برنامه ریزی برای ایجاد نیروگاه های جدید :
مقدمه
ساخت یک نیروگاه معمولاً 5 تا 6 سال از زمان تصمیم گیری برای ساخت تا زمان بهره برداری از اولین واحد آن بطول می انجامد. بنابراین برنامه ریزی سالانه CEGB شامل اقدام در مورد نیروگاه های جدیدی است که قرار است در مدت هفت الی نه سال آینده (که به این مدت اصطلاحاً سالهای پیاده سازی گفته می شود) به مرحله بهره برداری برسند قبل از هر تصمیم جدی در مورد سفارش یک نیروگاه جدید CEGB بایستی موافقت و زیر کشور را تحت بخش دوم از قانون روشنایی الکتریکی مصوب 1909 همراه با هر نوع رضایت و امتیاز مربوط به آن را کسب کرده و همچنین باید بطور جداگانه مجوز مالی را از طرف دولت دریافت نموده باشد. CEGB بایستی نیاز به ایجاد نیروگاهها را در پرتو وظایف قانونی خود بدقت بررسی کند . اوست که باید بررسی نماید که آیا نیاز به ظرفیت جدید به منظور تامین اطمینان از بابت دسترسی به برق کافی ، یا درآمد بیشتر و یا ایجاد اطمینان در مورد تنوع در ذخیره سازی انواع سوخت وجود دارد یا نه علاوه بر آن ممکن است که ساخت یک نیروگاه جدید با ظرفیت مورد نظر به منظور زمینه سازی جهت منافع آتی توجیه پذیر باشد.
ملاحظات ظرفیتی
ظرفیت مورد نیاز بر اساس حداکثر تقاضای سالیانه برآورد می گردد. لذا اولین قدم در تخمین ظرفیت پیش بینی حداکثر تقاضا برای هر زمستان در طول سالهای برنامه ریزی است.
در این پیش بینی فرض بر آنست که بار حداکثر عمدتاً در اثنای روزهای کاری هفته در ماههای دسامبر تا فوریه هنگامی که هوا از سردی با شدت متوسط برخوردارست ، روی می دهد و لذا به آن میانگین تقاضای حداکثر زمستانی (ASC) گفته می شود . شرایط ASC بوسیله تحلیل آماری اطلاعات هواشناسی و تغییرات تقاضا که بر اثر تغییرات آب و هوا بوجود می آید تعیین می شود .
رعایت امور اقتصادی
پیش بینی ظرفیت جدید که تقاضای مورد نیاز را تامین نماید تنها دلیل و توجیه برای ساخت یک واحد تولیدی جدید نیست. ساخت و ساز جدید بایستی از لحاظ اقتصادی غیر قابل توجیه باشد و همچنین اجازه از کار اندازی بعضی از واحدهای قدیمی موجود را نیز بدهد.
در اصل یک واحد تا زمانی که از نظر اقتصادی از یک واحد جدید با صرفه تر باشد در حال سرویس نگه داشته می شود. از انواع هزینه ها می توان هزینه قابل اجتناب خالص (NAC) و هزینه موثر خالص (NEC) را نام برد.
شکل 1 ـ 1 دیاگرام مربوط به ترکیبی از واحدهای ممکن در آینده که در سال 1985 توسط CEGB مد نظر قرار گرفته است را نشان می دهد .
مطالعات برنامه ریزی سیستم :
عمل برنامه ریزی اولیه با بررسی شدت بار سیستم و تشخیص میزان تولید آینده و نیازهای انتقال برق شروع می شود. در مراحل مقدماتی نوع و اندازه نیروگاه انتخاب می شود برای هر نیروگاه می توان ارزیابی فنی اولیه ، هزینه های کلی و برنامه ساخت را تهیه کرد.
هنگامی که این مطالعات کامل شد لیست نیروگاههای گوناگون تهیه شده و در برنامه توسعه اولویت بندی می گردد.
