داستان برند فراری
اسب سرکش ایتالیایی
اسب تکتاز فراری نشانگر لوکس بودن، سرعت و ثروت است.
درواقع فراری یک شاهکار هنری است. شاهکاری که زمان زیادی برای طراحی و ساخت آن صرف می شود
فراری هیچ گاه برای تولید خودرو عجله ندارد
سالیانه بیش از 9هزار دستگاه به بازار عرضه نمی کند
اما همین تعداد نیز کافی است تا بازار خودرو را برای شرکت بزرگی چون فورد پرتلاطم کند.
در ۱۸ فوریه ۱۸۹۸، انزو آنسلمو فراری، در شهر مودنا کشور ایتالیا و در خانواده ای صنعتگر زاده شد.
انزو در جوانی علاقه زیادی به تحصیلات رسمی و آکادمیک نداشت، ولی شیفته مسابقات اتومبیل رانی بود.
در جنگ جهانی اول به سربازی رفت، ولی در حین خدمت در سال ۱۹۱۶ بر اثر شیوع بیماری آنفلوآنزا، به شدت بیمار و از سربازی معاف شد.
در همان دوران، پدر وی نیز بر اثر همین بیماری، درگذشت.
بحران اقتصادی و مالی ناشی از جنگ، باعث شد تا شرکت خانوادگی آنها ورشکسته شود و انزو فراری به شهر تورین برود
او درصدد برآمد تا شغلی در کارخانه های خودروسازی پیدا کند.
تلاش هایش برای استخدام در شرکت فیات به نتیجه ای نرسید.
انزو در سال ۱۹۱۹، در پی یک فرصت شغلی در شرکت C.M.N به میلان رفت که در زمینه تبدیل انواع کامیون و وانت به خودروهای سواری فعالیت داشت
فراری جوان، با حضور در تیم اتومبیلرانی شرکت سی ام ان، وارد دنیای مسابقات رالی شد، ولی موفقیت چندانی کسب نکرد.
وی در سال ۱۹۲۰ شرکت سی ام ان را، برای کار در شرکت آلفا رومئو ترک کرد.
آلفا رومئو با سرپرستی جورجیو ریمینی، خودروها را تغییر می داد و با این اتومبیل های اصلاح شده، در مسابقات شرکت می کرد.
انزو در یک سال اول حضور خود در آلفا رومئو، وظیفه داشت اتومبیل های اصلاح شده را در مسابقات محلی مورد آزمایش قرار دهد.
به عنوان راننده تیم آلفارومئو انتخاب شد. با تیم فرمول یک آلفا رومئو، توانست موفقیت قابل توجهی را در مسابقات محلی به دست آورد.
دستاوردهای پیروزمندانه او به قدری بود که از طرف دولت ایتالیا نشان شوالیه و کومنداتوره به وی اهدا شد.
او با کسب مقام دوم در رقابت های تارگا فلوریو (با یک تیپوی ۶ لیتری ۴ سیلندر)، توانست اعتماد سرپرستان خود را جلب کند
اعتمادی که به تداوم بیست سال فعالیت انزو در آلفا رومئو منجر شد.
در این مدت انزو از انجام هیچ کاری برای شرکت خود امتناع نکرد
از رانندگی در مسابقات و آزمایش انواع خودروهای اصلاح شده تا خدمت در بخش فروش و تلاش در متقاعد کردن مشتریان.
همین تلاش او را به مقام ریاست بخش مسابقات Alfa Corse رساند، سمتی که تا سپتامبر ۱۹۳۹ به عهده داشت.
سال ۱۹۲۱، انزو مقام های پنجم «تارگا فلوریو» و دوم «موجلو» را کسب کرد.
اما در ماه سپتامبر و در آستانه جشن های گرند پری ایتالیا در شهر برشا، او در مسیر مسابقه با گاوهایی مواجه شد که مسیر را مسدود کرده بودند.
انزو برای اجتناب از برخورد با آن ها، به ناچار از جاده خارج شد و یکی از بزرگ ترین حوادث رانندگی خود را تجربه کرد.
تصادف سهمگین
دو سال بعد، انزو دوباره خود را پیدا کرده بود.
