فهرست
-تعاریف مدرسه گریزی -تاثیر سه ساختار کلیدی بر مدرسه گریزی
-مدرسه گریزی در کشورهای مختلف – رویکردهای قابل اجرا در کنترل مدرسه گریزی
-ویژگی های دانش آموزان مدرسه گریزی – تاثیر خدمات مشاوره – تاثیر زندانی بودن والدین بر مدرسه گریزی
-پیش فرض های احتمالی مدرسه گریزی – تاثیر افسردگی بر مدرسه گریزی
-عوامل موثر بر مدرسه گریزی – مدرسه گریزی در مهاجرین
-علل مدرسه گریزی – نظریه های مرتبط با مدرسه گریزی
-پیامدهای منفی کوتاه مدت و بلند مدت – پژوهش های خارج و داخل کشور
چکیده
دانش آموزان سرمایه اصلی یک کشور هستند. اهمیت حضور آن ها در مدارس برای دستیابی به رشد نتایج تحصیلی و تربیتی، بسیار ضروری می باشد. در مقابل این امر آموزش و پرورش با یک معضل و مسئله جدی تحت عنوان «مدرسه گریزی» مواجه می باشد که از مشکلات مهم و مداوم تهدید کننده سیستم آموزش و پرورش می باشد. مسئله گریزی نشان دهنده یک ضرر ملی می باشد و در حال حاضر به یک موضوع و بحران جهانی تبدیل شده است. از دست دادن روزهای مدرسه به معنای از دست دادن زمان مطالعه و فرصت مشارکت و پیشرفت است. چرا که این امر سبب می شود فرد، جامعه و سیستم آموزشی برای موفقیت اجتماعی و اقتصادی در آینده دچار مشکل و بحران گردد. نویسنده در این پژوهش قصد دارد تا به بررسی جوانب مختلف مدرسه گریزی، عوامل، علل، پیامدها و راهکارهای کاهش آن بپردازد.
تعاریف مدرسه گریزی
مدرسه گریزی به معنای غیبت دانش آموزان برای انجام هر گونه فعالیتی است که بدون دلیل توسط مدرسه تعیین شده است و از مدیر مدرسه اجازه نمی گیرند (ولو و کیم، 2014). این بدان معناست که مدرسه گریزی، غیبت دانش آموزان از مدرسه بدون کسب مجوز رسمی و مدارک لازم میباشد.
مدرسه گریزی را می توان به عنوان رفتار دانش آموزانی تفسیر کرد که به دلایل نامناسب در مدرسه شرکت نمیکنند (کپنز و اسپرویت، 2017؛ لئونارد، 2017؛ تیلور، 2017).
مدرسه گریزی می تواند به معنای عدم رفتن به مدرسه بدون اطلاع، عدم حضور در مدرسه برای چندین روز و یا ترک مدرسه در ساعات مدرسه باشد (کرنی و آلبانو، 2018؛ نودینگ، 2017). مدرسه گریزی شامل تصمیم فعال دانش آموز برای نرفتن به مدرسه بدون داشتن دلیل قابل قبول یا رضایت بخش مانند بیماری یا مسائل ضروری خانوادگی است (سالزر و هین، 2016).
مدرسه گریزی در کشورهای مختلف
در یک نظرسنجی جهانی مبتنی بر مدرسه در 33 کشور گزارش داده شد که از هر سه نوجوان 13 تا 17 ساله، یک نفر در 30 روز گذشته از مدرسه فرار کرده است. باهاما و اروگوئه نرخ مدرسه گریزی 20 درصد داشتند در حالی که در کویت، عمان و توکلائو مدرسه گریزی بیش از 40 درصد گزارش کردند (تیم گزارش نظارت بر آموزش جهانی، 2017/2018). در میزان شیوع مدرسه گریزی تفاوت هایی وجود دارد. در اسکاتلند در سال تحصیلی 2016-2017، حدود 3 درصد از دانش آموزان غیبت غیر موجه داشتند. در ایالات متحده، نرخ مدرسه گریزی در سال های بین 2002 تا 2014 بین 10.8٪ تا 11.1٪ متغیر بود (مینارد و همکاران، 2017). کشورهایی مانند بریتانیا، استرالیا، آفریقای جنوبی، سنگاپور، باهاما و مالزی مدرسه گریزی را به عنوان جرم طبقه بندی می کنند. آنها از قوانین مدرسه گریزی و قراردادهای قانونی به عنوان راهی برای تحریم والدین به دلیل عدم حضور فرزندانشان در مدرسه استفاده می کنند (تیم گزارش نظارت بر آموزش جهانی، 2017/2018).
