بسم الله الرحمن الرحیم کوهنوردی
هان ای کوه بلند ای سرا پا همه پند از تو آموختم این تجربه را که نلرزد دلم از غرش ارابه سنگین زمان
تاریخچه کوهنوردی
12 آذر 1268 در تاریخ 12 آذر سال 1268 در یک هوای طوفانی ودر دمای 26 درجه زیر صفر "ژان ژاک ماری دمرگان" اولین صعود زمستانی دماوند را به نام خود ثبت نمود. در حین انجام این برنامه نزدیک بود همنورد وی بر اثر سقوط کشته شود. دمرگان پس از صعود یادآور شده است: "من ایمان دارم که این توده کوهستانی (دماوند) برای دانشمندانی که در آن به ماجراجویی می پردازند چیزهای غیره منتظره و بدیعی دارد…. در ساعت 8 صبح ما به رینه بازگشتیم در حالی که مجموعه یی بسیار کامل از سنگ های کوه را به سوغات می آوردیم." ژاک ژان دمرگان ، کوهنورد ، غارشناس و معدن شناس فرانسوی از پیشتازانی بود که نخستین نقشه غارنوردی و غارشناسی علمی در ایران را تهیه نمود
در تاریخ 19 آذر 1326 منوچهر مهران از بنیان گزاران باشگاه نیرو و راستی و از خدمتگذاران بزرگ ورزش ایران بویژه رشته کوهنوردی، ناگهان بر اثر سکته قلبی در گذشت. بعد از مرگ وی منیر جزنی همسر ورزش دوستش باشگاه را به نحو مطلوب اداره کرد . در این زمان منوچهر خلعت بری سرپرست سازمان کوهنوردی باشگاه بود، تا اینکه پس از وقایع سیاسی سال 31 و بعد از کودتای 28 مرداد باشگاه به کلی تعطیل شد . پس از آن سازمان کوهنوردی و اسکی دماوند از بطن باشگاه کوهنوردی نیرو و راستی پدیدار شد. مهران از بزرگترین حامیان و مروجان ورزش کوهنوردی ایران به شمار می رود. وی بزرگترین کاروان کوهنوردی تا آن زمان را که متشکل از 50 کوهنورد بود به قله دماوند سرپرستی کرد که 40 نفر از آنها به قله رسیدند. همچنین وی ترتیب کاروانهای بزرگی را داد که از غار مغان در خراسان و غار شاپور در کازرون دیدن کردند.
19آذر 1326
1338 چنگیز شیخلی سرپرست هیات غارشناسان ایران، به اتفاق بهمن بوستان از غارهای عباس آباد در نزدیکی شهر همدان بازدید نمودند. غارهای عباس آباد کوچک به عمق 180 متر و عباس آباد بزرگ به عمق 160 متر، واقع در یک کیلومتری آبگرم همدان و 234 کیلومتری قزوین، نزدیکی قریه ی بزرگ عباس آباد واقع شده اند. شیخلی ضمن تهیه و ترسیم کروکی غار، چنین اشاره نموده است: «از مطالعه در مورد آنچه به دست آمده، آشکار می گردد که غارهای عباس آباد، در قرن نهم و دهم هجری، دوره ی سلطنت تیموریان و صفویان، پناهگاه عده یی از ساکنین قرای اطراف بوده که در جنگ و کشتار مغول ها و هرج و مرج اواخر سلسله ی صفوی از ترس جان به آن جا پناه برده اند.»
13 بهمن 1356 روز سیزدهم بهمن، دسته یی از کوهنوردان تبریز، عبارت از رضا ازغندی (سرپرست) همراه با مسعود آقابالایی، رحیم بهزادی، بیوک بینش، حسن پرتوی، بهروز رهبر و سعید سطوتی، با برقرار کردن چهار بارگاه در بلندی های 3200، 3800، 4200 و 5000 متری [جبهه ی شمالی دماوند] به قله رسیدند که می توان آن را نخستین صعود زمستانی از جبهه ی شمالی دماوند دانست. این صعود دشوار 9 روزه سرمازدگی شدید انگشتان پای پرتوی را به همراه داشت که منجر به قطع شدند گردید.
آذر 1370 در ماه های آذر تا اسفند سال 1370، حمید روحانی، پرویز روحانی، حسین خوش چشم، عباس محمدی و تنی چند از دیگر اعضای باشگاه کوهنوردان آرش با کمک چند نفر از اعضای هیات کوهنوردی جنوب شرق تهران، اقدام به ساخت یک دیواره ی مصنوعی روی دیوار داخلی سالن ورزش تکاور «بزرگراه افسریه» کردند. گیره های این دیواره از سنگ طبیعی و حداکثر ارتفاع عمومی آن 8 متر بود. تا آن تاریخ در تهران دیواره ی مصنوعی وجود نداشت.
