سازمان سما
آموزشکده فنی حرفه ای سما رودهن
گزارش کارآموزی:
شبکه Administratar
محل کارآموزی:
شرکت مهندسی طرح و پالایش
استاد کارآموزی:
جناب آقای مهندس روحی
دانشجو: ابراهیم ساغری
رشته تحصیلی: کامپیوتر
زمستان 87
تقدیم به:
پدر و مادر عزیزم که در تمامی مراحل زندگی مشوق و حامی اینجانب بوده اند کمال تشکر را دارم.
تقدیر و تشکر
من بعنوان دانشجو دانشگاه آزاد اسلامی و کارآموز شرکت مهندسی طرح و پالایش از اساتید محترم مخصوصاً استاد جناب آقای مهندس روحی و همچنین کارمندان شرکت مهندسی طرح و پالایش مخصوصاً آقای مهندس چوپان که مرا در گذراندن این واحد یاری نموده اند کمال تشکر و قدردانی را دارم.
مقدمه
راه اندازی، کنترل و نگهداری شبکه شاید یکی از مشکل ترین و دشوارترین بخشهای کاری یک Administrator یا مسئول سایت باشد. چون مشکلات و عیوب ناشی از سخت افزارهای یک شبکه، با مشکلات وعیوب ناشی از برنامه های نرم افزاری شبکه ادغام شده و اگر به فرض در هنگام تنظیم شبکه مشکلی به وجود آید، وقت زیادی تلف خواهد گردید تا بفهمیم مشکل از ناحیه سخت افزاری است یا نرم افزاری لذا این جزوه حاصل تجربیات عملی اینجانب در مدت 240 ساعت کارآموزی در شرکت خدمات فنی ساعت شهر شرق می باشد که شامل مباحثی در موردAdministrator شبکه، پروتکلها، سرویس های شبکه و طریقه نسب و بکارگیری آنها می باشد تا شاید کمکی هر چند ناچیز در جهت رفع مشکلات و موانع دانشجویان عزیز در این زمینه باشد.
تنظیم و کنترل برنامه Network Nelghborhood
بعد از نصب کارت شبکه آیکون تنظیمات آن در درون Conrtol Panel یا همچنین میز کار یا Desktop جهت تنظیمات قابل مشاهده است.
جهت تنظیم شبکه کافی است شما روی آیکونNetwork Neighborhood کلیک راست نموده و گزینهProperties را انتخاب نمایید.
قبل از شروع کار و تنظیمات لازم می دانم شما را کمی با این پنجره و مشخصات آن آشنا نمایم.
درون این پنجره پوشه های (Tab) گوناگونی وجود دارد و مهمترین آنها قسمت Configurations یا پیکربندی شبکه و بخش Jdentification یا مشخصات و شناسایی کامپیوتر می باشد.
در بخش Configurations یا پیکربندی معمولاً گزینه های جهت بکارگیری، Client Protocols ,( ) adapters ( ) ( ) وservices ( ) وجود دارد.
Clients .
نرم افزارهای Clients شما را قادر می سازد که پرینترها و فایهای مشترک (Shared) را در کامپیوتر های دیگر مشاهده و استفاده نمایید.
Adapters.
adapters ، یک وسیله سخت افزاری است که از نظر فیزیکی مشخص می کند کامپیوتر شما به شبکه متصل است.
Protocol :
نشانگر یک زبان مشترک است که کامپیوترها جهت ارتباط با یکدیگر از شبکه نیاز دارند. (کامپیوترها باید از یک زبان مشترکTcp/Ip جهت ارتباط با یکدیگر استفاده نمایند.)
Services:
بعضی از سرویسهای شما را قادر می سازند که شما بتوانید فایلهای و پرینترهای خود را با دیگران در شبکه مشترک (Share) نمایید و سرویسهای دیگری جهت گرفتن پشتیبان اتوماتیک از سیستم (Automatic system bacukp) تنظیمات و ثبت از راه دور (Remote Registory) و عامل کنترل و مشاهده شبکه(Network Monitor Agent) وجود دارند.
در زیر این گزینه ها سه دکمه Remove, AddوProperties وجود دارد که با کلیک روی دکمه Add پنجره ای باز می شود که شما می توانید در صورت نیاز از آن protocol) , services,clint , (adapter مورد نیاز خود را اضافه نمایید.
و درصورتی که بخواهید گزینه ای را حذف نمایید آن را انتخاب نموده و روی دکمه Remove کلیک نمایید. برنامه حذف خواهد گردید.
با انتخاب گرینه ای و کلیک روی دکمه properties شما مشخصات و تنظیمات جزئی و بیشتری را در پنجره باز شده مشاهده خواهید نمود.
در بخش Primary Network Logon ، شما می توانید با کلیک در مثلث پایین رو، نوع اتصال به شبکه را انتخاب نمایید. این بخش نشان می دهد که کدام شبکه اتصال شما را پشتیبانی خواهد نمود. بنابراین شما از آن شبکه استفاده نمایید. مثلاً اگر شما windows Logon را انتخاب نمایید شما به ویندوز 98 متصل بوده و در صورتی که شبکه شما قطع باشد شما هیچ پیامی بر این مبنی نخواهید داشت. ولی اگر گزینه Client for Microsoft network را انتخاب نموده باشید، هنگام ورود به ویندوز پنجره ای از شما نام کاربرد (User Name) و رمز ورود (password) و احتمالاً Domain یا نام شبکه را از شما خواهد خواست و در صورتیکه شبکه شما دچار مشکل باشد، پیامهای هشدار دهنده رد این بخش مشاهده خواهید نمود.
در قسمت انتهایی این پنجره یک دکمه فشاری به نام File and printers Sharing وجود دارد که با کلیک روی آن پنجره دیگری باز می شود که شما می توانید با کلیک درون جعبه های دو گزینه موجود اجازه دهید دیگران از فایلها و پرینترهای Share شده و مشترک شما استفاده نمایند.
در قسمت Tab (Identification) یا مشخصات کامپیوتر شما سه کادر وجود دارد که عبارتند از:
Computer Name :
در جلو این کادر شما می توانید نام کامپیوتر خود را برای شناخته شدن در شبکه برای دیگران درج نمایید. (حداکثر 15 حرف و بدون فاصله باشد.)
Workgroup :
نام گروه کامپیوتری است که در ارتباط می باشند و کامپیوترها باید هم جهت مشاهده و هم قرار گرفتن در یک گروه حتماً دارای یک Workgroup مشترک باشند. (حتماً رعایت حروف بزرگ و کوچک در این قسمت دقت شود و در اینجا هم بیش از 15 حرف و فاصله ممنوع است. بهتر است جهت راحتی کار اسمی مشخص و کوچک و با حروف بزرک نوشته شود. مثلاً SAF )
Computer Descrption:
در این بخش شما میتوانید جهت مشخص شدن دقیق هر کامپیوتر توضیحات خاصی را درج نمایید که اختیاری است و دیگران را قادر می سازد اطلاعات بیشتری را در رابطه با آن کامپیوتر در صورت لزوم مشاهده نمایند.
تنظیم شبکه
همانطور که گفتیم جهت تنظیم شبکه روی آیکون Network Neighborhood کلیک راست نموده و سپس گزینه properties را انتخاب می نماییم.
در پنجره باز شده دقت می کنیم حتماً گزینه های مورد نیاز موجود باشند از جمله:
Client for Microsoft nework
Dial- up Adapter
Tcp/Ip
File and printer sharing for Microsoft
Network
در صورتی که یکی از آنها نبود به روشی که گفته شد با کلیک بر دکمه Add آن را انتخاب و اضافه می نماییم. مثلاً برای اضافه نمودن پروتکل Tcp/Ip روی دکمه Add کلیک کرده و از پنجره دکمه Add موجود را کلیک می کنیم. پنجره ای باز می شود که دو قسمت می باشد.
