استرین
strain
استرین
استرین :صدمات وارد بر واحدعضلانی –تاندونی
استرین مزمن :استفاده بیش از حد از واحد عضلانی- وتری
استرین حاد:فشار زیاد ویا ضربه شدید به واحد عضلانی- وتری
استرین به سه درجه تقسیم میشود:درجه یک –درجه دو-درجه سه
استرین در ضعیف ترین قسمت واحد عضلانی- وتری رخ می دهد
مکانیزم عمل عضله ووتر
عضله به همراه وتر آن از روی مفاصل به دو منظور عبور کرده :
1- مستحکم کردن مفصل
2- تولید حرکت
استرین مزمن
استرین مزمن بعلت استفاده بیش از حد از واحد عضلانی- وتری اتفاق می افتد
استفاده بیش از حد از واحد عضلانی- وتری خستگی را بدنبال خواهد داشت.
پی آمد خستگی ممکن است تشنج تارهای عضلانی التهاب وکم خونی عضلانی صورت گیرد.
استرین مزمن ممکن است تنوسینویست (التهاب تاندون وغلاف آن ) راباعث شود.
روشهای درمانی
روشهای درمانی
1- گرمای موضعی
2- تزریق در موضع
3-حمایت واحد صدمه دیده
4-استفاده از داروهای ضد انقباضات ارادی بویژه در مفاصلی مانند: ران لگن و پشت
پیشگیری در مواردی که استرین متوجه عضلات بزرگ بدن است بمراتب بهتر از درمان است
بهبود قدرت واستقامت عضلانی حربه ای درجهت پیشگیری است.
روشهای درمانی
بعد از آسیب تغییر در نوع فعالیت بدنی واستفاده ازتمریناتی که بتدریج آمادگی او راافزایش دهد.
فعالیت شدید بعدازآسیب باعث استرین مجدد (reinjury) میشود.
شرایط جسمانی ورزشکار(عدم انعطاف پذیری عضلات) باعث فشار بیش ازحد برعضلات واحتمال استرین مجدد میشود .
تمرینات انعطاف پذیری وکششی جهت پیشگیری ا زاسترین مجدد
تنوسینوویست
التهاب وتر را تنوسینوویست گویند
در اثر ضربه شدید بین وتر وغلاف آن ممکن است فاصله ایجاد شود
پر شدن فاصله توسط ترشحات وازدیاد فیبرین باعث ایجاد چسبندگی بین وتر وپرده سینوویم میشود.
همراه بادرد ترشح مایعات وتورم است.
گسترش چسبندگی وتر در غلاف آن به طرفین را تنوسینوویست چسبنده گویند که باعث آسیب در عملکرد واحد عضلانی میشود.
تنوسینوویست
گسترش چسبندگی وتر در غلاف آن به طرفین را تنوسینوویست چسبنده گویند که باعث آسیب در عملکرد واحد عضلانی میشود.
تنوسینوویست فشرده: التهاب تاندون وافزایش حجم آن باعث فشرده شدن آن به دیواره های اطراف میشود و دیگر قادر به حرکت نیست(بیشتر در تاندون هایی که از درون کانال عبور می کنند مانند سربلند عضله دو سر).
تنوسینوویست
در موارد فوق توسط عمل جراحی قسمتی ازغلاف وتر که آسیب دیده برداشته می شود ویا وتر آسیب دیده به فضایی دیگر انتقال داده می شود که فشار کمتری به آن وارد شود.
در استرین مزمن خونریزی درعضله وجود نخواهد داشت.
کلسیفه شدن از عوارض استرین مزمن است یا در سر ثابت ویا در سر متحرک عضله.
استرین حاد
در اثر یک ضربه یا نیروی شدید که بر عضله یا وتر وارد می آید.
مقاومت در مقابل نیرویی که بیشتر از نیروی واحد وتری –عضلانی باشد.
استرین حاد در هر نقطه از واحد وتری –عضلانی ممکن است رخ دهد(محل اتصال وتر به استخوان ویا محل اتصال وتر به عضله ویا در شکم عضله).
استرین در ضعیف ترین قسمت واحد وتری –عضلانیرخ می دهد.
استرین حاد
شدت صدمه تعیین کننده استرین درجه یک دو ویا سه است.
صدمه وارد بر واحد عضلانی –وتری با قدرت ومقاومت واحد عضلانی –وتری در ارتباط است.
در استرین حاد تارهای واحد عضلانی –وتری گرفتار پاره گی شودویا خود وتر بطور جزیی یا کلی گرفتار پارگی شود ویا همراه با آن قسمتی از استخوان از بقیه استخوان جدا شود استرین حاد بوقوع پیوسته.
درمان
حمایت عضو صدمه دیده.
جلوگیری از حرکت
در موارد خاص جراحی ممکن است ضرورت پیدا کند.
در شرایطی که آسیب شدید نباشد دوران برگشت به حالت اولیه بسیار کوتاه خواهد بود
استرین درجه یک
مقدار پارگی زیاد نمی باشد محدود به چند تار عضلانی.
درد ومزاحمت در عملکرد واحد عضلانی-وتری به علت تورم و تجمع ترشحات در بافتهای صدمه دیده.
