۱. تعریف کوتاهی از تریاژ در مامایی بدهید. پاسخ: تریاژ در مامایی فرایند سنجش، ارزیابی و اولویت بندی بیماران باردار در یک مرکز بهداشتی-درمانی است. هدف این فرایند ارائه خدمات بهداشتی به بیماران با اولویت بالاتر و درمان مناسب برای بیماران در وضعیت اورژانسی است.
۲. چه علائمی باعث می شوند تریاژ بیمار را به یک واحد اورژانسی ارجاع داد؟ پاسخ: برخی از علائمی که باعث می شوند تریاژ بیمار را به یک واحد اورژانسی ارجاع دهند عبارتند از:
* خونریزی شدید از واژن
* نشت مایع از واژن
* درد های مرتب و دردناک
* کاهش حرکات جنین
* تب
* دچاری تنفسی
* دچار بی هوشی یا ضعف شدید
* مشکلات گوارشی مانند استفراغ و اسهال
* درد قفسه سینه، سردرد شدید و علائم دیگری که نشان دهنده وضعیت اورژانسی باشند.
۳. در مرحله تریاژ، چه مواردی بررسی می شوند؟ پاسخ: در مرحله تریاژ، مواردی که بررسی می شوند شامل موارد زیر می باشند:
* هفته بارداری
* علائم شکایت شده توسط بیمار
* تاریخچه بیماری ها و درمان های گذشته
* فشار خون
* نبض
* شرایط وضعیت عمومی بیمار.
۴. در مرحله تریاژ، چگونه باید بیماران را با استفاده از معیارهای تریاژ اولویت بندی کرد؟ پاسخ: بعد از بررسی مواردی که در سوال قبلی ذکر شده اند، بیماران بر اساس شدت و طولانی بودن علائم و شرایط وضعیت عمومی اولویت بندی می شوند. معیارهای مهم برای اولویت بندی بیماران در تریاژ عبارتند از
* وضعیت تنفسی
* حالت عمومی بیمار
* علائم درد و ناراحتی
* فشار خون و نبض
* نوع و مدت علائم
* سابقه پزشکی و مصرف دارو
* تاریخچه بارداری و مشکلات وابسته به آن.
۵. در صورت وجود چند بیمار با اولویت بالا، چگونه باید انتخاب شوند؟ پاسخ: در صورت وجود چند بیمار با اولویت بالا، انتخاب بین آنها باید براساس اصول اولویت بندی تریاژ صورت گیرد. در این موارد، بیماری که احتمال بیشتری برای آسیب جدی یا مرگ دارد، اولویت بالاتری دارد. برای مثال، اگر دو بیمار در حال نزدیک شدن به زایمان بودند، اما یکی از آنها علائم شدید خونریزی داشت، اولویت درمانی برای این بیمار باید بالاتر از بیمار دیگر باشد.
۶. چه فرایندی برای انتقال بیماران به واحدهای درمانی انجام می شود؟ پاسخ: پس از اولویت بندی بیماران، آنها به واحدهای درمانی مناسب انتقال داده می شوند. در این مرحله، فرد مسئول تریاژ باید بر اساس شدت و نوع علائم بیمار، نیازی کند که بیمار باید به کدام واحد درمانی منتقل شود. سپس، پرسنل مسئول انتقال بیمار به واحد درمانی مورد نظر اعلام می کند و بررسی می کند که آیا واحد درمانی مورد نظر، ظرفیت لازم برای درمان بیمار را داراست یا خیر. در صورتی که واحد درمانی مورد نظر، ظرفیت لازم را داشته باشد، بیمار به آنجا منتقل می شود. در غیر این صورت، بیمار باید به واحد درمانی دیگری منتقل شود. پس از انتقال بیمار به واحد درمانی، پرسنل مسئول دریافت بیمار، اطلاعات مربوط به شرایط بیمار و نیازهای درمانی آن را به پرستاران و پزشکان واحد درمانی اطلاع می دهد تا بیمار با بهترین مراقبت های پزشکی درمان شود
۷. چگونه می توان به عنوان پرستار و ماما در پذیرش بیماران در بخش زایمان واکنش نشان داد؟ پاسخ: پذیرش بیماران در بخش زایمان یکی از وظایف مهم پرستاران و ماماهاست. برای این منظور، پرستاران و ماماها باید ابتدا با بیماران برای بررسی وضعیت آنها و درک نیازهای آنها صحبت کنند. سپس، بر اساس شدت علائم بیماران، آنها را به واحدهای مناسب ارجاع دهند. علاوه بر این، پرستاران و ماماها باید به بیماران اطمینان دهند که درمان شان در دست خوبی است و از آنها حمایت کنند.
