عناصر جزئیات
پی سازی
نخستین مرحله در ساختن ساختمان پی سازی است که این کار بعد از گودبرداری و پی کنی باید صورت گیرد.
ابتدا از زمین یا ساختمان مورد نظر باید بازدید کرد.پس از تخریب ساختمان قدیمی و تبدیل آن به یک زمین خالی نوبت به بررسی پستی و بلندی زمین میرسد که این کار به وسیله عملیات نقشه برداری توسط مهندسین نقشه برداری انجام میگیرد.سپس اقدام به عملیات گودبرداری و خاکبرداری میکنیم. همچنین باید محل چاه های فاضلاب و چاه آبهای قدیمی و مسیر قنات های قدیمی که ممکن است در هر زمینی موجود باشد تعیین شده و محل آن نسبت به پی سازی مشخص میگردد و در صورت لزوم میبایست این چاه ها با بتن و یا شفته پر شوند و بعد باید محل احداث ساختمان نسبت به زمین تعیین شده و زوایای آن کاملاً معلوم شده و با نقشه ساختمان مطابقت داده شود.
٭ ابعاد پی:
عرض و طول و عمق پی ها کاملاً بستگی به وزن ساختمان و قدرت تحمل خاک محل ساختمان دارد.در ساختمانهای بزرگ قبل از شروع کار بوسیله آزمایشات مکانیک خاک قدرت مجاز تحملی زمین را تعیین نموده و از روی آن مهندس محاسب ابعاد پی را تعیین مینماید.ولی در ساختمانهای کوچک که آزمایشات مکانیک خاک در دسترس نیست باید از مقاومت زمین در برابر بار ساختمان مطمئن شویم.اغلب مواقع قدرت مجاز تحملی زمین برای ساختمانهای کوچک با مشاهده خاک پی و دیدن طبقات آن و طرز قرار گرفتن دانه ها به روی یکدیگر و یا ضربه زدن به وسیله کلنگ به محل پی قابل تشخیص میباشد.
٭ انواع پی ها:
1- پی تک
2- پی نواری
3- پی گسترده
٭ عمق پی های نواری:
در زمین های خوب حداقل عمق پی های نواری 50 سانتیمتر میباشد و اگر در این عمق به زمین بکر دسترسی نباشد باید عمق پی را تا زمین بکر ادامه بدهیم یا از شمع کوبی استفاده کرد.
٭ عرض پی:
معمولا عرض پی قدری بزرگتر از عرض دیوار روی آن ساخته میشود. زیرا اولاً همیشه فشار وارده و سطح تحت فشار با هم نسبت معکوس دارند.ثانیاً فرض بر این است که بار وارده بوسیله دیوار یا ستون به پی با زاویه 45 درجه منتقل میشود. بدین جهت عرض پی را بزرگتر از عرض دیوار میگیرند.
پله
پله در ساختمان
جای پله در ساختمان باید طوری انتخاب شود که به راحتی در دسترس بوده و حداکثر نقاط مختلف ساختمان از آن نصف طول ساختمان تجاوز نکند. به این معنی که در ساختمان های بزرگ، سعی می شود که پله را در وسط قرار دهند. در ساختمان های بزرگ که دارای راهروهای طولانی است، فاصله دو پله نباید از 60 متر تجاوز نماید. در بیمارستان ها این رقم حتی به 50 متر کاهش
می یابد، به طوری که حداکثر فاصله اطاق ها از پله بین 30 تا 25 متر باشد.
پله باید طوری در ساختمان پیش بینی شود که حتی المقدور در معرض دید بوده و از راهرو و حیاط مشاهده شوند. این موضع به خصوص در ساختمان های بزرگ و عمومی حائز اهمیت است.
اگر اندازه کف را کوچک و ارتفاع را نسبت به آن زیاد بگیریم، عبور از آن ناراحت و مشکل است، اشکال زیر عبور از پله هایی با اندازه های مناسب و نامناسب را نشان می دهد.
شیشه
شیشه گری، یکی از قدیمی ترین حرفه هایی است که بشر بدان اشتغال داشته است. در ایران نیز پیشینه ای طولانی دارد. ساخت اشیاء و لوازم ساده، اولین مرحله در این صنعت بوده است. شیشه سازی، در نخستین ادوار تاریخی اسلامی رونق یافت، زیرا هنری بود که در مساجد و زیارتگاه ها و تزئینات مذهبی جلوه خاصی داشته و مورد استفاده می گرفت. در زمان شاه عباس با ساخت چراغ های مساجد و نصب شیشه های رنگی به در و پنجره های، صنعت شیشه سازی دوباره احیاء شد و به دستور او شیشه گران ونیزی را برای رونق بخشیدن به این صنعت به ایران آوردند.
