موضوع: تاثیر آمادگی جسمانی در زندگی سالم
نویسنده: سینا امیرآبادی
رشته: مهندسی مکانیک
درس: ورزش1
دبیر: استاد علی قنبری
آمادگی جسمانی چیست؟
آمادگی جسمانی (physical fitness) به وضعیتِ سلامت جسم و توانایی های آن در افراد می گویند. به بیان دیگر، آمادگی جسمانی مجموعه ای از فاکتورهای متفاوت از جمله قدرت عضلانی، استقامت عضلانی، استقامت هوازی، انعطاف پذیری و ترکیبی بدنی است.
آمادگی جسمانی به زبان ساده:
آمادگی جسمانی به معنای توانایی انجام فعالیت بدنی متوسط تا شدید، بدون خستگی غیر ضروری و حفظ این توانایی است. آمادگی جسمانی شامل عوامل متعددی است که به دو هدف کلی آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت و مهارت تقسیم می شوند.
اگر فعالیت های بدنی و کارهای روزمره را بدون خستگی مفرط در تمام مراحل زندگی انجام دهیم، پس از آمادگی جسمانی بالایی برخورداریم.
آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت:
در آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت، توجه به توسعه عوامل مورد نیاز برای انجام عملکرد و حفظ یک سبک زندگی سالم است. عوامل این بخش عبارتند از: قدرت عضلانی، استقامت عضلانی، استقامت قلبی عروقی یا هوازی، انعطاف پذیری، ترکیب بدن یا چربی بدن.
آمادگی جسمانی مرتبط با مهارت:
در آمادگی جسمانی مرتبط با مهارت حرکتی، به توسعه عوامل مورد نیاز برای انجام بهتر ورزش و فعالیت های بدنی توجه می شود. عوامل این بخش نیز عبارتند از: سرعت، قدرت، تعادل، چابکی، سرعت عمل و هماهنگی.
فاکتورهای آمادگی جسمانی:
1-ترکیب بدنی:ترکیب بدنی برای توصیف درصد چربی، استخوان و عضلات در بدن استفاده می شود.
2-استقامت:استقامت در ورزش توانایی حفظ یک فعالیت خاص برای مدت طولانی است.
3-استقامت عضلانی:استقامت عضلانی توانایی ادامه انقباض عضله یا گروهی از عضلات در برابر مقاومت هایی مانند وزنه، کش های مقاومتی یا وزن بدن در یک دوره زمانی معین است.
4-قدرت:قدرت به میزان نیرویی که یک گروه عضلانی می تواند تولید کند اشاره دارد.
5-انعطاف پذیری:انعطاف پذیری دامنه حرکتی مفاصل است که بر اساس نحوه حرکت ماهیچه ها، رباط ها و تاندون ها تعیین می شود.
6-سرعت:سرعت در ورزش به عنوان توانایی انجام هر نوع حرکت در کوتاه ترین زمان ممکن توصیف می شود.
7-توان:توان در ورزش توانایی شما را در اعمال حداکثر نیرو در کمترین زمان یا با حداکثر سرعت ممکن توصیف می کند.
8-هماهنگی: هماهنگی در ورزش به معنای آن است که حرکت توسط شخص به دلخواه انجام میشود، آنرا از قبل برنامه ریزی کرده و با مشارکت فعال چندین عضله درگیر برای انجام آن برنامه ریزی می کند.
9-تعادل: تعادل به معنی حفظ نمودن مرکز ثقل در سطح اتکا می باشد. در واقع، تعادل را به عنوان توانایی حفظ تعادل بدن در وضعیت سکون یا حرکت تعریف می شود
10-چابکی: چابکی به عبارت ساده یعنی ورزشکار بتواند سریع موقعیت بدن خود را تغییر دهد. مهارت هایی مثل تعادل، هماهنگی، سرعتِ واکنش های مختلف، قدرت و استقامت برای چابکی لازم است
11-زمان واکنش: زمان واکنش فاصله زمانی بین یک سیگنال خارجی و واکنش شما به آن را توصیف می کند.