28 آذر 1376 روز چهارشنبه بیست و هشتم آذر1376، سالن سنگنوردی جدیدی در مجموعه ی شهید شیرودی افتتاح شد. این سالن دارای 94 مترمربع دیواره ی سنگنوردی می باشد و ساخت آن از اواخر سال 1374 توسط فدراسیون کوهنوردی آغاز شده بود. همچنین دیواره ی بلند سنگنوردی جدیدی به ارتفاع 15متر، با کلاهک و شیب منفی در کنار این سالن گشایش یافت. این سالن با هزینه ی چهل میلیون ریال ساخته شده است
آموزش کوهنوردی (1)
طنین آرام ضربان قلب آوای سلامتی است و در این میان می توان با ورزش شادابی و سلامت خود را حفظ کنیم. بدون شک کوهنوردی ورزشی مفرح و بسیار مفید طبیعی است که در سالیان اخیر سخت مورد توجه همگان قرار گرفته و خیل رهروان به کوهستان و طبیعت روز افزون شده است. به همین بهانه آموزش کوهنوردی را در چندین قسمت برای شما عزیزان در نظر گرفته ایم.
آموزش مقدماتی
تعریف کوه: به ارتفاعات بلندتر از 600 متر نسبت به زمینهای اطراف آن کوه می گویند.
مراحل ورزش کوهنوردی
1- کوه پیمایی: پیمودن تپه ها و کوه های خاکی آسان و راه های مال روی کوهستانی برای تمرین و فراگرفتن اصول مقدماتی کوهنوردی.
2- کوهنوردی: نور دیدن کوه ها بی آن که پای بند مسیر یا منطقه ای باشیم با رعایت کلیه اصول، مقررات و قوانین کوهنوردی با استفاده از وسایل فنی.
3- سنگ نوردی: پیمودن عمودی صخره ها و دیواره ها را با استفاده از دست و پا ، با وسایل فنی و بدون وسایل فنی را سنگ نوردی می گویند.
4- یخ و برف نوردی: پیمودن مسیرهای یخی و برفی را با استفاده از ابزار و وسایل مخصوص یخ، برف نوردی می گویند.
5- Dry Tooling: پیمودن مسیرهای عمودی یخی و سنگی را با استفاده از ابزار یخ نوردی (تبر و کرامپون) را Dry Tooling می گویند.
6- غار نوردی: پیمودن غارها و شکافهای عمودی و افقی درون زمین را غار نوردی می گویند.
7- ورزشهای هوایی: فرود از ارتفاعات توسط وسیله مخصوص (کایت ، پاراگلایدر ، چتر و… ) را ورزش هوایی می گویند. هر کدام از موارد فوق دارای درجاتی از آموزشهای کارآموزی تا مربیگری پیشرفته دارد.
آموزش کوهنوردی (2)
وسایل کوهنوردی (پوشاک عمومی)
کفش
1- کفش سبک کوهپیمایی: این کفش دارای وزنی سبک و زیره ای نازک دارد که در فصول خشک سال می توان از آن استفاده نمود و وزن این کفش بین 800 تا 1300 گرم است.
2- کفش نیمه سنگین کوه پیمایی: دارای زیره ای ضخیم تر، لایه چرمی در کف کفش، مقاوم بودن رویه چرمی، ساق بلند و در مقابل سرما و خیس شدن مقاوم تر است و در ناهمواریها و ارتفاعات کوهستان به کار می رود.
3- کفش سنگین کوهنوردی: این کفش دارای زیره ای کلفت تر از نوع اول است و یک لایه تخت چرمی یا لاستیکی علاوه بر زیره اصلی نیز دارد. رویه آن چرمی است و نسبتا ضخیم می باشد وزن این کفش بین 1400 تا 2000 گرم است و دارای ساقه ای بلند و زبانهای بلند می باشد.
4- کفش دوپوش و سه پوش: در این کفش 2 یا 3 کفش توی هم می روند. کفش بیرونی از نوع سنگین کوهنوردی است و در بعضی از آنها کفش بیرونی از جنس لاستیک یا فایبرگلاس و پوشش داخلی از نوع گرتکس می باشد. پوشش داخلی بسیار سبک و نرم می باشد و وزن آن حدود 3600 تا 4000 گرم است.
5- کفش ترکیبی: نوعی کفش کوهنوردی سنگین است که در فصول مختلف قابل استفاده می باشد و ضد آب بوده و برای صعودهای بلند چند روزه مناسب می باشد( فراموش نکنید که کفش هر چه که باشد باید یک نمره بزرگتر از پا باشد)
.
6- کفش سنگ نوردی: این کفش دارای یک کف صاف از لاستیک نرم با قابلیت اصطکاک زیاد می باشد. دور کفش یک نوار لاستیکی وجود دارد که به وسیله آن امکان گیر کردن پا را در درون شکاف ها راحت تر می کند.
جوراب
جوراب کوهنوردی بلند و تا زیر زانو می باشد و حتماً باید پشمی باشد تا در زمستان پا را گرم نگه دارد. یک نوع جوراب دیگر نیز هست که از جنس گرتکس می باشد ، خاصیت گرتکس این است که درون پا را گرم نگهداری می کند و از عرق کردن پا جلوگیری می نماید.
شلوار کوهنوردی
این شلوار از جنس پشم و گرم برای زمستان و نازک برای فصل تابستان و دارای جیب های متعددی می باشد. نوعی از آنها کوتاه می باشد که در سنگ نوردی از آن استفاده می شود.