ویژگی های دانش آموزان مدرسه گریز
غالباً مدرسه گریزان، افرادی تنومند و ماجراجو به نظر می رسند و خواهان تغییر مداوم در محیط هستند، علایق استواری ندارند، در خردسالی روابط گرم و صمیمی نداشته اند، رفتار ضداجتماعی دارند و این رفتارهای خود را بیشتر در زندگی روزمره نشان می دهند. شناسایی عوامل مرتبط با مدرسه گریزی می تواند راهنمای پیشرفت و اجرای مداخلات باشد (مینارد و همکاران، 2017).
تحقیقات نشان می دهد که مدرسه گریزی با کمبود های روانی متفاوتی مانند عزت نفس پایین، انزوای اجتماعی، اضطراب اجتماعی، شکست های تحصیلی مرتبط است (داهل، 2015) و تاثیر مستقیم روی مشکلات رفتاری دارد (هنری، نایت، تورنبری، 2012).
انواع و دسته های مدرسه گریزی
بنابر اظهارات رید (2005)، حداقل سه نوع مدرسه گریزی وجود دارد: 1-گریز از پاره ای از کلاس های خاص: این گروه شامل دانش آموزانی است که از کلاس های خاص مانند ریاضیات، انگلیسی و ورزش غیبت می کنند 2- گریز از کلاس های ثبت نام شده: این گروه شامل دانش آموزانی است که در کلاس ثبت نام می کنند و در کلاس نیز حاضر می شوند اما آن را ترک کرده و از آن فرار می کنند.3- مدرسه گریزی با چشم پوشی والدین: این گروه شامل دانش آموزانی است که با اطلاع والدینشان از مدرسه فرار می کنند. بدین معنی که والدینشان به آنان اجازه می دهند که مدرسه را به دلایل مختلف ترک کنند.
رید (2005) معتقد است که چهار طبقه مدرسه گریزی وجود دارد: الف) سنتی، ب) روانشناختی، ج) آموزشگاهی، د) عمومی.
الف) در مدرسه گریزی سنتی، دانش آموزان خجالتی بوده، خودپنداره پایینی دارند و از فضاهای ناآشنا و استرس زا دوری می کنند. بنابراین در این نوع مدرسه گریزی مهم ترین عامل محدودیت هایی است که از درون فرد سرچشمه می گیرند. ب) مدرسه گریزی روانشناختی، با نشانه هایی از قبیل تنبلی، سستی، بیماری، ترس از کسی یا چیزی و یا دیگر مسائل نشان داده می شود. در این نوع مدرسه گریزی دانش آموزان به دلیل مسائل هیجانی و انگیزشی از مدرسه فرار می¬کنند. ج) مدرسه گریزان آموزشگاهی اغلب سردسته ها هستند. آنها در گروه های همسالان خود به عنوان رهبر و سردسته گروه ایفای نقش می کنند و عموماً غیبت جسمی از مدرسه ندارند بلکه بیشتر به شکل قلدربازی و آزار و اذیت مشغول هستند. این نوع مدرسه گریزان به خاطر وجود دلایلی که مربوط به مدرسه هستند و یا به عبارتی عوامل درون مدرسه ای از مدرسه گریز می کنند. د)دسته ی آخر مدرسه گریزان عمومی هستند که به صورت تصادفی و به دلایل مختلف از مدرسه فرار می کنند و بسیاری از نشانه های مدرسه گریزان که در طبقه های دیگر وجود دارد در این طبقه نیز وجود دارد (جنتل جنیتی، 2008).
