دانشکده منابع طبیعی
کارشناسی محیط زیست
موضوع:
معرفی گونه تشی (سیخور)
استاد مربوطه:
جناب آقای دکتر سرهنگ زاده
دانشجو:
امید رحیمی- احمدرضا غزنوی پور
اردیبهشت ماه 1392
جانوری پستاندار و جونده است که بدنش با پوششی از تیغ پوشیده شده است و بهنگام احساس خطر تیغهای خود را به بدن دشمن فرو می برد. تشی را نباید با جوجه تیغی که از خانوادهٔ دیگری است اشتباه گرفت. بزرگ ترین جونده ایران است. خارهای بلند روی بدنش او را از سایر پستانداران متمایز می کند. خارهای ناحیه گردن و شانه نازک و بلند است، موقعی که آن ها را سیخ می کند به شکل بادبزن در می آیند و حیوان بزرگ تر به نظر می رسد. خارهای قسمت پشت کوتاه تر و کمی کلفت تر با نوارهای سیاه و زرد، و خارهای ناحیه دم کوتاه و سفیدند. اندازه ها: طول سر و تنه ۷۰ تا ۹۰ سانتی متر، دم ۸ تا ۱۰ سانتی متر، طول خار ۱۸ تا ۳۵ سانتی متر، وزن ۱۱ تا ۲۵ کیلوگرم. وضعیت حفاظتی: در ایران جمعیت نسبتا" زیادی دارد و خطری نسل آن را تهدید نمی کند.
زیستگاه: در بیشتر زیستگاه ها اعم از جنگلی، کوهستانی، استپی و بیابانی زندگی می کند. گاهی نیز در پیرامون باغ ها و زمین های کشاورزی ساکن می شود. پراکندگی: قاره آسیا. در بیشتر مناطق ایران به استثنای آذربایجان غربی عادات شبگرد است. به صورت انفرادی زندگی می کند ولی گاهی یک گروه فامیلی کوچک در یک لانه ساکن می شوند. بر خلاف آنچه که شایع است تشی نمی تواند خارهای خود را پرت کند. در موقع احساس خطر برای بزرگ جلوه دادن خود خارها را سیخ می کند و خود را از پشت و یا بغل به حیوان مهاجم می کوبد. غذا: از تمام قسمت های گیاهان تغذیه می کند. برای خوردن پیاز و ریشه گیاهان زمین را حفر می کند. تولید مثل: در سال یک بار تولید مثل می کند. دوره آبستنی حدود۱۱۲ روز است و ۱ تا ۴ بچه می زاید، یک تا چهار بچه می زاید. بچه ها د رموقع تولد دارای مو و چشم های باز هستند. تا دو ماهگی وابسته به مادرند. در یک سالگی بالغ می شوند. طول عمر تشی حدود ۱۵ سال است.
شب ها به فعالیت می پردازد و تا قبل از روشن شدن هوا به لانه خود بر می گردد. در بیشتر مواقع لانه را خودش حفر می کند و معمولا در جاهایی که آب به داخل لانه وارد نمی شود، لانه سازی می کند. لانه آن شامل چندین متر دالان های پیچ و خم دار است که در انتها به یک اطاقک بزرگ ختم می شود.
هنگام احساس خطر صدای خرخر مانندی تولید می کند وخارها را برافراشته کرده و با مالیدن آنهابه یکدیگر صدای خش خش تولید می کند. اگر جانوری به طرف تشی بیاید با خارهای برافراشته به سوی آن حمله می کند. برخلاف باور برخی افراد که تشی خارهای خود را پرتاب میکند، نمی تواند خار را به سوی دشمن پرتاب کند. همان طور که گفته شد، تشی از گیاهان تغذیه می کند و به صیفی جات علاقه زیادی دارد. در مواقعی که نیاز به کلسیم دارد از استخوان دیگر حیوانات تغذیه می کند.
کت زدن درخت توسط تشی