در بخش Network Protocols پروتکل مورد نیاز مثلاً Tcp/Ip را انتخاب می نماییم. برای افزودنFile and printer sharing for Microsoft Network روی دکمه File and printer sharing واقع در پنجره Configuration کلیک نموده و در کادر جعبه ای گزینه ها کلیک کرده و انتخاب می نماییم.
بعد از تنظیم و کنترل Configuration در قسمت Identification کلیک نموده و یک اسم به کامپیوتر خود جهت شناسایی راحت دیگران در شبکه در قسمت نام کامپیوتر (Name Computer) توضیحی در زمینه آن کامپیوتر می نویسیم که لزومی نیست.
بعد از اتمام تنظیمات اگر روی دکمه OK کلیک نمایید، پنجره شروع به فعالیت نموده و نسبت به تنظیم و نصبت برنامه های تنظیمی اقدام می کند و احتمالاً سی دی ویندوز ویا درایور یا راه انداز کارت شبکه را از شما خواهد خواست که با هدایت آن به مسیر مربرطه و نصب موارد خواسته شده کامپیوتر مجدداً راه اندازی (Restart) شده و بالا خواهد آمد و در صورتی که گزینه Client for Microsoft network را در پنجره Configurationدر بخش Primary Network Logon انتخاب نموده باشید، کامپیوتر هنگام بالا آمدن پنجره ورودی کاربر را بالا خواهد آورد و شما با نوشتن نام کاربر و رمز ورود می توانید وارد شبکه شوید.
دقت شود که می توانید در صورت عدم رمز ورودی را برای راحتی همه خالی گذاشته و شماره کامپیوتر را به عنوان نام کاربر نوشته و دکمه OK را کلیک نمایید.
تذکر
مشاهده می شود بعضی از کاربران بدون زدن دکمه OK ویا Enter با زدن دکمه Cancel یا دکمه Escape وارد کامپیوتر می شوند که در این صورت قادر نخواهند بود از شبکه استفاده نمایند. شما برای اطمینان از اینکه کاربر دست وارد شبکه گردیده است، اگر در قسمت Start کلیک نموده و در بخش Log off نام کاربر را ببینید، مطمئن می شوید کاربر وارد شبکه گردیده و می توانید از آن استفاده نمایید. ولی اگر در آن قسمت چیزی نبود نشان می دهد که کاربر با زدن دکمه کنسل (Cancel) وارد شبکه نگردیده است.
استفاده از شبکه و عمل sharing
اگر شبکه یک سایت درست راه اندازی شده باشد و مشکلی نباشد، هنگامیکه شما دو بار روی آیکون Network Neighborhood کلیک می نمایید قادر خواهید بود کامپیوترهای مورد نظر وارد آن شده واز برنامه های مشترک آن (Shared) استفاده نمایید.
توجه: حتماً کامپیوتر مورد نظر نیز روشن باشد و ضمناً برنامه ای را Share کرده باشد. چگونه می شود برنامه ای را Share نمود که دیگران نیز به آن از کامپیوتر ما دسترسی داشته باشند؟
نکته مهم: فقط درایوها (d:; CD-rom floppy A;c) ، سی دی و پوشه ها قابل اشتراک هستند و در صورتی بخواهیم فایل یا سندی را Share نماییم، حتماً ابتدا آن را در پوشه ای قرار دهیم.
برای عمل Sharing روی درایو و یا پوشه مورد نظر کلیک راست نموده و گزینه Sharing را انتخاب می کنیم. پنجره ای باز می شود که در قسمت دکمه رادیویی Shared as کلیک می نماییم.
می توانیم در بخش Comment نام یا توضیح خاصی جهت اطلاع افرادی که آن پوشه را می بینید بنویسیم. (مثلاً CD-Rom ) و با زدن دکمه OK پوشه یا درایو ما به شکل یک دست خواهد شد که نشان می دهد این پوشه ما مشترک قرار داده شده است و در صورتی که مجدداً بخواهیم آن را از حالت اشتراک در بیاوریم تا کامپیوترهای دیگر به آن دسترسی نداشته باشند، کافی است مجدداً روی آن کلیک راست نموده و گزینه Not Shared را انتخاب نماییم. با زدن OKاز حالت اشتراک درآمده و شکل دست نیز از روی آیکون Share شده. پاک خواهدشد.
در پنجره باز شده Shared سه گزینه در بخش پایین وجود دارد که بطور پیش فرض همیشه گزینه Read only یا فقط خواندنی فعال است و به کاربری که از فایل مشترک استفاده می کند، فقط اجازه می دهد آن را دیده، در صورت لزوم برای خود کپی نمایید ولی حق ویرایش، حذف و یا تغییراتی در آن را ندارد.
اما اگر گزینه Full و یا Depended on the password را انتخاب نماییم و در جلوی کارد آنها پسووردی درج کنیم و به کاربر کامپیوتر دیگر دهیم. او قادر خواهد بود با دادن رمز درخواستی تغییرات مورد لزوم را نیز بر روی آن وارد نمایید، لذا دقت کنید در صورت عدم نیاز همیشه از گزینه Read only استفاده نمایید.
چند تذکر:
-اگر سی دی رام خود را Share نمایید می توانید از کامپیوتر های دیگر از آن استفاده نمایید و برنامه های موجود در آن را در کامپیوترهای دیگر کپی نموده و یا نصب کرده استفاده نمایید ولی اگر برنامه ای را نصب نمایید که احتیاج به سی دی داشته باشد باید همواره کامپیوتر مورد مشترک روشن بوده و آمار دادن اطلاعات باشد. توجه شود که سی دی های اجرایی که احتیاج به سی دی دارند را باید در سی دی رام هر دستگاه جداگانه گذاشته و اجرا نمایید و نمی توانید از چند دستگاه به اجرای آن در سیستم اقدام نمایید.)
-اگر از کامپیوتری برنامه ای سنگین و طولانی را برای کامپیوترهای مختلف می خواهید کپی نمایید چون این عمل کار آن کامپیوتر را بسیار کند می کند در یک لحظه اجازه دهید یک یا دو دستگاه این عمل را انجام دهد و سپس می توانید جهت سرعت دادن به کار از آن دو دستگاه نیز جهت اشتراک گذاری استفاده نمایید و سرعت کار را افزایش دهید.
مواظب باشید در وسط عمل کپی و یا نصب، کسی کامپیوتر مشترک دهنده فایل را خاموش ننماید.
-در هنگام بستن کامپیوتر اگر پیامی بدین مضموم:
3 …) users using your computer,There are one (2
ظاهر شود، نشان می دهد که یک یا چند کامپیوتر دیگر دارند از برنامه های کامپیوتر شما استفاده می نمایند. لذا منتظر و یا مطمئن شوید که دیگر به کامپیوتر شما متصل نبوده و کاری ندارند و سپس اقدام به خاموش نمودن سیستم نمایید.
بررسی سایر گزینه های Network neighborhood
اگر روی آیکون شبکه یا Network neighborhood کلیک راست نمایید گزینه های دیگری را علاوه بر Properties مشاهده خواهید نمود.
نصب و تنظیم برنامه Wingate جهت اتصال شبکه به سرور و اینترنت
از آنجایی که استفاده از ویندوز NT و یا ویندوز Advanced Server 2000 جهت اتصال نرم افزاری شبکه و نگهداری و کنترل آن برای خیلی از سایتها مشکل می باشد، توصیه می شود از بنرامه ساده Wingate که یک برنامه بسیار قوی و ساده می باشد جهت انجام این امور استفاده نمایید. این برنامه که قفل شکسته آن نیز در بازار در درون سی دی ها وجود دارد می توانید از اینترنت نیز آن را Download نمایید.