پیش فرض های احتمالی مدرسه گریزی
ویژگی های فردی مانند عزت نفس کم به عنوان پیش فرض مدرسه گریزی مطرح شود. همزمان، دانش آموزانی که فرار می کنند یک موضوع یا بیشتر را به خوبی به عنوان موضوعات دیگر مربوط به فرار بیان کنند. اما دانش آموزان مدرسه گریز الزاماً موفقیت کمتری نسبت به دانش آموزانی که مدرسه گریز نیستند نشان نداده اند. دانش آموزانی که با ناتوانی یادگیری شناخته می شوند یا تحت آموزش های خاصی قرار می گیرند بیشتر محتمل است مدرسه گریز شوند. دانش آموزانی که در یک پایه ی تحصیلی باقی می مانند و کسانی که متعاقباً با سن بالاتر از پایه ی تحصیلی شان در همان کلاس هستند بیشتر محتمل است مدرسه گریزی دائمی، شکست تحصیلی آینده و ترک تحصیل نهایی را تجربه کنند. سرانجام دانش آموزانی که وقفه ی قبلی در تحصیل داشته اند یا اخراج می شوند بیشتر مدرسه گریزی را تجربه می کنند نسبت به همتایانی که هرگز به خاطر این رفتار تنبیه نشده اند (توماس، 2017).
عوامل موثر بر مدرسه گریزی
دو دسته عوامل در بروز مدرسه گریزی نقش دارند که شامل عوامل درون مدرسه ای و عوامل برون مدرسه ای می شوند. پایه های شخصیت کودک و نوجوان در خانواده گذاشته می شود، فقر اقتصادی و روابط والدین با یکدیگر و با دیگر اعضای خانواده از مهم ترین علل بزهکاری کودکان و نوجوانان می باشد. اما عوامل دیگر مانند محیط مدرسه نیز بر شخصیت کودک و نوجوان اثر می گذارد. در مدارس شلوغ و پرجمعیت معلمان با انبوهی از دانش آموزان و وظایف و تکالیف متعدد مواجهند و فرصت کمی دارند تا به مشکلات و نیازهای هر یک از دانش آموزان توجه کنند. دانش آموزانی که در مورد وضعیت تحصیلی یا اجتماعی و یا شخصی خویش به کمک نیاز دارند و امید دریافت کمک هم ندارند ممکن است برای جبران به مدرسه گریزی روی آورند تا از این طریق تا حدودی جلب توجه کرده و احساس موفقیت نمایند (افتخاریان، 1391).
عواملی نیز خارج از محیط آموزشی رسمی وجود دارد که می تواند به مدرسه گریزی کودکان دامن بزند. در آفریقا و آسیا فقر، خانواده های تک والدی، تحصیلات والدین و وضعیت شغلی به عنوان دلایل و عواملی برای مدرسه گریزی تصور می شود (مومو، کباس، رایت و کئو، 2018). مطالعات گذشته نشان داده است که عواملی مانند نگرش فردی، نگرش خانواده و محیط مدرسه با مدرسه گریزی رابطه معناداری دارند (پنگپید و پلتزر، 2019؛ کپنز و اسپرویت، 2020). هر سه عامل ارائه شده تاثیر قابل توجهی بر فرار از مدرسه دارند. میزان اثربخشی مدیریت مدرسه در کاهش مدرسه گریزی دانش آموزان نقش بسزایی دارد (رامبرگ و همکاران، 2018).
در تقسیم بندی دیگری جنتل-جنیتی (2008) ویژگی هایی از مدارس که منجر به فرار دانش آموزان میگردند را شامل موارد زیر می دانند: 1) عدم وجود معیارهای روشن و واضح در ادراک دانش آموزان از توانایی هایشان.2) نداشتن معیارهای روشن در تصمیم گیری های اقتصادی. 3) گوناگونی بالا در ترکیب دانش آموزان. 4) عدم همگنی گروه ها از نظر نژادی، قومی، توانایی تحصیلی، استعداد، منابع اقتصادی و غیره. 5) کمبود منابع مدارس. 6) وجود معلمانی با سطح علمی بالا و تجربه ی کم. 7) دیدگاه معلمان درباره دانش آموزان و توانایی هایشان. 8) بی توجهی به احساسات دانش آموزان. 9) شلوغی مدارس و کلاس های درس. 10) عدم رسیدگی به این موضوع که چرا دانش آموزان به مدرسه بی علاقه می شوند.