زندگی سالم چیست؟
طبق تعریف سازمان بهداشت جهانی منظور از زندگی سالم وضعیتی است که فرد از نظر جسمی، روحی و اجتماعی در سلامت کامل باشد. به بیان دیگر تمامی اقدامات، مراحل و فعالیت هایی که انسان برای رسیدن به سلامت جسمی و روحی خود انجام می دهد، تعریف حقیقی زندگی سالم است.
چرا بر سلامت جسم و روان اینقدر تاکید می شود؟
برای پاسخ به این سوال باید گفت ما فقط یک بار فرصت زندگی کردن داریم و سلامت روح و جسم ما کیفیت همین فرصت محدود را رقم می زند.
آمارها نشان می دهند که سالانه تعداد زیادی از انسان ها به بیماری های قلبی و عروقی، روحی و روانی، دیابت و سرطان مبتلا می شوند. از سویی تعداد بالای افراد بیمار در یک جامعه موجب افسردگی و عدم پیشرفت کل جامعه می شود. پس هرکس با مراقبت از خودش به عنوان عضوی از جامعه، می تواند کل جامعه را نیز از آسیب های متعددی نجات دهد.
تاثیرآمادگی جسمانی در زندگی سالم
تاثیر آمادگی جسمانی در زندگی سالم بسیار گسترده و متعدد است. فعالیت بدنی منظم و مناسب می تواند تاثیرات بسیار مثبتی در جوانمردی، سلامت جسمانی و ذهنی، و کیفیت زندگی به ارمغان بیاورد. در زیر، تاثیرات اصلی آمادگی جسمانی در زندگی سالم را بررسی می کنیم:
1-بهبود سلامت قلبی-عروقی:
آمادگی جسمانی با استقامت قلبی عروقی ارتباط تنگاتنگی دارد. هر چه آمادگی بدنی در فرد بالاتر باشداز نظر استقامت قلبی هم در سطح خوبی قرار دارد. فعالیت بدنی منظم می تواند عملکرد قلب و عروق را بهبود بخشد و خطر ابتلا به بیماری های قلبی-عروقی مانند بیماری قلبی، سکته مغزی و فشار خون را کاهش دهد. ورزش های هوازی بهترین روش برای تقویت سیستم قلبی عروقی و بالا بردن استقامت این دستگاه است. تمریناتی مانند دویدن، شنا، دوچرخه سواری و تمرینات قلبی-عروقی معیار می توانند به بهبود عملکرد قلبی-عروقی کمک کنند.
2-بهبود سیستم تنفسی:
فعالیت بدنی معتدل و منظم می تواند ظرفیت ریه ها را افزایش داده و عملکرد سیستم تنفسی را بهبود بخشد. این موضوع می تواند عملکرد تنفسی بهتری را در فعالیت های روزمره و ورزشی فراهم کند.
میزان اکسیژن و عملکرد ریه ها باهم ارتباط مستقیم دارد. هرچه ریه های شما سالم تر باشد و بهتر کار کند درنتیجه اکسیژن بیشتری نیز دریافت می کنید. متاسفانه درصورتی که به این موضوعات اهمیت داده نشود ممکن است بدن شما دچار کمبود اکسیژن شود که به صورت مستقیم و غیرمستقیم در برخی اندام های حیاتی بدن ازجمله مغز تاثیر منفی می گذارد. زمانی که شما ورزش می کنید به دلیل افزایش ضربان قلب و تحرک بدن ما، سرعت جریان خون در رگ ها و بدن نسبت به حالت طبیعی افزایش می یابد. هرچه بدن تحرک بالایی داشته باشد خون با سرعت بیشتری به ریه رسیده و همین امر باعث بهتر کار کردن دستگاه تنفسی می گردد و اکسیژن بیشتری نیز جذب بدن می شود. حال اکسیژن کافی از ریه ها به سمت اندام ها با استفاده از جریان خون هدایت شده و این چرخه همواره ادامه خواهد داشت. طبق یافته های پزشکی مشخص شده است که ورزش منظم در حدود 30 دقیقه علاوه بر اینکه به قلب شما سود می رساند باعث افزایش ظرفیت هوازی ریه نیز خواهد شد. تمریناتی مانند شنا،دویدن و پلانک میتواند به بهبود سیستم تنفسی کمک کنند.