اخذ مجوز جهت تاسیس یک نیروگاه جدید :
مطالعات مربوط به مکان و طراحی نیروگاه تا آنجا که رضایت دولت را برای توسعه یک مکان جلب کند ادامه می یابد . سپس بر اساس روند قانونی کار ، طبق مقررات بخش 2 قانون روشنایی الکتریکی مصوب سال 1909 درخواست ساخت نیروگاه به وزیر ایالت داده می شود . علاوه بر رضایت نامه بخش 2 ، CEGB درخواست مجوز برنامه ریزی برای ساخت را بر اساس مقررات قانون برنامه ریزی شهر و منطقه مصوب 1971 داشته باشد. بخشی از این قانون به وزیر ایالت این اجازه را می دهد که مجوز برنامه ریزی را همزمان با رضایت نامه بخش 2 صادر نماید. در عین حال وزیر ایالت ممکن است شرایط اصلی را که بدنبال رضایت نامه بخش 2 و همچنین مجوز مالی CEGB طراحی و ساخت پروژه را شروع می کند. شکل 3 ـ 1 یک نمونه از برنامه زمان بندی برای طراحی و ساخت مقدماتی نیروگاه را نشان می دهد.
قسمت عمده ای از برنامه مطالعاتی را مشاوره با مقامات مسئول وزارتی و ایالتی و همچنین مقامات قانونی دیگر مانند مسئولین آب تشکیل می دهد.
سند جزئیات توسعه نیروگاه همچنین شامل یک بخش فنی است که در رابطه با اتصالات سیستم انتقال و پارامترهای نیروگاه اصلی است ، بویژه ترانسفورماتور ژنراتور که باید بطور مناسب با سیستم انتقال متناسب باشد. جزئیات مربوطه شامل موضوعاتی از قبیل ضریب قدرت امپدانس سن کرون ، تنظیم فرکانس و عکس العمل دینامیکی واحد در مقابل تغییرات میزان تقاضای برق و همچنین راهنمای های لازم در مورد سیستم کمکی است که موجب می گردد که این شبکه دارای اطمینان کافی باشد.
تحقیق در انتخاب محل نیروگاه :
نیازهای اصلی محل نیروگاه
یک نیروگاه به طور ساده کارخانه ایست که انرژی ذخیره شده در سوخت را به انرژی الکتریکی تبدیل می کند. بنابراین نیازهای اصلی یک نیروگاه مشابه کارخانجات دیگر است .
* وجود منبع ماده خام اولیه (سوخت) با قیمت رقابتی.
* دسترسی به بازار برای فروش محصولات (انتقال).
* نیروی کارگر با میزان و کیفیت لازم.
* در دست داشتن وسایل برای رفع نشتی ها و محصولات جانبی .
* زمین لازم برای ساخت و عملیات .
ماده خام اولیه که از آن در یک نیروگاه حرارتی الکتریسیته بدست می آید می توان ذغال سنگ، نفت ، اورانیوم و یا گاز طبیعی باشد. الکتریسیته بعنوان محصول اصلی از طریق سیستم انتقال و توزیع به مراکز مصرف فرستاده می شود. محصولات جانبی مانند خاکستر و یا پس مانده های سوخت اورانیوم و همچنین روش مقرون به صرفه ای برای رفع این فضولات اغلب از مسائل عمده هستند. نشتی های نیروگاه مقادیر بسیار زیاد حرارت می باشد که دفع آنها معمولاً نیازمند منابع بسیار زیاد آب است که بخاطر قیمت بایستی در نزدیکی محل نیروگاه در دسترس باشد. محصولات احتراق نیز که همراه گازهای سوخته شده با حجمهای زیاد خارج می شوند نیز باید به گونه ای به محیط داده شوند که با مقررات هوای پاک مغایرت نداشته و یا آلودگی جوی ایجاد نکند.
به نیازهای تکنیکی عمده برای جایگاه نیروگاههای هسته ای و ذغال سنگی همراه با اندازه نیروگاهی که هم اکنون مورد نظر هستند در جدول 1-1 آمده است.
