بسم الله الرحمن الرحیم
استاد :
نام و نام خانوادگی :
موضوع تحقیق : خواص آب زمزم
چگونگی به وجود آمدن:
آب زمزم در مکه مکرمه تنها آبی است که در جهان حاوی ترکیبات و املاح منحصر به فرد است و خاصیت درمانی دارد.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، به نقل از مجله عکاظ آب زمزم از جمله چیزهایی است که حاجیان مکه جهت هدیه دادن یا شفا جستن با برکت و فایده ای که دارد برای دستیابی به آن تلاش می کنند چراکه این نوع از آب در هیچ جای دیگری از زمین وجود ندارد.
ماجرای تاریخی زمزم که موجب شد به این نام خوانده شود به روزهایی بازمی گردد که حضرت ابراهیم (ع)به همراه همسرش هاجر و فرزندش اسماعیل به مکه مکرمه آمدند و در مکانی نزدیک کعبه اقامت کردند وقتی حضرت ابراهیم (ع) آنها را ترک کرد هاجر برای فرزند شیرخوارش در جستجوی آب بود و هفت مرتبه فاصله بین کوه صفا و مروه را دوید و بار آخر در کنار کوه مروه یکباره چشمه آبی از دل زمین جوشید و هاجر دور آن را با ماسه گرفت تا آب جمع شود و در این حال می گفت "زم زم زم زم" یعنی جمع می شود زیرا وی می ترسید آب در ماسه ها فرو رود.
رسول گرامی اسلام حضرت محمد (ص)در این باره فرموده اند: رحمت خدا بر مادر اسماعیل باد که اگر این کار را نمی کرد و آب جاری می شد امروزه بدین شکل باقی نمی ماند
آشنایی با خواص درمانی آب زمزم:
آب زمزم ویژگی خاصی دارد و تفاوتی که بین این آب و آب های عادی وجود دارد نسبت املاح و کلسیم موجود در آن است. همچنین آب زمزم حاوی فلوراید و ضد میکروب است و جلبک در آن رشد نمی کند برخلاف سایر آب ها که در صورت راکد بودن مکان مناسبی برای رشد جلبک ها می شوند و سلامت خود را از دست می دهند.
از مهمترین معجزات زمزم این است که چاه آن از ابتدای پیدایش تاکنون به هیچ وجه خشک نشده است بلکه آب آن زیادتر نیز شده است و همواره نسبت املاح آن حفظ شده است و هیچ تغییری در آن رخ نداده است و برخلاف سایر آب ها با نگهداری آن مزه اش تغییر نمی کند.
پیرامون آب زمزم تحقیقات بسیاری انجام شده است. ایمو ماسارو محقق ژاپنی که تحقیقات دقیقی پیرامون آب انجام داده و کتاب های بسیاری در این زمینه انجام داده است می گوید: مولکول های آب زمزم با بقیه آب های جهان متفاوت است. بقیه آب ها را تغییر می دهد اما خودش تغییری نمی کند. اگر یک قطره از آب زمزم را به 1000قطره از آب دیگری اضافه کنیم آن آب ها خواص زمزم را پیدا می کنند.
این دانشمند تحقیقات بسیاری را بر روی آب زمزم انجام داده و به این نتیجه رسیده است که آب زمزم، آبی با برکت و منحصر به فرد است و بلورهای آن شبیه هیچ آب دیگری نیست و به هیچ وجه خواص آن تغییر نمی کند.
به گزارش سایت محیط، وی می افزاید: زمانی که بسم الله الرحمن الرحیم گفته می شود، تغییرات عجیبی در بلورهای آب رخ داده و آنها بسیار زیباتر می شوند، لذا می توان با گذاشتن کاستی از تلاوت قرآن کریم در کنار آب، آن را زیباتر و با صفاتر نمود.
وی که پایه گذار نظریه تبلور ذرات آب است، می گوید: جمله “بسم الله الرحمن الرحیم” که در قرآن کریم وجود دارد و مسلمانان آن را در ابتدای کارهای خود یا در هنگام غذاخوردن و یا موقع خواب بر زبان می آورند، تاثیر عجیبی بر بلورهای آب دارد.
در آلمان نیز کنت فایز، مدیر یکی از بزرگترین مراکز پزشکی در مونیخ آلمان در بررسی هایی فهمیده است: 20 دقیقه بعد از خوردن آب زمزم انرژی زیادی به جسم منتقل می شود و می توان از زمزم به عنوان درمان موثری در بخش های مختلف پزشکی استفاده کرد.