3-بهبود سیستم ایمنی:
فعالیت بدنی منظم می تواند سیستم ایمنی را تقویت کند و به دستگاه ایمنی کمک کند تا با عملکردهای بهتری در برابر بیماری ها و عفونت ها مقابله کند. زمانی که یک فرد به طور مرتب ورزش می کند، سرعت گردش خون و گلبول های سفید در سطح بدن افزایش پیدا می کند. در نتیجه سلول ها نیز از ایمنی بیشتری برخوردار خواهند شد. چنانچه عفونتی در بخش های مختلف بدن شکل بگیرد سیستم ایمنی بلافاصله آن را سرکوب می کند
تقویت سیستم ایمنی با افزایش دما بدن در ورزش:
انجام فعالیت های ورزشی به صورت طبیعی همراه با افزایش دمای بدن است. به همین علت در هنگام ورزش عرق کردن یک پدیده بسیار طبیعی محسوب می شود. بعد از اینکه ورزش شما تمام شد، همچنان دمای بدنتان مقداری بالا است تا کم کم به شرایط عادی برگردید. بسیاری از باکتری ها و عوامل بیماری زا در دمای بالا قادر به رشد نیستند و در صورت وجود از بین می روند. به همین علت بیشتر شدن دمای بدن می تواند به سیستم ایمنی بدن کمک زیادی بکند. این موضوع در حقیقت عملکردی شبیه به تب را در بدن ایجاد خواهد کرد. البته فراموش نکنید که تب اثرگذاری قوی تری در این بخش دارد.
4-بهبود عملکرد عضلات و استخوان ها:
تمرینات مقاومتی و وزنه برداری که می توانند با گرانش مقابله کنند عضلات را تقویت کرده و استخوان ها را قوی تر سازند. این موضوع می تواند در پیشگیری از کاهش استخوان و بروز بیماری های مرتبط با استخوان ها مانند اوستئوپروزیس کمک کند. ورزش با فشار بیشتر مانند دویدن و طناب زدن، وزن روی استخوان را افزایش داده و فواید بیشتری جهت تقویت استخوان دارد. البته افرادی که استخوانهای شکننده دارند، باید درباره نحوه ورزش مناسب با پزشک خود مشورت کنند. از آنجا که استخوان یک بافت زنده است، به دنبال نیروهایی که بر آن وارد می شود، قابلیت تغییر دارد. وقتی شما به طور منظم ورزش می کنید، استخوان، سلول های بیشتری ساخته و متراکم تر می شود.فایده دیگر ورزش بهبود وضعیت تعادل و هماهنگی در فرد است که این مساله در سنین بالا بسیار ضروری و مهم است، چون سبب پیشگیری از افتادن و سقوط و شکستگی استخوان می شود.ضعف استخوان ها، بیمار را در معرض ریسک بالای شکستن استخوان و در نتیجه کاهش توانایی حرکت و وابستگی به دیگران قرار می دهد.ورزش جهت ساخت استخوان های قوی در سنین جوانی بسیار مهم است.
5-بهبود روحی و روانی:
فعالیت بدنی میتواند تولید هورمون های خوش حالی را افزایش داده و تاثیرات مثبتی بر روحیه و روانی افراد داشته باشد. آمادگی جسمانی منجر به کاهش استرس، افزایش تمرکز و ارتباط بهتر با خود و دیگران می شود. استرس و اضطراب ریشه بسیاری از مشکلات جسمی و روحی است که مسائل زیادی را برای شما به وجود می آورد. ترشح هورمون های استرس سبب بی قراری فرد و ناراحتی های مکرر می شود. بررسی ها ثابت کرده است که استرس زیاد سیستم ایمنی بدن را تضعیف می کند. ورزش کردن نقش مهمی در کاهش ترشح هورمون های استرس دارد. ورزش همراه با خود شادابی و حس خوب را به همراه دارد. ورزش روی دگرگونی های مغزی از جمله رشد عصبی، کاهش التهاب و ایجاد الگوهای فعالیتی تازه که منجر به احساس آرامش و شادابی می شوند، تاثیر می گذارد و افکار منفی را از میان می برد. در هنگام ورزش هورمون های شادی آور همچون سرتونین شروع به ترشح می کنند. در نتیجه میزان استرس فرد نیز به مقدار زیادی کاهش پیدا می کند.