استرین درجه یک باعث نزول قدرت ومحدودیت حرکتی نمی شودولی ممکن است استقامت راخیلی سریع پایین بیاورد.
در مراحل اولیه وقوع استرین درجه یک حرکت فعال ویاکشش منفی باعث در د در واحد آسیب دیده می شود.(از این روش جهت تشخیص استرین درجه یک استفاده میشود.
درمان
در استرین درجه یک نیاز به تزریق داروهایی مانند استرووید نیست.
در استرین درجه یک جلوگیری از حرکت وحمایت عضو صدمه دیده بهترین روش درمان است
البته جلوگیری از حرکت وحمایت عضو صدمه دیده باید با شدت صدمه در ارتباط باشد.
درنمونه هایی که شدت صدمه کم است جلوگیری از حرکات شدید و مصرف قرص اسپرین جهت جلوگیری از تورم موثر است.
استرین درجه دو
در استرین درجه دو وتر یا عضله ویا محل ارتباط واحد عضلانی –وتری به استخوان ممکن است بطور قطع آسیب ببیند
کاهش قدرت در واحد عضلانی –وتری به مقدار زیاد .
نزول قدرت در در استرین درجه دو بین 10 تا 90 درصد.
تشخیص استرین درجه دو در گرو معاینه دقیق است زیرا تمام تظاهرات این استرین شبیه استرین درجه یک است با این تفاوت که تظاهرات در استرین درجه دو شدید تر است.
درمان
درمان استرین درجه دو باید بطور قطعی انجام شود.
درمان موضعی:کیسه آب یخ و تزریق موضعی Lidocaine همراه با حمایت عضو کمک به تسکین درد.
حمایت عضو آسیب دیده یعنی جلوگیری از حرکات ویا متوقف کردن حرکات شدید بنابر این بستن آتل وبانداژ عضو آسیب دیدهبسیار موثر است.
وتر عضله آسیب دیده بسیار آهسته التیام می یابد لذا حمایت عضو آسیب دیده باید برای چندین هفته ادامه یابد.
شروع فعالیت باید با دقت باشد و فعالیت باید در آستانه درد متوقف شود.
برگشت به حالت اولیه باید بطور کامل باشد در غیر این صورت صدمه تبدیل به یک صدمه مزمن میشود.
استرین درجه سه
پاره شدن قسمتی از الیاف واحد عضلانی –وتری را استرین درجه سه گویند.
انقباض شدید عضلانی بر علیه یک نیروی مقاومت زیادایجاد استرین درجه سه مینماید.
آسیب در وتر یا عضله ویا در محل اتصال وتر به عضله رخ می دهد.
عملکرد واحد عضلانی –وتری در استرین درجه سه از بین می رود .
انقباضات غیر ارادی شدید وکوتاه مدت وهم پارگی واحد عضلانی –وتری منجر به از بین رفتن عملکرد آن می شوند.
درمان
اگر تشخیص در مراحل اولیه باشد واحد عضلانی –وتری قابل در مان است.
در مان استرین درجه سه باید قبل از درمان استخوان ویا لیگامنت صدمه دیده صورت گیرد.
باید تشخیص دادآیا صدمه بر روی وتر یا عضله است.
در این صورت نتیجه جراحی رضایت بخش خواهد بود.
اگر تشخیص به تاخیر افتد اسپاسم وکوتاه شدن تارهای عضلانی از ترمیم بافتهای آسیب دیده جلوگیری می کند.
شروع فعالیت پس از در مان کامل (6 تا 10 هفته استراحت)
افزایش فشار تمرین بصورت تدریجی.
اسپرین
ُsprain
اسپرین
صدمات وارد بر رباط یا لیگامنت را اسپرین گویند.
هنگامی که فشار وارد بر رباط بیشتر از توانایی تحمل آن باشد رباط یا محل اتصال آن دچار آسیب اسپرین خواهد شد.
ضربه ونیروی مستقیم نیز ممکن است رباط را دچار آسیب
کند.
رباط نیروی وارده را به یکی از دو محل اتصال انتقال داده اگر محل اتصال رباط به استخوان همراه با قسمتی از استخوان از بقیه استخوان جدا شود اسپرین فراکچر رخ می دهد.
اسپرین
اسیب به ضعیف ترین بخش رباط وارد می شود.
شدت صدمه به طول زمان و مقدار نیروی وارد آمده بر رباط در ارتباط است.
اگر مقدار نیروی وارد آمده بر رباط سریع متوقف شود تعداد کمی از تارها آسیب خواهد دید.
در این موارد خونمردگی همراه بارسوب فیبرین ایجاد خواهد شد.
اسپرین
فیبرین توسط فیبرو بلاست مورد هجوم قرارگرفته ودر نهایت رباط بهبود می یابد.
در صورت پارگی کامل رباط عملکرد آن کاملا از بین خواهد رفت وخونریزی زیاد در موضع وتجمع مایع بین -سلولی در بافت ها وتورم سلولها بوجود خواهد آمد.
ترمیم خود به خودی توسط بافت لیفی انجام می شود.
بهبود در چنین مواقع کند بهبودصد در صد کمتر
رباط استحکام قبلی رانخواهد داشت ومرتبا در معرض آسیب است.
عدم ثبات رباط نتیجه تغییر بافتهای نوع عالی به نوع پست می باشد.