تذکر مهم:
این برنامه فقط روی سرورسایت نصب خواهد گردید و بطور اتوماتیک به دستگاههایی که در یک گروه کاری قرار دارند و به این سرور متصل هستند یک IP آدرس خواهد داد و هیچ احتیاجی نیست به دستگاهها بطور دستی آیپی آدرس دهیم.
نکته:
این برنامه علاوه بر ویندوز 98 قابل نصب بر روی ویندوز2000 وNT نیز می باشد و تمامی مراحل تنظیم آن یکسان و شبیه بوده و فقط دقت شود که برنامه Wingate قابل نصب مخصوص NT را باید اجرا نمایید (Wgntsetup) نه ویندوز 98 (Wg9xsetup).
1-مراحل تنظیم سرور قبل از نصب
2-مراحل نصب برنامه Wingate
3-مراحل تنظیم Wingate
4-نحوه تنظیم دستگاههای موجود در شبکه جهت اتصال به شبکه
5-نحوه استفاده از برنامه Wingate برای کنترل شبکه
مراحل تنظیم سرور قبل از نصب
قبل از نصب Wingate باید شما فقط سرور خود را به نحوی که گفته می شود آماده نمایید.
ابتدا روی آیکون Network Neighborhood کلیک راست نموده و گزینهProperties را انتخاب نمایید. (نحوه تنظیم کردن شبکه و این بخش قبلاً بطور کامل بیان گردیده است) در پنجره Configuration گزینه TCP/IP را انتخاب نمایید و سپس روی دکمه Properties کلیک نمایید تا پنجره ای باز گردد.
درهمه کامپیوترها به پیش فرض قسمت Obtain an IP address automaticaly تیک خورده و فعال است. (این گزینه قادر می سازد کامپیوتر از سرور بطور اتوماتیک IP address بگیرد.) شما در سرور بایستی گزینه پایینی آن یعنی Specify an Ipaddress را کلیک نموده و آن را فعال سازید، بعد از فعال نمودن، کادرهای پایین آن جهت درج آدرس فعال خواهند گردید و شما قادر خواهید بود یک آدرس به سرور خود دهید و سپس بعد از نصب Wingate بقیه دستگاهها بطور تصادفی (Random) یک آدرس ار سرور خواهند گرفت. درقسمت IP address یک آدرس معتبر مثلاً 10.0.0.1 را نوشته و در بخش Subnet Mask نیز عددهای 0.255.0.0 را درج نمایید و سپس دکمه OK را کلیک کرده و کامپیوتر رامجدداً راه اندازی نمایید.
بعد از نصب Wingate، دستگاهها IP آدرس هایی مثل 10.0.0.2و 10.0.0.3 و الی آخر را بطور اتوماتیک خواهند گرفت.
مراحل نصب برنامه Wingat
بعد از نصب سرور سراغ برنامه Wingat رفته ابتدا شماره سریال نامبر (Key) مثلاً در اینجا f0401f6970300d197276e13 را یادداشت یا کپی نموده و سپس برنامه نصب آن را اجرا می نمایید (برای ویندوز Wg9xsetup 98 و جهت ویندوز 2000 و یاNT از این Wgntsetup استفاده نمایید.)
بعد از اجرا ابتدا پنجره توافقنامه یا قراردادنامه می آید.
که با کلیک روی گزینه Iagree موافقت خود را اعلام می کنید و وارد پنجره بعدی می شود که گزینه ( این دستگاه را به عنوان سرور Wingat شناسایی و تنظیم نمایید سپس مجدداً پنجره دیگری که هشدار می دهد این برنامه مخصوص ویندوز 95 و 98 می باشد ظاهر می شود.
و شما با کلیک دکمه Next وارد پنجره License Info خواهید گردید. در این پنجره حتماً گزینه اول (Install or Upgrade your Wingate Enter your key below) را انتخاب نموده و در کارهای پایین که فعال می شوند مشخصات را درج نماییدو مثلاً در بخش License Name کلمه schoolnet و در بخش License Key همان کدی که قبلاً کپی نموده اید مثلاً f040dlf6970300d197276e13 وارد نمایید و سپس دکمه Next را کلیک کنید.
تذکر:
گرینه دوم (Evaluate Wingate home. Standard or (free for 30 day trial) اگر انتخاب نمایید احتیاجی به سریال ندارید ولی برنامه شما فقط یک ماه کار خواهد نمود و بطور آزمایشی نصب می شود و گزینه سوم (Purchase Wingate now (online) جهت خرید مستقیم برنامه از اینترنت می باشد.
بعد از زدن دکمه Next را کلیک نمایید.
بعد از آن پنجره زیر که در آن دو گزینه وجود دارد. اولین گزینه یا Express Setup (recommended) که تنظیمات پیش فرض خود برنامه را نصب می کند و گزینه دوم یا Custom Setup اجازه می دهد شما خودتان آن تنظیم و انتخاب نمایید.
شما بهتر است گزینه دوم را انتخاب نموده و از پنجره باز شده چک مارک گزینه های 3و 5 و6 و 7 را غیر فعال سازید ( بجز Telnet ,ftp ,Http)
سپس با زدن دکمه Next وارد پنجره تنظیم نامه های SMTP از طریق Wingate می باشد که نیازی نیست و آن را خالی گذاشته و روی دکمه Next کلیک نمایید.
پنجره بعدی نیز برای NEWS بوده و احتیاجی نیست آن را خالی گذاشته و ریو دکمه Next کلیک نمایید.
در پنجره www Cache Settings اجازه می دهد برنامه های اینترنت در Cache دستگاه ذخیره شده و دستگاههای دیگر هنگام کار دراینترنت از این Cache استفاده نمایید. لذا سرعت کار آنها بالا رود. شما می توانید در صورت لزوم مقدار کش را پیش فرض 50 مگابایت تغییر داده و بیشتر و یا کمتر نمایی. (در صورت داشتن فضای اضافی در سرور 350 مگابایت سفارش می شود.)
و سپس با زدن دکمه های Next اجازه دهید برنامه نصب شود. بعد از اتمام نصب برنامه کامپیوتر اقدام به راه اندازی مجدد خواهد نمود.
مراحل تنظیم
بعد از راه اندازی مجدد و بالا آمدن دستگاه، آیکون برنامه Wingate در سمت راست نوار وظیفه پدیدار خواهد شد. کافی است دو بار روی آن کلیک راست نمایید پنجره ورودی باز خواهد شد و شما برای اولین بار بدون وارد نمودن رمزی روی ok کلیک نمایید.
در پنجره باز شده در بخش Old password چیزی ننوشته و خالی بگذارید و یک رمز که بتوانید بخاطر بیاورید را در زیر آن یعنی New password و همچنین مجدداً همان را در کادر Confirm new password وارد نمایید و با زدن دکمه OK وارد برنامه شوید.
پنجره Wingate بطور پیش فرض به دو پنجره یا ناحیه تقسیم شده و درزیر هر بخش سه گزینه جهت تنظیم وجود دارد.
در سمت چپ که سه گزینه Users , Services,Services قرار دارد Services را انتخاب نموده و کلیک نمایید.
از بین سرویسها شما گزینه www proxy server و همچنین Ftp proxy server را بایستی انتخاب و تنظیم نمایید. جهت این کار روی آنها به نوبت دابل کلیک نموده و در سمت راست در پنجره باز شده روی بخش Connection کلیک نموده و گزینه Trough cascaded proxy server را انتخاب نموده و آدرسProxy و port خط اینترنت خود را (در صورتی که پراکسی داشته باشد مانند شبکه مدارس) در کادر مربوطه درج می کنیم. ( مثلاً برای مدارس ما (proxy. Schoolnet.ir 3128 و سپس روی دکمه Save در بالای پنجره اصلی کلیک می کنیم و از پنجره خارج می شویم.
بعد از ذخیره و تنظیم نمودن Wingate دقت شود که اکنون باید روی آیکون Internet Explorer خود بایستی کلیک راست نموده و گزینه Properties را انتخاب نمایید. و از آنجا گزینهConnection را انتخاب نمایید.