او پس از کسب مقام اول در مسابقات ساویو، با کنت باراکا، پدر فرانچسکو باراکا، خلبان جنگ جهانی اول ملاقات کرد.
کنت باراکا نشانه نیروی هوایی ایتالیا در جنگ جهانی اول را به او اهدا کرد.
این نماد، اسبی مغرور بود که روی دوپای خود برخاسته و بعدها به نشان قدرت و اعتبار برند فراری تبدیل شد.
کمی بعد، دولت ایتالیا هم اولین لقب رسمی افتخاری (نشان شوالیه) را به پاس دستاوردها و موفقیت های وزرشی، به او اعطا کرد.
در سال ۱۹۲۴، در مسابقات کوپا آچربو قهرمان شد که بزرگ ترین قهرمانی او تا آن زمان به شمار می رفت
سپس انزو پا به مسابقات کشوری گذاشت و با مدال های پی درپی، آلفا رومئو را از انتخاب خود مطمئن کرد.
انزو فراری پس از کسب موفقیت های متعدد، با علم به اینکه موفقیت وی در مدیریت تیم بیشتر از رانندگی حرفه ای است در سال ۱۹۲۹، انزو تیمی از رانندگان و مهندسان را دور هم جمع کرد و مسابقات اسکودریا فراری را بنا نهاد. مقر این تیم در شهر مودنا قرار داشت.
اسکودریا خیلی زود به مسابقه رسمی خودروسازان تبدیل شد و درنهایت مسابقات موتورسواری را هم به زیرمجموعه های خود اضافه کرد.
سال 1933 اسکودریا تیم آلفارومئو را خرید.
آن ها پس از مدت کوتاهی به یکی از مراکز اختصاصی تولید ماشین های مسابقه ای تبدیل شدند.
در سال 1935، این تیم نخستین ماشین مسابقه خود به نام Alfa Romeo را ساخت.
علاوه بر این، نخستین نمونه ها از مدل Alfetta 158 نیز در سال 1937 و زیر نظر انزو فراری ساخته شدند.
Alfetta 158
Alfa Romeo P3 Monopostos
در ادامه آلفا رومئو تصمیم به داخلی سازی عملیات مربوط به مسابقه خود گرفت و تیم Alfa Corse را در شهر میلان تشکیل داد.
آن ها انزو فراری را به عنوان مدیر این دپارتمان جدید انتخاب کردند. در همین زمان، تیم اسکودیا فراری رسما از هم پاشید.
همچنین همزمان با جنگ جهانی دوم، دولت موسولینی شرکت آلفارومئو را مصادره نمود.
انزو در سال 1939 تصمیم به ترک کمپانی آلفا رومئو گرفت.
شرط این جدایی، خودداری او از استفاده از نام فراری برای نام گذاری ماشین های مسابقه ای ساخته خود، حداقل تا چهار سال، بود.
انزو در ادامه شرکت Auto Avio Costruzioni را در مقر قدیمی تیم اسکودریا فراری در شهر مودنا، پایه گذاری کرد.
این کمپانی جدید بر تولید ابزارهای ماشینی و قطعات هواپیما تمرکز داشت.
اما انزو کاملا بیکار ننشت
او دو نسخه از ماشین مسابقه جدیدی به نام Auto Avio Costruzioni 815 را بر اساس پلتفرم Fiat 508C طراحی کرد.
در جریان مسابقات Mille Migila در سال 1940 به نمایش درآمد، اما جنگ جهانی دوم مانع از توجه جهانیان به آن شد.
Auto Avio Costruzioni 815
کارخانه کوچک فراری در سال ۱۹۴۳ به شهر مارانلو نقل مکان نمود. شهری که امروزه نیز شرکت خودروسازی فراری در آن قرار دارد.
او در آنجا به تولید ماشین مسابقه ای روی شاسی ماشین های خودروهای فیات مشغول شد.
آن ها دو نسخه از کار خود را – که انزو آن ها را ۸۱۵ نامیده بود (۸ سیلندر، ۱۵۰۰ سی سی) – ساخته بودند که درخشش زیادی نداشتند.
