پاورپوینت وسایل کنترل ترافیک

وسـایل کنـترل تـرافـیک

فهرست
7-خط کشی
1-7-رنگ ها و طرح ها
2-7-خط کشی های طولی
1-2-7-خط میانی
2-2-7-خط کشی جدا کننده مسیرهای هم جهت
3-2-7-خط کشی کناری
3-7-خط کشی عرضی
1-3-7-خط ایست
2-3-7-خط عابر پیاده
3-3-7-خط کشی پارکینگ ها
4-3-7-کلمات و نماد ها
8-جسم نما
1-8-شب نما
9-نتیجه گیری
1-تجهیزات کنترل ترافیک
2-راهنمای یکپارچه تجهیزات کنترل ترافیک
3-زمینه و تاریخچه
4-گرایش های عمومی آیین نامه MUTCD
5-مفاد آیین نامه MUTCD
1-5-جنبه های قانونی MUTCD
6-ارتباط با راننده
1-6-رنگ
2-6-شکل
3-6-الگوها
4-6-علایم و اختصارات

1-تجهیزات کنترل ترافیک:
وسایلی هستند که مهندسان ترافیک از طریق آنها با رانندگان ارتباط برقرار می کنند.
هر قانون ترافیکی به سه صورت می تواند منتقل شود:
خط کشی ها
تابلوها
چراغ های راهنمایی

2- The manual on uniform traffic control devices (MUTCD): (راهنمای یکپارچه تجهیزات کنترل ترافیک)
استانداردهای حاکم بر وسایل کنترل ترافیک همه بر اساس آیین نامه MUTCD ارائه می شود.
این آیین نامه در ابتدا حداقل ها را ارائه میکرد ولی اکنون قوانین سختگیرانه ای را اعمال میکند.

3-زمینه و تاریخچه
یکی از اصلی ترین اهداف این آیین نامه یکسان سازی علائم در نقاط مختلف و ارائه علائمی که برای همگان قابل فهم باشد بود.
به عنوان مثال تثبیت محل قرار گیری چراغ ها و افزوده شدن رنگ های جدید و…..

4- گرایش های عمومی آیین نامه MUTCD :
هدف از استفاده از وسایل کنترل ترافیک افزایش امنیت جاده ها با استفاده از عبور منظم عابرین و رانندگان است.
یک وسیله کنترل ترافیک باید بتواند:
-یک نیاز ترافیکی را رفع کند.
-توجه مخاطب را جلب کند.
-یک پیام صریح و ساده منتقل کند.
-احترام استفاده کنندگان را جلب کند.
-زمان لازم را برای ارائه پاسخ مناسب به کاربران
ارائه کند.

5- مفاد آیین نامه MUTCD:
این آیین نامه سه جنبه بسیار مهم در وسایل کنترل ترافیک را مد نظر قرار می دهد:
1-استانداردهای کلی:
برای طراحی شکل و اندازه و رنگ و علائم و اختصارات به کار می رود.
2-استانداردهای جزیی:
استانداردهایی هستند که محل نصب وسایل را نیز مشخص می کنند.

3-شرایط وتضمین هایی که استفاده ازیک وسیله خاص را توجیه می کند.

1-5- جنبه های قانونی MUTCD :
آخرین نسخه این آیین نامه اطلاعات و راهنمای ها را در 4 زمینه ارائه می دهد:
1-استاندارد:بیانی است که الزام ، احتیاج یا ممنوعیت را نشان می دهد.اصولا با عبارات shall & shall not همراه است.
2-راهنمایی:این حالت توصیه می کند ولی الزامی ندارد و با عبارات should& should not استفاده می شوند.
3-انتخاب: این حالت برای وقتی است که چند گزینه وجود دارد و فرد می تواند یکی از آنها را انتخاب کند و با عبارات may & may not
استفاده می شوند.
4-پشتیبانی:اطلاعاتی اضافه در مورد وضعیت جاده می دهد .

6-ارتباط با راننده:
رانندگان عادت به دریافت اطلاعات به صورت واضح و در فرم های استاندارد و البته همراه با موارد اضافه دارند.
انتقال اطلاعات معمولا از 4 روش امکان پذیر است:
1)رنگ
2)شکل
3)الگو(طرح)
4)علائم و اختصارات

1-6-رنگ:
واضح ترین مورد برای فهماندن چیزی به راننده از طریق رنگهاست.
رنگها بسیار زودتر از موارد دیگر مشاهده شوند.
رنگهای که در علائم ترافیکی استفاده می شوند عبارتند از:
قرمز، زرد، سبز، نارنجی، مشکی، آبی، قهوه ای

2-6-شکل:
بعد از رنگ ،شکل دومین عاملی است که توسط راننده درک می شود.
به خصوص در تابلو ها شکل عامل مهمی است که هم می تواند مشخص کننده نوع خاصی از اطلاعات باشد و هم خود به تنهایی پیامی را منتقل کند.