علل مدرسه گریزی
مدرسه گریزی معمولاً توسط عوامل همسالان، عوامل خانواده، نگرش معلمان، عوامل فردی و امکانات مدرسه ایجاد می شود (گس، دفوست، پری و کئو، 2016). طبق نظر رامبرگ و همکاران (2018)، مدرسه گریزی موضوع پیچیده ای است که از عوامل مختلفی از جمله جنبه های فردی، خانوادگی، اجتماعی، روانی و خود عوامل مدرسه نشات می گیرد. جوانان در رده اجتماعی-اقتصادی پایین اغلب با مدرسه گریزی همراه هستند زیرا اغلب با خشونت خانگی و محله، محیط ناسالم مسکن، کمبود امکانات مدرسه، مشکلات مسکن و حمل و نقل و همچنین مشکلات امنیتی برای حضور در مدرسه مواجه هستند (کنری و همکاران، 2019).
برای ریشه یابی رفتارهای کودکان مدرسه گریز باید علل مختلفی را که باعث پدیدآمدن این دسته از مشکلات رفتاری می شود مورد بررسی قرار داد که عبارتند از: 1- وجود خانواده های از هم گسیخته، مشاجرات لفظی، نزاع و کشمکش، عدم تفاهم اخلاقی، طلاق و متارکه، فوت یکی از والدین که از جمله عوامل ازهم پاشیدگی خانواده است و قربانیان این دسته از خانواده ها بیشتر نوجوانان بی گناه هستند که باعث مدرسه گریزی آن ها می شود. 2- مردودشدن که به طور معمول دو علت دارد: الف) ضعیف بودن در پایه ی تحصیلی ب) افت ناگهانی تحصیلی که باعث می شود کودک به مرور زمان از مدرسه گریزان شود. 3- بی علاقگی به درس و تحصیل. 4- ترس از تنبیه بدنی که سبب می شود نوجوانان همیشه اضطراب درونی نسبت به مدرسه داشته باشند. 5- بی توجهی والدین نسبت به نوجوانان و اهمیت قائل نشدن برای تحصیل و تربیت فرزندان. 6- نداشتن رفاه مالی. 7- بی توجهی معلم به شاگرد و رفتار تبعیض آمیز معلم. 8- ضعف دانش آموز در زمینه درسی. 9- طرفداری مدیر مدرسه از معلم زمانی که حق با دانش آموز است و به وجود آمدن عقده نسبت به محتوای آموزشی کلاس.
پیامدهای منفی کوتاه مدت و بلند مدت مدرسه گریزی
مدرسه گریزی به عنوان غیبت های غیرمجاز در مدرسه تعریف می شود که معمولا دانش آموزان از والدین خود پنهان می کنند (هینه، ملوین و جنتل جنتی، 2019) و با بسیاری از پیامدهای منفی مدرسه و پس از مدرسه همراه است، از جمله عملکرد ضعیف تحصیلی، بیکاری، سطوح پایین آموزش، سوء مصرف مواد، سطوح پایین مشارکت در مدرسه و ترک تحصیل (مینارد و همکاران، 2012؛ مینارد و همکاران، 2017؛ وان و همکاران، 2013). مطالعات نشان می دهد که مدرسه گریزی به شدت با 2 دسته پیامدهای منفی کوتاه مدت و بلند مدت بی شماری مرتبط است: درکوتاه مدت، مدرسه گریزی می تواند منجر به ضعف تحصیلی، ترک تحصیل، تکمیل نشدن دبیرستان (کپنز و اسپرویت، 2018) و در دراز مدت با بارداری نوجوانان، سوء مصرف مواد، رفتارهای بزهکارانه، خشونت و زندانی شدن همراه است (آتوود و کرول، 2015).