کارخانه آن ها در اواخر سال ۱۹۴۴ و اوایل سال ۱۹۴۵، دو بار هدف بمباران قرار گرفت؛ اما آن ها توانستند به سرعت آن را بازسازی کنند.
در سال ۱۹۴۶، انزو فراری برای کسب سود بیشتر، خط تولید خودروهای اسپرت غیر مسابقه ای خود را راه اندازی کرد.
او سعی داشت با طراحی زیبای خود، مشتریان ثروتمند و مشکل پسند را راضی نگه دارد.
در ادامه این روند، او سال های بعد استودیوهای طراحی معروفی را به همکاری دعوت کرد.
فراری شرکت خودروسازی فراری را در سال ۱۹۴۵ تاسیس کرد.
اولین خودروی غیرمسابقه ای(خیابانی) فراری در سال ۱۹۴۷ با نام اس۱۲۵ عرضه شد.
اتومبیلی که موتور 12 سیلندر V شکل و 118 اسب بخار قدرت و ۱۵۰۰ سی سی حجم داشت
البته وزن ماشین در حدود 650 کیلوگرم بیشتر نبود و یک سال بعد به بازار عرضه شد.
اس۱۲۵
این خودرو در روز یازدهم ماه مه همان سال، توسط «فرانکو کورتزه» در پیست پیاچنزا آزمایش شد و دو هفته بعد، قهرمانی جایزه بزرگ رم را به دست آورد.
دیگر اتومبیل های فراری سمبل زیبایی صنعت خودروسازی شده بودند که این امر حاصل به خدمت گرفتن طراحان و استودیوهای طراحی معروف ایتالیا بود.
125Sport در جریان مسابقات مختلفی مطرح شد و بعدها اولین جام جهانی این برند را برای آن به همراه آورد.
فراری با 125 S در مسابقات 24 ساعته لمان، در سال 1949 قهرمان شد.
انزو در ادامه نام شرکت خود را به Auto Costruzioni Ferrari تغییر داد و از نام Dino پرده برداری کرد.
Dino
در مدت کوتاهی پس از تاسیس،شرکت موفقیت های زیادی را به دست آورد، تا جایی که در سال 1948 در مسابقات خودروهای اسپرت در میله میلیا و تارگا فلوریوی ایتالیا قهرمان شد. در همان سال فراری برای تامین هزینه های مسابقات فراری، 166 Inter را معرفی کردکه فروش قابل توجهی هم داشت.
Inter 166
پس از به ثمر رسیدن سرمایه گذاری ها و سرازیر شدن درآمد حاصل از تولید خودروهای غیرمسابقه ای، درخشش خودروهای فراری در مسابقات جهانی آغاز شد.
تیم فراری در سال ۱۹۵۰ در مسابقات فرمول یک شرکت کرد و اولین پیروزی خود را در سال ۱۹۵۱ در جریان مسابقه بزرگ انگلستان به دست آورد.
سال 1952 و 1953 آلبرتو آسکاری راننده معروف آرژانتینی، مدال قهرمانی جهان را، برای فراری کسب کرد و بدین ترتیب، روند موفقیت فراری آغاز شد.
موفقیت این تیم مرهون جدیت و جسارت مردی بود که تا هنگام مرگ در سن ۹۰ سالگی همچنان مدیریت تیم خود را در دست داشت.
انزو فراری که به هدف خود رسیده بود، تلاش خود را بر پروژه جدیدی متمرکز کرد: ساخت و تولید ماشین هایی که مخصوص رقابت در جاده ها باشند.
انزو هیچ وقت تحمل شکست را نداشت و بعد از هر شکستی کارکنان را در اتاق جلسات که مشهور به موزه اشتباهات بود فرامی خواند ( در قفسه های آن اتاق قطعات معیوب فراری قرار داشت ) و در مقابل چشمان هراسان مهندسان، قطعات معیوب ماشین را به سمتشان پرت می کرد. او با اعضای تیم، رابطه سرد و دیکتاتورانه ای داشت. تیم انزو معمولاً مسئولیت یک پروژه را به دو گروه میسپرد تا دو گروه رقابت تنگاتنگ تر و سریع تری داشته باشند.
