بسمه تعالی
موضوع تحقیق : گلوکوما(آب سیاه)
نام درس :
گردآورندگان :
استاد مربوطه:
فهرست مطالب
آب سیاه یا گلوکوما (glaucoma) 3
انواع گلوکوم: 5
دلایل ایجاد گلوکوم 10
افزایش جمعیت سالمندان و گلوکوم 13
علائم آب سیاه 13
تشخیص بیماری 15
درمان آب سیاه 16
پیشگیری: 20
Reference: 20
آب سیاه یا گلوکوما (glaucoma)
چشم ها اندامی حیاتی و شگفت انگیز در بدن انسان هستند که ما از طریق آنها دنیای پیرامون خود را نظاره می کنیم. چشم ها عضوی پیچیده و از لحاظ جنین شناسی برآمدگی هایی از مغز انسان هستند که در دو محفظه استخوانی در قسمت جلو جمجمه قرار گرفته اند و این استخوانها در همه مواقع از این عضو حساس حمایت و حفاظت میکنند. با این وجود باز هم مشکلات و بیماری های متعددی چشمان ما را تهدید می کنند. از مهمترین بیماری های چشمی میتوان به عیوب انکساری، عفونتهای چشم، شب کوری، قوز قرنیه، ناخنک چشم، گل مژه، سوزش، خارش و التهابات شدید چشمی اشاره نمود. برخی بیماری های چشم نیز مرتبط با سن بوده با افزایش سن شیوع آنها بیشتر میشود که از آن جمله میتوان به پیر چشمی، گلوکوم یا آب سیاه و آب مروارید چشم اشاره نمود. برای تمامی این مشکلات و بیماری ها درمان و داروهای شیمیایی خاصی وجود دارد.
آب سیاه یا گلوکوم در واقع به دسته ای از بیماری های چشمی گفته می شوند که در اثر بالا رفتن فشار مایع درون چشم بوجود می آیند. جالب است بدانید این بیماری بعد از آب مروارید دومین دلیل عمده کاهش دید در جهان است. اختلال آب سیاه به دلیل اختلال در جریان خون اعصاب بینایی بوجود می آید و با مرور زمان پیشرفت می کند. این عارضه معمولا با افزایش فشار چشم مرتبط است. مطالعات نشان می دهد آب سیاه ریشه ژنتیکی دارد و ممکن است تا پایان عمر علامتی نداشته باشد. بر اثر افزایش فشار داخل چشم، اعصاب بینایی انتقال دهنده تصاویر به مغز آسیب می بینند و بینایی به مرور کاهش می یابد. این بیماری در صورت عدم درمان می تواند منجر به نابینایی شود. معمولا بیماری درمراحل اولیه بدون علامت و درد است، بنابراین به افرادی که در خانواده سابقه این بیماری را دارند و افراد میانسال و مسن توصیه می شود به طور دوره ای و حداقل سالی یک بار توسط چشم پزشک چکاپ شوند. علاوه بر سابقه خانوادگی، دیابت نیز یکی از مهمترین فاکتورهای خطر این عارضه است. آب سیاه زمانی اتفاق می افتد که فشار مایع داخل چشم افزایش یابد و این مایع آن طور که باید در چشم گردش ندارد. به طور طبیعی بین قرنیه و عدسی چشم مایعی به نام زلالیه وجود دارد که از مویرگ ها ترشح می شود و تامین کننده مواد غذایی و اکسیژن برای عدسی و قرنیه است و از طرفی مواد زاید را از طریق خون دفع می کند. زلالیه همراه با زجاجیه فشار درونی چشم را ثابت نگه می دارد و شکل کروی چشم را حفظ می کند. در صورتی که در تصفیه زلالیه اختلالی به وجود آید و مایع به همان سرعتی که ترشح می شود بازجذب نشود، فشار چشم افزایش می یابد و عارضه آب سیاه رخ می دهد. علاوه بر عوامل ارثی، عفونت شدید چشم، مواد شیمیایی، بیماری های التهابی و انسداد عروق خونی داخل چشم نیز از عوامل غیر شایع آب سیاه هستند. بیماری آب سیاه معمولا هر دو چشم را تحت تاثیر قرار می دهد؛ اما ممکن است در یک چشم شدید تر باشد.