تاثیر سه ساختارکلیدی بر مدرسه گریزی
مدرسه گریزی از سه ساختار کلیدی مختلف، یعنی الف) عوامل فردی، ب) عوامل خانوادگی و ج) محیط مدرسه نشات می گیرد (کپنز و اسپرویت، 2020).
الف) بر اساس مطالعه ولو و کیم (2014)، خود عامل فردی دانش آموزان قوی ترین عامل موثر بر گرایش دانش آموزان به مدرسه گریزی است. رفتارهای درونی مانند اضطراب و افسردگی می تواند باعث شود دانش آموزان تمایل به مدرسه گریزی داشته باشند (پنگپید و پلتزر، 2019). ب) بعد از عامل فردی، عامل خانوادگی است که با توجه به مطالعه محمود و همکاران، (2019)، نوجوانانی که با مشکل عدم زندگی مشترک والدین یا طلاق مواجه هستند، نسبت به نوجوانانی که با والدین کنار هم می نشینند، 1.4 برابر بیشتر در معرض خطر مدرسه گریزی قرار دارند. ج) سومین عامل اصلی، ضعف محیط مدرسه از جمله مدیریت مستبد و سختگیرانه در مدارس، کلاس های درس نامناسب و خسته کننده، ارتباط ضعیف والدین با مدرسه، ضعیف و ناکارآمد بودن فرآیند یادگیری و برنامه درسی، کمبود امکانات در مدارس می باشد که از عوامل موثر در سقوط دانش آموزان است (سلیمان و همکاران، 2017).
رویکردهای قابل اجرا در کنترل مدرسه گریزی
می توان خاطر نشان ساخت که همگان از جمله همسالان، والدین، مدارس، دولت با همکاری سازمان های خارجی باید برای رسیدگی به موضوع تخلفات دانش آموزان مدرسه با یکدیگر همکاری کنند. از جمله رویکردها و برنامه های قابل اجرا می توان به برگزاری جلسات مشاوره، همکاری پلیس، مشارکت والدین و نظارت موثرتر مدرسه و همچنین فراوانی ملاقات های اولیا و مربیان اشاره کرد (پنگپید و پلتزر، 2019؛ کپنز و اسپرویت، 2020).
برنامه ی مبتنی بر دادگاه یک برنامه داوطلبانه است که در آن والدین و دانش آموزانی که در معرض خطر فرار مزمن از مدرسه هستند در جلسات گروهی و فردی شرکت می کنند. یک برنامه مشترک با جوانان، والدین و پلیس برای کنترل مدرسه گریزی در استرالیا درحال آزمایش است (مازرلو و همکاران، 2019).
چندین مانع رفتاری، از جمله توجه محدود، باورهای غیرمستند و سواد پایین، می تواند بر توانایی والدین در مورد فرزندانشان تاثیر بگذارد (دامگارد و نیلسن، 2018). بنابراین مداخله برای تغییر باورهای اشتباه والدین در مورد رفتارهای حضور و غیاب فرزندانشان می¬تواند باعث بهبود حضور آنها در مدرسه شود (لسکی، رابینسون، چنج و راجرز، 2021).
تاثیر خدمات مشاوره ای در رفتار مدرسه گریزی دانش آموزان
رسیدگی به گریز از مدرسه می تواند از طریق خدمات راهنمایی مشاوره انجام شود. خدمات راهنمایی و مشاوره دانش آموزان را یاری می کند تا بتوانند مشکلاتی را که در زندگیشان اتفاق می افتد حل کنند (جونز-اسمیت، 2020، سامرز-فلناگان و سامرز-فلناگان، 2018). یکی از راهبردهایی که در خدمات راهنمایی و مشاوره وجود دارد، مشاوره کتاب، کتابشناسی یا کتاب درمانی است. از مشاوره کتابشناسی می توان به عنوان تلاشی برای کمک به دانش آموزان برای کاهش گریز از مدرسه استفاده کرد. مشاوره کتابشناسی یک فعالیت مداخله فکری فردی با استفاده از مواد خواندنی است تا پس از مطالعه فرد اطلاعات جدیدی به دست آورد و بتواند آن را در زندگی روزمره به کار گیرد (ایلوگو و همکاران، 2020؛ آگبدی و آدومه، 2019).
