تحلیل موزه هنری کیمبل
معمارموزه
موزه هنر کیمبل (Kimbell Art Museum) یکی از موزه های مشهور آمریکا است. لویی کان استاد بزرگ معماری، معمار این موزه بی نظیر است
بانی موزه کیمبل
درسال ۱۹۳۱ کی کیمبل، بیزینسمن و موسس یک شرکت صنایع غذایی به همراه همسرش ولما اولین اثر هنری که یک نقاشی بود را خریدند. این زوج، پنج سال بعد به همراه خواهر کی و شوهرش بنیاد هنری کیمبل را بنا نهادند. کلکسیون به سرعت وسعت یافت و در سال ۱۹۴۸ در کتابخانه عمومی شهر فورت ورث که تنها مکان موجود در شهر برای این گونه اتفاقات بود به نمایش گذاشته شد. از آن موقع ایده داشتن یک فضای نمایشگاهی خوب زده شد.
در سال ۱۹۶۴ پس از مرگ کی کیمبل و بر حسب تمایلات او برای یک موزه شهرداری فورت ورث مکانی در پارک ویل راجر مموریال را به موزه اختصاص داد که موزه مدرن فورت ورث و موزه آمون کارتر در آن قرار داشت. ریچارد اف براون یکی از موثرترین و بهترین مدیران موزه در امریکا و مدیر وقت موزه کانتی در لس آنجلس به عنوان مدیر این موزه انتخاب شد و او لویی کان را به عنوان طراح این موزه انتخاب کرد. طراحی این موزه در سال ۱۹۶۷ آغاز شد و در سال ۱۹۷۲ به اتمام رسید.
نورگیری موزه هنری کیمبل
لویی کان به دلیل حساسیتش نسبت به ارزش نور در طراحی ساختمان «شاعر نور پردازی» نامیده شده است و موزه هنری کیمبل که توسط او طراحی شده چکیده تمام طراحی های خوب نورپردازی با نور روز است. این ساختمان می بایست در زمره کلاسیک های تمام دوران ها قرار گیرد.
لویی کان ملایم ترین سطح نور روز را برای روشنایی محیط موزه انتخاب کرد، با این هدف که اشعه ماورای بنفش نور خورشید، تاثیر مخربی نداشته و یا حداقل بسیار کم باشد. پیش ورودی مجموعه شامل یک حیاط در درون فرم C شکل و حجمی خالی در انتهای آن می باشد. سه حیاط مرکزی در دل گالری ها ارتباط با محیط بیرون را فراهم و فرصتی برای توقف و تغییر ایجاد می کنند. نور این حیاط ها توسط درختان ظریفی که شاخه های آن بر روی شبکه های سیمی در بالا با پوششی نیمه شفاف کشیده شده است، کنترل می گردد. قسمت اعظم مصالح این اثر از بتن مسلح و از سنگ تراورتن هم در نما استفاده شده و بطور کلی لویی کان بر تامین نور و روشنایی طبیعی تاکید داشتن که این اثر در مقایسه با اثار کلاسیک با اثار کلاسیک یونانی مقایسه میشود. لویی کان بی شک یکی از معنوی ترین معماران و آموزگاران نسل دوم معماری مدرن است. او ارتباط بین فضاهای مربوط به انسان و اجزای سازنده فضا را با روشی نو بازگو کرد و بیشتر به مقولاتی چون نور، نظم، احساس، سکوت، رابطه، آرامش، تناسب، طبیعت، ابدیت و … پرداخت و برای معماری نوین یک زیربنای فلسفی تعریف کرد.