آلفرد فراری پسر انزو، در سال ۱۹۵۶ در سن ۲۴ سالگی درگذشت و پس از مرگ او، انزو بیش از پیش گوشه گیر شد و تا پایان عمرش، در غم از دست دادن فرزندش، همواره عینک آفتابی به چشم داشت، ولی هیچ گاه عشق و علاقه به اتومبیلرانی را از دست نداد و تا آخرین لحظات مشغول اداره تیم خود بود.
بزرگ ترین فاجعه فراری در سال ۱۹۵۷ رخ داد.
در سال ۱۹۵۷، در مسابقات میلی میا که در نزدیکی دهکده گویدیتزولو برگزار می شد، اتومبیل فراری 335S4 با رانندگی آلفونسو دی پورتاگو، با سرعت ۲۵۰ کیلومتر بر ساعت در حال حرکت بود که لاستیکش ترکید. اتومبیل به سمت تماشاچیان منحرف شد و راننده، کمک راننده و ۹ تن از تماشاچیان جان خود را از دست دادند. پنج نفر از قربانیان این سانحه، کودک بودند.
335S4
واکنش ها به این رخداد بسیار شدید بود و عاقبت انزو فراری و انگلبرت، تولیدکننده لاستیک های ماشین، به جرم قتل متهم و سپس محکوم شدند و مورد پیگرد قضایی قرار گرفتند، این حکم در سال ۱۹۶۱ لغو شد.
در آن سال مشخص شد علت این حادثه، تصمیم تیم مبنی بر عدم توقف پورتاگو برای تعویض لاستیک و ادامه یک دور اضافه مسابقه بوده است. اثرات اجتماعی و روحی این تصادف به حدی زیاد بود که برخی از شرکت کنندگان حاضر (ازجمله مازراتی) برای همیشه از رقابت دست کشیدند.
بسیاری از پیروزی های فراری در مسابقات لمان (لمانز) به دست آمد.
تیم فراری در این مسابقات ۱۴ بار به قهرمانی رسید که ۶ بار آن به طور متوالی در سال های ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۵ کسب شد.
در سال 1960 شرکت فورد قصد داشت فراری را بخرد و نام شرکت را فورد-فراری بگذارد و شرکت فورد به فراری دستور بدهد در کدام مسابقات و به چه شکلی شرکت کند که این قضیه به مذاق فراری خوش نیامد و معامله را بهم زد.
مسئولین فورد تصمیم فراری را تحقیر آمیز تلقی کردند و تصمیم گرفتند فراری را در زمین بازی خودش شکست دهند. و پروژه GT40 افسانه ای را استارت زدند و در نهایت در مسابقات خیلی مهم و پرفشار 24 لمان در سال های 1966 تا 1969 قهرمان شدند و فراری را تحقیر کردند.
فورد در برابر فراری
GT40
پس از پیروزی ماشین های قدرتمند فورد در مسابقه لمان سال 1967، فدراسیون جهانی اتوموبیل رانی ماشین های با ظرفیت بیش از 3000 سی سی را تحریم کرد. این تحریم، شامل سری ماشین های فراری 330 P نیز می شد.
فراری،در اعتراض به این تصمیم، از شرکت در تمامی مسابقات این سال خودداری کرد.
330 P
طی سال های 1963 تا 1967 تولید خودروهای سری Shelby و Mustang در شرکت آمریکایی فورد موجب از دست رفتن بخشی از بازار فروش فراری شد. به واقع فورد همواره یک رقیب جدی برای فراری بوده است .
فراری برای خروج از بحران حاصل شده دست به طراحی و ساخت خودروهای بی نظیری چون Dino، GT و GTO زد.
Dino
GTO
رقابت این دو خودروساز هیچ گاه تمامی ندارد. فیلمی هم در سال های اخیر به نام فورد در برابر فراری ساخته شده است
در اواخر دهه ۶۰، به دلیل مشکلات مالی و برخی مشکلات مسابقه ای و همچنین نیاز به ایمنی بیشتر، توجه به هوای پاک و توسعه خودروهای جاده ای، و حضور شرکت های قدرتمندی نظیر جگوار، انزو فراری درصدد برآمد شریکی برای خود بیابد.