و سپس در بخش Lan Setting کلیک نموده و گزینه use a proxy server را انتخاب نموده و در آنجا آدرس IP address سرور را یعنی 10.0.0.1 را نوشته و در قسمت port عدد 80 را درج نمایید و دکمه okرا کلیک نموده خارج شوید.
حال وقتی که دستگاه شما به اینترنت وصل می شود برنامه ابنترنت کامپیوتر شما از طریق Wingate آن دریافت خواهد نمود و بعداً یاد خواهید گرفت که از طریق برنامه Wingate شما قادرید: اربرها را کنترل نموده و فعالیت آنها را زیر نظر داشته و درصورت لزوم حتی می توانید بر روی بعضی از سایتها محدودیت گذاشته و آن را غیر قابل دسترسی نمایید.
نحوه تنظیم دستگاههای موجود در شبکه جهت اتصال به شبکه
اگر تنظیمات Network Neighborhood که قبلاً گفته شد تنظیم گردیده باشد و Workgroup دستگاهها با سرور یکسان باشد بعد از نصب Wingate بر روی سرور کافی است دستگاههای موجود در سایت را یک بار راه اندازی نماییم، دستگاهها بطور اتوماتیک وار از سرور یک IP address خواهند گرفت. فقط کافی است جهت اتصال به اینترنت روی آیکون اینترنت (Internrt Explprer) هر دستگاه مانند سرور کلیک راست نموده و گزینه Properties بخش Connrction را انتخاب و درقسمتLan settings گزینه Use a proxy serverرا انتخاب و آدرسIP سرور را مثلاً ما 10.0.0.1 را درآن قسمت و عدد 80 را در بخش Prot درج نموده و ok را انتخاب نماییم.
حال اگر سرور به اینترنت وصل شود تمامی دستگاههایی که روی آن تنظیم شده اند و متصل می باشند قادر خواهند بود از طریق شبکه به اینترنت وصل شوند.
تذکر:
همانطور که قبلاً نیز گفتیم در بخش Tcp/ IP سایر دستگاهها به غیر از سرور که بطور دستی آدرس دادیم بایستی گزینه پیش فرضی Obtain an IP Address انتخاب شده باقی بماند تا بتواند از سرور و از طریق برنامه Wingate یک آدرس دریافت نماید. برای آنکه کنترل نمایید آیا این آدرس را گرفته است یا نه می توانید در کادر Run از قسمت Start کلیک کرده وبا اجرای برنامه Command آن را چک نمایید.
در پنجره باز شده کافی است فرمان ipconfig را نوشته و دکمه Enter را بزنید. آدرس IP دستگاه مشخص خواهد شد. اگر یک آدرس شبیه آدرس سرور مثلاً 10.0.0.4 را مشاهده نمایی متوجه می شود که این دستگاه از سرور یک آدرس گرفته و می توانید با نوشتن فرمان Ping و آدرس سرور کاملاً به اتصال شبکه مطمئن شوید. یعنی هنگامیکه مثلاً فرمان زیر را می نویسید ping 10.0.0.1 اگر سرور روشن باشد حتماً بایستی جواب یا Reply از آن به شما برسد.
نحوه استفاده از برنامه Wingate برای کنترل شبکه
اکنون در این بخش قصد داریم کمی با کارکرد بعضی از برنامه های Wingate آشنا شویم. به هیمن خاطر کافی است روی آیکون Wingate بر روی نوار وظیفه دوبار کلیک نموده و با نوشتن رمز ورود وارد برنامه شوید. همانطور که گفتیم این پنجره بطور پیش فرض در دو طرف دو پنجره جداگانه که هر کدام نیز شامل سه بخش می باشد را باز می نماید. در سمت زاست اگر روی Activity کلیک نمایید شما می توانید کاربرهای متصل به شبکه را زیر نظر داشته و حتی مشاهده نمایید وارد کدام برنامه یا سایت می شوند.
در بخش History شما می توانید فعالیتهای کرابران خود را در تاریخها گذشته کنترل نمایید.
(چه ساعتی، کدام کاربر و کامپیوتر با کدام IP آدرس وارد چه عملی انجام داده (وارد کدام سایت شده) و چند لحظه طول کشیده و چقدر اطلاعات فرستاده یا گرفته است) را به دقت مشاهده نمایید و با کیلیک راست روی صفحه می توایند آن را حذف یا ذخیره نمایید.
در بخش System messages هشدارها و ایرادهای موجود در شبکه و برنامه جهت اطلاع آورده می شود.
اما د سمت چپ همانطور که دیدید در بخش Services شما از سرویسهای و برنامه های Wingate می توانید استفاده، برنامه ریزی و تنظیم نمایید مانند استفاده Wingate که مشاهده گردید.
در بخش users شما در صورتی که تمایل داشته باشید می توانید گروه group و کاربر user تعریف نموده و مانند ویندوز 2000 عمل نمایید.
و در بخش System نیز شما تنظیمات برنامه و دستگاه را دراید و می توانید آن را در صورت آشنایی کامل تنظیم نمایید.
تذکر:
با کلیک روی برنامه Help (برنامه کمکی) این برنامه می توانید از قسمتهای و برنامه های بیشتر سود بجویید.
تذکر:
در صورتی که احساس می کنید برنامه Wingate شما درست کار نمی کند و تنظیمات آن به هم ریخته واحتیاج دارید آن را مجدداً نصب نماید. حتماً قبل از uninstall روی آیکون آن در نوار وظیفه کلیک راست کرده و گزینه Exite را انتخاب نموده و آن را از فعالیت خارج نموده سپس از قسمت program files با انتخاب گزینهUninstall برنامه را حذف و سپس مجدداً نصب نمایید.
نصب و پیکربندی TCP/IP
TCP/IP از زمان عرضه ویندوز NT (نگارش 4) به عنوان پروتکل پیش فرض شناخته شده است و هنگام اجرای برنامه نصب کننده سیستم عامل، نصب می شود. اما اکنون TCP/IP برای ورود به شبکه کار با Active Directory (AD) (DNS) Domain Name System و بسیاری دیگر از ویژگیها به عنوان پیش نیاز مطرح است. پشته TCP/IP در ویندوز 2000 پشتیبانی تمام پروتکل های شرح داده شده در بخشهای قبلی و نیز مجموعه ای بزرگ از سرویس ها و برنامه های کمکی را شامل می شود. به این ترتیب می توانید TCP/IP را مورد استفاده قرار دهید. آن را مدیریت کنید و یا به رفع اشکال در آن بپردازید. ویندوز 2000 سرور همراه با تعداد زیادی از سرویس های مبتنی بر TCP/IP فروخته می شود، که کار مدیریت تعداد زیادی از کاربران مبتنی بر TCP/IP (در شبکه) را آسان می کنند.
همچنین در صورتی که سیستم عامل قبلاً نصب شده باشد، می توان TCP/IP را به صورت اختیاری نصب کرد. برای این کار باید در صفحه Local Area Connections properties، دکمه add را کلیک کنید. اگر برای برقراری ارتباط بین کامپیوترهای مبتنی بر ویندوز و شبکه محلی، بر اساس سایر 1پروتکل ها (مانند NetBEUI) کار می کردید، مصرانه توصیه می کنم بعد از اینکه تمام کامپیوترهای خود را برای استفاده از TCP/IP پیکربندی کردید، پروتکل های دیگر را حذف کنید.
همواره بهتر است که تعدادی از پروتکل هایی که در حال استفاده از آنها می باشد، را به حدقال برسانید.