طرح ریزی مقدماتی نیروگاه :
به منظور ارزیابی متناسب یک محل بخصوص برای نیروگاهی که مدنظر قرار می گیرد لازمست که طراحی مقدماتی نیروگاه انجام شود. این موضوع مشخص خواهد کرد که جای واحد اصلی و یا مجموعه واحدها در محوطه ساختمانهای نیروگاه کجا باشد. نتیجه این عمل تعیین شکل و اندازه ساختمانها و سپس دسته بندی تک تک آنها و همچنین موارد خارجی دیگر که به طراحی اقتصادی نیروگاه با کمترین مخارج و علاوه بر آن راحتی ساخت و عملکرد موثر نیروگاه و تعمیر و نگهداری آن مربوط می شود می باشد.
طرح ریزی مقدماتی نیروگاه کمک می کند که کارهای زمین شناسی بر روی منطقه انجام شود و ارزیابی بر روی بلندی نیروگاه ، جای واحد مناقصه کاران و مناطق ذخیره و موارد زیست محیطی صورت می گیرد.
طرح ریزی نیروگاه در مدت زمان مطالعه محل انجام می شود تا از مزیت ممکن و مناطق در دسترس و نقطه نظرات و توصیه های آرشیتکت ها و مشاوران محوطه سازی استفاده کامل برده شود.
مساحت مورد نیاز برای ساخت نیروگاهها :
مساحتی که توسط یک نیروگاه 1800 مگاواتی ذغال سنگی با برج خنک کن اشغال می شود ممکن است بالغ بر 100 هکتار شود. (صرفنظر از محل دفع خاکستر)
ساختمانهای نیروگاه فقط قسمتی از کل محل را در بر می گیرند. قسمت های باقیمانده بستگی به نیاز برای ذخیره ذغال سنگ و خطوط راه آهن مورد نیاز یک نیروگاه هسته ای 1200 مگاواتی 16تا 20 هکتار زمین به منظور عملیات لازم دارد.
مقدار زمین قابل توجهی در مدت زمان ساخت ساز هر دو نیروگاه ذغال سنگی و هسته ای مورد نیاز است . بطور معمول 28 تا 34 هکتار برای محوطه کار به محوطه ذخیره سازی مقاطعه کاران و همچنین پارک نمودن اتومبیل ها و اتوبوسهای ساختمانی لازم است. بیشتر محوطه های موقتی ساخت و ساز برای یک نیروگاه ذغال سنگی احتمالاً برای ذخیره سازی ذغال سنگ مورد استفاده قرار خواهند گرفت ، گرچه مقدار زمین اضافی نیز ممکن است مورد نیاز باشد . این زمین اضافی برای نیروگاههای هسته ای جنبه موقتی دارند. بنابراین محل مناسب برای نیروگاه ذغال سنگی ممکن است 100 هکتار و برای نیروگاه هسته ای در حدود 60 هکتار باشد. بعضی زمینهای جنبی به منظور گلکاری و محوطه سازی نیز ممکن است لازم باشد.
شکل 6-1 بعنوان نمونه زمین مورد نیاز برای یکی نیروگاه با رآکتور آبی تحت فشار (PWR) که در نزدیکی یک نیروگاه هسته ای موجود قرار خواهند گرفت را نشان می دهد.
آب خنک کننده :
میزان آب خنک کننده CW لازم بستگی به ظرفیت نهایی نیروگاه مورد نظر دارد. بعنوان نمونه یک نیروگاه ذغال سنگی با توربینی به ظرفیت 900 مگاوات تقریباً به 24 متر مکعب بر ثانیه آب خنک کننده نیاز دارد. برای یک نیروگاه PWR با توربینی به ظرفیت 600 مگاوات تقریباً 23 متر مکعب بر ثانیه آب خنک کننده مورد نیاز است.
