml10 اسیدسولفوریک N2 اضافه می کنیم وبا آب رقیق کرده و به حجم می رسانیم. به منظور تهیه محلول آمونیوم تیوسیانات gr30 از آمونیوم تیوسیونات را توسط آب به حجم ml100 می رسانیم و برای تهیه استاندارد آهن ml1 از محلول اولیه را با آب رقیق نموده تا حجم 45 و سپس ml2 اسیدکلریدریک به آن می افزائیم. برای تهیه نمونه ml5 از محلول را به حجم ml45 رسانده و ml2 Hcl به آن اضافه می کنیم. سپس به هرکدام از محلول ها (نمونه و استاندارد) gr105 آمونیوم پراکسی دی سولفات و ml3 آمونیوم تیوسیونات اضافه می کنیم. شدت رنگ ایجاد شده در محلول نمونه نباید بیشتر از رنگ محلول استاندارد باشد.
آنالیز محلول پتاسیم کلراید 15 درصد:
محلول بی رنگ و شفاف بوده و محدوده pH 8ـ4 می باشد. برای تعیین مقدار پتاسیم کلراید، ml2 از آن را برداشته و با آب مقطر به حجم 100 می رسانیم. سپس معرف دی کلروفلورسین افزوده و با نیترات نقره تیتر می کنیم. مقدار یون های کلراید بیانگر میزان kcl می باشد. لذا می توان از دستگاه پتانسیومتر نیز استفاده نمود.
آنالیز محلول قندی ـ نمکی:
این محلول حاوی دکستروز در سدیم کلراید است و بی رنگ و شفاف می باشد و pH محلول در حدود 5/6ـ2/3 می باشد.
ـ تعیین مقدار 5 هیدروکسی متیل فورفورال:
مقداری از محلول را که شامل gr1 دکستروز باشد را به بالن ژوژه 500 منتقل کرده و با آب مقطر به حجم می رسانیم. سپس جذب محلول را توسط سل یک سانتی متری و در طول موج 284 نانومتر با اسپکتروفتومتر بدست می آوریم. در اینجا از آب مقطر به عنوان بلانک استفاده می شود و جذب محلول از 25/0 نباید بیشتر باشد.
ـ تعیین مقدار دکستروز:
مقداری از محلول را که شامل gr5ـ2 دکستروز می باشد را به بالن ژوژه ml100 منتقل کرده و ml2/0 محلول آمونیوم هیدروکساید N6 می افزائیم و با آب مقطر به حجم می رسانیم. چرخش نوری محلول را با پلاریمتر بدست می آوریم چرخش بدست آمده را در عدد 0425/1 ضرب می کنیم که برابر نسبت 200 بر طول سل برحسب ml می باشد.
ـ تعیین مقدار سدیم کلراید:
این کار توسط دستگاه پتانسیومتر و تیترانت AgNo3 انجام می دهیم.
آنالیز محلول هیپوکلریت سدیم:
این محلول شفاف و متمایل به زردرنگ است و محدوده pH بین 5/10ـ5/9 می باشد. برای تعیین میزان کلراید آزاد ml25 از محلول ضدعفونی کننده را به ارلن در سمباده ای ml250 منتقل کرده و ml50 آب مقطر اضافه می کنیم سپس gr2 پتاسیم یدید و ml10 استیک اسید N6 اضافه می کنیم. محلول فوق را در ظرف دربسته و در تاریکی نگه می داریم. سپس درب ظرف را باز نموده و جداره ظرف را با کمی آب می شوئیم. میزان ید آزاد شده را با سدیم تیوسیونات N1/0 و در حضور معرف نشاسته تیتر می کنیم.
برای تعبین کلراید total :
ابتدا محلول هیپوکلریت سدیم را تا 10 بار رقیق می کنیم. ml10 از محلول رقیق شده را به یک ارلن مایز ml250 منتقل می کنیم و با آب مقطر به حجم ml150 می رسانیم و توسط ml1 معرف دی کلروفلورسین در حضور تیترانت نیترات نقره تا ظهور رنگ صورت تیتر می کنیم.
