سانتیاگو کالاتراوا
سانتیاگو کالاتراوا معمار , هنرمند و مهندس اسپانیایی در 28 جولای 1951 در والنسیا اسپانیا بدنیا آمد . او دوره ابتدایی و متوسطه را در والنسیا گذراند. از هشت سالگی در مدرسه هنر نیز تحصیل می کرد جایی که او اصول طراحی و نقاشی را آموخت . او از دانشگاه تکنیک و معماری والنسیا مدرک معماری خود را دریافت کرد . سپس مدرک فوق لیسانس در شهرسازی خود را از همان دانشگاه دریافت کرد . سپس از دانشگاه زوریخ در سال 1975 مدرک فوق لیسانس در مهندسی عمران را گرفت . سپس در سال 1979 مدرک دکترای خود را نیز دریافت کرد و در همان حین با همسر خود که دانشجوی رشته حقوق در زوریخ بود ازدواج کردکه او نخستین دفتر خود را افتتاح کرد.
در ابتدای شروع به کار حرفه ای او کارهای ساده ای از قبیل طراحی سقف برای یک کتابخانه و یک تراس برای یک ساختمان مسکونی را انجام داد .
روند طراحی کالاتراوا
سانتیاگو کالاتراوا که به عنوان یک معمار شناخته می شود از هنر بطرز فزاینده ای بعنوان محرکی جهت آفرینش آثار خود استفاده کرده است . شیفتگی او به هنر در طی سالها منجر به بیانی متحیر کننده در طراحی های او شده .در طی دو دهه اخیر افزون بر 65000 طرح در آرشیو او انباشته شده است . بسیاری از فرمهایی که کالاتراوا در مرحله ابتدایی طراحی در نظر می گرفته است در مراحل بعدی الهام بخش او برای طراحی پل ها ، ایستگاههای راه آهن ، فرودگاهها و موزه ها و حتی میز شده است .
تمام طراحی های او ابتدا با فکری هنرمندانه بصورت فرم های هنری ترسیم شده اند که در عین حال شامل تفکری مهندسی نیز بوده اند.
بسیاری از طراحی های او از بدن انسان زاده تصور او بوده و از مدل خاصی پیروی نمی کرده است.
بسیاری دیگر از طراحی های او از در مجاورت هم گذاردن مکعب ها و بدن انسان در حالات متفاوت مثلا در حال دویدن بوده است.
در طراحی پلانتاریوم او از چشم با تاکید بر مردمک آن استفاده کرد که با انعکاس نمای بیضوی آن در دریاچه ای که در طول آن گسترده شده شکل چشم را کامل می کند.
او سپس شروع به شرکت در مسابقات کرد که اولین برندگی خود را در سال 1983 برای طراحی و سازه ایستگاه راه آهن استادل هوفن در زوریخ بدست آورد جایی که او نخستین دفتر خود را افتتاح کرد.
در سال 1984 او پل باخ د رودا در بارسلونا را طراحی
کرد که این نخستین گام برای شهرت عمومی او شد
او همچنین پل آلمدا و ایستگاه زیرزمینی در
والنسیا را در سال 1995-1991 طراحی کرد
او در سال 1991 سومین دفتر خود را در والنسیای اسپانیا افتتاح کرد که در آن زمان نیز او بر روی طراحی شهر هنر و علوم کار می کرد .
همسفریک اولین بنای این مجموعه بود که بر روی عموم در آوریل 1998 باز شد.
موزه هنر و علوم یکی از بناهای مهم این مجموعه می باشد .
کالاتراوا دومین دفتر خود را در سال 1989 درپاریس افتتاح کرد جایی که او بر روی پروژه فرودگاه لیون کار می کرد 1994- 1989
سازه فولادی که 40 متر طول دارد همچون پرنده عظیمی است که بالهای خود را گشوده است..
این سالن در طول شب مستقیماً از محوطه پارکینگ قابل دسترسی است.
جدیدترین پروژه های او عبارتند از فرودگاه سوندیکا در بیلبائو اسپانیا (2000)
سازه جسورانه و زیبائی خیره کننده ، از مهمترین مشخصات این اثر می باشد
بنا با توپو گرافی سایت هنرمندانه در آمیخته است.
کارخانه شراب سازی لا ریوخا در لاگوآردیای اسپانیا (2001)
توازن بنا با محیط و همچنین با نوع فعالیت
موزه هنری میلواکی در ایالات متحده آمریکا (2001)
فرم بنا بیننده را به یاد بالهای پرنده و یا بادبانهای یک قایق می اندازد.
بازی با نور از خلال قطعه های شیشه ای سقف ،فضای درون را خارق العاده جلوه می دهد.
تالار تنریف در سانتاکروز جزایر قناری اسپانیا (2003)
در فضای داخلی تالار برای تنظیم مسائل آکوستیکی از قطعات چوبی بلورین و نیز از باز تابنده های صوتی استفاده شده است.
برج ترنینگ تروسو در مالمو سوئد 2005