پروپوزال کارشناسی ارشد روانشناسی:
عنوان تحقیق به فارسی: تاثیر آموزش مهارت های فراشناختی بر خودتنبیهی و خودکنترلی در دانش آموزان تک فرزند مقطع متوسطه اول
عنوان تحقیق به انگلیسی:
Effectiveness of Metacognitive Skills Training on Self-punishment and Self-control in Only Child Students of First Secondary
5. بیان مساله: (تشریح ابعاد، حدود مساله، معرفی دقیق مساله، بیان جنبه های مجهول و مبهم و متغیرهای مربوط به پرسش های تحقیق، منظور تحقیق):
شونکوف و فیلیپس (2000) خودتنظیمی را به عنوان توانایی کودک در کسب کنترل کارکردهای بدنی، مدیریت هیجان ها و حفظ توجه و تمرکز تعریف کرده و معتقدند رشد خودتنظیمی اساس رشد کودکی اولیه بوده و در تمام جنبه های رفتار نمایان است. به نظر باندورا (2005) خودتنظیمی با ارتقای سلامتی مرتبط است و در کنترل سلامتی اهمیت ویژه ای دارد. اگر چه خودتنظیمی با کلمات خودکنترلی، خویشتن داری و خودفرمانی مترادف است؛ اما تعاریف متعددی از آن وجود دارد که از چشم اندازهای نظری گوناگون در یادگیری خودتنظیمی ناشی می شود. یادگیری خودتنظیمی عبارت از توانایی مشارکت فعال از نظر فراشناختی، انگیزشی و رفتاری در فرآیند یادگیری است (توکلی زاده و همکاران، 1390). یادگیرندگان خودتنظیم در دانش فراشناختی مهارت داشته و می دانند چگونه فرآیندهای ذهنی خود را در جهت پیشرفت و اهداف فردی سوق دهند. همچنین آن ها در مراحل مختلف یادگیری اقدام به برنامه ریزی، خودنظارتی، خودکنترلی و خودسنجی می کنند. از نظر انگیزشی این نوع از یادگیری به داشتن باورها و نگرش های انطباقی مناسب در حوزه ی تحصیلی به ویژه علاقه مندی در انجام تکالیف تحصیلی و تلاش و پشتکار لازم از این زمینه، کمک فراوانی نموده و سبب می شود فرد خود را لایق، خودکارآمد و مستقل تصور نماید. همچنین از نظر رفتاری، این یادگیرندگان قادرند محیط هایی را برای یادگیری بهینه، انتخاب، پی ریزی و خلق نمایند (ولتر، 2003).
خودتنظیمی به فعالیت مستقل دانش آموزان در آموختن می انجامد، دانش آموزان خودتنظیم کنش های شناختی و رفتاری خود را در جهت دستیابی به هدف هایشان به کار می گیرند. انگیزه آموزندگان برای دستیابی به هدف برگرفته از قضاوتی است که در مورد عملکرد خود گردانشان دارند، خودتنظیمی منجر به آموختن بهتر و بروز احساس کفایت بیشتر در آموزندگان می شود (محمدی درویش بقال و همکاران، 1392).
خودکارآمدی در چگونگی انجام فعالیت، تلاش و استقامت فرد در به انجام رساندن کار مورد نظر موثر است. فراگیرانی که میزان خودکارآمدی شان پایین است از انجام کارها اجتناب می کنند، اما افرادیکه خودکارآمدی بالایی دارند به خوبی در کارها مشارکت می کنند (لینچ، 2006).
از سوی دیگر خودتنبیهی نوعی رفتار خود آزارانه برای کنترل افکار و تصاویر مزاحم ناخوانده است که در افراد به عنوان راهکار مقابله ای رخ می دهد (بخت آور و همکاران، 1386).
