پژمردگی آوندی گوجه فرنگی
fusarium oxysporum f.sp lycopersici
دوعلت اصلی دچار شدن به بیماری پژمردگی وپلاسیده شدن گوجه فرنگی مربوط به پژمردگی ناشی از فوزاریوم و قارچ ناشی از آفت گیاهی می باشد. پژمردگی فوزاریومی در بین این دو بیماری متداولتر است در kansasبه طور کلی در نیمه تابستان زمانی که هوا و خاک درجه حرارت بالایی دارند اتفاق می افتد. نخستین گیاهان مریض در برگهای پیر به صورت زرد شدن گسترش می یابند(آنها نزدیک سطح زمین).
اغلب این زردی به یک طرف گیاه یا برگچه های مسطح یک طرف دمبرگ انحصار دارد برگهای تحت تاثیر واقع شده به زودی در بالای گیاه پژمرده وخشک می شوند اما آنها روی گیاه پیوسته باقی می مانند.پژمردگی پی درپی در برگها ادامه می یابد و نتیجه آن سرانجام مرگ گیاه می باشد. ساقه های بیرونی ثابت وسبز باقی می مانند اما بندهای قهوهای کم رنگ در بافت آوندی مشاهده می شود.
این کمرنگی را می توان به راحتی با برش عمودی ازمیان ساقه نزدیک خاک ونگاه کردن به ستون باریک قهوه ای ما بین ناحیه (مغز تیره)تیره مرکزی وبخش بیرونی ساقه مشاهده نمود.
قارچ ناشی از پژمردگی در مدت دوره سرمایی بهار گذشته تمایل به گسترش دارد.علایم این بیماری شبیه به پژمردگی فوزاریوم می باشد.برگهای پیر ابتدا تحت تاثیر قرارمی گیرند آنها شروع به زرد شدن وپژمردگی وسرانجام ازگیاه می افتند.
برخلاف پژمردگی فوزاریوم ؛ پژمردگی قارچ ورتیسیلیوم (قارچ ناقص) سبب زردی و پژمردگی یکسانی در برگهای پایین می شود.چنانکه این بیماری پیشرفت کند برگهای جوان شروع به پژمردگی وازبین رفتن می کنند تا زمانی که فقط تعداد کمی برگهای سالم روی گیاه باقی می ماند.اگرچه این بیماری کشنده نیست ولی ازرشد کامل گیاه جلوگیری می کند وگیاه را ضعیف می کند وتولید میوه های کوچک می کند.
پژمردگی ورتیسیلیوم (قارچ ناقص)همچنین باعث بی رنگی سیستم آوندی تقریبا شبیه به پژمردگی فوزاریومی می شود بجز در اینکه قهوه ای شدن کاملا دور از بالای ساقه نمی تواند ادامه داشته باشد.بنابراین تشخیص این دو بیماری ممکن است به آنالیز آزمایشگاهی نیاز داشته باشد.
چرخه زندگی:
قارچ پژمردگی فوزاریومی را می توان در میان بذرهای آلوده یا نشاهای آلوده نشان داد.
سابقا مطرح می شد که قارچ ها می توانند در خاک برای سالهای زیادی زنده بمانند.قارچ پژمردگی ورتیسیلیومی (قارچ ناقص) همچنین در پاتوژن های خاکزی که می توانند به گیاهان پهن حمله کنند که شامل سیب زمینی ،بادنجان،توت فرنگی ، تمشک سیاه وبسیاری از جامعه عمومی گیاهان شوند. هر دو قارچ به گیاهان از میان سیستم ریشه ای حمله می کنند و در داخل گیاه در کاررساندن آب و مواد معدنی بالا رونده اختلال ایجاد می کنند.
عفونت وبیماری پژمردگی فوزاریومی به کمک گرمای خاک در درجه حرارت80F ) ) ودر رطوبت کم خاک گسترش می یابند، در صورتیکه بهترین ومناسبترین درجه حرارت خاک برای پژمردگی ورتیسیلیومی (قارچ ناقص) درجه حرارت خنکی در حدود ((55-75F می باشد.