آنالیز محلول سیپروفلوکساسین:
ـ محدوده pH برای این محلول 6/4ـ5/3 می باشد.
ـ تعین مقدار دکستروز:
ابتدا چرخش نوری محلول سیپروفلاکساسین را با پلاریمتر بدست می آوریم، سپس چرخش بدست آمده را در عدد 0425/1 (نسبت 200 بر طول سل برحسب میلی متر)
ـ تعیین مقدار سیپروفلوکساسین:
الف) تهیه فاز متحرک:
یک محلول فیلتر شده و رگاز شده از مخلوط اسید فسفریک M025/0 (که قبلاً pH آن توسط تری استیل آمین در حدود 1/53 تنظیم شده است و همچنین استونیتریل به نسبت 13: 87 تهیه می شود.
ب) محلول استاندارد:
یک محلول با غلظت mgr3/0 در میلی لیتر از استاندارد رفرنس سیپروفلوکساسین هیدروکلراید USP تهیه می شود.
ج) محلول رزولوشن:
مقداری از استاندارد سیپروفلوکساسین اتیلن دی آمین آنالوگ USP را در محلول استاندارد حل کرده و یک محلول با غلظت 25/0 میلی گرم در میلی لیتر بدست می آید.
د) محلول نمونه:
مقداری از محلول سیپروفلوکساسین که معادل mg25 از سیپروفلوکساسین باشد را به یک بالن ژوژه ml100 منتقل کرده وبا فاز متحرک به حجم رسانده می شود
در اینجا از دستگاه کروماتوگرافی HPLC استفاده می شود. اجزای دستگاه عبارتند از:
پمپ های قوی و قابل تنظیم که قدرت مکش محلول و عبور دادن آن از داخل packing ستون کروماتوگرافی را داشته باشد ستون کروماتوگرافی، Detector و نهایتاً پردازنده که pic حاصل می کند که ارتفاع pic براساس میزان جذب است. ستونی که در اینجا استفاده می شود C18 می باشد که ستونی جنرال می باشد.
ـ تنظیمات سیستم کروماتوگرافی HPLC :
دستگاه را روی طول موج nm278، فلو در حدود ml/min5/1 در دقیقه و دمای تنظیم می شود. به طور جداگانه حجم های مساوی (در حدود Liter 6-10) از استانداردهای اتیلن دی آمین آنالوگ و سیپروفلوکساسین و نمونه تزریق نمایید. مقدار سیپروفلوکساسین برحسب mg/milt به وسیله فرمول زیر بدست می آید:
(331/35/367/81) (100c/v) (ru/rs)
331/35 : جرم مولکولی سیپروفلوکساسین
367/81 : سیپروفلوکساسین هیدروکلرایدانیدر
C : غلظت استاندارد سیپروفلوکساسین هیدروکلراید USP برحسب میلی گرم در میلی لیتر
ru : سطح زیر پیک نمونه
rs : سطح زیر پیک استاندارد
(تعیین مقدار اسیدلاکتیک)
فاز متحرک:
مخلوطی از اسید سولفوریک N005/0 و استونیتریل به نسبت (15: 85) تهیه کرده و فیلترود گاز می شود.
محلول استاندارد:
یک محلول با غلظت 8/0 میلی گرم در میلی لیتر از استاندارد سدیم لاکتات USP در آب مقطر تهیه می شود.
محلول نمونه:
از محلول نمونه بدون رقیق کردن استفاده می شود.
بعد از هر آنالیز ستون را با مخلوط اسیدسولفوریک N01/0 و استونیتریل برای خروج سیپروفلوکساسیون از ستون شستشو داده می شود. برای نگهداری و استفاده مجدد، ستون با اسیدسولفوریک N01/0 شستشو و احیا می گردد.