بیماری آب سیاه یا گلوکوم را در کل می توان به دو دسته گلوکوما زاویه باز و گلوکوما زاویه بسته تقسیم کرد. در نوع اول (زاویه باز) که حدود ۹۰ درصد موارد گلوکوم در ایالات متحده است. نشانه و علائم ناگهانی و حاد ندارد و بدون درد است تنها علائم به تدریج پیشرونده در آن کاهش میدان بینایی و تغییرات عصب بینایی است. و در نوع دوم (زاویه بسته) که کمتر از ۱۰ درصد موارد گلوکوم در ایالات متحده آمریکا و اما بیش از نیمی از موارد گلوکوم در کشورهای دیگر به ویژه کشورهای آسیایی است حدود ده درصد از بیماران زاویه بسته با حملات و بحران حاد از جمله درد ناگهانی چشم دیدن هاله در اطراف چراغ ها قرمزی چشم، فشار داخل چشم بسیار بالا ( بیشتر از ۳۰ میلیمتر جیوه )، تهوع و استفراغ، کاهش ناگهانی دید و مردمک گشاد شده همراه است. همچنین در برخی موارد مردمک بیضی شکل دیده می شود. گلوکوما زاویه بسته٬ یک موقعیت اورژانس است. البته یک نوع دیگر هم وجود دارد و آن هم گلوکوم مادرزادی است. گلوکوم مادرزادی در نوزادان و شیرخواران با علائم اشک ریزش ، بستن چشم ها در تماس با نور یا ترس از نور و جمع کردن پلک ها مشخص می شود. گاهی قرنیه چشم بزرگ و کدر می شود.
زاویه طبیعی قرنیه و عنبیه به طور طبیعی 30 تا 45 است و با بالارفتن سن، این زاویه تنگ تر می شود و بر اساس این زاویه، گلوکوم به زاویه باز و بسته تقسیم می شود.
در دسته بندی دیگری انواع گلوکوم عبارتند از:
– گلوکوم اولیه
– گلوکوم زاویه باز اولیه
– گلوکوم زاویه بسته حاد اولیه
– گلوکوم زاویه بسته تحت حاد
– گلوکوم زاویه بسته مزمن
– گلوکوم مادرازدی
– گلوکوم ثانویه
گلوکوم اولیه
اگر علتی برای ایجاد گلوکوم یافت نشود، به نام گلوکوم اولیه گفته می شود.
گلوکوم زاویه باز اولیه
شایع ترین نوع گلوکوم می باشد. جنبه ژنتیکی، خانوادگی، فامیلی و نژادی دارد. بعد از 50 سالگی بروز می کند و تا مراحل آخر، بیمار هیچ علامتی ندارد و در معاینات پزشکی کشف می شود.
در این بیماری، میدان بینایی به تدریج کوچکتر شده و در انتها، بیمار فقط دید لوله ای دارد و فقط روبروی خود را می بیند.
علائم گلوکوم زاویه باز اولیه:
– از دست رفتن دید محیطی در نواحی کوچک از میدان دید
– تاری دید در یک طرف میدان دید
– بزرگ تر شدن نواحی از دست رفتن دید، معمولاً در هر دو چشم
– سفت شدن کره چشم
– دیدن هاله در اطراف نورها
– وجود نقاط کور در میدان دید
– نامناسب بودن دید در شب
گلوکوم زاویه بسته حاد اولیه
این حالت وقتی رخ می دهد که برآمدگی عنبیه در زاویه اتاق قدامی چشم انسداد ایجاد کند. به این ترتیب، کاهش خروج زلالیه باعث افزایش حاد فشار داخل چشم شود.
افراد دوربین (به علت اینکه از قبل تنگی زاویه دارند)، همچنین افراد پیر (به علت بزرگ شدن عدسی) بیشتر به این حالت دچار می شوند.
