پنومونی ناشی ازعفونتهای بیمارستانی
پنومونی
پنومونی ناشی از عفونت بیمارستانی شامل موارد ذیل می باشد:
پنومونی مرتبط با ونتیلاتور
پنومونی پس از عمل جراحی
پنومونی که در بیماران غیر ونتیله اما بستری شده رخ می دهد.
پنومونی
پنومونی ناشی از عفونت بیمارستانی 48 ساعت پس از بستری بیمار ایجاد میشود.
شایع ترین پاتوژن های عامل بیماری عبارتند از :
باسیل های gr-
استافیلوکوک اورئوس
علائم و نشانه های بیماری مانند بیماران مبتلا به پنومونی ناشی از جامعه هستند
مگر در بیماران ونتیله شده که اکسیژن رسانی بدتر و ترشحات تراشه بیشتر می باشد.
تشخیص بر اساس علائم بالینی و XR بوده و با کشت خون و برونکوسکوپی تایید می گردد.
اتیولوژی و ریسک فاکتورها
شایع ترین عامل بیماری :
میکروآسپیراسیون باکتری هایی است که در راههای هوایی فوقانی و فارنکس در بیماران کولونیزه شده اند.
بیشترین ریسک فاکتور اندوتراکال انتوباسیون با دستگاه ونتیلاسیون میکانیکی می باشد.
پنومونی مرتبط با انتوباسیون در بیش از 85% بیماران دیده می شود.
انتوباسیون دفاع راه های هوایی اثر می گذارد.
پاتوژن ها
پسودومونا آئروزینوزا
باکتریهای gr- روده ای شامل:انتروباکترها بویژه کلبسیلاپنومونیه،اشیریشیا کلی، سراتیا مارسنس، پروتئوس و آسینتوباکتر
استافیلوکوک اورئوس حساس و مقاوم به متی سیلین
استاف اورئوس،پنوموکوک و هموفیلوس آنفلوانزا بیشتر پس از 4 تا 7 روز از بستری بیماران دیده می شود.
باکتری های gr- روده ای در طول انتوباسیون شایع تر است.
عفونت با ارگانیسم های مقاوم مورتالیتی و موربیتیدی را بیشتر می کند.
دوزهای بالای کورتون ریسک عفونت با لژیونلا و سودومونا رابیشتر می کند.
نشانه ها و علائم بیماری
علائم و نشانه های بیماری در افراد غیر انتوبه با پنومونی های دیگر کسب شده در جامع تفاونی ندارد.
در بیمارن انتوبه تب،افزایش RR و HR وتغییرات پارامترهای تنفسی از جمله
هیپوکسی دیده می شود.
R/O عوامل غیر عفونی از جمله ARDS ،پنوموتوراکس و ادم ریوی ضروری است.
تشخیص
درعمل تشخیص پنومونی ایجاد شده در بیمارستان بر اساس انفیلتراسیون در CXR و لکوسیتوز انجام می شود.
رنگ آمیزی گرم وکشت ترشحات اندوبرونکیال contravercial است.
نمونه گیری برونکوسکوپیک ترشحات راههای هوایی تحتانی قابل اعتماد تر است
.
بررسی مدیاتورهای التهابی در مایع BAL کمک کننده است.
تشخیص قطعی بر اساس کشت خون و مایع پلور است.
پروگنوز
مرگ و میر ناشی از عفونت های gr- ها بین 25% تا 50% است.
مرگ و میر در زنان بیشتر از مردان است.
مرگ و میر در پنومونی های ناشی از استاف اورئوس بین 10% تا 40% است.
درمان
درمان براساس پاترن حساسیتی و ریسک فاکتورهای بیمار انجام می گردد.
کارباپنم یا بتالاکتام ضد سودومونا به تنهایی یا همراه با یک آمینوگلیکوزید یا وانکومایسین تجویز می گردد.
لینزولید در بیماران مقاوم به متی سیلین و یا عدم توانایی در مصرف وانکومایسین تجویز می گردد.
پیشگیری
استفاده از ونتیلاسیون غیر مهاجم مانند CPAP و BIPAP کمک کننده است.
پوزیشن upright و semiupright ریسک آسپیراسیون را کاهش می دهد.
استفاده از دستگاه ساکشن ریسک آسپیراسیون را کاهش می دهد.
استفاده از مواد ضد عفونی کننده در ناحیه دهان و حلق از جمله جنتامایسین موضعی و کرم وانکومایسن موثر است.
موفق باشید