برکات و آثار معنوى زمزم
در برخى روایات ا ز تاثیرات معنوى آب زمزم و رابطه آن با ایمان و اخلاص سخن به میان آمده است; چنانکه از دعاى ماثور هنگام آشامیدن استفاده مى شود: «اللّهمَّ اجْعَلْهُ عِلْماً نافِعاً…» و نیز عموم: «شفاءٌ مِنْ کلّ داء وَ سُقْم» و امثال آن.
علاوه بر اینها، روایات دیگرى نیز با صراحت بیشتر در این خصوص سخن گفته است. فاکهى از پیامبر(صلى الله علیه وآله) آورده که فرمود:
«النَظَر اِلى زَمزم عِبادَهٌ وهِیَ تَحُطّ الخَطایا»;
«نگاه کردن به زمزم عبادت است و گناهان را محو مى کند.» البته اینگونه روایات، مطلق نیست بلکه شرایط خاص خود را دارد; همانگونه که در احادیث آمده، نظر کردن به کعبه عبادت است. بدیهى است این براى کسانى است که با ایمان و خلوص و عمل صالح به کعبه یا زمزم یا سایر شعائر و مشاعر بنگرند و از آن بهره معنوى گیرند.
و نیز یاقوت حموى از ابن عباس و او از سخن رسول خدا(صلى الله علیه وآله) آورده که فرمود:
«التَضَلُّع فی ماءِ زَمْزَم بَرائَهٌ مِنْ النِّفاقِ وماءُ زمزم لِما شُرِبَ له».
«سیر نوشیدن از آب زمزم سبب دورى از نفاق است، آب زمزم را براى هر مقصدى که بنوشند سودمند است.»
هدیه آوردن آب زمزم
با توجّه به آثار و برکات زمزم است که در روایات به آوردن و هدیه دادنِ آن توصیه شده و از سیره نبوى براى آن شاهد آورده اند. در این باره از کتاب هاى شیعه و سنى مى توان شواهدى آورد. بنا به نقل علاّمه مجلسى در بحار الانوار، امام صادق(علیه السلام)از پدر گرامى خود حضرت باقرالعلوم(علیه السلام) نقل کرده هنگامى که پیامبر(صلى الله علیه وآله)در مدینه بودند، مى خواستند که براى حضرتش آب زمزم هدیه بیاورند; «ابی عبدالله عن ابیه انّ النّبى(صلى الله علیه وآله)یَسْتَهْدِی مَاءَ زَمْزَمَ وَ هُوَ بِالْمَدِینَهِ»(129)» فاکهى نیز در اخبار مکّه آورده است که: «پیامبر خدا پیکى نزد سهیل بن….
عمرو فرستادند و از او خواستند که آب زمزم را براى ایشان بفرستد و او بر یک یا دو شتر آب کش ظرف هاى آب حمل نمود و براى آن حضرت فرستاد.» حکیم ترمذى در این باره سخنى دارد که خلاصهآن چنین است: «اگر آب زمزم را براى رفع گرسنگى وتشنگى، شفاى بیمارى، سوء خلق، تنگى سینه، تاریکى دل، بى نیازى نفس، حوائج دیگر، رفع گرفتارى و ناملایمات و جلب نصرت الهى و یا هر یک از ابواب خیر و صلاح بنوشند، به خواسته هاى خود برسند; چرا که خداوند آب زمزم را از بهشت خود به عنوان فریاد رسى (براى هاجر و اسماعیل) فرستاده است.»
سنّت تبرّک و استشفا به زمزم در سیره مسلمانان
با توجّه بدانچه گذشت، سیره مسلمانان و زائران بیت الله این بوده که از آب زمزم بنوشند و بر بدن بپاشند و بدان تبرّک جویند و استشفا نمایند و این سنّت در میان مسلمانانِ هر عصر استمرار داشته و اکنون نیز ادامه دارد. زائرى نیست که به مسجدالحرام بیاید و از زمزم ننوشد و کمتر کسى است که از حجّ بر گردد و آب زمزم سوغات نیاورد.