90/08 : جرم مولکولی اسیدلاکتیک
112/07 : جرم مولکولی سدیم لاکتات
C : غلظت استاندارد سدیم لاکتات USP برحسب میلی گرم بر میلی لیتر
ru : سطح زیر pic استاندارد
rs : سطح زیر pic نمونه
ـ آنالیز محلول های منیزم سولفات:
محلول های منیزیم سولفات 10 و 20 و 50 درصد موجود است که محلول ها بی رنگ و شفاف اند و PH محلول بایستی 7ـ5/5 باشد.
تعیین مقدار منیزیم سولفات:
مقداری از محلول را که معادل 250 میلی گرم منیزیم سولفات انیدر باشد را به یک بشر منتقل کرده و با آب مقطر به حجم ml100 می رسانیم. سپس با استفاده از سود N1 و کاغذ pH، pH محلول رابه 7 می رسانیم سپس ml5 بافر آمونیوم کلراید و ml5/0 محلور اریوکروم اضافه می کنیم سپس با محلول M05/0 دی سدیم اتیلن دی آمین تترااستات (EDTA) تا نقطه پایانی و ظهور رنگ آبی تیتر می کنیم.
برای تهیه بافر آمونیوم کلراید gr5/67 آمونیوم کلراید را در آب حل کرده، ml750 آمونیوم هیدروکساید به آن افزوده و با آب مقطر به حجم ml100 می رسانیم.
ـ آنالیز محلول رینگر:
تعیین مقدار سدیم از طریق دستگاه flame photometer انجام می شود. برای اندازه گیری مقدار پتاسیم نیز توسط دستگاه پتانسیومتر انجام می شود. اندازه گیری کلسیم نیز از طریق دستگاه تعیین کلسیم (تعیین سختی) انجام می شود. برای تعیین مقدار کلراید، ml10 از محلول را به یک ارلن ml250 منتقل کرده، حجم آن را با آب مقطر به ml150 رسانده و ml1 از محلول دی کلروفلورسین به آن افزوده و با نیترات نقره N1/0 تا ظهور رنگ صورت تیتر می کنیم.
ـ در قسمت اتاق دستگاه های حساس در آزمایشگاه علاوه بر دستگاه های پلاریمتر، اسپکتروفتومتر و…، دستگاه atomic absorbtion وجود دارد، اندازه گیری مقدار فلزات در مواد اولیه و محصولاتی چون دیالیز صفاقی و همودیالیز از طریق این دستگاه انجام می شود. برای مثال مقدار زیاد از حدفلز Al در محلول های تولیدی باعث آسیب جدی به کلیه می گردد.
ـ در آزمایشگاه برای اندازه گیری غلظت برخی مواد مثل اسیدها، بازها و الکل از وسیله ای با نام دانسیومتر استفاده می شود که مدرج می باشد، زمانی که در داخل محلول (مثلاً HCL) شناور می شود، عددی که روی سطح ماده است خوانده می شود، سپس از روی برد موجود می توان غلظت مربوط به آن عدد را می خوانیم.
ـ از هر قسمت در سیر نمونه آبی به آزمایشگاه فرستاده می شود از جمله: آب حاصل از منابع، آب دیونیزه، آب نیروگاه و آب کندانس. که تست های pH، هدایت، سختی، قلیائیت، نیترات، نیتریت، سیلیس، سدیم، آهن، کلر آزاد و TDS آن اندازه گرفته می شود.
روش خاصی که در آزمایشگاه استفاده می شود، استفاده از قرص های مخصوص است. نحوه مصرف این قرص ها به این صورت است: قرص مربوطه را در آب موردنظر (آب بویلر، کندانس و…) را در سل خاصی حل نموده و سل دیگری که حاوی آب مقطر (Blank) می باشد را در دستگاه موجود قرار می دهیم. یک سری فیلترهای رنگی موجود است که برای هر قرص مخصوص جداگانه اند. فیلترها را درون دستگاه قرار می دهیم، لامپ دستگاه را روشن نموده و با کلیدی که روی دستگاه وجود دارد، فیلتر را چرخانده و هرگاه رنگ فیلتر و محلول یکسان شد، عدد مربوط به آن رنگ را از روی فیلتر می خوانیم که برابر با غلظت ماده موردنظر در نمونه می باشد. از این روش برای اندازه گیری مقدار نیترات، نیتریت، آمونیوم، آهن، فسفات و سیلیس استفاده می شود. مقدار کلر در نمونه از طریق تیتراسیون با AgNo3 تعیین می شود و تست TDS از روی مقدار محاسبه کلر انجام می شود.