نظام های آموزش به شیوه های مختلف می توانند میزان خودکارآمدی دانش آموزان را افزایش دهند. یکی از مهم ترین شیوه های پرورش خودکارآمدی، تمسک به شیوه های اندیشه ورزی به جای اندیشه آموزی است. به باور اغلب صاحب نظران شیوه های آموزش مبتنی بر اصول و روش فراشناخت می توانند به نظام های آموزشی در تحقق این رسالت کمک کنند. یکی از دلایل علاقمندی بسیاری از محققان به حیطه فراشناخت آن است که معتقدند این حوزه تلویحات مهمی در میدان تعلیم و تربیت دارد. بسیاری از محققین معتقدند که مهارت های فراشناختی نقش مهمی در انواع فعالیت های شناختی از جمله تبادل کلامی اطلاعات، درک مطلوب خواندن، انگیزش پیشرفتف درک کلامی، نوشتنف زبان آموزی، ادراک، توجه، حافظه، حل مسئله، شناخت اجتماعی و … بازی می کند (یوسف زاده و همکاران، 1391). به طور کلی آموزش راهبردهای فراشناختی، زمینه درگیری علمی، منبع کنترل درونی، اسنادهای مثبت، انگیزش پیشرفت بیشتر، خلاقیت و سازندگی و خود مسئولیت پذیری را در افراد فراهم کرده و حس اعتماد به نفس در امور زندگی را تقویت می کند و افراد را قادر می سازد تا مشکلات را شناسایی نمایند، فعالیت های خود را در بوته آزمایش و بررسی قرار دهد، آزاد و مستقل عمل کند و بهترین راه حل ها را در امور مختلف ارائه دهد (محبوبی و مصطفایی، 1385).
با توجه به مطالب مطرح شده فوق و اهمیت آموزش های فراشناخت در ایجاد خودکنترلی و خودتنبیهی در دانش آموزان، پژوهش حاضر به دنبال پاسخ گویی به این سئوال اصلی است که آیا آموزش فراشناخت بر خودتنبیهی و خودکنترلی دانش آموزان تک فرزند متوسطه اول تاثیر دارد؟
6. سوابق مربوط: (بیان مختصر سابقه تحقیقات انجام شده درباره موضوع و نتایج به دست آمده در داخل و خارج از کشور نظرهای علمی موجود درباره موضوع تحقیق)
محمدی درویش بقال و همکاران (1392) در پژوهشی به بررسی تاثیر آموزش راهبردهای خودتنظیمی (شناختی و فراشناختی) بر باورهای انگیزشی (انگیزش تحصیلی، خودکارآمدی، اضطراب امتحان) در دانش آموزان دبیرستانی اسلامشهر پرداخته اند. نتایج تجزیه و تحلیل اطلاعات گروه آزمایش و گواه نشان داد که آموزش راهبردهای خودتنظیمی سبب ارتقای انگیزش درونی، احساس خودکارآمدی شده و اضطراب آزمون را کاهش می دهد.
یافته های پژوهش یوسف زاده و همکاران (1391) با عنوان تاثیر آموزش مهارت های فراشناختی بر خودکارآمدی دانش آموزان دختر دوره متوسطه که بر روی دانش آموزان دختر سال سوم متوسط رشته انسانی ناحیه یک شهر همدان انجام گرفته، نشان داد که میزان تمرکز بر هدف، تعمق بر هدف، انگیزش درونی، مهارت حل مسئله و خودارزشیابی دانش آموزانی که تحت آموزش مهارت های فراشناختی قرار داشتند از دانش آموزانی که فاقد این آموزش ها بودند، بیشتر است.
بخت آور و همکاران (1386) در مقاله ای پژوهشی به بررسی اثربخشی درمان رفتاری-فراشناختی بر کاهش میزان خودتنبیهی در بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه پرداخته اند. نتایج پژوهش آن ها نشان داد که درمان رفتاری- فراشناختی در مهار علائم خودتنبیهی تاثیر معناداری داشته است. میزان بهبودی این علائم در پس آزمون 52 درصد و در پیگیری دو ماهه 50 درصد بوده است. به وسیله تسهیل انتقال از شیوه عینی به شیوه فراشناختی و افزایش مهارت های مقابله ای کارآمد و انعطاف پذیری بر کاهش علائم خودتنبیهی اثر می نماید.
نتایج پژوهش رامداس و زیمرمن (2008) در مورد اثربخشی آموزش های راهبردهای خودتنظیمی بر خودکارآمدی و خودارزیابی دانش آموزان، نشان داد که دانش آموزانی که راهبردهای خودتنظیمی را مورد استفاده قرار می دهند، خودکارآمدی بهتری دارند و خود را به شکل مثبت تری ارزیابی می کنند و در نتیجه انگیزه آموختن بالاتری دارند.