علایم:
این بیماری اکثرا بصورت حمله ای است. در یک چشم ظاهر می شود.
حملات آن معمولا هنگام عصر به علت گشادشدن نسبی مردمک و یا هنگام استفاده از داروهای گشادکننده مردمک در معاینات پزشکی رخ می دهد.
تاری دید شدید
درد طاقت فرسای چشم
قرمزی چشم
اشک ریزش و حساسیت به نور
دیدن هاله ای اطراف نور
تهوع و استفراغ
در معاینه پزشکی، فشار داخل چشم افزایش یافته و مردمک به نور پاسخ نمی دهد و گشادی نسبی دارد و قرنیه کدر می شود.
گلوکوم زاویه بسته تحت حاد
این بیماری نوع حاد است، فقط حملات افزایش فشار داخل چشم در اینها مدت کمتری می ماند و حالت راجعه دارد. حملات خودبخود رفع می شوند. گاه به فرم حاد تبدیل می شوند.
علایم :
حملات کوتاه مدت و راجعه درد
قرمزی، تاری دید یکطرفه همراه با دیدن هاله اطراف نور
درمان آن، مشابه نوع زاویه بسته حاد اولیه است.
گلوکوم زاویه بسته مزمن
این بیماری نیز مثل نوع زاویه باز مزمن، با کاهش وسیع میدان بینایی تظاهر پیدا می کند.
این بیماران هیچ گاه دچار حملات افزایش فشار داخل چشم نمی شوند.
گلوکوم مادرازدی
این بیماری بر اثر ناهنجاری رشد ساختمان چشم ایجاد می شود.
نوع ثانویه آن همراه با برخی بیماری های مغزی مادرزادی دیده می شود (استورچ وبر- نورفیبروماتوز و سرخجه مادرازدی). تشخیص گلوکوم مادرزادی معمولا تا یک سالگی داده می شود.)
علائم:
اشک ریزش، اولین و شایع ترین علامت آن می باشد.
حساسیت به نور و کاهش شفافیت قرنیه وجود دارد.
در معاینه پزشک: افزایش فشار داخل چشم و بزرگ شدن کاپ اپتیک وجود دارد.
در این بیماران قرنیه بزرگ می شود و چشم بزرگ می شود که اصطلاحا چشم گاوی (بوفتالموس) می گویند.
پارگی چشم با ضربه خفیف و کوری نتایج این بیماری است.
گلوکوم ثانویه
علت افزایش فشار داخل چشم در گلوکوم ثانویه، بیماری چشمی دیگری می باشد. بیماری های مانند:
کاتاراکت ) آب مروارید (
در رفتگی عدسی
تومور چشمی
مصرف کورتون ها (معمولا مصرف موضعی این داروها باعث گلوکوم می شود)
ضربه ها نیز می توانند باعث افزایش فشار داخل چشم و گلوکوم گردند.
دلایل ایجاد گلوکوم
آب سیاه، به عنوان نخستین علت شایع نابینایی غیرقابل برگشت و دومین علت نابینایی در دنیا شناخته شده است و آمارها نشان می دهد که در ایران نیز حدود 850 هزار نفر مبتلا به این بیماری هستند که 650 هزار نفر آنها از بیماری خود آگاهی ندارند.
طبق آمار ارایه شده، در حال حاضر حدود 50 میلیون نابینا در سراسر جهان وجود دارد و پیش بینی می شود تا سال 2020 میلادی این تعداد به 90 میلیون نفر برسد.
این آمار همچنین نشان می دهد که هشت دهم تا 1.2 درصد جمعیت کشورهای درحال توسعه از اختلالات بینایی رنج می برند این درحالی است که این نسبت در کشورهای پیشرفته نظیر آمریکا حدود نیم در صد است.
50 درصد نابینایان جهان در اثر بیماری آب مروارید (کاتاراکت) و 50 درصد بعدی در اثر بیماری آب سیاه (گلوکوم)، تراخم، انکوسرکا (کوری رودخانه) و مشکلات دوران کودکی نابینا شده اند.