آثار این تبرک و استشفا، هنوز هم نقل مجالس و نقل کتاب ها و مورد توجّه بزرگان بوده است و مولفان نیز به بیان مواردى از آن پرداخته اند. یکى از نویسندگان در کتاب خود موسوم به «معجزات الشفاء بماء زمزم» به بیان مواردى پرداخته که بیمارانى چند به برکت زمزم از بیمارى هاى صعب العلاج شفا یافته اند و آنگاه به تحلیل این مطلب پرداخته ومى افزاید: نباید اینگونه موارد را از دید علمى رد کرد; زیرا خداوندى که در داروها شفا قرار داده، همو قادر است در آب زمزم اثر شفابخش قرار دهد.
پاسخ به بخش دیگر پرسش
در سوال آمد که اگر آب زمزم شفابخش است پس باید همه دردها را درمان کند و نیازى به دارو و درمان نباشد! که در پاسخ مى گوییم: شفابخشى زمزم یا تربت به معناى تعطیل دارو و درمان نیست، همانگونه که تضادى با آن ندارد و آب و تربت مى توانند به عنوان بخشى از علّت، موثر باشند. علاوه بر این، هرگز کسى مدّعى نشده است در کلّیه موارد و تحت هر شرایطى زمزم و تربت و هر داروى دیگرى شفا بخشند بلکه مقصود اصلى موثر بودن اینهاست به عنوان جزئى از علّت یا عامل مقتضى، آنهم با شرایط خاصّ خود که عمده آن تعلّق ارادهخداوند است. همچنانکه ایمان و اعتقاد و قصد خالص داشتن نیز در این امر تاثیر فراوان دارد. و براى افرادبى اعتقاد اثر معکوس مى بخشد { وَلا یَزِیدُ الظّالِمِینَ الاّ خَسار}.
توضیح آنکه: هر گاه کسى از روى عقیده خالص و با اتّکال به خداوند، آب زمزم را براى درمان هر دردىبنوشد و از خدا شفا طلبد، اگر حکمت الهى ایجاب کنداجمالا به مقصود نائل آید و چنانکه در ادعیه آمده که هنگام نوشیدن بگوید:
«اَللَّهُمَّ اجْعَلْهُ عِلْماً نَافِعاً وَ رِزْقاً وَاسِعاً وَ شِفَاءً مِنْ کُلِّ دَاء وَ سُقْم»;
«بار خدایا! آن را علم نافع و روزى فراخ و شفاى هر درد و بیمارى قرار ده.» و چنانکه ملاحظه مى کنیم از خدا خواسته مى شود که آن را نافع و شفابخش قرار دهد و مفهوم آن این است که اگر او اراده چنین چیزى را نکند مثمر ثمر نخواهد بود. بنابر این، نکته هاى متعدّدى در اینگونه امور وجود دارد;
چون اراده و مشیّت الهى، اقتضاى حکمت و مصلحت، خلوص نیّت و… که هر گاه یکى از اینها خلل پذیرد مقصود حاصل نگردد و بدین ترتیب نباید انتظار داشت در هر مورد و براى هر کس و تحت هر شرایطى آب زمزم یا تربت امام حسین(علیه السلام) موثر باشد; چنانکه در مورد دعاها و یا داروهاى طبیعى نیز این شرایط اجمالا موثّر است و اگر خدا نخواهد و حکمت ایجاب نکند دعا به اجابت نرسد و همان داروهاى رایج نیز موثّر نیفتد.
نکته مهمّ دیگر آنکه: روحیه بیمار نیز کم و بیش در شفا و درمان بى تاثیر نیست و پزشکان بدان معترف اند. و بسیارى از آنها از نقش ایمان و اعتقاد و قدرت روحى و معنوى در بهبودى بیماران سخن گفته اند. حال با توجّه به ویژگى زمزم و جوشش آن از فضل الهى، که براى بندگان برگزیده خود پدید آورده است، این آب یکى از آیات و بیّنات الهى است و تاثیر معنوى آن غیر قابل انکار است و آنگاه که زائر با ذکر خدا و اعتقاد و اعتماد به لطف او و با خلوص و ایمان و امید روحى به این اثر بخشى، به زمزم روآورد و نام خدا بر زبان جارى سازد و دعا کند و بنوشد، امید اجابت خواسته او بسیار مقرون به واقعیت است وچنانکه گفتیم حکمت الهى نیز در همه جا تعیین کننده خواهد بود و شواهد تاریخى که پیشتر اشاره شد، مویّد مدّعاست.
«رَزَقَنَا اللهُ وَ جَمِیع الْمُوْمِنِین بِشُرْبِهِ عِلْماً واسِعاً وَشِفاءً مِنْ کُلِّ سُقْم».