یافته های پژوهش شانون (2008) با عنوان تاثیر استفاده از استراتژی فراشناختی در آموزش شیوه های خودکنترلی دانش آموزان نشان داد که بین سبک های یادگیری و استراتژی فراشناختی، خودارزیابی و انگیزه دانش آموزان همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد.
ول (2004) گزارش کرده است که اگر دانش آموزان باور داشته باشند که با تلاش قابل قبولی می توانند یاد بگیرند، تلاش بیشتری کرده و در مواجهه با مشکلات پافشاری بیشتری می کنند. همچنین خود را بر مشکل متمرکز کرده و احساس آرامش و خوشبختی بیشتری می کنند و از راهبردهای موثرتری بهره می گیرند.
7. فرضیه ها:
فرضیه اصلی:
آموزش مهارت های فراشناختی بر خودتنبیهی و خودکنترلی دانش آموزان تک فرزند مقطع متوسطه اول تاثیر دارد.
فرضیه های فرعی:
1. آموزش مهارت های فراشناختی بر خود تنبیهی دانش آموزان تک فرزند مقطع متوسطه اول تاثیر دارد.
2. آموزش مهارت های فراشناختی بر خود کنترلی دانش آموزان تک فرزند مقطع متوسطه اول تاثیر دارد.
3. آموزش مهارت های فراشناختی بر مولفه های خود تنبیهی دانش آموزان تک فرزند مقطع متوسطه اول تاثیر دارد.
4. آموزش مهارت های فراشناختی بر مولفه های خود کنترلی دانش آموزان تک فرزند مقطع متوسطه اول تاثیر دارد.
8. اهداف تحقیق: (شامل اهداف علمی1، کاربردی2 و ضرورت های3 خاص انجام تحقیق)
اهداف کلی:
1. تعیین تاثیر آموزش مهارت های فراشناختی بر خودتنبیهی و خودکنترلی دانش آموزان تک فرزند مقطع متوسطه اول.
2. ارائه رهنمودها و پیشنهادها به اولیاء، معلمان و برنامه ریزان آموزش و پرورش جهت به کارگیری روش های آموزش فراشناخت جهت افزایش خودتنبیهی و خودکنترلی در دانش آموزان تک فرزند مقطع متوسطه اول
اهداف جزئی:
1. تعیین تاثیر آموزش مهارت های فراشناختی بر خود تنبیهی دانش آموزان تک فرزند مقطع متوسطه اول.
2. تعیین تاثیر آموزش مهارت های فراشناختی بر خود کنترلی دانش آموزان تک فرزند مقطع متوسطه اول.
3. تعیین تاثیر آموزش مهارت های فراشناختی بر مولفه های خود تنبیهی دانش آموزان تک فرزند مقطع متوسطه اول.
4. تعیین تاثیر آموزش مهارت های فراشناختی بر مولفه های خود کنترلی دانش آموزان تک فرزند مقطع متوسطه اول.
ضرورت انجام پژوهش:
بررسی پژوهش ها نشان می دهد که خودکارآمدی یکی از مهم ترین عوامل تنظیم رفتار است، خودتنظیمی موجب بهبود کیفیت زندگی گردیده، افراد را برای رویارویی با موقعیت های مبهم و چالش برانگیز آماده می سازد، زمینه شناسایی ظرفیت های واقعی را فراهم می سازد و میزان اعتماد به نفس پذیرش خود افراد را افرایش می دهد. همچنین بررسی پژوهش ها نشان داد که برای پرورش و افزایش خودکارآمدی یا همان خودتنطیمی افراد عوامل گوناگونی نقش دارند. یکی از مهم ترین این عوامل آموزش راهبردها و مهارت های فراشناختی است. در سایه آموزش این مهارت ها می توان مهارت تصمیم سازی، تعامل سازنده با دیگران، برنامه ریزی، عمقی نگری، قضاوت سازنده، احترام به تضاد علایق، هم زیستی مسالمت آمیز و خودکنترلی و خودارزشیابی فراگیران را بهبود بخشید (یوسف زاده و همکاران، 1391).