پس از نصب TCP/IP، که می توانند هنگام نصب سیستم عامل، یا از طریق صفحه Local Area Connections properties باشد، باید برای مشخص کردن کامپیوتر و آماده ساز آن برای واکنش متقابل (تعاملی) با سایر اجزای شبکه TCP/IP، پارامترهای لازم را تنظیم کنید. ویندوز 2000 نیز همچنان ویژگی DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) را ارائه می کند. با استفاده از این ویژگی ویندوز2000 می تواند به صورت خودکار تمام پارامترهای لازم برای پیکربندی TCP/IP را تنظیم کند. در بخش مفهوم DHCP که در قسمتهای بعدی همین فصل ارائه شده، ویژگی می توانید تمام مراحله های تنظیم پارامتر ها، که در ادامه همین بخش ارائه شده است، را نادیده بگیرید. اما در این مرحله تمام تنظیمهای مورد نیاز برای برقراری ارتباطی کارآمد از طریق TCP/IP و نحوه استفاده کامپیوتر از آنها برای برقراری ارتباط به شبکه را فرا خواهید گرفت.
تمام پارمترهایی را که برای استفاده از TCP/IP به آن نیاز دارید در صفحه Internet Protocol (TCP/IP) Properties در ویندوز 2000 پیکربندی می شوند.
برای دستیابی به صفحه Internet Protocol (TCP/IP) Properties مرحله ای زیر را دنبال کنید:
1-از منوهایStsrt/Settings گزینه Network And Dial0Up Connections را انتخاب کنید.
2-آیکون Local Area Connection را با استفاده از کلید سمت راست ماوس کلیک کنید. از منیو میانبری که ظاهر می شود، گزینه Properties را انتخاب کنید.
3-در صفحه Local Area ConnECTION properties که بعد از انتخاب گزینه Interties Protocol دکمه Proprties را کلیک کنید.
به این ترتیب صفحه Interties Protocol (TCP/IP) ارائه خواهد شد، که حاوی چهار پارامتر بسیار حیاتیTCP/IP می باشد وباید در تمام طرحهای زیربنایی (Platform) تنظیم شوند:
-آدرس IP
-ماسک شبکه فرعی
-دروازه پیش فرض
-سرویس دهنده های DNS مورد نظر و جایگزینهای آنها
توجه:
می دانید سرویس دهنده DHCP را پیکربندی کنید، اما تا زمانی که آن حالت مجاز قرار نداده باشید، سرویس های خود را شروع نخواهد کرد.
بعد از اینکه قلمرویی را ایجاد کردید، می توانید پارمترهای اضافی را نیز برای آنها تعریف کنید. این پارامترها نیز درهمان اعمال خواهند شد به جای این کار می توانید فقط گزینه هایی که باید در آدرس قلمرویی خاص اعمال شوند، را تعیین کنید. دلیل ارائه شدن چنین گینه هایی این است که معمولاً باید به ازای هر کدام از شبکه های فرعی، قلمرو مجزایی نیز تعریف شود، زیرا هر کدام تنظیمهای مربوط به خود را نیاز دارند (مانند دروازه های پیش فرض)، که باید با دیگری تفاوت داشته باشد.
مثلاً شبکه ای معمولی در مقیاس متوسط، باید چندین شبکه فرعی داشته باشد و برای هر کدام نیز باید قلمرویی خاص راتعیین کند. تنظیم پارامترهایی مانند نام حوزه، سرویس دهنده های DNS وWINS احتمالاً برای تمام سرویس گیرنده های موجود در تشکیلات مشابه خواهند بود. بنابراین بهتر است که آنها را به صورت گزینه های همگانی تعریف کرد. عیین تنظیمهای صحیح برای تمام پارامترهای مورد نیاز برای پیکربندی TCP/IP به عهده خودتان خواهد بود. هدف معمولاً این است که به سرویس گیرنده ها راه حل کاملی برای پیکربندی TCP/IP ارائه شود. اما هر پارامتری که حذف شود و یا درست پیکربندی نشده باشد، موجب می شود که ارتباطات TCP/IP در سرویس گیرنده بدون هشدار قبلی از روند عملمکرد صحیح خارج شود.
توجه: سرویس دهنده DHCP نمی تواند خودش برای دریافت پیکربندی های TCP/IP سرویس های DHCP را دریافت کند (حتی نمی تواند این کار را از طریق سرویس دهنده DHCP دیگری انجام دهد). پارامترهای آن باید به صورت دستی در کادر مکامله Internet protocol (TCP/IP) PROPERTIES پیکربندی شود.
آدرس های IP
آدرس IP روشی است، که با استفاده از آن کامپیوترها بر روی شبکه TCP/IP شناسایی می شوند. به این ترتیب هم میزبان و هم شبکه ای که میزبان در آن قرار دارد، شناسایی می شوند. به هر کامپیوتر باید آدرسی اختصاص داده شود، که با آدرس سایر کامپیوتر های موجود درشبکه تفاوت داشته باشد. در غیر این صورت ممکن است داده نگارها به کامپیوتر های دیگری تحویل داده شوند. در نتیجه موجب بروز تداخل در هر دو ایستگاه کاری خواهند شد.
توجه:
در شبکه TCP/IP اصطلاح (میزبان) درتمام موارد به کامپیوتر اطلاق نمی شود. (میزبان) (Host) در واقع رابط شبکه است و یک کامپیوتر منفرد می تواند چند رابط شبکه داشته باشد. در چنین مواردی هر میزبان باید آدرس IP مخصوص به خود را داشته باشد.
طبق روش مرسوم، آدرس های IP از 32 بیت تشکیل شده اند که بر حسب چهار عدد مبنای 10 که می توانند بی صفر تا 255 باشند، تعریف می شوند. عددهای مزبور نشان دهنده 8 بیت می باشند، که با علامت نقطه از یکدیگر جدا می شوند. مثلاً آدرس IP می تواند به صورت 192.168.1.146 باشد، که در مبنای 2 معادل عدد زیر خواهد بود:
11000000.1010000.00000001.10010010
با توجه به هجوم ثبت نام حوزه ها در اینترنت، تعداد آدرس های IP که در دسترس قرار دارند. نیز به تدریج کاهش می یابند. در نتیجه قواعد مربوط به آدرس دهی IP نیز به تدریج تغییر خواهد کرد. این تغییرات در نگارش جدید IP، یعنی نگارش 6 (IPV) دیده می شوند. چه از روش آدرس دهی مرسوم IP (یعنی روش32 بیتی) استفاده کنید و چه IPV6 را مورد استفاده قرار دهید، نکته مهم این است که تمام کامپیوترهای موجود بر روی شبکهتان باید یک آدرس IP منحصر به فرد داشته باشند.
اگر شبکه تان به اینترنت متصل نیست، آدرس ها متوسط مدیر شبکه به هر (میزبان) اختصاص می یابد. آدرس های واقعی به خودی خود می توانند هر ترکیب مجازی از عددها باشند، به شرطی که به صورت منحصر به فرد اختصاص یافته باشند. این حالت شبکه ثبت نشده نامیده می شود، زیرا چنین آرایشی کاملاً شخصی می باشد و منحصر به سازمانتان می باشد. اما اگر شبکه تان به اینترنت متصل است، احتمالاً یک، یا چند کامپیوتر با آدرس ثبت شده خواهید داشت. در این حالت برای جلوگیری از ایجاد آدرس های تکراری، باید ثبت آدرس های میزبان را بسته به مجوز اینترنت، مانند Network Solutions (در آدرس http://www.networksolutions.com ) انجام دهید. شبکه های شخصی می توانند هر نوع آدرس IP برای میزبانها ثبت کنند. همچنین می تواند شبکه را برای کاربران اینترنت در حالت ثبت نشده باقی بگذارند و فقط کامپیوترهایی که به صورت مستقیم از طریق اینترنت در دسترس قرار دراند (مانند سرویس دهنده های World Wide Webوftp )، را ثبت کنند. در مورد دوم، کاربرانی که آدرس IP ثبت شده ای نداند، معمولاً از طریق دیوار آتش و یا پراکسی وصل خواهند شد. به این ترتیب از دسترسی به کامپیوترهای محلی توسط کامپیوترهای خارج از شبکه جلوگیری خواهد شد.