در سال ۱۹۶۹ انزو ۵۰ درصد از سهام کارخانه خود را به فیات فروخت، فیات قول داد در مسابقات دخالت نکند و تا امروز به قول خودش پایبند بوده است
این همکاری موفقیت آمیز فراری را قوی تر کرد تا جایی که در اواسط دهه 70 میلادی نیکی لائودا افسانه ای 2 بار قهرمان جهان در مسابقات فرمول 1 شد.
همچنین این امکان برای شرکت به وجود آمد تا محصولات رده بالا تولید کند از جمله:
BB 365 و BB 512در دهه 70 و تستاروسا و F40 در دهه 80 میلادی
F50 در دهه 90 میلادی و فراری انزو در سال 2002 و فراری LaFerrari در سال 2013 میلادی.
ferrari-testarossa
F50
کمپانی Auto Costruzioni Ferrari در سال 1961 درگیر تنش های داخلی شدیدی شد.
جرقه این تنش ها با نارضایی جیرولامو گاردینی از دخالت همسر انزو، در امور شرکت زده شد. این دو مدام با یکدیگر در حال مشاجره بودند
در نهایت نیز گاردینی همراه با کارلو چیتی، مهندس ارشد کمپانی و جیوتو بیتزارینی، مسئول بخش توسعه ماشین های ورزشی تجربی، اولتیماتومی را به انزو ارائه داد. او خواستار ترک شرکت Ferrari توسط همسرش شده بود. در نتیجه این اولتیماتوم، انزو جلسه ای رسمی با مخالفین همسر خود برگزار کرد؛ جلسه ای که منجر به خداحافظی تمامی آن ها از شرکت فراری شد. این خداحافظی دسته جمعی، ضرر فراوانی به کمپانی وارد کرد به طوری که بسیاری این را پایان کار فراری می دانستند. گاردینی و دوستانش، شرکت جدیدی به نامATS تاسیس کرده و مستقیما وارد رقابت با فراری شدند. آن ها یکی از بهترین مشتریان فراری به نام اسکودریا سرنیسیما را نیز با خود همراه کردند.
سال 1963 فرچیو لامبورگینی که در آن زمان تراکتور لامبورگینی می ساخت از کیفیت فراری ای که خریده بود ناراضی بود
او نزد انزو رفت و انزو در جوابش گفت : (تو برو تراکتور خودتو بساز و از ماشین سر در نمیاری.)
لامبورگینی از این موضوع ناراحت شد و به سرعت کارخانه خودش را ساخت و انواع لامبورگینی را طراحی کرد و رقیب سرسخت فراری شد.
در این سال ها ، شرکت در حال تولید مدل جدیدی از سری 250 برای مقابله با ماشین جگوار E-Type بود.
ساخت این ماشین، که امروزه با نام فراری 250 GTO شناخته می شود، در مرحله بحرانی توسعه شاسی و طراحی بدنه بود.
در این هنگام، فرشته های نجات فراری در قالب مهندسی جوان به نام مارو فورگیری و طراح بدنه ای به نام سرجیو اسکاگلیتی ظهور کردند.
آن ها با موفقیت تولید این ماشین را به اتمام رساندند.
GTO 250
250 GTO در مسابقه 12 ساعته سیبرینگ با رانندگی فیل هیل، موفق به کسب مقام نخست شد.
پیروزی های این مدل در سال 1962 ادامه یافت و در نهایت منجر به تبدیل آن به یکی از بهترین ماشین های فراری تاریخ شد.
تغییر در اعضای شرکت و استعداد مهندسی فورگیری، دهه 60 را به دورن طلایی فراری تبدیل کردند.
ماشین های مسابقه ای موتور وسط عقب-محور عقب داینو، زمینه ظهور مدل قدرتمند 250 P را فراهم کردند.
این خودرو Ferrari در بازار نیز فروش بسیار خوبی را تجربه کرد. در ادامه ماشین های افسانه ای دیگری چون فراری 275 و دیتونا عرضه شدند.