۸. چه مسئولیت هایی بر عهده مسئول تریاژ در بخش زایمان است؟ پاسخ: مسئول تریاژ در بخش زایمان باید مسئولیت های زیر را بر عهده دارد:
* ارزیابی شدت علائم بیماران و تعیین اولویت درمانی آنها
* ارجاع بیماران به واحدهای مناسب درمانی
* بررسی وضعیت بیماران در اثر حوادث اضطراری
* هماهنگی با تیم درمانی برای اطمینان از انجام درمان درست و به موقع برای بیماران
* ثبت موارد در سیستم ثبت و پیگیری بیماران.
۹. چگونه می توان در برابر فشارهای روانی در هنگام تریاژ عمل کرد؟ پاسخ: در هنگام تریاژ، پرستاران و ماماها با شرایطی مانند اضطراب و استرس و نگرانی مواجه می شوند که می تواند باعث کاهش کارآیی و کیفیت خدمات ارائه شده شود. برای مقابله با فشارهای روانی در هنگام تریاژ، رعایت رویه های مشخص و استفاده از الگوریتم های معتبر تریاژ می تواند کمک کننده باشد. همچنین، تحصیلات و آموزش های مرتبط با تریاژ و همچنین تجربه کاری و مشارکت در تمرینات مختلف می تواند پرستاران و ماماها را برای مواجهه با فشارهای روانی در هنگام تریاژ آماده کند. همچنین، استفاده از روش های تنفس و آرامش بخش مانند تنفس عمیق و تمرین های آرامش مثل یوگا و مدیتیشن می تواند به کاهش استرس و اضطراب کمک کند
۱۰. در چه مواردی باید فوراً به پزشکان و تیم درمانی اطلاع داد؟ پاسخ: در مواردی که بیماران دارای علائم شدیدی هستند، باید فوراً به پزشکان و تیم درمانی اطلاع داده شود. مواردی مانند:
* نشانه های عدم تحمل (بیهوشی، ضربان قلب سریع و …)،
* شدت درد و کمر درد شدید
* خونریزی شدید
* اضطراب شدید و اختلال در تنفس
* تشنج و یا عدم واکنش به محیط
* هرگونه علائم خطرناک برای جنین مانند قطع حرکات جنین.
۱۱. چگونه می توان برای بیماران با عدم توانایی در ارتباط برقرار کرد؟ پاسخ: برای بیمارانی که ناتوان در برقراری ارتباط هستند، پرستاران و ماماها باید از روش های دیگر برای درک نیازهای آنها استفاده کنند. به عنوان مثال، برای بیماران نابینا می توان از توضیحات شفاف و صریح به همراه استفاده از تصاویر یا اشیاء سه بعدی استفاده کرد. همچنین برای بیماران که به دلیل زبان آموزی مشکل دارند، از مترجم یا کتب و منابعی که در زبان آنها نوشته شده استفاده کنید.
۱۲. چگونه می توان بیماران را به واحدهای مناسب درمانی ارجاع داد؟ پاسخ: برای ارجاع بیماران به واحدهای مناسب درمانی، پرستاران و ماماها باید:
* با بیمار و خانواده اش درباره نیازهای درمانی و پزشکی صحبت کنند.
* با پزشکان و دیگر اعضای تیم درمانی ارتباط برقرار کنید و راهنمایی های آنها را در نظر بگیرید.
* برای بیمارانی که نیاز به درمان درون بیمارستانی دارند، به بخش مربوطه ارجاع داده شوند.
* برای بیمارانی که نیاز به درمان خارج بیمارستانی دارند، به پزشک یا توانایی های تخصصی مربوطه ارجاع داده شوند.
۱۳. چگونه می توان به ترتیب اولویت بندی درمان برای بیماران اقدام کرد؟ پاسخ: برای ترتیب اولویت بندی درمان برای بیماران، پرستاران و ماماها باید از سیستم تریاژ استفاده کنند و بیماران را با توجه به شدت و نوع علائم بر اساس سه دسته زرد، سبز و قرمز رتبه بندی کنند. در این رتبه بندی، بیمارانی که در دسته قرمز قرار دارند، اولویت درمانی بیشتری دارند.