پیشنهاد:
دوره زمانی طولانی (4-6ساله ) ممکن است دوره تلقیح قارچی رادر خاک کاهش بدهد اما نمی تواند به طور کامل این بیماریها را کنترل کند. بیشترین کاربرد عملی در کنترل پژمردگی فوزاریومی و ورتیسیلیومی (قارچ ناقص) در استفاده در نژاد های مقاوم می باشد. بسیاری از نژاد های رایج گوجه فرنگی پایداری معمولی به نژاد قارچ فوزاریومی وقارچ ورتیسلیومی (قارچ ناقص) یا هر دو آنها دارند. تعداد کمی از نژاد های گوجه فرنگی با مقاومت به ورتیسیلیوم V) )و/ یا فوزاریوم (F )که شامل:
cascade اولیه(VF) Celebrity(VFN) ؛Avalanche (F ) ؛ Jet Star (VF)؛Show me (VF)؛Burpee s (VF)وBeefmaster .(VFN)
اطلاعاتی در مورد مجموعه ای از بذرها با نژادهایی مقاوم که ممکن است بدست بیاید را به ما می دهند.
بیماریهای گوجه فرنگی:
پژمردگی فوزاریومیFusarium oxysporum f.sp. lycopersic
پژمردگی ناشی از فوزاریوم در مناطق گرمسیر و خاکهای سبک بیشتر متداول است.علائم ناشی از بیماری به F. oxysporum در گیاهان مختلف بسته به میزبان متفاوت است
غالباً علائم بیماری به صورت زردی و تقلیل رشد گیاه ظاهر می شوند و ممکن است موضعی یا تمام اندام گیاه باشد. اگر برشی از ریشه یا ساقه تهیه شود بسته شدن آوندهای چوبی به صورت حلقه قهوه ای مشاهده می شود.
عامل بیماری هر گیاه مختص همان گیاه می باشد و سایر گیاهان را مبتلا نمی سازد «در فرمها اختصاصی عمل می کنند»
عامل بیماری پژمردگی آوندی، در طالبی و خربزه F. o. f.sp. melonis
عامل بیماری پژمردگی آوندی، در گوجه فرنگی F. o. f.sp. Lycopersici
عامل بیماری پژمردگی آوندی، در پنبه F. o. f.sp. Rasinfectum
عامل بیماری پژمردگی آوندی، در یونجه F. o. f.sp. minvenum
عامل بیماری پژمردگی آوندی، در هندوانه F. o. niveum
عامل بیماری پژمردگی آوندی، در کلم F. o. conglutinans
علایم تخریب:
زردی برگ درختان ابتدا در برگهای پایین شروع می شود و به طرف بالا ادامه می یابد.زردی اغلب در یک طرف شروع به ایجاد شدن می کند . برگهای آلوده بعدا به رنگ قهوه ای تبدیل می شوند.در طول روز پژمردگی قسمت فوقانی ایجاد می شود و درشب بهبود می یابد. پژمردگی به طور پیش رونده بدتر شود تا اینکه پژمردگی به طور همیشگی ایجاد شود قهوه ای شدن آوندها ادامه می یابد به بالای ساقه وبه داخل دمبرگها گسترش می یابد.
شرایط گسترش:
مساعدترین آب وهوا برای فوزاریوم آب وهوای گرم می باشد.این بیماری بیشتر در خاکهای شنی واسیدی رایچ است.پاتوژن سالهای زیادی در خاک بدون میزبان ایستادگی وتحمل می کند.سه نژاد شناخته شده وجود دارد.
کنترل بیماری:
استفاده ازموجودات ذره بینی خاک (کولتیوار) مقاوم: موجودات مقاوم ذره بینی خاک در نژادهای 1و نژادهای1,2قابل دسترس هستند.بالا بردن PHخاک به 6.5-7.0 واستفاده از نیترات نیتروژن به نسبتا بیشتری نسبت به آمونیوم نیتروژن. تمیزنگهداشتن تجهیزات بدور از ول کردن در زمین جدید.
7-5 سال دوره واستفاده از غرقابی برنج برای دوری از تلفات را می خواهد. برای بالا بردن زهکشی خاک از لایه فوقانی استفاده می شود.سطح خاک خشک نگهداری می شود.