واحد میکروبیولوژی:
کنترل میکروبی توسط این واحد در سه مرحله انجام می شود:
1ـ قبل از اتوکلاو: کنترل خطوط محلول، دستگاه ها و تانک های ساخت محلول و CIP، همچنین کنترل هوای سالن های فیلینگ و ساخت محلول از لحاظ میکروبی
2ـ در حین اتوکلاو: در واحد اتوکلاو کنترل میکروبی توسط معرف هائی که نسبت به حرارت حساس هستند انجام می شوند. این معرف ها حاوی باکتری هائی هستند که اگر حرارت پائین باشد، تغییر رنگ ایجاد می شود.
3ـ بعد از اتوکلاو: پس از مرحله اتوکلاو تست استریل انجام می شود و تست کشت قارچ و باکتری به مدت 14ـ10 روز طول می کشد. چنانچه طی این مدت محلول کدر شود، تایید نمی شود.
واحد فارماکولوژی:
در این واحد تست اندرتوکسین انجام می شود. اندوتوکسین یک لیکوپروتئین است که در غشای سلولی باکتری های گرم منفی وجود دارد و به مقدار زیاد قابل Detect کردن است. اندوتوکسین قادر به انجام بیش از 30 فعالیت بیولوژیکی می باشد که عمده ترین تاثیر آن: تب زائی و انعقاد خون می باشد.
اندوتوکسین بر روی آنزیم پیش انعقاد خون تاثیر گذاشته و سوبسترای آن را قطعه قطعه می کند واز این طریق منجر به انعقاد خون می شود. این تست روی محصولاتی که به شکل محلول هستند به دو صورت کیفی و کمی انجام می شود.
در اندازه گیری کیفی ml1/0 از نمونه محلول را برداشته و در لوله های مخصوص می ریزیم به همراه معرف L.L.L که سلول های آمبوسیت خرچنگ است که در خلا به شکل لیوفلیزه شده است. یک لوله Blank هم آماده می شود که شامل اندوتوکسین و معرف L.L.L می باشد. حدوداً یک ساعت طول می کشد تا نمونه ها و شاهد را در داخل بن ماری قرار دهیم، در صورت تشکیل لخته در ته لوله مشخص می شود که نمونه حاوی اندوتوکسین می باشد.
روش کمّی ـ بنابر Detect کردن اندوتوکسین به شکل عدد می باشد که برای این منظور از دستگاه اسپکتروفتومتر (Kinectic – Qcl) استفاده می شود. سوبسترائی که در این نوع دستگاه وجود دارد به شکل سنتز شده است نه طبیعی. برای انجام این تست نیاز به یک منحنی استاندارد است تا مقایسه صورت گیرد. در طول موج nm405، چنانچه نمونه حاوی اندوتوکسین باشد روی سوبسترای سنتزی تاثیر گذاشته و بخشی از آن را رنگی می کند. هرچه غلظت اندوتوکسین بیشتر باشد، آزادسازی رنگ بیشتر و سرعت واکنش بیشتر و شیب خط حاصله بیشتر می شود. (نموداری توسط دستگاه به صورت غلظت برحسب زمان رسم می شود).
منابع :
– جزوه نحوه شستشوی شیمیائی دیگ های بخار وزارت صنایع و معادن
– www . steem bolice . com
– www. Sakhta . ir
– http:// en . wikipedia . orglwik / drug