وقتی کامپیوتری را برای استفاده از TCP/ IP پیکربندی می کنید، باید آدری IP را از شبکه و یا از مدیر شبکه (گه باید مواردی از آدرس های اختصاص یافته در شبکه را ثبت کند) به دست آورید ویا سرویس دهنده DHCP ویندوز 2000 را مورد استفاده قرار دهید. این سرویس دهنده آدرس ها را از مخزنی که توسط مدیر شبکه پیکربندی شده است، به صروت خودکار اختصاص می دهد.
توجه:
یکی از کارهایی که نباید انجام دهید، این است که نباید برای امتحال، آدرسی را به صورت اتفاقی اختصاص دهید. تداخل آدرس های IP از مشکلات متدال در شبکه های مبتنی بر TCP/ IP نمی باشد و مشکل ترین مورد برای عیب یابی نیز به شمار می آیند. بخاطر داشته باشید آدرس IP که ممکن است به این ترتیب انتشار دهید، به رئیس تان اختصاص داشته باشد، اگر آدرس IP تکراری در شبکه وجود داشته باشد، پشته های IP از کار خواهند افتاد.
ماسک شبکه فرعی
ماسک شبکه فرعی احتمالاً بخشی از تنظیمات مربوط به پیکربندی TCP/ IP می باشد که درک آن چندان آسان نیست.
فردی که مقادیر اختصاص یافته به این تنظیم (مانند 255.255.255.0) را در آن مشاهده می کند، آن را با آدرس IP واقعی اشتباه کند. همچنین ممکن است افراد بدانند که چه عددی باید اختصاص یابد، اما علت آن را ندانند.
ماسک شبکه فرعی در واقع بر اساس مفهومی بسیار ساده استوار است. اگر از بخش قبل به خاطر بیاورید گفتیم که آدرس IP هم شبکه و هم میزبان موجود در شبکه مزبور رامشخص می کند. تنها کار ماسک شبکه فرعی این است که مشخص کند چه بخشی از آدرس IP شبکه و چه بخشی میزبان را مشخص می کند.
اگر ماسک شبکه فرعی را در مبنای 2 در نظر بگیرید. درک آن آسانتر خواهد شد. تمام آدرس های IP مقادیر 32 بیتی در مبنای 2 می باشند. نقطه هایی که بین آنها قرار گرفته است، فقط از نظر راحتی کار اضافه شده اند. اگر عدد اختصاص یافته به پارمتر شبکه فرعی 255.255.255.0 باشد، در مبنای 2 به صورت زیر خواهد بود:
11111111.11111111.11111111.00000000
این عدد نشان می دهد که در آدرس IP مربوط به این ماسک، تمام رقمهایی که عدد 1 به آنها اختصاص یافته است. برای مشخص کردن شبکه می باشند. همچنین تمام رقمهایی که عدد 0 به آنها اختصاص یافته است، میزبان شبکه مزبور را مشخص می کنند ( یعنی در واقع عددهای 1 بخش مربوط به شناسایی شبکه را پوشش می دهند). بنابراین اگر آدرس IP کامپیوتری به صورت 123.45.67.89 باشد، بخش123.45.67 مشخص کننده شبکه و89 مشخص کننده میزبان می باشد.
انواع آدرس IP
وقتی در مورد ماسک شبکه فرعی را بدانید، سوال بعدی که مطرح می شود این است که چرا مشخص کردن شبکه های مختلف، تعداد رقمهای متفاوتی مورد نیاز است؟ در پاسخ به این سوال، نیز مانند بسیاری از سوالهایی که در رابطه با TCP/ IP مطرح می شوند، باید بگوییم برای اینکه بتوان آنها را در اینترنت پیدا کرد. پروتکل های TCP/ IP برای استفاده در آنچه که امروز اینترنت نامیده می شود، طراحی شده اند. اگر چه هیچ کس می تواند آینده این پدیده رو به رشد را پیش بینی کند، اما اینترنت به صورت شبکه ای طراحی شده است، که بتواند در مقایس بسیار وسیع کار کند و مدیریتهای مرکزی آن حداقل باشند. طراحان TCP/ IP حتی از اولین روزهایی که این ایده مطرح شد، متوجه شده بودند که ثبت نام هر میزبان در چنین شبکه ای اگر بخواهد به نوعی تحت نظر مدیر شبکه باشد، عملی نخواهد بود. حتی اگر هم عملی باشد هزینه بسیار زیادی را شامل خواهد شد، به هیمن دلیل تصمیم گرفتند که فقط شبکه های بتوانند در اینترنت ثبت شوند و ثبت نام میربانهای هر شبکه به مسئولیت مدیر شبکه واگذار شود.
شبکه فرعی چیست؟
ماسک شبکه فرعی همواره به همان سادگی که در مثالهای قبل مشاهده کردید، نیست. گاهی خطاهای جدا کننده بین شبکه و بخشهای میزبان در آدرس IPدقیقاً بین بایت های 8 بینتی قرار نمی گیرد. شبکه فرعی در واقع فقط نوعی تقسیم فرعی تر در آدرس شبکه است، که با هدف سازماندهی انجام می شود. مثلاً ممکن است شرکت بزرگی که شبکه خودرا در کلاس B ثبت کرده است، نخواهد آدرس هایی که به گره های خود می دهد، به صورت یکنواخت از0.0. تا 255.255 باشد.
در این حالت عملی ترین راه این است که شبکه را به چند شبکه فرعی تقسیم کند، که این تقسیم نیز باید بر اساس طرح سیم کشی باشد. با ایجاد شبکه های فرعی که با شبکه های اترنت یا حلقوی نشانه ای (که تشکیلاتی می باشند) سازگاری داشته باشد، می توان کارهای مربوط به اختصاص دادن آدرس های IPو حفظ و نگهداری آنها را بین مدیران شبکه های مزبور تقسیم کرد.
بنابراین در این روش آدرس شبکه کلاس B مقادیر مربوط به دو بایت اول آدرسIP را تعیین می کند. شبکه فرعی نیز مقدار بایت سوم، را مشخص می کند و بایت چهارم برای مشخص کردن میزبانها باقی می ماند. بنابراین ماسک شبکه فرعی در هر وضعیتی باید 255.255.255.0 باشد، زیرا سه بایت اول صرف نظر از نحوه ثبت نام شبکه، آدرس آن را مشخص می کنند.
کار ابزارهای TCP/ IP
روش پیاده سازی پروتکل های Tcp/ Ip در ویندوز 2000 حاوی مجمو عه ای از ابزارهای و برنامه های کمکی است که کاربران و مدیران شبکه به وسیله آنها می توانند بر فعالیتهای پروتکل های Tcp/ Ip نظارت داشته باشند.
و در صورت لزوم نسبت به رفع اشکال آنها اقدام کنند. بسیاری از برنامه های کمکی، نگارشهای مبتنی بر ویندوز2000 همان برنامه هائی هستند که بر محیطهای مبتنی بر Tcp/ Ip تولید شده اند وامروز ابزارهای استاندارد برای مدیران شبکه به شمار می آیند.
برنامه کمکی Ping
Ping اصلی ترین و متداولترین برنامه کمکی در رابطه با Tcp/ Ip می باشد. این در واقع ابزاری است که با استفاده از آن می توانید فعال بودن پروتکل Tcp/ Ip را در کامپیوترتان مشخص کنید.
همچنین امکان اتصال به سایر کامپیوترهای موجود در شبکه و یا امکان تعیین آدرس IP مربوط توسط سرویس دهنده DNS را نیز مشخص می کند.