با توجه به اهیمت آموزش های فراشناخت در خودتنظیمی و خودکارآمدی افراد به ویژه دانش آموزان و عدم انجام پژوهش جامعی در زمینه تاثیر آموزش های فراشناخت بر خودتنظیمی و خودتبیهی، انجام پژوهش حاضر می تواند از بعد علمی و نظری دانشی هر چند کوچک به دانش موجود در زمینه موضوع مورد بحث اضافه نماید. در بعد عملی نیز یافته های پژوهش حاضر می تواند باعث ارائه رهنمودهایی عملی و اجرایی برای برنامه ریزان و سیاست گذاران نظام آموزشی جهت برنامه ریزی در ارائه آموزش های فراشناخت در راستای افزایش خودکنترلی و خودتبیهی دانش آموزان گردد.
9. در صورت داشتن هدف کاربردی بیان نام بهره وران: (اعم از موسسات آموزشی و اجرایی و غیره):
دانشجویان و علاقه مندان به مباحث روانشناسی و همچنین معلمان، اولیاء، دانش آموزان و مدیران و مسئولان آموزش و پرورش و همچنین پدران و مادران دانش آموزان.
10. جنبه نوآوری و جدید بودن تحقیق در چیست؟ (این قسمت توسط استاد راهنما تکمیل شود.)
این پژوهش جدید و دارای ارزش پژوهشی می باشد.
امضاء:
11. روش کار:
الف : نوع روش تحقیق:
روش تحقیق در این پژوهش روش نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل می باشد. در این پژوهش مهارت فراشناختی به عنوان متغیر مستقل و خودکنترلی و خودتنبیهی به عنوان متغیر وابسته در نظر گرفته شده اند. جامعه آماری در این پژوهش عبارتند از کلیه دانش آموزان تک فرزند متوسطه اول ناحیه یک شهرستان ساری در سال تحصیلی 95-1394، حجم نمونه نیز با توجه به روش و هدف تحقیق 30 نفر و 15 نفر برای هر گروه است. در آغاز پژوهش دانش آموزان تک فرزند متوسط اول ناحیه یک ساری مورد شناسایی قرار می گیرند. پرسشنامه خودتنبیهی و خودکنترلی را پاسخ دادند. براساس نمره حاصل از پرسشنامه ها، داوطلبانی که از سطح نمره پایین تری برخوردار بودند، شناسایی شدند و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. برنامه آموزش راهبردهای شناختی و فراشناختی در گروه آزمایش در هشت جلسه یک و نیم ساعته، هفته ای یک بار به اجرا در آمد. بعد از اتمام دوره آموزش از دو گروه پس آزمون گرفته خواهد شد. جلسات آموزش به شرح ذیل برگزار می گردد (سعید و همکاران، 1392):
جلسه 1) ایجاد انگیزه در دانش آموزان، بیان هدف، برقراری تعامل با دانشجویان، توضیحاتی در رابطه با اهمیت آشنایی و کاربرد راهبردهای مذکور؛
جلسه 2) آموزش راهبردهای تمرین و تکرار: تکرار ساده و بازگویی مطالب، کپی کردن و خلاصه کردن موضوعات، خط کشیدن یا برجسته کردن موارد کلیدی، یادداشت برداری، تکرار مطالب یاد گرفته شده توسط یادگیرندگان، رونویسی مطالب دشوار، تمرین از طریق بازگویی مطالب برای دیگران؛
جلسه 3) راهبردهای توضیح و بسط معنایی: تلفیق اطلاعات جدید در داخل یک شبکه از دانش توضیح داده شده و تاویل و تفسیر آن، خلاصه کردن، خلق آنالوگ ها، کاربرد الگوریتم ها و یادداشت برداری، کاربرد دانش قبلی و تجارب شخصی، برای ایجاد اطلاعات جدید معنادار، پیوند بین محتویات یک رشته با محتویات رشته دیگر و تلاش برای کاربرد یک راهبرد جهت حل مشکل در موقعیت جدید.
جلسه 4) راهبردهای سازماندهی: ارائه چارچوبی برای تسهیل کدگذاری، یادآوری و سازماندهی اطلاعات و طبقه بندی های ارائه شده با توجه به خصوصیات مشترک، شبکه سازی، برجسته کردن اندیشه های اصلی یک متن و خط کشیدن زیر موارد اصلی، شبکه سازی به وسیله شناسایی ارتباطات درونی در یک متن، خلق دیاگرام های مفهومی برای ایجاد ارتباط میان مفاهیم کلیدی و حمایت از اطلاعات و ارتباط بین علل و اثرات.