بررسی عوامل بروز گلوکوم عامل اصلی ابتلا به این بیماری ناشی از وراثت و عوامل ژنتیکی است اما به گفته پزشکان مصرف برخی داروهای میگرنی و مصرف طولانی مدت کورتون از طریق خوراکی، تزریقی، پوستی و استنشاقی و به خصوص قطره های چشمی که معمولا برای درمان آلرژی و حساسیت چشمی تجویز می شوند، می تواند در افراد مستعد سبب بروز بیماری آب سیاه شود.
علاوه بر این گفته شده که بیماری های قلبی عروقی، دیابت، داروهای آرام بخش و آنتی هیستامین ها نیز در بروز این بیماری موثر هستند.
1) بیماری های قلبی
افرادی که جراحی های قلب باز کرده اند، ممکن است تغییراتی در بافت چشم و عصب های آنها ایجاد شود که با علائم بیماری گلوکوم شباهت داشته باشد اما به طور کلی بیماری های قلبی چندان تاثیری در ابتلا به گلوکوم ندارند. فشار خون بالا یا فشار خون پائین نیز تاثیری در ابتلا به بیماری گلوکوم ندارد اما ممکن است تغییراتی در عصب بینایی مبتلایان به گلوکوم ایجاد کند که سبب تشدید علائم بیماری گلوکوم در آنها شود.
2) دیابت
بیماران دیابتی که از قرص یا انسولین استفاده می کنند، با احتمال بیشتری در ابتلا به گلوکوم مواجه اند یا اگر بیماری گلوکوم داشته باشند، دیابت می تواند سبب افزایش شدت بیماری و سرعت پیشرفت آن شود.
گاهی ممکن است دیابت بیماری هایی در شبکیه ایجاد کند که منجر به خونریزی یا جداشدگی شبکیه شود؛ به طور ثانویه افرادی که به دلیل دیابت با این عوارض روبه رو می شوند، ممکن است دچار آب سیاه یا گلوکوم نیز بشوند. ارتباط نسبی بین افرادی که دیابت و گلوکوم دارند، وجود دارد اما دیابت به تنهایی عامل بروز گلوکوم نیست؛ با این حال مبتلایان به دیابت باید از نظر فشار داخل چشمی نیز به صورت دوره ای بررسی شوند.
3) داروهای آرام بخش و آنتی هیستامین ها
افرادی که داروهای آرام بخش یا آنتی هیستامین مصرف می کنند، در برخی موارد خاص ممکن است دچار بیماری گلوکوم شوند اما درصد آنها بسیار کم است؛ بنابراین به بیماران مبتلا به گلوکوم توصیه می شود که از این داروها استفاده نکنند.
به طور کلی این موارد، عامل ایجادکننده بیماری گلوکوم نیستند اما می توانند عامل تشدیدکننده این بیماری باشند.
4) داروهای میگرنی
برخی داروهایی که برای درمان میگرن مصرف می شوند، سبب بروز گلوکوم می شوند، دو نوع داروی خاص میگرن که به صورت نادر هم استفاده می شوند، سبب بروز گلوکوم در مصرف کنندگان این داروها می شوند.
البته نمی توان گفت که همه داروهای میگرن این خاصیت دارند و در مورد آن دو دارو نیز باید احتمال خطر بروز بیماری گلوکوم به عنوان عوارض مصرف این داروها به مبتلایان به میگرن که از این داروها استفاده می کنند، گفته شود.
5) عوامل محیطی
آیا عوامل محیطی مانند نور آفتاب یا استرس های روزانه در بروز بیماری آب سیاه تاثیرگذار هستند؟ این عوامل چندان دخالتی در این زمینه ندارند و مطالبی که در مورد آنها تاکنون ارائه شده است، ضد و نقیض هستند.