حدود 50 درصد از گرمای بدن از طریق سر خارج می گردد لذا داشتن کلاه در سرما و گرما برای یک کوهنورد لازم می باشد
پیراهن
پیراهن باید راحت باشد نه تنگ و نه خیلی گشاد جنس آن باید از نوع پنبه و کتان باشد تا باعث عرق کردن نشود. گفتنی است که در زمستان می توان علاوه بر پیراهن از پلار نیز استفاده کرد
کلاه
حدود 50 درصد از گرمای بدن از طریق سر خارج می گردد لذا داشتن کلاه در سرما و گرما برای یک کوهنورد لازم می باشد. در سرما جلوی سردی هوا را می گیرد و در گرما جلوی تابش آفتاب را می گیرد. کلاه زمستانی معمولاً از جنس پشم یا پلار می باشد و کلاه تابستانی دارای نقاب جلو و کلاه گرد و دوره دار می باشد و از جنس کتان و پارچه ای می باشد.
دستکش
دستکش در تابستان از جنس نخی و چرمی و در زمستان از جنس پشمی، گرتکس و دو لایه می باشد. دستکش باید اندازه دست باشد تا روی آستین را بپوشاند و در بعضی از آنها در قسمت بالای مچ دارای بند و بست مخصوص می باشد و باید تا مچ دست را کاملاً کیپ نماید.
کیف کمکهای اولیه
یکی از ضروریات یک کوهنورد می باشد این کیف حاوی مقداری باند، پماد، چسب، مواد ضدعفونی کننده و باند کشی و غیره می باشد.
کیسه خواب
مهمترین وسیله شب مانی در کوهستان است که علاوه بر استراحت شبانه، از آن می توان در طول روز جهت نگهداری و استراحت شخص مصدوم نیز استفاده نمود. کیسه خواب معمولاً از جنس پر یا الیاف مصنوعی و یا ترکیبی می باشد. کیسه خوابهای پر سبک، گرم و کم حجم هستند. کیسه خوابهای الیاف مصنوعی ارزان تر می باشند و در ارتفاعات پایین تر مورد استفاده قرار می گیرند. نوع جدید کیسه خوابها از نوع گرتکس می باشد و سرمای تا 20 و 30 درجه زیر صفر را تحمل می کند.
زیر انداز
قوی ترین کیسه خوابها نیز نیاز به زیرانداز دارند زیرا سرما همیشه از طریق زمین به بدن منتقل می شود لذا یک زیر انداز از جنس فوم یا ابر فشرده برای جلوگیری از سرما و رطوبت زمین و انتقال آن به کیسه خواب بسیار موثر می باشد. یک نوع زیرانداز دیگر نیز وجود دارد که مانند تشک قابل بار کردن می باشد. فراموش نکنید که زیرانداز نباید زیاد سنگین باشد و اندازه آن حداقل باید به اندازه کیسه خواب باشد.
کوله پشتی کوله پشتی ها باید از پارچه ضد آب باشد و علاوه بر آن از روکش مخصوص نیز باید استفاده نمود
تمام وسایل مورد نیاز یک کوهنورد باید درون وسیله ای قرار گیرند که این وسیله کوله پشتی می باشد. کوله پشتی ها با توجه به نوع استفاده، از نظر حجم و کاربرد به چندین نوع تقسیم می شوند:
از نظر حجم به 25 لیتر، 40 لیتر، 50 لیتر،60 لیتر ،70 لیتر ، لیتر 80،90 لیترو بیشتر می باشد و از نظر کاربرد به کوله های کوهنوردی و کوله های سنگ نوردی تقسیم می شوند.
کوله های کوهنوردی بلند، جادار و جیب دار می باشند و کوله های سنگ نوردی بدون جیب تا هنگام عبور از تنورها و لای سنگها به جایی گیر نمی کنند. کوله ها باید دارای بند و بست مخصوص جهت بستن و حمل زیرانداز، کلنگ و غیره باشند و بندهای روی شانه باید قابل رگلاژ باشند. کوله باید دارای بند سینه و کمر باشد این بندها در سر پایینی ها نقش بسیار موثری دارند زیرا جلوی ضربه زدن به شانه و کمر را می گیرد. رنگ کوله پشتی بهتر است از رنگهای شاخص و قابل رویت و تشخیص باشد مثل رنگهای زرد، آبی ، قرمزو فسفری. همچنین کوله پشتی باید متناسب با قد و جثه هر شخص باشد.
وسایل و پوشاک تخصصی
پوشاک مخصوص به لوازمی می گویند که در فصلهای بخصوص مثل زمستان و شرایط جوی از آنها استفاده می گردد.
1- گِتر: گِتر روکشی است که روی کفش و جوراب و قسمتی از شلوار کشیده می شود تا از خیس شدن آنها جلوگیری کند. گِترها در حال حاضر از جنس گرتکس می باشند که ضمن جلوگیری از نفوذ آب به داخل کفش و جوراب، از عرق کردن پا نیز جلوگیری می نماید و قطرات ریز عرق را از داخل پا به خارج می فرستد.
2- بادگیر: (آنوراک) بلوز و شلواری از جنس نایلون است که روی لباسها می پوشند تا جلوی باد را بگیرد. نوع دیگری نیز وجود دارد که علاوه بر باد، آب گیر یا ضد آب نیز می باشد که فقط در هنگام باران باید از آن استفاده نمود زیرا باعث عرق کردن بدن می گردد. نوع جدید بادگیرها، دو طرف بیرونی شلوار یک زیپ سراسری دارد تا به سادگی و بدون بیرون آوردن کفش قابل پوشیدن باشد.