پژوهش ها نشان می دهند که ورزش می تواند افسردگی خفیف تا متوسط را درمان کند و تاثیری مشابه با داروهای ضدافسردگی داشته باشد، برای نمونه، یک پژوهش به این نتیجه رسیده که ۱۵ دقیقه دویدن یا یک ساعت پیاده روی در روز می تواند خطر ابتلا به افسردگی شدید را تا ۲۶ درصد کاهش دهد. افزون بر کاهش نشانه های افسردگی، پژوهش ها همچنین نشان می دهند که ورزش منظم می تواند جلوی بازگشت افسردگی و مشکلات روانی را هم بگیرد.
6-کاهش خطر بیماری های مزمن:
فعالیت بدنی منظم می تواند خطر ابتلا به بیماری های مزمن مانند دیابت نوع 2، بیماری های قلبی-عروقی و برخی از سرطان ها را کاهش دهد. نقش فعالیت ورزشی به عنوان روش پیشگیری از بیماری هایی مانند دیابت، فشارخون، چربی خون بالا و بیماری های قلبی و عروقی، واضح و مشخص است. علاوه بر این، تجویز ورزش می تواند نقش یک پیشگیری ثانویه را نیز ایفا کند. به عنوان مثال در بیماری که فشارخون بالا دارد برای جلوگیری از بیماری عروق کرونر، موثر است یا در بیماران قلبی از سکته جلوگیری می کند.
ورزش می تواند نقش عمده ای در کاهش سرعت اُفت عملکردی یا زوال شناختی، ایفا کند بر این اساس، واضح است که ورزش در حفظ حیات بیمار، نقش اساسی دارد و مانند یک دارو عمل می کند البته ورزش، کاربرد بسیار گسترده تری نسبت به هر دارویی دارد و هیچ نسخه دیگری با چنین ظرفیت پرتوانی وجود ندارد.
کم تحرکی می تواند عامل به وجود آورنده بسیاری از بیماری ها یا تشدیدکننده علائم و عوارض بیماری های مزمن مختلف باشد.
بی تحرکی، باعث افزایش وزن، افزایش مقاومت به انسولین و افزایش فشارخون نیز می شود که همگی خطر ابتلا به بیماری های قلبی وعروقی را افزایش می دهند. همه این عوامل، شخص را به سمت ناتوان شدن سوق می دهد.
7-بهبود عملکرد مغز و کاهش ریسک اختلالات عقلی:
مغز پیچیده ترین اندام بدن است. چراکه عملکردهای متعدد بدن را تنظیم، اطلاعات حسی دریافتی را تفسیر و احساسات ما را پردازش می کند. هم چنین جایگاه اصلی حافظه، هوش و خلاقیت است.
اگرچه مغز همیشه حتی در هنگام خواب فعال است، اما برخی از فعالیت ها ذهنی و جسمی می توانند مغز را به روش های جدیدی درگیر کنند و به طور بالقوه منجر به بهبود قدرت یادگیری، تمرکز، عملکرد شناختی یا خلاقیت شوند. از نظر پزشکان، با افزایش سن انجام انواع ورزش برای بهبود اختلال حافظه ضرورت بیشتری پیدا می کند. زیرا سلول های مغز مستعد تحلیل و ابتلا به انواع بیماری های مغزی مانند آلزایمر، پارکینسون و غیره هستند.
ورزش به طور مستقیم و غیرمستقیم قدرت حافظه و مهارت های فکری شما را تقویت می کند. در واقع با تحریک تغییرات فیزیولوژیکی مانند کاهش مقاومت به انسولین و التهاب و تشویق تولید فاکتورهای رشد (مواد شیمیایی که بر رشد عروق خونی جدید در مغز و حتی فراوانی، بقا و سلامت کلی سلول های جدید مغز اثر دارند) روی بدن تاثیر مثبت می گذارد.
