موضوع:
آپاندیسیت
Appendicitis
آپاندیسیت : Appendicitics
عبارتست از انسداد و عفونت زائده آپاندیس. آپاندیس زائده ای انگشتی شکل است که در زیر دریچه ایلئوسکال به سکوم وصل شده است و مجرای کوچکی دارد که در صورت تخلیه نامناسب آن به کولون، انسداد و عفونت (آپاندیسیت) به وجود می آید. آپاندیسیت شایع ترین علت التهاب حاد در ربع تحتانی راست شکم و شایع ترین علت جراحی اورژانس است. مردان بیشتر از زنان و نوجوانان بیش از بزرگسالان گرفتار می شوند و بیشترین بروز آن در سنین 10 تا 20 سالگی است.
پاتوفیزیولوژی:
آپاندیس به علت پیچ خوردگی یا انسداد ملتهب و ادماتوز می شود، علت انسداد ممکن است ماده مدفوعی، تومور یا جسم خارجی باشد. فرآیند التهاب، فشار داخل مجرا را افزایش می دهد. در نتیجه یک درد عمومی شدید و پیشرونده در قسمت بالای شکم به مدت چند ساعت ایجاد می شود. این درد بعداً در ربع تحتانی راست شکم، لوکالیزه می شود .
تظاهرات بالینی:
( درد در ناحیه RLQ (تحتانی راست شکم) به همراه تب خفیف، تهوع و استفراغ، کاهش اشتها.
( حساسیت موضعی با فشار در نقطه مک بورنی و سفتی مختصر در قسمت تحتانی عضله رکتوس راست.
( احتمالاً وجود حساسیت برگشتی (Rebound tenderness)
( نشانه Rovsing ( درد ربع تحتانی راست در اثر لمس در ربع تحتانی چپ شکمی)
( درد منتشر به دلیل پارگی آپاندیس، شکم مستع و وخامت حال بیمار به دلیل ایلئوس فلجی.
بررسی های تشخیصی:
( معاینه فیزیکی و تستهای آژمایشگاهی و رادیولوژی شکم (تراکم در RLQ یا اتساع موضعی در روده دیده می شود.)
( گلبول های سفید بیش از 000/10 در یک میلی متر مکعب، نوتروفیل های بیش از 75 درصد، وجود دانسیته یا سطوح موضعی هوا – مایع درگرافی شکم و سونوگرافی.
اقدامات پزشکی:
( جراحی سریع در صورت تشخیص آپاندیسیت (درمان اصلی آپاندکتومی با برش جراحی است).
( استفاده از آنتی بیوتیک ها و مایعات داخل وریدی تا انجام عمل جراحی.
( استفاده از مسکن ها پس از تشخیص قطعی.
عوارض :
( عارضه ی اصلی آپاندیسیت، پرفوراسیون (پارگی) آپاندیس است که می تواند منجر به پریتونیت (با علائم تندرنس، تب، استفراغ، سفتی شکم) یا آبسه شود.
( پارگی آپاندیس با علائم تب C 7/37 یا بالاتر، ظاهر توکسیک بیمار و تداوم درد و حساسیت معمولاً 24 ساعت بعد از شروع درد، به وجود می آید.
( آبسه کمری یا داخلی گلنی: بررسی علائمی مانند تب، لرز، تعریق.
(آبسه زیر دیافراگم (زیر فرنیک): بررسی علائم تب و تعریق
( ایلئوس فلجی یا مکانیکی: بررسی صداهای روده، سوندگذاری بینی معده ای و آسپیره کردن ترشحات.
اقدامات پرستاری:
( تسکین درد، پیشگیری از کاهش حجم مایعات بدن، کاهش اضطراب، حذف عفونت، حفظ یکپارچگی پوست و تغذیه مناسب.
( انجام مقدمات عمل جراحی: آمادگی برای عمل، ایجاد راه وریدی، گذاشتن NGT در صورت وجود شواهد ایلئوس فلجی و ادرار کردن بیمار، درمان آنتی بیوتیکی.
( استفاده از تنفیه یا ملین ممکن است سبب پارگی آپاندیس شود و استفاده از آنها ممنوع است.
( اقدامات پس از جراحی: وضعیت بیمار نیمه نشسته (این وضعیت از وارد آوردن فشار به شکم کاسته و درد را کم می کند)، مصرف
داروهای مسکن نارکوتیک برای کاهش درد در 24 ساعت اول بعد از عمل جراحی، استفاده از مایعات خوراکی طبق تجیز پزشک، شروع تغذیه معمول در صورت تحمل در روز بعد از عمل، استفاده از مایعات داخل وریدی در صورت دهیدراتاسیون.
( کنترل نشانه های انسداد روده، خونریزی ثانویه یا آبسه (تب، تاکی کاردی، افزایش رتیکولوسیت ها) و مراقبت از زخم ناحیه عمل و توجه به درن (در صورت احتمال بروز پریتونیت، درن در محل جراحی قرار داده می شود.)
10