3- رویه دستکش: برای جلوگیری از سرمای شدید و خیس شدن دستکشهای پشمی پارچه ای از رویه دستکش از نوع گرتکس استفاده می کنند این دستکش ها بلند و دو انگشتی می باشد و تا بالای مچ و روی کاپشن را نیز می پوشاند و چفت و بند محکمی نیز دارد.
4- عینک: عینکها برای جلوگیری از نور خورشید در تمام فصول استفاده می شوند. بهترین عینک از نوع «اولترا ویولت» ضد اشعه ماوراء بنفش می باشد. «اولترا ویولت» در ارتفاعات بالا به خصوص هنگام عبور از روی یخچالهای طبیعی و هنگامی تابش نور خورشید اگر اینگونه عینک ها را به چشم نزنیم باعث آسیب دیدگی چشم می گردد که اگر این کار ادامه یابد فرد مبتلا به برف کوری می گردد و در موارد شدید ممکن است باعث از دست دادن بینایی نیز گردد. یک نوع عینک دیگر نیز وجود دارد که در هنگام طوفان از آن استفاده می کنند و تقریباً شبیه عینک غواصی می باشد و هر دو چشم و قسمتی از بینی را می پوشاند و دور تا دور چشم نیز پوشیده می گردد.
برای جلوگیری از سرمای شدید از کتهای بلندی که از پر قو پرشده است
وسایل سنگ نوردی (وسایل فنی):
سنگ نوردی دارای وسایل بسیار زیادی می باشد که سنگ نورد با داشتن آنها می تواند اقدام به صعود از دیواره ای نماید، این وسایل عبارت اند از:
1- طناب: بعد از کفش کوهنوردی مهمترین وسیله سنگ نوردی طناب می باشد. در سنگ نوردی سلامت و نجات هر سنگ نورد بستگی به طناب او دارد. جنس طناب از نایلن یا پرلن است و دارای پوسته و هسته می باشد و دارای خاصیت دینامیکی بسیار خوبی است. پوسته از جنس ابریشم مصنوعی و هسته از جنس پلی آمین می باشد ،این طنابها به رنگ فسفری می باشد. طناب سنگ نوردی حالت دینامیکی دارد ولی طناب غار نوردی حالت استاتیکی دارد و حالت ارتجاعی آن کم است.
فراموش نکنید که جان یک سنگ نورد بستگی به طناب او دارد، پس از آن به خوبی مواظبت نمایید
طنابها بنابر کارایی و مورد استفاده قرار گرفتن به چند نوع تقسیم بندی می شوند:
* طناب 3 میلی متری: برای بند کفش معمولاً از این نوع طناب استفاده می کنند و همچنین در حمایت ابزار کوهنوردی از جمله بستن دسته چکش به صندلی فرود از این نوع طناب استفاده می شود.
* طناب 5 میلی متری: این طناب2 استفاده مهم دارد: در رکابهای کوهنوردی از آن استفاده می شود و برای گره پروسیک نیز از این نوع طناب استفاده می شود.
* طناب 7 میلی متری: از دو لای آن برای فرود استفاده می شود ، در بلوکها و در حمایت میانی نیز از آن استفاده می شود و در کارگاهها نیز مورد استفاده قرار می گیرد.
* طناب 9 میلی متری: معمولا در فرود و صعود از آن استفاده می شود البته بیشتر در فرودها مورد استفاده قرار می گیرد و به آن نیم طناب نیز می گویند.
* طناب 11 میلی متری: برای صعودهای بلند و کرده ای مورد استفاده قرار می گیرد، در پاندولی ها نیز از آن استفاده می شود.
محافظت از طناب : نباید آن را در معرض نور خورشید قرار دهید ، از قرار دادن در روی لبه تیز سنگ و صخره خودداری شود ، با مواد شیمیایی مانند صابون و غیره شسته نشود فقط با آب خالی و ولرم آن را بشویید ، چک کردن کامل آن در هنگام جمع کردن ، به خاطر داشته باشد که عمر مفید هر طول طناب حدود 5 سال است حتی اگر اصلاً از آن استفاده نکرده باشیم البته عمر طنابها بستگی به نوع استفاده ای دارد که از آن می شود. (فراموش نکنید که جان یک سنگ نورد بستگی به طناب او دارد، پس از آن به خوبی مواظبت نمایید)
2. تسمه یا نوار: برای اتصال کارابین یا به صورت حلقه در بلوکها از آنها استفاده می گردد، یا در حمایتهای میانی مورد استفاده قرار می گیرد.
3. کارابین: حلقه ای فلزی است ودارای یک دهانه که باز و بسته می شود و جهت وصل کردن 2 طناب به کار می رود ، دهانه بعضی از کارابینها دارای پیچی است که بسته می شود و نمی گذارد طناب از آن خارج گردد. کارابین دارای انواع مختلف: ساده، پیچ دار، D، گلابی، اتوماتیک و شکلهای دیگر می باشد. جنس کارابین از تتانیم تو خالی است و در مقابل فشار بسیار مقاوم ولی در برابر ضربه بسیار شکننده است. پس همیشه باید مواظب باشیم تا ضربه ای به آن وارد نگردد و حداقل سالی یکبار مورد آزمایش قرار گیرد و از آن عسکبرداری گردد.