۱۴. چگونه می توان به بیماران با نیازهای خاص توجه کرد؟ پاسخ: برای توجه به بیماران با نیازهای خاص، پرستاران و ماماها باید با توجه به نوع نیازهای آنها اقدام کنند. به عناصری که در مراقبت از بیماران با نیازهای خاص باید در نظر گرفته شوند عبارتند از:
* ارائه اطلاعات و راهنمایی به بیماران و خانواده هایشان در مورد نیازهای خاص آنها.
* محیط فیزیکی و مناسب برای بیماران با نیازهای خاص فراهم شود، مانند رامپ ها و وسایل کمکی برای بیماران معلول.
* تامین نیازهای خاص بیماران در حین مراقبت، مانند ارائه غذای خاص برای بیماران با مشکلات گوارشی.
* همکاری با متخصصان مربوطه برای ارائه خدمات تخصصی به بیماران با نیازهای خاص، مانند مشاوره تغذیه یا درمان فیزیکی.
۱۵. چگونه می توان از بیماران شکایت کننده به خوبی مراقبت کرد؟ پاسخ: برای مراقبت از بیماران شکایت کننده، پرستاران و ماماها باید:
* با بیمار صحبت کرده و به شکایت هایشان گوش دهند.
* تحقیق کنند و درخواست توضیحات اضافی از بیمار کنند.
* راه حل هایی را برای رفع شکایت پیشنهاد دهند و در صورت نیاز به مراجعه به مسئولین ارتباطی واحد بهداشتی درمانی بپردازند.
۱۶. چگونه می توان بیماران و خانواده هایشان را در مراحل مختلف درمان پشتیبانی کرد؟ پاسخ: برای پشتیبانی از بیماران و خانواده هایشان در مراحل مختلف درمان، پرستاران و ماماها باید:
* با بیماران و خانواده هایشان در مورد هدف و نتیجه درمان و فرآیند درمانی صحبت کنند.
نیازهای روحی و روانی بیماران و خانواده هایشان را در نظر بگیرند و به آنها اطمینان دهند.
* درخواست بازخورد از بیماران و خانواده هایشان در مورد خدمات ارائه شده.
* ارائه اطلاعات درست و به موقع به بیماران و خانواده هایشان در مورد داروها، رژیم غذایی، و روش هایی که برای بهبود وضعیت آنها موثر است.
* ارائه تمرینات و روش هایی برای بهبود وضعیت جسمی و روانی بیماران.
۱۷. چگونه می توان برای جلوگیری از عفونت های بیمارستانی پیشگیری کرد؟ پاسخ: برای جلوگیری از عفونت های بیمارستانی، پرستاران و ماماها باید:
* همواره دستان خود را قبل و بعد از ارتباط با بیماران شستشو دهند.
* به کار گیری مواد ضدعفونی کننده در محیط های بیمارستانی.
* استفاده از وسایل یکبار مصرف و دور انداختن آنها پس از استفاده.
* رعایت فاصله بین بیماران و جلوگیری از تماس بدنی مستقیم.
* ارائه آموزش های بهداشتی به بیماران و خانواده هایشان.
۱۸. چگونه می توان برای مراقبت از بیماران در مقابل عفونت ها اقدام کرد؟ پاسخ: برای مراقبت از بیماران در مقابل عفونت ها، پرستاران و ماماها باید:
* ارائه داروهای ضدعفونی و داروهای ضد باکتریایی به بیماران.
* انجام اقدامات بهداشتی و بهداشت دست در بخش های بیمارستان.
* استفاده از لباس های مناسب برای جلوگیری از گسترش عفونت.
جدا کردن بیماران ابتلا به عفونت از بیمارانی که قبلاً مبتلا به عفونت شده اند.
* استفاده از تجهیزات پزشکی یکبار مصرف و یا ضدعفونی شده.
* پوشیدن دستکش و استفاده از آن در مدت ارتباط با بیماران.
* استفاده از ماسک و محافظت از چشم ها در مواقعی که عفونت گسترش یافته است.
* ترک خدمت در مواقعی که پرستاران یا ماماها خود مبتلا به عفونت هستند.
* مشاوره با پزشک در مورد درمان عفونت هایی که در حال حاضر برای بیماران مشاهده شده است.
۱۹. چگونه می توان بهترین مراقبت را برای بیماران دیابتی ارائه داد؟ پاسخ: برای ارائه بهترین مراقبت برای بیماران دیابتی، پرستاران و ماماها باید:
* ارائه آموزش های بهداشتی به بیماران در مورد رژیم غذایی، فعالیت های بدنی، و مراقبت از پوست.