3-6-الگوها(طرح ها):
طرح ها در ابزار خط کشی استفاده می شوند و عمدتا به صورت دوخط ممتد، یک خط ممتد، خط منقطع است که هر کدام پیامی را منتقل می کنند.

4-6-علائم و اختصارات:
آخرین فاکتوری است که راننده متوجه آن می شود.
به عنوان مثال : چراغ های راهنمایی و خط کشی ها تمام پیامشا ن را با استفاده از رنگ و شکل و الگو منتقل می کنند ولی تابلوها برا انتقال مفاهیم اغلب از علائم و اختصارات استفاده می کنند.
پیام های مکمل به چند روش دریافت میشوند.
به عنوان مثال تابلو ایست یک شکل منحصر به فرد(هشت ضلعی) ، یک رنگ منحصربه فرد(قرمز) و یک کلمه منحصر به فرد(STOP) تشکیل شده است.
هیچکدام از این سه فاکتور به نهایی نمی توانند پیامی منتقل کنند ولی به عنوان مکمل یکدیگرپیام مورد نظرشان را منتقل می کنند.
همچنین پیام های مکمل می تواند توسط وسایل دیگر نیز منتقل شوند.

7- خط کشی:
فراوان ترین ابزار کنترل ترافیک هستند که اهداف و کارکرد های مختلفی دارند و به سه دسته تقسیم می شوند:

خط کشی های طولی و عرضی معمولا روی سطح جاده با استفاده از مواد مختلف که مهمترین آنها رنگ و مواد ترمو پلاستیک است مشخص می شوند.
خاصیت بازتابندگی برای دید بهتر در شب به وسیله مخلوط کردن ذرات شیشه ای (glass bead) در رنگ یا استفاده از یک لایه نازک ذرات شیشه ای روی خط کشی خیس در روسازی به وجود می آید.
ترموپلاستیک ها خودشان بازتابنده نور هستند و نیازی به اضافه کردن چیزی ندارند.
در مناطقی که با مشکل برف و برف روبی مواجه نیستیم از بازتابنده ایی که در سطح جاده فرو میروند برای تقویت عملکرد خط کشی استفاده می شود که به خصوص درهوای بارانی مشکل عدم دید مناسب خط کشی را برطرف می کنند.
شب نما ها بازتابنده های کوچکی هستند که روی یک تیرک کوچک نصب می شوند و در اطراف جاده نصب می شوند و راننده را برای تشخیص مناسب جاده به خصوص در شرایط آب و هوایی نامساعد یاری می کنند.

1-7- رنگ ها و طرح ها:
معمولا 5 رنگ در خط کشی استفاده می شود:
زرد: مسیر عبور ترافیک را از مسیر روبرو جدا می کند.
سفید: برای جدا کردن مسیرهای عبور (در یک جهت) و همچنین خط کشی های عرضی استفاده میشود.
قرمز: مشخص کننده مسیرهایی هستند که بیننده نباید از آن
استفاده کند.
آبی: برای نشان دادن محل پارکینگ و همچنین فضاهای
مخصوص معلولان از آن استفاده می شود.
مشکی: در کنار رنگ های زرد و سفید به کار میرود تا دیدن آنها را آسانتر کند به ویژه در روسازی های روشن.

یک خط ممتد، عبور از روی خط را ممنوع می کند ولی در یک خط منقطع این اجازه به راننده داده می شود.
معمولا خط کشی ها 4 تا 6 اینچ عرض دارند.خطوط عریض تر که توجه بیشتری جلب می کنند دو برابر این مقدار عرض دارند.
خطوط منقطع از خطوطی به طول 10 فوت و با فاصله 30 فوت تشکیل شده اند.
خطوط نقطه چین هم از قطعات به طول 2 فوت و با فاصله 4 فوت تشکیل شده اند.
MUTCD حداکثر نسبت طول به فاصله را 1 به 3 پیشنهاد کرده است.

2-7- خط کشی های طولی:
خط کشی هایی هستند که در امتداد مسیر عبور قرار گرفته اند و عموما شامل خط میانی جاده، خط جدا کننده مسیرهای یک جهت و خطوط لبه جاده می شوند.
خطوط طولی برای ساماندهی جریان عبوری ترافیک و استفاده بهینه از تمامی عرض مسیر استفاده می شود.

1-2-7-خط میانی:

خطوط میانی زرد رنگ برای جداکردن ترافیک عبوری از مسیر مقابل استفاده می شود.
خط کشی خطوط میانی باید در سطح تمامی روسازی های معابر شهری
و جمع و پخش کننده ای که عرض سواره رو 20فوت یا بیشتر دارند یا
ADT=6000 دارند اجرا شود.
خط کشی خطوط میانی باید در خیابا نهای دارای 2 خط عبوری و در بزرگراههای دارای سه خط عبوری یا بیشتر مورد استفاده قرار گیرد.
برای راههای شریانی شهری و خیابانهای با ADT برابر 4000 یا بیشتر و در بزرگراههای با عرض 18 فوت و ADT بیش از 3000 استفاده از خطوط میانی توصیه شده است.

