مطالعات اولیه طراحی بیمارستان
کاخداری : نظافت عمومی بخش های بیمارستان توسط کارکنان کاخداری انجام می پذیرد. همچنین بررسی عملکرد درست و مناسب فضای فیزیکی تجهیزات و وسایل در بیمارستان بر عهده ی این گروه می باشد که تعامل با واحد نگهداری وتعمیرات موارد بررسی شده تعمیر و یا تعویض شود. در مواردی با توجه به سیاستهای مدیریتی بیمارستان ممکن است نقل و انتقال بیماران بخش های غیر ویژه تجهیزات و وسایل بخش ها نیز از وظایف کارکنان کاخداری باشد.
کاخداری به معنای فراهم کردن محیطی پاکیزه،مناسب، آرام و ایمن برای بیماران و مجموعه پرسنل بیمارستان است. مفهوم کاخداری شاید ساده به نظر برسد اما بایستی توجه داشت که کاخداری بیمارستان به مشابه نگهداری از یک کاخ با چند صد اتاق و محیط عمومی وسیعی است که این وظیفه را بسیار دشوارتر می سازد.
ارتباط مستقیم با استریل مرکزی و رختشوی خانه دارد.
دارای یک قسمت تی شویی می باشد . برای نظافت بیشتر بخش های مختلف.
هدف از کاخداری بخشهای بیمارستان:
– دستیابی به حداکثر کارایی ممکن در مراقبت از بیماران و ایجاد محیطی راحت برای آنها و کمک به تسهیل در انجام رویه های بیمارستانی – ایجاد جوی خوشایند و در نتیجه عملکردی شایسته و مطمئن توسط کارکنان تمامی بخش ها – اطمینان از برخورداری از یک استاندارد بالای پاکیزگی و نگهداری عمومی از تمامی مناطق بیمارستان – آموزش، کنترل و نظارت کارکنان بر کاخداری بخش – برقراری یک رابطه کاری خوب با دیگر بخشها – اطمینان از سلامت و ایمنی دستور العمل های شناخته شده برای کلیه کارکنان بیمارستان
اتاق نظافت:
مساحت ۵ متر مربع برای چنین اتاقی کافی است این اتاقها بایستی به اتاق عمل نزدیک باشند زیرا پس از عمل میکروب زدایی (ضد عفونی) و تمیز کردن ابزار صورت می گیرد.
و
اتاق کار بهداشت : اتاقی به مساحت 15 متر مربع و تجهیز آن به قفسه های ثابت به عرض 60 میلیمتر
در قسمت اورژانس :بخش نظافت و تجهیزات : 15 متر در قسمت فیزیوتوراپی :بخش نظافت : 8 متر در بخش های دیگر و بستری هر قسمت جداگانه 5 متر
کاخداری مرکزی : بطور کلی این بخش در زیرزمین قرار دارد و مدیریت گروه بهداشت و تعمیرات بیمارستان را به عهده دارد.
آسانسور : آسانسورها انسانها، دارو ها، ملحفه ها و تختهای بیمارستانی را بین طبقات جابجا می کنند و به خاطر مسائل بهداشتی و زیبایی بهتر است آسانسورهای جداگانه ای را برای هر کدام این اهداف در نظر گرفت. در ساختمانهایی که مراقبت، معاینه و درمان در طبقات بالایی انجام می گیرند حداقل دو آسانسور برای انتقال تخت لازم است. اتاقک آسانسور باید به اندازه ای باشد که جا برای یک تخت ودو همراه وجود داشته باشد.
سطوح داخلی کابین باید صاف، قابل شستشو و به راحتی قابل ضد عفونی باشد. کف آن نباید سر باشد چاه آسانسور باید ضد آتش باشد. برای هر صد تخت یک آسانسور چند منظوره باید تعبیه شود و تعداد این آسانسورها در بیمارستانهای کوچکتر حداقل دو دستگاه باید باشد، بعلاوه حداقل بایستی دو آسانسور کوچکتر برای تجهیزات قابل حمل، کارکنان وملاقات کنندگان وجود داشته باشد: ابعاد دقیق آسانسور: m 20/1 × 90 ابعاد دقیق چاه آسانسور: m 50/1 × 25/1
وجود اسانسور های اختصاصی اطاق عمل وبرای منظور های مختلف (تخت بیماران-پرسنل بخش-سی اس ار کثیف – سی اس ار تمیز -اختصاصی بخشهای ویژه مثل اورژانس وای سی یو و ….) تقریبا الزامی میباشد.
راهروها: راهروها باید برای بیشترین جریان گردشی طراحی شوند. در کل، راهروهای دسترسی بایستی حداقل دارای 50/1 متر پهنا داشته باشند. راهروهایی که بیماران را با تخت متحرک جابجا می کنند باید حداقل دارای پهنای موثر 25/2 متر باشند.
سقف معلق در راهروها می توانند تا 40/2 متر ارتفاع داشته باشند. پنجره های نورگیر و هواگیر نبایستی بیش از 25 متر از یکدیگر فاصله داشته باشند. پهنای مفدار راهروها نباید توسط برآمدگیهای دیوار، ستونها و عناصر دیگر ساختمان مختل و محدود شود. در را هروهای بخش باید با توجه به مقررات داخلی در برای خروج دود سیگار تعبیه شود.
مسیریابی :
برای جلوگیری از انتقال میکروب بر اثر تماس، فعالیتهای مختلف جداگانه ای می بایست صورت گیرد. سیستم تک راهرویی که در آن بیماران جراحی شده و بیماران آماده جراحی، کارکنان آماده جراحی و کارکنان پس از انجام عمل و حمل وسایل تمیز و کثیف از یک راهرو استفاده می کنند دیگر استاندارد نیست. بهتر است سامانه دو راهروی داشته باشیم که در آن بیماران و کارکنان یا بیماران و وسایل غیر تمیز از یکدیگر جدا باشند. هنوز بهترین نوع این موارد مشخص نشده است و بنابراین به صورت جداگانه در نظر گرفته می شوند. یک راهبرد موثر، جدا کردن جریان بیماران از محل کار مورد استفاده کارکنان گروه جراحی است.
نمونه بیمارستان :
تصاویر یک نمونه بیمارستان تخصصی کودکان
بیمارستان تخصصی کودکان آلبرتا
این بیمارستان توسط شرکت معماری و طراحی داخلی کاسیان طراحی شده و از همان ابتدا به صورت فضایی رنگارنگ و پویا برای کودکان در نظر گرفته شده است.