علایم:
بیماری آوندی در مرحله رشد گیاه – تغییر رنگ و پژمردگی و خشکی در برگ و قطع دمبرگ – قهوه ای شدن ساقه آوندی – بهم زدن توازن آبی گیاه با تولید سم لیکوماراسمین.
پژمردگی قارچی فوزاریومی گیاهان را از طریق ریشه چه آلوده می کند,ابتدا به بافت چوبی حمله می کنند و سرانجام در سراسر گیاه توسعه می یابد.که شامل شاخه ها و برگهای وابسته روی گیاه که آلوده می شوند با فوزاریوم که زرد وپژمرده می شوند. بعضی وقتها فقط یک شاخه یا یک طرف گیاه آلوده می شود,اثر آن ایجاد پرچم زرد می شود.گیاهان آلوده معمولا می میرند.آوندهای قهوهای تیره دچار رنگ پریدگی می شوند که به قسمت های بالایی ودور دست ساقه ادامه می یابد.علایم اغلب برای اولین در طی به اندازه طبیعی رسیدن میوه ظاهر می شود.
نکاتی درمورد علت بیماری:
قارچ Fusarium bulbigenum.
میکروکنیدیهای تک سلولی – ماکروکنیدی با دیواره عرضی – دارای کلامیدوسپور – شرایط مناسب برای رشد: دمای 28 درجه، افزایش اسیدیته خاک، کمبود پتاسیم.
علایم پژمردگی قارچ فوزاریوم وقارچ ورتیسیلیوم (قارچ ناقص) مشابه هم هستند وممکن است لازم به کشت قارچ در آزمایشگاه برای شناسایی قطعی باشد.پژمردگی فوزاریومی می تواند به طور عمده بازده زمین را با زیاد شدن شیوع فوزاریوم کاهش دهد.قارچ ها برای سالهای زیادی درون خاک به صورت اسپورها زمستان گذرانی و زنده می مانند.
مسافتهای طولانی به وسیله بذر؛ نشا کردن وخاک روی ماشینهای کشاورزی گسترش پیدا می کند.آب وهوای گرم مساعد این بیماری است. قارچ ها فقط گوجه فرنگی را آلوده می کنند اما در سه نژاد وجود دارند. نژاد(1) گسترده است ؛ نژاد(2) در دره Sacramento و در دره San Joaquinشمالی عمومی است ونژاد(3) در دره Sacramentoو در دره San Joaquin پخش می شود.
زیست شناسی فوزاریوم:
زمستان گذرانی به صورت انواع اسپور درخاک سپری می شود. در مسافت کوتاه غالباً بوسیله ادوات کشارزی و آب و درمسافت طولانی به وسیله نشاءها و خاک آلوده همراه آوندها از طریق بین سلولی داخل پوست پیشروی می نمایند و وارد آوند چوبی می شود. گسترش میسیلیوم در آوندهای چوبی و تولید میکروکنیدی تا حدی در پژمردگی بوته ها موثر است و سه ماده سمی دیگر به نام های اسید فوزاریک، اسید هیدرو فوزاریک و میکوماراسمین نیز دخیل هستند. در گیاهان الوده معمولاً تایلوز ایجاد می شود.
مدیریت:
استفاده از نژادهای مقاوم گوجه فرنگی. نژادهای مقاوم برای نژاد (1) عمومی هستند وبسیاری همچنین مقاوم به نژاد (2) تعداد کمی از نژادها مقاوم به همه سه نژادها هستند. بوسیله شستشوی وسایل مورد نیاز گسترش هجوم به خاک محدود کرد ازهجوم نماتدهای گره های ریشه باید اجتناب کرد زیرا نماتدها در تغذیه از گیاهان مقاوم می توانند نسبت به پژمردگی فوزاریومی پیروز شوند.چرخه بیرونی گوجه فرنگی برای چندین سال سطح اینوکلوم را کاهش می دهد؛اگرچه فوزاریوم زندگی طولانیتری دارد.