* اندازه گیری میزان قند خون و رعایت رژیم غذایی و مصرف داروهای ضد دیابت.
* پیگیری وضعیت پوست و مراقبت از پوست برای جلوگیری از زخم های دیابتی.
* انجام تمرینات و ورزش هایی که به بهبود وضعیت بدنی و روانی بیمار کمک می کند.
* بررسی و پیگیری علائم نارسایی کلیوی و تنظیم رژیم غذایی برای پیشگیری از آن.
۲۰. چگونه می توان به بهبود وضعیت بیماران مبتلا به زخم بستری کمک کرد؟ پاسخ: برای بهبود وضعیت بیماران مبتلا به زخم بستری، پرستاران و ماماها باید:
* ارزیابی و پایش زخم با استفاده از معیارهای بالینی.
* مراقبت از پوست با استفاده از روش هایی مانند تمیز کردن و تغییر بستر.
* اندازه گیری میزان غذای مورد نیاز بیمار و تهیه یک برنامه تغذیه ای مناسب.
* استفاده از تکنیک های درمانی مانند اپیدرمال، پوشش های آنتی بیوتیکی، و خمیر دیپ تیک برای درمان زخم.
* ارائه آموزش های بهداشتی به بیمار و خانواده در مورد مراقبت از زخم و پیگیری درمان.
* مشاوره با پزشک در مورد درمان زخم های خاص مانند زخم پستان.
ملاحظه: این سوالات و پاسخ های آنها به عنوان یک منبع جهت تامین اطلاعات عمومی و مرجعی در مورد موضوع تریاژ در مامایی تهیه شده اند. در هر صورت، پاسخ ها و مشورت های پزشکی باید بر اساس مشاوره با پزشک خود و بر اساس وضعیت شما و شرایط شخصی شما تعیین و اعمال شوند.
1. کدام یک از موارد زیر در اولویت بندی تریاژ در مامایی نباید مد نظر باشد؟ الف) سن بیمار ب) تاریخچه بارداری ج) شدت ناراحتی د) نوع علائم
پاسخ: الف) سن بیمار
2. در صورتی که بیماری تنفسی در حین بارداری باشد، چه اقدامی انجام می شود؟ الف) بیمار به واحد مراقبت های ویژه منتقل می شود ب) بیمار به واحد بیمارستانی عمومی منتقل می شود ج) ماما می تواند خودش درمان بیماری را انجام دهد د) تشخیص بیماری در اولویت های بعدی قرار می گیرد
پاسخ: الف) بیمار به واحد مراقبت های ویژه منتقل می شود
3. در صورتی که یک بیمار باردار نشانه های شدید افسردگی نشان دهد، چه اقدامی باید انجام شود؟ الف) بیمار به واحد مراقبت های ویژه منتقل می شود ب) بیمار به واحد پس از تولد منتقل می شود ج) ماما می تواند خودش بیمار را درمان کند د) تشخیص بیماری در اولویت های بعدی قرار می گیرد
پاسخ: الف) بیمار به واحد مراقبت های ویژه منتقل می شود
4. مفهوم تریاژ به چه معناست؟ الف. پذیرش بیمار در بیمارستان ب. الگوی درمانی بیماران ج. تخصیص اولویت درمانی برای بیماران د. تشخیص بیماری در بیمارستان
پاسخ: ج. تخصیص اولویت درمانی برای بیماران
5. چه کسانی باید در بخش تریاژ فعالیت کنند؟ الف. متخصصین پزشکی ب. پرستاران ج. ماماها د. تمامی کارکنان بیمارستان
پاسخ: ب. پرستاران
6. چه فرایندی برای اولویت بندی بیماران در تریاژ به کار می رود؟ الف. پرسشنامه ی بیمار ب. اندازه گیری فشار خون ج. مشاهده و بررسی بیمار توسط پرستار د. همه ی موارد بالا
پاسخ: ج. مشاهده و بررسی بیمار توسط پرستار
7. در اولویت بندی بیماران در تریاژ، به چه نکاتی توجه می شود؟ الف. شدت علائم بیماری ب. سن بیمار ج. سوابق بیماری و بیماری های همراه د. الف و ج
پاسخ: د. الف و ج. شدت علائم بیماری، سوابق بیماری و بیماری های همراه
8. چه علائمی نشانگر وضعیت بحرانی بیمار هستند؟ الف. دمای بالای ۳۸ درجه سانتی گراد ب. تنفس سریع و نامنظم ج. کاهش فشار خون د. همه ی موارد بالا
پاسخ: د. همه ی موارد بالا