2-2-7-خط کشی جدا کننده مسیرهای هم جهت:

این خط معمولا به صورت یک خط منقطع سفید رنگ است که برای
جدا کردن مسیرهای عبوری در یک جهت ترافیک استفاده می شود.
MUTCD استفاده از این خطوط را در تمام آزادراه ها و بزرگراههای بین ایالتی الزام می دارد و استفاده از آن را در تمام بزرگراههای با دو یا بیشتر از دو مسیر مجاور در یک جهت توصیه می کند.
یک خط منقطع تغییر مسیر را مجاز اعلام می کند.
یک خط ممتد تغییر مسیر را ممنوع نمی کند ولی انجام آن را مناسب نمی داند.
دو خط ممتد موازی تغییر مسیر را مجاز نمیداند.

3-2-7-خط کشی کناری:

استانداردها خط کشی کناری را در آزادراهها و بزرگراههای بین ایالتی با خط عبوری با عرض 20 فوت یا بیشتر وADT برابر 6000 یا بیشتر لازم می داند.
همچنین در بزرگراههای برون شهری با ADT بیشتر از 3000 و عرض 20فوت توصیه می کند.
خط کشی کناری سمت راست یک خط ممتد سفید رنگ و سمت چپ یک خط ممتد زد رنگ است.

3-7- خط کشی عرضی:
همانطور که از اسمشان مشخص است شامل خطوطی می شوند که در تمام یا قسمتی از عرض جاده به کار میروند.
کلیه خطوط عرضی سفید رنگ هستند.

1-3-7-خط ایست:

این خط کشی معمولا درنزدیکی محل عبور عابرین پیاده به کار میرود یا در محل هایی که امکان استفاده از تابلو ایست یا چراغ راهنمایی وجود ندارد.
توصیه شده است که عرض آن 12 تا 24 اینچ باشد و بر روی تمام خطوط عبوری رسم شود.

2-3-7-خط عابر پیاده:

توصیه شده است در تمام تقاطع هایی که امکان برخورد عابر و وسیله نقلیه وجود دارد از آن استفاده شود.همچنین در جاهایی که تراکم عابر داریم یا در جایی که عابران مسیر عبور را به خوبی تشخیص ندهند از آن استفاده می شود.
خط کشی عابر پیاده باید دارای عرض 6 فوت یا بیشتر باشد.
شکل 4.3 سه نوع خط کشی عابر پیاده را نشان میدهد استفاده از خطوط موازی عرضی و هاشور خورده برای محل های با تراکم عابر زیاد استفاده می شود.

3-3-7-خط کشی پارکینگ ها:

این خط کشی ها فقط دارای خطوط عرضی نیستند با این وجود توسط MUTCD در گروه خط کشی های عرضی قرار می گیرند.
استفاده از آنها برای جلوگیری از پارک وسایل نقلیه در محل های خاص مثل محل شیر آتش نشانی محل ایستگاه تاکسی و اتوبوس یا سایر مکان هایی که پارک کردن خودرو درآن ممنوع است به کارمی رود.
شکل 4.5 خط کشی های پارکینگ را نشان می دهد.
شایان ذکر است که فاصله آخرین محل پارکینگ تا نزدیکترین خط عابر پیاده حداقل 20 فوت باید باشد(در تقاطع های دارای چراغ راهنمایی 30 فوت)

4-3-7-کلمات و نمادها:

MUTCD تعدادی کلمه و نماد را برای استفاده تعیین می کند که اغلب در نزدیکی تابلوها یا چراغ های راهنمایی استفاده می شوند .
نمادهای جهت نما برای مشخص کردن جهت حرکت استفاده می شود.
همچنین از کلماتی مانند STOP,ONLY,SCHOOL استفاده می شود.

8- جسم نما(object markers):
برای نشان دادن یک مانع در داخل جاده یا مجاورت آن استفاده می شود.
به طور معمول فاصله بین جسم نما تا سطح مسیر باید 4 فوت باشد.
سه نوع مختلف جسم نما وجود دارد که نوع اول و سوم برای نشان دادن اجسامی که در داخل مسیر هستند به کارمی رود.

1-8- شب نما (delineator):
وسایل بازتابنده ای هستند با ارتفاع 4 فوت که در اطراف جاده برای کمک به مشخص کردن مسیر به خصوص در شرایط نامساعد جوی به کار می روند.
اگر در سمت راست جاده نصب شوند باید زرد رنگ باشند و اگر در سمت چپ نصب شوند باید سفید رنگ باشند.
قسمت پشت آن باید قرمز رنگ باشد تا نشان دهنده جهت اشتباه مسیر باشد.

نتیجه گیری:

در این فصل به معرفی، طراحی، جایگذاری و استفاده از علائم کنترل ترافیک پرداخته شده است وآئیین نامه MUTCD معرفی شده است که آیین نامه ای خشک بدون تغییر نیست و مدام در حال به روز شدن است.