مطالعات ثابت شده ای در این زمینه وجود ندارد اما به افرادی که مبتلا به بیماری گلوکوم هستند از نظر تغذیه ای توصیه می شود که از موادغذایی دارای آنتی اکسیدان مانند میوه ها و سبزی ها بیشتر استفاده کنند. این بیماران اگر تحرک بدنی نداشته باشند، ممکن است دچار تشدید بیماری شوند؛ بنابراین به آنها توصیه می شود که ورزش های روزانه، نه فعالیت های بدنی سنگین بلکه ورزش هایی مانند دوچرخه سواری، شنا کردن و ورزش های ایروبیک داشته باشند.
افزایش جمعیت سالمندان و گلوکوم
با توجه به رشد جمعیت سالمندان در ایران و اینکه گلوکوم بیماری وابسته به سن است، ممکن است در آینده نزدیک شمار مبتلایان به این بیماری در کشور افزایش یابد.
افزایش جمعیت سالمندان در ایران مساله ای است که بسیاری از کشورها با آن مواجه هستند و همین امر می تواند در آینده سبب افزایش شیوع این بیماری در سراسر دنیا شود.
علائم آب سیاه
* کاهش دید محیطی.
* مشکل در تطابق با تاریکی.
* ایجاد مشکل در تمرکز روی کارهای نزدیک.
* ایجاد هاله های رنگی اطراف نور.
* نیاز به تغییر مکرر و زود به زود عینک
* ایجاد سر دردهای شدید
* احساس حالت زق زق در بالای چشم ها
* عدم توانایی در تطبیق بینایی از روشنایی به تاریکی
* نامناسب بودن و ضعیف بودن دید در شب
* از دست رفتن بینایی محیطی به صورت تدریجی و وجود نقاط کور در میدان دید
* ایجاد کوری در صورت عدم درمان
گلوکوم زاویه باز در ابتدا علامت خاصی ندارد. دید طبیعی بوده و دردی وجود ندارد. با ادامه یافتن بیماری، بیمار متوجه می شود که هرچند اشیایی را که جلویش قرار دارند خوب می بیند، اشیایی را که در کنار قرار داشته و باید از گوشه چشم به آنها نگاه کند به خوبی نمی بیند. بیمار مبتلا به گلوکوم در صورت عدم درمان ممکن است ناگهان متوجه شود که "دید کناری" ندارد. درست مانند این است که دارد از درون یک لوله به اطراف نگاه می کند. ادامه یافتن بیماری ممکن است سبب از بین رفتن باقیمانده دید حتی در مرکز شده و بیمار کور شود.
تشخیص بیماری
بسیاری تصور می کنند در صورتی مبتلا به گلوکوم هستند که فشار چشمشان بالا باشد، اما همیشه این طور نیست. فشار بالای چشم خطر ابتلا به گلوکوم را افزایش می دهد. بالا بودن فشار چشم الزاما به معنای ابتلا به گلوکوم نیست.
ابتلا یا عدم ابتلا به گلوکوم بر اثر بالا بودن فشار چشم بستگی به میزان تحمل عصب بینایی در مقابل فشار بالای چشم دارد و این میزان در افراد مختلف متفاوت است. هر چند فشار طبیعی معمواٌ بین 12 تا 21 میلی متر جیوه است، حتی در این فشار نیز ممکن است شخصی به گلوکوم مبتلا باشد و این نشان می دهد که معاینه چشم اهمیت بسیار زیادی دارد.
چشم پزشک برای تشخیص گلوکوم اقدامات تشخیصی زیر را انجام می دهد:
* اندازه گیری حدت بینایی یا Visual Acuity : در این تست که با استفاده از چارت های بینایی انجام می شود، بینایی بیمار در فواصل متفاوت مشخص می شود.
* میدان بینایی: در این تست دید کناری (محیطی) بیمار اندازه گیری می شود. با توجه به اینکه از دست دادن دید کناری یکی از علائم گلوکوم است، این تست به تشخیص بیماری کمک می کند.
* اتساع مردمک: در این تست با استفاده از قطره، مردمک چشم بیمار متسع می شود و بدین ترتیب چشم پزشک دید بهتری برای معاینه عصب بینایی پیدا می کند. بعد از معاینه ممکن است دید نزدیک تا چند ساعت تار باشد.