4. صندلی فرود: وسیله ای است که از 3 حلقه متصل به هم تشکیل شده است و با به تن کردن آن می توان طناب را به آن وصل کرد. 2 حلقه صندلی به دور پاها بسته می شوند و حلقه سوم به دور کمر بسته می گردد که دارای محلی جهت وصل کردن کارابین به آن می باشد. امروزه صندلی ها در انواع و اقسام مختلفی توسط کارخانه های مختلف ساخته می شوند و یکی از ارکان سنگ نوردی در فرود و صعود می باشد.
5. هشت فرود: وسیله ای فلزی و شبیه 8 انگلیسی است که در فرود با طناب و یا حمایت مورد استفاده قرار می گیرد البته امروزه برای حمایت از وسیله ای بنام « ریورسو» استفاده می گردد.
6. میخ سنگ نوردی: با توجه به جنس دیواره، میخها دارای انواع مختلف می باشد، از جمله: u شکل، v شکل، برگه ای، سوزنی و حلقه دار، هگزان، فرند وگوه.
7. چکش: برای کوبیدن میخ در دیواره ها و شکافها استفاده می شود و دارای یک دسته وتنه و سر است ، همچنین در نوک آن یک سوراخ وجود دارد که برای خارج کردن میخ از دیواره کارآیی دارد.
8. یومار: وسیله ای مکانیکی است جهت سعود سریع و مطمئن از طول طناب، این وسیله دارای استفاده های مختلفی است از جمله: تیرول، صعود، حمل مجروح و بالا کش
وظایف افراد
وظایف سر پرست
_شناسایی مسیر با استفاده از راهنمای با تجربه
_شناسایی توانایی افراد و ثبت نام انها
_تهیه وسیله نقلیه و ساعت حرکت
_انتخاب مناسب جلورار ، عقب دار ،راهنما و مسول فنی
وظایف جلودار
_تبعیت از سرپرست برنامه
_انتخاب بهترین و اسان ترین مسیر صعود
_شناسایی توان گروه و هم قدم بورن با ضعیف ترین عضو
_وظایف عقب دار
_تبعیت از سرپرست
_وارسی منطقه جهت زباله ها و وسایل اعضا
_همراهی با ضعیف ترین عضو گروه
وظایف مسول فنی
_همفکری و همراهی با سر پرست
_پاسخ دادن به تمامی سوالات فنی
آیین نامه برگزاری مسابقات صعودهای ورزشی
مسابقات صعودهای ورزشی همه ساله و مطابق تقویم ورزشی فدراسیون کوهنوردی و صعودهای ورزشی جمهوری اسلامی ایران در کشور برگزار می گردد.
هیئت داوری مسابقات ( اعضای این هیئت در قوانین موجود است ) به طور مستقیم توسط فدراسیون تعیین و جهت برگزاری مسابقه اعزام می گردند .
مسابقات در سه رشته ی : سرطناب ، سرعت و بولدرینگ به طور رسمی برگزار می شوند .
رده سنی : مسابقات در پنج رده سنی : آزاد ، بزرگسالان ، نوجوان A ، نوجوان B و نونهالان برگزار می گردد.
شرح وظایف سرپرست دوره
هماهنگی کامل با کادر برگزاری ، فنی ، تدارکاتی و به ویژه ناظر فدراسیون .
نظارت بر حسن انجام مراحل زمان بندی و آماده سازی قبل و پس از دوره .
نظارت بر اجرای مراسم افتتاحیه و اختتامیه .
رعایت دستورالعمل مربوطه و نظارت بر حسن اجرای قوانین .
برنامه ریزی و سازماندهی اقدامات ایمنی ، عملیات امدادی ، نجات و فوریت های پزشکی .
آگاهی دادن و اخطار در خصوص خطرهایی که جزء لاینفک ورزش محسوب می شود .
نظارت بر کیفیت و سلامت آب آشامیدنی ، سلامت مواد غذایی و مسائل ترابری و نقلیه .
شرح وظایف رییس هیات داوری
جدول زمانی مسابقه را چک می کند .
مسئول توجیه تمام افرادی است که در مقام داوران ملی انجام وظیفه کرده و بر اعمال و اجرای قوانین سنگ نوردی نظارت دارند .
پیش از آغاز رقابت ، هر یک از مسیر ها را از نظر ایمنی بازرسی و چک می کند .
در مسابقات سر طناب – در مورد زمان مسیر خوانی ( معمولا 6 دقیقه ) به مشورت سر طراح تصمیم گیری می کند . ( علاوه بر اینکه داور رده بندی نیز از این مسئله آگاه می شود )
منطقه قرنطینه و منطقه فراخوانی را کنترل کرده و مطمئن می شود که همه موارد مربوط به ایمنی قرنطینه طبق مقررات و قوانین پیش می رود .
مسئولیت ایمنی مسابقه را بر عهده دارد . ( هر لحظه میتواند شرکت کننده را متوقف سازد )
در طی زمان بازدید مسیر پاسخگوی سئولات رقابت کنندگان می باشد .
شرح وظایف داور رده بنده
صحیح بودن لیست شروع مرحله مقدماتی را کنترل و چک می کند .
کار داوران ملی را ساماندهی و نظارت می کند .
مجاز است اخطار صادر کند ( رسمی و یا غیر رسمی )
در مسابقات سرطناب – با ثبت زمان صعود هر مسابقه دهنده وی را درباره زمان باقیمانده آگاه می سازد .رقابت کنندگان را در مورد آخرین 60 ثانیه باقیمانده آگاه می سازد . ( و یا این وظیفه را به داوران مسیر محول می کند )
پس از رقابتها فیلم ها و یا نوارهای رسمی را به رئیس هیات داوری تحویل می دهد .