این بدین معنی است که با در نظر گرفتن موارد دیگری که به آن خنک کننده احتیاج دارند یک نیروگاه 1800 مگاواتی ذغال سنگی تقریباً به 52 متر مکعب بر ثانیه و یک نیروگاه PWR با ظرفیت 1200 مگاوات تقریباً به 50 متر مکعب بر ثانیه آب خنک کننده احتیاج دارد.
به تدریج که آب خنک کننده از درون لوله های کنداکتور عبور می کند دمایش بالا رفته و این افزایش دما بطور نمونه می تواند بین 8 تا 12 درجه سانتیگراد باشد. این آب گرم شده بایستی بنحوی خنک شود و یا مثلاً در مورد نیروگاههای که بطور مستقیم خنک می شوند با تخلیه آب به منبع آب و پخش آن در درون منبع به ظرفیتی که کمترین مقدار آن به لوله ورودی آب خنک کننده به کندانسور برگردد تا موجب افت و نوسان سیکل مجاز گردد.
استفاده از برج های خنک کن ایجاب می کند که مقدار مناسبی آب جبرانی مشخص شود که این مقدار بطور نمونه می تواند 2 تا 3% کل آب خنک کننده باشد. در حالیکه میزان واقعی آب خنک کننده می تواند تحت تاثیر کیفیت آب مورد نیاز نیروگاه تغییر کند ولی معمولاً به اندازه دو سوم آب ورودی بایستی به منبع آب برگردانده شود تا غلظت آب در حد استاندارد سیستم خنک کننده باشد. این آب خروجی معمولاً 10 درجه سانتیگراد گرم تر از دمای آب محیط است.
اگر این چنین منبع آبی لازم باشد که از رودخانه گرفته شود آنگاه باید مطالعات لازم جهت تعیین میزان حداقل آب بر گرفته از رودخانه و تاثیر آن بر روی شرایط زیست محیطی رودخانه انجام شود.
در انگلستان سازمانهای مسئول آب ، رکورد شدت جریان آب رودخانه و میزان مجاز آب برگرفته از رودخانه را برای مدت طولانی نگه می دارند . در مورد رودخانه ها اغلب یک حداقل شدت جریان مجاز که در هر فصل نیز متغیر است اعمال می شود که هنگامی که شدت آب رودخانه از حد معینی پایین تر می آید از برداشت آب ممانعت بعمل آید.
از نظر دسترسی به آب خنک کننده محل مناسب برای یک نیروگاه بایستی کنار یک رودخانه بزرگ نزدیک مصب و یا ساحل دریا باشد تا بتوان حجم بزرگی از آب با حداقل دما را برداشت نمود. بنابراین یکی از مسایل عمده که در مقابل طراح سیستم خنک کننده وجود دارد اینست که بهترین مکان را برای برداشت آب و همچنین جداسازی محل برداشت آب و محل خروج آن را از سیستم معین نماید.
مسئله مهم دیگر آنکه سیستم طوری طراحی شود که کمترین تاثیر را بر روی اکولوژی داشته در این رابطه باید اطمینان حاصل شود که آب گرم خروجی بطور کافی پخش شود بطوری که هرگونه تاثیر مخربی بر روی زندگی موجودات آبی پرهیز شود. لذا جمع آوری اطلاعات مربوط به شدت آب و دمای آن در یک دامنه وسیع از دریا برای مطالعات مربوط به این نوع سیستم خنک کننده ضروری است.
مسئله مهم دیگر آنکه سیستم طوری طراحی شود که کمترین تاثیر بر روی اکولوژی دریایی داشته باشد . در این رابطه باید اطمینان حاصل شود که آب گرم خروجی به طور کافی پخش شود بطوری که از هر گونه تاثیر مخربی بر روی زندگی موجودات آبی پرهیز شود. لذا جمع آوری اطلاعات مربوط به شدت آب و دمای آن در یک دامنه وسیع از دریا برای مطالعات مربوط به این نوع سیستم خنک کننده ضروری است.