جلسه 5) طراحی: تعیین اهداف، مدیریت زمان و زمان بندی (Scheduling)، توجه جهت یابی شده، تخصیص منابع، کاربرد دانش قبلی، توجه انتخابی و آمادگی جهت کاربرد راهبردهای یادگیری، توالی و زمانبندی فعالیت های یادگیری، تمرکز توجه به صورت انتخابی روی اهداف و انتخاب هدفمند راهبردهای یادگیری برای دستیابی به اهداف. تجزیه و تحلیل تکلیف و همچنین فعال کردن دانش قبلی توسط یادگیرندگان، انتخاب راهبردهای مناسب.
جلسه 6) خود نظارتی (Self-Monitoring): ارائه تکنیک هایی برای کنترل کارایی فعالیت های یادگیری از لحاظ دقت، درک و فهم و اثربخشی، تامل جهت جستجوی دلایل برای فعالیت ها، پرسش از خود برای کنترل فهم (Self-Inquiring)، تامل روی یادگیری، کنترل جهت دستیابی به اهداف، تعدیل راهبردهای به کار گرفته شده، دریافت بازخورد توسط فراگیران، مشاهده عملکرد فراگیران جهت تصحیح، توقف در حال مطالعه و انتخاب راهبردهای ترمیمی مناسب.
جلسه 7) خود ارزیابی (Self-Assessment): بررسی کیفیت نتایج یادگیری بعد از تکمیل تکلیف، ارزیابی فرایندهای یادگیری به کار برده شده، ارزیابی اهداف و بازبینی مجدد، بررسی کیفیت یا پیشرفت در یادگیری و توجه به نتایج یادگیری از طریق تخمین دقت و کامل بودن فعالیت، ارزیابی فرایندهای یادگیری به کار برده شده، بازبینی و ارزیابی نتایج، ارزیابی فرد از میزان درک و فهم خود، تجدید نظر در روش مورد استفاده بر اساس اطلاعات به دست آمده.
جلسه 8) تکرار و مرور مطالب گفته شده، ارائه تمرین، رفع اشکال.
ب: روش گردآوری اطلاعات ( میدانی، کتابخانه ای، و غیره ):
روش های گوناگونی برای به دست آوردن داده ها وجود دارد که در تحقیق حاضر به منظور گردآوری داده ها از دو روش زیر استفاده خواهد شد:
1. کتابخانه ای: جمع آوری اطلاعات از طریق مراجعه به کتابخانه ها، مطالعه مقالات داخلی و خارجی، کتاب های فارسی و لاتین، پایان نامه های مشابه و استفاده از منابع اینترنتی؛
2. روش میدانی: که در این تحقیق از دو پرسشنامه استاندارد زیر استفاده خواهد شد:
پرسشنامه سنجش خودتنظیمی شرر و همکاران: این پرسشنامه توسط شرر و همکاران (1982) ساخته شده و شامل 17 ماده می باشد. فرم ترجمه شده آن توسط براتی (1375) تهیه شده است. شرر و همکاران میزان آلفای کرونباخ این ابزار را 86/0 گزارش کرده اند. براتی (1375) در یک نمونه 100 نفری ضریب پایایی آزمون را از طریق روش اسپیرمن- براون و روش دو نیمه کردن گاتمن برابر 76/0 به دست آورد و آلفای کرونباخ آن را 79/0 به دست آورده که رضایت بخش می باشد. در پژوهش های مذکور و سایر پژوهش ها روایی این پرسشنامه مورد تایید قرار گرفته است (پاشا شریفی و همکاران، 1392).
و مقیاس خودتنبیهی پرسشنامه کنترل فکر ولز و دیویس: پرسشنامه ای است 30 گویه ای که برای شناسایی فراوانی استفاده از 5 راهبرد کنترل فکر ساخته شده است. زیر مقیاس های آن عبارتند از: حواسپرتی، خودتنبیهی، ارزیابی مجدد، کنترل اجتماعی و نگرانی کردن. برای زیر مقیاس ها همسانی درونی بالایی (64/0تا 79/0) گزارش شده است. همچنین اعتبار آزمون- بازآزمون برای کل مقیاس ها 67/0 تا 83/0 سنجیده شده است (خانی پور و همکاران، 1390).