C:/> Ping PC ADM 09
IP دستگاه C:/> Ping
همچنین با استفاده از این دستور میتوان فهمید که آیا کامپیوتر مورد نظر در شبکه روشن است یا خاموش. IP دستگاه C:/> Ping-a
با استفاده از این دستور نیز می توان نام دستگاه مورد نظر درشبکه را که IP آن را می دانیم پیدا کنیم.
Net Send
Net Send برنامه کمکی دیگری در رابطه Tcp/ Ip می باشد با استفاده از این دستور می توان برای هر کامپیوتر موجود در شبکه که نام آن را می دانیم پیغام فرستاد.
البته لازم به ذکر است که با استفاده از این دستور کامپیوتر گیرنده می فهمد که این پیغام از کدام سیستم برای او فرستاد شده.
فرمت کلی این دستور به شکل زیر است:
" پیغام مورد نظر" اسم دستگاه C:/> Net Send
دستور Con Vert
همانطوری که می دانیم هر یک ار درایوهای یک سیستم را در ویندوز 2000 می توانیم به دو صورت FAT ویا NTFS فرمت کنیم اما سیستم هائی که در شبکه قرار می گیرند باید حتماً به صورت NTFS فرمت شده باشند تا بتوان ار قابلیتهای آنها در شبکه استفاده کرد مانند عملSharing .
همچنین این نوع فرمت به ما اکان Sharing می دهد. یعنی Option هائی را در اختیار ما قرار می دهد که با استفاده از آنها می تونیم امنیت را تامین کنیم.
با استفاده از دستور Con Vert می توانیم درایو مورد نظر را بدون اینکه اطلاعات آن پاک شود به صورت NTFS فرمت کنیم.
فرمت کلی به دستور به شکل زیر است:
نام درایو مورد نظر C:/> Con Vert /Fs: NTFS
بازسازی Security
MMC یا (Microsoft Management Consoley) نوعی چهار چوب عمومی برای مدیریت شبکه و کار با پیکربندی سیستم های کامپیوتری می باشد.
گاهی اوقات پیش می آید که تنظیمات Security سیستم به هم می ریزد و می توان با استفاده از MMC آن را به حالت Defulte اولیه باز گرداند. Star t Run MMC
بعد از باز شدن Console از قسمت بالا صفحه Add/Remove Snap-in را انتخاب کرده و بعد در صفحه باز ده کلید Add را انتخاب می کنیم و آیتم Security Configoration and Analysis را به صفحه اصلی (Console) اضافه می کنیم و با انتخاب ok روی آن رفته Right Click می کنیم وبا انتخاب Open data Base یک اسم دلخواه را به آن می دهیم.
سپس دو بار روی آیتم Security Configoration and Analysis رفته و با Right Click کردن ابتدا گزینهAnalyze Computer Now را انتخاب کرده و سپس گزینه Configure Computer Now را انتخاب کرده و دوبار گزینه Analyze Computer Now را انتخاب می کنیم.
با استفاده از این عملیات می توانیم تنمظیماتSecurity دستگاه را به حالت Defulte اولیه برگردانیم.
MAP کردن
گاهی اوقات برای استفاده بیشتر از یک قسمت ار اطلاعا ت می توانیم آن را در حالی که نیاز داریم MAP کنیم برای این کار روی Folder مورد نیاز Right Click کرده گزینه MAP Network Drive را انتخاب می کنیم و با نام درایوی که برای این اطلاعات انتخاب می کنیم آن را MAP می کنیم.
در انتها روی درایوی که با استفاده از MAP کردن ساخته شده می رویم وبا Right Click کردن آن را Disconnect می کنیم. البته این حالت در حالتی است که ما این کار را روی سیستم خودمان انجام دهیم، اما کامپیوتری که Administrator شبکه است نیز می تواند از این خاصیت استفاده کند چون تمام درایوهای کامپیوتری موجود در شبکه دارایShare پنهان هستند و Admin شبکه می تواند آنها را در موقع ببینید به این صورت که روی My Network Plase کلیک راست کرده و قسمت Map Network Drive را انتخاب می کنیم و در قسمت Folder به فرمتی که در زیر گفته خواهد شد نام درایوی را که می خواهیم MAP کنیم مشخص می کنیم.
$ نام درایو مورد نظر نام دستگاه در شبکه
Virtul Memory
نوعی حافظه مجازی است برای تسریع در عملیات که معمولاً Min آن 1/5 برابر مقدار RAM وMAX آن3 برابر مقدار RAM می باشد.
گاهی اوقات متوجه می شویم که سیستم کند عمل می کند و یا به عبارت دیگر Over heade سیستم بالا است ویکی از دلایل آن می توان این باشد که درایوی را که حافظه مجازی به آن اختصاص داده ایم اطلاعات زیادی در آن موجود باشد یعنی فضای خالی آن کم باشد.
برای رفع این مشکل می توانیم حافظه مجازی را از درایو مورد نظر به درایوی که فضای خالی بیشتری دارد انتقال دهیم، برای این منظور به روش زیر عمل می کنیم.
My Computer Right Click Properties Advanced Per formance Change
در این قسمتMin وMan را که به حافظه مجازی اختصاص داده شده است را می توانیم ببینیم که معمولاً در درایوC است حالا در این قسمت می توانیم حافظه مجازی را به هر درایو خالی دیگری در صورت پر بودن درایوC نیز اختصاص داد، لازم به ذکر است که در صورتی که هیچ کدام از درایوها به اندازه حافظه مجازی فضای خالی نداشت می توانیم حافظه را به تک تک درایوها به هر میزان که فضای خالی دارند اختصاص داد. مثلاً :
10 MBدرایو C
30 MBدرایو D
50 MBدرایو D
طریقه پاک کردن حافظه مجازی به این صورت است که مقدارMin وMan را مقدار دهی کرد. سپس کلید Ser را انتخاب کرده و سیستم را Restarte می کنیم.
لازم به ذکر است که مشخصات Virtual Memory را نیز می توان درProperti es فایل Page File درایو C نیز مشاهده کرد.
این فایل را می توان در درایو C با خارج کردن این درایو از حالت Hidden مشاهده کرد.
مفهوم DHCP
همانطور که اشاره شد، کاربران TCP/IP و مدیران شبکه می توانند از تمام موارد مربوط به پیکربندی کامپیوترها که تا این قسمت شرح داده شد، پرهیز کنند. برای این کار باید سرویس دهنده ی DHCP را مورد استفاده قرار دهند. به این ترتیب پیکربندی پارامترها و تنظیم آنها به صورت خودکار انجام خواهد شد.
برای حل مشکل اختصاص دادن آدرس IP و مدیریت شبکه ها در مقایس بزرگ، میکروسافت با همکاری سایر شرکتهای حرفه ای در زمینه شبکه پروتکلی به نام Dynamic Host Configuration Protocol را ارائه کرد. DHCP استانداردی آزاد است، که در بخش Requests for Comments تعریف شده است.
DHCP بعضی از بزرگترین مشلکلات ذاتی TCP/IP که ابتدای ایجاد پروتکل مزبور وجود داشتند، راحل کرده است.
DHCP نیاز به پیکر بندی منفرد استگاههای کاری را حذف و در واقع احتمال ایجاد آدرس های IP تکراری را برطرف کرده است. استفاده از DHCP در تمام شبکه های مبتنی بر ویندوز 2000 توصیه می شود، به شرطی که تمام کامپیوترهای شبکه نیز آن را مرود استفاده قرار داده باشند. در مواردی که محیطهای مخلوط از طرحهای زیربنایی (Platform) مختلف ایجادمی شود، که بعضی از آنها DHCP را مورد استفاده قرار داده اند و بعضی دیگر از آن استفاده نکرده اند، مشکلاتی بروز خواهد کرد. وقتی کامپیوترهایی داشته باشید که باید آدرس IP خاصی به آنها اختصاص یابد، این کار را با استفاده از DHCP انجام دهید، حتی اگر تنها دلیل برای این کار ثبت وقایع به صورتی کارآمد باشد.