در یک سیستم خنک کننده مستقیم برداشت آب و برگرداندن آن به دریا و یا مصب رودخانه و نهایتاً دفع حرارت آن به آتمسفر یک پروسه طولانی است و در این مدت توزیع آب گرم خروجی از نیروگاه را به چند مرحله مجزا می توان تقسیم کرد.
اولین مرحله (مرحله نزدیک) بیانگر مخلوط شدن فوری آب گرم خروجی با آب دریاست پس از یک مدت مختصر گذرا مرحله میانی شروع می شود که در این مرحله جریان آب گرم وارد شده به عمق دریا بر اثر نیروی ارشمیدس بسمت سطح آب کشیده می شود . شدت این کشش بستگی به جرم مخصوص آب گرم و آب دریا تاثیرات حرکتی و اثر جریان های امواج دارد. این جریان نهایتاً می تواند صدها متر عرض داشته باشد و یک تا دو کیلومتر در جهت جریان امواج امتداد یابد. (شکل 7 ـ 1)
سیستم آب خنک کننده :
به طور کلی دو نمونه سیستم آب خنک کننده در نیروگاه ها مورد استفاده قرار می گیرد.
* سیستم های خنک کننده مستقیم ـ که در ا، آب خنک کننده از منبع گرفته می شود ( این منبع ممکنی است رودخانه ، دریا یا دهانه رودخانه بزرگ باشد ) و بوسیله پمپاژ مستقیماً از کندانسور ها عبور می کند و مجدداً به منبع بر می گردد .
* سیستم های برج خنک کننده بسته ـ که در آن آب خنک کننده کندانسور در یک سیستم بسته که شامل برج های خنک کننده می باشد پمپ می شود . در برج خنک کننده گرمای گرفته شده از کندانسور دفع می شود . برای اینکه کمبود آب حاصل از افت های تصفیه و تبخیر در برج خنک کننده جبران شود به یک منبع آب خارجی (مانند رودخانه ، دهانه رودخانه بزرگ ، کانال آب و غیره ) نیاز است.
سیستم خنک شونده مستقیم :
معمولاً هنگامی که نیروگاه در کنار دریا یا در دهانه رودخانه بزرگی قرار داشته باشد بطوریکه همیشه آب به اندازه کافی در دسترس باشد از این نوع سیستم خنک کننده استفاده می شود . در شکل 26 ـ 1 نمونه ای از این نوع سیستم خنک کننده نشان داده شده است . اجزای اصلی این سیستم عبارتند : ساختار ورودی ، پمپ خانه آب خنک کننده ، آبراههای ورودی ، آبراههای خروجی ، سر ریز سیفونی ، محفظه آب بندی شده و ساختار خروجی .
سیستم برج خنک کننده مدار بسته :
هنگامی که آب مصرفی به اندازه کافی برای خنک کردن به روش مستقیم وجود نداشته باشد و کندانسور در یک مدار بسته کار کند از سیستم آبی برج خنک کننده بسته یا سیستم مستقیم
استفاده می شود.
یک طرح نمونه در شکل 28 ـ 1 نشان داده شده است . اجزا مهم سیستم عبارتند از : پمپ خانه آب خنک کننده ، آبگیر جلو ، آبراههای ورودی و خروجی ، برج های خنک کننده و مجراهای برگشتی به آبگیر جلو برای کنترل کردن غلظت نمک موجود در سیستم که ناشی از چرخش دائمی آب می باشد از یک سیستم دفع و جبران استفاده می شود ( مقداری از آب سیستم دور ریخته شده و مقدار مساوی آب تازه به آن اضافه می شود ) . همچنین برای جبران کردن کمبود آب ناشی از تبخیر در برج سیستم خنک کننده از سیستم جیرانی استفاده می شود موقعیت پمپ خانه (شکل 29 ـ 1) تحت تاثیر دو عامل زیر تعیین می شود.