شناسایی و استفاده از ارقام مقاوم
ضد عفونی خاک با سموم تدخینی مثل برومید، واپام و غیره موثر ولی مقرون به صرفه نسیت.
رعایت تناوب چند ساله با استفاده از غلات در تناوب موجب کاهش جمعیت قارچ در خاک شده ولی آن را ریشه کن نمی کند.
مبارزه با نماتد مولد غده در خاک سبب کاهش خسارت ناشی از حمله این قار به بعضی از گیاهان مثل پنبه می شود.
Fusarium oxysporum f. sp. lycopersici (Sacc.) W.C. Snyder and H.N. Hans
Introduction
Fusarium oxysporum f. sp. lycopersici (Sacc.) W.C. Snyder and H.N. Hans, a soilborne plant pathogen in the class Hyphomycetes, causes Fusarium wilt specifically in tomato. This disease was first described by G.E. Massee in England in 1895. It is of worldwide importance where at least 32 countries had reported the disease, which is particularly severe in countries with warm climate. At one time, the disease nearly destroyed tomato production in parts of Florida and the southeastern states of United States. However, the development and use of resistant cultivars have nearly eliminate the concern over this disease
Host Range and Distribution
Three physiological races of this pathogen have been reported. Race 1 is the most widely distributed and has been reported from most geographical areas. Although race 2 was first reported in Ohio in 1940, it did not become widespread or of economic concern until its discovery in Florida in 1961. Since then, it was rapidly reported in several of the states and in several other countries, including Australia, Brazil, Great Britain, Israel, Mexico, Morocco, the Netherlands, and Iraq. Race 3 was reported in 1966 in Brazil. Thereafter, it has been found in Australia and in Florida and California.
Isolation from host (Carroll, 2003; refer to link # 6): Cut into the base of the stem of a diseased plant lengthwise to reveal the xylem just below the epidermis. Trim off all the leaves and secondary roots leaving only the main stem and the hypocotyls and main root. Surface sterilize the stem by soaking in 10% bleach solution for 5 minutes. Dry the stem on paper towels. Using sterile technique, cut thin (2-4 mm thick) wedges out of one side of the stem near the root/stem junction making sure to include xylem tissue with each wedge. Place 5-6 wedges on PDA plates. Incubate the plates under fluorescent lights. Once the fungus has grown sufficiently from the pieces, transfer isolates onto fresh PDA plates. Incubate the plates for 10-14 days. Colonies of F. oxysporum are pigmented with a reddish purple color and surmounted by a pinkish white aerial mycelium.
Isolation from soil (Komada’s Medium; refer to Ref. 5): Dilution plate method is used. The soil dilutions are plated on a selective medium. The plates are kept under fluorescent lights for incubation. Colonies of F. oxysporum are pigmented with a reddish purple color and surmounted by a pinkish white aerial mycelium.
Identification
The mycelia (Plate 1) of Fusarium oxysporum f. sp. lycopersici (Sacc.) W.C. Snyder and H.N. Hans are delicate white to pink, often with purple tinge, and are sparse to abundant. The fungus produces three types of spores: microconidia (Plate 2), macroconidia (Plate 3), and chlamydospores (Plate 4). Microconidia are borne on simple phialides arising laterally and are abundant, oval-ellipsoid, straight to curved, 5-12 x 2.2-3.5 m, and nonseptate. Macroconidia, sparse to abundant, are borne on branched conidiophores or on the surface of sporodochia and are thin walled, three- to five-septate, fusoid-subulate and pointed at both ends, have pedicellate base. Three-septate conidia measure 27-46 x 3-5 m while five-septate conidia measure 35-60 x 3-5 m. Three-septate spores are more common. Chlamydospores, both smooth and rough walled, are abundant and form terminally or on an intercalary basis. They are generally solitary, but occasionally form in pairs or chains. No perfect stage is known.
Symptoms
The first indication of this disease is a yellowing (Plate 5) and drooping of the lower leaves. This symptom often occurs on one side of the plant or on one shoot. Successive leaves yellow, wilt and die, often before the plant reaches maturity. As the disease progresses, growth is typically stunted, and little or no fruit develops. If the main stem is cut, dark brown streaks may be seen running lengthwise through the stem. This discoloration (Plate 6) often extends far up the stem and is especially noticeable in a petiole scar. The browning of the vascular system is characteristic of the disease and generally can be used for its identification.