از به هم ریخته نبودن و منظم بودن محوطه داوری پس از اتمام کار ، اطمینان حاصل می کند .
پس از رقابتها فیلم ها و یا نوارهای رسمی را به رئیس هیات داوری تحویل می دهد .
از به هم ریخته نبودن و منظم بودن محوطه داوری پس از اتمام کار ، اطمینان حاصل می کند .
شرح وظایف حمایتچیان
همیشه توسط 2 نفر حمایت انجام شود ( یک نفر بعنوان پشتیبان ) بنابراین توصیه شده که با یارهای حمایتچی ثابت کار کنید .
جهت محل قرار گیری سبد طناب ، یار شما باید از اینکه شما چپ دست یا راست دست هستید اطلاع داشته باشد .
پیچ طناب را باز کرده و قبل از اینکه طناب را به شرکت کننده بدهد ، آنرا بطور مناسب در سبد قرار دهید .
مطمئن شوید که شرکت کننده به طناب شما متصل است .
هیچ وقت مسابقه دهنده را لمس نکنید ، اگر مشکلی وجود دارد با داور رده بندی مطرح کنید .
در جلوی دیواره قرار گرفته و جایگیری کنید . ( به افراد دیگر احتیاجی نیست )
هنگامی که باید طناب بدهید ، کاملا آگاه و هوشیار باشید و مطمئن شوید که طناب کافی و به اندازه نیاز در اختیار صعود کننده قرار بگیرد .
تیم مرمت مسیر
کنترل کردن وسائل مورد نیاز برای مرمت و تمیز کردن مسیر شامل :طناب صعود – طنابچه پروسیک – کارابین – گیری – حمایت میانی – تسمه اسلینگ
هرگز گیره ها را به جز موارد لزوم لمس نکنید ، نه با دست و نه با پا .
داور رده بندی و مسئول قرنطینه را از اتمام کار خود مطلع سازید .
در هنگام مسابقه با کلیه وسایل کار خود آماده به خدمت باشید ( به منظور مواقعی که حادثه فنی پیش می آید ).
مسئول قرنطینه
وجود یک جدول زمان بندی مسابقه ، در منطقه قرنطینه و نزدیک به لیست های شروع را کنترل کنید .
وجود لیست های شروع بر دیوار منطقه قرنطینه و منطقه فراخوانی را کنترل نمایید .کنترل کنید که زمان شروع مرحله مسابقه بر روی لیست های شروع ذکر شده باشد . در مسابقات سر طناب – کنترل کنید که زمان در نظر گرفته شده برای پاکسازی مسیر ، بر روی لیستهای شروع علامت گذاری شده و مشخص باشد .
شماره تلفن همراه رئیس هیات داوری و داور رده بندی را بگیرید و در صورت وجود بیسیم آن را امتحان کنید .
مسابقات سرطناب
مسابقه سر طناب باید بر روی دیواره های مصنوعی که طراحی و ساخته شده و حداقل 12 متر ارتفاع دارند برگزار شود ، هر مسیر باید به شکلی طراحی شود که حداقل 15 متر طول و سه متر عرض داشته باشد . بنا به تشخیص رئیس هیئت داوری ، عرض کمتر از 3 متر می تواند برای محدود کردن بخش هایی از دیواره مورد قبول واقع شود .
تمامی مسیرهای مسابقات سرطناب باید به صورت سرطناب صعود شده و مسابقه دهنده از پایین حمایت شود .
4-1-5 ) صعود یک مسیر زمانی کامل و موفقیت آمیز تلقی خواهد شد که مطابق قوانین موجود صعود شده و طناب در یک موقعیت قانونی و درست به داخل کارابین آخرین حمایت میانی انداخته شود .
4-1-6) یک مسابقه سر طناب معمولا شامل مراحل زیر می باشد :
الف ) مرحله مقدماتی ، که بر روی یک مسیر و یا دو مسیر همانند یا غیر همسان برگزار می شود . در صورتی که دو مسیر غیر همسان باشند ، باید از درجه فنی یکسال و ویژگی های مشابه برخوردار باشند :
ب ) مراحل نیمه نهایی ، نهایی و ، در صورت لزوم ، مرحله سوپر فینال ، که بر روی یک مسیر برگزار خواهد شد . در صورت بروز حوادث پیش بینی نشده ، رئیس داوری می تواند یکی از مراحل مسابقه را حذف نماید . اگر مرحله ای از مسابقه حذف شد ، نتیجه مرحله قبلی به عنوان رده بندی نهایی منظور خواهد شد .
با توجه به نوع خاصی از مسابقات قالب های دیگری نیز برای برگزاری مسابقه آن چنان که IFSC مشخص نموده ، می تواند انتخاب نمود.
4-2-2) تصمیم گیری در مورد زمان مشاهده مسیر باید توسط رئیس هیئت داوری و مشاهده سر طراح انجام پذیرد ، و این زمان معمولا نباید از 6 دقیقه برای هر مسیر تجاوز نماید . در موارد غیر عادی که مسیر ها طولانی باشد ، می توان به این زمان اضافه نمود .
4-2-3 ) مسابقه دهندگان اجاره دارند گیره (های ) شروع مسیر را بدون این که پاهایشان از زمین جدا شود لمس نمایند .