1 ) مسائل ساخت و ساز
2 ) به حداقل رساندن طول آبراه های خنک کننده تحت فشار .
ژئولوژی :
نیروگاههای مدرن اعم از ذغال سنگی و یا هسته ای فشار زیادی روی لایه خاک که بایستی وزن نیروگاه را از طریق فونداسیون مناسب تحمل نماید وارد می کنند.
طبیعت عمومی خاک معمولاً از سوابق و نقشه های زمین شناسی طبعه ای قابل حصول هستند قبل از آنکه تصمیم نهایی در مورد محل نیروگاه گرفته شود لازم است که مطالعات مربوط به شرایط لایه خاکی انجام شود تا معلوم گردد که قابلست تحمل بار را دارد یا نه و آنگاه بتوان هزینه فونداسیون مناسب که می تواند تغییرات وسیعی داشته باشد را حدس زد.
در محل هایی که کارهای ساختمانی لازم برای سیستم خنک کننده ایجاب می کند که تونلهایی از رودخانه یا دریا به نیروگاه و بالعکس از نیروگاه به رودخانه یا دریا ایجاد شود ( که این عمل معمولاً یک کار عمده محسوب می شود) مطالعات لایه خاک ضرورت می یابد این مطالعات می تواند شامل تست نفوذپذیری و تست آبهای زیر زمینی باشد تا عملی بودن سخت تونل ها و همچنین هزینه مربوطه
معین گردد.
ارتفاع محل و ارتفاع نیروگاه :
محل نیروگاه باید بطور معقول ارتفاع داشته باشد البته نه آنچنان پایین که در معرض سیل باشد و نه آنچنان بالاتر از سطح آب خنک کننده که انرژی زیادی برای پمپ کردن آب لازم گردد. اگر محل نیروگاه برای بالاتر از سطح سیلاب احتیاج فوق العاده ای به پر کردن و یا برای نشست ساختمانها احتیاج به خاکبرداری زیادی داشته باشد هزینه کلی آماده سازی محل را بالا خواهد برد. در عین حال برای رسیدن به ظرفیت تولیدی که در حال حاضر مورد نیاز است اینگونه هزینه های فوق العاده و خاک شرایط مناسبی را داراست خاکبرداری عمیق برای فونداسیون توربین خانه به منظور کم کردن هزینه پمپاژ آب می تواند اقتصادی باشد.
تحقیقات دقیق در رابطه با ایمنی تشعشعات هسته ای :
هنگامی که یک محل برای تآسیس نیروگاه هسته ای مناسب تشخیص داده می شود لازم است که مواردی که به ایمنی مربوط می شود نیز مورد مطالعه قرار گیرد این موارد می تواند به چهار دسته زیر تقسیم بندی شود . سه مورد اول منابع احتمالی خطر برای نیروگاه هستند در حالیکه چهارمین دسته شامل ایمنی مردم در مقابل حوادث است.
الف ) زلزله : (زمین لرزه )
زمین شناسی محل و محوطه پیرامون آن مورد مطالعه دقیق قرار می گیرند تا هر گونه اشکال محلی در مقابل زلزله شناسایی شوند.
مقرراتی وجود دارد که طلب می کند که ترکیبی از طراحی و فونداسیون که کمترین حد قابل قبول ریسک را در مقابل نشست غیر قابل کنترل تشعشعات که در اثر زمین لرزه می تواند به وقوع پیوندد انجام شود . این ریسک به اندازه احتمال یک مرتبه زلزله در ده میلیون سال می باشد.
ب ) خطرات طبیعی دیگر :
مطالعاتی انجام می شود تا احتمال وقوع خطر در مقابل عوامل طبیعی مانند شرایط فوق العاده گرم هوا و یا سیلاب بررسی شود. مخصوصاً نصب نیروگاههای هسته ای در کنار سواحل که به معنی احتمال سیل زدی است ایجاب می کند این مسئله بدقت مورد مطالعه قرار گیرد.