مشاوره گروهی اجرای یک فرآیند بین فردی پویا است که بر افکار و رفتار آگاهانه متمرکز است و شامل کارکردهای درمانی مانند سهل انگاری، جهت گیری به واقعیت، اعتماد متقابل، درک متقابل، پذیرش و حمایت متقابل می باشد. براساس نتایج مصاحبه با دانش آموزان مرتبط با تکنیک های مشاوره کتاب شناختی در مشاوره گروهی، دانش آموزان توانستند اثرات منفی مدرسه گریزی را نتیجه گیری کنند و تجربیاتی را که دانش آموزان تاکنون داشته اند، مطرح نمایند و سایرین در مورد عواقب آن فکر می کنند و سپس تصمیم می گیرند (محی الدین و همکاران، 2021).
تاثیر زندانی بودن والدین روی مدرسه گریزی فرزندان
بررسی زندگی مدرسه ای کودکانی که والدینشان در زندان هستند نشان داد که بعضی دانش آموزان به خاطر دیدن والدینشان در روز ملاقات در زندان، از مدرسه فرار می کنند. هدف زندان تنبیه مجرمان و متخلفان است نه فرزندانشان. اما بچه های آنها با ریسک بالای رفتار عصبی و ضداجتماعی، سوءمصرف مواد و الکل، مدرسه گریزی، شکست تحصیلی و مانند آن مواجه می شوند. شاو (2001) آن ها را "یتیمان عدالت" می نامد.
در زمان زندانی بودن، توازن اقتصادی والدین مختل می شود. این بچه ها احتمال دارد کار کنند و در ایجاد درآمد برای خانواده مشارکت کنند. دانش آموزان با والد زندانی که تحصیل را ادامه می دهند ممکن است برای دیدن والدین در زندان از مدرسه فرار کنند (وظیفه دان، 1398).
تاثیر افسردگی روی مدرسه گریزی
شواهدی وجود دارند که بین افسردگی و حضور ضعیف در مدرسه ارتباط وجود دارد. افسردگی ممکن است منجر به کاهش حضور در مدرسه از طریق پسروی اجتماعی، از دست دادن انگیزه، اختلال خواب و کمی انرژی شود. اما عدم فعالیت و انزوای اجتماعی مرتبط با عدم حضور در مدرسه ممکن است خطر ابتلا به افسردگی کودک را افزایش دهد. ارتباط بین افسردگی و غیبت غیرمنتظره/ مدرسه گریزی شگفت انگیز است، "مدرسه گریزی" با مسائل رفتاری، نه اختلالات عاطفی همراه است ( فینینگ و همکاران، 2018).
با توجه به اینکه مدرسه گریزی مشکلی رفتاری است و در زمره ی اختلالات رفتاری جا دارد به نظر می رسد که نیاز است دیدگاه ها و نظریه های مهم در این باره مطرح گردد.
نظریه های مرتبط با مدرسه گریزی
نظریه روانکاوان
از نظر روانکاوان، فرار نشانه پناه بردن به چیزی است. کودک یا نوجوان در حقیقت به دنبال مهر و محبت است و اگر در خانه یا مدرسه نیاز به محبتش ارضا نشود سعی در استفاده از مکانیزم روانی جبران، انتقال و یا فرار دارد. در واقع فرار، گریز از کشمکش ها و عوامل هیجان آور است (شکاری، 1387). به طورکلی، می توان کودکان و نوجوانانی که از خانه و مدرسه فرار می کنند را به دو دسته تقسیم کرد. دسته اول: کودکان و نوجوانانی که از لحاظ وضعیت جسمی و روانی سالم و عادی اند اما تحت تاثیر محیط خانوادگی و تحصیلی اقدام به فرار می کنند. دسته دوم: افرادی که عقب ماندهی ذهنی بوده، شخصیت تلقین پذیر دارند و یا به انحراف و اختلالات و بیماری های روانی از جمله صرع، اسکیزوفرنی مبتلا هستند.