از قدیم نورپردازی موزه های هنری با شک و تردید فراوان همراه بود، زیرا اشعه ماوراء بنفش موجود در نور روز، به خصوص بر نقاشی ها، می تواند تاثیر مخرب داشته باشد. کان ملایم ترین سطح نور روز را برای روشنایی محیط در موزه کیمبل انتخاب کرد، با تصور اینکه تاثیر مخرب وجود نداشته باشد یا حداقل بسیار کم خواهد بود. او انتظار داشت با نور روز، احتیاجات بیولوژیکی را تامین و احساس آرامش از طریق آگاهی به زمان و فراهم کردن حالت ها و احساس های بسیاری دیگر را فراهم می کند
تزیینات موزه
این موزه از یک سری طاق های مدور بتنی متصل به یکدیگر به طول ۳۰ متر و به عرض ۷ متر با یک نورگیر سقفی شفاف در امتداد برآمدگی هر طاق ساخته شده است. نور روز از طریق «اتصالات نور طبیعی معلق» «natural light fixlure» که در زیر نورگیر سقفی قرار دارد بازگردانده و تصفیه می شود. اتصالات نور روز شامل قابی است که صفحه ای فلزی به آن متصل شده و دارای سوراخ های ریز است که اجازه نفوذ مقداری از نور روز را داده تا هر گونه کنتراست شدید ممکن بین قسمت تحتانی اتصالات و اطراف آن را تعدیل کند. تصاویر زیر بخش هایی از این موزه هنری را نشان می دهند.
فضای ورودی موزه کیمبل که در آن نحوه هرس درختان طوری است که برای انتقال دید از محیط بسیار روشن خارج به محیط داخل به صورت چتر هرس شده اند. نورگیر کلرستوری
فضاهای داخلی موزه شامل رواق ها، گالری (نورگیری از طریق سقف و حیاط درون موزه)، حیاط (نورگیر) درون موزه، سالن ورودی، پله برای ورودی ماشین، کتاب فروشی، کتابخانه در نیم طبقه، گالری ها، حیاط های نورگیر، آتلیه دو طبقه موسیقی، آمفی تئاتر، کافه تریای کوچک، آشپزخانه، تاسیسات، دفترها و فضاهای آزمایشی، فروشگاه، استخر، پله ها و دسترسی ها هستند.
ریز فضاهای موزه
طرح توسعه موزه
۲۱ سال پیش موزه هنر کیمبل فورت ورث در راستای توسعه اصلی به منظور گردهمایی هرچه سریع تر کارشناسان خبره، مهندسان معمار و عموم مردم، فراخوان داد. شعار این گردهمایی چنین بود «به شاهکار لوئی کان دست نزنید». اما به سرعت کیمبل این ایده را ترک کرد و اکنون طرح جدید ۷۰ میلیون دلاری رنزو پیانو برای توسعه موزه کیمبل نمایان شده است.
تحلیل پلان
طرح دارای دو طبقه فولادی است و کلاه فرنگی شیشه ای از سمت غرب، کل موزه کنونی که در سال ۱۹۷۲ افتتاح شده را پوشانده است. کاربرد کلاه فرنگی در ابتدا برای نمایشگاه موقتی، دو برابر شدن فضای گالری و اختصاص یافتن به ساختمان اصلی است.
ریز فضاهای طرح توسعه
در سمت دیگر گالری ها فضایی به وسعت ۹۰,۰۰۰ فوت مربع که شامل استودیوها، اتاق های درس، کتابخانه و یک سالن اجتماعات خواهد بود، قرار می گیرند
میهمانان از وسط یک پارکینگ زیرزمینی وارد و سپس به تدریج مسیری را از وسط چمنزار، درختان کهنسال و چشمه ها به طرف ساختمان اصلی به صورت حرکت دسته جمعی از طبیعت به سمت هنر طی خواهند کرد.
سیرکولاسیون
مصالح و ساختار
بیشتر جزئیات طرح به صورت روکش فلزی و ترکیبات سبز هستند. انتظار می رفت ساختمان در سال ۲۰۱۰ شروع و سال ۲۰۱۲ افتتاح شود. ولی با یک سال تاخیر در سال ۲۰۱۳ این موزه گشایش یافت
نما موزه
پلان طبقات
منبع
https://www.kojaro.com/2016/10/3/122381/kimbell-art-museum/