GTO 250
ferrari 275
ferrari modena
در آغاز دهه 70 میلادی، شرکت فراری با رقیب جدیدی به نام پورشه روبرو شد.
این کارخانه آلمانی با ماشین 908 وارد مسابقات 3 لیتری سال 1968 شد.
پورشه 908
پورشه در ادامه با معرفی مدل 917 و ساخت 25 نمونه از آن، دنیای اتوموبیل رانی را شگفت زده کرد.
شرکت فراری در پاسخ به این اقدام، تولید 25 خودرو فراری 512S را در دستور کار خود قرار داد.
طرفداران مسابقات اتوموبیل رانی، سال 1970 را یکی از بهترین ها در تاریخ این ورزش می دانند.
در این زمان شاهد رویارویی های حماسی متعددی بین تیم های پورشه و فراری بودیم؛
رویارویی هایی که معمولا به پیروزی تولیدکننده آلمانی ختم می شدند.
فراری موفق به کسب جایگاه نخست در مسابقه سیبرینگ شد. در ادامه، فراری تولید مدل 512 را متوقف کرد.
فصل 1972 برای فراری با شکست همراه شد و آن ها پس از پورشه و آلفا رومئو در جایگاه سوم قرار گرفتند.
عملکرد شرکت خودروسازی فراری در مسابقات فرمول یک، بی نظیر و عالی بود. آن ها در دهه 70 موفق به کسب سه جام جهانی شدند.
فراری 512S
در سال ۱۹۷۱ و در پی توافق با فیات، انزو فراری از ریاست شرکت کناره گیری کرد.
او در مقام مدیر اجرایی بخش اتومبیل های جاده ای به کار خود ادامه داد.
سه سال بعد، لوکا کوردرو دی مونتزمولو به سمت بخش مسابقه ای فرمول یک منصوب شد.
مونتزمولو در سال ۱۹۹۲ مدیرعامل شرکت فراری شد و تا سال ۲۰۱۴ در این مقام باقی ماند.
لوکا کوردرو دی مونتزمولو
312P نام خودرویی بود که فراری با آن به عناوین زیادی دست یافت. خودرویی که با افتخارات و جوایز متعدد در سال های 1972 و 1973 به یکی از ماندگارترین محصولات این شرکت بدل شد. بسیاری این پیروزی را ناشی از نبود پورشه در میادین می دانستند. این موفقیت تداوم چندانی نداشت و در سال 1973جای خود را به شکست های پی در پی داد. در انتهای این فصل، شرکت فراری تصمیم به خداحافظی از مسابقات ماشین های اسپورت و تمرکز بر فرمول یک گرفت. این تصمیم را می توان نقطه عطفی در تاریخچه شرکت فراری دانست.
312P
نیکی لائودا در سال 1977 برای دومین بار قهرمان جهان شد
در سال ۱۹۸۱ انزو فراری تلاش کرد با روی آوردن به موتورهای توربو، شانس تیمش را دوباره احیا کند.
او به 126C2، دومین خودرو فراری با موتور توربو، امید زیادی داشت؛ اما ژیل وینوو، راننده این خودرو، طی مسابقات کشته شد.
یک ماه بعد، هم تیمی او، دیدیر پیرونی در رقابتی خشونت آمیز، با خودرو رنو F1 تصادف کرد.
آخرین مسابقات انزو فینال سال ۱۹۸۷، رقابت های فصل آخر استرالیا بود که تیم فراری با رانندگی گرهارد برگر و میشل آلبرتو به قهرمانی رسید.
126C2
مرد شماره 1 فراری در سال 1988 در 90 سالگی پس از دریافت مدرک افتخاری فیزیک از دانشگاه مودنا درگذشت.
آخرین ساخته او، ماشین اسپورت F40 سریع ترین خودرویی که انزو شاهد تولیدش بود، بود.
پایان راه اسطوره
F40
اتومبیل های انزو در طول حیاتش در بیش از ۴ هزار مسابقه برنده شدند و ۱۳ مقام قهرمانی جهانی به ثبت رساندند.
در سال ۱۹۹۴، نام انزو فراری به پاس دستاوردهایش به سالن افتخاری جهانی خودرو افزوده شد.