* تونومتری: در این تست فشار مایع داخل چشم اندازه گیری می شود
درمان آب سیاه
آب سیاه یک بیماری کوری غیر قابل برگشت است. بیماری عصب چشم نوری است، که به شبکیه متصل می شود، یک لایه از بافت حساس به نور پشت چشم، از رشته های عصبی ، شبیه به یک کابل الکتریکی است .عصب بینایی منابع اطلاعات بصری را از طریق همین کابل از مغز به چشم می فرستد. هیچ درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد. با این حال، با تشخیص زودرس، گلوکوم را می توان با قطره، قرص، جراحی لیزری، و یا ترکیبی از این ها درمان کرد. هدف از درمان جلوگیری از نابینایی زیادتر است. نگه داشتن فشار داخل چشم تحت کنترل کلیدی برای جلوگیری از کوری است.
دارو به صورت قطره ها و یا داروهای خوراکی (قرص) است که اغلب برای درمان گلوکوم استفاده می شود. داروها فشار داخل چشم را کاهش میدهند مقدار مایع تولید شده در چشم کاهش میابد و با این حال، زمانیکه دارو دارای عارضه جبران ناپذیری باشد روش های جراحی هم انجام میشود.
علاوه بر این، عمل جراحی لیزر به طور فزاینده ای به عنوان یک مرحله میانی بین داروها و جراحی های سنتی است.
درمان دارویی:
شایع ترین نوع درمان زودرس گلوکوم، درمان دارویی است. داروهای گلوکوم به صورت قطره های چشمی و قرص تجویز می شوند. این داروها به دو شکل سبب کاهش فشار داخل چشم می شوند؛ بعضی باعث کاهش تولید مایع در چشم شده و بعضی به تخلیه بیشتر مایع از درون چشم کمک می کنند. داروهای ضدگلوکوم ممکن است تا چند بار در روز تجویز شوند. بیشتر بیماران عوارضی نشان نمی دهند، ولی بعضی از این داروها ممکن است سبب سردرد شده و یا روی اعضای دیگر بدن عوارضی داشته باشند. قطره ها ممکن است سبب سوزش و قرمزی چشم شوند. داروهای ضدگلوکوم باید تا زمانی که به کنترل فشار داخل چشم کمک می کنند، مصرف شوند. از آنجا که گلوکوم معمولا علامتی ندارد، گاهی بیماران داروی خود را قطع کرده یا فراموش می کنند، مصرف کنند.
جراحی با لیزر:
جراحی با لیزر به تخلیه مایع از درون چشم کمک می کند. هر چند از این روش می توان در هر زمانی استفاده کرد، معمولا بعد از آزمایش درمان دارویی به کار می رود. در بسیاری موارد بیمار باید بعد از جراحی لیزری نیز دارو مصرف کند.
روش های جراحی رایج:
در جراحی گلوکوم، هدف ایجاد محل خروج جدیدی برای مایع داخل چشم است. هرچند چشم پزشک در هر زمانی ممکن است تصمیم به جراحی بگیرد، معمولا این کار را پس از شکست درمان دارویی و جراحی لیزر انجام می دهد. جراحی در کلینیک یا بیمارستان صورت می گیرد. قبل از جراحی به بیمار داروهایی جهت آرام و شل شدن داده شده و سپس چشم توسط تزریق مواد بی حس کننده در اطراف آن بی حس می شود.
جراح قطعه کوچکی از بافت سفیدی چشم (صلبیه) را برمی دارد و این باعث به وجود آمدن کانال کوچکی برای عبور مایع درون چشم می شود. سپس قسمت سفید چشم که برداشته شده با لایه نازک و شفافی از ملتحمه پوشانده می شود. مایع از مجرای ایجاد شده و از زیر ملتحمه ای که روی آن را پوشانده، عبور کرده و از چشم خارج می شود. باید به خاطر داشت با اینکه جراحی گلوکوم باقیمانده دید بیمار را حفظ می کند، باعث بهبود دید نخواهد شد. در واقع، دید بیمار ممکن است به خوبی دید قبل از جراحی نباشد، هر چند که در صورت انجام ندادن جراحی در درازمدت، بیمار ممکن است دید خود را کاملا از دست بدهد.