4-2-4 ) در پایان زمان مشاهده مسیر ، مسابقه دهندگان باید فورا به منطقه قرنطینه و یا در صورتی که طبق لیست شروع مسابقه جزو اولین شرکت کنندگان باشد ، با دستور داوران به منطقه فراخوانی بازگردند . هرگونه تعلل بی مورد در انجام این کار می تواند منجر به دریافت کارت زرد و هرگونه بعدی منجر به سلب طلاحیت مسابقه دهنده ، مطابق با بخش 11 خواهد بود .
4-3) تمرین پیش از مسابقه
هر گاه تمرین کردن ( کار کردن ) بر روی مسیر ها با توجه به نوع مسابقه لازم باشد ، رئیس هیئت داوری ، با مشورت سر طراح باید در مورد زمان بندی ، شیوه و مدت زمان دوره های تمرینی رقایت کنندگان تصمیم بگیرد .
4-4 ) ایمنی و حمایت کردن
4-4-1 ) طناب صعود باید به وسیله 2 حمایت چی کنترل شود .
3 – 1 ) رشته ها
3 – 1 – 1 ) مسابقات بین المللی سنگنوردی شامل رشته های زیر است :
الف ) صعود سر طناب : مسیر ها به صورت سر طناب و با حمایت از پایین صعود شده ، اتصال طناب به صورت متوالی به حمایت های میانی صورت گرفته و بلند ترین ارتفاع کسب شده ( یا در مورد صعود عرضی یا بخش های کلاهک ، بیشترین فاصله طی شده در خط سیر مسیر مسابقه ) رتبه بندی یک مسابقه دهنده را معیین خواهد کرد .
ب ) بولدرینگ ( سنگ کوتاه ) : تعدادی مسیر جداگانه ، کوتاه و فنی ( بولدر ) که به صورت انفرادی و بدون استفاده از طناب سنگنوردی و با بهره گیری از تشک های ایمنی بر روی زمین ، صعود می شود . مجموع تعداد امتیازات کسب شده توسط هر مسابقه دهنده و تعداد تلاش های او برای کسب این امتیازات ، رتبه او را معیین خواهد کرد .
ج ) سرعت : مسیر هایی که تلاش بر روی آنها به صورت قرقره و با حمایت از پایین انجام می شود . زمان کسب شده به وسیله مسابقه دهنده در پایان هر مسیر ، رتبه او را معیین خواهد کرد .
3-1-2) مسابقات بین المللی می تواند شامل رقابت های سرطناب ، بولدرینگ ( سنگ کوتاه) و سرعت به صورت مجرا باشد . لازم نیست در تمام مسابقات بین المللی همه رشته ها برگزار شود .
قوانین عمومی
3-3-6) تمام تجهیزات مورد استفاده در مسابقه باید مطابق با استاندارد های UIAA باشد ، مگر اینکه به وسیله IFSC مشخص گردد و یا ، تحت شرایط استثنایی ، به واسطه اختیاراتی که از طرف IFSC به عنوان نماینده به رئیس هیئت داوری واگذار شده ، توسط وی مورد تایید قرار بگیرد . تجهیزات عمومی مورد نیاز به این صورت است که ، در مسابقات سر طناب و سرعت ، مسابقه دهندگان باید از طناب تک رشته ای مورد تایید UIAA که توسط میزبان فراهم شده استفاده نمایند . تعویض طناب باید با تصمیم و دستور داور رده بندی صورت پذیرد .
3-3-9) در صورتی که انجام مسابقه برای مسابقه دهنده ای به هر دلیل از جمله آسیب دیدگی یا بیماری ، نامناسب و خطر ناک تشخیص داده شود ، آنگاه رئیس هیئت داوری اختیار دارد که از پزشک میزبان مسابقات بخواهد مسابقه دهنده مورد نظر را از طریق آزمایشات بدنی زیر معاینه نماید :
الف ) اندام های تحتانی : مسابقه دهنده باید بتواند 5 پرش متوالی بر روی هر پایش انجام دهد .
ب ) اندام های فوقانی : مسابقه دهنده باید بتواند 5 شنای متوالی را با استفاده از هر دو دستش انجام دهد .
با توجه به نتیجه آزمایشات ، اگر پزشک اعتقاد داشت وضعیت رقابت کننده برای مسابقه مناسب نیست ، آنگاه رئیس هیئت داوری باید مسابقه دهنده را از انجام مسابقه منع نماید در این صورت ، برای نوبت بعد ، در صورتی که بهبود یافتن مسابقه دهنده مورد نظر اثبات شد ، او می تواند در خواست معاینه پزشکی مصوب را مجددا مطرح نماید . با توجه به نتایج آزمایشات فوق ، در صورتی که پزشک مسابقات وضعیت مسابقه دهنده را برای ادامه رقابت مناسب تشخیص داد ، رئیس داوری باید اجازه انجام مسابقه را به مسابقه دهنده بدهد.
قرنطینه
3-5-1 ) تمامی مسابقه دهندگان واجد شرایط جهت شرکت در هر یک از مراحل مسابقه باید به محض ورود به منطقه قرنطینه ثبت نام نمایند .
این کار نباید بعد از زمان تعیین شده توسط رئیس هیئت داوری و انتشار / اعلان توسط میزبان مسابقات انجام پذرید .