ورزش منظم ممکن است التهاب مرتبط با افزایش سن که می تواند بر مغز تاثیر بگذارد را کاهش دهد. بهتر است بدانید که التهاب مزمن در بروز بیماری هایی مانند سرطان، مشکلات قلبی و زوال عقل دخیل است.به کمک تحقیقات صورت گرفته، اثرات بهبودی حافظه و جریان خون با ورزش به دلیل تقویت تولید سلول های جدید مغز و هورمون های شادی و ضدپیری ثابت شده است. در حال حاضر تحقیقات نشان می دهد از ورزش های هوازی گرفته تا رقص، تایچی و یوگا برای بهبود قدرت حافظه مفید است. البته نمی توان اثرات مفید تمرینات ذهنی مانند شطرنج را نیز نادیده گرفت.
تاثیر فعالیت های بدنی بر روی مغز را در زیر مشاهده میکنید
افزایش جریان خون به مغز: فعالیت بدنی منظم باعث افزایش جریان خون به مغز می شود. جریان خون به مغز باعث تامین اکسیژن و مواد مغذی لازم برای عملکرد بهینه مغز می شود. این امر می تواند بهبود حافظه، تمرکز و توانایی تفکر و پردازش اطلاعات را به همراه داشته باشد.
تاثیر مثبت بر عملکرد شناختی: فعالیت بدنی منظم می تواند بهبود عملکرد شناختی و شدت تمرکز را ارتقا دهد. تحقیقات نشان داده است که فعالیت بدنی می تواند حافظه، تمرکز، توانایی حل مسئله و سرعت پردازش اطلاعات را بهبود بخشد.
افزایش عوامل نوروپروتکتیو: فعالیت بدنی منظم می تواند فاکتورهای نوروپروتکتیو را در بدن افزایش دهد. این فاکتورها شامل فاکتورهای رشد عصبی (BDNF)، فاکتورهای ضد التهابی و فاکتورهای مرتبط با حمایت سلول های عصبی هستند. این عوامل به حفظ و بهبود سلامت عصبی و کاهش ریسک اختلالات عقلی مانند افسردگی و اضطراب کمک می کنند.
کاهش استرس و افزایش روحیه: فعالیت بدنی منظم می تواند استرس را کاهش داده و روحیه و رضایت را افزایش دهد. ورزش و فعالیت بدنی به طور طبیعی موجب ترشح هورمون های خوشحالی و کاهش هورمون های استرسی می شود که می تواند تاثیر مثبتی بر روحیه و سلامت روان داشته باشد.
ارتباط اجتماعی و شبکه عصبی: فعالیت بدنی منظم می تواند ارتباط اجتماعی و شبکه عصبی را بهبود بخشد. شرکت در فعالیت های گروهی و تیمی، ارتباطات اجتماعی را تقویت کرده و به تحریک شبکه عصبی کمک می کند که می تواند عملکرد مغز را بهبود بخشد.
8-بهبود کیفیت خواب:
فعالیت بدنی منظم می تواند بهبود کیفیت خواب و روند خواب عمیق را تسهیل کند. خواب کافی و کیفیت مناسب آن برای حفظ سلامت روحی و جسمانی بسیار اهمیت دارد.
کاهش مشکلات خواب: فعالیت بدنی منظم می تواند به کاهش مشکلات خواب مانند بیدار شدن در شب، دشواری در خوابیدن، بیدار شدن زودهنگام صبح و خواب غیرعمیق کمک کند. این موضوع بهبود کیفیت کلی خواب و تجربه خواب بهتر را ایجاد می کند.
تاثیر مثبت بر الگوی خواب: فعالیت بدنی منظم می تواند به تنظیم الگوی خواب کمک کند. با تمرین منظم، بدن در موقعیتی قرار می گیرد که بهترین زمان برای استراحت و خواب را تعیین می کند و الگوی خواب را بهبود می بخشد.
کاهش خستگی و استراحت بهتر: آمادگی جسمانی باعث کاهش خستگی و افزایش توانایی استراحت بهتر در طول شب می شود. فعالیت بدنی منظم به عنوان یک راهکار موثر در مدیریت سطوح انرژی بدن و کاهش خستگی عمل می کند.
