موضوع
عفونتهای مغزی
انسفالیت
نوعی فرآیند التهابی حاد باعث مغزی می باشد.
انسفالیت
انسفالیت ناشی از ویروس هرپس سیمپلکس
انسفالیت ناشی از ویروس های دارای منشا آرتروپودی
انسفالیت قارچی
انواع انسفالیت
انسفالیت ناشی از ویروس هرپس کمپلکس
دو نوع ویروس هرپس کمپلکس وجود دارد:
HSV-1 و HSV-2.
HSV-1 معمولاً بر کودکان و بزرگسالان اثر میگذارد و ویروس HSV-2 بیشتر نوزادان تازه به دنیا آمده را تحت تاثیر قرار می دهد.
HSV-1 با حرکت رو به عقب در امتداد مسیرهای داخل نرون که به مغز می رسند می توانند انسفالیت ایجاد کنند. شایع ترین راه های عصبی درگیر مربوط به اعصاب سه قلو و بویایی می شوند. پژوهشگران بر این باورند که ویروس مخفی در بافت مغزی می توانند مجدد فعال شده و باعث انسفالیت شود.
پاتوفیزیولوژی
عفونت HSV-1 موجب التهاب و نکروز خونریزی دهنده لوب گیجگاهی می شود. نشانه های اولیه عبارتند از:
تب ـ سردرد ـ تغییرات رفتاری ـ حملات تشنجی ـ اشکال در بلع است و تغییر در سطح هوشیای است.
تظاهرات بالینی
برای پایش روند پیشرفت بیماری بررسی عملکردی بسیار مهم است اقدامات آرام بخشجهت کاهش ناراحتی ناشی از سردرد عبارتند از: استفاده از نورهای ضعیف ـ محدود کردن سر و صداهای محیطی و تجویز و استفاده از مسکن. باید در موارد حملات تشنجی و تغییر سطح هوشیاری از بیمار مراقبت ویژه به عمل آورد.
رسیدگی پرستاری
عفونت های قارچی CNS به ندرت در میان افراد سالم به وقوع افراد سالم وقوع می پذیرد. بروز انسفالیت قارچی با نواحی جغرافیایی و همچنین کاهش سیستم ایمنی در اثر بیماری با داروهای سرکوب کننده در ارتباط است.
انسفالیت های قارچی
هاگ های قارچ از طریق استنشاق وارد بدن می شوند، ریه ها را مبتلا ساخته و نشانه های تنفسی ضعیفی ایجاد می کنند و در برخی موارد قارچ وارد جریان خون شده و خونژمی (وجود قارچ در خون) به وجود می آورد. اگر خونژمی بر سیستم ایمنی فرد غالب شود، قارچ به CNS نیز گسترش می باید و باعث انسفالیت، مننژیت می شود.
پاتوفیزیولوژی
تب ـ احساس کسالت ـ علائم مننژی ـ اختلال عملکرد اعصاب جمجمه ای ـ تغییر IOC.
تظاهرات بالینی
درواقع التهاب نرم شامه ـ عنکبوتیه و فضای زیر عنکوبوتیه است. مننژیت به دو دسته ی عفونی و غیر عفونی تقسیم می شود. در مننژیت عفونی باکتری ها علت التهاب هستند، اما در مننژیت غیر عفونی ویروس عامل اصلی التهاب هستند؛
هموفیلوس آنفلوآنزا یکی از علل شایع مننژیت در میان کودکان است.
مننژیت
مننژیت باکتریایی ـ مننژیت ویروسی
انواع مننژیت
عواملی که به افزایش خطر بروز مننژیت های باکتریایی کمک می کنند عبارتند از:
مصرف فرآورده های تنباکو ـ عفونت های ویروسی دستگاه تنفس فوقانی ـ اوتیت گوش میانی و ماستوئیدیت نیز خطر بروز مننژیت های باکتریایی را افزایش می دهند چون در این اختلالات باکتری ها میتوانند از غشای اپی تلیومی عبور کرده و وارد فضای زیر عنکبوتیه ای شوند.
عفونت های مننژی عموماً توسط یکی از دو عامل زیر به وجود می آیند:
1- از طریق جریان خون و به دنبال بروز یک عفونت دیگر یا گسترش مستقیم که می تواند پس از بروز آسیب دیدگی های تروماتیک استخوان های صورت و یا روش های کار تهاجمی صورت گیرد. به محض اینکه ارگانیسم به وجود آورنده مننژیت وارد جریان خون شد از سد خونی ـ مغزی عبور کرده و در CSF شروع به تکثیر میکند، پاسخ ایمنی بدن میزبان شرایط را برای التهاب نرم شامه و فضای زیر عنکبوتیه تسهیل می نماید. این التهاب باعث افزایش فشار داخل جمجمه ای می شود.
پاتوفیزیولوژی
سردرد و تب اغلب جزو نشانه های آغازین بیماری است. سردرد ـ سخت شدن گردن ـ مثبت بودن علامت کرینگ ـ مثبت بودن علامت برودزینسکی ـ فتوفوبی.
تظاهرات بالینی
کشت باکتریایی و رنگ آمیزی Gram مایع مغزی ـ تخاعی و خون ـ وجود آنتی ژن های پلی ساکارید در CSF تشخیص مننژیت باکتریایی را به نحو قاطع تری تایید می کند.
بررسی و یافته های تشخیصی
بیماری فرد ممکن است جدی باشد بنابراین بسیاری از تدابیر پرستاری باید با تدابیر اتخاذ شده توسط پزشک انجام گیرد. وضعیت عصبی و علایم حیاتی به طور مداوم مورد بررسی قرار گیرد. باید بیمار را از آسیب دیدگی های ناشی از فعالیت های تشنجی یا تغییر در وضعیت هوشیاری محافظت شود. وزن بدن، الکترولیت های سرم، حجم، وزن مخصوص و اسمولالیته ادرار به دقت کنترل شود. از عوارض که در اثر عدم تحرک ایجاد می شوند (زخم های فشاری ـ پنومونی) باید پیشگیری شود.
رسیدگی پرستاری
?