تحلیل معماری موزه زاهدان
موقعیت،معمار، سازه
موزه بزرگ منطقه ای جنوب شرق کشور بهروز احمدی(مهندسین مشاور شارستان) سال بهره برداری: ۱۳۸۹
ایده ساخت موزه ای در شهر زاهدان با قدمتی چند هزارساله چهار دهه پیش در سال های قبل از انقلاب مطرح شده بود. فضایی برای برخورد دانش و ارزش، دیدن و شنیدن، فرهنگ اکنون و سنت دیروز و تعقل و تخیل انسان گذشته و حال این سرزمین که بتواند با نمایش آثار و بقایای تاریخی و اکتشافات باستانی در مقیاسی منطقه ای عمل کند. در ابتدای امر طرح موزه توسط مشاوری تهیه و در پی آن اسکلت بتنی ساختمان در زمینی به طول ۱۶۶ متر و عرض ۹۰ متر با مساحت ۱۵۰۰۰ متر مربع در شمال بلوار شهید مطهری شهر زاهدان اجرا شده بود. اما با وقوع انقلاب توقف ساخت این پروژه نیز ناگزیر بود
پس از گذشت سالیان در پی انتخاب مهندسین مشاور «شارستان» از سوی سازمان میراث فرهنگی کشور، در سال ۱۳۷۹ از سازه نیمه تمام موجود بازدیدی به عمل آمده و مشخص شد که سازه احداث شده به صورت کامل نیاز به بازبینی و احتمالاً محاسبه مجدد دارد. در نتیجه به صلاح دید مشاور طرح، شرکت مهندسین مشاور «پارس اسلوب» به عنوان همکار سازه ای پروژه انتخاب شد تا بحث بازبینی و مقاوم سازی سازه را بر اساس مقررات و آئین نامه های جدید انجام دهد.
از منظر معماری، پس از بررسی های اولیه در برنامه فیزیکی طرح و با توجه به نوع نگاه به بحث موزه و نگهداری اشیاء در جهان نوین، تا حد امکان تغییراتی در طرح اولیه ساختمان صورت پذیرفت که در پی آن ارتباطات داخلی، دسترسی ها و فضاهای نمایش اصلاح و با توجه به این مهم که امکان تخریب سازه موجود و یا احداث بنایی جدید میسر نبود؛ کاربری و ریز فضاهای مورد نیاز طرح طبقه بندی و نقشه های جدیدی پیشنهاد شد.
بررسی نما، مصالح و ساختار
در طرح اولیه، قرار بر آن بود تا نمای ساختمان به صورت بتن نمایان اجرا شود؛ اما اجرای نامناسب اسکلت بتنی در چهار طبقه ( یک سطح زیرزمین و سه سطح بر روی زمین)، امکان تحقق این ایده را به طور کلی منتفی می ساخت. از این رو پیشنهاد شد که پوششی هرمی شکل که برگفته از معماری بومی آن منطقه است بر روی سازه قبلی قرار داده شود تا علاوه بر پوشاندن اسکلت بتنی پروژه، فضایی مضاعف بر مجموع فضاهای موزه اضافه گرداند. با در نظر گرفتن مقررات مرتبط با حرکت معلول در محیط ساختمان و ضرورت حرکت و پویایی در فضاهای نمایش در موزها، در حد فاصل پوسته مورب خارجی و سازه اولیه بتنی رامپی در نظر گرفته شد که علاوه بر تامین ارتباط عمودی در سه طبقه، فضایی مناسب برای گالری های نمایش در داخل موزه ایجاد می سازد. با این راهکار معمارانه در طرح، مساحت اولیه از ۷۶۰۰ متر مربع به ۹۸۰۰ متر مربع ارتقاء یافت. نهایتاً در سال ۱۳۸۹، ساختمان موزه بزرگ زاهدان که امروزه به عنوان یکی از شاخصه های معماری و گردشگری در منطقه جنوب شرق کشور می باشد به بهره برداری رسید.
ویژگی ها و برنامه فیزیکی پروژه:
گالری های نمایش: ۵۰۰۰ مترمربع که شامل گالری های نمایش دائم به منظور نمایش آثار باستانی و گالری های نمایش موقت به منظور نمایش آثار هنری. حوزه حفاظت: جمعاً به مساحت ۲۲۵ مترمربع. کتابخانه و مرکز تحقیقات: به مساحت۱۰۰۰ متر مربع. سالن اجتماعات و فضاهای پشتیبانی: جمعاً به مساحت ۶۰۰ مترمربع. فضاهای پشتیبانی و خدمات اختصاصی موزه: به مساحت ۲۲۰ متر مربع. فضاهای پشتیبانی و خدمات عمومی موزه: به مساحت ۷۰۰ متر مربع.
https://www.arel.ir/gallery/%D9%85%D8%B9%D9%85%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D9%85%D9%88%D8%B2%D9%87-%D8%B2%D8%A7%D9%87%D8%AF%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D9%87%D8%B1%D9%88%D8%B2-%D8%A7%D8%AD%D9%85%D8%AF%DB%8C/