Ecology and Life Cycle
Fusarium wilt is a warm-weather disease, most prevalent on acid, sandy soils. The pathogen is soilborne and remains in infested soils for up to ten years. Soil and air temperatures of 28C are optimum for disease. Too warm (34C) or too cool (17-20C) soils retard wilt development. If soil temperatures are optimum but air temperatures below optimum, the pathogen will extend into the lower parts of the stem, but the plants will not exhibit external symptoms. In general, factors favoring wilt development are: soil and air temperatures of 28C, soil moisture optimum for plant growth, plants preconditioned with low nitrogen and phosphorus and high potassium, low soil pH, short day length, and low light intensity. Virulence of the pathogen is enhanced by micronutrients, phosphorus, and ammonium nitrogen and decreased by nitrate nitrogen. The pathogen enters the plant through the roots and is then spread throughout the plant by the vascular system.
Dissemination of the pathogen is via seed, tomato stakes, soil, and infected transplants or infested soil adhering to transplants. The pathogen could be disseminated long distance through seed and transplants. Local dissemination is by transplants, tomato stakes, windborne and waterborne infested soil, and farm machinery
مقدمه :
Fusarium oxysporum f.sp. ;ycopersici، synder و H.N hans عامل بیماری زا گیاه در طبقه hyphomycetes هستند ، باعث فوزاریوم پژمردگی مخصوصا در گوجه فرنگی هستند . این بیماری اولین G.E Massee در انگلستان در سال 1895 شرح داده شد. این در سرتاسر دنیا اهمیت دارد جایی که حداقل 32 کشور این بیماری را گزارش کردند ، مخصوصا در کشورهایی که به شرایط آب وهوایی گرم شدیدتر است . تنها در یک زمان بسیاری تقریبا تولید گوجه را در قسمتهایی از فلوریدا و جنوب شرقی ایتالتی در ایالات متحده خراب کرد. هر چند پیشرفت و استفاده از کشت کننده های مقاوم تقریبا نگرانی این بیماری را حذف کرد است .
توزیع و محدوده میزبان :
سه نژاد فیزیولوژیکی از این عامل بیماری گزارش شد : نژاد، بطور بسیار وسیع توزیع شد و در اکثر مناطق جغرافیایی گزارش شد . اگر چه دو نژاد اول در ohio در سال 1940 گزارش شد آن پراکنده نشد و یا نگرانی اقتصادی آن تا کشف آن در فلوریدا در سال 1961 بود زیر ان به سرعت در بسیاری از ایالتها و در بسیاری از کشورهای دیگر گزارش شد شامل استرالیا- برزیل – بریتانیای کبیر- اسرائیل – مکزیک، مراکش و هلند و عراق . نژاد 3 در سال 1966 در برزیل گزارش شد . پس از آن در استرالیا و در فلوریدا کالیفرنیا کشف شد.
جداسازی :
جداسازی از میزبان در مبنای ساقه یک گیاه که بطور طولانی آلوده شد بافت زیر پوست بیرونی را آشکار می سازد . تراشیدن همه برگها و ریشه های ثانویه و تنها ریشه اصلی و ساقه اصلی را دارند . سطح ساقه توسط خیساندن 10 درصد محلول سفید کننده برای 5 دقیقه بی بار شوند . ساقه را در دستمال های کاغذی خشکی قرار دهید . بااستفاده از کرد از تکنیک های بی بار شدن تکه های نازک (4-2 میلی مترضخامت) را بیرون از یک سمت ساقه نزدیک به ریشه ی ساقه اتصال را ببرید و مطمئن شوید که شامل بافت گیاه با هر تکه است . تکه هایی 6-5 رادر صفحه های PDA قرار دهید . صفحه ها تحت روشنایی فلوئورسانت بخوابانید . تنها گیاهان قارچی از تکه ها بطور مناسب رشد می کند و انتقال جداسازی ها در صفحه PDA تازه است . صفحه ها برای 14-10 روز بخوابانید. کولونی های F.oxysporum با رنگ ارغوانی قرمز رنگ می شوند و بوسیله میسلیوم ( رشته رشد کننده قارچ) هوایی صورت سفید غالب می شود .