بیمار پس از جراحی باید تا چند هفته از قطره های آنتی بیوتیک و ضد التهاب برای مقابله با عفونت و تورم استفاده کند. باید توجه داشت که این قطره ها با قطره هایی که بیمار قبلا برای درمان گلوکوم مصرف می کرده است متفاوت هستند. بیمار باید در چند هفته اول پس از جراحی مرتبا توسط چشم پزشک معاینه شود.
در بعضی از بیماران، جراحی حدود 80 تا 90 درصد در کاهش فشار داخل چشمی موثر است. با این حال، اگر مجرای جدیدی که با جراحی به وجود آمده است مسدود شود، ممکن است به جراحی دیگری نیاز باشد. در صورتی که بیمار قبلا تحت جراحی چشمی (نظیر جراحی آب مروارید چشم) قرار نگرفته باشد، جراحی گلوکوم بهترین پاسخ را می دهد.
باید به خاطر داشت با این که جراحی گلوکوم باقیمانده دید بیمار را حفظ می کند، ولی باعث بهبود دید نخواهد شد. در واقع، دید بیمار ممکن است به خوبی دید قبل از جراحی نباشد، ولی در صورت انجام ندادن جراحی، در درازمدت بیمار ممکن است کور شود.
جراحی گلوکوم نیز مانند هر جراحی دیگری ممکن است با عوارضی همراه باشد. این عوارض عبارتند از:کاتاراکت (آب مروارید)، مشکلات قرنیه، التهاب یا عفونت داخل چشم و تورم عروق خونی پشت چشم.
البته برای هر یک از موارد گفته شده، درمان های موثری وجود دارد.
درمان خانگی آب سیاه چشم
* یکی از راههای درمان خانگی آب سیاه چشم یا گلوکوم مصرف سبزیجات دارای برگ سبز و غذاهایی که زرد یا نارنجی رنگ هستند، میباشد که مقادیر مناسبی از ویتامین ها را به بدن می رسانند.
* از دیگر راهکارهای درمان خانگی آب سیاه در طب سنتی انجام حجامت است و توصیه میشود که به این منظور حجامت ماستوئید یا پشت گوش صورت گیرد و پس از آن دو هفته صبر کرده و سپس حجامت ناحیه گیجگاهی انجام شود.
* از دیگر روشهای درمان خانگی آب سیاه چشم شستشوی چشمها با عرق رازیانه است.
پیشگیری:
با توجه به این که شایع ترین نوع گلوکوم یعنی گلوکوم زاویه باز تا مراحل پیشرفته بیماری نشانه ای ندارد، تنها راه این که بدانیم آیا مبتلا به گلوکوم هستیم یا نه این است که تحت معاینه کامل چشم پزشکی قرار بگیریم، به ویژه افراد بالای 40 سال بهتر است سالانه تحت معاینه چشم پزشکی قرار گیرند.
همچنین افرادی که در فامیل خود یک فرد مبتلا به گلوکوم دارند، حتما لازم است تحت معاینه چشمی قرار گیرند.
نکته دیگر توجه داشتن به علائم گلوکوم حاد یعنی تاری دید همراه درد چشم، قرمزی چشم، دیدن هاله اطراف نورها، سردرد و تهوع است تا در صورت بروز سریعا به چشم پزشک مراجعه شود.
در مورد نوزادان باید معاینه چشم پزشکی در بدو تولد صورت گیرد و علاوه بر معاینه منظم چشم پزشکی، پدر و مادر به شکل ظاهری چشم و علائم غیر طبیعی مثل اشک ریزش و ترس از نور در نوزاد یا شیرخوار خود توجه داشته باشند.
Reference:
http://www.noorvision.com
https://www.alodoctor.ir
https://article.tebyan.net
http://www.hidoctor.ir
20