پژوهش های خارج از کشور
ویرتانن، رایکنن، انگلس، وسلمپی و لرکنن (2021) در پژوهش خود تحت عنوان مطالعه طولی مدرسه گریزی و بدبینی دانش آموزان از دبستان تا دبیرستان به این نتیجه رسیدند که مدرسه گریزی عواقب منفی کوتاه مدت و بلندمدت جبران ناپذیری را برای دانش آموز، والدین و نظام آموزشی متحمل می شود.
ویرتانن، رایکنن، لرکنن، ماتی و وسلمپی(2021) در پژوهش خود تحت عنوان شناسایی عوامل مرتبط با مدرسه گریزی به این نتیجه رسیدند که مشارکت طولانی مدت دانش آموزان در فعالیت های مدرسه در کاهش مدرسه گریزی موثر است. دانش آموزانی که در مدرسه هویت مثبت، ارزش گذاری و احساس تعلق دارند، کمتر دچار رفتار مدرسه گریزی می شوند.
سعودی، باکر، سعودی و فدزیل (2021) در پژوهش خود تحت عنوان شیوع مدرسه گریزی بر عوامل نگرش فردی، خانواده و محیط مدرسه، به این تیجه رسیدند که عواملی مانند نگرش ها، روابط خانوادگی و محیط مدرسه بر فرار از مدرسه در میان دانش آموزان تاثیر می گذارد.
محی الدین و همکاران (2021) در پژوهش خود با عنوان تلاش برای غلبه بر رفتارمدرسه گریزی در دانش آموزان ازطریق راهبردهای مشاوره ای به این نتیجه رسیدند که رفتار مدرسه گریزی در دانش آموزان معمولا با رفتارهایی مانند، قلدری، ناآگاهی، ناسازگاری و انگیزه پایین همراه است که می توان از طریق به کارگیری راهبردهای مشاوره ای تا حدودی آن را کاهش داد.
رشید میناس، دکتر نوید جمیل، محمد آصف شهزاد و جواد اقبال (2021) در مطالعه ای که در خصوص مدرسه گریزی در سطح دبیرستان انجام دادند، به این نتیجه رسیدند که با بهبود مشارکت دانش آموزان و شکل گیری هویت موفق آن ها در طول دبیرستان، می شود نرخ مدرسه گریزی را کاهش داد.
نتایج مربوط به جنسیت مختلط است، برخی از مطالعات (کپنز و اسپرویت، 2018) نشان می دهد که پسران بیشتر رفتار مدرسه گریزی دارند، درحالیکه مطالعات دیگر (مینارد و همکاران، 2017) نشان می دهند که دختران اغلب فرار می کنند.
منابع لاتین
Baskerville, D. (2020). Mattering; changing the narrative in secondary schools for youth who truant. Journal of Youth Studies, 1–16.
Wattoo, R. M., Malik, N. J., Shahzad, M. A., & Iqbal, J. (2021). A Study of organization climate and students truancy at secondary cchool level. Harf-o-Sukhan, 5(3), 81-87.
Lasky‐Fink, J., Robinson, C. D., Chang, H. N.‐L., & Rogers, T. (2021). Using behavioral insights to improve school administrative communications: The case of truancy notifications. Educational. Researcher.
Ogbeide, C., & Adomeh, I. O. (2019). Effectiveness of bibliotherapy in enhancing learning among secondary school students in Nigeria. Journal of Education and Entrepreneurship, 6(1),19–28.
Abdul Kalam, H. B. (2016). Pengaruh persekitaran sosial terhadap tingkah laku disiplin murid sekolah rendah di Klang, Selangor, Malaysia. Tesis Sarjana Sains. Sekolah Pengajian Siswazah, Universiti Putra Malaysia.
Baker, R., Jaaffar, A. H., Sallehuddin, H. and Hassan, M. A. (2019). The relationship between emotional intelligence, depression, anxiety, stress and work-life balance: An examination among Malaysian army personnel. Asia Proceedings of Social Sciences, 4 (2), 27-30.