تاثیر بر هورمون های خواب: فعالیت بدنی منظم می تواند سطح هورمون های خواب مانند ملاتونین را تنظیم کند. ملاتونین هورمونی است که در تنظیم الگوی خواب و استراحت نقش دارد. تمرینات بدنی به ترشح ملاتونین بهتر کمک کرده و خواب عمیق تر و بهتری را به ارمغان می آورد.
9-مدیریت وزن و کنترل چاقی:
آمادگی جسمانی منجر به افزایش سوخت سوزی چربی ها و افزایش متابولیسم بدن می شود. این موضوع می تواند به کاهش وزن، کنترل چاقی و بهبود ترکیب بدنی کمک کند.
سوخت سوزی چربی: فعالیت بدنی منظم می تواند سوخت سوزی چربی ها را افزایش داده و کاهش وزن بدن را تسهیل کند. با افزایش فعالیت بدنی، بدن بهترین استفاده از انرژی دریافتی را می کند و چربی های اضافی را سوزانده و کاهش می دهد.
افزایش متابولیسم: آمادگی جسمانی می تواند سطح متابولیسم بدن را افزایش داده و سبب سوزاندن بیشتر کالری ها شود. با افزایش متابولیسم، بدن به طور مداوم کالری ها را مصرف می کند و راحت تر وزن کنترل می شود.
بهبود ترکیب بدنی و حفظ عضلات: فعالیت بدنی منظم، از جمله تمرینات مقاومتی، می تواند عضلات را تقویت و حفظ کند. با انجام تمرینات مختلف، عضلات قوی تر و تناسب اندام بهتری ایجاد می شود این موضوع باعث افزایش مقدار عضلات در بدن می شود که به نوبه خود به سوخت سوزی بیشتر کالری ها کمک می کند که باعث کاهش چاقی و افزایش نسبت سالمتر چربی در بدن کمک می کند..
کنترل اشتها و خوراکی: فعالیت بدنی منظم می تواند به کنترل اشتها و مدیریت خوراکی کمک کند. فعالیت بدنی می تواند تاثیر مثبتی بر هورمون های مرتبط با اشتها و سیری دریافتی داشته باشد و بر روی کنترل مصرف غذا و انتخاب سالمتر غذاها تاثیر بگذارد.
10-بهبود انعطاف پذیری و تعادل:
تمرینات انعطاف پذیری و تعادلی می توانند انعطاف پذیری عضلات و مفاصل را افزایش داده و تعادل بدن را بهبود بخشند. این موضوع می تواند در پیشگیری از آسیب های حرکتی و سقوط های مرتبط با سن، موثر باشد.
با انجام تمرینات آمادگی جسمانی، می توانید انعطاف پذیری بدن خود را افزایش داده و تعادل بدنتان را بهبود بخشید. این موضوع به شما کمک می کند تا بتوانید بهتر و با قدرت تر در زندگی روزمره و فعالیت های ورزشی خود عمل کنید.
بهبود انعطاف پذیری: فعالیت بدنی منظم و تمرینات انعطاف پذیری می توانند بهبود و افزایش انعطاف پذیری عضلات و مفاصل را تسهیل کنند. با افزایش انعطاف پذیری، حرکت و عملکرد بدن بهبود می یابد و خطر اصابت درد و آسیب در عملکردهای روزمره کاهش می یابد.
تقویت عضلات تعادلی: تمرینات تعادلی و تمریناتی که بر روی عضلات مربوط به تعادل تاثیر می گذارند، می توانند بهبود تعادل بدن را به همراه داشته باشند. تعادل بدن به توانایی حفظ و کنترل مرکز تعادل در هنگام انجام فعالیت های روزمره و ورزشی اشاره دارد.
کاهش خطر آسیب: با بهبود انعطاف پذیری و تعادل، خطر آسیب و اصابت درد در عملکردهای روزمره کاهش می یابد. عضلات قوی و انعطاف پذیر، استقامت بدن را افزایش می دهند و خطر آسیب و درد در مفاصل و عضلات را کاهش می دهند.