انزو فراری مدیری مستبد بود. او هرگز نه با رانندگانش و نه با زیردستانش رابطه صمیمانه و نزدیکی نداشت. او رانندگان را به این امید که عملکرد بهتری از خود به نمایش بگذارند علیه هم تحریک می کرد. برخی منتقدان می گویند انزو فراری به عمد فشار روانی زیادی به رانندگانش وارد می کرد تا رقابت درون گروهی ایجاد کند و آن ها را برای رسیدن به جایگاه برترین راننده تیم، تحریک کند.
سبک مدیریتی فراری
در اواخر دهه ۵۰ و ۶۰ میلادی، هفت تن از رانندگان او کشته شدند. اگرچه آن زمان مسابقات اتومبیلرانی همیشه پرحادثه بودند، ولی روزنامه رسمی واتیکان، انزو فراری را به خدای ساترن تشبیه کرد که پسران خود را یک به یک قربانی می کند. در دفاع از فراری، استرلینگ ماس، راننده مسابقات گفته بود که ماشین های فراری، حتی یک تصادف را به علت مشکلات مکانیکی تجربه نکرده اند.
فراری پس از مرگ بنیان گذار بزرگش نیز موفق به حفظ جایگاه خود در قله دنیای اتوموبیل سازی شد
سهام شرکت تقسیم شد و افزایش سهام فیات باعث افزایش تولید محصول و افزایش قابل توجه کیفیت محصولات فراری شد
به احترام انزو نام کمپانی در سال 1989 بهFerrari S.p.A تغییر یافت
مدل «انزو» یا the Enzo به مدت دو سال از 2002 تا 2004 تولید شد.
انزو فراری در نمایشگاه پاریس معرفی شد.
این اتومبیل پرنس ایتالیا لقب دارد.
انتصاب ژان تودت به عنوان مدیر بخش ورزشی فراری در سال 1993 و انتخاب مایکل شوماخر افسانه ای به عنوان یکی از رانندگان اصلی آن، بازگشتی انفجاری را برای تیم فرمول یک فراری رقم زد.
شوماخر افتخارات و قهرمانی های متعددی تا سال 2004 برای فراری کسب کرد.
داستان زندگی انزو فراری در فیلمی به تصویر کشیده شد.
در سال ۲۰۰۹ یک نمونه «تستا روسا» مدل ۱۹۵۷ فراری در مارانلو ایتالیا به حراج گذاشته شد و به مبلغ ۱۲ میلیون دلار فروش رفت، که در آن زمان یک رکورد محسوب می شد.
فراری با بیش از ۳۰ هزار کارمند، در سال ۲۰۱۱ درآمدی بالغ بر ۱۲ میلیارد یورو کسب کرد.
سال 2014، این کمپانی به عنوان قدرتمندترین برند خودروسازی شناخته شد.
فراری در سال های 2018 و 2019 در بین ۵۰۰ برند برتر جهان قدرتمندترین برند جهان شد.
در سال ۲۰۱۹ ارزش برند فراری نسبت به مک دونالد، لگو و والت دیزنی بیشتر بوده است.
در سال 2018، GTO 250 مدل 1967،گران قیمت ترین خودروی جهان با قیمتی معادل 70 میلیون دلار شد.
امروزه شرکت فراری برای رقابت و پاس کردن آلایندگی هوا به توربوشارژر و محصولات هیبریدی روی آورد.
این قضیه نه تنها به اصالت فراری صدمه نزد و دینامیک رو خراب نکرد. بلکه باعث بهبود شرکت شد.
در سال 2014 فراری لافراری اولین خودروی هیبریدی فراری وارد خط تولید شد.
فناوری هیبرید در تمام مدل های جدید فراری از سال ۲۰۱۹ عرضه می شود.
پوما یکی از بهترین کفش های ورزشی خود را که با الگوبرداری از خودرو فراریSF90 طراحی شده است، رونمایی کرد.
فراری در دوران پاندمی کرونا تجهیزات تنفسی برای مبارزه با کرونا تولید کرد.