3-5-4 ) مسابقه دهندگان تا هنگامی که در محوطه مسابقه هستند تحت شرایط قرنطینه خواهند بود ، این محوطه شامل منطقه فراخوانی و محدوده مسابقه نیز می باشد . این بدان معنی است که آنها اجازه ندارند برای دریافت هر گونه اطلاعات ار افراد خارج از محوطه مسابقه اقدام نمایند ، مگر با اجازه خاصی که از رئیس هیئت داوری صادر می کند . تخلف از این قانون اخراج مسابقه دهنده را در پی خواهد داشت .
3-6 ) مشاهده مسیر
3-6-2 ) تا وقتی که مسابقه دهندگان در منطقه مشاهده مسیر قرار دارند ، تحت قوانین حاکم بر محوطه قرنطینه باقی می مانند. مسئولین تیم اجازه همراهی و کمک به مسابقه دهندگان را در طول مدت مشاهده مسیر نخواهند داشت . در طول مدت زمان تعیین شده برای مشاهده مسیر ، مسابقه دهندگان باید در منطقه مربوطه حضور داشته باشند.آنها اجازه بالارفتن از دیواره صعود یا ایستادن بر روی هر گونه وسایل یا تجهیزات را ندارند. مسابقه دهندگان حق برقراری هیچ گونه ارتباطی را با اشخاص خارج از محوطه مشاهده مسیر ندارند . آنها تنها می توانند از داوران سوال نموده و توضیح بخواهیند.
3-6-3 ) در طول مدت زمان مشاهده مسیر ، مسابقه دهندگان می توانند برای دیدن مسیر از دوربین های چشمی استفاده نموده ، یادداشت و طرح خلاصه دست نویس تهیه نمایند. استفاده از دیگر تجهیزات مشاهده و ثبت کننده مجازه نیست
3- 8 ) پوشاک و تجهیزات تیم
3-8-2 ) مسابقه دهندگانی که به نمایندگی از تیم ملی کشورشان در مسابقه حاظرند هنگام صعود باید لباس رسمی تیم را که شامل ( 1 ) نمایی از پرجم ملی یا رنگ های آن و یا رنگ ورزشی کشورشان (2) نام کشور و یا سه حرف اختیاری نام کشور طبق آیین نامه بین المللی المپیک ( IOC ) است را بپوشند . لباس رسمی تیم ممکن است برای مسابقه دهندگان مرد و زن متفاوت باشد . شماره رسمی شروع که توسط میزبان مسابقات تهیه شده است نباید بریده و یا تغییر دیگری در آن داده شود و باید به طور کاملا مشخص پشت لباس مسابقه دهنده نصب شود . اندازه شماره شروع نباید از 24 * 18 سانتی متر تجاوز نماید ( در جهت افقی ) . میزبان مسابقات می تواند شماره های اضافه ای نیز تهیه کند که بر روی پارچه شلوار مسابقه دهنده نصب شود .
3- 8 – 3 ) هر مسابقه دهنده موظف است از صندلی صعود مورد تایید UIAA ( پوشیدن صندلی صعود در مسابقات سر طناب و سرعت اجاری است ) و کفش سنگنوردی استفاده نماید. مسابقه دهنده در استفاده از کیسه پودر ، کلاه ایمنی و لباس مورد علاقه اش (از جمله پوشش تیمی ) آزاد است . کلیه تجهیزات و لباس ها باید مطابق با قوانین تبلیغاتی ذیل مورد استفاده قرار گیرد :
الف ) پوشش سر ( کلاه یا سر بند ) : فقط نام و / با آرم تولید کننده.
ب) پوشش ( لباس ) تیم : آرم های تبلیغاتی حامی مالی که در مجموع نباید بزرگ تر از 300 سانتی متر مربع باشد .
ج ) صندلی صعود : نام و / یا آرم تولید کننده و آرم (های ) تبلیغاتی حامی مالی – در مجموع نباید بزرگ تر از 200 سانتی متر مربع باشد .
د ) کیسه پودر : نام و /یا آرم تولید کننده و آرم (های) تبلیغاتی حامی مالی – در مجموع نباید بزرگتر از 100 سانتی متر مربع باشد.
ه ) پاها ( شلوار ) : فقط نام و / یا آرم تولید کننده و آرم (های ) تبلیغاتی حامی مالی ، بر روی هر پا نباید در مجموع بزرگ تر از 300 سانتی متر مربع باشد .
و ) کفش و جوراب : فقط نام و/یا آرم تولید کننده .
عبارات و علائم مشخصه فدراسیون و / یا کشوری که مسابقه دهنده با آن تعلق دارد ، طبق موارد بالا و علاوه بر محدوده اندازه های معیین شده در نظر گرفته می شوند .
نام ها و علائم تبلیغاتی که مستقیما بر روی بدن مسابقه دهنده قرار می گیرند ، مثل خالکوبی ، شامل محدوده اندازه های تعیین شده برای آن بخش از بدن در بند های فوق خواهند بود .
کوتاهی در اجرای این قوانین ، اقدامات انظباطی را مطابق با بخش 11 در پی خواهد داشت .
منابع
اینترنت
کتاب مجموعه قوانین مسابقات
کتاب آموزش کوه پیمایی و کوه نوردی از مقدماتی تا پیشرفته
برای دریافت مقالات بیشتر به سایت تربیت بدنی مراجعه کنید
www.physicaledu.ir