تجزیه و تحلیل اطلاعات با کمک نرم افزار SPSS انجام خواهد شد و برای آزمون فرضیه ها از آزمون های t گروه های مستقل، آزمون تحلیل واریانس یک طرفه (ANOVA) و آزمون همبستگی پیرسون استفاده خواهد شد.
12. جدول زمان بندی مراحل انجام دادن تحقیق از زمان تصویب تا دفاع نهایی:
تاریخ تصویب
مطالعات کتابخانه ای
جمع آوری اطلاعات
تجزیه و تحلیل داده ها
نتیجه گیری و نگارش پایان نامه
تاریخ دفاع نهایی
طول مدت اجرای تحقیق:
13. فهرست منابع و مآخذ (فارسی) مورد استفاده در پایان نامه به شرح زیر:
بخت آور، عیسی؛ نشاط دوست، حمیدرضا؛ مولوی، حسین و بهرامی، فاطمه (1386). اثربخشی درمان رفتاری-فراشناختی بر کاهش میزان خودتنبیهی در بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه. تحقیقات علوم رفتاری، 5 (2)، 93-98.
پاشا شریفی، حسن؛ شریفی، نسترن و تنگستانی، یلدا (1392). پیش بینی پیشرفت تحصیلی از روی خودکارآمدی، خود تنظیمی و خلاقیت دانشجویان دانشگاه آزاد رودهن در سال تحصیلی 90-91. فصلنامه علمی- پژوهشی تحقیقات مدیریت آموزشی، 4 (4)، 157-178.
توکلی زاده، جهانشیر؛ ابراهیمی قوام، صغری؛ فرخی، نورعلی و گلزاری، محمود (1390). بررسی اثربخشی آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی بر سلامت روانی دانش آموزان پسر سال دوم راهنمایی شهر مشهد. مجله اصول بهداشت روانی، 250-259.
خانی پور، حمید؛ محمدخانی، پروانه و طباطبایی، سعید (1390). راهبردهای کنترل فکر و رگ اضطراب: پیش بینی کننده نگرانی بیمارگون در نمونه بالینی. مجله علوم رفتاری، 5 (2)، 173-178.
سعید، نسیم و مهرابی، مانوش (1392). اثربخشی آموزش راهبردهای شناختی و فراشناختی بر تقویت این راهبردها، آمادگی یادگیری خود راهبر و خودکارآمدی دانشجویان. مدیا، 4 (3)، 29-39.
محمدی درویش بقال، ناهید؛ حاتمی، حمیدرضا؛ اسدزاده، حسن و احدی، حسن (1392). بررسی تاثیر آموزش راهبردهای خودتنظیمی (شناختی و فراشناختی) بر باورهای انگیزشی (انگیزش تحصیلی، خودکارآمدی، اضطراب آزمون) دانش آموزان دبیرستان. فصلنامه روان شناسی تربیتی، 9 (27)، 49-66.
یوسف زاده، محمدرضا؛ یعقوبی، ابوالقاسم و رشیدی، معصومه (1391). تاثیر آموزش مهارت های فراشناختی بر خودکارآمدی دانش آموزان دختر دوره متوسطه. مجله روان شناسی مدرسه، 1 (3)، 118-133.
Bandura, A. (2005). The primacy of self-regulation in health promotion. Applied Psychology an International Review, 54 (2), 245-254.
Ramdass, D. & Zimmerman, B. L. (2008). Effects of self-correction strategy training on middle school student's self-efficacy, self-evaluation and mathematics division learning. Journal of Advanced Academics, 20, 18-41.
Shonkoff, J. & Philips, D. (2000). From neurons to neighborhoods: The science of early childhood development. A report of the National Research Council. DC: National Academic, 1-12.
Wolters, C. A. (2003). Regulation of motivation: Evaluating an underemphasized aspect of self-regulated learning. Educational Psychologist, 38 (4), 189-205.
Woul, F. (2004). The stress process, self-efficacy expectations and psychological health. Personality and Individual Differences, 37, 1033-1043.