نکته مهم در مورد شیشه این است که در درجه حرارت های بالا شیشه مثل هر مایع دیگری رفتار می کند، اما با کاهش دما، گرانروی آن افزایش می نماید و در نهایت بدون آنکه آرایش مولکولی منظمی داشته باشد (کریستالی شود) به جسمی سخت بدل می گردد.
شیشه از نظر ساختمان مولکولی مانند مایعات نامنطم است، ولی این ساختمان غیرمنظم دیگر متحرک نیست. بخاطر همین خاصیت است که از اکسیدهای سیلیسیم و بور برای تولید شیشه استفاده می شود. شیشه های سلیسی خالص، خواص منجر به فردی دارند، ولی بخاطر هزینه بسیار بالایی که برای ذوب کردن سیلیس لازم است (1723oc)، بسیار گران قیمتند و فقط برای کارهای بسیار خاص تولید می شوند. بنابراین به علت عوامل اقتصادی و نیز و خواص مورد انتظار از محصول، تعدیل کننده هایی در تولید شیشه های سیلیسی بکار می روند. این مواد با کاهش نقطه ذوب، کاهش گرانروی و تغییر ترکیبات شیمیایی خواص لازم را در شیشه ایجاد می کنند.
دیوار
با نیروهای جانبی موثر بر یک سازه ( در اثر باد یا زلزله ) به طرق مختلف مقابله می شود که اثر زلزله بر ساختمانها از سایر اثرات وارد بر آنها کاملا متفاوت می باشد . ویژگی اثر زلزله در این است که نیروهای ناشی از آن به مراتب شدیدتر و پیچیده تر از سایر نیروهای موثر می باشند . عناصر مقاوم در مقابل نیروهای فوق شامل قاب خمشی ، دیوار برشی و یا ترکیبی از آن دو می باشند . استفاده از قاب خمشی به عنوان عنصر مقاوم در مقابل نیروهای جانبی بخصوص اگر نیروهای جانبی در اثر زلزله باشند احتیاج به جزئیات خاصی دارد که شکل پذیری کافی قاب را تامین نماید .این جزئیات از لحاظ اجرایی غالبا دست و پاگیر بوده و در صورتی می توان از اجرای دقیق آنها مطمئن شد که کیفیت اجرا و نظارت در کارگاه خیلی بالا باشد از لحاظ برتری می توان گفت که دیوار برشی اقتصادی تر از قاب می باشد و تغییر مکانها را کنترل می کند در حالی که برای سازه های بلند قاب به تنهایی نمی تواند در این زمینه جوابگو باشد
دیوار های فولادی : بعضی مواقع ورقهای فولادی به عنوان دیوارهای برشی بکار می روند . برای جلوگیری از کمانش موضعی چنین دیوارهای برشی فولادی لازم است از تقویت کننده های قائم و افقی استفاده شود.
دیوارهای مصالح بنایی : از دیر زمان در ساختمانهای مصالح بنایی از دیوارهای مصالح بنایی توپر غیر مسلح استفاده می شده است ولی روشن شده است که این دیوارها از نقطه نظر مقاومت در مقابل زلزله ضعف دارند و لذا اکنون به جای آنها از دیوارهای برشی مسلح نظیر دیوارهای با آجر تو خالی و پر شده با دوغاب استفاده می شود . 4-دیوارهای برشی بتن مسلح : نوع دیگری از دیواهای برشی ، دیوارهای برشی بتن مسلح است که در این مقاله به آن می پردازیم. یکی از مطمئن ترین روشها برای مقابله با نیروهای جانبی استفاده از دیوار برشی بتن مسلح است . دیوار برشی به عنوان یک ستون طره بزرگ و مقاوم در برابر نیروهای لرزه ای عمل می کند و یک عضو ضروری برای سازه های بتن مسلح بلند و یک عضو مناسب برای سازه های متوسط و کوتاه می باشد . انواع دیوار برشی بتن مسلح : دو نوع دیوار برشی بتن مسلح وجود دارد
دیوارهای مرکب : دیوارهای مرکب شامل : ورقها ی تقویت شده فولادی مدفون در بتن مسلح ، خرپاهای ورق فولادی مدفون در داخل دیوار بتن مسلح و دیوارهای مرکب ممکن دیگر ، که تماما با یک قاب فولادی و یا با یک قاب مرکب توام هستند می شود .