به نام خدا
موضوع : مرکز فرهنگی فرشچیان اصفهان
استاد :
گردآورنده :
مشخصات عمومی پروژه : طراح : فرهاد احمدی سال طـــــراحی : 1367 _ 1384 مـــــــــــــــــکان : اصفهان کـــــارفـــــــــرما : وزارت فرهنگ مســــــــــــاحت : ۱۲۰۰۰ نــــوع کاربـــــری : فرهنگی
معرفی کلی فضا : این بنا در خیابان توحید اصفهان مجاور زاینده رود واقع می باشد و توسط فرهاد احمدی در سال 67 طراحی شده ولی بدلایلی در سال 85 به بهره برداری رسیده! سبک این بنا الهام گرفته از معماری سنتی ایران و روم باستان است.
معرفی بنا :
در این طرح که از لحاظ هندسی از تقارن قوی برخوردار است، توده ای از مادّه در مرکز بنا با آسمان تهی شده و چون گردابی، آسمان را ابتدا به مرکز و سپس به قعر خودفرو برده، در حالی که از سوی دیگر ماده با ارتعاشات متواترِ فرارونده به صورت پلکانی به سوی آسمان سرکشیده است.
این حفره که در جهت خورشیدی از میان به دو نیم گردیده ، اسطوره شکاف عالم را به ذهن می آورد. سطح پلکانی که دربیرون بنا وبر بام آن امکان نمایش در فضای باز را فراهم می سازد، تالارهای نمایش را در زیر خود جای داده است. در کانون تالارها، یک فضای هشت ضلعی به ارتفاع سه طبقه نهاده شده که لایه زیرین آن چون یک حوض خانه، فضای چایخانه ای را به دور خود سازمان داده است.
بر فراز آن تالار انتظار و بالاخره در سطح سوم فضایی با دیوارهای کدر وسنگین و سقف شفاف قرار گرفته است. این فضای کشیده که بر تارک نور دارد ودر بن آب،فضای مقدس معابدِ آب و نور را به ذهن متبادر می سازد. در دو سوی این مرکز تهی ،فضا های نیمه شفافی استقرار یافته که پل های معلق وشفاف از درون آن عبور و به ورودی های جانبی متصل می شوند. در زیر این پل ها و اضلاع شرقی و غربی، نگار خانه ها قرار گرفته اند.
این دو فضای نیمه شفاف که شب ها با نور لاجوردی روشن می شوند، در ترکیب با ساختمان توپر آجری مانند کاشی کاری، جداره های سبک و با تلالو ایجاد می کنند. چهار برجک در چهار کنج و در میان حیاط های مرکزی در نگارخانه ها، تربیع کنج ها (فرشته های نگهبان) را که امری کهن الگویی است، به نمایش می گذارند. در جداره شمالی این بنا یک آب نمای وسیع قرار دارد که جداره های آن با رواق ها و بازارچه هنر تعریف شده است.
مخاطبین پس از عبور از دروازهها، از طریق دو پل به یک جزیره میانی وارد شده ، سپس از روی سنگ ها، بر فراز آب، گذر کرده با انجام نمادین آیین وضو ، واردفضای تهی مرکزی می شوند. این در حالی است که ورودی فضا، از میان کوشک و دروازه جداره شمالی که با پیاده روی شهر ترکیب شده است، در محور دید قرار می گیرد و همچون دیگر ابنیه سنتی دسترسی از این دروازه به درون ، بدون گذر از مسیر گفته شده مقدورنیست.
در واقع این طرح از دو بخش اندرونی وبیرونی تشکیل شده است که بخش بیرونی، کارکردهای نمایشی وارائه کالا وآثار را در غالب فضاهای گفته شده دربرمی گیرد و بخش اندرونی این بنا که در سه سطح در حول سه حیاط مرکزی ممتد که هر یک واجد هویت ویژه اند شکل گرفته است، مجموعه فضاهای آموزشی، اطلاعاتی و مدیریتی را در خود جای داده است .
در انتها می توان گفت ؛در شکل گیری این طرح، ارتباط با فرهنگ منطقه ای، از سه مسیر گفته شده مفاهیم و معانی ،هندسه و اشکال و نوع مواد و مصالح به کار گرفته شده، صورت گرفته است. در حالی که فن آوری نوین ساختمانی در سازه و تاسیسات و با کاربرد موادی مانند فولاد و شیشه و بتون در ترکیب وارد شده است ، برای ایجاد خلوص و سادگی در ساختار فضا از زبان هندسی روشن استفاده گردیده و بدین ترتیب تفکر منطقه ای و جهانی در هم آمیخته اند تا هویت ویژه ای را آشکار سازند.
آب:
پر کاربردترین عنصر در این بناست
بیان فضایی
استخر
حوضخانه
تاسیساتی
آب استخر که توسط چاههای زاینده رود تامین می شود
سیستم سرمایشی و گرمایشی
شکل و فرم در این بنا از فرم های سنتی و هندسی استفاده شده است :
مثلث
چلیپا
شمسه
پله گرد
پایان