اکثر اتومبیل های فراری، امروزه به رنگ قرمز تولید می شوند، که این به پیشینه فراری در مسابقات و زمانی که فدراسیون اتومبیلرانی، قرمز را به عنوان رنگ کشور ایتالیا تعیین کرد، بازمی گردد.
رنگ سرخ بیشتر فراری ها که برگرفته از گونه های مسابقه ای این خودروساز است موجب گردیده تا بسیاری تصور کنند تنوع رنگ محصولات کمپانی فراری محدود است در حالی که مختارند تا از بین 16 رنگ موجود یکی را انتخاب کنند.
فراری با 16 عنوان قهرمانی در بخش سازندگان ، 15 قهرمانی رانندگان در کل فصل مسابقه توسط 9 راننده ، اول شدن در بیش از 200 مسابقه فرمول 1 بیشتر از هر تیم دیگه ای افتخارات کسب کرده است.
فراری با گذشت حدود پنجاه سال از تولید نخستین اتومبیل مستقلش بیش از 132 گونه متفاوت خودرو ساخته است که مجموع کل آنها از رقم 80000 دستگاه فراتر نمی رود.
لوگوی شرکت فراری یک اسب سیاه در جلوی یک سپر زرد است، که در بالای آن سه رنگ سبز، سفید و قرمز به همراه دو حرف اس (حرف نخست اسکودریا) و اف (حرف اول فراری) بر روی آن وجود دارد، که نمایانگر اسکودریا فراری می باشد، این دو حرف تنها در لوگوی اسکودریا فراری دیده می شود و لوگوی شرکت فراری بدون حروف اس و اف می باشد.
امروزه شرکت فراری علاوه بر تولید خودروهای سوپراسپورت برای مسابقه و جاده، به شرکت تجاری بازرگانی بزرگی تبدیل شده، که دامنه متنوعی از محصولات شامل عینک، عطر، لباس، دوچرخه های پیشرفته، موبایل و حتی کامپیوترهای همراه را به بازار، عرضه نموده است.
فیات همچنان اصلی ترین مالک کمپانی فراری به حساب می آید. در حال حاضر، شرکت فراری در دبی و بسیاری دیگر از نقاط جهان نمایندگی دارد. علاوه بر این، ارزش کمپانی فراری حدود 30 میلیارد دلار است.
نقل قول های مشهور انزو فراری
اگررویایی در سر دارید، حتماً می توانید راه خود را به سمت آن باز کنید.
مسابقه، شیطانی است که قربانی هایش را بدون هیچ تردیدی انتخاب می کند.
مردم هرگز به خاطر نمی آورند چه کسی در جایگاه دوم ایستاده بود و من هم نمی خواهم دوم باشم.
مسابقات اتومبیلرانی نه زشت هستند و نه زیبا. آن ها فقط زمانی جلوه پیدا می کنند که شما برنده شوید.
آنچه پشت سر گذاشته اید، گذشته است و دیگر هیچ اهمیتی ندارد.
من ماشین نمی فروشم. من موتورهایی را که ساخته ام می فروشم. ماشین ها، پوشش رایگانی است که همراه موتورها عرضه می کنم.
جیپ تنها ماشین اسپرت واقعی آمریکا است.
هیچ پیروزی و هیچ افتخاری ارزش یک اینچ از پوست آدمی را ندارد.
عصر رانندگان مسابقه جنتلمن، به پایان رسیده است.
انزو فراری مردی منزوی بود که به مصاحبه و حضور در جمع علاقه ای نداشت. او به کارش معتاد بود.
400GT نخستین اتومبیل دنده اتوماتیک بود که فراری تولید کرد.
پرفروش ترین مدل اتومبیل های فراری، مودنا ۳۶۰ است که تاکنون بیش از ۱۷۵۰۰ دستگاه از آن به فروش رفته است.
لافراری، قدرتمندترین اتومبیل جاده ای فراری با شتاب صفر تا ۱۰۰ کیلومتر ۲.۵ ثانیه است.
دانستنی های جالب درباره فراری
مودنا ۳۶۰
لافراری
GT 400 1978
www.finds.ir
www.caramooz.com
www.mashinno.com
www.vista.ir
www.khodro45.com
www.brandworld.news
www.pedal.ir
www.zoomit.ir
منابع