بهبود توانایی حرکتی: با افزایش انعطاف پذیری و تعادل، توانایی حرکتی بدن بهبود می یابد. این به شما اجازه می دهد تا در فعالیت های روزمره و ورزشی بهتر عمل کنید و به طور کلی عملکرد بدنتان را بهبود بخشید.
11-افزایش انرژی و کاهش خستگی:
آمادگی جسمانی به افزایش سطح انرژی و تحمل استرس کمک می کند. انجام فعالیت بدنی منظم می تواند خستگی را کاهش داده و به افزایش انرژی و شادابی کمک کند.
برای مثال، ورزش هایی چون بدنسازی و سایر ورزش هایی که به ماهیچه سازی کمک می کنند، می توانند تا حد زیادی، پس از اتمام ورزش، سبب خستگی شود؛ اما ورزش های هوازی ویا رقص، نه تنها به افزایش سریع انرژی شما کمک می کند، بلکه این افزایش انرژی و شادی، می تواند در طول روز با شما همراه باشد.
افزایش سطح انرژی: با انجام فعالیت بدنی، سطح انرژی بدن افزایش می یابد. تمرینات آئروبیک و مقاومتی باعث افزایش جریان خون در بدن می شوند و اکسیژن و مواد مغذی بیشتری به عضلات و سایر اجزای بدن می رسد. این عمل باعث افزایش سطح انرژی و کاهش خستگی می شود.
کاهش خستگی عضلانی: فعالیت بدنی منظم می تواند به کاهش خستگی عضلانی کمک کند. با تمرینات قدرتی و مقاومتی، عضلات قوی تر می شوند و توانایی آن ها در مقابل خستگی افزایش می یابد. همچنین، تمرینات انعطاف پذیری و آرامشی می توانند عضلات را رفع کرده و از خستگی پس از فعالیت های شدید جلوگیری کنند.
با انجام تمرینات آمادگی جسمانی منظم، می توانید سطح انرژی خود را افزایش داده و خستگی را به حداقل برسانید. اما لازم به ذکر است که تاثیرات مثبت بر روی انرژی و خستگی به عوامل متعددی از جمله نوع و شدت تمرین، تغذیه سالم و استراحت مناسب بستگی دارد.
12-بهبود عملکرد جنسی:
آمادگی جسمانی و فعالیت بدنی منظم می توانند بهبود عملکرد جنسی را تسهیل کنند. فعالیت بدنی منظم می تواند عواملی مانند جریان خون به عضلات و افزایش استقامت جسمانی را بهبود بخشد و برای رضایت جنسی بهتر کمک کند که تاثیرات زیر را میتواند داشته باشد.
افزایش استقامت: با انجام فعالیت بدنی منظم و آمادگی جسمانی، استقامت بدن افزایش می یابد. این امر می تواند به شما کمک کند تا در فعالیت های جنسی به مدت بیشتری فعال باشید و خستگی را به تاخیر بیاندازید.
بهبود جریان خون: فعالیت بدنی می تواند جریان خون را در سراسر بدن افزایش دهد، شامل مناطقی که برای عملکرد جنسی حیاتی هستند. افزایش جریان خون به اعضای تناسلی، ایجاد احساس بالاتر از رضایت جنسی و افزایش کیفیت و قدرت ارگاسم می تواند داشته باشد.
کاهش استرس و افزایش رضایت: فعالیت بدنی منظم می تواند سطح استرس را کاهش داده و به افزایش رضایت جنسی کمک کند. ورزش و فعالیت بدنی به طور طبیعی باعث ترشح هورمون های خوش خیمی مانند اندورفین می شود که میزان خوشحالی و رضایت را افزایش می دهد.
بهبود اعتماد به نفس: بهره برداری از یک ظاهر جسمانی سالم و احساس راحتی در بدن می تواند به افزایش اعتماد به نفس در مورد عملکرد جنسی کمک کند. تمرین و فعالیت بدنی منظم می تواند شما را به سمت تصویر مثبت از خود بکشاند و از دیدن بهترین نسخه خود در آینده برای عملکرد جنسی ایجاد اعتماد به نفس کنید.