ج ) خطرات صنعتی :
مطالعه احتمال خطراتی که ساخت دست انسان است معمولاً دو زمینه را در بر می گیرد :
برخورد هواپیما و وسایل نقلیه و همچنین ذخیره سازی مواد خطرناک .
همچنین هنگامی که یک نیروگاه جدید در کنار نیروگاه قدیمی بایستی ایجاد شود لازم است که چک شود که این دو نیروگاه منبع خطر احتمالی برای یکدیگر نباشند.
مقررات ایمنی هواپیما ها محدودیت های سختی را در مورد ارتفاع ساختمانها ، دودکش ها و برجهای خنک کن بوجود می آورد. در نیروگاه های مدرن ارتفاع اتاق های بویلر اغلب از 60 متر تجاوز می کند . برج های خنک کن امروزه 1150 متر بلندی دارند و برج های بلندتر ( تا ارتفاع 65 متری) هم اکنون مد نظرند همچنین دودکش ها می توانند تا 240 متر بلندی داشته باشند.
د) توزیع جمعیت :
اطلاعات سرشماری های ملی ( که هر 10 سال یکبار صورت می گیرد) که از مسئولان محلی و خانه های سرشماری بدست می آیند جهت تعیین توزیع جمعیت تا فاصله 30 کیلومتری یک نیروگاه هسته ای احتمالی بکار گرفته می شوند. وقتی که نیروگاه هسته ای تاسیس گردید محدوده ویژه ای جهت توسعه در اطراف نیروگاه گذاشته می شود. تا اطمینان حاصل شود که جمعیت مردم محلی از حد غیر قابل قبول تجاوز نکند.
رعایت آسایش عمومی :
آسایش عمومی بدین معنی است که شرایطی از نظر محوطه سازی ایجاد شود که عموم مردم علاقه مند به دیدن آن و بهره بردن از آن باشند. ایجاد این شرایط از اهداف برنامه ریزی آسایشی است . این کار سختی است چرا که نیروگاهها و خطوط انتقال همه جا از فاصله هایی قابل رویت هستند و بیشتر مردم دوست ندارند که تغییراتی در شرایط طبیعی منطقه ای که در آن زندگی می کنند و به آن عادت نموده اند داده شود هر چند که چیز ارزشمندی هم نباشد.
نیروگاه های هسته ای از نظر دید زشتی کمتری نسبت به نیروگاههایی که با برج خنک کن کار می کنند دارند و اغلب از نظر ساختن و کارکردن ارزانتر تمام می شوند. در عین حال نیروگاههایی که روی رودخانه ها و در قسمت بالا دست مصب قرار می گیرند به برج خنک کن نیاز دارند زیرا در این محلها آب کافی برای خنک کردن بطور مستقیم وجود ندارد لذا برجها بخاطر تجمعشان بعنوان یک مشخصه مهم به چشم می آیند. البته ممکن است که با طرح ریزی مناسب و استفاده از روشهای معماری کاری کرد که این برجها بنظر مطبوع جلوه کنند (که این موضوع موجب گذاشتن جایزه ای تحت عنوان جایزه Civic trust شده است ) که جهت این کار از هر وسیله ای از نظر فرم ، بافت و رنگ آمیزی که در اختیار یک طراح صنعت مدرن قرار دارد استفاده می شود.
شکل 15 ـ 1 مشخصه های اصلی که بوسیله برجهای خنک کن نیروگاه در اکس در دید انسان قرار می گیرد را نشان می دهد .
به منظور کاهش اثر بدی که مجموعه که مجموعه برجهای خنک کن در چشم بیننده می گذارد می توان به جای برجهای خنک کن که بطور طبیعی هوا در آنها کشیده می شود از برجهای خنک کن که با استفاده از هوا کش کار می کنند استفاده کرد شکل 16 ـ 1 اندازه جنسی و تعداد دو نوع برج خنک کن را برای یک نیروگاه 2000 مگاواتی مقایسه کرد.
13
1