شناسایی :
میسلیوم های fusarium oxysporum f.sp lycospersici ، snyder و H.N Hans سفید مایل به صورتی است و اغلب با رنگ ارغوانی کم رنگ و پراکنده فراوان هستند . قارچ ها سه نوع هاگ تولید می کنند. Microconidi و macroconidi , chlamydospores .
Microconidi در رشته های ساده بطور جانبی بوجود می آید و فراوان هستند . به شکل تخم مرغ بیضی – راست و کج شده . و متصل هستند . macroconidi پراکنده و فراوان در conidiophores منشعب شده یا در سطح sporodochia و دیواره شده نازک سه تا چهار جدا– نوک تیز –fiosud در دو انتها مشخص شده هستند . یک مبنا ساقه های کوچک دارند. سه غنچه غیرتناسلی جدا 5-346-27 اندازه گیری شد در حالیکه پنج غنچه غیرتناسلی جدا 5-3 60-35 اندازه گیری شد . سه هاگ ها جدا معمول تر هستند . هاگ های هم صاف و هم دیواره زبر دارند و فراوان هستند و از انتها یا در زنجیره است .( مرحله کاملی نیست که مشخص باشد)
علایم :
اولین شاخص این بیماری زرد شدن و سقوط کردن برگهای پایین تر است . این علائم اغلب در یک سمت گیاه و یا در یک جوانه رخ می دهد . برگهای زرد متوالی پژمرده می شوند و از بین می روند . قبل اینکه گیاه به رشد کامل برسد. ماندن گردش بیماری بطور نمونه از رشد باز می ماند و یا رشد کمی می کند یا میوه ندارد . اگر ساقه اول بریده شود خط های قهوه ای تیره ممکن است در طول مدت رشد در سرتاسر ریشه دیده شود .این بی رنگی اغلب بسیار بالا ساقه امتداد می یابد و مخصوصا در یک اثر آسیب در ساقه برگ قابل توجه است . قهوه ای شدن سیستم آوندی مشخصه بیماری است و بطور کلی می تواند برای این تعیین استفاده شود .
اکولوژی و چرخه زندگی :
پژمرده شدن fusarium یک بیماری درشرایط آب و هوایی گرم است و در خاکهای شنی و اسیدی متداول تر است . عامل بیماری متحمل شده درخاک است و در خاکهای آلوده شده برای ده سال یا بیشتر باقی می ماند . دماهای آب و خاک در دمایی 28 درجه سانتیگراد برای بیماری بهینه است . بسیار گرم شدن یا بسیار سرد شدن خاکهای (20-17 درجه سانتیگرد) شرایط بهینه برای بیماری است . زیاد سرد شدن (34 درجه سانتیگراد) یا بسیار سرد شدن خاکها پیشرفت پژمردگی را به تاخیر می اندازد . اگر دماهای خاک بهینه است اما دمای هوا زیر حد مطلوب است .
عامل بیماری در قسمتهای پایین تر ساقه توسعه خواهد یافت . اما گیاه علائم بیرونی بیماری را نشان نخواهد داد . درکل عواملی که به پیشرفت پژمردگی توجه دارند ، دمای هوا و خاک 28 درجه سانتیگراد . رطوبت بهینه خاک برای رشد گیاه ، شرایط اقلیمی گیاهان با نیتروژن و فسفر کم و پتاسیم زیاد – قدرت اسیدی کم خاک – طول روز کوتاه و شدت روز کم .واگیری عامل بسیاری بوسیله مواد مغذی ریز- فسفرها – نیتروژن آمونیوم بالا می رود و بوسیله نیترات نیتروژن، کاهش می یابد . عامل بیماری گیاه از طریق ریشه ها وارد می شود و سپس بوسیله سیستم آوندی در سرتاسر گیاه پخش می شود.
منابع :
www.takestan.mihanblog.com
sedighi2002.blogfa.com
www.cals.ncsu.edu