سپس تصمیم گرفته شد، که کلاس (طبقه) مختلف برای شبکه ایجاد شود. این کلاسها باید به صورت شبکه های منفرد مبتنی بر تعداد میزبانهایی که باید به اینترنت اتصال یابند، سازماندهی شود. در جدول زیر فهرست این کلاسها را مشاهده می کنید. در این فهرست همچنین ماسلک شبکه فرعی و حداکثر تعداد شبکه ها و نیز حداکثر میزبانهای هر شبکه نیز ارائه شده اند.
مشخصه های کلاسهای آدرس
کلاس آدرس
ماسک شبکه فرعی پیش فرض
تعداد شبکه ها
تعداد میزبانها
A
255.0.0.0
126
214،777،16
B
255.255.0.0
384،16
534،65
C
255.255.255.0
152،097،2
254
توجه:
دو کلاس آدرس اضافی دیگر به نامهای کلاس D و کلاسE نیز وحود دارند. آدرس های کلاس D معمولاً برای داده های انتشاری متعدد (Multicating) مورد استفاده قرار می گیرند و آدرس های کلاس E برای کارهای تجربی حفظ می شوند.
در سطح عملی، روش آدرسدهی مزبور به این معنی است که اگر می خواهید شبکه تان را در رابطه با اینترنت ثبت کنید، می توانید یکی از آدرس های کلاس C را از منبع مجاز اینترنت دریافت کنید. به این ترتیب آنها آدرس شبکه ای را به شما می دهند، که در 3 بایت ( داده های هشت گانه) اول آدرس های IP مورد استفاده قرار می گیرد ( مانند 199.45.67). سپس می توانید 254 آدرسی که برای رقم چهارم باقی مانده است، را به میزبانها اختصاص دهید، البته به شرطی که عدد تکراری بین آنها نباشد. در این حالت ماسک شبکه فرعی تما آدرس هایتان 255.255.255.0 خواهد بود و نشان می دهد که فقط آخرین بایت را می توان برای مشخص کردن میزبانها مورد استفاده قرارداد.
اگر بیش ار 254 گره در شبکه خود دارید، باید آدرس کلاس C دیگری به دست آورید. اگر شبکه تان به حد کافی بزرگ باشد، احتمالاً می توانید آدرسی در کلاس B ثبت کنید. این آدرس تا 65534 میزبان را پشتیبانی می کند. به این ترتیب با استفاده از ماسک شبکه فرعی 255.255.0.0 می توانید دو بایت آخر را خودتان تعیین کنید.
DHCP و تفکیک نام
همانطور که در بخشهای زیر خواهید آموخت، نکته مهم دیگری که هنگام استفاده از TCP/IP در شبکه تشکیلاتی باید در نظر گرفته شود، تفکیک نام می باشد. از آنجا که DHCP فهرستی از آدرس MAC سرویس گیرنده های خود را همراه با آدرس های IP آنها حفظ می کند، باید برای معادل سازی آدرس های IP و نام میزبانی که به کامپیوترهای موجود در محیط مبتنی بر شبکه ویندوز 2000 اختصاص یافته است، نیز روشی وجود داشته باشد. نکته دیگری که به همین اندازه اهمیت دارد، معادل گرفتن آدرس IP با نامهای نت بایوس در سرویس گیرنده هایی است، که با سیستم عامل های قدیمی تر کار می کنند.
اجرای DHCP Server محصول میکروسافت
DHCP Server که محصولی از میکروسافت می باشد، حاوی نوعی برنامه کاربردی در رابطه با مدیریت، نظارت و اختصاص دادن پارامترهای پیکربندی TCP/IP می باشد. همچنین پروتکلی نیز برای تحویل دادن این اطلاعات به سرویس گیرنده هایDHCP دارد. DHCP Server که همراه با ویندوز 2000 سرور فروخته می شود، بعد از شروع روند نصب از طریق صفحه Local Area Connections Properties اجرا می شود و سرویس های مربوطه ارائه می کند. صفحه Local Area Connections Properties از طریق برنامه جانبی Add/Remove Programs در مرکز کنترل ظاهر می شود.
همچنینSnap-In مربوط به DHCP را نیز شامل می شود. این Snap-In در واقع برنامه ای است که توسط مدیران شبکه برای تعریف پارامترهای پیکربندی مورد استفاده قرار می گیرد. این پارامترها برای تجهیز سرویس گیرنده های DHCP مورد استفاده قرار خواهند گرفت.
برای نصب DHCP مرحله ای زیر را دنبال کنید:
1- درمرکز کنترل برنامه جانبی Add/Remove Programs را کلیک مضاعف کنید.
2-می توانید گزینه Add/Remove Windows Components را از پنجره Add/Remove Programs را انتخاب کنید.
3-در پنجره ویزراد گزینه Networking Services را انتخاب کنید. سپس دکمه Details را کلیک Windows Components کنید.
4-کادر تاییدی که در کنار گزینه Dynamic Host Configuration Protocol (DHCP) می باشد، را در حالت تایید شده قرار دهید.
5- سپس برای ادامه روند نصب سرویس مورد نظر، دکمه Next که در پنجره ویزارد Windows Components قرار دارد. را کلیک کنید.
6-برای کامل شدن روند نصب، دکه Finish را کلیک کنید. در این حالت آماده اید، تا سرویس دهنده DHCP را نصب کنید.
پیکربندی سرویس گیرنده برای استفاده از DHCP
وقتی تصمیم می گیرید کامپیوتر مبتنی بر ویندوز 2000 را به سرویس گیرنده DHCP تبدیل کنید، باید دکمه رادیویی صفحه Internet Protocol (TCP/IP) Properties را کلیک کنید، تا تمام پارامترهای لازم برای پیکربندی TCP/IP بصورت خودکار به کامپیوتر مزبور اختصاص یابند. علاوه بر این تمام تنظیمهای تعیین شده در سرویس دهنده ( به عنوان مرکزیت شبکه) نیز ذخیره خواهند شد. به این ترتیب دیگر نیازی نخواهد بود که آدرس هایIP به صورت دستی نگهداری شوند.
تنظیم بسیاری از پارامترهای مربوط به سرویس گیرنده های DHCP ( البته بجز آدرس IP وماسک شبکه فرعی) را می توان به کامپیوتر سرویس گیرنده اعمال کرد. اما تنظیمهای اختصاصی سرویس گیرنده ها همواره بر تنظیمهای تعیین شده از طریق DHCP برتری خواهند داشت. به همین دلیل اگر می خواهید پیکربندی محلی کامپیوترها را به پیکربندی DHCP تبدیل کنید، دقت کنید که ابتدا کدهای تثبیت شده مربوط به تنظیم TCP/IP را در سرویس گیرنده پاک کرده باشید.
پیکربندی سرویس دهنده DHCP
برای پیکربندی تنظیمهای TCP/IP در DHCP Manager باید از تعیین قلمرو، مشخصه های مربوط را به آنها اختصاص دهید. قلمرو به مجموعه ای از آدرس های IP گفته می شود که در صورت لزوم می توان آنها را با استفاده از روشهای دینامیک یا خودکار (که قبلاً شرح داده شده اند) به سرویس گیرنده های اختصاص داد. برای ایجاد قلمرو، باید محدوده ای از آدرس های IP متوالی را در کادر مکامله New Scope وارد کنید. سپس ماسک شبکه فرعی که باید توسط آنها پشتیبانی شود. را وارد کنید. در صورت لزوم می توانید بعضی از آدرس ها را از محدوده اختصاص داده شده خارج کنید. همچنین می توانید مدت زمان تعیین شده برای اطلاعات اجاره ای را در مذاکره بین سرویس دهنده و سرویس گیرنده تغییر دهید.
1
4